บทที่ 790 เบาะแสที่ไม่คาดคิด

เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น ฟ้าดินบริเวณเทือกเขาแห่งนี้ก็ เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม

เทียบกับท้องฟ้ารอบๆ ที่นี่เหมือนกลายเป็นแดน ต้องห้ามในชั่วพริบตา ส่งผลร้ายแรงกับสิ่งมีชีวิต ทำให้สรรพ ชีวิตล้มลุกคลุกคลาน ต้นไม้ใบหญ้าทั้งหมดแห้งเหี่ยว สรรพสัตว์ทั้งมวลพากันกลายพันธุ์

และอาณาบริเวณที่มืดมิดนี้ยังแผ่ขยายออกไปทั่วสารทิศ

ทุกจุดที่พาดผ่าน ลักษณะของโลกก็เปลี่ยนไป ราวกับ โหมม่านมายาขึ้นมา เผยให้เห็นความเป็นจริงด้านใน

หลุมฝังศพเรียงรายสูงตํ่าไม่เท่ากันโครงกระดูกที่ เน่าเปื่อยไปแล้วไม่รู้กี่ปีหลายต่อหลายร่าง ประกอบเป็นโลกใน ครรลองสายตาสวี่ชิง

เขาในตอนนี้ยืนอยู่ในกะโหลกขนาดยักษ์ชิ้นหนึ่ง แผ่กลิ่นอายน่าครั่นคร้ามออกมาจากร่างกาย ผมสีม่วงปลิวสยายไป

ด้านหลัง เส้นเลือดรายล้อมอยู่รอบๆ ยกมือขวาขึ้นคว้าคนผู้

นั้นในความว่างเปล่า ร่างกายเกิดการบิดเบี้ยว

เสียงพำพึมจากความว่างเปล่าสะท้อนก้องในฟ้าดินเป็นระยะ ทันใดนั้น ท้องฟ้าครืนครัน ผืนแผ่นดินสั่นสะเทือน

คนที่บาดเจ็บสาหัสจนสลบไปคนนั้นก็ถูกสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ กระตุ้นจนต้องลืมตาตื่น ตอนที่เห็นสวี่ชิง ดวงตาของเขาฉายแววงงงัน จากนั้นก็พรั่นพรึง สุดท้ายก็ตื่นกลัวสุดขีด

เขาเหมือนอยากจะกล่าวอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่อาจอ้าปาก เพียงส่งเสียงน่าสังเวชไม่ได้ศัพท์ดังลั่นจากการ รุกรานของไอพลังประหลาดและเห็นเทพเจ้ากับตา

พอเทียบกับเสียงกรีดร้องอย่างโศกเศร้าของสหาย เห็นได้ชัดว่าเขาทางนี้น่าอัศจรรย์กว่า

เพราะเสียงร้องน่าสังเวชนี้ไม่ใช่แค่เสียงเดียว แต่ มีมากมายนับไม่ถ้วน…

เพราะร่างกายของเขาในตอนนี้ มีเงาซ้อนทับกันนับไม่ถ้วน ราวกับกลายเป็นหนังสือเล่มหนึ่ง

ทุกหน้าก็คือร่างเงาของเขา เป็นตัวแทนอดีตของเขา รวมถึงความเป็นไปได้ไร้ขีดจำกัดของอนาคตเขาด้วย

แต่ละหน้าดูเหมือนจะแตกต่างกัน ทว่ากลับมีเสียงร้อง น่าสังเวชดังออกมาเช่นกัน

ซึ่งรวบรวมเสียงร้องน่าสังเวชในอดีต ปัจจุบัน รวมถึง อนาคตเอาไว้ ย่อมสะเทือนใจยิ่งกว่าของสหายเขา

ส่วนสวี่ชิงในสภาวะเทพเจ้า ดวงตาสงบนิ่ง เวลานี้ความเป็นเทพบนร่างเขาพวยพุ่งพรวดพราด แต่ความเป็นมนุษย์กลับไม่ได้สลายไปเพราะไหมวิญญาณ อยู่ในสภาวะที่ค่อนข้างมั่นคง

สภาวะนี้ ทำให้เขามีตัวเลือกในการใช้ความเป็นเทพเจ้า ทำสิ่งต่างๆ ได้ง่ายขึ้นตามเจตจำนงความเป็นมนุษย์

