ตอนที่ 1379

พลังอันน่าเหลือเชื่อ

“เวทรุ่นสี่…เวทตนเอง!” เมิ่งฮ่าวมองไปยังโลกที่กำลังหายไปอยู่ตรงเบื้องหน้า และร่างจำแลงที่แตกต่างกันทั้งหมดของตนเองที่กำลังจางหายไป ในที่สุดก็ลุกขึ้นมายืน

พื้นฐานฝึกตนของเขาไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด ในตอนนี้เขาไม่ได้มีหกเวทผนึกอีกต่อไป แต่เป็นเจ็ด!

“ในตอนนี้อีกสองเวทผนึกก็จะครบเก้าแล้ว หนึ่งในนั้นคือเวทรุ่นแรกดั้งเดิม และอีกหนึ่งคือเวทรุ่นเก้าของข้าเอง ซึ่งเป็นเวทสุดท้าย!” เมื่อเมิ่งฮ่าวคิดย้อนกลับไปยังช่วงเวลาที่แตกต่างกันทั้งหมด ซึ่งได้ครอบครองเวทผนึกตลอดทั้งชีวิตนี้ ก็ต้องถอนหายใจออกมา

เมิ่งฮ่าวหมุนตัวโบกสะบัดมือออกไป ทำให้ตะเกียงวิญญาณปรากฏขึ้น มีทั้งหมดสามสิบสามดวง ซึ่งถูกดับลงไปแล้วสิบดวง และอีกยี่สิบสามดวงยังคงลุกไหม้อยู่

“มีอยู่เจ็ดอารมณ์ และข้าก็ผ่านไปแล้วสองอารมณ์แรก ตอนนี้หลังจากที่ดูดกลืนพลังของหลีหลงจื้อจุนเข้าไป ข้าก็สามารถเริ่มอารมณ์ที่สามได้แล้ว!”

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายขึ้นด้วยแสงอันเจิดจ้า ขณะที่เพ่งมองไปยังตะเกียงวิญญาณดวงที่สิบเอ็ด

“อารมณ์ที่สาม ความทุกข์ทรมานแห่งหัวใจ…” หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ เมิ่งฮ่าวก็ยกมือขวาขึ้นมา และชี้ตรงไปยังตะเกียงวิญญาณ สายลมพุ่งออกไป และเปลวไฟก็ดับลง กลายเป็นกลุ่มควันสีเขียวไหลเข้ามาในดวงตา หู จมูกและปากของเมิ่งฮ่าว

เมื่อเขาหลับตาและนั่งลงอย่างเงียบๆ ก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เกิดขึ้นกับกายเนื้อหรือว่าจิตวิญญาณ แต่หัวใจ…ราวกับมีมือขนาดใหญ่เริ่มบีบเคล้นลงมา

ตึกตัก!

ใบหน้าเมิ่งฮ่าวเริ่มซีดขาว ขณะที่ความเจ็บปวดเสียดแทงเข้ามาในหัวใจ นอกจากความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับอวัยวะของจริงแล้ว จิตใจของเมิ่งฮ่าวก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเช่นเดียวกัน ราวกับเป็นความโศกเศร้าและความสูญเสียอย่างไม่รู้จบ จนกลายเป็นความว่างเปล่าไปโดยสิ้นเชิง

เริ่มมีเหงื่อไหลลงมาจากหน้าผาก และเริ่มสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ไม่ใช่ภาพหลอนแต่เป็นความเจ็บปวดจนทำให้รู้สึกราวกับว่าโลกทั้งหมดดับสลายไป และมีตนเองเพียงลำพังเท่านั้นที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในสวรรค์และปฐพีทั้งหมดนี้

“ไม่…” เมิ่งฮ่าวพึมพำ ทันใดนั้นก็แหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ราวกับว่าไม่อาจจะทนได้กับความเดียวดายเช่นนั้น และปรารถนาที่จะฉีกสวรรค์และทุกสรรพสิ่งให้ขาดออกเป็นชิ้นๆ

สามสิบสามนรกยังคงอยู่ในช่วงของการพังทลายลงไป แต่เมื่อเสียงแผดร้องอันทรงพลังของเมิ่งฮ่าวดังก้องออกไป พลังก็ปะทุขึ้นมาอยู่ตรงด้านบน บดขยี้ไปยังดินแดนที่อยู่สูงขึ้นไป ทำให้เกิดเป็นกระแสน้ำวนขนาดใหญ่

