1309. ไล่ล่า!!

“ต้าเสิน!” จังหวะหวังหลินผสานเข้ากับโลก ในแววตากระพริบเย็นเยียบ มองไปดูร่างใหญ่ยักษ์ด้านหลัง ถึงแม้เขายังอยู่ห่างไกลแต่ร่างต้าเสินขนาดใหญ่มาก เพียงแค่เสียงคำรามของเขาก็สามารถทำให้วิญญาณดั้งเดิมแทบจะแตกดับได้แล้ว

‘เขาอยู่ในดินแดนชั้นนอกจริงๆ!’ หวังหลินหายตัวไป

เพียงหลังจากหายตัวไปไม่นาน เสียงดังสนั่นคับฟ้า ร่างยักษ์มาถึงนอกค่ายกลดินแดนปิดผนึก ร่างกายปลดปล่อยกลิ่นคาวเลือดหนาแน่น ตลอดหลายปีที่อยู่ในดินแดนชั้นนอก เขาสังหารไปหลายเผ่าพันธุ์และท้ายที่สุดเขาได้ทำให้เหล่าเซียนขั้นที่สามของดาราจักรโบราณถึงกับไล่ล่าเขา!

หากเพียงแค่คนหรือสองคนคงไม่น่ากลัวนัก และน่าจะถูกเขาสังหารเสียด้วยซ้ำ แต่นี่ไม่ใช่แค่หนึ่งหรือสอง แต่เป็นเซียนขั้นที่สามจำนวนสามคน!

หนึ่งในนั้นเป็นระดับขั้นวิญญาณดับสูญ ซึ่งถึงแม้จะไม่ได้ผ่านวิบากกรรม อีกฝ่ายก็สามารถใช้วิชาสั่นสะเทือนสวรรค์ได้แล้ว! แค่คนเดียวก็มากพอจะทำให้ต้าเสินปวดหัว

ต้าเสินบาดเจ็บอยู่แล้วตอนที่ทะลวงผ่านค่ายกลดินแดนปิดผนึกออกมา เขายังไปทำให้เซียนขั้นที่สามโกรธเคืองจนตอนนี้อ่อนแอที่สุด ทว่าร่างกายเขาเป็นสิ่งที่หวังหลินไม่อาจเทียบเคียงได้!

ร่างกายเป็นเทพโบราณของจริง เป็นร่างเทพโบราณสายเลือดราชวงศ์ที่รอดมานานหลายปี ความแข็งแกร่งจึงเหนือล้ำเกินจินตนาการ

ภายใต้การไล่ล่าของเซียนขั้นที่สามจำนวนสามคน อาการบาดเจ็บจึงย่ำแย่ลงแต่ทั้งสามคนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันนัก พวกเขาต่างก็บาดเจ็บเช่นกัน

มีเพียงเซียนทรงพลังในขั้นวิญญาณดับสูญเท่านั้นที่สามารถสร้างความเสียหายหนักแก่ต้าเสินได้จนเขาต้องถอยด้วยความโกรธแค้น เขาทำลายสิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่เห็น และดูเหมือนว่าเซียนทั้งสามคนไม่ยอมให้เขาจนมุมเกินไป พวกเขาต้องการไล่ล่าต้าเสินจนกว่าจะหมดแรง!

ความโกรธที่ปะทุขึ้นในใจเป็นเวลาสิบปีนี้มากพอจะเผาทำลายได้ทั้งโลก เขามาที่นี่เพื่อหาหวังหลินแต่ไม่เจอหวังหลิน นี่เป็นสิ่งทำให้เขาบ้าคลั่งที่สุด

ทว่าขณะที่ความโกรธเคืองพุ่งขึ้นถึงขีดสุด เขากลับสัมผัสกลิ่นอายของหวังหลินได้ในดาราจักรโบราณโดยไม่คาดคิด ต้าเสินพุ่งเข้าหาโดยไม่ลังเลหลังจากตรวจสัมผัสเจอ!