เช่นตอนนี้ เส้นเลือดนับไม่ถ้วนที่แผ่ออกมาจากร่างสวี่ชิง ลอยไปหาคนที่ส่งเสียงร้องน่าสังเวชด้านหน้าในพริบตา พลิกตัวอีกฝ่ายเบาๆ ราวกับรยางค์

ฉากแต่ละฉาก สะท้อนเข้ามาในตาสวี่ชิงอย่างชัดเจน เห็นสหายที่ตายไปของเขา

นี่ไม่ใช่การค้นวิญญาณ แต่กลับตรงไปตรงมากว่าการ ค้นวิญญาณมากนัก เพราะนี่คือความสามารถของเทพเจ้า สวี่ชิงเห็นทั้งชีวิตของอีกฝ่ายผ่านอดีตของคนผู้นี้ อีก ฝ่ายเป็นเหมือนกับสหายของเขา เป็นผู้ที่วิญญาณบกพร่อง แต่กำเนิด

ราวกับกลุ่มลึกลับนั่น ปรารถนาจะรับคนประเภทนี้ เข้ามาอย่างยิ่ง

แต่คนผู้นี้มีพรสวรรค์มากกว่าสหายของเขาอย่าง เห็นได้ชัด ไม่ว่าจะพลังบำเพ็ญหรือว่าวิชาล้วนโดดเด่นกว่า สายตาสวี่ชิงกวาดผ่าน ค้นต่อไป จนเห็นภาพที่เขา

อยากรู้

ตำแหน่งบ้านหลังนั้น รวมถึงมือที่เล่นกับไฟในตะเกียง น้ำมันของคนชุดดำ

สวี่ชิงจ้องมองภาพนี้ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง กระชากภาพ เงาในอดีตฉากนี้ออกมาจากร่างคนผู้นั้นด้วยเส้นใยสีเลือดทั้งอย่างนั้น ลอยมาอยู่ตรงหน้าสวี่ชิงโดดๆ

สายตาของเขา กวาดมองคนชุดดำในภาพ ไม่ได้บุ่มบ่าม วู่วาม แต่วางมันไว้ข้างๆ

จากนั้นก็หันหน้าไปมองผู้บำเพ็ญที่ส่งเสียงร้องน่าสังเวชคนนั้น เป่าลมหายใจออกมา

ลมหายใจนี้เป็นหมอกสีม่วง หลังจากปกคลุมร่างอีกฝ่าย แปลงเป็นเส้นใยออกมาจากศีรษะของคนผู้นี้ แผ่ขยายไปในความว่างเปล่าทั่วสารทิศ

นั้นคือคนที่อยู่ในความทรงจำของเขาทั้งหมด ในบรรดานี้มีเส้นใยเส้นหนึ่งที่อยู่ตรงกลาง นั้นคือเส้นใยชีวิตของเขา

ทิศทางที่มันแผ่ออกไป…อยู่ทางทิศเหนือของที่แห่งนี้ไม่ไกลนัก

“เป็นร่างแยกจริงๆ”

สวี่ชิงเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า ดึงออกมาเล็กน้อย เส้นใย ชีวิตเส้นนี้ก็พลันสั่นไหวอย่างรุนแรง ส่งผลกระทบโดยตรงกับร่างเดิม

ส่วนเจ้าเงาทางนั้นก็ปรับทิศทางไปตามเบาะแสนี้ รวบรวมร่างที่แผ่ขยายออกไปแปลงเป็นเส้นตรง ใช้วิธีการนี้ ทำให้ร่างของตนยืดยาวและรวดเร็วขึ้น พุ่งไปในพริบตา

ขณะเดียวกัน ห่างจากจุดที่สวี่ชิงอยู่พันลี้ ผู้บำเพ็ญกลาง คนในชุดคลุมยาวสีเทาคนหนึ่งกำลังพุ่งทะยานไปด้านหน้า คนผู้นี้หน้าตาดาษดื่นไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษหากอยู่ ท่ามกลางฝูงชน ก็ถูกมองข้ามไปอย่างง่ายดาย ดวงตาทั้งสองของเขาเล็กมาก เช่นนี้ก็บดบังแสงเยือกเย็นในยามที่ฉายวูบในดวงตาเขาได้เป็นอย่างดี

