บทที่ 1127 ไม่มีวังเก้านิรยอีกต่อไป

“ครึ่งเทพโยวไห่ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะสมคบคิดกับพวกต่างเผ่าพันธุ์!”

สีหน้าจ้าวเฟิงตื่นตกใจ การปรากฏตัวของครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์เป็นสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงเลย

“ฮ่าๆ เพื่อชัยชนะสุดท้าย กลอุบายอะไรก็ต้องใช้!”

ครึ่งเทพโยวไห่เห็นสายตาของจ้าวเฟิงถูกดึงดูดไปอีกด้าน จึงหัวเราะเสียงเย็นแล้วถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

“คิดหนีรึ!” จ้าวเฟิงมีสีหน้าเคร่งขรึมเย็นชา ดวงตาจ้องเขม็งไปยังครึ่งเทพโยวไห่ จิตสังหารเย็นเยียบไร้รูปร่างตลบอวลไปทั่ว

ฟู่! ข้างหลังของจ้าวเฟิงพลันแผ่กระจายหมอกสีม่วงเข้มม้วนตลบไปรอบด้าน หุ้มล้อมครึ่งเทพโยวไห่เอาไว้ข้างใน

“อะไรน่ะ?” ครึ่งเทพโยวไห่ตะลึงไปเล็กน้อย

ในเวลานี้จ้าวเฟิงกลับยังคงใจเย็น ไม่สนใจฝั่งจ้าวหยูเฟย แล้วลงมือกับเขา?

แต่ยามที่สายตากวาดไปยังราชาเซียนเสียเทียน ครึ่งเทพโยวไห่ตกตะลึง

เห็นเพียงเยื้องเหนือราชาเซียนเสียเทียน มีเนตรสวรรค์สีทองอำพันข้างหนึ่งปรากฏขึ้น ราวฝังเอาไว้ในท้องฟ้า ขยับประกายสีทองล้ำลึกของเสวียนอ้าว มองลงมาอย่างเย็นชา

ราชาเซียนเสียเทียนที่กำลังเตรียมลงมือ ทั่วทั้งกายสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน วิญญาณสั่นสะท้านโดยไร้สาเหตุ

ประสาทสัมผัสวิญญาณของราชาเซียนเสียเทียนเพียงกวาดผ่าน จากนั้นมองไปยังเนตรสวรรค์ที่มองตนเอง

“อะไรกัน? นี่มัน…”

ราชาเซียนเสียเทียนกายใจสั่นสะท้าน ยืนตะลึงอยู่กับที่ พลังวิญญาณถูกควบคุมโดยสมบูรณ์แบบ

ครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์ในกายราชาเซียนเสียเทียนแค่เพียงเอาพลังของตนให้ยืมเท่านั้น ผู้ควบคุมหลักของร่างนี้ยังคงเป็นราชาเซียนเสียเทียน

พลังวิญญาณของราชาเซียนเสียเทียนถูกควบคุมเอาไว้อย่างสิ้นเชิงภายใต้การมองจากเนตรข้ามขอบฟ้าของจ้าวเฟิง แม้กระทั่งความคิดที่จะต้านทานก็ยังเกิดขึ้นยาก

“หยูเฟย รีบหนีเร็ว!” จ้าวเฟิงช่วงชิงโอกาสให้จ้าวหยูเฟย

แต่ในยามนี้ จ้าวหยูเฟยกลับยืนตะลึงอยู่ที่เดิม เหมือนไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้โดยสิ้นเชิง

“หึ เจ้าพวกโง่ไร้ประโยชน์!”

ในโลกมิติส่วนตัวของราชาเซียนเสียเทียน ครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์แค่นเสียงเย็น ปลดปล่อยพลังวิญญาณไร้เทียมทานออกมา

ครืน! พลังวิญญาณชั้นยอดของครึ่งเทพพลันแผ่กระจายออกมา

ครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์สะกดวิญญาณของราชาเซียนเสียเทียนไว้ทุกด้าน ควบคุมร่างนี้ชั่วขณะ

ฟู่! หอกยาวสีดำหลายเล่มในอากาศถูกเขาควบคุมทันที

“ตายไปซะ ผู้ครอบครองสายเลือดเผ่าพันธุ์วิญญาณ!”