ลำแสงทั้งสามสายติดตามเขามาด้วย เป็นหนึ่งสตรีและสองบุรุษ เนื่องจากมีอวกาศรอบๆตัวบิดเบี้ยวด้วยวิชาเซียนที่ขัดขวางสัมผัสวิญญาณและทัศนวิสัย จึงทำให้ไม่สามารถเห็นได้ว่ารูปร่างหน้าตาเป็นแบบไหน

พวกเขาติดตามต้าเสินมาไกลๆโดยไม่หยุดพัก

ต้าเสินมาถึงค่ายกลดินแดนปิดผนึกด้วยเสียงดังสนั่นหวั่นไหว มือขวากำหมัด ส่งเสียงคำรามดังก้องฉีกเปิดรอยแยกอวกาศ ร่างกายหดลงจนเหลือขนาดเท่าคนปกติและหายตัวไปในรอยแยกนั้น

ไล่ล่า!!

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาต้องจับหวังหลินและกลืนกินให้ได้ จากนั้นก็จะหันกลับมากลืนกินเซียนสามคนที่ไล่ล่าเขาเพื่อระบายความโกรธเกรี้ยวในใจ!

หวังหลินผสานเข้ากับโลกและใช้วิชาบิดมิติโดยไม่มีเป้าหมาย เขาใช้พลังทั้งหมดเพื่อหาสถานที่ที่ไกลที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

ในพื้นที่ดวงดาวส่วนทิศเหนือของดาราจักรโบราณมีระลอกคลื่นจำนวนมากกระจายกันออกไป หวังหลินก้าวเดินออกมา ร่างกายยังปกคลุมอยู่ในหมอกสีดำ เขาเริ่มเคลื่อนที่พริบตาออกห่างไปอย่างไม่ลังเล

ทว่าหลังจากเขาปรากฏตัว พายุก็เริ่มพัดขึ้นด้านหลัง พายุลูกนี้ทรงพลังรุนแรงเกินจินตนาการ มันร้องคำรามและฉีกเปิดรอยแยกออกทันที

ลมหนาวเย็นพัดออกมาและมีเสียงคำรามกึกก้อง ต้าเสินพุ่งออกมาจากรอยแยก ดวงตาแดงฉานและเต็มไปด้วยความโลภ

“หวังหลิน!! ในที่สุดข้าก็พบเจ้า!!”

หวังหลินก้าวไปข้างหน้า แทนที่จะใช้เคลื่อนที่พริบตา เขากลับใช้บิดมิติผสานเข้ากับโลก หันกลับมามองต้าเสินที่กำลังพุ่งออกมาจากรอยแยกอวกาศ ดวงตากระพริบแสงสีแดงให้ขอบเขตจวี่เปลี่ยนเป็นสายฟ้าแดงพุ่งหาต้าเสิน

ต้าเสินเผยสีหน้าดุดัน แขนขวากำหมัดโยนออกไป

หนึ่งกำปั้นมีพลังมากพอระเบิดดาวเคราะห์เซียนให้เป็นเถ้าถ่าน!

แขนขวาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วปะทะใส่สายฟ้าสีแดง สายฟ้าแดงเจาะทะลวงเข้าไปในร่างต้าเสินและเริ่มเกิดการทำลายล้าง

ทว่าในขณะเดียวกันที่การโจมตีของต้าเสินพุ่งออกไป ส่วนหนึ่งยิงไปหาหวังหลิน ร่อนลงใส่ร่างเขาขณะผสานกับโลก

หวังหลินร่างสั่นสะเทือนและกระอักโลหิต หมอกสีดำรอบตัวแตกสลายและเขาหายตัวไปในโลก

แขนขวาของต้าเสินหยุดชะงัก แววตาเผยแสงประหลาดใจ!

“ทัณฑ์สวรรค์ขอบเขตจวี่!!”

สีหน้าท่าทางพลันเปลี่ยนไป เขาไม่สามารทำลายสายฟ้าแดงในร่างกายได้ ดังนั้นมันจึงทำลายอยู่ในตัวเขาอย่างต่อเนื่อง ทว่ามันไม่ได้คุกคามมากพอเกินกว่าการฟื้นฟูอันแข็งแกร่งของเทพโบราณ แต่ต้าเสินบาดเจ็บอยู่แล้ว ดังนั้นจึงเป็นอันตรายพอตัว

ขณะที่เขากำลังจะไล่ล่าต่อไป ทันใดนั้นขมวดคิ้ว ลำแสงสามเส้นด้านหลังพลันเร่งความเร็วขึ้น ตั้งแต่ที่เขามาที่นี่ ทั้งสามคนติดตามเขาตลอดมา พอเห็นสายฟ้าแดงจึงจดจำได้ทันที แต่ตอนนี้พวกเขาเข้าใกล้โดยไม่ลังเล สามลำแสงพุ่งเข้าหาต้าเสิน!

