ตอนที่ 1329

ทะลวงผ่าน

จากตำแหน่งที่สูงขึ้นไปอย่างน่าเหลือเชื่อนั้น เมื่อเมิ่งฮ่าวมองลงไปก็สามารถมองเห็นกลุ่มคนนอกคอกได้ในตอนนี้ มีผู้แข็งแกร่งห้าแก่นแท้อยู่สามคนในท่ามกลางพวกมัน ถูกห้อมล้อมด้วยกลุ่มคนนอกคอกอื่นๆ นอกจากนี้พวกมันก็ไม่ได้เคลื่อนไหวไปมาอย่างสับสนวุ่นวาย แต่รวมตัวกันอยู่ในสถานที่สามแห่ง

บังเอิญว่าสถานที่ทั้งสามแห่งนั้น เป็นตำแหน่งที่อยู่ตรงศีรษะของเทพ ซึ่งมีดวงดาวตั้งอยู่!

เมิ่งฮ่าวมองเห็นอวี่เหวินเจียนอยู่ตรงอีกส่วนของหุบเขาสุสานเทพ กำลังเคลื่อนที่ตรงไปยังบริเวณที่เต็มไปด้วยสายฟ้า ซึ่งมองเห็นสิ่งที่คล้ายซากศพอยู่ตรงนั้น

ซากศพนั้นดูเก่าแก่โบราณอย่างลึกล้ำ และถ้ามองดูให้ละเอียดพอ ก็จะพบว่าจริงๆ แล้วมันคือ…นิ้วของเทพ!

บางทีนั่นคือสถานที่สำหรับโชควาสนาของอวี่เหวินเจียนก็เป็นได้

เมิ่งฮ่าวมองไปยังทุกสิ่งทุกอย่างนั้นชั่วขณะ สิ่งทั้งหมดที่เขามองเห็นในโลกแห่งนี้ ทำให้ต้องสั่นสะท้านอย่างลึกล้ำ

โลกแห่งนี้ หุบเขาสุสานเทพแห่งนี้ จริงๆ แล้วก็คือศีรษะหนึ่งหัว! ศีรษะของเทพ!

ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ส่วนของศีรษะเท่านั้น แต่เมิ่งฮ่าวก็พอจะบอกได้ว่า มันมีขนาดใหญ่กว่าซากศพที่เขาเคยพบเห็นมา ในเศษซากเซียนแห่งขุนเขาทะเลที่เก้า ทำให้ต้องสะท้านใจขึ้นอย่างลึกล้ำ

“นี่…คือหนึ่งในคนนอกคอก…เทพ?” ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยแสงแปลกๆ ขณะที่มองลงไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่ที่ก่อตัวขึ้นมาจากศีรษะ ทันใดนั้นก็มองเห็นภาพขึ้นมาอยู่ในจิตใจ เป็นภาพของสิ่งที่ถูกเรียกว่าเทพนี้ ดูเหมือนว่าจะสูงขึ้นไปจนเทียบเท่าสวรรค์ ด้วยร่างกายขนาดใหญ่มหาศาลเช่นนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีทางจะต่อสู้ด้วยได้!

มือของมันสามารถจะบดขยี้ดวงดาวให้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ แค่มันดีดนิ้วออกไปเพียงครั้งเดียว กลุ่มผู้ฝึกตนก็สิ้นราพณาสูร!

ด้วยพลังที่ไร้ผู้ต่อต้านเช่นนั้นทำให้เมิ่งฮ่าวต้องตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง ทำให้ต้องคิดไปว่าการทำสงครามกับสิ่งมีชีวิตเช่นนี้ในอนาคต จะกลายเป็นความยุ่งยากมากขึ้นกว่าเดิม เวลาเดียวกันนั้น ก็ไม่ยอมที่จะตกใจกลัวอย่างง่ายดายเช่นนี้ และรู้สึกว่าจิตใจกำลังพลุ่งพล่านขึ้นมา

“เทพแล้วจะอย่างไร?!”

