ตอนที่ 619

เยี่ยตื่นขึ้นมา

เสียงนั้นดูเหมือนจะดังก้องออกมา จากครั้งสมัยโบราณ อันที่จริง ขณะที่เมิ่งฮ่าวมองออกไป สิ่งที่เขามองเห็นอย่างแท้จริง ไม่ใช่ศีรษะที่มีดวงตาเปิดอยู่ แต่เป็นอสูรผู้ยิ่งใหญ่ที่ตายไปแล้ว

แทบจะราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างก่อนหน้านี้เป็นแค่ภาพลวงตา!

อย่างไรก็ตาม พื้นดินก็ยังคงสั่นสะเทือนและหดตัวลงอย่างรวดเร็ว นี่ไม่ใช่ภาพลวงตาอย่างแน่นอน เมิ่งฮ่าวมองเห็นและตรวจจับได้ด้วยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ว่ากระจก ซึ่งก็คืออาณาจักรนี้ ได้หดเล็กลงจนมีความกว้างเพียงแค่ไม่กี่หมื่นจ้างเท่านั้น

จากมุมมองของเมิ่งฮ่าว ตอนนี้เขาสามารถมองเห็นว่าอาณาจักรแห่งนี้ได้กลายเป็น…กระจกที่แท้จริงอย่างรวดเร็ว!

สิ่งมีชีวิตและอาวุธเวทต่างๆ ที่อยู่ในสนามรบของกระจก ทั้งหมดหดตัวลงไป จนเล็กลงอย่างรวดเร็วพร้อมกับกระจก

ศีรษะของอสูรผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้โผล่ออกมาอีก แต่จมกลับลงไป นำหานตันจื่อไปพร้อมกับมัน สีหน้าหานตันจื่อเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและประหลาดใจ ขณะที่มันพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะหลบหนีออกมา แต่ทุกวิธีต่างก็ไร้ประโยชน์ มันแผดร้องอย่างโหยหวนออกมา รู้สึกสิ้นหวังขณะที่มองลงไปยังตัวเอง ในตอนนี้มันได้ตระหนักว่า…มันกำลัง…จมลงไปในกระจกด้วยเช่นกัน!

เมื่อเท้าของมันแตะสัมผัสโดนพื้นดิน ก็จมลงไปในพื้นผิวที่คล้ายกับเป็นพื้นน้ำ จนกระทั่งจมลงไปถึงข้อเท้ามัน

“ไม่!” หานตันจื่อร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก “เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร!? เป็นไปไม่ได้!!” มันแผดร้องและดิ้นรน แต่ก็ไร้ประโยชน์ใดๆ

เมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน ตอนนี้กระจกร้อนขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ จนถึงจุดที่เกิดเป็นควันสีขาวพุ่งขึ้นมาจนลวกมือ โดยไม่มีทางเลือกเขาได้แต่จับมันด้วยสองมือ

ตอนนี้ เมิ่งฮ่าวรับรู้ได้ถึงแรงดึงดูดอย่างที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ กำลังเกิดขึ้นโดยกระจกบานนี้ มันไม่ได้มุ่งเป้าไปที่หานตันจื่อ แต่เป็นอาณาจักรของกระจกที่ด้านล่างทั้งหมด

“มัน…อย่าบอกนะว่า มันต้องการจะดูด ดินแดนทั้งหมดของอาณาจักรที่สี่ แห่งสำนักเซียนอสูรเข้าไป?” เมื่อได้ข้อสรุปเช่นนี้ เมิ่งฮ่าวก็เริ่มหอบหายใจออกมา รู้สึกปากคอแห้งผาก

ถ้าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้เป็นความจริง ก็จะหมายความว่า เขาจะได้ครอบครองโชควาสนาจำนวนมากมาย ที่อยู่ภายในอาณาจักรเซียนอสูรโบราณทั้งหมด! โชควาสนาเช่นนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครจะคาดคิดได้ เกินกว่าความคาดหวังหรือตั้งใจโดยสิ้นเชิง

เมิ่งฮ่าวตื่นตระหนกด้วยความกระตือรือร้น ขณะที่จับกระจกทองแดงไว้ในมือจนแน่น และมองอาณาจักรแห่งกระจกด้านล่างหดเล็กลง เสียงกระหึ่มขนาดใหญ่อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ได้ยินเต็มไปทั่วทั้งโลกแห่งนี้ หานตันจื่อส่งเสียงแผดร้องแหลมเล็กอย่างน่ากลัวออกมา มันจมลงไปในพื้นผิวของกระจกครึ่งตัวแล้ว ด้านข้างมัน ศีรษะของอสูรผู้ยิ่งใหญ่ กำลังจมกลับลงไปจนถึงจมูกของมัน

“เกิดขึ้นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน! นี่เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!!” หานตันจื่อแทบบ้าไปแล้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ตะโกนมายังเมิ่งฮ่าว ร้องขอความเมตตาและขอความช่วยเหลือ

แต่เนื่องจากเกิดเป็นเสียงกระหึ่มดังอย่างกึกก้อง เสียงของมันจึงไม่อาจจะได้ยิน เมิ่งฮ่าวไม่ได้สังเกตดูมันแม้แต่น้อย

ปราณอสูรในบริเวณนั้นพลุ่งพล่านปั่นป่วน พร้อมกับการหดตัวลงไปของดินแดนในกระจก ราวกับว่าผ้าคลุมกำลังถูกยกขึ้น เผยให้เห็นบางสิ่งที่ด้านล่าง…เมื่อเมิ่งฮ่าวมองลงไป ก็มองเห็นสิ่งที่ทำให้จิตใจต้องหมุนคว้าง!!

ที่ด้านล่างนั้น…เป็นสมองขนาดใหญ่!

สมองนั้นดูเหมือนจะมีขนาดใหญ่อย่างไร้ขอบเขต เป็นเงามันและมีสีขาวสลับกับจุดสีดำกระจายไปทั่ว ยังมีบางตำแหน่งที่มีแสงสีสดใสกระพริบไปมาอยู่ด้วย

ทุกครั้งที่แสงนั้นกระพริบ ก็ดูเหมือนจะประกอบไปด้วยภาพมากมายนับไม่ถ้วน แทบจะเหมือนกับเป็นความทรงจำ!

ภาพที่เห็นนี้ทำให้เมิ่งฮ่าวตกตะลึงโดยสิ้นเชิง ลมหายใจเริ่มหอบถี่เร่งร้อน จ้องมองไปยังดินแดนที่กำลังหดตัวลงอีกครั้ง ทันใดนั้น เขาก็นึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่หานตันจื่อเคยกล่าวไว้

“ดินแดนแห่งกระจกนี้ ตั้งอยู่บนสมองของเจินหลิงเยี่ย! (วิญญาณราตรีที่แท้จริง)” เมิ่งฮ่าวสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ และมองลงไปอีกครั้งยังสมองขนาดใหญ่ที่ไร้ขอบเขตนั้น

“สถานที่แห่งนี้จริงๆ แล้วก็คือ ศีรษะของเจินหลิงเยี่ย? ถ้าเช่นนั้น อุโมงค์นั่นคืออะไร?” หนังศีรษะเมิ่งฮ่าวด้านชา ขนลุกตั้งชี้ชัน ร่างกายสั่นสะท้าน ขณะที่มองไปรอบๆ ดินแดนกระจกดูเหมือนจะหดตัวลงไปเป็นขั้นตอนสุดท้าย

ตอนนี้มันมีความกว้างเพียงแค่หนึ่งหมื่นจ้างเท่านั้น และดูแทบจะคล้ายกับกระจกทองแดงที่เขาถืออยู่ ยกเว้นว่ามันมีขนาดใหญ่กว่า!

หานตันจื่อเกือบจะจมลงไปในพื้นผิวของกระจกโดยสิ้นเชิง ใบหน้ามันซีดขาว และไม่ได้แผดร้องอีกต่อไป แต่จ้องมองไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยแววตาชั่วร้ายและบ้าคลั่ง

สำหรับศีรษะของอสูรผู้ยิ่งใหญ่ มันได้จมลงไปจนมิดดวงตาแล้ว มีเพียงส่วนบนของศีรษะเท่านั้นที่ยังเหลืออยู่ ตามมาด้วยเขาสีดำสามข้าง ซึ่งกระจายแสงแปลกๆ ออกมา

โลกแห่งนั้นทั้งหมดกำลังหดตัวลง

หนึ่งหมื่นจ้าง, แปดพันจ้าง, หกพันจ้าง!!

ถึงตอนนี้ ก็มีหยดเหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากเมิ่งฮ่าว ร่างสั่นสะท้านขณะที่จับกระจกทองแดงไว้จนแน่น ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเขามีร่างกายที่แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันไม่ให้กระจกลื่นหลุดออกไปจากมือ

แต่ถึงแม้จะอยู่ในวิญญาณดวงที่แปด เมิ่งฮ่าวก็ยังไม่อาจจะถือไว้ได้อีกนานเท่าใดนัก

ในตอนนี้เองที่ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงดังออกมาจากที่ไหนสักแห่ง คล้ายกับเป็นเสียงร้องไห้ของเด็กทารก และดูเหมือนจะดังออกมาจากโลกด้านนอก แต่ในเวลาเดียวกันนั้น ก็ดูเหมือนว่าจะดังมาจากด้านใน รอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าว เสียงนั้นเริ่มต้นจากแผ่วเบา และจากนั้นก็เริ่มดังขึ้นและดังมากขึ้นเรื่อยๆ

ในเวลาเดียวกันนั้น จิตใจเมิ่งฮ่าวก็เต็มไปด้วยเสียงกระหึ่ม พร้อมกันนั้น ประจุไฟฟ้าที่กำลังกระพริบไปมาบนพื้นผิวสมองของเจินหลิงเยี่ย จู่ๆ ก็เพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า เช่นเดียวกับความรวดเร็วที่พวกมันขยับเคลื่อนไหว!

กลิ่นอายของการตื่นขึ้นมา ทันใดนั้นก็ปกคลุมไปทั่ว ใบหน้าเมิ่งฮ่าวบิดเบี้ยวขึ้น

“ฮา ฮา ฮา! เจ้าต้องตาย!” หานตันจื่อร้องตะโกนออกมา “เจ้าไปยุ่งกับผนึกของสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และไปปลุกให้เจินหลิงเยี่ยตื่นขึ้นมา! เมื่อมันตื่นขึ้น ก็จะนำภัยพิบัติมา!” หานตันจื่อเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ในเวลาเดียวกันนั้น ที่ด้านนอกของอาณาจักรที่สี่ ในสำนักเซียนอสูร พื้นดินกำลังสั่นไหว และภูเขากำลังสะเทือน เสียงกระหึ่มได้ยินมาทั่วทุกทิศทาง ขณะที่รอยร้าวขนาดใหญ่ และรอยแยกทันใดนั้นก็ปรากฏขึ้น กระจายออกไปทั่วทั้งพื้นผิวของดินแดนแถบนั้น

รอยร้าวขนาดใหญ่และรอยแยก, เสียงกระหึ่มดังกึกก้อง ทั้งหมดนี้ทำให้เหมือนกับว่าสำนักเซียนอสูร กำลังเผชิญหน้ากับวันสิ้นโลก ซากปรักหักพังโค่นล้ม และฝุ่นผงก็ฟุ้งกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง เกิดเป็นหมอกควันปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่างไว้ภายใน

ที่ห่างไกลออกไป ผู้ฝึกตนดาวหนานเทียน หลบหนีไปด้วยความตกใจ ตรงไปยังประตูทางออกของสำนักเซียนอสูร ที่อยู่เลยยอดเขาแรกไป พวกมันไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่ก็สามารถคาดเดาได้ เห็นได้ชัดว่ามีบางสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ กำลังเกิดขึ้นอยู่ในอาณาจักรที่สี่ ซึ่งน่าจะเชื่อมโยงกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้

ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มมืดลง และเสียงกระหึ่มก็ดังขึ้นไปจนถึงสวรรค์ ขณะที่พื้นดินแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พลังอันไร้ขอบเขตไหลซึมออกมา ท่วมท้นไปทั่วทั้งบริเวณนั้น แม้แต่รอยแตกก็เริ่มปรากฏขึ้นในอากาศ รอยแล้วรอยเล่า!

บุรุษวัยกลางผู้หนึ่งยืนอยู่บนยอดเขาสี่ สวมใส่ชุดยาวสีขาว มองไปรอบๆ ยังทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นนี้ สีหน้ามันซับซ้อน รังสีสังหารสาดประกายออกมาเป็นระยะ บางครั้งก็มองเห็นถึงความนุ่มนวลอ่อนโยน นี่ก็คือเคอจิ่วซือ

“ถ้ามีใครบางคนปลุกให้เยี่ยตื่นขึ้นมา และทำให้มรดกของราชันหลี่ปรากฏขึ้น ก็จะบังคับให้ข้าต้องสังหารมัน คนภายนอกไม่อาจจะได้ครอบครองมรดกของราชันหลี่ แต่มัน…” เคอจิ่วซือคิดย้อนกลับไปยังสิ่งที่มันได้ประสบมาในสมัยโบราณ เมื่อมันได้ซ้อนทับอยู่ในร่างเมิ่งฮ่าว

ในที่สุด บิดามันก็ให้การยอมรับเมิ่งฮ่าว ให้คำรับรองว่าพวกเขาเป็นบิดาและบุตรกันในชาตินั้น รังสีสังหารในดวงตาเคอจิ่วซือค่อยๆ จางหายไปอย่างช้าๆ ถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่นอันอ่อนโยน

“ถ้ามันคือบุตรของท่านพ่อข้าในชาตินั้น นั่นก็หมายความว่ามันก็คือ…น้องชายข้า บางทีข้าอาจจะไม่ได้ครอบครองมรดกของราชันหลี่ แต่ถ้ามันสามารถ ก็คงจะเป็นเจตจำนงแห่งสวรรค์” เคอจิ่วซือถอนหายใจออกมาขณะที่ทุกสรรพสิ่งสั่นสะเทือน รอยแยกที่ปรากฏขึ้นในท้องฟ้าเหนือสำนักเซียนอสูร ก็มีเพิ่มมากขึ้น อย่างช้าๆ ภาพอันน่าตกใจของสามยอดเขาที่กลับด้าน ก็เริ่มมองเห็นได้!

ขณะที่ยอดเขาทั้งสามปรากฏขึ้น แรงกดดันอันน่าเหลือเชื่อก็รู้สึกได้ ทั่วทั้งสำนักเซียนอสูรสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ผู้ฝึกตนดาวหนานเทียนกำลังไปถึงประตูทางออก ที่อยู่เลยยอดเขาแรกออกไป ในความตื่นตระหนกของพวกมัน มีอยู่ไม่น้อยที่เลือกจะใช้วิญญาณอสูรจากไป

แต่การกระทำเช่นนั้นต้องใช้เวลา ขณะที่อาณาจักรแห่งนี้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เสียงร้องไห้ของเด็กทารก จู่ๆ ก็ดังเต็มอยู่ในอากาศ เป็นเสียงที่ราวกับว่ามีเด็กทารกกำลังหลับอยู่ ลึกลงไปมากๆ ใต้พื้นดิน ดวงตามันปิดอยู่ แต่จากนั้นก็เริ่มตื่นขึ้นมา และเริ่มร้องไห้ขึ้น

ในตอนที่เสียงนั้นได้ยินมา การพังทลายก็เริ่มมีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

ตอนนี้ สามภูเขาที่กลับด้าน ก็มองเห็นได้มากกว่าครึ่ง

ในเวลาเดียวกันนั้น ย้อนกลับไปในอาณาจักรที่สี่ ดินแดนอันกว้างใหญ่ของกระจกในตอนนี้ ได้หดตัวลงจนเหลือความกว้างเพียงแค่สามพันจ้างเท่านั้น ตอนนี้หานตันจื่อได้จมลงไปอยู่ด้านใน หายตัวไปโดยสิ้นเชิง

สำหรับศีรษะของอสูรผู้ยิ่งใหญ่ มีเพียงแค่ส่วนเล็กๆ ที่ยังมองเห็นได้ ที่เหลือทั้งหมดได้จมกลับลงไปในกระจก

ใบหน้าเมิ่งฮ่าวซีดขาว ร่างกายค่อยๆ เคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เขาไม่ได้เคลื่อนที่ด้วยความตั้งใจของตัวเอง แต่กำลังถูกลากดึงไปโดยกระจกทองแดง!

ใกล้เข้าไป ใกล้เข้าไปเรื่อยๆ!

ดินแดนแห่งกระจกหดตัวลงไปอย่างต่อเนื่อง สามพันจ้าง, สองพันจ้าง, หนึ่งพันจ้าง…ห้าร้อยจ้าง…สามร้อยจ้าง…หนึ่งร้อยจ้าง!

ศีรษะของอสูรผู้ยิ่งใหญ่ จมกลับเข้าไปในกระจกโดยสิ้นเชิง ย้อนกลับไปในดินแดนที่อยู่ในกระจก อสูรผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งได้แยกสวรรค์ออกเป็นสามส่วน ยังคงมองขึ้นไปยังเมิ่งฮ่าวด้วยความเย็นชาอยู่ตลอดเวลา

สายตาของมันดูคล้ายกับความเป็นนิรันดร์ ขณะที่เมิ่งฮ่าวมองไปยังมัน จิตใจก็สั่นสะท้าน แต่ก็ไม่มีเวลาให้เขาขบคิดมากไปกว่านั้น เกี่ยวกับเรื่องราวในตอนนี้ ขณะนี้เขาอยู่ห่างจากกระจกที่มีความกว้างหนึ่งร้อยจ้าง เพียงแค่สามสิบจ้างเท่านั้น

ขณะที่เขาเข้าไปใกล้มากขึ้น มันก็หดตัวลงไปอย่างต่อเนื่อง ห้าสิบจ้าง, สามสิบจ้าง…สิบจ้าง!!

หกจ้าง, ห้าจ้าง, สามจ้าง…หนึ่งจ้าง!

เมื่อดินแดนแห่งกระจกบรรลุถึงขนาดหนึ่งจ้าง ทันใดนั้น มันก็เริ่มบิดเบือนไป เมิ่งฮ่าวมองดูขณะที่มันบิดเบี้ยวจนกลายเป็น สิ่งที่ดูคล้ายกับเป็นเส้นใยแห่งสายไหม จากนั้นก็พุ่งตรงมายังกระจกทองแดงของเขา

กระจกทองแดงดูเหมือนจะกลืนกินพวกมันเข้าไป ทีละนิด ทีละน้อย จนกระทั่งพวกมันถูกดูดเข้าไปจนหมดสิ้น ภายในช่วงเวลาไม่กี่ลมหายใจ ทั่วทั้งดินแดนแห่งกระจกก็ถูกดูดเข้าไปในกระจกทองแดงของเมิ่งฮ่าว!

แทบจะเหมือนกับว่าดินแดนแห่งกระจกนั้นเป็นยาชูกำลังสำหรับกระจกทองแดง หลังจากที่ดูดกลืนเข้าไป กระจกทองแดงก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สนิมทั้งหมดที่อยู่บนพื้นผิวของมันหายไปโดยสิ้นเชิง!

ลวดลายตกแต่งโบราณ ที่อยู่บนพื้นผิวของมันมีความชัดเจนและลึกล้ำมากยิ่งขึ้น มองเห็นแสงกระพริบหมุนวนอยู่ภายใน และเสียงพึมพำก็ได้ยินมา คล้ายกับเป็นเสียงขับขานบทเพลงแห่งเซียน

จิตใจเมิ่งฮ่าวสั่นสะท้าน ขณะที่มองดูกระจกอย่างละเอียด เห็นรอยร้าวมากมายอยู่บนพื้นผิวของมัน รอยร้าวเหล่านั้นซ้อนทับกันไปมา ก่อตัวเป็นอาณาเขตเก้าแห่ง!

ตอนนี้ ตรงส่วนบนสุดด้านซ้ายมือของกระจก มีอาณาเขตที่ดูแตกต่างไปจากอาณาเขตอื่นๆ โดยสิ้นเชิง จริงๆ แล้วมัน…ดูคล้ายกับเป็นพื้นผิวของกระจก เรืองแสงด้วยแสงแห่งอาวุธเวท และมองเห็นกระแสน้ำวนอยู่ภายใน หมุนวนไปมาอย่างช้าๆ กระแสน้ำวนนั้นดูเหมือนจะประกอบไปด้วยความลี้ลับของโลกแห่งบรรพกาล!

ภายในกระแสน้ำวนนั้น อย่างน่าตกใจยิ่ง…ก็คือ…สนามรบสมัยโบราณ!

ในเวลาเดียวกันนั้น อาณาจักรที่สี่ในตอนนี้ ก็ไม่มีพื้นดินเหลืออยู่อีกต่อไป แต่เผยให้เห็นสมองอย่างชัดเจน ประจุไฟฟ้าที่เต้นไปมาอยู่บนพื้นผิวของมัน มากกว่าก่อนหน้านี้นับพันเท่า เสียงอันน่าตกใจได้ยินมา ซึ่งดังมากกว่าเสียงร้องไห้จากก่อนหน้านี้

เยี่ย ถูกปลุกขึ้นมา…จากการหลับไหล!