1319. ตัวเลือก
หวังหลินมองปรมาจารย์เต๋าความฝันด้วยดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า
อีกฝ่ายลอยตัวในอากาศ เพียงก้าวเดียวก็มาถึงยอดภูเขา สองฝ่ามือไพล่หลังมองไปยังแสงสีฟ้าด้านหลังพร้อมกับรอคอยคำตอบของหวังหลิน สายลมบนภูเขาทำให้เส้นผมสีฟ้าพลิ้วไหวในสายลม ร่างกายเปล่งแรงกดดันอ่อนๆ
ขณะที่ยืนอยู่บนยอดเขา ภูเขาคล้ายจะเลือนหายไป ขณะที่เขายืนอยู่บนดาวเคราะห์แห่งนี้ ดาวเคราะห์ก็คล้ายจะเลือนหายไป ขณะที่เขายืนอยู่ในโลก แม้กระทั่งโลกดูเหมือนจะโค้งตัวลง ทุกอย่างโค้งศีรษะเบื้องหน้าปรมาจารย์เต๋าความฝัน
ยามที่เขายืนอยู่ท่ามกลางดวงดาว แสงแห่งดวงดาวทั้งหมดต้องหลีกเลี่ยงเขา ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน จะอยู่บนภูเขา ท้องฟ้าหรือดวงดาวก็ตาม!
“วิชาเกือบทั้งหมดข้าคิดค้นขึ้นมาเอง มีอยู่เก้าวิชา หกวิชาเทพ สามวิชาเต๋า สุดท้ายหนึ่งวิชาแห่งชีวิตและความตาย ข้าสามารถส่งมันให้เจ้าทั้งหมด เจ้าอยากจะเรียนรู้ไหม!”
หวังหลินเงียบนิ่ง
“ข้ามีเพลิงนรกานต์ของศิษย์มากกว่าสองแสนล้านคน ทั้งยังมีความเข้าใจในขอบเขตมิติว่าง เจ้าต้องการมันไหม?”
หวังหลินมองปรมาจารย์เต๋าความฝันด้วยลมหายใจถี่เล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ได้เอ่ยออกมา
“ข้ายังมีห้าสมบัติเต๋าที่หลอมด้วยอุกกาบาตจากโลกภายนอก แม้กระทั่งราชันย์ยังหวาดกลัว ด้วยห้าสมบัติเต๋านี้ โลกคงถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นๆ! เจ้าต้องการไหม?”
หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ลมหายใจหนักยิ่งขึ้น
“ข้ายังมีมรดกเต๋าขั้นที่สามที่ข้าไม่ได้ส่งต่อให้ใครอื่น เจ้าต้องการมันไหม?”
“ข้ายังสามารถพาเจ้าเดินทางท่องไปในดาราจักรโบราณและรับจิตวิญญาณเต๋าจากอีกสี่ปรมาจารย์เพื่อให้เจ้าได้รับวิชาที่ทรงพลังที่สุด!”
“ข้าสามารถทะลวงอวกาศให้เจ้าและพาเจ้าไปที่สุสานบัญชาโบราณในตำนาน ที่นั่นจะช่วยเจ้าดูดซับวิญญาณโบราณและทำให้ร่างเทพโบราณของเจ้าสมบูรณ์!”
“ในร่างเจ้ามีห้าแก่นแท้และเจ้าช่างมีพรสวรรค์น่าอัศจรรย์ ข้าไม่เคยได้ยินใครที่สามารถสร้างห้าแก่นแท้ขึ้นมาได้ ข้าสามารถช่วยแต่ละแก่นแท้ของเจ้าบรรลุความสมบูรณ์และเมื่อเจ้าสืบทอดเต๋าของข้า เจ้าก็จะมีเจ็ดแก่นแท้!”
น้ำเสียงของปรมาจารย์เต๋าความฝันนั้นสงบนิ่ง สายตาจดจ้องบนหวังหลินและเอ่ยขึ้นช้าๆ “เจ้าต้องการทั้งหมดนี้ไหม?”
