ตอนที่ 1149

ธนูที่สวรรค์ยังต้องสั่นสะเทือน

สีหน้าเมิ่งฮ่าวสลดลง ในตอนนี้ถ้าเขาต้องการจะหลุดพ้นจากสถานการณ์อันเลวร้ายนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เขาเพียงแค่ยกเลิกความต้องการที่จะได้ตำราผู้ทรยศกบฏเต๋ามาครอบครอง และใช้พลังจากพื้นฐานฝึกตนไปรวมกับแรงฉุดดึงของไห่เมิ่งจื้อจุนอย่างเต็มกำลัง ก็สามารถจะพุ่งกลับไปได้ในชั่วพริบตา

แต่น่าเสียดายที่ค่าตอบแทนในการกระทำเช่นนั้น คือการที่เขาต้องเสียโอกาสที่จะได้ครอบครองตำราผู้ทรยศกบฏเต๋าไปตลอดกาล ยิ่งไปกว่านั้นก็จะทำให้ความช่วยเหลือทั้งหมดจากเต้าเทียนและคนอื่นๆ รวมทั้งความเสียสละของฉู่อวี้เยียนต้องสูญเปล่า

ทั้งหมดเหล่านั้นคือสิ่งที่เมิ่งฮ่าวไม่อาจจะยอมรับได้!

นอกจากนี้ รางวัลตอบแทนก็มาพร้อมกับความเสี่ยงเท่านั้น ถ้าไม่ยอมทุ่มออกไปจนสุดตัว ก็คงเป็นเรื่องยากที่จะได้ครอบครองโชควาสนาบางอย่างที่คนอื่นๆ ไม่อาจจะได้มา!

ดวงตาเมิ่งฮ่าวกลายเป็นสีแดงก่ำไปโดยสิ้นเชิง ในช่วงวิกฤตนี้เอง เขากัดฟันแน่น แทนที่จะพุ่งไปทางด้านหลัง หรือว่ายอมถอดใจ เขากลับยื่นมือออกไป อย่างน่าตกใจยิ่ง ภายในมือเป็น…ผลเนี่ยผานลูกที่สามของเขา ซึ่งกำลังส่องแสงระยิบระยับอย่างลี้ลับออกมา!

โดยไม่หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย เมิ่งฮ่าวกดผลเนี่ยผานลงไปบนหน้าผาก มันถูกดูดซับเข้าไปในทันที พร้อมกับเสียงกระหึ่มที่ดังเต็มอยู่ภายในร่าง ตามมาด้วยพลังที่ระเบิดขึ้นอย่างน่าตกใจ

การปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรงจนน่ากลัวนั้น ทำให้เมิ่งฮ่าวกระจายกลิ่นอายเสมือนเต๋าออกมาในทันที ทันใดนั้นก็ทำให้ทุกสรรพสิ่งบิดเบี้ยวไปมา ทำให้พื้นที่บริเวณนั้นทั้งหมดกระจายเป็นระลอกคลื่นออกไป

ร่างกายเขาสั่นสะท้าน และโลหิตก็ไหลซึมออกมาจากดวงตา, หู, จมูก และปากในทันที ชีพจรเซียนเพียงจุดเดียวถูกม้วนกวาดออกไป จนกลายเป็นหลุมดำอยู่ภายในร่าง และเริ่มดูดซับกลิ่นอายในบริเวณนั้นทั้งหมดเข้าไป กฎธรรมชาติและแก่นแท้ทั้งปวงส่งเสียงดังกระหึ่มพุ่งตรงมาที่เขา

ราวกับว่าเมิ่งฮ่าวหิวกระหายขึ้นมาในทันใด เป็นความรู้สึกที่ยากจะทนรับได้ เขารู้สึกหิวโหยราวกับว่าไม่ได้กินมานานนับพันปี ฉับพลันนั้นเขาต้องการจะกลืนกินชีวิต และพลังทั้งปวงในสวรรค์และปฐพีแห่งนี้ลงไปทั้งหมด

ใบหน้าเมิ่งฮ่าวซีดขาว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาดูดซับผลเนี่ยผานลูกที่สามนี้ และไม่เคยคาดคิดว่ามันจะเป็นเช่นนี้ ทำให้เขาเต็มไปด้วยความรู้สึกหิวกระหายอย่างรุนแรงจนไม่อาจจะทนได้ ร่างกายสั่นสะท้าน และเนื่องจากความหิวนั้นทำให้เขาเริ่มแห้งเหี่ยวลงไป

ในเวลาเดียวกันนั้น สามสิบสามสวรรค์ของเขาก็พังทลายลงไป กลายเป็นเศษชิ้นส่วนนับไม่ถ้วนหมุนคว้างพุ่งผ่านร่างกายเขาออกไป ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือเขาเริ่มกระจายความรู้สึกที่คล้ายกับเป็นอาณาจักรเต๋าออกมา

มันคือ…อาณาจักรเซียนเต๋าทุกชั้นฟ้า!!