เศษซากปรักหักพังนับไม่ถ้วนหมุนวนเข้าไปในกระแสน้ำวน โดยมีเมิ่งฮ่าวเป็นจุดศูนย์กลาง ยังมีสัตว์อสูรนอกคอกนับสิบอยู่อีกด้วย พวกมันกำลังสั่นสะท้านขณะที่มองไปยังเมิ่งฮ่าว เห็นได้ชัดว่าแรงกดดันและอารมณ์ความรู้สึกที่กระจายออกมานั้นกำลังมีผลกระทบกับพวกมัน

“เจ็ดอารมณ์…ฟังดูน่าประทับใจ แต่จริงๆ แล้วก็เป็นแค่เจ็ดทัณฑ์ทรมาน, เจ็ดความเจ็บปวดเท่านั้น” เมิ่งฮ่าวลืมตาขึ้นมา และจากนั้นก็นวดไปที่หน้าอกตรงตำแหน่งของหัวใจอย่างช้าๆ

“อารมณ์ที่สาม ความทุกข์ทรมานแห่งหัวใจ…” เมิ่งฮ่าวทอดถอนใจ ลุกขึ้นมายืน พื้นฐานฝึกตนเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้เขามีระดับที่สูงเกินกว่าราชันจักรพรรดิแล้ว แต่ก็ยังคงอยู่ห่างจากระดับผู้ยิ่งใหญ่หนึ่งก้าว ด้วยการเพิ่มขึ้นในตอนนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้สูงขึ้นไปหนึ่งก้าว แต่ก็ใกล้เคียงเป็นอย่างยิ่ง

ขณะที่มองไปรอบๆ บริเวณนั้น พลังก็พุ่งขึ้นไป ปกคลุมไปยังสามสิบสามนรกที่กำลังพังทลายลงไป และสัตว์อสูรนอกคอกทั้งหมด ทำให้เกิดเป็นแรงกดดันอันน่าเหลือเชื่อกดทับลงไป

“จงยอมจำนนหรือว่าจะตายไป!” ประโยคนี้เมิ่งฮ่าวไม่ได้พูดออกมา แต่กระจายออกไปด้วยเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์ ทำให้สัตว์อสูรนอกคอกทั้งหมดที่อยู่รอบๆ บริเวณนั้นสามารถจะรับรู้ได้ในทันที

พวกมันรู้สึกหวาดกลัวต่อกลิ่นอายของเมิ่งฮ่าว ที่เคยสังหารผู้ยิ่งใหญ่มาแล้ว เพื่อตอบรับคำพูดของเขา พวกมันรักษาความเงียบไว้ แต่ในที่สุดก็ก้มศีรษะลง

ทันใดนั้นเมิ่งฮ่าวก็กลายเป็นลำแสงพุ่งตรงไปยังปากทางออก ติดตามมาด้วยกลุ่มสัตว์อสูรนอกคอกจากสามสิบสามนรกที่แผดร้องคำรามเป็นเสียงดังก้อง

“ผ่านไปแล้วสิบเดือน คงมีการต่อสู้ขึ้นที่ด้านนอกแล้ว…” เมิ่งฮ่าวพึมพำ เร่งความเร็วขึ้น และชั่วขณะต่อมาก็พุ่งออกไปจากปากทางออก

ในตอนที่เมิ่งฮ่าวพุ่งออกมาจากภายในสามสิบสามนรก การต่อสู้อย่างโหดเหี้ยมก็ปะทุขึ้นมาอยู่ภายในอาณาจักรขุนเขาทะเล กลุ่มคนนอกคอกนับล้านกำลังโจมตีมาอย่างดุร้าย เนื่องจากมีผู้แข็งแกร่งอาณาจักรเต๋าอยู่เป็นจำนวนมาก รวมทั้งยักษ์ ทำให้อาณาจักรขุนเขาทะเลต้องถอยร่นไปทางด้านหลังด้วยความสูญเสียอย่างต่อเนื่อง

ในช่วงเวลาเดียวกับที่หวังโหย่วฉายและคนอื่นๆ กลับออกมาจากสามสิบสามนรก พวกมันพุ่งเข้าไปต่อสู้โดยไม่ลังเลใดๆ ในทันที ค้นหาผู้แข็งแกร่งที่ทรงพลังในท่ามกลางกลุ่มคนนอกคอกเพื่อต่อสู้ด้วย