หวังหลินจ้องอีกฝ่ายด้วยดวงตาแดงฉาน ข้อความทั้งหมดที่เปล่งออกมาช่างสั่นสะเทือนสวรรค์ หวังหลินจะไม่หวั่นไหวได้อย่างไร?
เขาหวั่นไหวเป็นอย่างยิ่ง!
“เจ้าต้องระมัดระวังอันตรายภายนอกเผ่าแพรฟ้าไว้ให้ดี สตรีคนนั้นมีคนหนุนหลังที่แข็งแกร่ง หากเจ้ากลายเป็นผู้สืบทอดของข้า ข้าจะขจัดอันตรายทั้งหมดให้เจ้า! จงคิดให้ดี!”
“…เงื่อนไข!!” หวังหลินเอ่ยน้ำเสียงแหบพร่า คำพูดของปรมาจารย์เต๋าความฝันเป็นเหมือนสายฟ้าในใจเขา
ปรมาจารย์เต๋าความฝันมีท่าทีสงบนิ่งพลางสายตาประสานหวังหลินและเอ่ยขึ้นเบาๆ “เงื่อนไขก็ง่ายๆ มีอยู่ทั้งสิ้นสองข้อ! ตั้งแต่วันนี้ไปเจ้าจะไม่ใช่คนจากดินแดนชั้นในอีกแล้ว แต่จะเป็นคนของดาราจักรโบราณ ปรมาจารย์น้อยแห่งเผ่าแพรฟ้า! จงกลืนกินผลลืมใจและตั้งคำสาบานว่าจะทิ้งดินแดนชั้นในไว้เบื้องหลัง!”
ร่างกายเจ้า จิตใจเจ้า ทุกสิ่งทุกอย่างของเจ้าจะไม่เชื่อมต่อกับดินแดนชั้นในอีกต่อไป เจ้าจะไม่เข้าร่วมการต่อสู้ระหว่างดินแดนชั้นนอกและดินแดนชั้นใน และเจ้าไม่สามารถช่วยดินแดนชั้นในอีกตลอดไป!
คำพูดของปรมาจารย์เต๋าความฝันเป็นเหมือนมีดทิ่มแทงใส่ร่างหวังหลินและทำให้ร่างกายเขาสั่นเทา
“สอง ข้าไม่สนความสัมพันธ์ที่เจ้ามีต่อดินแดนชั้นใน ทั้งหมดจะต้องตัดขาด! ข้ามีลูกสาวคนเดียว เจ้าและนางกลายเป็นคู่ฝึกฝนและเจ้ามีได้แค่นางเพียงคนเดียวเท่านั้น!”
หวังหลินหลับตา ข้อเสนอของปรมาจารย์เต๋าความฝันเป็นสิ่งที่ดีเยี่ยมที่สุดที่เขาเผชิญมาในชีวิต หากเงื่อนไขเปลี่ยนไป หวังหลินคงหวั่นไหวยิ่งและอยากจะยอมรับมันแน่นอน!
แต่เขาจะยอมรับข้อเสนอทั้งสองได้อย่างไรเล่า?
เขาเป็นคนของดินแดนชั้นใน ถือกำเนิดในดินแดนชั้นในและโตขึ้นมาจากที่นั่น หากดินแดนชั้นในเป็นแคว้น หากเขายอมรับก็คงเป็นคนทรยศ! คำพูดของเหล่าเทพที่ตายเพื่อค่ายกลดินแดนปิดผนึกดังกึกก้องในหูเขา การเสียสละของจ้าวแห่งดินแดนปิดผนึกดังกึกก้องในจิตใจเขาเช่นกัน
เขาไม่สามารถยอมรับเงื่อนไขแรกได้ ส่วนเงื่อนไขที่สอง การละทิ้งลี่มู่หวานก็เหมือนการละทิ้งเต๋าของตัวเอง เป้าหมายในชีวิตและคำสัญญาของตัวเอง
เขาต้องไม่ยอมรับมันแน่!
