1307. กลืนร่างและวิญญาณ วิชาสวรรค์สูญสิ้น!
ทัณฑ์สวรรค์ไร้ขอบเขตเริ่มต้นขึ้น!
เก้าตำหนักเปลี่ยนกลายเป็นอุกกาบาตเก้าลูกและก่อตัวเป็นแบบร่าง แปดโครงสร้างกะพริบอยู่ข้างในและหมุนเป็นวงกลม! ข้างในแปดโครงสร้างมีเจ็ดดาราที่กำลังปลดปล่อยแรงกดดันอันตกตะลึง!
ข้างในเจ็ดดารามีกระดองเต่าหกทิศและลึกลงไปในกระบวยใหญ่มีธาตุทั้งห้าไหลวน!
ในธาตุทั้งห้ามีสี่ศักดิ์สิทธิ์กำลังร้องคำราม ทุกครั้งจะเปลี่ยนแปลงทั้งภายในและภายนอกไปด้วย!
ลึกเข้าไปภายในสี่ศักดิ์สิทธิ์คือแสงแห่งพรสวรรค์ทั้งสามที่ส่องสว่างในอวกาศ ใจกลางพรสวรรค์คือสองขั้ว!
สองขั้วหยินหยางกำลังก่อเป็นโครงสร้างหมุนเวียนซึ่งทำให้ส่วนชั้นนอกหมุนไปด้วย พวกมันหมุนเร็วขึ้นจนไม่สามารถเห็นได้ชัดเจน สิ่งที่อัศจรรย์ก็คือแปดชั้นของทัณฑ์สวรรค์นั้นกำลังหมุนด้วยความเร็วที่ต่างกัน ตั้งแต่สองขั้วไปจนถึงเก้าตำหนัก แปดทัณฑ์สวรรค์รูปแบบแตกต่างกันได้ก่อเกิดเป็นแปดวังวนหมุนด้วยความเร็วต่างกันและผสมผสานเข้าด้วยกัน!
เสียงดังสนั่นกึกก้องคับฟ้าอยู่ในโครงสร้างหยินหยางที่กำลังหมุนวน แสงไร้สีระเบิดปะทุออกมาแต่กลับให้สัมผัสเช่นจวี่!
ขอบเขตจวี่!
ขณะเดียวกันร่างกายหวังหลินก็หมุนไปด้วย ทัณฑ์สวรรค์ทั้งหมดในร่างเขาส่องเป็นเงาเหมือนข้างนอกและหมุนวนเช่นกัน ใจกลางของโครงสร้างหยินหยางมีขอบเขตจวี่ถือกำเนิด!
วินาทีที่ขอบเขตจวี่กำเนิดขึ้นมา ร่างหวังหลินหยุดการแตกสลาย วิญญาณดั้งเดิมหยุดแตกดับ ทุกอย่างหยุดลงและหวังหลินลืมตาขึ้นมา!
แสงสายฟ้าสีแดงเริ่มกะพริบวูบวาบในดวงตา เป็นแสงสายฟ้าสีแดงที่ไม่ได้ปรากฏในดวงตาหวังหลินมามากกว่าพันปี!
เส้นผมสีขาวพลิ้วไสวไร้แรงลม แสงสีแดงโผล่ออกมาจากรากผม วินาทีนั้นผมสีขาวของหวังหลินจึงเปลี่ยนไปเป็นสีแดง!
เป็นสีแดงโลหิต!
แววตาแสงสีแดงยิ่งรุนแรงขึ้น จิตสังหารท่วมทะลัก ขอบเขตจวี่ตกลงมา!
ด้วยการเสียสละอย่างใหญ่หลวงและความมุ่งมั่นพร้อมตาย เขาเผชิญกับทัณฑ์สวรรค์ไร้จุดจบ ยามที่ร่างกายดูดซับโทษทัณฑ์ทั้งหมดเอาไว้ เสี้ยวขอบเขตจวี่จึงกำเนิดขึ้นมา ในที่สุดหวังหลินก็ได้ขอบเขตจวี่ที่เขาเสียมันไปมาช้านาน!