ในกายของราชาเซียนเสียเทียน ส่งเสียงเย็นเยียบที่ชั่วร้ายน่าหวาดหวั่นอีกเสียงหนึ่งออกมา

แต่ยามนี้เอง

เนตรสวรรค์ที่มองราชาเซียนเสียเทียนแผ่กระจายเจตจำนงดวงตาอันแข็งแกร่ง พื้นผิวโลกสั่นไหวน้อยๆ

ในเนตรสวรรค์พลันแผ่คลื่นวนสีม่วงทองที่ลึกไม่เห็นก้นบึ้งออกมา ราวกับนำทางไปยังเขาวงกตลวงตาที่ไม่มีสิ้นสุด ทันใดนั้น พลังต้องห้ามที่กักขังและฉุดดึงวิญญาณปกคลุมเหนือร่างของราชาเซียนเสียเทียน

พลังต้องห้ามกลุ่มนั้นดุจพลังแห่งราชัน ไม่อาจขัดขืน ไม่มีทางที่จะหยุดยั้งได้

วิญญาณของครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์ที่เตรียมลงมือถูกพลังต้องห้ามกลุ่มนี้กักขังเอาไว้จนไม่อาจขยับได้

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? วิชาดวงตาของเจ้าเด็กนี่…”

ครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์ในกายราชาเซียนเสียเทียนมีสีหน้าตื่นกลัว จิตใจสั่นสะท้าน

ต้องรู้ว่า เนตรสวรรค์ที่อยู่ในท้องฟ้าข้างนั้นกักขังวิญญาณของคนสองคนไว้ได้พร้อมกัน

เป็นแค่เซียนชั้นสูง เขาทำได้อย่างไรกัน?

แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือ เมื่อจ้าวเฟิงใช้เนตรข้ามฟ้าสำแดงวิชาดวงตา พลังจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

อีกทั้งจ้าวเฟิงอยู่ในพลังของเงาโลกมิติส่วนตัวเมืองมายา วิชาดวงตาวิญญาณได้รับการเพิ่มพลังจากในนั้น พูดได้ว่าแข็งแกร่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

และในยามนี้ จ้าวเฟิงไม่ได้ใช้เนตรเพ่งเทพเจ้าดูดวิญญาณของคนทั้งสอง เพียงแค่กักขังวิญญาณของพวกเขาเอาไว้เท่านั้น พลังของการกักขังจึงยิ่งแข็งแกร่ง

รอบทิวเขาเก้านิรย วังเก้านิรยคนอื่นและผู้แข็งแกร่งจากแต่ละขั้วอำนาจใหญ่ใจสั่นสะท้าน มองดูภาพเบื้องหน้าด้วยใบหน้าตื่นตะลึง

แน่นอนว่าพวกเขารู้แล้วว่าในกายของราชาเซียนเสียเทียนเหมือนจะมีผู้แข็งแกร่งขั้นครึ่งเทพแอบซ่อนอยู่

แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาจินตนาการไม่ถึงก็คือ จ้าวเฟิงใช้พลังของตนเพียงคนเดียวตรึงกำลังครึ่งเทพเอาไว้สองคนในเวลาเดียวกัน

ในพลังเงาโลกมิติส่วนตัวเมืองมายาของจ้าวเฟิง ครึ่งเทพโยวไห่ที่อ่อนล้าถูกขังอยู่ภายใน พลังวิญญาณยังถูกวิชาลวงตาที่แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งลวงตาต่อไป รวมกับการก่อกวนของแมวขโมยน้อยและไหมเมฆาผีเสื้อเซียน ครึ่งเทพโยวไห่ไม่อาจทำลายพลังแดนมายาของโลกมิติส่วนตัวนี้ได้

ไกลออกไปแสนลี้ ผู้แข็งแกร่งครึ่งเทพนิรนามในกายของราชาเซียนเสียเทียนถูกจ้าวเฟิงใช้พลังดวงตาที่เหนือความคาดหมายชนิดหนึ่งกักขังเอาไว้

ชั่วขณะนี้ ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดที่นั่นไม่อาจสงบคลื่นปั่นป่วนในใจได้เลย ตาทั้งสองข้างจ้องจ้าวเฟิงเขม็ง

“บัดซบ เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?”

ในกายของราชาเซียนเสียเทียน วิญญาณของครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์ดิ้นรนสุดกำลัง แต่กลับไม่อาจหลุดพ้นจากพลังกักขังนี้ได้

และในยามนี้ การเปลี่ยนแปลงอีกอย่างก็เกิดขึ้น

เบื้องหน้าราชาเซียนเสียเทียน ในกายของจ้าวหยูเฟยพลันแผ่กระจายคลื่นพลังเทพไร้เทียมทานออกมา

วู้ม วู้ม!