“พวกมันก็ตายได้เช่นกัน ซึ่งหมายความว่ามีทางเป็นไปได้ที่จะเอาชนะในสงครามครั้งนี้ พวกมันไม่ใช่ผู้ไร้พ่าย!” ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า และพลังก็พุ่งทะยานขึ้นไป สร้างเป็นกระแสน้ำวนอยู่รอบๆ ตัว ม้วนกวาดออกไปทั่วทั้งฟ้าดิน

“ถ้าข้าดูดซับพลังจากโลหิตเทพได้ในตอนนี้ กายเนื้อของข้าก็จะทะลวงผ่านไปได้สำเร็จ พุ่งขึ้นไปจากจุดสูงสุดของอาณาจักรโบราณเข้าไปสู่อาณาจักรเต๋า!” ย้อนกลับไปในตอนที่เมิ่งฮ่าวดับตะเกียงวิญญาณไปได้ทั้งหมดห้าดวง ปราณและโลหิตที่สร้างขึ้นมาไปตีบตันอยู่ที่กายเนื้อ ทำให้ไม่อาจจะทะลวงผ่านขึ้นไปได้

แต่เมื่อไหร่ที่เมิ่งฮ่าวทะลวงผ่านได้สำเร็จ พลังก็จะระเบิดออกไป ผลักดันให้กายเนื้อเข้าไปสู่อาณาจักรเต๋าในทันที

เมิ่งฮ่าวเฝ้ารอคอยวันนี้มานานมากแล้ว สูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่ลังเลใดๆ อีก พุ่งเป็นเส้นตรงไปยังหน้าผากเทพขนาดใหญ่นั้น มุ่งหน้าไปยังดาวดวงแรกที่อยู่ตรงนั้น

สถานที่แห่งนั้น มองเห็นทะเลสาบขนาดใหญ่อยู่หนึ่งแห่ง!

เมิ่งฮ่าวพุ่งตรงไปคล้ายกับดาวตก ทำให้เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ฟ้าดินบิดเบี้ยวไปมาขณะที่เขาพุ่งผ่านไป สายลมกรีดร้องระงมและสายฟ้าก็ฟาดลงมา

ไม่ว่าสิ่งเหล่านั้นจะเป็นภาพลวงตาหรือของจริง ต่างก็ไม่อาจจะขัดขวางความสำเร็จของเมิ่งฮ่าวได้

เมิ่งฮ่าวพุ่งผ่านอุปสรรคทั้งหมดไป ในช่วงเวลาสั้นๆ ต่อมา ก็ไปอยู่ในอากาศเหนือทะเลสาบอันกว้างใหญ่ พุ่งลงไปในทะเลสาบโดยไม่หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย

แทบจะในทันทีที่เมิ่งฮ่าวลงไปในน้ำ เสียงกระหึ่มขนาดใหญ่ก็ได้ยินมา พื้นดินรอบๆ บริเวณนั้นสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ภูเขาสั่นไหวไปมา ขณะที่น้ำในทะเลสาบพุ่งขึ้นไปในอากาศ ก่อตัวเป็นสิ่งที่คล้ายกับเสาพุ่งสูงขึ้นไป และจากนั้นก็กระจัดกระจายกลายเป็นกลุ่มหมอก

ตอนนี้มองเห็นปล่องภูเขาไฟอยู่ตรงด้านล่างลึกลงไป และเต็มไปด้วยประกายแสงอันเลือนลาง แต่แสงนั้นก็ประกอบไปด้วยพลังของปราณและโลหิตอันเก่าแก่โบราณอย่างลึกล้ำ จนยากที่จะอธิบายออกมาได้

แสงแปลกๆ สาดประกายอยู่ในดวงตาเมิ่งฮ่าว ขณะที่พุ่งลงไปยังจุดศูนย์กลางของปล่องภูเขาไฟ จากนั้นก็นั่งลงขัดสมาธิ ยกมือขึ้นมาทั้งสองข้าง และฟาดลงไปบนพื้นดิน

ตูม!

พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และดินโคลนตรงก้นทะเลสาบก็กระเพื่อมไปมาอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่จะกลายเป็นเถ้าธุลี รอยแตกจำนวนมากปรากฏขึ้นบนพื้นดิน ส่วนใหญ่แล้วก็อยู่ด้านล่างเมิ่งฮ่าว ตรงจุดศูนย์กลางของรอยแตกเหล่านั้นมองเห็นแสงของ…ดวงดาว…ขนาดใหญ่หนึ่งดวง!!