ร่างเขาสั่นสะท้านขึ้นอย่างรุนแรง และโลหิตก็พ่นกระจายออกไปทั่วทุกที่ การบังคับให้ตนเองเข้าไปในอาณาจักรเซียนเต๋าทุกชั้นฟ้า จริงๆ แล้วก็เป็นภาระที่หนักมากเกินไป!!

อย่างไรก็ตาม ภายในความหิวโหยอย่างรุนแรงนั้น เขายังรับรู้ได้ถึงพลังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนด้วยเช่นกัน เป็นพลังที่คล้ายกับว่า…อยู่ห่างจากการเป็นผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋าเพียงแค่ครึ่งก้าวเท่านั้น และเทียบได้กับการเป็นผู้ยิ่งใหญ่เสมือนเต๋า!!

ดวงตาเมิ่งฮ่าวเริ่มสาดประกายขึ้นด้วยแสงแปลกๆ และลมหายใจก็เริ่มเร่งร้อนถี่รัวขึ้น แสงสีฟ้าอันเจิดจ้าสาดประกายออกมาจากร่างกระจายไปทั่วในทุกทิศทาง

ราวกับว่าเขาคือต้นกำเนิดของแสงสีฟ้า ความรู้สึกแห่งเต๋าปะทุขึ้นมา ทำให้เกิดเป็นสีสันแวบขึ้นไป และทุกสรรพสิ่งก็สั่นสะเทือน รวมทั้งอาณาจักรสายลมทั้งหมด

เมื่อสมาชิกของลำดับขั้นและผู้ฝึกตนอื่นๆ กำลังถูกไห่เมิ่งจื้อจุนฉุดดึงออกไป มองเห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้ ดวงตาพวกมันก็เบิกกว้างขึ้นและเริ่มหอบหายใจออกมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเต้าเทียน พวกมันมองไปด้วยความงุนงงยังเหตุการณ์อันน่าตกใจนี้

“เดิมทีก่อนหน้านี้…มันยังไม่อยู่ในขั้นที่แข็งแกร่งมากที่สุด!”

“มัน…มันช่างแข็งแกร่งนัก!!!” หลินชง, หานชิงเหลย และอวี่เหวินเจียนต่างก็ประหลาดใจกันทุกคน

โลหิตไหลซึมออกมาจากปากฉู่อวี้เยียน ขณะที่เฝ้ามองดูเมิ่งฮ่าว สายตานางนุ่มนวล และรอยยิ้มก็กว้างมากขึ้นไปเรื่อยๆ

ทันใดนั้นเองเงาร่างที่อยู่ด้านหลังร่างแหขนาดใหญ่ก็เริ่มหันหน้ามามองยังเมิ่งฮ่าวมากขึ้น ยังมีบางคนเมื่อได้เห็นแสงสีฟ้าอยู่รอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าว และตระหนักว่ามันหมายถึงอะไร ก็เริ่มร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

“เซียนเต๋าทุกชั้นฟ้า!!”

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้พวกมันจะรับรู้ว่าเมิ่งฮ่าวอยู่ในอาณาจักรเซียนเต๋าทุกชั้นฟ้า แต่เงาร่างสามหัวหกแขนก็ยังคงแค่นเสียงเย็นชาออกมา แทนที่มันจะหยุดชะงักนิ่งหรือว่าเคลื่อนที่ช้าลง กลับพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความรวดเร็วมากขึ้นกว่าเดิม