หวังหลินลืมตาขึ้นมาจนเห็นเส้นเลือด “ข้าไม่ต้องการ…”
ปรมาจารย์เต๋าความฝันจ้องมองหวังหลินด้วยแววตาเย็นเยียบ
สิ่งที่หวังหลินไม่รู้คือในอดีตนานมาแล้วฉิงหลินเองก็เผชิญกับข้อเสนอมหาศาลเช่นนี้ สลับกันที่ฉิงหลินถูกราชันย์ให้ข้อเสนอ ส่วนหวังหลินเผชิญหน้ากับปรมาจารย์เต๋าความฝัน!
หวังหลินก้มศีรษะลงและเอ่ยเบาๆ “ระดับบ่มเพาะของผู้อาวุโสทรงพลังยิ่ง แต่ผู้น้อยอยากจะถามสักเรื่องว่าผู้อาวุโสมีคนที่สำคัญมากกว่าตัวเองไหม!”
ปรมาจารย์เต๋าความฝันขบคิดชั่วขณะ “มีสิ!”
“หากผู้อาวุโสเป็นข้า ท่านยอมทิ้งคนสำคัญนั้นเพื่อพลังอำนาจไหม?” หวังหลินเงยศีรษะขึ้นมามองปรมาจารย์เต๋าความฝัน
“หากผู้อาวุโสต้องยอมทิ้งทั้งเผ่าแพรฟ้า ท่านจะยอมไหม?”
ปรมาจารย์เต๋าความฝันไม่ให้คำตอบ หลังจากขบคิดอยู่เล็กน้อยเขาจึงเอ่ยเบาๆ
“การบ่มเพาะในขั้นที่สามเรียกกันว่าสี่ขอบเขตดับสูญ! ขอบเขตแรกคือสวรรค์ดับสูญ ต่อมาจิตวิญญาณดับสูญถือว่าเป็นแค่ธรณีประตู จากนั้นแก่นแท้ดับสูญถือว่าเป็นยอดเต๋า สุดท้ายคือวิบากดับสูญเป็นระดับสูงสุด! ตั้งแต่ยุคโบราณมาข้าเคยได้ยินคนพยายามบรรลุขั้นสูงสุดของวิบากดับสูญแค่ครั้งเดียวแต่ไม่เคยมีใครที่สามารถบรรลุขั้นที่สี่ในตำนานได้ ขั้นย่ำสวรรค์!”
“แม้กระทั่งแปดนางสนมจักรพรรดิก็ไม่สามารถบรรลุขั้นนั้นได้!” ปรมาจารย์เต๋าความฝันถอนสายตาจากหวังหลินและค่อยๆมองเข้าไปในเส้นขอบฟ้าไกล
“ข้ามีสองแก่นแท้อยู่ในร่าง หนึ่งในนั้นอยู่ที่ขั้นแก่นแท้ดับสูญระดับกลางและอีกหนึ่งปิดผนึกไว้อยู่แต่มันใกล้เคียงกับขั้นวิบากดับสูญระดับต้น ตอนที่ทั้งสองรวมกันข้าสามารถแสดงพลังอำนาจของขั้นแก่นแท้ดับสูญระดับสูงสุดได้!”
“เจ้ารู้ไหมว่ามีคนแบบข้าในดินแดนชั้นนอกกี่คน?” ปรมาจารย์เต๋าความฝันถามอย่างสงบนิ่ง
“หากไม่นับนางสนมจักรพรรดิโบราณ มีอย่างน้อยเจ็ดคน!”