ด้วยการเพิ่มขึ้นมาของผู้ถูกเลือกทั้งยี่สิบคน และการช่วยเหลือของราชันขุนเขาทะเล ทำให้ความแตกต่างระหว่างผู้ฝึกตนระดับสูงของสองกองกำลังไม่ได้ห่างไกลกันมากนัก ตอนนี้ความพ่ายแพ้ของอาณาจักรขุนเขาทะเลเริ่มช้าลงเล็กน้อย

ผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้ทำลายขุนเขาที่ห้าไปด้วยการกระทืบเท้าเพียงแค่ครั้งเดียว แต่ตอนนี้ก็ถูกตรึงไว้โดยไห่เมิ่ง, ผู้ยิ่งใหญ่หุ่นเชิด, สามบรรพจารย์และคนอื่นๆ อย่างไรก็ตามคนทั้งหมดก็ไม่ใช่คู่มือของนาง ผู้ยิ่งใหญ่สตรีแค่นเสียงเย็นชา จากนั้นก็ขยับมือร่ายเวท ทำให้กระแสน้ำวนขนาดใหญ่ม้วนกวาดออกไปในทั่วทุกทิศทาง

ตูมมมมมมมม!

โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากของไห่เมิ่ง และเรื่องเช่นเดียวกันนี้ก็เกิดขึ้นกับสามบรรพจารย์ด้วยเช่นกัน หน้าอกของผู้ยิ่งใหญ่หุ่นเชิดยุบลงไป คนทั้งหมดถูกบังคับให้ต้องล่าถอยหลบหนี ไม่อาจจะต่อต้านผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้สตรีนางนี้ได้

“พวกกลุ่มมดปลวก!” นางกล่าวขึ้น แค่เดินไปก้าวเดียวก็พุ่งผ่านกลุ่มคนทั้งหมดเข้าไปในทะเลที่หก จากนั้นก็ยกมือขึ้นมา ฟาดลงไปอย่างดุร้าย

ทันใดนั้นเปลวไฟสีเขียวลูกทรงกลมก็ปรากฏขึ้นอยู่ในมือ ส่งเสียงดังก้องพุ่งลงไปในน้ำ เพียงชั่วขณะทะเลที่หกทั้งหมดก็เริ่มเดือดพล่านและเหือดแห้งหายไป!

ประชากรนับไม่ถ้วนของทะเลที่หกแผดร้องออกมาด้วยความทุกข์ทรมาน ไม่อาจจะต่อต้านกับความร้อนเช่นนั้นและตกตายไป

ทะเลที่หกถูกทำลายไป!

สนามรบทั้งหมดในตอนนี้ดูเหมือนว่าจะได้เปรียบอยู่เพียงฝ่ายเดียว ถึงแม้ว่าอาณาจักรขุนเขาทะเลจะเท่าเทียมกันในแง่ของระดับผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่ง แต่สามสิบสามสวรรค์ก็ต่อสู้ด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่มี ผิวหนังของยักษ์เหนียวแน่นอย่างน่าเหลือเชื่อ และทุกย่างก้าวที่มันเดินไป ก็เป็นสิ่งที่ผู้ฝึกตนขุนเขาทะเลไร้พลังที่จะหยุดมันได้ ถ้าพยายามไปหยุดมัน ก็จะถูกบดขยี้จนกลายเป็นก้อนเนื้อเลอะเลือนไป

กองกำลังนับล้านของกลุ่มคนนอกคอก ผลักดันให้ผู้ฝึกตนอาณาจักรขุนเขาทะเลต้องถอยร่นไปด้วยพลังอันน่ากลัว เสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจดังก้องออกมา ขณะที่ผู้ฝึกตนขุนเขาทะเลไร้พลังที่จะกระทำสิ่งใดๆ นอกจากต้องล่าถอยหลบหนีเท่านั้น ความรู้สึกสิ้นหวังที่เกิดขึ้นมาในจิตใจของกองกำลังอาณาจักรขุนเขาทะเลเริ่มชัดเจนขึ้นอย่างช้าๆ

เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับระดับพลังเช่นนี้ ก็ราวกับว่าการเตรียมการก่อนหน้านี้ของพวกมันไร้ประโยชน์ไปโดยสิ้นเชิง