ที่หน้าผากของจ้าวหยูเฟยสามารถเห็นผลึกแก้วทรงสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนได้รางๆ

ผลึกแก้วสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนนี้ จ้าวหยูเฟยได้มาจากในกะโหลกร่างเทพ ตลอดมานางไม่รู้ว่าจะใช้พลังของผลึกแก้วนี้อย่างไร

แต่เมื่อครู่ ในชั่วขณะที่อยู่ในอันตรายความเป็นความตาย ผลึกแก้วทรงสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนชิ้นนี้ก็เชื่อมกับสายเลือดของจ้าวหยูเฟย

พรึ่บ! ทั่วร่างของจ้าวหยูเฟยพลันเปล่งแสงสีม่วงทองอันน่าหวาดหวั่นออกมา

ทั่วบริเวณหลายหมื่นลี้ ไอสวรรค์ฟ้าดินทั้งหมดสั่นสะเทือนพร้อมกัน ก่อนรวมไปยังจ้าวหยูเฟยอย่างรวดเร็ว ราวกับกำลังคำนับเทพองค์หนึ่ง

ปรากฏการณ์ประหลาดทั่วฟ้าดินเช่นนี้ทำให้คนทั้งหมดที่นั่นตื่นตกใจอีกครั้ง

“หรือว่าสายเลือดเผ่าพันธุ์วิญญาณของนางจะตื่นขึ้นอีกครั้งหนึ่งแล้ว!”

ครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์ในกายของราชาเซียนเสียเทียนอยู่ใกล้กับจ้าวเฟิงมาก สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายสายเลือดที่น่าตกใจในกายของจ้าวหยูเฟย ในใจตื่นตะลึง

ทันใดนั้น

จ้าวหยูเฟยลืมตาทั้งสองขึ้น ความกดดันพลังเทพอันน่าหวาดหวั่นบดขยี้ไปยังราชาเซียนเสียเทียนที่อยู่เบื้องหน้า

ฟู่!

มือขาวของจ้าวหยูเฟยสะบัด พลังชั้นเยี่ยมที่ไร้รูปร่างโจมตีไปยังราชาเซียนเสียเทียน

กร๊อบ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ!

พลังศักดิ์สิทธิ์เทวาเร้นลับในกายของราชาเซียนเสียเทียนหยุดโคจรลงทันที อีกทั้งแข็งตัวไปทั้งหมด

จากนั้นทั้งร่างของราชาเซียนเสียเทียนถูกแช่แข็งไว้ในผลึกไอสวรรค์จนกลายเป็นของแข็ง

“พลังสายเลือดของหยูเฟยย้อนคืนสู่ความดั้งเดิมไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว…”

จ้าวเฟิงสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายสายเลือดบรรพกาลที่น่าหวาดหวั่น ในใจยินดี

เมื่อครู่ หลังจากที่เขาสังเกตอย่างละเอียดจึงพบสิ่งผิดปกติของจ้าวหยูเฟย จ้าวเฟิงถึงกักขังวิญญาณของทั้งสองคนนั้นสุดพลัง ไม่ให้พวกเขาดึงพลังออกมาได้แม้เพียงเศษเสี้ยว เพื่อจะได้ไม่ส่งผลต่อจ้าวหยูเฟย

ครืน บึ้ม!

ในกายของราชาเซียนเสียเทียนที่ถูกผลึกไอสวรรค์ผนึก มีเงาหนึ่งพลันพุ่งออกมา

วูบ! เงาสีเทาหม่นแปลงเป็นเส้นแสงมืดหม่น ทะลุผ่านไปไกลหมื่นลี้ในพริบตา แล้วหายไปในท้องฟ้า

“นั่นมันครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์!”

รอบๆ วังเก้านิรย สมาชิกขั้วอำนาจสามดาวอื่นๆ ร้องออกมาอย่างตกใจ

“วังเก้านิรยสคบคิดกับพวกต่างเผ่าพันธุ์!”

ราชาเซียนตี้กุ่ยสีหน้าเคร่งเครียดเป็นที่สุด

หากต่างเผ่าพันธุ์ผู้นี้ไม่ถูกเปิดเผยยังนับว่าดี แต่เพราะจ้าวเฟิง ต่างเผ่าพันธุ์ผู้นี้เปิดเผยตัวตนออกมาอย่างสมบูรณ์ ครั้งนี้วังเก้านิรยนับว่าจบเห่แล้ว

“หึ ครึ่งเทพโยวไห่ วันนี้ชื่อของวังเก้านิรยจะหายไปจากราชวงศ์ต้าเฉียน!”