“ดินแดนชั้นในของเจ้าไม่มีเพลิงนรกานต์ และมันถูกค่ายกลดินแดนปิดผนึกกักขังเอาไว้มานานหลายปี ราชันย์เองก็รู้เรื่องนี้จึงแทบทำให้ดินแดนชั้นในของเจ้าแตกเป็นเสี่ยงๆ! เจ้าจะยึดติดกับการสูญเสียนั่นไปทำไม?” พอคำพูดของปรมาจารย์เต๋าความฝันเข้าสู่หูของหวังหลิน เขาก็เงียบลง
หลังจากผ่านไปสักพัก หวังหลินเงยศีรษะขึ้นมามองปรมาจารย์เต๋าความฝัน พลางเอ่ยขึ้น “หากสิ่งที่ผู้อาวุโสพูดเป็นเรื่องจริง เช่นนั้นทำไมดินแดนชั้นนอกต้องเริ่มทำสงครามกับดินแดนชั้นในเล่า? ทำไมถึงต้องพึ่งพาพลังที่กำลังแห้งเหี่ยวในดินแดนชั้นในแทน? ข้ากลัวว่าจะมีบางสิ่งในดินแดนชั้นในที่ผู้อาวุโสและคนอื่นๆกำลังกังวล!”
ปรมาจารย์เต๋าความฝันขบคิดเงียบๆอยู่ครู่เดียวก่อนจะเอ่ยออกมา “มีตัวตนเช่นนั้นอยู่จริงๆ ตอนนั้นเพียงแค่เสียงคำรามก็มีพลังบังคับให้ราชันย์ถอยหนีด้วยความตื่นตระหนกได้แล้ว!”
ความคิดหวังหลินสั่นไหว นี่เพียงแค่คาดเดาเท่านั้นแต่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินความลับจากปรมาจารย์เต๋าความฝัน!
“ในเมื่อเจ้าตัดสินใจแล้ว ข้าก็จะไม่บังคับเจ้า เจ้าพาเยว่เอ๋อร์มาที่นี่ ดังนั้นในเมื่อข้าไม่สามารถมอบการสั่งสอนเต๋าและเพลิงนรกานต์ให้ได้ ข้าจะสอนวิชาให้เจ้าสามวิชา เจ้าเข้าใจได้มากเท่าไหร่ก็ขึ้นอยู่กับตัวเจ้าเอง!” ปรมาจารย์เต๋าความฝันถอนหายใจ เขาชื่นชอบหวังหลิน ทุกอย่างที่เขาพูดเป็นเรื่องจริงแต่มีบางสิ่งที่ไม่สามารถบังคับกันได้
ในฐานะของห้าปรมาจารย์แห่งดาราจักรดวงดาวโบราณและเป็นเซียนขั้นที่สาม เขามีความภาคภูมิใจของตัวเอง เขาไม่ได้ต้องการบังคับคนอื่น!
“จงดูให้ดี นี่คือวิชาแรกของข้า!” ปรมาจารย์เต๋าความฝันยกแขนขวาขึ้นมายื่นไปหาท้องฟ้า สายลมร้องคำราม ก้อนเมฆปั่นป่วน ทั่วท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงสีฟ้าไร้ขอบเขตและปรากฏวังวนยักษ์ขึ้นมา
ขณะที่วังวนส่งเสียงดังสนั่น พลังดั้งเดิมรวมตัวกันจากทุกทิศทางและก่อเกิดเป็นตราประทับยักษ์อย่างรวดเร็ว! ตราประทับนี้สร้างขึ้นจากพลังดั้งเดิม มันดูเหมือนตราประทับของจักรพรรดิ!
ยามที่ตราประทับตกลงไป ฟ้าดินสั่นสะเทือน เสี้ยววินาทีนี้ท้องฟ้ากลายเป็นผืนดินและผืนดินกลายเป็นท้องฟ้า ฟ้าดินกลับตาลปัตร!
ภูเขาที่หวังหลินอยู่พลันกลับหัวกลับหาง พื้นดินกลายเป็นท้องฟ้าและกลายเป็นทรงกรวยยักษ์ห้อยลงมาจากฟากฟ้า ทว่าสิ่งที่น่าประหลาดก็คือไม่มีก้อนหินใดตกลงมาและเป็นเพียงแค่สิ่งที่หวังหลินรู้สึก อย่างไรก็ตามความคิดเขาสั่นเทาเนื่องจากมีพลังที่อธิบายไม่ได้เต็มไปทั่วโลก
ด้านล่างเขาคือท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงสีฟ้า ก้อนเมฆและดวงตะวันทั้งหมดกลับตาลปัตร มีเพียงปรมาจารย์เต๋าความฝันที่ยังคงยืนอยู่!
