บทที่ 944 หยิบตะเกียงกลางเปลวเพลิง

ในดาวจักรพรรดิโบราณ สายตานับหมื่นรวมอยู่บนแท่นบูชาลึกลับมหัศจรรย์ที่จักรพรรดิมนุษย์สำเร็จเทพ

ยามนี้แท่นบูชากลายเป็นหัวใจสำคัญของการเปลี่ยนแปลงอย่างมหันต์ในพิธีบูชาบรรพชน!

มองจากไกลๆ แท่นบูชา 5 เหลี่ยมนี้เป็นสีดำล้วน ให้ความรู้สึกผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก ยิ่งมีความรู้สึกหนักอึ้งหาใดเปรียบ

มองดูภาพรวม ราวกับตักขึ้นมาจากห้วงเวลา ผุดขึ้นมาจากส่วนลึกของนรก

และนอกจากรอยตราสัญลักษณ์ซับซ้อนมากมายบนนั้น ที่ดึงดูดสายตาที่สุดก็คือศาลเจ้ากับโลงศพ 5 ใบ!

โลงศพโบราณแผ่จิตจักรพรรดิไม่สิ้นสุด ศพอดีตจักรพรรดิมนุษย์ด้านในเป็นตัวแทนสายเลือดราชวงศ์ สามารถสืบย้อนไปถึงจักรพรรดิโบราณเสวียนโยว ได้รับการยอมรับจากวิถีสวรรค์บนแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์

ความสูงส่งทางสายเลือดของพวกเขาถือเป็นที่สุดบนแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์

ส่วนศาลเจ้ายิ่งสร้างได้หรูหรายิ่ง วัสดุถึงกับเป็นกระดูกเทพเจ้า!

นี่ย่อมเป็นสิ่งล้ำค่าที่เผ่ามนุษย์ซ่อนไว้ ถูกจักรพรรดิมนุษย์เอาออกมาสร้างเป็นศาลเจ้า 5 หลัง และด้วยวัสดุไม่ธรรมดานี้ ทำให้กลิ่นอายเทพเจ้าในศาลเจ้าทั้ง 5 เด่นชัดเป็นพิเศษ

ยามนี้กลิ่นอายรวมอยู่เหนือแผ่นป้ายสีดำในศาลเจ้า บุกทะลวงความว่างเปล่า ฟ้าดินล้วนเปลี่ยนสีเพราะมัน

ทั้งหมดนี้เรียกได้ว่าหรูหราอย่างที่สุด นอกจากราชวงศ์ ผู้บำเพ็ญที่เหลือแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะได้มา

และการสำเร็จเทพต้องจุดเพลิงเทวะ ขั้นตอนนี้ต้องใช้พิธีกรรม!

แต่พิธีกรรมไม่มีรูปแบบแน่นอน ทุกการมีอยู่ที่อยากสำเร็จเทพล้วนต่างกัน

อย่างแรกคือโครงกระดูก 5 ธาตุที่สวี่ชิงเคยเห็นใต้เสามรรคาสวรรค์พ้นพันธะในมณฑลรับเสด็จราชัน อย่างที่ 2 คือการจัดเตรียมในห้วงเวลาของบุตรเทวะแห่งตำหนักเทพชื่อหมู่บนแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทรา

ยังมีอย่างที่ 3 คือการแทนที่เทพเจ้าแมงมุมของอุปราชไอศวรรย์เผ่านภาคิมหันต์ผู้นั้น

แท่นบูชาเหนือธรรมดาในดาวจักรพรรดิโบราณเผ่ามนุษย์ ก็คือพิธีกรรมสำเร็จเทพที่จักรพรรดิมนุษย์เลือกให้ตนเอง

แต่ไม่ว่าโลงศพหรือศาลเจ้าชัดว่าล้วนไม่ใช่จุดสำคัญของพิธีกรรมนี้ ตะเกียงสีม่วงที่อยู่ตรงกลางพิธีกรรมต่างหากที่เป็นหัวใจสำคัญ

นั่นเป็นกลิ่นอายเซียน!

นี่ใช้โชคชะตาทั้งเผ่าเป็นลม ใช้กระดูกเทพเจ้าเป็นเตา ใช้กลิ่นอายเซียนตะเกียงโบราณเป็นไฟ ใช้จักรพรรดิมนุษย์ในอดีตเป็นฟืน เผาเซียนกับเทพ!