ตอนนี้ ขอบเขตจวี่ที่สร้างขึ้นจากเก้าตำหนักไปจนถึงสองขั้วในอวกาศพลันเปลี่ยนเป็นลำแสงสีแดงยิงตรงใส่หวังหลิน
หวังหลินเพียงหัวเราะ แสงสีแดงยิงออกไปจากดวงตา ร่อนลงในมือขวา จากนั้นคว้าจับขอบเขตจวี่จากทัณฑ์สวรรค์
กลิ่นอายทำลายล้างเข้าสู่ร่างกาย หวังหลินพิงต้านกับค่ายกลดินแดนปิดผนึก ใช้ร่างของตัวเองที่คุ้นเคยกับขอบเขตจวี่เป็นตัวกลางเพื่อถ่ายโอนพลังขอบเขตจวี่เข้าสู่ค่ายกลดินแดนปิดผนึก
ค่ายกลดังสนั่น วิญญาณสมบัติปรากฏขึ้นมาโต้ตอบแต่กลับมีเส้นด้ายจำนวนมากผุดขึ้นเข้าพัวพันเพื่อป้องกันไม่ให้จิตวิญญาณสมบัติปรากฏ!
ขอบเขตจวี่จากทัณฑ์สวรรค์เข้าทะลุผ่านร่างหวังหลินและเข้าสู่ค่ายกลอย่างบ้าคลั่ง ร่างหวังหลินถูกผลักดันถอยไป ค่ายกลเสมือนตาข่ายที่กำลังโดนหวังหลินยืดออก!
หวังหลินปลดปล่อยสายฟ้าสีแดง จากนั้นใช้แขนขวาทุบใส่ค่ายกล ขอบเขตจวี่ที่กำเนิดในร่างเขาพุ่งออกมาใส่ค่ายกลด้วย
การโจมตีครั้งนี้มีขอบเขตจวี่สองสาย หนึ่งคือขอบเขตจวี่ของทัณฑ์สวรรค์และอีกหนึ่งคือของหวังหลินซึ่งผสานรวมกันจนส่งผลกระทบเกินจินตนาการ
ด้ายเขียวในค่ายกลดินแดนปิดผนึกเพิ่มจำนวนขึ้น พวกมันเป็นเสมือนคลื่นที่แพร่กระจายและทำให้การทำลายค่ายกลอยู่ในระดับมหึมา
เสียงดังสนั่นกึกก้องต่อเนื่อง ในเสี้ยววินาทีนั้นค่ายกลที่เสมือนตาข่ายโดนยืดออกมาจนเผยอาการพังเสียหาย รอยเปิดเล็กๆหนึ่งถูกสร้างขึ้น!
เมื่อเกิดช่องว่างออกมา เสียงกรีดร้องดังออกมาจากค่ายกล ขวานแยกสวรรค์ที่ต้าเสินจำได้ว่าเป็นของบรรพชนจึงปรากฏ!
ด้ายสีเขียวบนค่ายกลพังทลายทันทีและเริ่มต้านทานกับขวาน
“ทำไมเจ้าไม่ออกไป? เจ้ากำลังรออะไร?!” น้ำเสียงของจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึกดังกึกก้องจากค่ายกล วินาทีนั้นช่องว่างในค่ายกลฉีกเปิดได้กว้างขึ้นจนเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่พอให้คนผ่านไปได้!
หวังหลินลดขนาดตัวเองให้เป็นคนปกติโดยไม่ลังเล แขนขวาคว้าจับหลี่เฉียนเหมยไว้แน่นและพุ่งออกไปหาช่องว่าง!
สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าเขาคืออวกาศต่างแดน เป็นดาราจักรดวงดาวโบราณ! มีเซียนต่างถิ่นหลายร้อยคนกำลังสวมชุดประหลาดมองเขาด้วยท่าทีตะลึงงัน!
เหล่าเซียนพวกนี้คือคนของแดนสวรรค์โบราณ
ทว่าพอเขาพุ่งออกมาได้ ขวานเทพโบราณยักษ์ที่พัวพันกับด้านเขียวก็เป็นอิสระ มันฟาดลงใส่หวังหลินอย่างรุนแรง!
ด้วยการโจมตีนี้ มันได้ส่งปราณขวานแยกสวรรค์พุ่งหาหวังหลินและมาถึงในพริบตา!
หวังหลินร้องคำรามใส่ปราณขวานนั้นด้วยท่าทีขึงขัง “เจ้าเป็นอาวุธของเทพโบราณ กล้าโจมตีเจ้านายเจ้าได้อย่างไร!?”
