ตอนที่ 786

กำจัดปีศาจ!

เมิ่งฮ่าวปรากฏกายขึ้นอย่างเงียบๆ ผู้คนในสนามรบเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ที่สามารถรับรู้ได้ถึงการปรากฏตัวขึ้นอย่างฉับพลันของเขา หนึ่งในส่วนน้อยนั้นเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งที่ทรงพลังมากที่สุดแห่งดินแดนทางเหนือ ผู้นำตระกูลสายโลหิตจักรพรรดิที่อยู่สูงขึ้นไปในกลางอากาศ

เมิ่งฮ่าวปรากฏตัวขึ้นที่ด้านนอกของค่ายกลเวทป้องกัน ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีแดง ใบหน้าซีดขาวจนดูแทบจะไร้สีเลือดแม้แต่น้อย ถือกระถางสายฟ้าอยู่ในมือขวา เมื่อสายฟ้าปะทุขึ้นเขาก็หายตัวไปอีกครั้งในทันที

อย่างน่าตกใจยิ่ง เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นใหม่ ก็ไปแทนที่ผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้ซึ่งกำลังสิ้นหวัง เนื่องจากกำลังถูกโจมตีโดยผู้ฝึกตนตัดวิญญาณซึ่งมีร่างกายที่สูงใหญ่กำยำและเส้นผมที่กระเซอะกระเซิง

เดิมทีผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้คิดว่าตนเองกำลังจะตายไป และเตรียมพร้อมที่จะระเบิดตัวเอง แต่จากนั้นสายตาก็เลือนลางไป และมันก็สลับสับเปลี่ยนตำแหน่งกับเมิ่งฮ่าว ขณะที่จิตใจมันหมุนคว้างด้วยความตกตะลึง เมิ่งฮ่าวก็ไปปรากฏกายขึ้นที่เบื้องหน้าของผู้ฝึกตนร่างกายสูงใหญ่กำยำนั้น

บุรุษร่างสูงใหญ่ฟาดฝ่ามือออกมาแล้ว เมื่อมันเห็นเมิ่งฮ่าว สีหน้ามันก็เปลี่ยนไปและม่านตาก็หดเล็กลง อย่างน่าตกใจ มันกำลังจะถอยไปทางด้านหลัง แต่เมิ่งฮ่าวราวกับเป็นร่างวิญญาณ เคลื่อนที่ตรงไป และแตะมือไปที่แขนข้างขวาของมัน

เสียงแผดร้องโหยหวนดังก้องออมาจากปากของบุรุษร่างสูงใหญ่ ขณะที่แขนมันแห้งเหี่ยวลงไปอย่างรวดเร็ว วิชาที่ใช้โจมตีไปที่มันคล้ายกับเป็นหลุมดำ ซึ่งทำการดูดกลืนปราณและโลหิตมันไปอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตาร่างกายที่กำยำสูงใหญ่ของมันกลายเป็นหนังที่ห่อหุ้มกระดูก พื้นฐานฝึกตนของมันหายไป และวิญญาณก็ถูกดูดออกไป ร่างกายมันแตกกระจายกลายเป็นชิ้นๆ ขณะที่กลุ่มหมอกสีแดงจำนวนมากถูกเมิ่งฮ่าวดูดซับเข้าไป

เมิ่งฮ่าวไม่ได้หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย หลังจากที่สังหารบุรุษผู้นั้นไปอย่างง่ายดาย กระถางสายฟ้าก็แวบขึ้นอีกครั้ง และเขาก็ไปปรากฏกายขึ้นที่เบื้องหน้าของผู้แข็งแกร่งตัดวิญญาณ ซึ่งกำลังสังหารไปตลอดเส้นทางฝ่าเข้าไปในกองกำลังดินแดนด้านใต้

หนังศีรษะชายชราด้านชา ความรวดเร็วที่เมิ่งฮ่าวได้สังหารบุรุษร่างกำยำไป เป็นสิ่งที่มันไม่มีเวลาแม้แต่จะทันได้มีปฏิกิริยาใดๆ ขณะที่ปากของมันกำลังอ้าค้างอยู่ด้วยความตกใจ เมิ่งฮ่าวก็ไปปรากฏขึ้นที่เบื้องหน้ามัน

ใบหน้าอันลึกล้ำไร้สีเลือดของเมิ่งฮ่าว พร้อมกับแสงอันลี้ลับที่เต็มอยู่ในดวงตา ทำให้ชายชรารู้สึกหวาดกลัวอยู่ในจิตใจ

“ไม่!”