ดาวดวงนั้นจริงๆ แล้วก็กระจายออกไปทั่วทั้งเขตทะเลสาบ และกลิ่นอายโบราณอันน่าเหลือเชื่อก็เริ่มพุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว ทำให้เส้นผมต้องลอยพลิ้วไปมา และเสื้อผ้าก็กระพือพัดอย่างรุนแรง เวลาเดียวกันนั้น แสงอันเจิดจ้าก็ปรากฏขึ้นในดวงตา รับรู้ได้ว่าพลังกายเนื้อกำลังพุ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

“มันอยู่ที่นี่เหมือนที่คาดไว้จริงๆ!” เมิ่งฮ่าวยกมือขึ้นมา จากนั้นก็ตบลงไปบนพื้น พลังจากพื้นฐานฝึกตนระเบิดออกไป ทำให้ร่างเขาพุ่งลงไปยังดวงดาวราวกับเป็นคมหอก

ขณะที่พื้นดินสั่นสะเทือน เมิ่งฮ่าวก็ขมวดคิ้วและแค่นเสียงเย็นชา นกแก้วบินออกมากลายเป็นอาวุธสงคราม ที่เขาแทงลงไป เมื่อทำเช่นนั้นอาวุธสงครามก็ยืดขยายออกไป แทงลงไปในพื้นดินลึกมากขึ้น

พื้นดินกำลังสั่นไปมาด้วยความรุนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ราวกับว่าเสียงแผดร้องคำรามอย่างไร้เสียง กำลังดังก้องออกไปทั่วทั้งฟ้าดิน หลังจากที่เมิ่งฮ่าวดึงอาวุธสงครามกลับขึ้นไป และโผล่ออกมาจากพื้นดิน หยดโลหิตสีทองก็พุ่งผ่านช่องว่าง มาลอยอยู่ตรงเบื้องหน้า

ขณะที่หยดโลหิตนั้นพุ่งขึ้นมา พื้นดินก็แห้งเหี่ยวและจมลงไป ราวกับว่ามันได้สูญเสียพลังชีวิตบางอย่างไป สำหรับดวงดาวก็ดูเหมือนว่ามันจะเริ่มเลือนรางลงไป

เมิ่งฮ่าวมองไปยังหยดโลหิตสีทอง และสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ยื่นมือออกไปคว้าจับไว้โดยไม่ลังเลใดๆ และ…ผลักมันให้เข้าไปในหน้าผาก

ตูม!

ในทันทีที่โลหิตสีทองแตะสัมผัสโดนเมิ่งฮ่าว ก็แผ่ซ่านเข้าไปในหน้าผาก ทำให้ร่างเมิ่งฮ่าวเต็มไปด้วยเสียงกระหึ่มราวกับเสียงฟ้าผ่า ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก และเริ่มสั่นสะท้าน ขณะที่ร่างกายเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างพลิกฟ้าคว่ำดิน

หัวใจเมิ่งฮ่าวเต้นรัวเร็วขึ้นเป็นหลายเท่า และโลหิตก็สูบฉีดออกไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว แม้แต่กระดูกก็ยังเกิดเป็นเสียงแตกร้าวดังขึ้น ราวกับว่าเขากำลังถือกำเนิดขึ้นมาใหม่ ราวกับว่าร่างกายและโลหิตกำลังบิดไปมาเพื่อสูบฉีดเป็นพลังที่มากขึ้นกว่าเดิม

ในท่ามกลางเสียงกระหึ่มกึกก้องนั้น เมิ่งฮ่าวแหงนหน้าขึ้นและส่งเสียงกู่ร้องอย่างน่าประหลาดใจออกมา เวลาเดียวกันนั้น ร่างกายก็ขยายขนาดใหญ่ขึ้น ปราณและโลหิตพุ่งขึ้นไป พื้นดินรอบๆ ตัวสั่นสะเทือนไปมา และในที่ห่างไกลออกไป

ทั้งอวี่เหวินเจียนและกลุ่มคนนอกคอก ต่างก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายอันน่าตกใจ ซึ่งกำลังกระจายออกมาจากทิศทางของเมิ่งฮ่าว จนทำให้จิตวิญญาณของพวกมันต้องพลุ่งพล่านปั่นป่วนขึ้นมา

“ความรู้สึกนี้…ความรู้สึกเช่นนี้…” ดวงตาเมิ่งฮ่าวกลายเป็นสีแดงเจิดจ้า และสีหน้าดุร้ายก็มองเห็นได้จากใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปมา แต่แสงแห่งความตื่นเต้นก็ปรากฏขึ้นในแววตา ขณะที่รู้สึกว่าระดับของกายเนื้อกำลังเพิ่มมากขึ้น และรับรู้ได้ถึงสัญญาณแห่งการทะลวงผ่านที่กำลังใกล้เข้ามา

กระดูกของเมิ่งฮ่าวกำลังเปลี่ยนแปลงไป กลายเป็นแข็งแกร่งและยืดหยุ่นมากขึ้นกว่าเดิม!