“ช่างไม่รู้จักเจียมตนนัก!” มันกล่าวขึ้นด้วยความไม่ใส่ใจ ราวกับว่าสำหรับมันแล้ว เมิ่งฮ่าวเป็นเพียงแค่มดแมลงตัวเล็กๆ เท่านั้น และมันคือผู้ที่แข็งแกร่งกว่ามากนัก เป็นคนที่สามารถจะบดขยี้เขาไปได้ในทันที มือของมันกำลังทำท่าคว้าจับ ทำให้ความว่างเปล่าแตกกระจายไป ราวกับว่าทั่วทั้งบริเวณรอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าว กำลังจะพังทลายลงไป ฝังให้เขาตกตายไปภายใต้เงื้อมมือของมัน

ขณะที่มือข้างนั้นพุ่งตรงมา ก็เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อาจจะหลบเลี่ยงหรือต่อต้านได้ ดวงตาเริ่มสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า เมิ่งฮ่าวแหงนหน้าขึ้นและหัวเราะออกมา เขารู้ตัวดีว่าไม่อาจจะอยู่ในสถานะนี้ได้เป็นเวลานาน อย่างมากที่สุดก็แค่ไม่กี่อึดใจเท่านั้น

ภายในเวลาไม่กี่อึดใจนั้น เขาไม่อาจจะทำอะไรเพื่อที่จะยื่นมือออกไปยังหลุมดำนั้นได้ แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเช่นนั้นด้วยตนเองอยู่แล้ว

เมิ่งฮ่าวไม่รู้สึกหวาดกลัวหรือตระหนกต่อฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ฟาดลงมาพร้อมกับแรงกดดันที่กระจายออกมาแม้แต่น้อย ม่านตาเขาหดเล็กลงขณะที่ทันใดนั้นเอง เขาก็ใช้พลังของผลเนี่ยผานลูกที่สามเพื่อกระตุ้นให้หยดโลหิตของจิ่วเฟิงจื้อจุนที่อยู่ภายในร่างมีปฏิกิริยาขึ้นมา!

โลหิตของผู้ยิ่งใหญ่นั้นไม่เพียงแต่จะช่วยให้เขาดูดซับผลเนี่ยผานลูกแรกเข้าไปได้ในช่วงวิกฤตเท่านั้น แต่ยังได้หลอมรวมเข้าไปในร่างเขาอีกด้วย ทำให้เวทผนึกอสูรของตนเองมีความแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม ยิ่งไปกว่านั้นเขายังได้รับเกียรติสูงสุดของ…การยอมรับจากจิ่วเฟิงจื้อจุนอีกด้วย!

ที่สำคัญมากที่สุด เนื่องจากการยอมรับนั้น ทำให้ทั่วทั้งอาณาจักรขุนเขาทะเลต้องสั่นสะเทือน และเมิ่งฮ่าว…ก็กลายเป็นราชันแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเลในอนาคต!

การกระตุ้นโลหิตของจิ่วเฟิงจื้อจุนขึ้นมา เป็นสิ่งที่เมิ่งฮ่าวต้องการจะทำ ในช่วงวิกฤตที่เขาปฏิเสธไม่ยอมยกเลิกต่อตำราผู้ทรยศกบฎเต๋า จึงเป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่เขาคิดว่าจะต้องทำ!

“ข้าคือผู้ผนึกอสูรรุ่นที่เก้า เป็นรุ่นสุดท้ายของพันธมิตรแห่งผู้ผนึกอสูร!”

“ข้าคือผู้สืบทอดของจิ่วเฟิงจื้อจุน!”

“ข้าคือราชันในอนาคตแห่งอาณาจักรขุนเขาทะเล!”

“ในวันข้างหน้า ข้าจะควบคุมโชคชะตาของอาณาจักรขุนเขาทะเลทั้งปวง รวมถึง…ทุกสรรพสิ่งที่อยู่ในอาณาจักรขุนเขาทะเล!”

“ดวงตะวันและจันทรา ไม่ว่าพวกเจ้าจะเคยเป็นดวงตาของจิ่วเฟิง หรือว่าเป็นของวิเศษเมื่อในอดีตของท่าน แต่ในตอนนี้ ข้าขอใช้สิทธิ์ในนามของข้าเพื่อออกคำสั่งให้…ตัดแขนผู้ทรยศนี้!!”