มันกำลังจะหลบหนีจากไป แต่เมิ่งฮ่าวก็ยื่นมือออกไปวางอยู่บนศีรษะของมัน ชายชราแผดร้องเสียงโหยหวน ขณะที่ร่างกายมันแห้งเหี่ยวลงไป ถูกดูดผ่านศีรษะมันเข้าไปในฝ่ามือเมิ่งฮ่าว

ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้ ใช้เวลาเพียงแค่จุดประกายหินเหล็กไฟเท่านั้น เมิ่งฮ่าวเพิ่งจะปรากฏกายขึ้น แต่สองคนก็ถูกกำจัดไปแล้ว ความรวดเร็วที่เกิดขึ้นนี้ ทำให้พวกที่มองดูอยู่ทั้งหมดต้องผงะถอยไปทางด้านหลัง

เริ่มจากกลุ่มคนแค่หยิบมือที่เมิ่งฮ่าวเพิ่งจะช่วยชีวิตไว้ ผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้เริ่มร้องตะโกนนามของเขาออกมา

“เมิ่งฮ่าวผู้ยิ่งใหญ่!”

“เมิ่งฮ่าวผู้ยิ่งใหญ่!!”

“เมิ่งฮ่าวผู้ยิ่งใหญ่!!!” เสียงที่รวมเข้าด้วยกันของผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้ทั้งหมด กลายเป็นคลื่นเสียงขนาดใหญ่ม้วนตัวออกไป

เมิ่งฮ่าวยืนอยู่ที่นั่น ชุดยาวสีแดงพริ้วไปมา เส้นผมสีขาวลอยอยู่รอบๆ ตัว พลังพุ่งขึ้นไป

สูงขึ้นไปในกลางอากาศ ผู้แข็งแกร่งทรงพลังมากที่สุดซึ่งเป็นอันดับหนึ่งแห่งดินแดนทางเหนือ ผู้นำแห่งตระกูลสายโลหิตจักรพรรดิ มองลงมาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

“รนหาที่ตาย!” มันกล่าว โดยไม่ลังเล มันกลายร่างเป็นวิหคยักษ์สายฟ้า ที่ถูกห้อมล้อมด้วยประจุไฟฟ้า พุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าวเพื่อโจมตีอย่างรุนแรง

เมิ่งฮ่าวมีสีหน้าเย็นชาเหมือนเช่นเคย ทำให้กระถางสายฟ้าแวบขึ้น และเขาก็หายตัวไปอีกครั้ง

ตรงตำแหน่งอื่นของสนามรบเป็นหนึ่งในสามปีศาจ ซึ่งมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับหญิงชรา แสยะยิ้มอย่างบิดเบี้ยวออกมา ขณะที่คว้าจับไปที่ร่างผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้ อ้าปากกว้างขึ้น และกัดไปที่ศีรษะของบุรุษผู้นั้น เสียงขบเคี้ยวได้ยินมา ขณะที่กระโหลกศีรษะของมันเปิดออก และนางก็เริ่มดูดกลืนวิญญาณของมันเข้าไป

เสียงแผดร้องของบุรุษผู้นั้นดังขึ้น แต่ทันใดนั้นมันก็หายตัวไป และถูกแทนที่โดยเมิ่งฮ่าว ดวงตาที่มืดมิดของหญิงชราแวบขึ้น และด้วยการคิดว่าร่างกายนางเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา จึงไม่ได้หยุดชะงักลง หัวเราะอย่างชั่วร้ายออกมา อ้าปากขึ้นเพื่อจะกัดไปที่เมิ่งฮ่าว

“เมื่อเจ้าเสนอตัวมาเอง ก็มาดูกันว่าเจ้าจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน!”

ปากนางอ้าออก เป็นปากที่ทำให้วิญญาณของผู้ฝึกตนธรรมดาต้องถูกดูดเข้าไปได้อย่างง่ายดาย สีหน้าเมิ่งฮ่าวเย็นชา ขณะที่ปากนั้นเข้ามาใกล้ ในตอนนี้เองที่เขาก็อ้าปากออกมา และเริ่มสูดลมหายใจเข้าไป

ขณะที่เขาสูดหายใจเข้าไป ร่างกายของหญิงชราผู้นั้นเริ่มสั่นสะท้าน ความรู้สึกถึงวิกฤตอันร้ายแรงอย่างที่ยากจะอธิบายออกมาได้พุ่งขึ้นมาในจิตใจ และนางก็กรีดร้องออกมา รีบถอยออกไปจากเมิ่งฮ่าวในทันที

“บัดซบ! เจ้าไม่ใช่เป็นแค่ผู้ฝึกตน?! ทำไมถึงฝึกฝนเวทภูติผีได้!?!?”

ก่อนที่หญิงชราจะทันได้ถอยออกไปไกล เมิ่งฮ่าวก็สูดหายใจเข้าไปแรงขึ้นกว่าเดิม ร่างนางพลังทลายลงไป กลายเป็นจุดแสงระยิบระยับนับไม่ถ้วน พุ่งเข้าไปในปากเมิ่งฮ่าว

มองเห็นภาพของหญิงชราหนึ่งในจุดแสงเหล่านั้น กำลังกรีดร้องขณะที่เมิ่งฮ่าวกลืนนางลงไป ใบหน้าเขาหมองคล้ำลงชั่วขณะ จากนั้นก็กลายเป็นสีขาวซีดเหมือนก่อนหน้านี้ ถูกห่อหุ้มด้วยเส้นผมสีขาวที่พริ้วไปมา ใกล้กับบริเวณนั้นปีศาจอีกสองตนกำลังหลบหนีจากไปด้วยความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

ด้านหลังเมิ่งฮ่าว ผู้นำตระกูลสายโลหิตจักรพรรดิพุ่งลงมา ส่งเสียงแผดร้องคำราม มันเคลื่อนที่มาด้วยความรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ เพียงชั่วพริบตา ก็แทบจะมาอยู่ที่ด้านบนเมิ่งฮ่าว

ดวงตาเมิ่งฮ่าวสาดประกายด้วยแสงอันเย็นชา หันร่างไปในทันที จากนั้นก็พุ่งขึ้นไปในอากาศ หมุนตัวอย่างรวดเร็ว เสียงหึ่งๆ ได้ยินมา ขณะที่เขากระแทกเข้าไปยังวิหคยักษ์สายฟ้าโดยตรง

ตูม!

เสียงกระหึ่มดังกึกก้องกระจายออกไป แม้แต่ผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดค้นหาเต๋าที่กำลังต่อสู้อยู่ในกลางอากาศ ก็ยังต้องตกใจ ขณะที่วิหคยักษ์สายฟ้าพังทลายลงไป มือที่ดูเก่าแก่โบราณโผล่ออกมา และต่อยตรงมายังเมิ่งฮ่าว

เมิ่งฮ่าวลอยละลิ่วปลิวไปทางด้านหลัง โลหิตไหลซึมออกมาจากมุมปาก ขณะที่เขาลอยไป กระถางสายฟ้าก็แวบขึ้น และเขาก็สลับสับเปลี่ยนตำแหน่งกับผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือที่อยู่ห่างไกลออกไป ตอนนี้เขามุ่งหน้าตรงไปยังหนึ่งในปีศาจที่กำลังหลบหนี

อย่างน่าตกใจยิ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นนี้ ดูเหมือนกับว่าเมิ่งฮ่าวได้วางแผนไว้แล้ว

ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏกายขึ้น พุ่งทะยานตรงไปโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย มือขวาขยับร่ายเวทอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็สะบัดมือออกไป ร่างกายเริ่มกระจายกลุ่มหมอกสีแดงออกไป กลายเป็นลมพายุมุ่งหน้าตรงไปยังปีศาจตนนั้น

สีหน้าปีศาจสลดลง มันกรีดร้องเป็นเสียงแหลมเล็กออกมา ขณะที่พุ่งถอยไปทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว ด้วยการกระทำที่ไร้ประโยชน์เช่นนั้นทำให้ลมพายุกลืนกินมันเข้าไปในทันที ร่างปีศาจของมันแตกกระจายออกเป็นชิ้นๆ ถูกทำลายไปทั้งรูปแบบและวิญญาณ ขณะที่เมิ่งฮ่าวดูดซับเข้าไป ก็รู้ว่าเวทยิ่งใหญ่อสูรโลหิตเริ่มมีความลึกล้ำเพิ่มมากขึ้น

“ยังคงไม่พอ!” เขาคิด ดวงตาสาดประกายแสงสีแดงออกมา

ตอนนี้ปีศาจตัวสุดท้ายรู้สึกกลัวตายอย่างถึงที่สุด หลังจากที่มันอาละวาดไปทั่วทั้งดินแดนทางเหนือมานานหลายปี ในที่สุดมันก็ถูกจับและกลายเป็นปีศาจไป ในอดีตมันเคยเป็นผู้แข็งแกร่งที่ทรงพลัง แต่จากนั้นก็ถูกบังคับให้ต้องกลืนกินวิญญาณเข้าไปเพื่อช่วยฝึกตน สำหรับมันแล้วการกินเลือดเนื้อและวิญญาณของมนุษย์ ถือว่าเป็นเรื่องที่ปกติธรรมดา

อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้งแรกที่มันได้มาเผชิญพบกับ…สิ่งอันน่ากลัวที่สามารถกลืนกินภูติผีและปีศาจเช่นมันได้!

ปีศาจตนนั้นบินกลับไปด้วยความประหลาดใจอย่างถึงที่สุด รวมกลับเข้าไปในกลุ่มหมอกสีเขียวซึ่งลอยตัวอยู่กลางอากาศ ไม่กล้าที่จะโผล่ออกมาอีก

ที่ด้านบนขึ้นไป ยักษ์สองตนที่คล้ายภูเขาพร้อมกับประตูสีทองที่แบกอยู่บนไหล่ และต้นไม้ขนาดใหญ่ ตอนนี้กำลังโจมตีไปยังค่ายกลเวทป้องกันของดินแดนด้านใต้อีกครั้ง

ค่ายกลเวทป้องกันอันดับหกพังทลายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และค่ายกลอันดับห้าก็เริ่มพังทลายลงไป

ที่ด้านล่าง ผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งแห่งดินแดนทางเหนือ, ผู้นำตระกูลสายโลหิตจักรพรรดิ ได้กลับมามีรูปร่างเป็นมนุษย์อีกครั้ง ร่างกายมันถูกปกคลุมด้วยสายฟ้าที่ปะทุขึ้นมา จนก่อตัวเป็นกระถางสายฟ้า ทันใดนั้นมันก็ยกมือขึ้นและชี้นิ้วตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

สายฟ้าพุ่งออกมาจากกระถางสายฟ้าของมันในทันที เป็นสีดำที่ดูคล้ายกับมังกร ขณะที่มันพุ่งฝ่าอากาศไป

ในเวลาเดียวกันนั้น ชายชราก็เปลี่ยนแปลงรูปร่างมันอีกครั้ง กลายเป็นมังกรที่มีความยาวหนึ่งร้อยจ้าง นี่ไม่ใช่มังกรธรรมดา นี่คือมังกรสายฟ้า!

“แปลงเป็นมังกรสายฟ้าแห่งบรรพกาล!” ชายชราร้องออกมา เสียงมันดังกระหึ่มราวกับเป็นพลังแห่งสวรรค์ กลิ่นอายอันโหดเหี้ยมและโบราณพุ่งออกมาจากร่างกายมัน ขณะที่มังกรสายฟ้าแห่งบรรพกาลพุ่งตรงไปยังเมิ่งฮ่าว

แต่น่าเสียดายสำหรับชายชราแล้ว นี่ไม่ใช่มังกรสายฟ้าแห่งบรรพกาลที่แท้จริง เพียงแค่มีรูปร่างเหมือนกันเท่านั้น แต่ก็ยังคงมีความแข็งแกร่งอย่างน่าตกใจยิ่ง!

เป็นครั้งแรกที่สีหน้าเมิ่งฮ่าวเปลี่ยนไป ชายชราผู้นี้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งมากที่สุด เท่าที่เขาเคยต่อสู้ด้วย นอกจากเซียนรุ่งอรุณ!

ถึงแม้ว่ามันจะเทียบไม่ได้กับเซียนรุ่งอรุณในแง่ของความแปลกประหลาด แต่พลังของมันก็เหนือกว่านางมากนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งร่างอวตารของมังกรสายฟ้าแห่งบรรพกาล ซึ่งเห็นได้ชัดว่าได้กระจายความรู้สึกของกาลเวลาในสมัยโบราณออกมา ดูเหมือนว่ามันจะดุดันก้าวร้าวเป็นอย่างยิ่ง สิ่งใดก็ตามที่มาต่อต้านมัน ก็จะถูกบดขยี้ลงไปราวกับเป็นหญ้าแห้ง

“นั่นเป็นมังกรอะไร!?” เมิ่งฮ่าวคิด ดวงตาแวบขึ้นขณะที่ล่าถอยไปด้านหลัง “กระถางที่อยู่ในมือมันเมื่อครู่นี้ดูคล้ายกับกระถางสายฟ้าของข้าเป็นอย่างยิ่ง…” ทันใดนั้นเขาก็หายตัวไป สลับสับเปลี่ยนตำแหน่งกับผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือที่อยู่ห่างไกลออกไป

ทันทีที่ผู้ฝึกตนดินแดนทางเหนือปรากฏขึ้นในตำแหน่งของเมิ่งฮ่าว มันก็ถูกสายฟ้าฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆ

“เจ้าไม่มีทางหนีพ้น!” ชายชราในรูปแบบของมังกรสายฟ้าแห่งบรรพกาลแผดร้องออกมา “ไม่มีใครสามารถขยับตัวได้แม้แต่นิ้วเดียว เมื่ออยู่ต่อหน้ามังกรสายฟ้า!” ฉับพลันนั้นความรวดเร็วของมันก็ระเบิดเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า เห็นได้ชัดว่ามันไม่ยอมให้เมิ่งฮ่าวมีโอกาสหลบหนีจากไปด้วยกระถางสายฟ้าของเขา

“ข้าไม่ได้คิดจะหลบหนี” เมิ่งฮ่าวกล่าว ดวงตาสาดประกาย “สำหรับมังกรสายฟ้านี้…ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อข้าขยับนิ้ว!” ขณะที่มังกรสายฟ้าแห่งบรรพกาลพุ่งลงมา เมิ่งฮ่าวก็ชูมือทั้งสองข้างขึ้นไปในอากาศ กระแสน้ำวนปรากฏขึ้น ซึ่งก็คือตัวของเมิ่งฮ่าวเอง ขณะกระแสน้ำวนพุ่งตรงไป วิญญาณที่กำลังตระเกียกตระกายดิ้นรนอยู่มากมายนับไม่ถ้วน ก็ห้อมล้อมอยู่รอบๆ ร่างเขากรีดร้องด้วยความขมขื่นออกมา พวกมันนับแสนตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา บินออกไปราวกับเป็นหยาดพิรุณ รวมตัวเข้าด้วยกันกลายเป็นศีรษะขนาดใหญ่

ศีรษะนี้มีสีโลหิต และมีเขายื่นออกมาจากหน้าผาก ซึ่งก็คือศีรษะของอสูรโลหิตนั่นเอง!

ก่อนที่ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองจะกระแทกเข้าหากัน เสียงแผดร้องอย่างน่าอนาถใจก็ดังก้องออกมาจากท้องฟ้าที่อยู่ด้านบนขึ้นไป

หลายวันที่ผ่านมา บาดแผลของปรมาจารย์จินหานยังคงไม่หายสนิทดี ถึงแม้ว่าจะได้รับเม็ดยาจากตานกุ่ยมาก็ตามที ในตอนนี้มันกำลังล่าถอยอย่างเต็มกำลังอยู่ในกลางอากาศ แววตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

“อายุขัยของข้ามาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว ข้ากำลังจะตายไปในไม่ช้า เหตุผลเดียวที่ข้ายังไม่ตายไปในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ เป็นเพราะว่าปรมาจารย์ตระกูลหลี่ได้ช่วยชีวิตข้าไว้ และตอนนี้…ถ้าข้าจะต้องตายไป ก็จะเป็นการตายในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งในการต่อสู้เพื่อดินแดนด้านใต้ ซึ่งก็หมายความว่าการตายของข้าไม่ได้สูญเปล่า!” มันแผดร้องออกมา และทันใดนั้นร่างกายก็ระเบิดกลายเป็นเปลวไฟ ขณะที่มันปลดปล่อยเปลวไฟแห่งพลังชีวิตออกมา เพียงชั่วพริบตามันก็อยู่ในขั้นสุดยอดชั่วคราว!

สองขาของมันถูกเผาไหม้ ร่างกายเริ่มแตกกระจายไป เห็นได้ชัดว่ามันกำลังใช้พลังชีวิตทั้งหมดเพื่อกลายร่างเป็น…กระบี่เล่มสุดท้ายในชีวิตของมัน, วิชากระบี่ต้องห้าม!

“ทองคำยะเยือกสังหารเซียน!”

พลังที่สามารถทำลายล้างสวรรค์และปฐพีส่งเสียงดังกระหึ่มพุ่งตรงไป

แสงสีทองของกระบี่พุ่งขึ้นไปจนถึงสวรรค์ เพียงครู่เดียวมันก็พุ่งไปถึงชายชราในชุดดำ ที่ดูคล้ายผีดิบ ซึ่งไม่อาจจะหลบเลี่ยงได้ หลังจากที่กระบี่พุ่งผ่านไป ศีรษะชายชราผู้นั้นก็ล่วงหล่นลงไปบนพื้น

เมื่อปรมาจารย์จินหานปลดปล่อยรูปแบบกระบี่เล่มสุดท้ายออกมา มันก็จางหายไปโดยสิ้นเชิง วิญญาณมันกระจัดกระจายไป และไม่อาจจะผ่านเข้าไปในวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่ได้อีก

“ท่านปรมาจารย์!!” ที่ด้านล่าง ศิษย์สำนักจินหานในท่ามกลางผู้ฝึกตนดินแดนด้านใต้ทั้งหมด เต็มไปด้วยความเศร้าโศกและเดือดดาล

“ก่อนหน้านี้ข้าได้ทำผิดพลาดมาอย่างหนึ่ง ข้าไม่ควรจะร่วมมือกับสำนักอีเจี้ยนเพื่อทำสงครามกับสำนักเซี่ยเยา นั่นเป็นความผิดอันยิ่งใหญ่ที่ข้าเคยกระทำมาในชั่วชีวิตนี้ ผู้ฝึกตนนับแสนต้องมาสละชีวิตไปอย่างไร้ความหมายในสงครามครั้งนั้น และสหายเต๋าเซี่ยเยาก็ต้องได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส…จนไม่อาจจะตื่นขึ้นมาได้!”

“ถ้าไม่ใช่เช่นนั้น ดินแดนทางเหนืออันอ่อนแอ ก็ไม่มีทางที่จะกล้าอวดดีมารุกรานดินแดนด้านใต้เช่นนี้!” แววตาของปรมาจารย์จินหานเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ ในที่สุดมันก็กลายเป็นเถ้าธุลี ลอยหายไปจากดินแดนด้านใต้ตราบชั่วนิรันดร์