ตอนนี้ ระหว่างที่เขาพุ่งทะยานไป ในใจก็กำลังวิเคราะห์ แผนของตัวเอง แม้ในระดับหนึ่งแผนของเขาเกือบสมบูรณ์แบบ แต่เขาก็ทราบดีว่าจะดูถูกคนอื่นไม่ได้ ดังนั้นยัง มีโอกาสที่จะถูกมองช่องโหว่ออก

‘แต่เรื่องนั้นไว้ว่ากันทีหลัง’

ชายชุดคลุมเทาพำพึมในใจ ขณะที่เร่งความเร็วก็ตรง ไปยังเขตปกครองอื่นในแดนใหญ่แห่งนี้ เตรียมจากไปโดย

ใช้ค่ายกลส่งข้ามของต่างเผ่า หาที่ที่ดีกว่านี้ซ่อนตัว รอคำสั่ง ของกลุ่ม

แต่ตอนนี้เอง จู่ๆ ใจเขาก็สั่นสะท้าน โลกเบื้องหน้า ค่อนข้างพร่าเลือน ราวกับฟ้าดินกำลังหมุนวน วิญญาณส่ง สัญญาณสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว

ถัดจากนั้น เสียงหนึ่งก็ดังก้องในวิญญาณ

‘เป็นร่างแยกจริงๆ’

ประโยคนี้ ทำให้สีหน้าคนชุดคลุมเทาเปลี่ยนไปอย่าง มาก ขณะที่กำลังจะเคลื่อนไหว พันธนาการที่มาจากภายใน วิญญาณก็ครอบคลุมทั้งร่าง ทำให้ร่างเขาแข็งทื่อ ร่วงลง มาจากฟ้าสู่พื้นดิน

ความพรั่นพรึงในใจเขาตอนนี้มาถึงขีดสุดแล้ว อยาก จะเอาคืน แต่รอบๆ ไม่มีร่างเงาของศัตรู

ทว่าทั้งๆ ที่เสียงในสมองชัดเจนอย่างยิ่ง พันธนาการที่ มาจากเสียงนั้นดันกำลังปะทุขึ้นมาเสียอย่างนั้น

‘เกิดอะไรขึ้น!’

คนชุดคลุมเทาผู้นี้หายใจหอบถี่ ระหว่างที่ร่วงลงสู่พื้นดิน ก็ดิ้นรนสุดกำลัง จนหลังจากที่ร่างกระแทกพื้นเสียงดัง เขา กระอักเลือดออกมา ถึงขยับตัวได้เล็กน้อย

เขากระโดดขึ้นมาทันที คิดจะหลบหนี แต่พริบตาต่อมา ร่างของเขาก็แข็งค้าง

เงาใต้เท้าของเขา มีดวงตาสีเลือดดวงหนึ่งปรากฏขึ้น เผยความชั่วร้ายออกมา “หาเจ้า…เจอแล้ว…”

ในถํ้า สวี่ชิงถอนสายตากลับมาจากเส้นใยชีวิตของคนผู้นี้ แล้วไม่สนใจมันอีก ในเมื่อจับร่างจริงได้แล้ว เช่นนั้นเขาก็คิด จะไปทดสอบเรื่องบางเรื่องเสียหน่อย

ต่อให้ล้มเหลว ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบกับการจับกุมของตน หากได้รับเบาะแสบางอย่างจากในนี้ เช่นนั้นก็จะทำให้เรื่องนี้ กระจ่างมากยิ่งขึ้น

สวี่ชิงจึงมองไปยังภาพในอดีตที่อยู่ข้างๆ ภาพนั้น จุดสำคัญที่เห็นคือคนชุดคลุมดำที่กำลังเล่นกับไฟตะเกียงน้ำมันในมือ

จ้องมองคนผู้นี้ แสงพระจันทร์สีม่วงด้านหลังสวี่ชิงก็ เจิดจ้ามากขึ้น

พริบตาต่อมา เส้นเลือดทั้งหมดนอกร่างกายเขาก็พุ่ง ไปยังภาพชายชุดดำในรูป แทงทะลุเข้าไปทันที ผสานเข้าไป ใช้อดีตพิสูจน์อนาคต

พลังเทพเจ้า ตอนนี้เหมือนทำได้ทุกอย่าง ขอเพียงเป็นสิ่งที่อยู่ในความทรงจำ ก็สามารถได้รับผลกระทบจากวิธีการอ้อมๆ