หวังหลินเดินโซเซออกมาโผล่ไหนสักแห่งในดาราจักรโบราณ ใบหน้าซีดเผือดและกระอักโลหิตอีกคำ แผลบนหน้าอกฉีกเปิดมากขึ้นจนย้อมเสื้อผ้าเป็นสีแดง

รอยแผลนี้มีกลิ่นอายขวานแยกสวรรค์อยู่ด้วย ดังนั้นมันจึงใช้พลังเทพโบราณฟื้นฟูได้ยากยิ่ง ซึ่งคงใช้เวลานานมากกว่าจะฟื้นคืนขึ้นมาได้ เว้นแต่จะบังคับกลิ่นอายนี้ออกไป

หวังหลินไม่ประหลาดใจที่เจอต้าเสินที่นี่ อย่างไรก็ตามถึงแม้เขาจะรู้ว่าต้าเสินอยู่และต้องการฆ่าเขา หวังหลินจะไม่มาเพราะกลัวตายได้อย่างไร?

หลังจากโผล่ร่างกายขึ้นมา หวังหลินโบกแขนซ้าย กระบี่โลหิตปรากฏ เขาเริ่มเคลื่อนที่พริบตาโดยไม่ลังเล นอกจากขอบเขตจวี่แล้วเขายังมีกระบี่โลหิตเล่มนี้!

กระบี่เล่มนี้เป็นสมบัติเทพโบราณด้วยเช่นกัน ถึงแม้มันจะเทียบกับขวานแยกสวรรค์ไม่ได้ แต่มันก็ยังสามารถทำความเสียหายต่อเทพโบราณได้ใหญ่หลวง เนื่องจากหวังหลินเคยเจอต้าเสินมาก่อนแล้ว เขาพบว่าต้าเสินนั้นอ่อนแอยิ่งกว่าตอนที่อยู่ในดินแดนเทพโบราณเสียอีก

สิ่งสำคัญกว่านั้น ด้วยสติปัญญาของหวังหลินและความเข้าใจเรื่องต้าเสิน จึงไม่มีทางที่ต้าเสินจะซ่อนตัวเอง เขาต้องฆ่าฟันอย่างสนุกสนานเป็นแน่ ซึ่งไปล่วงเกินเซียนขั้นที่สามในดาราจักรโบราณและกระทั่งไล่ล่าเขา!

‘นอกจากการทะลวงผ่านค่ายกลดินแดนปิดผนึกแล้ว อาการบาดเจ็บของต้าเสินต้องมาจากการโดนโจมตีด้วย เขาดูเหน็ดเหนื่อย เช่นนั้นข้าเดาว่า…เขาก็ถูกไล่ล่าเช่นกัน!’ หวังหลินดวงตาส่องสว่างและรีบเคลื่อนที่พริบตา

ร่างกายกระพริบวูบวาบท่องผ่านอวกาศ ข้ามระยะทางที่มิอาจวัดได้ ผ่านไปสักพักหวังหลินพบว่าไม่มีสัญญาณการไล่ตามของต้าเสินจึงยืนยันสิ่งที่ตัวเองคาดการณ์

อย่างไรก็ตามเขาเข้าใจว่านี่เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น ต้องมีเหตุผลบางอย่างว่าทำไมต้าเสินจึงโกรธเกรี้ยวโอหังอยู่ที่นี่มาหลายปีและด้วยความแข็งแกร่งของร่างกาย จึงมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถฆ่าต้าเสินได้!

อีกไม่นานต้าเสินคงจะไล่ล่าเขา หวังหลินมั่นใจมาก!

