1040. หลิวเหมย 2

ในห้องลับแห่งหนึ่งภายในดาวเคราะห์เหนือวังวนมีชายวัยกลางคนนั่งอยู่ เขาหล่อเหลาและมีกลิ่นอายแห่งเทพ

ด้านข้างมีกระดิ่งทองแดงขนาดเท่ากำปั้นแต่ไม่มีสิ่งใดอีกเลยในห้องลับแห่งนี้

ความคิดหวังหลินกวาดผ่านมาห้องลับ ชายคนนี้อยู่นิ่งไร้การเคลื่อนไหวราวกับไม่ได้สังเกตสิ่งใดเลย แต่กระดิ่งพลันเกิดเสียงกรอบแกรบ

ชายคนนั้นพลันลืมตาปรากฏสายตาบ้าคลั่งขึ้นมา

ขณะเกิดเหตุการณ์นี้ ความคิดหวังหลินก็จากไปแล้ว

ในเขตเหนือของดาราจักรพันธมิตรเซียน เหล่าเซียนฝ่ายทุกชั้นฟ้านับหมื่นกำลังต่อสู้กับฝ่ายพันธมิตร ปรมาจารย์จงเฉินและพรรคพวกก็อยู่ในนั้น

พันธมิตรเซียนมีเซียนที่แข็งแกร่งอยู่บ้าง ทั้งสองฝั่งพึ่งเริ่มต่อสู้กันแต่จำนวนผู้เสียชีวิตมีมากมายนับไม่ถ้วน

ความคิดหวังหลินกวาดผ่านไป เขาเห็นทุกสิ่งทุกอย่างแต่ไม่ได้หยุดลงแม้เพียงครู่เดียวและเคลื่อนที่ต่อไป

ไม่มีใครรู้การมาถึงของเขาและไม่มีใครตรวจพบการคงอยู่ด้วย ความคิดหวังหลินจากไปอย่างเงียบๆจากฉากนองเลือดและการเข่นฆ่า

ไม่มีสิ่งใดสามารถทำให้เขาหยุดลงได้ หวังหลินทำความเข้าใจต่อไปและระดับบ่มเพาะมาถึงจุดสูงสุด เขาจบสิ้นสิ่งที่คนอื่นๆใช้เวลานานกว่าจะสมบูรณ์

ความคิดหวังหลินแพร่กระจายออกไปจนกระทั่งมาถึงดินแดนลึกลับอย่างยิ่งในพันธมิตรเซียน ที่นี่มีดาวเคราะห์สีเหลืองซึ่งเต็มไปด้วยความตายและไร้ร่องรอยแห่งชีวิต แม้กระทั่งพลังปราณก็ยังหายากยิ่งที่นี่

ภายในระยะหลายล้านลี้ของดาวดวงนี้ไม่มีเซียนอยู่เลยสักคนเดียว ราวกับที่นี่เห็นเขตต้องห้าม

แม้แต่ตอนที่ความคิดหวังหลินมาถึง คล้ายจะเกิดการรบกวนบางอย่าง

ยามที่ความคิดหวังหลินกวาดผ่านดาวเคราะห์สีเหลือง เขาพลันเข้าไปภายในดวงดาวและมีบางอย่างอยู่ในนั้น

ข้างในมีค่ายกลเคลื่อนย้ายอยู่ ค่ายกลนี้ขนาดใหญ่และอีกด้านของค่ายกลเคลื่อนย้ายคือแคว้นเซียนระดับเก้าแห่งเดียวของพันธมิตรเซียน!

ดินแดนฟ้ากระจ่าง!

มันคือแคว้นระดับเก้าแห่งเดียวเท่านั้นและลึกลับเป็นอย่างยิ่ง ดินแดนฟ้ากระจ่างไม่ใช่ดาวเคราะห์เซียนแต่เป็นทวีปขนาดใหญ่ที่เหมือนเป็นโลกของตัวเอง

เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเซียนส่วนใหญ่ที่นี่!

ความคิดหวังหลินเข้าไปในดินแดนฟ้ากระจ่างซึ่งมีเซียนน้อยมากมีคุณสมบัติพอจะเข้าไปได้ ในส่วนลึกของดินแดนฟ้ากระจ่างมีชายชรานั่งอยู่ เขาบ่มเพาะอยู่ข้างทางลาดชัด พลันลืมตาขึ้นมามองออกไปไกล

“สหายเซียนคนใดเข้ามาดินแดนฟ้ากระจ่างของข้า? โปรดเผยตัวตน!”

ชายชราเป็นคนแรกที่สังเกตตัวตนหวังหลินได้ แม้น้ำเสียงสงบนิ่งแต่กลับเต็มไปด้วยพลังแห่งกฏไร้ที่สิ้นสุด ราวกับกฏรอบตัวเขาสามารถเปลี่ยนได้ตามต้องการ

ทว่าคำพูดเขาไม่สามารถทำให้หวังหลินตื่นจากสภาวะประหลาดของตนเองได้ ความคิดหวังหลินกวาดผ่านดินแดนฟ้ากระจ่างแต่ก่อนที่เขาจะเห็นมันทั้งหมด ความคิดพลันตกตะลึง!