“สงครามนี้เกิดขึ้นมานานแล้ว วันนี้…มันต้องจบลง” ผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้สตรีกล่าวขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ เดินตรงไปอีกหนึ่งก้าว ตรงไปยังขุนเขาที่หก นางมีเป้าหมายที่ชัดเจนยิ่ง ต้องการทำลายแต่ละขุนเขาทะเลในอาณาจักรนี้ไปอย่างรวดเร็วมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

เมื่อเกิดขึ้นเช่นนั้น ก็จะมีแต่ผู้ฝึกตนเท่านั้นที่จะยังคงอยู่ และสามารถจะจัดการได้อย่างง่ายดาย

ไห่เมิ่งและคนอื่นๆ มองไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ถึงแม้ว่าจะพยายามสอดมือเข้าไป ก็ไม่อาจแม้แต่จะเข้าไปใกล้ อย่างไรก็ตามเมื่อดูเหมือนว่าผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้กำลังจะเหยียบย่างลงไปบนขุนเขาที่หก สวรรค์ชั้นที่สิบเจ็ดจู่ๆ ก็สั่นสะเทือนขึ้นมา ราวกับมีพลังขนาดใหญ่ กำลังแยกมันออกมาจากสวรรค์ชั้นอื่นๆ และทำให้มันพุ่งลงมายังอาณาจักรขุนเขาทะเล

แต่ถ้ามองดูให้ละเอียด ก็จะเห็นว่ามันไม่ได้มุ่งหน้าตรงมายังกลุ่มผู้ฝึกตนอาณาจักรขุนเขาทะเล แต่เป็น…กองกำลังกลุ่มคนนอกคอก

เหตุการณ์ที่พลิกกลับอย่างกะทันหันนี้ ทำให้ผู้ฝึกตนอาณาจักรขุนเขาทะเลจ้องมองไปด้วยความตกตะลึง กลุ่มคนนอกคอกต่างก็ประหลาดใจเช่นเดียวกัน

แม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่สตรีก็หยุดชะงักนิ่ง หมุนตัวไปรอบๆ มองไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่ซึ่งก็คือสวรรค์ชั้นที่สิบเจ็ด

“สามสิบสามสวรรค์น่าจะมีสายลับอยู่ตั้งแต่แรก!” นางกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง เดินตรงไปอีกก้าว ครั้งนี้กำลังมุ่งหน้าตรงไปยังสวรรค์ชั้นที่สิบเจ็ด จากนั้นก็ยกมือขึ้นทำท่าคว้าจับออกไปอย่างรุนแรง ทำให้เกิดเป็นเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังก้องออกมา เมื่อสวรรค์ชั้นที่สิบเจ็ดแตกกระจายไปทั่ว ดินแดนอันกว้างใหญ่ทั้งหมดพังทลายกลายเป็นเถ้าธุลีไปในทันที

แต่กระนั้นผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้ก็ยังไม่อาจจะรู้ว่า ใครเป็นคนทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา นางขมวดคิ้วใช้สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ม้วนกวาดออกไปยังสนามรบ แต่ก็ไม่อาจจะพบเห็นร่องรอยใดๆ

“ไม่น่าใช่หรูเฟิง (สายลม) มันถูกจับตาดูอย่างเข้มงวด ถ้าไม่ใช่มันแล้วจะเป็นใคร?”

“ไม่เป็นไร ด้วยพลังเช่นพวกข้า สามารถจะบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่มาขวางทางได้” ผู้ยิ่งใหญ่สตรีแค่นเสียงเย็นชา โบกสะบัดมือขวาตรงไปยังดวงตะวันที่อยู่ภายในกองกำลังของกลุ่มคนนอกคอก ทันใดนั้นดวงตะวันขนาดใหญ่ก็กระจายเป็นแสงอันเจิดจ้าอย่างไร้ขอบเขตออกมา หดเล็กลงไป ขณะที่พุ่งตรงมายังนาง จากนั้นก็หมุนวนอยู่รอบๆ ตัว กลายเป็นชุดเกราะอย่างรวดเร็ว

ด้วยชุดเกราะนี้ทำให้พลังการต่อสู้ของผู้ยิ่งใหญ่แปดแก่นแท้พุ่งสูงขึ้นไปมากกว่าเดิม นางรีบใช้สองมือขยับร่ายเวทอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็โบกสะบัดมือออกไปยังกองกำลังของตนเอง ทำให้กลุ่มคนนอกคอกถูกกระตุ้นโดยพลังที่มองไม่เห็น แต่ละคนแหงนหน้าขึ้นและกู่ร้องออกมา ดวงตาเริ่มสาดประกายสีแดงจ้า ขณะที่พลังการต่อสู้สูงเพิ่มขึ้นไป จากนั้นพวกมันก็กลับมาต่อสู้ด้วยความดุร้ายมากขึ้น