ระดับความยิ่งใหญ่ของมันเหนือชั้นกว่าทุกสิ่งที่สวี่ชิงเคยเห็น

นี่คือพิธีกรรมโดยสมบูรณ์ที่จักรพรรดิมนุษย์สำเร็จเทพ

ดังนั้นในทะเลเพลิงที่แผ่ออกมา เงาร่างที่ก่อรูปในเพลิงเทวะอันใกล้สมบูรณ์เหล่านั้น ตัวพวกมันล้วนอยู่ในสภาวะยิ่งกว่ามหัศจรรย์

ไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเซียน

ทั้งไม่ใช่เทพเจ้า

หากเป็นกึ่งกลางของผู้บำเพ็ญเซียนกับเทพเจ้า

แม้เป็นเพียงภาพมายา ทั้งไม่มีกำลังรบแน่นอนและพลังบำเพ็ญที่จับต้องได้ แต่พวกมันกลับมีสถานะชวนตะลึงที่ทำให้ผู้บำเพ็ญราบคาบได้ และภายใต้การปราบปรามด้วยสถานะเช่นนี้ อีกทั้งอยู่ในเปลวเพลิงที่กำลังลุกโชน…

ผู้บำเพ็ญที่ก้าวเข้าไปในนั้น ระหว่างต่อสู้กับเงาร่างเหล่านั้น ไอพลังประหลาดในกายจะพุ่งถึงขั้นสูงสุดในพริบตา

หากไม่ดับสลาย ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของเงาร่างนี้

แต่สวี่ชิงต่างออกไป

เขาไม่นับเป็นผู้บำเพ็ญ ทั้งยังไม่ใช่เทพเจ้า

เส้นทางที่เขาเดินตอนนี้ไม่เคยมีใครเดินมาก่อน ในฐานะผู้เบิกทางสายนี้ เขามีพลังบำเพ็ญของผู้บำเพ็ญ มีอำนาจของเทพเจ้า และมีไหมวิญญาณของเซียนต่างวิถี

ร่างกายเขายังเป็นกายของเทพเจ้า

ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเคยกลืนโลหิตของเสี้ยวหน้า ผืนอนัตตาในกายมีอำนาจเทพเจ้าลวงตามากกว่าร้อย

ดังนั้นความสูงส่งของสถานะเขา เมื่อเทียบกับเทพเจ้าที่แท้จริงก็ไม่ต่างกันเท่าไร

บวกกับเงาร่างในทะเลเพลิงเหล่านี้ยังถูกตะเกียงดำจื่อเสวียนที่มีปฏิกิริยากับเขาทอนกำลังไป

ดังนั้น…ท่ามกลางเสียงสนั่นหวั่นไหวแทบหูหนวกไม่ขาดสาย สวี่ชิงที่บุกสังหารในทะเลเพลิงทำลายเงาร่างราบเป็นหน้ากลองด้วยพลังแข็งแกร่งทรงอานุภาพ ราวกับกลายเป็นพายุกวาดล้างสรรพสิ่ง

ไม่ว่ากระบี่จักรพรรดิในมือ หรือเจ้าเงา หรือเถาวัลย์เทพ ทั้งหมดทั้งมวลล้วนเป็นส่วนหนึ่งของพายุนี้

ผ่านไปที่ใดล้วนถูกปราบจนราบคาบ

เห็นเถาวัลย์เทพหวีดคำราม กลืนกินเปลวเพลิงด้วยตื่นเต้นพลางม้วนไปยังเงาร่างสายแล้วสายเล่า คล้ายในความเข้าใจของมันเหล่านี้ล้วนเป็นอาหาร

เปลวเพลิงเลิศรสยิ่ง เงาร่างเป็นดั่งน้ำตาลเม็ด

ด้านเจ้าเงาก็ไม่ยอมน้อยหน้า ขณะกระโดดไปมา กลายเป็นชิ้นส่วนเงานับไม่ถ้วนในเปลวเพลิง

หากรวมชิ้นส่วนเงาเหล่านี้เข้าด้วยกัน จะพบว่านั่นคือต้นไม้ใหญ่ ใต้ต้นไม้มีโลงศพห้อยลงมา มีดวงตาประหลาดงอกอยู่เต็มไปหมด