“วิชานี้มีชื่อเรียกว่า ตราประทับพลิกสวรรค์! พลิกสวรรค์คืออะไร? ในความคิดข้ามันคือการพลิกฟ้าให้เป็นดิน! ดินที่กลายเป็นฟ้าจะกลายเป็นตราประทับที่แข็งแกร่งที่สุด!” ปรมาจารย์เต๋าความฝันโบกแขนขวา พื้นดินที่เปลี่ยนกลายเป็นท้องฟ้า กระแทกลงใส่ท้องฟ้า!
ความคิดหวังหลินสั่นไหวมองดูทั้งหมดนี้อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาไม่เคยคิดว่าจะมีวิชาเช่นนี้อยู่ในโลก วิชาแข็งแกร่งยิ่งยวดราวกับใช้อวกาศสังหารทุกชีวิต!
“หากเจ้าต้องการใช้มันในอวกาศ เจ้าจำเป็นต้องมีโลกอยู่ในใจ!” ปรมาจารย์เต๋าความฝันยกแขนขวาขึ้นมา กาลเวลาคล้ายจะหวนกลับคืน ทุกสิ่งทุกอย่างกลับเป็นปกติในพริบตา ท้องฟ้ายังคงเป็นท้องฟ้า พื้นดินยังคงเป็นพื้นดิน!
“สิ่งที่มีมากมายที่สุดในอวกาศคืออะไร? ไม่ใช่คน ไม่ใช่จิตวิญญาณ ไม่ใช่วิชาและไม่ใช่พลังดั้งเดิม ในความคิดข้ามันคือแสง! สิ่งที่มีมากที่สุดในโลกนี้ก็คือแสง! แสงมีอยู่ทุกที่ ไม่มีที่ไหนที่ไร้แสง! ตราประทับพลิกสวรรค์เป็นวิชาโจมตี และวิชาที่สองของข้าคือวิชาป้องกัน จงดูให้ดีดี!” ปรมาจารย์เต๋าความฝันไม่ให้เวลาหวังหลินวิเคราะห์ก่อน เขายกแขนขวาขึ้นอีกครั้ง
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกเปล่งแสงสว่างเจิดจ้าไร้จุดสิ้นสุด แม้กระทั่งอวกาศที่อยู่ห่างไกลยังมีแสงส่องถึง
แสงไร้ขอบเขตเดินทางมาถึงในพริบตา รอบๆปรมาจารย์เต๋าความฝันดูสั่นสะเทือนสวรรค์ วินาทีนั้นเขาคล้ายจะกลายเป็นต้นกำเนิดแสงในโลกนี้ กระทั่งหวังหลินก็รู้สึกเหมือนไม่สามารถลืมตาได้เนื่องจากความเจ็บปวด
เงายักษ์ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นรอบตัวปรมาจารย์เต๋าความฝัน มันสูงเทียมสวรรค์!
“ถึงแม้วิชานี้จะไม่ใช่วิชาเต๋า แต่มันเป็นสิ่งที่ข้ารู้แจ้งขึ้นมาตอนที่บรรลุขั้นวิญญาณดับสูญ หากเจ้าสามารถเรียนรู้มันได้ เจ้าจะมีความสามารถในการปกป้องตัวเองในดาราจักรดวงดาวโบราณแห่งนี้! ส่วนวิชาสุดท้ายที่ข้าจะสอนเจ้า มันเป็นวิชาที่ข้ารู้แจ้งตอนที่บรรลุขั้นวิญญาณดับสูญระดับสูงสุด เป็นหนึ่งในสามยอดวิชาของข้า!”
……………………………….