หลังจากที่อันตรายของฟากหยูเฟยคลี่คลายลงแล้ว จ้าวเฟิงมองไปยังครึ่งเทพโยวไห่ที่อยู่ในเขาวงกตสีม่วงทอง ก่อนแค่นเสียงเย็น

ครึ่งเทพโยวไห่กายใจสั่นสะท้าน

ในยามที่จ้าวเฟิงสำแดงเนตรสวรรค์ออกมา ครึ่งเทพโยวไห่ก็รู้ว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีแล้ว ในยามนี้ครึ่งเทพต่างเผ่าพันธุ์ผู้นี้เปิดเผยตัวตนออกมาอย่างสมบูรณ์ วังเก้านิรยก็ยากที่จะหลุดพ้นได้

หากสถานการณ์เหมาะเจาะ วังเก้านิรยสังหารจ้าวเฟิง สามารถโยนทุกสิ่งให้ราชาเซียนเสียเทียน จากนั้นก็มอบ ‘เคล็ดวิชาลับ’ ในมือของจ้าวเฟิงให้ตำหนักไท่หวง บางทีอาจจะหลุดพ้นเคราะห์นี้ได้

แต่ในยามนี้ อำนาจยิ่งใหญ่ของวังเก้านิรยหมดไป ขั้วอำนาจที่พบว่าวังเก้านิรยสมคบคิดกับต่างเผ่าพันธุ์ก็ไม่กล้าช่วยเหลือวังเก้านิรยอีกต่อไป

วังเก้านิรยจบแล้ว!

“เช่นนั้นก็ตายด้วยกันเถิด…จ้าวเฟิง!”

ครึ่งเทพโยวไห่ใบหน้าเย็นเยียบ ดวงตาทั้งสองจ้องจ้าวเฟิงเขม็ง แฝงด้วยความแค้นมหาศาล อันตรายทำลายล้างที่ถึงแก่ชีวิตกลุ่มหนึ่งแผ่กระจายออกมาจากในกายของครึ่งเทพโยวไห่

“ไม่ได้การ ใกล้เกินไป!” จ้าวเฟิงรู้สึกได้ว่าแย่แล้ว

ด้วยระยะระหว่างเขากับครึ่งเทพโยวไห่ เกรงว่าคงไม่อาจหลบพลังระเบิดตัวเองของครึ่งเทพโยวไห่ได้

วูบ!

ในมือของจ้าวเฟิง ชิ้นเหล็กสามเหลี่ยมสีดำก้อนหนึ่งปรากฏขึ้น ลายสีเขียวแวววาวของเสวียนอ้าวบนนั้นพลันส่องประกายสีดำทอง

วู้ม ครืน! พลังทั้งหมดในกายครึ่งเทพโยวไห่ระเบิดออกทันที

ในฟ้าดิน พลังทำลายล้างน่าหวาดหวั่นหอบม้วนมา ทั่วทั้งวังเก้านิรย กลายเป็นเศษฝุ่นธุลีภายใต้การระเบิดตัวเองของครึ่งเทพโยวไห่

ไม่ไกลนัก สมาชิกวังเก้านิรยบางคนและผู้นำระดับสูงจำนวนไม่น้อยของขั้วอำนาจสามดาวอื่นๆ หลบไม่ทัน ถูกพลังระเบิดตัวเองกลุ่มนี้สังหารลง

“เป็นถึงครึ่งเทพวังเก้านิรย สุดท้ายแล้วกลับลงเอยเช่นนี้!”

“หากจะโทษก็ต้องโทษที่เขาสมคบคิดกับพวกต่างเผ่าพันธุ์!”

ขั้วอำนาจสามดาวอื่นๆ ที่นั่นรีบปัดความสัมพันธ์กับวังเก้านิรยทันที

“แต่ก็น่าเสียดายเหลือเกิน จ้าวเฟิงใกล้กับครึ่งเทพโยวไห่ถึงขนาดนั้น ไม่มีทางหลบการเบิดตัวเองของครึ่งเทพไปได้……”

ผู้อาวุโสขั้วอำนาจสามดาวผู้หนึ่งถอนหายใจเอ่ยขึ้นอย่างเสแสร้ง

แต่ชั่วขณะต่อมา ผู้อาวุโสผู้นี้ก็แข็งค้าง สีหน้าขาวเผือด มองไปยังใจกลางการระเบิดนั่นด้วยใบหน้าหวาดกลัว

ฝุ่นธุลีจางหายไป ในใจกลางการระเบิด จ้าวเฟิงลอยตัวอยู่ ทั่วทั้งร่างไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

“นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน? เขาไม่เป็นอะไรเลย!”

“นั่นเป็นการระเบิดตัวเองของครึ่งเทพเชียวนะ….”

สมาชิกทั้งหลายรวมทั้งคุนอวิ๋นและหนานกงเซิ่ง ใบหน้าล้วนไม่อยากจะเชื่อ จ้องมายังจ้าวเฟิงเหมือนกับมองสัตว์ประหลาด

จ้าวเฟิงสีหน้าเรียบนิ่ง หากไม่ใช่เพราะอาวุธเทพ ‘ตราเทพบรรพกาล’ ต่อให้เขาใช้พลังทั้งหมดหลบหนี จะมากน้อยก็ต้องได้รับคลื่นกระทบบ้าง

“นับตั้งแต่นี้ ราชวงศ์ต้าเฉียนไม่มีวังเก้านิรยอีกต่อไป!”

จ้าวเฟิงลอยอยู่กลางอากาศดุจราชัน เสียงก้องกระจ่างดังไปทั่วฟ้าดิน

คนที่ยังมีชีวิตรอดที่นั่นใจสั่นสะท้าน มองจ้าวเฟิงอย่างเลื่อนลอย ไม่กล้าหายใจเสียงดัง

“คนของวังเก้านิรย หากไม่ยอมสวามิภักดิ์ ให้สังหารไม่เว้น!”

จ้าวเฟิงมองลงมาข้างล่าง แววตาเยียบเย็นกวาดไปยังสมาชิกทั้งหมด

ตุบ! สมาชิกวังเก้านิรที่ยังมีชีวิตอยู่บางคนคุกเข่าลงที่พื้นทันที!

หนานกงเซิ่ง คุนอวิ๋น และจ้าวหยูเหยมองมายังจ้าวเฟิง เผยรอยยิ้มขึ้น

ขั้วอำนาจสามดาวอื่นๆ ในที่นั้นยืนตะลึงอยู่กับที่ เหมือนว่าจ้าวเฟิงไม่เอ่ยปาก พวกเขาก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ

ในยามนี้เอง ท้องฟ้าไกลออกไป ประกายแสงสีทองหลายสายพาดผ่าน

เบื้องหน้าของคนกลุ่มหนึ่ง สายตาของราชาเซียนอวี่หลิงจับจ้อง ประสาทสัมผัสวิญญาณกวาดไปยังทิวเขาเก้านิรย

พวกเขามาเพื่อเข้าร่วมประชุมลับที่ครึ่งเทพโยวไห่จัดขึ้น

แต่สถานการณ์เบื้องหน้าในยามนี้ ตำหนักราชันเหมือนจะเปิดศึกกับวังเก้านิรยแล้ว

และตอนนี้ สมาชิกวังเก้านิรยตรงนั้นเหลือเพียงแค่ส่วนเดียว ส่วนครึ่งเทพโยวไห่แห่งวังเก้านิรยไม่เห็นเงา

หัวของราชาเซียนอวี่หลิงสะเทือนอย่างหนัก หรือว่าวังเก้านิรยจะพ่ายแพ้ต่อตำหนักราชัน? นี่เป็นไปได้อย่างไร?

อย่างน้อยวังเก้านิรยก็เป็นขั้วอำนาจสุดยอดสามดาวของราชวงศ์ต้าเฉียน พลังแฝงล้ำลึกเป็นอย่างยิ่ง ต่อให้ไม่ใช่คู่มือของตำหนักราชันก็ไม่มีทางแพ้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ อีกทั้งที่นี่ ยังมีผู้แข็งแกร่งขั้วอำนาจสามดาวและสำนักต่างๆ ที่ร่วมมือกับวังเก้านิรย

แต่ในเมื่อวังเก้านิรยพ่ายแพ้แล้ว ข้อตกลงระหว่างตำหนักไท่หวงและวังเก้านิรยก็ไม่มีผลอะไรอีก

“จ้าวเฟิง เจ้ากล้าโจมตีวังเก้านิรยอย่างโจ่งแจ้ง!”

ราชาเซียนอวี่หลิงมองมายังจ้าวเฟิง ก่อนถามเสียงเย็น