1310. สมาพันธ์
วิชากลืนสวรรค์พึ่งพาการทำลายทุกอย่างและกลืนกินทุกสิ่ง ร่างของชายชราจึงพังทลายในทันที แต่น่าประหลาดที่เลือดเนื้อไม่ได้สลายไปไหน กลับเผาไหม้เป็นเถ้าถ่าน
หมอกควันผุดออกมาจากร่างที่พังทลายของชายชรา เผยเป็นร่างหวังหลิน ใบหน้าเบิกบานแต่กลับมีเส้นสีดำเบาบางอยู่กลางหน้าผาก
หลังปรากฏตัว เขาไม่หยุดแค่นั้นพุ่งผ่านเข้าไปในดาวเคราะห์เซียน ไม่ว่าจะผ่านไปที่ไหนหมอกสีดำก็จะพุ่งเข้าสู่เซียนทุกคนที่ผ่านไป ทั้งหมดส่งเสียงร้องโหยหวน ร่างกายแห้งเหี่ยว เลือดเนื้อถูกหวังหลินดูดซับ
ชั่วขณะต่อมา เหล่าเซียนทั้งหมดบนดาวเคราะห์จึงสูญสิ้น ร่างหวังหลินถูกหมอกสีดำมหึมาล้อมรอบจนแทบเหมือนเพลิงมาร เขาลอยตัวไปในอากาศ ยื่นมือลงใส่พื้นดินอย่างรุนแรง
“แยกวิญญาณดวงดาว!”
ทั่วทั้งดาวเคราะห์เซียนเริ่มสั่นเทา กลิ่นอายเก่าแก่รั่วไหลออกมาราวกับมันถูกบังคับให้ตื่นจากการหลับใหล
ควันสีขาวหลายเส้นสายโผล่ออกมาจากดาวเคราะห์เซียนและรวมกันในมือซ้ายหวังหลิน ก่อตัวเป็นก้อนสีขาวในมือ
ก้อนกลมนี้ดูเหมือนบรรจุโลกเอาไว้
ควันสีดำมหึมารอบๆหวังหลินห่อหุ้มรอบตัวและหวังหลินหายตัวไปจากดาวเคราะห์เซียน
เขาผสานเข้ากับโลกและมุ่งหน้าต่อไปท่ามกลางดวงดาว ทุกครั้งที่ผ่านดาวเคราะห์จะพุ่งเข้าไปกลืนกินเซียนทั้งหมด จากนั้นแยกวิญญาณดาวเคราะห์ออกมาก่อนจะจากไป ตอนนี้มีวิญญาณดวงดาวอยู่รอบหวังหลินถึงเจ็ดดวงแล้ว
เขาพุ่งไปพร้อมกับเสียงดังสนั่นกึกก้อง กลิ่นอายเก่าแก่เต็มไปทั่วดวงดาว
ขณะที่เวลาค่อยๆผ่านไป วิญญาณดั้งเดิมเขาจึงฟื้นฟูขึ้น นอกจากแผลบนหน้าอกที่โดนขวานแยกสวรรค์โจมตีซึ่งยังมีเลือดไหลออกมาอยู่ อย่างอื่นไม่เป็นปัญหาใหญ่แล้ว
เขากลืนกินไปจำนวนมากจนรอยแผลเริ่มเผยอาการฟื้นฟูตัวเอง ทว่ากลิ่นอายของขวานแยกสวรรค์ได้ทำให้การฟื้นตัวช้าลง
‘หากข้าไม่บังคับให้กลิ่นอายนี้ออกไป คงใช้เวลานานกว่าแผลนี้จะฟื้นตัวได้!’ ดวงตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบพลางมองดวงดาวสว่างเจิดจ้าเบื้องหน้า
‘การดูดซับเลือดเนื้อของเซียนทั่วไปพวกนี้ไม่มากพอจะบังคับมันออกไปได้ ข้าต้องดูดซับพลังเทพโบราณ…ในดาราจักรแห่งนี้ข้ารู้แค่สถานที่เดียวที่ข้าจะเจอพลังเทพโบราณ!’