เสียงกระหึ่มดังก้องขึ้น ผู้ฝึกตนอาณาจักรขุนเขาทะเลต้องถอยร่นไปอย่างต่อเนื่อง เกิดการบาดเจ็บล้มตายอย่างรุนแรง ขณะที่ถูกผลักดันให้ต้องถอยร่นไปทางด้านหลังอย่างไม่ลดละ

จากนั้นผู้ยิ่งใหญ่สตรีก็หมุนตัวและมุ่งหน้าตรงไปยังอาณาจักรขุนเขาทะเล อีกครั้งที่ไปปรากฏกายขึ้นตรงด้านบนขุนเขาที่หก จากนั้นก็ฟาดฝ่ามือลงไป ขุนเขาที่หกเริ่มสั่นไหวไปมา และไม่นานต่อมา เต่าเสวียนอู่ก็แตกกระจายไป ขณะที่เสียงกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมานของมันดังก้องออกไป ขุนเขาที่หกทั้งหมด…ก็ถูกทำลายไป!

ผู้ฝึกตนอาณาจักรขุนเขาทะเลกำลังสั่นสะท้าน และสิ้นหวังไปโดยสิ้นเชิง บางคนยังได้เริ่มคลุ้มคลั่งขึ้นมาอีกด้วย ตอนแรกก็เป็นผู้แข็งแกร่งจากสามกลุ่มเต๋าอันยิ่งใหญ่ ที่ปลดปล่อยความสามารถศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดออกไปเท่าที่สามารถจะทำได้ บางคนก็ทำการระเบิดตนเองไป

อย่างไรก็ตามในตอนที่ขุนเขาที่หกพังทลายลงไป สามลำแสงอันเจิดจ้าก็พุ่งออกมาจากภายในขุนเขาที่แตกกระจายออกไปนั้น ทันใดนั้นพวกมันก็ตรึงร่างของผู้ยิ่งใหญ่สตรีไว้ กลายเป็นเครื่องหมายผนึกรูปสามเหลี่ยม กักขังนางไว้โดยสิ้นเชิง!

“ช่างต่ำต้อยนัก!” นางหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา ดูเหมือนว่ากำลังจะก้าวเดินออกไป ในตอนแรกนางตั้งใจจะทำลายขุนเขาที่หกไป แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันของสวรรค์ชั้นที่สิบเจ็ด ทำให้นางไร้ทางเลือกนอกจากต้องทำลายมันไปเท่านั้น ในตอนนั้นนางคาดเดาว่าอาณาจักรขุนเขาทะเลได้ใช้สายลับที่อยู่ภายในสามสิบสามสวรรค์เพื่อถ่วงเวลาตนเอง ถ้าเป็นเช่นนั้นก็คงจะมีแผนการอื่นติดตามมาอย่างแน่นอน

ดังนั้นการปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหันของเครื่องหมายผนึกนี้ จากภายในขุนเขาที่หกซึ่งกำลังพังทลายลงไป ก็ไม่ใช่สิ่งที่น่าประหลาดใจแต่อย่างใด

แต่ในตอนที่นางกำลังจะพุ่งออกไปจากเครื่องหมายผนึก สามบรรพจารย์ที่เพิ่งจะปรากฏตัวขึ้นในการต่อสู้นี้ จู่ๆ ร่างกายก็เลือนลางลง และหายตัวไปจากตำแหน่งในตอนนี้ และเมื่อปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ก็ไปอยู่ตรงมุมของสามเหลี่ยมอย่างน่าตกใจยิ่ง!

“เหล่าฟูไท่หลิงจุนเจ่อ!” (ผู้เฒ่าคือ บรรพจารย์สุดยอดวิญญาณ)

“เต้าเสินจุนเจ่อ!” (บรรพจารย์เต๋าศักดิ์สิทธิ์)

“จ่านเทียนจุนเจ่อ!” (บรรพจารย์ตัดสวรรค์)

“ภารกิจของพวกเราทั้งสามก็คือรอคอยจนกระทั่งเจ้ามาถึง ใช้ชีวิตและเต๋าของพวกเรา ผนึกเจ้าไว้ภายใน!!”