คำพูดเหล่านี้ดังก้องอยู่ภายในใจ ไม่ได้พูดเป็นเสียงดังออกมา อย่างไรก็ตาม ในตอนที่เขากระตุ้นให้โลหิตของผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่ภายในร่างมีปฏิกิริยาขึ้นมา ก็ดูเหมือนว่าจะมีการเชื่อมต่อเกิดขึ้นระหว่างหยดโลหิตนี้และอาณาจักรขุนเขาทะเล ราวกับเป็นเส้นทางที่เชื่อมต่อคำพูดในจิตใจของเมิ่งฮ่าว กับขุนเขาทั้งหมดและทะเลทั้งมวลในอาณาจักร เขา..สามารถจะเชื่อมต่อกับเจตจำนงของอาณาจักรขุนเขาทะเลทั้งปวง!!

เมิ่งฮ่าวกำลังใช้นามตนเองร้องเรียกไปยังอาณาจักรขุนเขาทะเล…เพื่อควบคุมมัน!

ราวกับว่าเป็นความคิดที่บ้าคลั่ง แต่เมิ่งฮ่าวก็รู้ว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เพื่อจะกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งมากไปกว่านี้ ถ้าเขาไม่ทำอะไรที่บ้าคลั่งเช่นนี้ เขาก็ไม่มีทางจะทำได้สำเร็จ!!

เมิ่งฮ่าวแหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา กางแขนออกไปทั้งสองข้าง ขณะที่ทำการร้องเรียกอยู่ภายในใจ ในเวลาเดียวกันนั้นทั่วทั้งอาณาจักรขุนเขาทะเลก็สั่นสะเทือนขึ้นมาในทันที เก้าขุนเขาแกว่งตัวไปมา และเก้าทะเลก็ส่งเสียงดังกระหึ่ม เต่าเสวียนอู่ที่อยู่ด้านบนสุดของแต่ละขุนเขา แหงนหน้าของพวกมันขึ้นและกู่ร้องออกมา

ราวกับว่าทั่วทั้งอาณาจักรขุนเขาทะเล ถูกโจมตีด้วยคลื่นขนาดใหญ่!

ระลอกคลื่นเหล่านั้นถูกตรวจจับได้โดยไห่เมิ่งจื้อจุน รวมทั้งเงาร่างที่อยู่ภายในหลุมดำของร่างแหขนาดใหญ่ และราชันจักรพรรดิสายลม สีหน้าของคนทั้งหมดเปลี่ยนไปในทันที

ที่ยิ่งน่าตกใจมากไปกว่านั้นสำหรับคนทั้งหมดก็คือ ดวงตะวันและจันทราที่ปกติแล้ว จะโคจรไปมาอยู่รอบๆ เก้าขุนเขาทะเล แต่ฉับพลันนั้นก็หยุดชะงักนิ่งไป ในเวลาเดียวกันนั้น กลิ่นอายอันน่ากลัวอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาได้ก็ระเบิดออกมาจากพวกมัน

ขณะที่เป็นเช่นนี้ ดวงตะวันและจันทราก็เริ่มสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า และค่อยๆ มองเห็นได้ว่าภายในดวงตะวัน…มีกระบี่อยู่หนึ่งเล่ม อย่างไรก็ตามกระบี่นั้นได้เปลี่ยนรูปร่างเป็นธนูขึ้นอย่างรวดเร็ว!!

“นี่…นี่กำลังเกิดอะไรขึ้น?!”

“บัดซบ! เจ้าไม่อาจจะยื่นมือเข้าไปในอาณาจักรขุนเขาทะเลได้! เจ้าไปกระตุ้นความต้องการสังหารของ ของวิเศษจิ่วเฟิงแล้ว!!”

“เป็นไปไม่ได้ เพียงแค่ยื่นแขนออกไป จะทำให้ของวิเศษจิ่วเฟิงมีปฏิกิริยาเช่นนั้นได้อย่างไร? มันไม่น่าจะไปกระทบกับกฎเกณฑ์ที่ตั้งขึ้นมาได้!”

ขณะที่คนทั้งหมดมองไปด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเงาร่างสามหัวหกแขนก็เบิกกว้างขึ้น และรู้สึกได้ถึงอันตรายอย่างรุนแรง แต่แทนที่จะรีบดึงแขนกลับไป มันกัดฟันแน่น ผลักแขนให้พุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าวเร็วมากขึ้น โอบแขนไปรอบๆ ตัวเขา ราวกับว่าต้องการจะบดขยี้เขาให้ตายไป!