เขาเห็นสตรีสองคน!

สตรีหนึ่งในนั้นนั่งอยู่บนยอดเขา นางไม่ได้สวยไร้ที่ติแต่ก็ยังสวยงดงาม สวมชุดสีฟ้าพริ้วไหวไปตามสายลม ส่งสัมผัสน่ารักงดงามดุจเทพธิดา

ทว่าในสายตาแฝงความขมขื่นมองออกไปข้างหน้าสายตาหวนรำลึก ด้นข้างเป็นพยัคฆ์ตัวใหญ่สีดำสนิทและส่งกลิ่นอายดุร้าย มันยกศีรษะขึ้นมามองออกไปพร้อมกับหญิงสาว

ทว่าสายตาพยัคฆ์มักจะเลื่อนเข้าหาป่าหนาแน่นเบื้องล่างภูเขา ร่างพยัคฆ์สาวสองสามตัวทำให้มันสนใจ สายตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นราวกับต้องการกระโจนลงไปในป่าเบื้องล่าง

“เมื่อไหร่ข้าจะออกไปจากที่นี่ได้…” นางพึมพำอย่างขมขื่นพลางเงยศีรษะขึ้นมาราวกับกำลังพูดกับพยัคฆ์ข้างๆ

“เมื่อระดับบ่มเพาะเจ้าสูงพอ ข้าจะปล่อยเจ้าออกไป” น้ำเสียงเย็นเยียบดังออกมาจากด้านหลังนาง หลังได้ยินเสียงนางก็ยืนขึ้นทันที แม้กระทั่งพยัคฆ์ยังสั่นเทาและรีบถอนสายตาจากพยัคฆ์สาวด้านล่างป่า

ส่วนเสียงหญิงสาวที่เอ่ยออกมา นางสวมชุดราตรีสีฟ้าสง่างาม รูปร่างเกินอธิบาย ราวดวงดาวทั้งหมดคงเยือกเย็นเมื่อเทียบกับนาง

ความน่ารักของนางก่อกวนหัวใจทุกคนแม้แต่เซียนทรงพลังก็ยังตกตะลึงในความสวยของนาง! เรียกเป็นสตรีงดงามหมายเลขหนึ่งในพันธมิตรเซียนก็คงไม่มีใครปฏิเสธ

ทว่ากลิ่นอายเบื้องหลังความน่ารักนั้นเยือกเย็นจนไม่อาจเข้าใกล้ได้ ราวกับนางเป็นภูเขาน้ำแข็ง บางทีไม่มีสิ่งในโลกจะสามารถละลายความเย็นชาของนางได้

ภายในความเย็นชามีกลิ่นอายสูงศักดิ์โผล่ออกมา เป็นสัมผัสแห่งความภาคภูมิราวกับนางเพ่งพินิจอยู่ตลอดและมีสถานะสูงที่สุด

สตรีน่ารักรีบเอ่ยขึ้น “โจวลี่ขอคำนับอาจารย์”

สตรีงดงามไร้ที่เปรียบนั้นเทียบได้กับดวงอาทิตย์และจันทราที่ยังหนาวเหน็บไม่เคยเปลี่ยนแปลง นางมองโจวลี่และกำลังจะเอ่ย

ทว่าขณะนั้นความคิดหวังหลินก็มาถึงและเห็นสตรีสองคนนี้ ความคิดซึ่งไม่เคยหยุดเลย แม้จะผ่านประสบการณ์ทุกอย่างมามากมายต้องมาหยุดลงตรงนี้

การหยุดนี้ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนทรงพลังปะทุออกมาจากความคิดหวังหลินทำให้เขาตื่นขึ้นจากสภาวะลึกลับ

ทั้งหมดเป็นเพราะหญิงสาวสองคนนี้!

บางทีคนอื่นอาจจะจำหญิงสวยคนนั้นไม่ได้ แต่เมื่อหวังหลินเห็นนางจึงเกิดความรู้สึกขมขื่นในใจยากจะอธิบายได้

ทำไมเขาจะจำนางไม่ได้…

หวังผิงยังอยู่ในลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า หวังหลินจะลืมความรุนแรงและชั่วร้ายของหญิงคนนั้นได้อย่างไร? เขาต้องการลืมแต่ความเจ็บปวดบางอย่างในชีวิตก็ไม่สามารถลืมได้ง่ายๆ!