‘นั่นคือเผ่าทาสจันทรา!’ ดวงตาหวังหลินส่องสว่าง พ่นลมหายใจเย็น ก้าวเท้าผสานกับโลกและรีบเร่งไปยังตำแหน่งเผ่าจันทราในความทรงจำ
เผ่าจันทรามีเซียนทรงพลังจำนวนมาก รวมถึงเซียนเฒ่าที่มีชีวิตอยู่มานานหลายปี นี่คงเหมือนการเข้าถ้ำเสือเพราะมีอันตรายอยู่ทุกที่! ทว่าหวังหลินมีแผนการอื่น เขารู้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา เผ่าจันทราไม่ได้ถูกต้าเสินทำลาย
‘เมื่อต้าเสินไม่หยุดไล่ล่าข้า ข้าจะล่อเขาไปที่เผ่าจันทรา ข้าอยากเห็นว่าพวกเขาจะต้านทานได้อย่างไร!’ หวังหลินผสานเข้ากับโลกด้วยแววตาเย็นเยียบและเลือนหายไป
เผ่าจันทราอยู่ไกลมากจากจุดที่หวังหลินอยู่ เขาไม่เคยมาที่นี่มาก่อนและรู้ตำแหน่งจากสมาชิกเผ่าจันทราที่ค้นวิญญาณในดินแดนเจ็ดสีเท่านั้น หวังหลินรู้ว่าแค่ใช้บิดมิติครั้งเดียวไม่พอ จึงต้องใช้มันหลายครั้ง
ขณะที่รีบเร่ง เขาไม่มีเวลาพอจะมามองดูดาราจักรโบราณ ดินแดนชั้นนอกต่างจากดินแดนชั้นใน ไม่ว่าดินแดนชั้นในจะส่องสว่างแค่ไหนมันก็ยังให้ความรู้สึกว่ามีหมอกควันบดบังอยู่ ราวกับเขาอยู่ในกรง
หากไม่ได้มาที่ดินแดนชั้นนอกคงไม่มีวันสังเกตสิ่งนี้ได้
สำหรับเหล่าเซียนชั้นนอก ดินแดนชั้นในเป็นกรงขังที่มีสิ่งที่พวกเขาต้องการ แต่เพราะมีค่ายกลดินแดนปิดผนึกจึงทำให้เหล่าเซียนชั้นนอกต้องวางแผนโจมตีแล้วโจมตีเล่า
ไม่ว่าจะเป็นผลไม้เต๋าเจ็ดสีหรือการทำลายแดนสวรรค์ หรือการปลูกฝังคนทรยศ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ดินแดนชั้นในอ่อนแอลง
การออกมาจากดินแดนชั้นในเป็นเรื่องยากยิ่ง แต่การเข้าไปไม่ใช่เรื่องยาก ไม่ว่าจะเป็นราชันย์หรือปิศาจและมารโบราณที่โจมตีฉิงหลิน พวกเขาสามารถเข้าไปในค่ายกลดินแดนปิดผนึกได้โดยไม่มีปัญหา ซึ่งได้รับมอบหมายงานจากแดนสวรรค์โบราณของดินแดนชั้นนอก
หวังหลินได้ยินเรื่องราวทั้งหมดนี้มาจากจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึก เขาค้นพบด้วยว่านอกจากการดูดซับเจตนาแห่งเต๋าของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในดินแดนชั้นในแล้ว ค่ายกลแห่งนี้ยังดูดซับพลังดั้งเดิมไปด้วย!
พลังดั้งเดิมในดินแดนชั้นในให้ความรู้สึกอันไร้ขอบเขต แต่ความจริงแล้วมันอ่อนแอไปตามอายุขัย อย่างไรเสียมันก็ยังกว้างมากไร้จุดสิ้นสุดในดินแดนชั้นนอก!
สิ่งที่หวังหลินตกตะลึงมากที่สุดไม่เพียงเพราะค่ายกลดูดซับพลังดั้งเดิม แต่คือเหตุผลที่มีเซียนขั้นที่สามไม่มากนักในดินแดนชั้นใน ตลอดหลายชั่วอายุคนมีอัจฉริยะที่สร้างแก่นแท้ของตัวเองขึ้นมาได้และมีคุณสมบัติพอจะทำให้มันสมบูรณ์จนบรรลุขั้นที่สาม ทว่าเนื่องจากมีค่ายกล แก่นแท้ของแต่ละคนจึงไม่อาจสมบูรณ์แบบ พวกเขาจึงตกตายไปตามกาลเวลา
ทั้งหมดนี้เนื่องมาจากการขาดแคลนเพลิงนรกานต์ซึ่งเป็นส่วนสำคัญที่สุดของการกลายเป็นเซียนขั้นที่สาม! แม้กระทั่งคนที่เป็นเซียนขั้นที่สามแล้วยังต้องปิดตัวเองอยู่ในค่ายกลดินแดนปิดผนึกเพื่อป้องกันไม่ให้แก่นแท้ของตนเองสูญสลาย!