แต่สวี่ชิงเองก็หลักแหลมไม่ต่างกัน แกว่งกระบี่จักรพรรดิสะท้านทั่วทิศ

ขณะห้อตะบึงกวาดล้าง ความหิวโหยข้างในที่เคยถูกข่มไว้หลังกลืนโลหิตเสี้ยวหน้าบนแผ่นดินเทวะ คล้ายถูกกลิ่นอายของเพลิงเทวะดึงดูดจนปรากฏขึ้นอีกครั้ง

หิว…

ชั่วขณะที่ความรู้สึกนี้ปรากฏ นัยน์ตาสวี่ชิงออกแดงเล็กน้อย พลันยกกระบี่จักรพรรดิในมือปล่อยให้เงาร่างสายหนึ่งเข้ามาใกล้ พริบตาที่โผเข้ามา เขาอ้าปากทันใด

ดูดกลืนอย่างโหดเหี้ยม

ฉับพลันเงาร่างสายนั้นสั่นสะเทือนทั้งกาย ถึงกับถูกสวี่ชิงดูดเข้ามาในปาก

ผืนอนัตตาในกายสวี่ชิงพลันสั่นไหว เงาร่างเพลิงเทวะที่ถูกเขากลืนลงไปกลายเป็นฝนเพลิงสาดลงมา ก่อรูปเป็นสารอาหารและยิ่งดึงความหิวของสวี่ชิงมากกว่าเดิม

“รสชาติพอใช้ได้”

สวี่ชิงเลียริมฝีปาก เดินออกไปก้าวหนึ่งถึงตรงหน้าเงาร่างเพลิงเทวะที่ถูกเจ้าเงาปกคลุม ดูดกลืนอีกครั้ง

เงาร่างนั้นหายไปทันที เจ้าเงาอึ้งเล็กน้อย

แต่สวี่ชิงออกไปกลืนกินต่อแล้ว

เห็นเป็นเช่นนั้นด้านเจ้าเงาก็ตื่นเต้นอยากลอง ชั่วพริบตาทุกส่วนของเจ้าเงาที่กระโดดอยู่บนทะเลเพลิงล้วนอ้าปากกว้าง กลืนกินเงาร่างเพลิงเทวะทั้งหมดอย่างบ้าคลั่ง

เถาวัลย์เทพก็ดูรีบร้อน กลืนกินรวดเร็วกว่าเดิม

ก็เป็นเช่นนี้ ฉากในทะเลเพลิงนอกแท่นบูชาที่ทำให้เหล่าผู้บำเพ็ญที่รวมสายตาไว้ตรงนี้หวาดกลัวได้เกิดขึ้นแล้ว

ไม่เพียงเงาร่างในทะเลเพลิงเหล่านั้นกำลังลดลงอย่างรวดเร็ว กระทั่งตัวทะเลเพลิงก็ลดน้อยลง

ขั้นตอนทั้งหมดยังไม่ถึง 1 ก้านธูป

ในทะเลเพลิง เงาร่างที่เกิดขึ้นเหล่านั้นหายไปหมดสิ้น!

ตัวสุดท้ายยิ่งแยกเป็นชิ้นด้วยการแย่งชิงของเถาวัลย์เทพกับเจ้าเงา

และเหมือนการแย่งชิงนี้จะทำให้ต่างฝ่ายมีโทสะเล็กน้อย ด้านเจ้าเงาเกิดคลื่นอารมณ์ เศษเสี้ยวเงาทั้งหมดรวมตัว ถึงกับทำให้ต้นไม้ใหญ่ประหลาดกลางทะเลเพลิงปรากฏชัดออกมา

ดวงตาทั้งหมดลืมขึ้น มองเถาวัลย์เทพอย่างเย็นชาไม่เป็นมิตร

แต่เถาวัลย์เทพศักดิ์สิทธิ์เป็นถึงการมีอยู่ในเอกภพที่หาได้ยาก ร่างโตเต็มวัยยังกลืนเทพเจ้าได้ มันย่อมไม่หวาดกลัว บัดนี้แม้ยังเป็นร่างอ่อน แต่เถาวัลย์แกว่งกวัดราวกับงูและมังกร ปะทะกับเจ้าเงาพร้อมแผ่กลิ่นอายน่าหวาดกลัว

บนใบเถาวัลย์ทุกใบยังปรากฏลายน้ำลึกลับ ขณะเปล่งแสงต่อเนื่อง บนนั้นก็แปลงเป็นเอกภพมายา