เมื่อเห็นสตรีคนนี้และโจวลี่จึงทำให้หวังหลินตื่นขึ้นจากสภาวะพิเศษ ชั่วขณะที่เขาตื่น สีหน้าของหญิงสาวเย็นชาก็เปลี่ยนไปมหาศาล

ความเย็นชาพังทลายทันทีและนางเงยศีรษะขึ้นมองท้องฟ้า รู้สึกเหมือนมีจุดเงามืดของคนผู้หนึ่งที่สลักไว้ในส่วนลึกความทรงจำ

“หลิวเหมย…” ณ เสี้ยววินาทีนั้นราวกับน้ำเสียงเลือนลางปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าและเข้าสู่สองหูของหญิงสาวน่ารัก ทำให้ร่างกายสั่นเทาและก้าวถอยโดยไม่รู้ตัว

เมื่อหวังหลินตื่นขึ้น ความคิดจึงถูกดึงกลับมาด้วยลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าพร้อมกับความเร็วมากกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า พริบตาเดียวเขาก็ถูกดึงออกมาจากดินแดนฟ้ากระจ่าง

เป็นวงกลมที่หดลงอย่างรวดเร็ว วินาทีนั้นเขาก็กวาดผ่านสถานที่ที่เคยไป

ชายชราในดินแดนฟ้ากระจ่างพลันจ้องมองท้องฟ้าและเริ่มขบคิด

การต่อสู้ในเขตเหนือยังเป็นไปอย่างเข้มข้น วินาทีที่ความคิดหวังหลินหดกลับมา ปรมาจารย์จงเฉินและพรรคพวกพลันเปลี่ยนสีหน้า

‘หวังหลิน!!’ ปรมาจารย์จงเฉินเผยท่าทีไม่เชื่อสายตา หาได้ยากที่จะเห็นได้จากเขา ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้นทุกคนที่รู้จักหวังหลินยังหวาดกลัวกับเรื่องนี้

กองบัญชาการพันธมิตรเซียน ดาวเคราะห์ที่ลอยอยู่เหนือวังวน ในห้องลับ ชายวัยกลางคนพลันลืมตาขึ้นดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง!

“เขาเป็นใคร!?”

เกิดเรื่องกับวิหคเพลิงในทะเลเพลิงขึ้นด้วย มันร้องออกมาอีกครั้งและเคลื่อนไหวเร็วมากขึ้น

ท่ามกลางดวงดาว มีร่างผอมบางสวมชุดสีเขียว คนผู้นี้มีท่าทีไม่แยแส เขาเดินข้ามผ่านดวงดาว เป้าหมายคือกองบัญชาการของพันธมิตรเซียน

ด้านหลังคือหัวกะโหลกโลหิตนับไม่ถ้วนและกลิ่นคาวเลือดฟุ้งเต็มทั่วบริเวณ ขณะเดินไปสายตาส่องสว่างและมองออกไปไกล ท่าทีเบาลงและเผยรอยยิ้มชื่นชม

‘หวังหลิน…เด็กนั่นทะลวงระดับบ่มเพาะ กลิ่นอายนี้น่าจะเป็นลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า…เขาสามารถใช้ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าเพื่อทำความเข้าใจกฏ แค่นี้ข้าก็สบายใจและเดินทางไปกองบัญชาการพันธมิตรเซียนได้โดยไม่เสียใจ ข้าจะไปหาความลับที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังการล่มสลายของแดนสวรรค์ จากนั้นข้าจะหาสาเหตุที่แท้จริงของความบ้าคลั่งของข้า!’

การหดความคิดของหวังหลินเป็นไปอย่างบ้าคลั่ง ใช้เวลาอยู่ชั่วครู่เท่านั้นจึงจะกลับมาได้หมด ราวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ย้อนกลับ เขากลับมาสู่ดินแดนวิญญาณปิศาจ สู่ถ้ำจักรพรรดิเทพและกลับเข้าไปในร่าง

ร่างหวังหลินสั่นเทาราวกับดวงวิญญาณกลับมา สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าคือลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าที่กำลังลอยอยู่ ลูกปัดลอยอยู่ตรงหน้าและหายไประหว่างคิ้ว

หวังหลินหลับตาขบคิด กลิ่นอายขั้นส่องสวรรค์สูงสุดปะทุออกมาจากร่างกาย ระหว่างทางหวังหลินเห็นกฏหลายอย่างดังนั้นจึงได้บรรลุขั้นส่องสวรรค์ระดับสูงสุด!

หลังจากนั้นสักพักหวังหลินจึงค่อยๆลืมตา มองออกไปบนท้องฟ้าด้วยสายตาเยือกเย็นและซับซ้อน ด้วยความช่วยเหลือของลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าเขาจึงพบเจออะไรมากมาย ทว่าร่างหญิงสาวที่เขาเห็นในตอนท้ายนั้นกลับทำให้จิตใจสงบนิ่งเปลี่ยนเป็นยุ่งเหยิง

‘หลิวเหมยเมื่อตอนนั้นต้องเป็นร่างอวตารของนาง’