“ตาย!!” แทบจะในเวลาเดียวกับที่มันพูดออกมา ประกายแสงจากดวงตะวันจู่ๆ ก็หดตัวลงไป คันธนูถูกดึงไปเองในทันที ทำให้ลำแสงนับไม่ถ้วนถูกดูดเข้าไป ไม่นานต่อมา คันธนูก็ถูกปล่อยออกไป

ทำให้ลูกธนูแห่งแสงพุ่งตรงมาด้วยความรวดเร็วสูงสุด! ลูกธนูแสงนั้นเคลื่อนที่มาด้วยความรวดเร็วอย่างไร้ที่เปรียบ แม้แต่อาณาจักรเต๋าก็ไม่อาจจะเทียบได้ ในช่วงเวลาแค่หนึ่งอึดใจเท่านั้น มันก็เคลื่อนที่มาจากระยะทางที่อยู่ห่างไกลเป็นอย่างมากในอาณาจักรขุนเขาทะเล พุ่งทะลุผ่านความว่างเปล่า ทำให้สวรรค์สั่นสะเทือน ไปปรากฏขึ้นที่ด้านนอกของอาณาจักรสายลม

มันเคลื่อนที่มาอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าสายฟ้า ทำให้เกิดเป็นเสียงระเบิดดังก้องออกมา จนเงาร่างที่อยู่ภายในหลุมดำต้องมีใบหน้าที่ซีดเผือดลง

โลหิตไหลซึมออกมาจากปากของราชันจักรพรรดิสายลม ขณะที่ลูกธนูแสงพุ่งตรงไปยังมือขนาดใหญ่ที่กำลังคุกคามเมิ่งฮ่าวอยู่

มือนั้นเพิ่งจะเริ่มม้วนกวาดออกมา แต่ก่อนที่มันจะทันได้แตะสัมผัสโดนตัวเมิ่งฮ่าว ลูกธนูก็มาถึงและกรีดเฉือนทะลุมันไป

เกิดเป็นเสียงระเบิดดังก้องออกมา ขณะที่หัตถ์ยักษ์นั้นถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง ไม่อาจจะต่อต้านกับลูกธนูแสงนั้นได้แม้แต่น้อย ราวกับเป็นกิ่งไม้ที่เน่าเปื่อยผุผัง แตกกระจายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปในทันที จากนั้นก็กลายเป็นเถ้าธุลีไป อย่างไรก็ตาม ผลกระทบนั้นก็ยังไม่หยุดแค่ตรงจุดนั้น มันกระจายออกไปและอย่างน่าเหลือเชื่อ…พุ่งทะลุเข้าไปในหลุมดำ ตรงไปยังเงาร่างยักษ์สามหัวที่กำลังหวาดกลัว ซึ่งในตอนนี้มีอยู่แค่ห้าแขน และกำลังหลบหนีจากไปด้วยความรวดเร็วสูงสุด แสงนั้นยังคงพุ่งเข้าไปในร่างมันอย่างต่อเนื่อง

“ไม่!! ผู้ยิ่งใหญ่ ไว้ชีวิตข้าด้วย! ท่านผู้ยิ่งใหญ่…” เงาร่างขนาดใหญ่นั้นส่งเสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจออกมา สุดท้ายก็แผ่วเบาลง ขณะที่ร่างของมันระเบิดออก กลายเป็นเถ้าธุลีไป

โลกทั้งหมดตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง!

โดยส่วนตัวแล้วเงาร่างสามหัวหกแขนนั้น เป็นเหมือนกับราชันจักรพรรดิในสามสิบสามสวรรค์ ผู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้กลับถูกกำจัดไปโดยลูกธนูแสงเพียงแค่หนึ่งดอกเท่านั้น แทบจะราวกับว่าพวกมันกำลังคิดไปถึงใครบางคนจากเมื่อในอดีต เป็นผู้ที่น่าหวาดกลัวซึ่งตามมาหลอกหลอนอยู่ในความคิดของพวกมัน!

ขณะที่คนทั้งหมดกำลังสั่นสะท้านด้วยลูกธนูดอกนั้น ดวงตาเมิ่งฮ่าวก็สาดประกายขึ้น และพุ่งตรงไปยังแสงของตำราผู้ทรยศกบฏเต๋า ในชั่วพริบตา มือของเขาก็ยื่นออกไป และทำการเชื่อมต่อกับแสงนั้น!

ตูม!