วินาทีที่ปราณขวานเข้ามาใกล้ มันสั่นเทาราวกับกำลังดิ้นรน ทว่าท้ายที่สุดมันก็ยังกะพริบวูบวาบและแทงเข้าใส่หน้าอกหวังหลิน!
โลหิตสาดกระเซ็นไปทุกที่และเกิดแผลลึกบนหน้าอก ใบหน้าขาวซีดและกระอักโลหิต หวังหลินโดนทัณฑ์สวรรค์จนบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว ตอนนี้มาโดนขวานโจมตีใส่จึงทำให้อาการบาดเจ็บแย่ลง วิญญาณดั้งเดิมพังทลาย กระทั่งร่างกายก็ไม่สามารถฟื้นฟูได้เนื่องจากกลิ่นอายเทพโบราณภายในขวาน!
โลหิตไหลนอง อวัยวะหวังหลินเริ่มแตกหัก สายตาพร่ามัวแต่ก็จ้องไปยังค่ายกลดินแดนปิดผนึกพร้อมกับเดินโซเซไปข้างหลัง
ตอนนี้ช่องว่างที่หวังหลินพุ่งออกมาได้ฟื้นฟูตัวเองจนหายเป็นปลิดทิ้ง อย่างไรก็ตามเส้นด้ายสีเขียวพุ่งออกมาใส่ช่องว่างอย่างบ้าคลั่งและดูเหมือนจะก่อรากไปด้วย!
ส่วนขวานยักษ์นั้นมันลอยอยู่ในค่ายกล ชี้ปลายแหลมใส่หวังหลินราวกับมีจิตวิญญาณอยู่ข้างใน ผ่านไปสักพักขวานยักษ์ก็ค่อยๆหายเข้าไปในค่ายกล
ขณะที่หวังหลินถูกดันถอยกลับและกำลังสลบไป เหล่าเซียนแห่งดาราจักรโบราณจึงตื่นจากภวังค์ พวกเขามองหวังหลินด้วยจิตสังหารเข้มข้น
การเข่นฆ่าระหว่างดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอกช่างไม่มีเหตุผล!
ต้องกล่าวว่าเป็นการเข่นฆ่าระหว่างสองเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างกัน และมีเพียงเผ่าเดียวที่จะเหลือรอด!
“ฆ่าเขา! เขาโผล่ออกมาจากดินแดนชั้นในและบาดเจ็บสาหัสแล้ว!”
“ฆ่าเขาและส่งกลับไปที่เผ่าจะได้รางวัลอย่างงามแน่นอน!”
“เขาโดนจิตวิญญาณค่ายกลทำร้ายจนบาดเจ็บและกำลังจะตาย ฆ่ามัน!!!”
ผู้คนของดาราจักรโบราณเต็มไปด้วยจิตสังหารเข้มข้น แววตาแต่ละคนโหดเหี้ยมอำมหิตพุ่งเข้าหาหวังหลิน!
เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกทั้งหมดนี้มีระดับบ่มเพาะที่แตกต่างกัน ระดับต่ำที่สุดคือขั้นชำระสวรรค์ และสูงที่สุดคือขั้นทลายสวรรค์สูงสุด!
เหล่าเซียนหลายร้อยกำลังใกล้เข้ามา!
“พวกเจ้ารนหาที่ตาย!” หวังหลินอ่อนแอมากและบาดเจ็บสาหัส แต่แววตาเย็นเฉียบ ที่นี่คือดินแดนชั้นนอก เป็นสถานที่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน จากสิ่งที่เขาเห็นในดินแดนเจ็ดสี มันเป็นสถานที่ที่เหล่าบรรพชนดินแดนปิดผนึกต้องการเข้าไป!
“วันใดที่เซียนรุ่นหลังทะลวงผ่านค่ายกลนี้ไปจะทำให้คนนอกเช่นเจ้าทั้งหมดต้องสูญสิ้น! สายธารโลหิตจะไหลนองไปทั้งดินแดนชั้นนอก!”
เสียงคำรามของเทพตนนั้นดังกึกก้องฟังชัดในหูหวังหลิน ดวงตาเย็นเฉียบมองไปยังดาราจักรดวงดาวต่างแดนเบื้องหน้าและหันไปยังค่ายกลดินแดนปิดผนึกที่กำลังจางหายไป หนึ่งดินแดนเป็นทั้งชีวิตของคนมากมาย!
เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกเข้ามาใกล้ในพริบตา สีหน้าท่าทางแต่ละคนเต็มไปด้วยจิตสังหารดุดันซึ่งทำให้หวังหลินเห็นชัดเจน
ดวงตาหวังหลินส่องสว่างขึ้น แขนซ้ายสร้างผนึกก่อนจะชี้ไปที่หน้าอกตัวเองหลายครั้ง เอ่ยน้ำเสียงสงบนิ่ง “แดนสวรรค์…กลืนกินร่างและวิญญาณ วิชาสวรรค์ดับสูญ!”
ตอนที่ฉิงชุ่ยปรากฏตัวในแดนสวรรค์อัสนี เขาบ้าคลั่งสังหารอย่างสนุกสนาน วิญญาณดั้งเดิมของเซียนทั้งหมดที่เขาฆ่าไปต่างก็ถูกกลืนกิน เลือดเนื้อโลหิตทั้งหลายโดนดูดซับกลายมาเป็นอาหารหล่อเลี้ยงให้ฉิงชุ่ยฟื้นฟูตนเอง!
วิชาอันโหดเหี้ยมน่ากลัวนี้ถูกฉิงชุ่ยสร้างขึ้นมา ในตลอดทั้งชีวิตเขาสอนให้คนอื่นเพียงคนเดียวคือหวังหลินเท่านั้น! ในโลกนี้ ในดินแดนชั้นในหรือชั้นนอก มีเพียงหวังหลินและฉิงชุ่ยที่รู้จักวิชาเทพนี้!
นี่มันวิชาเทพอะไรกัน? เห็นได้ชัดว่าเป็นวิชามารแน่นอน!
เป็นครั้งแรกที่หวังหลินใช้มัน ร่างกายเขาแห้งเหี่ยวอย่างรวดเร็วจนเหมือนโครงกระดูก กลิ่นอายบ้าระห่ำโผล่ออกมาจากร่างกาย กระทั่งแผลเป็นบนหน้าอกยังเคลื่อนไหวจนไม่มีเลือดไหลออกมา
ยามที่เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกมาถึง เสียงหัวเราะชั่วร้ายดังลั่น หวังหลินก้าวเท้าไปข้างหน้าเปลี่ยนกลายเป็นหมอกสีดำก่อนจะพุ่งเข้าหาเหล่าเซียน เสียงกรีดร้องเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเกินบรรยายดังระงมสั่นสะเทือนผืนปฐพี!
เหล่าเซียนรอบด้านทั้งหมดต้องเปลี่ยนสีหน้าเมื่อได้ยินเสียงเหล่านี้!
หมอกสีดำผสานกับโลกและหายวับไปทิ้งไว้แต่เพียงเซียนที่โดนจับได้ เซียนคนนั้นเหลือแต่เพียงเถ้ากระดูกและดวงตาบ้าคลั่ง บนใบหน้ายังมีความหวาดกลัวไม่หายไปไหน ร่างกายโดนกลืนกินจนซูบผอม แตกสลายและเลือนหายไป
ฝันร้ายพึ่งจะเริ่มต้นขึ้นแก่เหล่าเซียนดินแดนชั้นนอกที่คุ้มกันค่ายกลแห่งนี้!
หวังหลินตอนนี้เข้าสู่ดินแดนชั้นนอกและสามารถใช้มิติได้ ทั้งยังมีวิชาเทพกลืนกินอีก มันคือฝันร้ายที่ใหญ่หลวงที่สุดของทุกคน!
สายหมอกสีดำพลันปรากฏขึ้นด้านหลังเซียนขั้นชำระสวรรค์คนหนึ่ง เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะหันกลับมามอง พลันรู้สึกเจ็บปวดจากด้านหลัง หมอกสีดำพุ่งเข้าไปในร่างเขาและขยายอย่างบ้าคลั่งพร้อมเสียงกรีดร้องโหยหวน วินาทีนั้นเองร่างกายก็ระเบิดแหลกเหลว!
โลหิตสาดกระเซ็นไปทั่วทุกที่ ฝันร้ายได้เริ่มขึ้นแล้ว
…………………………………..