ความรู้สึกโหดเหี้ยมเด่นชัดหาใดเปรียบ

ฉากนี้ทำให้ผู้คนที่เฝ้าดูเกิดคลื่นในใจในระดับต่างกัน

ความจริงเจ้าเงากับเถาวัลย์เทพ ไม่ว่าอันไหนล้วนเรียกได้ว่าแปลกประหลาด

เพียงแต่…ความประหลาดโหดเหี้ยมเช่นนั้นกลับโอนอ่อนขึ้นในพริบตาที่สวี่ชิงเดินมาระหว่างกลาง

เจ้าเงาคลอนไหว ดวงตาทั้งหมดล้วนเบิ่งกว้าง ดูแค่นั้นยังมีความน่ารักอยู่บ้าง ท่าทางเชื่อฟังว่าง่าย

ด้านเถาวัลย์เทพยิ่งโค้งวนอยู่ข้างกายสวี่ชิง ความประจบเอาใจชัดเจนเป็นพิเศษ

ภาพที่เกิดจากฉากนี้สร้างผลกระทบต่อจิตใจไม่น้อย

ในภาพ สวี่ชิงที่ศีรษะเป็นสีม่วง ยามนี้ผมยาวพลิ้วไหว ใบหน้างามเลิศล้ำ คล้ายไม่มีผู้ใดเทียม ต้นไม้เงาข้างกายดูน่ารัก เถาวัลย์เทพนุ่มนวลอยู่ในโอวาท

ผู้บำเพ็ญเผ่ามนุษย์มากมายเห็นฉากนี้แล้วสูดลมหายใจตามสัญชาตญาณ

ในฐานะผู้บำเพ็ญแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ ชีวิตพวกเขาย่อมมีเรื่องฆ่าฟันไม่ขาด จึงรู้ดีว่าการทำให้สิ่งโหดเหี้ยมกลายเป็นว่านอนสอนง่ายต้องใช้อะไร…

ต้องโหดเหี้ยมกว่าพวกมัน!

นี่ไม่ค่อยเหมือนกับที่สวี่ชิงแสดงฝีมือในเผ่ามนุษย์ก่อนหน้านี้

ต้องทราบว่าหลังสวี่ชิงมาถึงเมืองหลวงจักรพรรดิ แม้อวดโอ่ว่าสังหารองค์ชายเจ็ด แต่ความโหดเหี้ยมของเขากลับไม่ได้เผยออกมามากนัก ทว่าบัดนี้ทุกคนสัมผัสจุดนี้ได้จากด้านข้าง

สายตาที่มองไปยังสวี่ชิงจึงเคารพยำเกรงมากขึ้น สีหน้าก็เคร่งขรึมกว่าเดิม

แต่สวี่ชิงในตอนนี้ไม่ไปสนใจความคิดของผู้คนภายนอกโดยสิ้นเชิง เมื่อเดินถึงตรงกลางระหว่างเจ้าเงากับเถาวัลย์เทพ เขามองไปยังแท่นบูชาข้างหน้า

นอกแท่นบูชา มีไฟสีทองลุกไหม้รุนแรง เทียบกับทะเลเพลิงทั้งผืน ที่นี่คือเปลวเพลิงส่วนใน

อุณหภูมิสูงจนอกสั่นขวัญหนี

และสารอาหารที่ทำให้มันลุกโชนคือศพในโลง 5 ใบนั้น

ดังนั้นไฟสีทองก็เหมือนอุปสรรคขวางทาง

แต่สวี่ชิงสามารถเห็นทะลุเปลวเพลิงนี้ว่ารอยร้าวของตะเกียงดำจื่อเสวียนเยอะขึ้นกว่าก่อนหน้านี้

คล้ายยืนหยัดได้อีกไม่นาน

ประกายฉายวาบในตาสวี่ชิง พลันเคลื่อนกายมุ่งไปยังเปลวเพลิงสีทองบนแท่นบูชา แต่พริบตาต่อมาด้วยเสียงสะเทือนเลื่อนลั่นจากเปลวเพลิงสีทอง เงาร่างสวี่ชิงที่เข้าใกล้ถอยหลังฉับพลัน

ทั้งกายเขากำลังลุกไหม้ ผิวหนังที่เผยอยู่ด้านนอกเหี่ยวแห้งลงไปอย่างชัดเจน เลือดเนื้อดูไม่ออก