เนื่องจากค่ายกลดินแดนปิดผนึก จึงไม่มีเศษเสี้ยวของเพลิงนรกานต์อยู่ในดินแดนชั้นใน แม้จะสร้างขึ้นมาได้บางส่วนแต่มันก็ยังถูกค่ายกลดูดซับอยู่ดี!
หนทางเดียวที่จะได้เพลิงนรกานต์เพื่อทำให้แก่นแท้เติบโตได้คือการมุ่งหน้าออกไปยังดินแดนชั้นนอกหรือกลายเป็นสายลับให้กับดินแดนชั้นนอก เหมือน…ฉุยต้าว!
ขั้นสวรรค์ดับสูญ วิญญาณดับสูญ แก่นแท้ดับสูญและวิบากดับสูญเป็นสี่ขั้นอันยิ่งใหญ่ของเซียนขั้นที่สาม ขั้นสวรรค์ดับสูญไม่ย่ำแย่นักแต่โดยพื้นฐานแล้วมันไม่สามารถบรรลุไปสู่ขั้นวิญญาณดับสูญได้
ตอนที่จ้าวแห่งดินแดนปิดผนึกตกเข้าไปในดินแดนชั้นใน ปัญหาแรกที่เขาต้องแก้ไขคือเรื่องเพลิงนรกานต์ เขารวมแดนสวรรค์ทั้งสี่ให้เป็นปึกแผ่นเพื่อกลายเป็นสมบัติอันทรงพลังและใช้มันเข้าต่อกรกับการดูดซับของค่ายกลดินแดนปิดผนึก
จ้าวแห่งดินแดนปิดผนึกมีวิชาอันทรงพลังและปัญญาอันเฉียบแหลม ด้วยการช่วยเหลือของเขาทุกอย่างจึงดำเนินไปในทิศทางที่ถูกต้อง เขาใช้แดนสวรรค์ทั้งสี่แห่งหยุดค่ายกลไม่ให้ดูดซับเพลิงนรกานต์ไปได้
ทว่าทั้งหมดนี้ถูกทำลายลงเนื่องจากดินแดนชั้นนอกไม่ยอมให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นในดินแดนชั้นใน ก่อนที่จะเกิดหายนะครั้งนี้ จ้าวแห่งดินแดนปิดผนึกถูกฉุยต้าวลอบโจมตี จากนั้นเขาก็ถูกราชันย์ ปรมาจารย์คนอื่นของเขตชั้นนอกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส รวมไปถึงคนทรยศบางส่วนจากแดนสวรรค์โบราณด้วย เขาเกือบตายไปแล้ว! ป๋ายฟ่านบ้าคลั่งและชี้ใส่ท้องฟ้า หัวใจฉิงหลินแตกสลายเพราะลูกสาวของราชันย์ จากนั้นก็ถูกมารโบราณและปิศาจโบราณไล่ล่า
แดนสวรรค์เมฆาและแดนสวรรค์แห่งแสงก็ประสบชะตากรรมคล้ายๆกัน!
ทุกอย่างโดนทำลายไม่เหลือซากจนเซียนของดินแดนชั้นในถูกจองจำในกรงขังไปตลอดกาลและไม่มีวันได้มีโลกจริงๆ!
พวกเขาพุ่งไปที่ค่ายกลดินแดนปิดผนึกครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อทำลายกรงขังแห่งนี้!
ดินแดนชั้นนอกไม่เคยโจมตีดินแดนชั้นในแบบครั้งใหญ่ พวกเขาทำให้ดินแดนชั้นในอ่อนแออย่างต่อเนื่องจนสามารถโจมตีครั้งรุนแรงได้!
พวกเขาอยากจะทะลวงผ่านค่ายกลและทำลายดินแดนชั้นใน จากนั้นหาประตูแห่งสวรรค์เพื่อมุ่งหน้าสู่แดนสวรรค์โบราณของดินแดนชั้นใน
วันนั้นอยู่ห่างออกไปไม่ไกล มันใกล้ขึ้นและใกล้ขึ้นมากแล้ว!
หลังจากผ่านมาหลายปีดินแดนชั้นในประสบสภาวะอ่อนแอที่สุด วันที่ดินแดนชั้นนอกกำลังรอคอยก็ใกล้จะมาถึงแล้ว!