พริบตานั้น คนชุดดำผู้นั้นก็เกิดสั่นเทาขึ้นมา ความว่างเปล่าแต่เดิมตอนนี้กลับปรากฏเค้าลางจะเปลี่ยนเป็นของจริงขึ้นมา ในระหว่างนี้ สวี่ชิงเห็นชีวิตส่วนหนึ่งของคนชุด ดำนี้ผ่านผลกระทบของตนเอง

จนกระทั่งเขาเห็นอีกผ่ายอยู่ที่แท่นบูชา คารวะไปทาง ท้องฟ้า…แตสิ่งที่เขากำลังมอง สวี่ชิงมองไม่เห็น

เขาจึงเพิ่มพลังต้นกำเนิดเทพเข้าไป อยากตรวจสอบให้มากขึ้น แต่ตอนนี้เอง ในร่างกายของคนชุดดำ ส่วนลึกคล้าย สัมผัสได้ว่าร่างกาฝากกำลังได้รับผลกระทบ จึงตื่นขึ้นมาจาก การหลับใหล

จากนั้นเสียงขึ้นจมูกเย็นชาก็พลันดังออกมาจากคนชุด ดำในภาพนั้น เข้าไปในจิตใจของสวี่ชิง กลายเป็นไอพลังประหลาด ปะทุขึ้นในร่างกายสวี่ชิง

ไอพลังประหลาดนี้ เกิดขึ้นจากความว่างเปล่า ยิ่ง กลายเป็นรูปภาพมายา

ในภาพ ฝนเลือดหลั่งริน เสียงกรีดร้องโหยหวนไร้ที่ สิ้นสุด ไอพลังประหลาดพวยพุ่ง ฟ้าดินหมองหม่น ใช้สิ่งนี้สะกด

หากเป็นผู้บำเพ็ญคนอื่น ชั่วขณะนี้จะต้องได้รับ ผลกระทบแน่นอน แต่สวี่ชิงตอนนี้ก็อยู่ในสภาวะเทพเจ้า จาก การที่พลังต้นกำเนิดเทพแผ่ขยายออกไป จึงก่อร่าง เงาพระจันทร์สีม่วงขึ้นในใจสะกดไป

ร่างสภาวะเทพเจ้าของสวี่ชิงสั่นเล็กน้อยท่ามกลางเสียงครืนครัน เซถอยไปสามก้าว

ไอพลังประหลาดและภาพวาดที่แปรมาจากเสียงขึ้นจมูก เย็นชาในใจเขาสลายหายไปในตอนนี้ แต่พลังอำนาจของอีก ฝ่ายก็ไม่ธรรมดา แม้จะทำอะไรสวี่ชิงไม่ได้ ทว่าส่งผลกระทบกับที่แห่งนี้

ภาพที่มาจากในอดีตก็แตกสลายไปชั่วพริบตา ส่วนร่าง แยกที่ส่งเสียงร้องน่าสังเวชนั้นสะท้านเฮือก กลายเป็นนํ้าเลือด หลุมฝังศพก็ถล่มทลายลงมาเช่นกัน

สวี่ชิงที่ยืนอยู่ท่ามกลางเศษหินที่กระจัดกระจายและโครงกระดูก ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองไปยังท้องฟ้ายามราตรี ใน ดวงตาฉายประกายเยือกเย็น

‘ข้ารู้สึกคุ้นเคยกับไอพลังประหลาดที่เกิดจากเสียงขึ้นจมูกเย็นชานั่นมาก…’

‘ภาพที่เกิดขึ้นจากไอพลังประหลาดนั่น ข้าก็คุ้นเคยมากเช่นกัน…’

‘การคารวะท้องฟ้าบนแท่นบูชาของคนชุดดำ สิ่งที่เขา เห็น…ในที่สุดตอนนี้ข้าก็รู้แล้วว่าคืออะไร’

‘ไอพลังประหลาด มาจากเสี้ยวหน้าเทพเจ้า ภาพก็คือ ภาพในขณะที่โลกอยู่ภายใต้การลืมตาของเสี้ยวหน้าเทพเจ้า สิ่งที่คนชุดดำนั่นคารวะ ก็คือเสี้ยวหน้าสุนัขเลี้ยงบนท้องฟ้านั่น!’
ก้นบึ้งจิตใจของสวี่ชิงเย็นยะเยือก ตอนอยู่ที่ทวีปปักษาสวรรค์ทักษิณเขารู้จักคนกลุ่มหนึ่ง พวกเขาบูชาเสี้ยวหน้าเทพเจ้า ศรัทธาเสี้ยวหน้าเทพเจ้า ยัง เรียกตนเองว่าเป็นสาวก