ร่างกายและโลหิตกำลังก้าวหน้าขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง และระดับพลังอันน่ากลัวกำลังพุ่งทะยานขึ้น เป็นพลังอันบ้าคลั่งที่สามารถจะทำลายดินแดนอันกว้างใหญ่ให้พังทลายลงไปได้ ทุกๆ จังหวะการเต้นหัวใจของเมิ่งฮ่าว ทำให้เกิดเป็นเสียงที่คล้ายกับเสียงฟ้าร้องคำราม

“ยังขาดอีกเล็กน้อย…” ในตอนนี้เมิ่งฮ่าวมีร่างกายที่สูงขึ้นเกือบสิบจ้าง ทำให้ดูคล้ายกับเป็นภูเขาลูกน้อยๆ ร่างกายทุกส่วนกระจายเป็นพลังอันน่ากลัวออกมา

แม้แต่สัญลักษณ์เวทก็ยังโป่งนูนออกมาทั่วผิวหนังของเขาอีกด้วย กระจายเป็นกลิ่นอายอันเก่าแก่โบราณ ขณะที่พลังของกายเนื้อพุ่งทะยานขึ้นไป

แสงแปลกๆ สาดประกายขึ้นในดวงตา จู่ๆ เขาก็ใช้พลังของพื้นฐานฝึกตนออกมาเล็กน้อย ไม่ใช่การเคลื่อนย้ายทางไกล แต่พุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศ

พื้นดินที่ด้านล่างเท้าแตกกระจายและพังทลายลงไปเอง ขณะที่เมิ่งฮ่าวพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของดาวดวงที่สองราวกับเป็นสายฟ้า

เพียงชั่วขณะเมิ่งฮ่าวก็พุ่งลงไปยังกลุ่มคนนอกคอกที่มารวมตัวกันอย่างหนาแน่น ซึ่งจัดเรียงเป็นรูปแบบของค่ายกลอยู่รอบๆ คนนอกคอกเขาสีม่วงห้าแก่นแท้

ดาวดวงที่สองนั้นจริงๆ แล้วก็ตั้งอยู่ในพื้นที่ราบขนาดใหญ่ เห็นได้ชัดว่ากลุ่มคนนอกคอกเหล่านั้นมาอยู่ในที่แห่งนี้สักระยะหนึ่งแล้ว และขุดเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้นมา คนนอกคอกเขาสีม่วงไปนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงก้นหลุม กำลังดูดซับเส้นใยเล็กๆ ของปราณสีโลหิตที่กำลังรั่วไหลขึ้นมาจากพื้นดิน

ขณะที่มันดูดซับปราณสีโลหิตอยู่นั้น ก็ค่อยๆ มีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ และกลิ่นอายที่คล้ายคลึงกับของเมิ่งฮ่าว ก็เริ่มเกิดขึ้นอยู่ภายในร่างมัน

ในตอนนี้เองที่เสียงกระหึ่มก็ดังเต็มอยู่ในพื้นที่แห่งนั้น และเงาอันเลือนลางก็พุ่งฝ่าอากาศมาด้วยความรวดเร็วอย่างที่สุดแสนจะพรรณนา มุ่งหน้าตรงไปยังหลุมที่อยู่ในท่ามกลางพื้นที่ราบแห่งนั้น

ซึ่งก็คือเมิ่งฮ่าว!

เมื่อเขาพุ่งลงไป พื้นดินก็แตกกระจายออก และกลุ่มคนนอกคอกนับไม่ถ้วนก็ถูกกระแทกจากระลอกคลื่นที่ทรงพลังนั้น

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ตามมาด้วยเสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจ ขณะที่ระลอกคลื่นม้วนกวาดออกไปยังกลุ่มคนนอกคอกนับพัน จนหายไปกลายเป็นเถ้าธุลีในทันที

กลุ่มคนนอกคอกที่อยู่ห่างไกลออกไป สามารถจะหลีกเลี่ยงความรุนแรงของพลังระเบิดในครั้งนี้ได้ แต่ก็ต้องกระอักโลหิตออกมากองโต ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส บางคนยังถูกดูดลงไปในพื้นดินที่พังทลายลงไปอีกด้วย

