1338. สังหารโจวเทียน

หวังหลินบ่มเพาะมาสองพันปี ตลอดเส้นทางเดินบนหนทางอันตรายยิ่ง ใช้สติปัญญาและความไม่ย่อท้อ ดิ้นรนผ่านสถานการณ์ความเป็นความตายทำให้เขากล้าหาญพอจะต่อสู้แม้กระทั่งสรวงสวรรค์

เขากระทั่งกล้าต่อกรเซียนขั้นที่สามเช่นฉุยต้าว หากไม่ใช่เพราะถูกต้าเสินไล่ล่าและไปเจอปรมาจารย์เต๋าความฝันจนทำให้หวังหลินรู้สึกว่าดาราจักรโบราณนั้นล้ำลึกเกินหยั่งถึง เมื่อนั้นเขาคงไม่เลือกวิธีนุ่มนวลในการจัดการกับเผ่าสายฟ้ากระจาย

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้มีเส้นกั้นอยู่ หากใครก็ตามข้ามผ่านเส้นนี้มา ความสงบนิ่งของหวังหลินคงแตกหัก แม้ตั้งใจระวังตัวมากขึ้นเขาก็ยังต้องฆ่า

เจตนาต่อสู้ของจางซิงเย่ได้ฝังรากลึกในความคิดหวังหลิน!

วินาทีนี้ปรมาจารย์โจวเทียนที่เป็นแค่เซียนขั้นส่องสวรรค์กล้ามาลูบคมเขา ดวงตาหวังหลินกลายเป็นเย็นเยียบมองกลับไปที่ปรมาจารย์โจวเทียน เผยเยาะเย้ยบนมุมปาก

พอปรมาจารย์โจวเทียนเห็นสีหน้าหวังหลิน หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะและรู้สึกถึงอันตรายได้เลือนลาง ทว่าตอนที่เขามองหวังหลิน เขาเห็นเพียงแค่เซียนขั้นเทวะ การที่เซียนตัวเล็กๆ เผยท่าทีเช่นนี้ ปรมาจารย์โจวเทียนจึงขมวดคิ้วและปรากฏเจตนาสังหารขึ้นในใจ

เขาไม่เคยคิดว่าจะมีคนเข้ามาที่นี่ได้ มาเลียนแบบเผ่าสายฟ้ากระจายและเข้าสู่อารามผลึกสายฟ้า! เขาไม่รู้ตัวว่าคนตรงหน้าเขาดุจอสูรร้ายแห่งบรรพกาลที่กำลังแยกเขี้ยว!

วินาทีนั้นเซียนหกคนทีั่รับผิดชอบที่แห่งนี้พลันลืมตาขึ้น หนึ่งในนั้นยืนขึ้นและมองหวังหลิน “เจ้าชื่อเยว่เฟยใช่ไหม?”

หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ด้วยความฉลาดหลักแหลมจึงคาดเดาว่าที่อีกฝ่ายรู้จักเขาคงเกี่ยวกับเจ้าเด็กขั้นรูปธรรมหยางที่มองหินหยกให้แน่

เขาสะบัดแขนขวาปรากฏหินหยกก้อนนั้น มันลอยเข้าหาคนที่พูดก่อนหน้านี้โดยตรง

ดวงตาเซียนคนนั้นหรี่แคบพลันรับหินหยกเอาไว้ หลังจากมองดูข้างในเขาตรวจสอบหวังหลินก่อนคำนับฝ่ามือใส่ปรมาจารย์โจวเทียน “ผู้อาวุโสโจวเทียน โปรดไว้หน้าเราด้วยเถิด เขาเป็นคนที่สหายข้าไว้วางใจเพื่อรับภารกิจมุ่งหน้าไปรับการทดสอบที่โลกเจ็ดล้าน งานนี้ไม่ได้ขอแค่คนเดียว พาเขาไปด้วยได้ไหม?”

ปรมาจารย์โจวเทียนมีสีหน้าไม่แยแสพลางมองเซียนที่เป็นคนพูดขึ้นมา เซียนที่คุ้มกันประตูทิศตะวันตกเป็นเหมือนมดในสายตาเขาเช่นกัน แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็มีตำแหน่งสูงกว่าในตระกูลและมีผู้อาวุโสสนับสนุน ถึงแม้เขาจะโอหังแต่ก็ยังต้องคิดให้ละเอียดรอบคอบ

‘การเป็นผู้อาวุโส การฆ่าใครสักคนที่นี่คงเป็นไปได้ยาก ปล่อยให้เจ้าสารเลวนี่เข้าไปในโลกเจ็ดล้านที่ไม่มีใครตรวจสอบการตายได้เสียก่อน นอกจากนี้ยังมีเขตอาคมรอบๆ โลกเจ็ดล้าน แม้แต่สัมผัสวิญญาณของผู้อาวุโสก็เข้ามาไม่ได้ ที่นั่นเป็นที่ที่เผ่าเรามักใช้จัดการความแค้นส่วนตัว ทั้งยังเป็นที่ที่ทุกคนแลกเปลี่ยนความลับกันด้วย!’ ปรมาจารย์โจวเทียนตัดสินใจและไม่สนใจหวังหลินอีก เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหายตัวเข้าไปในหินหยกเพื่อลงไปในโลกเจ็ดล้าน

วินาทีหลังจากเขาหายตัวไป หินหยกเรืองแสงสว่างและหวังหลินจับเอาไว้ ส่งสัมผัสวิญญาณเข้าไปและหายตัวเข้าไปในโลกเจ็ดล้าน!

เหล่าเซียนเผ่าสายฟ้ากระจายผู้รับหน้าที่รับผิดชอบพลันขมวดคิ้วและเผยท่าทีไม่ค่อยพอใจ

“เขาช่างเนรคุณเกินไป เราช่วยเขาแต่กลับไม่ได้คำขอบคุณสักคำ!”

“ช่างมันเถอะ เดิมทีข้าจะไปบอกให้เขาไม่ให้เข้าโลกเจ็ดล้านอยู่แล้ว แต่ในแววตาปรมาจารย์โจวเทียนมีจิตสังหารอยู่ด้วย เจ้าเด็กนั่นไม่น่ามองเห็นแต่เราเห็นได้ชัดเจน เมื่อเจ้าเด็กนั่นเข้าไป ข้ากลัวว่าจะเผชิญหน้ากับความเป็นความตายแน่!”

“เสียดายเรื่องคำขอของสหายเซียนเฮ่าหราน จากสิ่งที่เขาพูดคงสนใจคนผู้นี้มาก”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเรา ไม่ว่าจะอยู่หรือตายก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตา!”

ทั้งหกคนส่งข้อความหากันก่อนจะทิ้งเรื่องนี้เอาไว้และหลับตาบ่มเพาะอีกครั้ง

ส่วนหวังหลิน หลังจากหายตัวไป วิวทิวทัศน์พร่ามัวทันทีแต่วิญญาณดั้งเดิมแข็งแกร่งมากจึงฟื้นคืนได้ในพริบตา เมื่อสายตามองเห็นจึงเห็นทางแคบๆ เปล่งแสงผลึก เมื่อแสงนี้สัมผัสกับร่างกายจะทำให้ร่างโปร่งใสแม้กระทั่งอวัยวะภายในก็ยังโปร่งใส

ภายใต้การสังเกตการณ์อย่างละเอียดของหวังหลิน สัมผัสได้ว่ามีกำแพงหนาป้องกันไม่ให้ยืดยาวออกไปได้ ทั้งยังมีความปั่นป่วนวุ่นวายอยู่รอบๆ ทางเดิน

‘ที่นี่ประหลาดยิ่ง ดูจากกำแพงหนานี่แล้วไม่มีทางที่สัมผัสวิญญาณข้างนอกจะเข้ามาที่นี่ได้ ซึ่งการตรวจสอบว่าคนข้างในจะถูกฆ่าที่นี่ไหมคงเป็นไปได้ยาก!’ หวังหลินดวงตาเย็นเยียบ เขาพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วอันตกตะลึง

อากาศปั่นป่วนเริ่มผันผวนไปกับความเร็วหวังหลิน รอยแยกขนาดใหญ่ผุดขึ้นมาแต่ไม่อาจหยุดยั้งหวังหลินได้เลย รอยแยกอวกาศทั้งกระจายและสลายไปเนื่องจากความเร็วของหวังหลิน!

หวังหลินจะมองไม่เห็นจิตสังหารในแววตาของโจวเทียนได้อย่างไร? หวังหลินมีนิสัยเช่นนี้มาตลอด หากคนอื่นไม่ล่วงเกินเขา เขาก็จะไม่ล่วงเกินคนอื่น! หากอีกฝ่ายตั้งใจฆ่าเขา เช่นนั้นหวังหลินก็จะฆ่าอีกฝ่าย!

หวังหลินและปรมาจารย์โจวเทียนเข้าสู่อุโมงค์ไปยังโลกเจ็ดล้านแทบจะเป็นเวลาเดียวกัน ปรมาจารย์โจวเทียนได้เคลื่อนไหวรวดเร็วเช่นกันแต่เขาต้องหลบเลี่ยงความปั่นป่วน ดังนั้นจึงช้าลงเป็นธรรมดา

เขาสวมเสื้อคลุมสายฟ้าพันไว้รอบตัวทำให้ดูเหมือนเป็นก้อนเมฆสายฟ้าพุ่งไปข้างหน้า มองด้านหลังอารามผลึกสายฟ้าที่หายไปด้วยท่าทีไม่แยแส ตอนนี้ปลดปล่อยกลิ่นอายครอบงำมืดมน

การเป็นเซียนขั้นส่องสวรรค์เขาจึงมีความเย่อหยิ่งในแบบของตนเอง โลกเจ็ดล้านเป็นดินแดนไร้กฎและยังเป็นสถานที่ที่เซียนแข็งแกร่งชอบไป ไม่ว่าจะเป็นการแลกเปลี่ยนความลับหรือขจัดความบาดหมางส่วนตัว เหล่าผู้อาวุโสของเผ่าไม่สามารถมองเห็น เป็นที่ที่มีแต่เพียงความแข็งแกร่งที่ได้รับการเคารพ!

ทางเดินแห่งนี้ไม่ได้ยาวมาก ใช้เวลาไม่นานก็ไปใกล้ทางออก ใบหน้าเต็มไปด้วยความโอหังพลางคิดขึ้นมา ‘ข้าต้องระวังตัวในการแลกเปลี่ยนกับปรมาจารย์เฮ่าคุน ระดับบ่มเพาะเขาสูงกว่าข้าเล็กน้อย ดังนั้นหากข้าตั้งใจต่อสู้ ข้าคงเทียบไม่ได้!’

‘แต่ข้าต้องขอให้สหายสนิทมากับข้าด้วยเพื่อให้ปรมาจารย์เฮ่าคุนได้คิดอย่างรอบคอบกว่านี้…’ ขณะที่ขบคิดยิ่งเดินทางเร็วจึ้นและเร็วขึ้น กำลังคิดทั้งหมดเรื่องการแลกเปลี่ยน ส่วนหวังหลินนั้นในสายตาเขาเป็นแค่มดและไม่คู่ควรเก็บมาคิด เขาเพียงแค่รออยู่ที่ลานในโลกเจ็ดล้านเท่านั้นและสังหารเยว่เฟยทันทีที่ปรากฏตัวขึ้นมา

อย่างไรก็ตามขณะที่โจวเทียนเข้าไปใกล้ทางออกและกำลังคิดเรื่องการแลกเปลี่ยน เส้นผมตั้งชูชันขึ้นทันที สัมผัสวิกฤตรุนแรงที่สุดซึ่งไม่เคยรู้สึกในชีวิตมาก่อนพลันระเบิดจากภายในร่างกาย!

วินาทีที่สัมผัสวิกฤตแพร่กระจายออกมา น้ำเสียงเย็นเฉียบดังสะท้อนอยู่ด้านหลังโจวเทียน

“เจ้าต้องการสังหารข้าหรือ?”

น้ำเสียงนี้ราวกับสายลมเย็นจากขุมนรก พอมันเข้าไปในหู สีหน้าท่าทางของโจวเทียนเปลี่ยนไปและหันกลับมาเห็นหวังหลินเดินอย่างช้าๆ

รูม่านตาหดแคบลงทันทีและเผยอาการไม่เชื่อสายตา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนที่สามารถเดินอย่างสงบนิ่งผ่านอวกาศอันปั่นป่วนแห่งนี้ได้

ความปั่นป่วนพังทลายเบื้องหน้าเขาและแตกสลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยด้านหลัง หากชำเลืองมองดูเหมือนว่าเขาทำให้โลกพังทลายได้ตอนที่เคลื่อนไหว!

เพิ่มเติมกับน้ำเสียงเย็นเยียบแล้ว ทำให้โจวเทียนคิดว่าคนผู้นี้ทะลวงผ่านอวกาศมาเพื่อฆ่าเขา!

“เจ้า…เจ้า…เจ้าซ่อนระดับบ่มเพาะ!” โจวเทียนหน้าซีดแต่ในแววตากะพริบจิตสังหาร เขาบ่มเพาะมานานและเผชิญกับความเป็นความตายมาหลายครั้ง ถึงแม้จะตกใจแต่ก็ฟื้นคืนสติได้รวดเร็ว ตีมือใส่อักขระบนหน้าผากโดยไม่ลังเล เมื่ออักขระลอยออกมาเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องและมีสายