ตอนที่ 776

เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตระดับห้า!

คำว่า ‘วิญญาณ’ ถูกเปล่งออกมา!

ในตอนนั้น ผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือที่ติดอยู่ในกระแสน้ำวนรอบๆ ตัวเมิ่งฮ่าว ได้ส่งเสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจเป็นครั้งสุดท้ายออกมา ร่างกายพวกมันแห้งเหี่ยวลงไป พื้นฐานฝึกตนสูญหายไป ตอนนี้พวกมันรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ที่ปกคลุมไปทั่วร่างราวกับเป็นกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวกราก

ในสายตาพวกมันทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นสีดำ และโลกแห่งนี้ก็หายสาบสูญไป ชีวิตของพวกมัน…ไม่มีอีกต่อไป!

วิญญาณมากมายที่กำลังกระเสือกกระสนดิ้นรนแผดร้อง โผล่ออกมาจากดวงตา, หู, จมูกและปากของพวกมัน แผ่นหลังของผู้ฝึกตนทั้งหมดงองุ้ม ใบหน้าพวกมันซีดขาว ดวงตาเป็นสีเทา ปากเผยออ้าอยู่ตลอดเวลา

วิญญาณของพวกมันหลุดลอยออกไป และจากนั้นก็หลอมรวมเข้าไปในกระแสน้ำวน กลายเป็นลมพายุแห่งวิญญาณ ใครก็ตามที่มองเห็นปรากฏการณ์นี้ ต่างก็ต้องประหลาดใจไปทั่วทุกตัวคน

“เวทอสูร! นั่นคือเวทอสูร!!”

“ความสามารถศักดิ์สิทธิ์อันน่ากลัวนั้น ต้องเป็นเวทอสูรอย่างแน่นอน!!”

ผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือในบริเวณนั้นกำลังสั่นสะท้าน และจิตใจพวกมันก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เป็นความหวาดกลัวขณะที่พวกมันมองไป ยังกลุ่มวิญญาณที่หมุนวนจนกลายเป็นลมพายุ และเมิ่งฮ่าวก็ชี้นิ้วลงไปบนพื้น จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น เส้นผมสีขาวของเขาลอยพริ้วไปมาอยู่รอบๆ ตัว และดวงตาก็เปล่งประกายด้วยแสงแห่งความโหดเหี้ยมอันเย็นเยียบ

ใบหน้าเขาซีดขาวราวคนตายด้วยเช่นเดียวกัน ทำให้รูปร่างหน้าตาทั้งหมดแทบจะดูคล้ายกับเป็นเทพแห่งมาร วิญญาณที่ถูกสังหารไป หมุนวนอยู่รอบๆ ร่างเขาราวกับเป็นข้าทาสบริวารที่ไม่อาจจะหลบหนีไปจากเขาได้

สูงขึ้นไปในท้องฟ้า ชายชราที่อยู่ในรูปแบบของวิหคยักษ์อ้าปากค้าง สั่นสะท้านไปโดยสิ้นเชิงในสิ่งที่มันกำลังมองเห็น แต่รังสีสังหารก็ยังแวบขึ้นมาอยู่ในดวงตา และความดุร้ายก็ลุกโชนอยู่ในจิตใจ มันพุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าวอย่างต่อเนื่อง

“กลอุบายของเจ้า ใช้กับข้าไม่ได้ผล! ตาย!!”

ดวงตาเมิ่งฮ่าวแวบขึ้น ขณะที่ชายชราพุ่งลงมา ทันใดนั้นเขาก็พุ่งทะยานขึ้นไปจากพื้น ลมพายุแห่งวิญญาณที่ดิ้นรนอยู่มากมายนับไม่ถ้วนห้อมล้อมอยู่รอบๆ ร่าง ทำให้ดูแทบจะคล้ายกับเป็นแม่น้ำขณะที่เขาพุ่งขึ้นไปปะทะกับวิหคยักษ์

เสียงระเบิดดังก้องออกมา ถึงแม้ว่ามันจะแข็งแกร่งทรงพลังมากแค่ไหน แต่ชายชราก็ยังไม่อาจจะหยุดไม่ให้โลหิตไหลซึมออกมาจากมุมปากของมันได้ มันไม่ได้มีรูปแบบของวิหคยักษ์อีกต่อไป กลับไปเป็นร่างมนุษย์เหมือนเดิม ขณะที่ลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลัง

โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปากเมิ่งฮ่าว และพื้นดินที่ด้านล่างก็แตกร้าว แยกกระจายออกไปในทั่วทุกทิศทาง

กลุ่มวิญญาณที่ตะเกียกตะกายดิ้นรนระเบิดออก กลายเป็นจุดแสงแห่งวิญญาณ ซึ่งจากนั้นก็พุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าวและหลอมรวมเข้ากับร่างกายของเขา เมิ่งฮ่าวรู้สึกว่าเขาได้บรรลุถึง…เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตระดับห้าแล้ว

“ข้าต้องการวิญญาณมากกว่านี้อีก!” เขาคิด ดวงตาแวบขึ้น ไม่รอให้ชายชราพุ่งเข้ามาอีกครั้ง หยิบเอากระถางสายฟ้าออกมา เมื่อมันแวบแสงขึ้น เขาก็สลับสับเปลี่ยนตำแหน่งกับผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนืออีกคน

อีกครั้งที่เขาไปปรากฏตัวอยู่ในท่ามกลางกองกำลังดินแดนทางเหนือ จากนั้นก็ชี้นิ้วลงไปบนพื้นในทันที กระแสน้ำวนปรากฏขึ้น ขณะที่เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง

แทบจะราวกับว่าสำหรับเมิ่งฮ่าวแล้ว ผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือก็คืออาหารอันโอชะ พวกมันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความสามารถของเขา ในการที่จะต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าได้ ขณะที่เขาทำการดูดซับพวกมัน เสียงแผดร้องโหยหวนก็ดังเต็มอยู่ในอากาศ ปราณ, โลหิต และพื้นฐานฝึกตนถูกดูดออกไป ถูกเมิ่งฮ่าวนำไปใช้เพิ่มความแข็งแกร่งของกายเนื้อ จนถึงจุดที่มันได้พุ่งทะยานจากขั้นกลางค้นหาเต๋าไปถึงขั้นสูงสุดค้นหาเต๋า

สำหรับพื้นฐานฝึกตนของเขา ตอนนี้มันอยู่สูงกว่าขั้นตัดวิญญาณ และเข้าไปในขั้นค้นหาเต๋าชั่วคราว! กฎธรรมชาติหมุนวนอยู่รอบๆ ตัว ทำให้เมิ่งฮ่าว…แกร่งกล้ามากขึ้นกว่าเดิม!

เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตเหมาะสำหรับการต่อสู้กับคนหมู่มากอย่างแท้จริง!

ยิ่งมีศัตรูมากขึ้นเท่าใด เขาก็ยิ่งมีความแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น!

สูงขึ้นไปในกลางอากาศ ชายชราในชุดหนังสัตว์แผดร้องคำรามออกมา ร่างมันแวบขึ้นขณะที่กลายร่างเป็น ไม่ใช่วิหคยักษ์ แต่เป็นอสรพิษสีดำขนาดใหญ่ อ้าปากอันน่ากลัวขึ้น และพุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว ราวกับว่ามันต้องการจะกลืนเขาลงไปทั้งเป็น

เมิ่งฮ่าวรออยู่ในกระแสน้ำวน ขณะที่อสรพิษเข้ามาใกล้ ผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือนับพันส่งเสียงแผดร้องออกมา ขณะที่ร่างกายพวกมันแห้งเหี่ยวลงไป พื้นฐานฝึกตนพวกมันจางหายไป และใกล้จะตกตายไปในไม่ช้า

ทันใดนั้น เมิ่งฮ่าวก็พูดว่า ‘วิญญาณ’ และเสียงกระหึ่มก็ได้ยินมา ขณะที่ผู้ฝึกตนนับพันระเบิดออก วิญญาณพวกมันลอยขึ้นมา

จากนั้นเมิ่งฮ่าวก็หายตัวไป ขณะที่อสรพิษกำลังจะเข้ามาใกล้ เขาก็อยู่ห่างออกไป และกระแสน้ำวนเวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตอีกกระแสก็พุ่งขึ้นมา

ชายชรารู้สึกเดือดดาลใจโดยสิ้นเชิง แต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรเพื่อหยุดเมิ่งฮ่าวและกระถางสายฟ้าได้ ความสามารถที่คล้ายกับการเคลื่อนย้ายทางไกลอย่างรวดเร็ว ทำให้เป็นเรื่องยากที่มันจะตรึงเมิ่งฮ่าวไว้ได้ และทำให้จิตใจมันเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

“บัดซบ! เมิ่งฮ่าว, ข้าขอท้าให้เจ้ามาสู้กันตัวต่อตัว!”

รังสีสังหารแวบขึ้นมาในดวงตาของชายชรา ครั้งนี้มันไม่ได้ไล่ติดตามเมิ่งฮ่าวมา แต่บินตรงไปยังกองกำลังของดินแดนด้านใต้

“ถ้าเจ้าไม่ยอมมาต่อสู้ด้วย ข้าก็จะเริ่มสังหารผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้แล้ว!”

เมิ่งฮ่าวหยุดชะงักนิ่ง จากนั้นก็โบกสะบัดมือขวา เวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตปรากฏขึ้น และกระถางสายฟ้าก็แวบแสงขึ้น ครั้งนี้เขาได้เปลี่ยนตำแหน่งกับชายชรา

หลังจากที่มีการสลับสับเปลี่ยนตำแหน่งกัน ชายชรา…ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าตนเองกำลังอยู่ท่ามกลางหนึ่งในกระแสน้ำวนของเมิ่งฮ่าว

เมิ่งฮ่าวลอยตัวอยู่กลางอากาศ มองอย่างเย็นชาไปยังชายชรา

“ต้องการสู้? ถ้าเช่นนั้นก็มาต่อสู้กัน!” เมิ่งฮ่าวกล่าว ยื่นแขนอีกข้างออกไป และกระแสน้ำวนมากมายที่เขาได้สร้างไว้ก่อนหน้านี้ ก็ดังก้องขึ้นด้วยเสียงแผดร้องอย่างน่าตกใจ ของผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือ ปราณและโลหิตไหลตรงมาที่เขา ทำให้ร่างเมิ่งฮ่าวบรรลุถึงขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าอีกครั้ง

เสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในอากาศ ขณะที่ร่างชายชราเริ่มแห้งเหี่ยวลงไป อย่างไรก็ตาม มันก็สามารถดิ้นรนออกไปได้ จากนั้นก็ต่อยหมัดตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

“ตาย!”

เมิ่งฮ่าวกำหมัดพุ่งตรงไปปะทะกับมัน คนทั้งสองแวบไปมามากกว่าหนึ่งร้อยครั้ง ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในบริเวณนั้นเกิดการระเบิดขึ้น ในที่สุดดวงตาชายชราก็สาดประกายเจิดจ้า ฉับพลันนั้นวิหคสีทองสองตัวก็พุ่งออกมาจากภายในม่านตาของมัน ส่งเสียงแผดร้องแหลมเล็กขณะที่พุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

ในเวลาเดียวกันนั้น ชายชราก็เริ่มหมุนวนอย่างรวดเร็วราวกับเป็นลูกข่าง มันยกเท้าขวาขึ้นไปในอากาศ จากนั้นก็เตะไปที่ศีรษะเมิ่งฮ่าว ถ้าโดนเข้าไปเต็มๆ เมิ่งฮ่าวก็คงจะต้องได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสแน่นอน

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายแสงอันเย็นชา ขณะที่กล่าวว่า “เส้นลมปราณ!”

ทันใดนั้น เสียงแผดร้องโหยหวนก็ได้ยินมามากขึ้น ดังออกมาจากปากของผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือ ที่ติดอยู่ในกระแสน้ำวนด้านล่าง พื้นฐานฝึกตนพวกมันถูกดูดออกไปผ่านปากและจมูก พุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว พื้นฐานฝึกตนหมุนวนอยู่รอบๆ ร่างเมิ่งฮ่าว ก่อตัวเป็นสายลมอันรุนแรง ทำให้พื้นฐานฝึกตนของเขาพุ่งทะยานขึ้นไป จนกระทั่งแข็งแกร่งเท่ากับขั้นสูงสุดค้นหาเต๋า

เขาขยับมือร่ายเวทขึ้นอย่างรวดเร็ว และชี้ขึ้นไปในท้องฟ้า

“ขุนเขาที่เก้า! บดขยี้!”

เสียงกระหึ่มดังเต็มอยู่ในอากาศ ขณะที่ขุนเขาที่เก้าอันยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นที่ด้านบน มันมีขนาดใหญ่โตมาก จนแทบจะดูคล้ายกับเป็นภูเขาจริงๆ และกฎแห่งธรรมชาติก็หมุนวนอยู่รอบๆ จนทำให้ท้องฟ้าสั่นสะท้านพื้นดินสั่นสะเทือน แรงกดดันจำนวนมากบดขยี้ลงไปบนร่างชายชรา

ชายชราเงยหน้าขึ้นแผดร้องคำรามออกมา ร่างกายมันขยายขนาดใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ขณะที่กลายร่างเป็นยักษ์ที่ใหญ่โตคล้ายกับภูเขา มันรีบยกสองมือขึ้นไปในอากาศอย่างรวดเร็ว คว้าจับไปที่ขุนเขาที่เก้า

เสียงระเบิดได้ยินมา ขณะที่ขุนเขาที่เก้ากระแทกลงไปยังร่างมัน โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก และเสียงแตกร้าวก็ได้ยินมา ขณะที่มันพยายามจะต่อต้าน

“วิญญาณ!” เมิ่งฮ่าวกล่าว ดวงตาสาดประกายด้วยความเย็นชา ขณะที่ผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือในกระแสน้ำวนล้มตายลงไป วิญญาณที่พยายามตะเกียกตะกายดิ้นรนพุ่งตรงมายังเมิ่งฮ่าว ออกมาจากดวงตา, หู, จมูกและปากของพวกมัน

วิญญาณจำนวนมากกำลังหลอมรวมเข้าไปในร่างเมิ่งฮ่าว ทำให้เกิดเป็นเสียงดังกระหึ่มอยู่ในจิตใจ ทันใดนั้น…เขาก็บรรลุถึงระดับห้าของเวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิต!!

ในตอนนี้ พื้นฐานฝึกตนของเมิ่งฮ่าวไม่ได้เปลี่ยนไป แต่พลังการต่อสู้ของเขา ฉับพลันนั้นก็เพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่าในทันที!

เส้นผมเขาพริ้วไปมา และดูคล้ายกับเป็นมารศักดิ์สิทธิ์อยู่เล็กน้อย ดวงตาสาดประกายคล้ายกับดวงตะวัน และทั่วทั้งสนามรบที่ด้านล่างก็ถูกบดบังด้วยเงาแห่งกลุ่มหมอกสีดำ ซึ่งหมุนวนอยู่รอบๆ ร่างเขา ราวกับว่าเขากำลังจะบดบังสวรรค์ทั้งหมดไป

เมิ่งฮ่าวสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ จากนั้นก็พุ่งไปข้างหน้า

ชายชราส่งเสียงแผดร้องอย่างกราดเกรี้ยว ขณะที่มันดันสองมือขึ้นไป เห็นได้ชัดว่า มันกำลังทำให้เกิดเป็นรูปแบบบางอย่างของกฎธรรมชาติขึ้น เสียงแตกร้าวได้ยินมาจากขุนเขาที่เก้า และจากนั้นก็แตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“ผู้ฝึกตนอันกระจ้อยร่อย!” ชายชรากล่าว โลหิตไหลซึมออกมาจากมุมปากของมัน การพังทลายของขุนเขาที่เก้า ทำให้มันต้องใช้ความพยายามอยู่ไม่น้อย ตอนนี้ร่างกายมันแวบขึ้นขณะที่กลายร่างเป็นพยัคฆ์ขาว จากนั้นก็แผดร้องคำรามและพุ่งกระโจนไปยังเมิ่งฮ่าว

ครั้งนี้เมิ่งฮ่าวไม่ได้หลบเลี่ยง ผู้ฝึกตนทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ เสียงระเบิดดังก้องออกมา ขณะที่คนทั้งสองต่อสู้กันไปมา

“ปราณและโลหิต!” เมิ่งฮ่าวกล่าวเสียงราบเรียบ ครั้งนี้กระแสน้ำวนเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา เมื่อเมิ่งฮ่าวฟาดกระแสน้ำวนนั้นลงไปที่ขาหน้าของพยัคฆ์ซึ่งแปลงร่างมาจากชายชรา ขาข้างนั้นของมันก็กลายเป็นเศษชิ้นเนื้อและกระดูกขึ้นมาในทันที!

ทันใดนั้นเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างน่าตกใจนี้ ได้ทำให้สีหน้าของชายชราสลดลงไปในทันที มันอ้าปากค้าง แรงสั่นสะเทือนวิ่งผ่านไปทั่วร่างพยัคฆ์ขาว และมันก็ล่าถอยออกไปอย่างรวดเร็ว

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายด้วยรังสีสังหาร เขาจะปล่อยให้ชายชราหลบหนีไปอย่างง่ายดายเช่นนั้นได้อย่างไร? ร่างเขาแวบผ่านอากาศ และไปปรากฏขึ้นที่ด้านข้างชายชรา กระแสน้ำวนบนฝ่ามือขวาของเขา พุ่งตรงไปยังแผ่นหลังของชายชรา

“ไสหัวไป!!” ชายชราแผดร้องตะโกนขึ้น ทันใดนั้นพลังลมปราณพื้นฐานฝึกตนของมันก็ระเบิดขึ้นพุ่งออกไป เมิ่งฮ่าวแค่นเสียงอย่างเย็นชา และฟาดฝ่ามือลงไปอย่างต่อเนื่อง

“เส้นลมปราณ!”

เสียงระเบิดได้ยินมาขณะที่เขาดูดซับไม่เพียงแต่ปราณและโลหิตเท่านั้น แต่ยังมีพื้นฐานฝึกตนอีกด้วย ขณะที่พื้นฐานฝึกตนอันน่ากลัวระเบิดออกมาจากร่างชายชรามาถึงตัวเมิ่งฮ่าว เขาก็ใช้มือแตะไปที่มัน พลังพื้นฐานฝึกตนอันไร้ขอบเขตก็เริ่มหลอมรวมเข้าไปในฝ่ามือของเมิ่งฮ่าวในทันที

ชายชราหนังศีรษะด้านชา ขนลุกตั้งชี้ชัน มันไม่เคยจะคาดคิดว่าวิชาเวทของเมิ่งฮ่าวจะน่าตกใจเช่นนี้ แค่แตะสัมผัสมาสองครั้งในช่วงเวลาสั้นๆ มันก็สูญเสียพื้นฐานฝึกตน รวมทั้งปราณและโลหิตไปถึงหนึ่งในสิบส่วน สำหรับมันแล้วไม่มีอะไรที่จะน่าหวาดกลัวเช่นนี้อีก มันรีบถอยไปด้านหลังเพื่อจะหลบหนีไปในทันที

เมิ่งฮ่าวไล่ล่าติดตามไปโดยไม่ลังเลใดๆ คนทั้งสองต่อสู้กันไปมา และชายชราก็ส่งเสียงแผดร้องออกมาอย่างต่อเนื่อง มันไม่กล้าเข้าใกล้เขามากนัก ได้แต่หลบหนีไปอย่างรวดเร็ว ภายใต้การโจมตีจากเมิ่งฮ่าวอย่างต่อเนื่อง โลหิตพ่นกระจายออกมาจากปาก และมันก็ล้มลงไป

ใบหน้าเมิ่งฮ่าวเย็นชา และรังสีสังหารก็ลุกโชนขึ้น

พวกที่ดูอยู่แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกมันกำลังมองเห็นอยู่นี้ ชายชราในชุดหนังสัตว์ไม่อาจจะต่อสู้กลับไปยังเมิ่งฮ่าวได้ และกำลังถูกโจมตีจนถึงจุดที่มันต้องล่าถอยหลบหนีไป

“ช่วยข้าด้วย!!” มันร้องตะโกนออกมา จิตใจเต้นระรัว ร่างกายมันกลายเป็นหนังหุ้มติดกระดูกอย่างรวดเร็ว มันได้สูญเสียพลังพื้นฐานฝึกตนไปสี่ในสิบส่วน รู้ตัวดีว่าตอนนี้มันกำลังตกอยู่ในวิกฤตอันร้ายแรง

ผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือต่างก็ประหลาดใจ และผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าอีกห้าคนของดินแดนทางเหนือต่างก็สั่นสะท้าน ก่อนหน้านี้เมื่อเมิ่งฮ่าวได้สังหารเด็กชายชุดแดงไป พวกมันต่างก็ตกตะลึง แต่ในจิตใจพวกมันต่างก็คิดว่า เมิ่งฮ่าวคงจะใช้เล่ห์เหลี่ยมบางอย่างถึงได้ชนะ แต่เมื่อได้เห็นสิ่งที่เขากำลังกระทำอยู่ในตอนนี้ ก็ทำให้พวกมันสั่นสะท้านไปทั้งร่าง

ขณะที่พวกมันกำลังจะขยับตัวเพื่อไปช่วยชายชรา ตัวอักษร ‘แห้งเหี่ยว’ ก็แวบขึ้นมาอยู่ที่ด้านข้างเมิ่งฮ่าว แสงสีเทาสาดกระจายออกไป และผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าทั้งหมดต่างก็หยุดชะงักนิ่ง

พวกมันไม่กล้าจะเข้าไปใกล้เขา!

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเมิ่งฮ่าวถึงไม่เคยใช้ตัวอักษร ‘แห้งเหี่ยว’ ขึ้นมาอีกครั้งก่อนหน้านี้ การใช้สัญลักษณ์เวทอันยิ่งใหญ่มากที่สุดของเขาในตอนนี้…ก็เพื่อคุกคามไม่ให้คนอื่นๆ สอดมือเข้ามาได้!