เพราะสิ่งนี้เองจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึกจึงส่งหวังหลินเข้าไปดินแดนแห่งเต๋าและช่วยเขาออกไปดินแดนชั้นนอก จากนั้นหวังหลินก็จะได้เพลิงนรกานต์และบรรลุขั้นที่สาม!
จ้าวแห่งดินแดนปิดผนึกมองเห็นห้าแก่นแท้ในตัวหวังหลิน ถึงแม้เขาจะดูไม่สนใจแต่ลอบตกตะลึงยิ่งและไม่ได้พูดออกไป เพราะมีห้าแก่นแท้นี้เขาจึงตัดสินใจให้หวังหลินเป็นผู้สืบทอดของตนเอง! ให้นำดินแดนชั้นในเข้าต่อสู้กับดินแดนชั้นนอกและกระทั่ง…สังหารดินแดนชั้นนอกตามรายทาง!
เขาเลือกที่จะผสานเข้ากับค่ายกลดินแดนปิดผนึกด้วยพลังเฮือกสุดท้าย ดังนั้นค่ายกลจึงเป็นของดินแดนชั้นใน ไม่ว่าดินแดนชั้นในต้องการพักหรือฟื้นฟู มันจะป้องกันการรุกรานจากดินแดนชั้นนอกได้ และเมื่อดินแดนชั้นในพร้อมสู้กลับ มันก็จะเปิด!
ไม่ว่าเขาจะทำสำเร็จหรือไม่ หวังหลินขอชื่นชม!
‘ที่แห่งนี้ไม่ได้เป็นของข้า…ข้ามาจากดินแดนชั้นใน…’ เพียงหวังหลินถอนสายตาออกมาจากดาราจักรโบราณ ดวงตาจึงมีความมุ่งมั่นยิ่งขึ้น
เขาก้าวไปข้างหน้าและกำลังจะผสานกับโลก แต่ทันใดนั้นมองกลับไป ดวงตาส่องสว่างพลางหายวับไปในดวงดาว
ตอนที่เขาหายไป เสียงดังสนั่นเกิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับมีรอยแยกอวกาศขนาดยักษ์เปิดออก ต้าเสินพุ่งออกมาพร้อมด้วยดวงตาสีแดงฉาน
ลำแสงสายฟ้าทั้งสามสายไล่ล่าเขามาจากด้านหลัง ทั้งสามคือเซียนขั้นที่สามจากดาราจักรโบราณที่ไล่ล่ามาอย่างใกล้ชิด!
ต้าเสินร้องคำรามกึกก้องไปในดวงดาว ด้วยการไล่ล่าของทั้งสามคนนี้จึงทำให้เขาดุร้าย หากไม่ใช่เพราะมีเซียนขั้นวิญญาณดับสูญ เขาคงไม่ต้องวิ่งหนี ทุกครั้งที่คิดถึงเซียนขั้นนั้น ต้าเสินก็จะโกรธเกรี้ยว
แม้เขาจะวู่วามไปบ้าง เขาก็ยังเจ้าเล่ห์ ทั้งสามคนต้องมีเป้าหมายของตัวเองที่มาไล่ล่าเขาเช่นนี้! อย่างไรก็ตามขณะที่กำลังจะไล่ทันและจับหวังหลินได้ ทั้งสามคนก็มาพัวพันเขาจนทำให้ความโกรธของต้าเสินพุ่งถึงขีดสุด
‘หากข้าไม่ไล่ทั้งสามคนไปให้พ้นทาง ข้าคงไม่มีโอกาสกลืนกินหวังหลินได้ถึงแม้จะไล่ตามมันทันก็เถอะ!’ หลังจากต้าเสินพุ่งออกมาจากรอยแยก ดวงตาปลดปล่อยแสงเย็นเยียบมหึมา เขามองทิศทางที่หวังหลินหายไปและพลันหันตัวกลับ ร่างกายขยายขนาดออกไปหลายเท่ากลายเป็นร่างเทพโบราณ!
“พวกเจ้าสามคนไล่ล่าข้ามาเป็นสิบปี หรือพวกเจ้ากำลังรอให้เทพเช่นข้าเหน็ดเหนื่อย? เช่นนั้นข้าจะให้โอกาสนั้นเอง!” เสียงคำรามของต้าเสินสั่นสะเทือนผืนปฐพีและทำให้อวกาศสั่นสะเทือน หันตัวก้าวเท้าตรงเข้าหาทั้งสามคนที่ลอดผ่านรอยแยกอวกาศเข้ามา!
………………………