เมิ่งฮ่าวมีสีหน้าสงบนิ่ง กระจายเป็นแรงกดดันออกมาอย่างเข้มข้นจากร่างที่สูงสิบจ้าง ไม่สนใจกลุ่มคนนอกคอกที่ตกตายไปอยู่รอบๆ ตัวโดยสิ้นเชิง มองเห็นแสงสีแดงอยู่ในดวงตา ขณะที่หันหน้ามองไปยังคนนอกคอกเขาสีม่วง ซึ่งนั่งห่างออกไปทางด้านข้าง

เมื่อเมิ่งฮ่าวหันหน้าไป ดวงตาของคนนอกคอกก็ลืมขึ้นมา โดยไม่ลังเลใดๆ มันรีบหยุดการดูดซับปราณสีโลหิต และพุ่งถอยไปทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว

“คิดจะหนี?” เมิ่งฮ่าวกล่าวขึ้นพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา ในตอนที่คนนอกคอกเขาสีม่วงถอยไปทางด้านหลัง ทันใดนั้นเมิ่งฮ่าวก็พุ่งตรงไปด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ ในชั่วพริบตาก็ไปอยู่ที่เบื้องหน้าคนนอกคอก ที่จู่ๆ ก็พบว่ามือของเมิ่งฮ่าวกำลังคว้าจับอยู่ที่ลำคอของมัน

แม้ในขณะที่คนนอกคอกมีโทสะพุ่งขึ้นมา พลังจากพื้นฐานฝึกตนและกายเนื้อของเมิ่งฮ่าวก็ระเบิดออกไปจากมือข้างนั้น คนนอกคอกพยายามจะต่อสู้กลับมา แต่ก็คล้ายกับเป็นหญ้าแห้งที่มาต่อต้านพลังระเบิดจากเมิ่งฮ่าว เขาไม่สนใจมันโดยสิ้นเชิง กำมือลงไปจนแน่น

คนนอกคอกไม่มีโอกาสแม้แต่จะพูดออกมา

เกิดเป็นเสียงระเบิดดังก้องขึ้น และดวงตาคนนอกคอกเขาสีม่วงก็ถลนออกมา จากนั้นทั่วทั้งร่างของมันก็ระเบิดขึ้น ทำให้ปราณสีโลหิตทั้งหมดที่มันดูดซับเข้าไปพุ่งกระจายออกมา จากนั้นก็ซึมเข้าไปในร่างเมิ่งฮ่าว

เมิ่งฮ่าวยกเท้าขวาขึ้นไปในอากาศ และจากนั้นก็กระทืบลงไป เสียงระเบิดดังก้องขึ้นขณะที่พื้นดินแตกกระจายออกไป และหยดโลหิตสีทองก็ลอยขึ้นมา เขารีบคว้าจับไว้อย่างรวดเร็ว และกดลงไปบนหน้าผาก

นี่คือหยดโลหิตเทพหยดที่สอง และไม่ใช่โลหิตเทพธรรมดาทั่วไป แต่เป็นโลหิตวิญญาณ!

เมื่อหยดโลหิตถูกดูดซับเข้าไปในร่าง เมิ่งฮ่าวก็แหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา ทั่วทั้งร่าง รวมทั้งกระดูก เลือดเนื้อ และอวัยวะภายใน ต่างก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ในตอนนี้กายเนื้ออาณาจักรโบราณของเมิ่งฮ่าว…ทะลวงผ่านขึ้นไปแล้ว!

เกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังก้องออกมา จนทำให้ฟ้าสะท้านดินสะเทือน พลังกายเนื้อของเมิ่งฮ่าวพุ่งทะยานขึ้นไปจนทำให้มองเห็นร่องรอยแห่งกฎธรรมชาติจำนวนมากอยู่รอบๆ ตัว

พวกมันกำลังกระจายออกมาจากร่างของเมิ่งฮ่าว และมีผลกระทบต่อโลกที่อยู่รอบๆ ตัวเขาโดยตรง

“นี่คือกายเนื้ออาณาจักรเต๋า?” เมิ่งฮ่าวกล่าวพร้อมกับดวงตาที่สาดประกายขึ้น สูดหายใจเข้าลึกๆ ร่างกายเริ่มขยายขนาดใหญ่ขึ้นอีกครั้ง จนมีความสูงถึงหนึ่งร้อยจ้าง!