แม้ด้วยความสามารถของเขาร่วมกับร่างของเทพเจ้าก็ไม่อาจเข้าไปในเปลวเพลิงนี้ได้

แต่สวี่ชิงไม่เคยถอดใจ เขาข่มความเจ็บปวดรุนแรงจากการเผาไหม้ที่ปรากฏทั่วกาย ขณะยกมือพลังวิเศษระเบิดเป็นสายสนั่นหวั่นไหว อำนาจเทพเจ้าเคลื่อนลงมาปราบเพลิงสีทองตรงหน้า ทว่าผ่านไป 10 กว่าลมปราณทุกอย่างยังเหมือนเดิม

เพลิงนี้ไม่อาจสั่นคลอน

สวี่ชิงสีหน้าอึมครึม กลิ่นอายกระบี่จักรพรรดิในมือแผ่ออก 1 กระบี่เคลื่อนลง

ฟ้าดินเลื่อนลั่น เงากระบี่มหึมาสายหนึ่งแปลงบนนภา ฟันไปยังเปลวเพลิงสีทองตรงแท่นบูชา

เพลิงนี้ขาดพลัน แม้เกิดช่องแหว่งสายหนึ่ง แต่พริบตาต่อมาเปลวเพลิงลุกโชนอีกครั้ง ถึงกับทำให้ปราณกระบี่สลาย

“ทะลวงไม่ได้รึ”

สวี่ชิงพึมพำ เห็นตะเกียงในเปลวเพลิงดวงนั้นมีรอยร้าวเพิ่มอีกหลายสาย ใจเขาร้อนรนจนปั่นป่วน

หลังจากเห็นพิธีกรรมสำเร็จเทพมาหลายครั้ง สวี่ชิงเข้าใจพิธีกรรมเช่นนี้ โดยทั่วไปต้องมีพลังอานุภาพเหนือกว่าตัวพิธีกรรมถึงจะทำลายมันได้

ไม่อย่างนั้น คิดจะขัดขวางการดำเนินของพิธีกรรมสำเร็จเทพ ก็มีแต่ต้องใช้เล่ห์กลบางอย่าง

นัยน์ตาสวี่ชิงจึงฉายแววบ้าคลั่ง ส่งจิตไปหาเจ้าเงากับเถาวัลย์เทพ

เจ้าเงาลังเลเล็กน้อย แต่ด้านเถาวัลย์เทพไม่หยุดคิดสักน้อยนิด พลันพุ่งไปด้านหลังเปลวเพลิงสีทอง เมื่อถึงตรงหน้ามันก็กลืนกินสุดกำลัง

พลังกลืนกินมหาศาลกลายเป็นแรงดึง ทำให้เปลวเพลิงเอนมาทางเถาวัลย์เทพราวสายน้ำ

เปลวเพลิงที่อยู่ทางด้านสวี่ชิงจึงเบาบางลงอย่างเห็นได้ชัด

แต่ราคาที่ต้องจ่ายคือเถาวัลย์เทพเองก็เริ่มลุกไหม้ เกิดเค้าลางเหี่ยวเฉา ชัดว่ายืนหยัดได้ไม่นานนัก

เห็นเป็นเช่นนั้น เจ้าเงาก็เทหมดหน้าตัก โผเข้าไปในพริบตา แม้เปลวเพลิงสีทองเผาไหม้อย่างไรก็ยังกลายเป็นม่านดำทาบไปยังจุดที่เปลวเพลิงเบาบางตรงหน้าสวี่ชิง

ชั่วขณะที่ลงมา เจ้าเงาโอดครวญส่งเสียงร้องน่าเวทนา ด้วยการเผาไหม้จากเปลวเพลิง ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้ม่านที่แปลงจากเงาเริ่มบิดเบี้ยว

แต่มันไม่กล้าออกมา ได้เพียงฝืนทนรับ ในใจยิ่งเด็ดขาด ฉีกตรงกลางออกฉับพลัน

เกิดเป็นช่องสายหนึ่งแยกเปลวเพลิงออกจากกัน!

สวี่ชิงพุ่งตัวออกไปทันที ความเร็วถึงขีดสุดของร่างกาย บุกปะทะความว่างเปล่ากลายเป็นเงาติดตา พลันเข้าใกล้รอยแยกในชั่วขณะที่เจ้าเงาใกล้ทนไม่ไหว

มือขวาลวงตากลายเป็นกึ่งโปร่งแสง ยื่นทะลุรอยแยกของเจ้าเงาเข้าไปในเปลวเพลิง!

คว้าไปยังตะเกียงดำจื่อเสวียนดวงนั้นสุดกำลัง!

(>>>พิสูจน์อักษร By Zank<<<)