เขาไม่มีเวลามากนัก จำเป็นต้องฟื้นฟูให้ถึงสูงสุดอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ทะยานด้วยความเร็วสูงสุดพุ่งทะลุผ่านอวกาศ

‘ต้องหนีต้าเสินให้ได้ ข้าถึงจะสามารถส่งลี่เฉียนเหมยให้ปรมาจารย์เต๋าความฝันได้ ก่อนหน้านี้ตอนที่ข้ากลืนกินเหล่าเซียนหลายร้อยคนพวกนั้น ข้าได้รับความทรงจำมาด้วย ปรมาจารย์เต๋าความฝันเป็นหนึ่งในห้าปรมาจารย์แห่งดาราจักรโบราณ เขาอาศัยอยู่บนภูเขาฟ้าแห่งเผ่าแพรฟ้า!!’ ขณะที่หวังหลินเคลื่อนที่พริบตาทะลวงผ่านหมู่ดาว วินาทีต่อมาแววตาเย็นเยียบ ตรวจจับดาวเคราะห์เซียนดวงหนึ่งอยู่ห่างออกไป มีเหล่าเซียนจำนวนมากอาศัยอยู่ที่นั่น

‘ตอนนี้ข้าไม่สามารถใจอ่อนได้แล้ว ข้าถือกำเนิดในดินแดนชั้นใน อีกไม่นานหรือหลังจากนี้ทั้งสองดินแดนจะเริ่มทำสงคราม การฆ่าเพิ่มหนึ่งคนจะทำให้ดินแดนชั้นนอกอ่อนแอลง! นี่เป็นสงครามระหว่างสองดินแดน ไม่มีผิดไม่มีถูก!’ หวังหลินขบคิดพลางเพิ่มความเร็วสูงสุดไปด้วย เสียงปะทุดังอยู่ในร่าง หมอกสีดำกลับคืนมาอีกครั้งพาให้เขาเข้าไปหาดาวเคราะห์เซียนดวงนั้น

หวังหลินเคลื่อนที่ด้วยความเร็วทะลวงผ่านอวกาศและเข้าไปใกล้ดาวเคราะห์เซียน ดาวเคราะห์เซียนเบื้องหน้าเขามืดมิดและมีแต่หนองน้ำ พลังปราณที่นี่หนาแน่นยิ่ง ไม่ได้มีแค่เซียนเท่านั้นแต่ยังมีอสูรวิญญาณจำนวนมาก ทว่ามีสิ่งหนึ่งประหลาดก็คือดาวเคราะห์ดวงนี้เต็มไปด้วยความอาฆาตซึ่งหนาแน่นจนดูเหมือนจะพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

ยามที่หวังหลินเข้าไปใกล้ เสียงกรีดร้องแหลมดังออกมาจากดาวเคราะห์ ค่ายกลรอบๆเปิดใช้งานรับรู้การมาถึงของหวังหลิน

อย่างไรก็ตามความเร็วการเปิดใช้ค่ายกลยังช้ากว่าหวังหลินเกินไป! พริบตาเดียวเขาก็เข้าไปในค่ายกลตอนที่มันเปิดออก หมอกสีดำแบ่งออกเป็นหลายพัน หลายหมื่นส่วนแพร่กระจายไปทั่วดวงดาวและมันก็เริ่มกลืนกินอย่างบ้าคลั่ง!

เสียงกรีดร้องโหยหวนสั่นสะเทือนบนดาวเคราะห์ที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาต เหล่าเซียนทั้งหมดโดนหมอกสีดำห่อหุ้ม เลือดเนื้อแห้งเหี่ยว พลังชีวิตและเลือดทั้งหมดโดนหมอกสีดำดูดเข้าไป

ชายชราชุดเขียวผู้หนึ่งทะยานออกมาจากดาวเคราะห์เซียนและร้องคำราม “เซียนชั่วคนไหนกล้าเข้ามากลืนกินในดาวของข้า!?” รอบๆตัวเขามีรัศมีสีเขียวซึ่งบอกได้ว่าเซียนคนนั้นบรรลุขั้นทะลวงสวรรค์ครั้งแรกไปแล้ว!

‘เซียนทรงพลัง!’ ดวงตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกและเลียริมฝีปาก จากนั้นทั้งร่างเปลี่ยนเป็นแสงสายฟ้าขอบเขตจวี่ทะลวงผ่านหมอกยิงตรงใส่ชายชรา

ชายชราสีหน้าเปลี่ยนไป เขากำลังจะเข้าต่อต้านแต่มีน้ำเสียงมืดมนดังขึ้น

“หยุด!”

เพียงคำเดียว ร่างชายชราหยุดชะงัก เป็นการหยุดที่แยกระหว่างความเป็นความตาย สายฟ้าแดงของหวังหลินร่อนลงใส่ชายชราในวินาทีนั้น เขากรีดร้องโหยหวน หมอกสีดำเข้าล้อมในทันที

…………………………………