หลังจากมาถึงแดนใหญ่เมืองหลวงจักรพรรดิเผ่ามนุษย์ เขาก็ได้ยินชื่อกลุ่มนี้อีกครั้ง เข้าใจว่าคำสอนของอีกฝ่าย นอกจากบูชาเสี้ยวหน้าเทพเจ้าแล้ว ยังคอยเสาะหาสิ่งที่เรียก ว่าบุตรเทวะมาตลอด

หลังจากหาพบ พวกเขาจะค่อยๆ กัดกินบุตรเทวะ ใช้วิธีการนี้ ทำให้พวกเขาเข้าใกล้เทพเจ้าที่พวกเขาเลื่อมใส ศรัทธาได้มากขึ้น

ขณะเดียวกัน เขาก็รู้ผ่านการแนะนำขององค์หญิงอันไห่ ว่าคนกลุ่มนี้ไม่เพียงเป็นหนึ่งในขั้วอำนาจ 10 สุดยอดของเผ่ามนุษย์ ในเผ่าอื่นๆ ก็มีอยู่

มันกระจายอยู่ทั่วแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ ราวกับว่ามี สมาชิกของลัทธิอยู่ในทุกเผ่า

“สำนักสัจจะวาจา!”

สวี่ชิงพำพึม ร่างกายกลับกลายร่างช้าๆ สภาวะเทพเจ้า ขั้น 3 ค่อยๆ สลายไป ความมืดรอบด้านกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลง โลกก็เลือนรางไปอย่างรวดเร็ว จนสุดท้าย ตอนที่ร่างจริงของ สวี่ชิงปรากฏ ทุกอย่างก็กลับสู่สภาพเดิม

มีเพียงเศษหินที่กระจัดกระจายใต้เท้าเขา ที่ยืนยันว่า ภาพก่อนหน้านี้เคยเกิดขึ้นจริงๆ

อีกอย่างก็คือเส้นผมของเขาก็เป็นสีม่วง ราวกับว่า สุดท้ายการสำแดงสภาวะเทพเจ้าขั้น 3 ยังส่งผลกระทบ บางอย่างกับตัวเขา

และตอนนี้เองก็มีเสียงหวีดหวิวดังมาจากที่ไกลๆ ร่าง เงาของคนชุดเทา พุ่งมาอย่างรวดเร็ว มาอยู่ด้านหลังสวี่ชิงด้วยท่าทีคลั่งใคล้ ฉายความศรัทธาอย่างแรงกล้า แต่ใน

ดวงตากลับฉายแววตื่นกลัวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน คุกเข่าให้ สวี่ชิง เอ่ยเสียงดัง

“คารวะนายท่าน มีประโยคหนึ่งที่ข้าน้อยอยากจะบอก กับท่านนานแล้ว วันนี้ใช้ร่างนี้ แสดงใจจริงของข้า นายท่าน ท่านคือเจ้านายที่น่าเลื่อมใส เป็นเจ้านายผู้เปี่ยมล้นไปด้วย ปัญญา สติปัญญาและความสามารถของท่านทำให้ข้าน้อย รู้สึกเชื่อมั่นและพึ่งพาได้ ด้วยการชี้นำของนายท่าน ทำให้ข้า พัฒนาขึ้นต่อเนื่อง รู้สึกปลอดภัย สบายใจและวางใจขอรับ”

เจ้าเงาเอ่ยเสียงดังด้วยสีหน้าจริงใจ เพียงแต่สายตาที่ ไม่ได้อยู่ในความควบคุมของมันกลับยิ่งพรั่นพรึงขึ้นเรื่อยๆ

ในฟ้าราตรี สวี่ชิงที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ผมยาวสีม่วงอ่อน

ปลิวสยายไปตามลม

เงาชุดคลุมเทาด้านหลัง น้อมกราบอย่างคลั่งใคล้ “ไปกันเถอะ กลับเมืองหลวงจักรพรรดิ”

สวี่ชิงเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง สาวเท้าไปด้านหน้าท่ามกลาง ฟ้าราตรีจากไปไกล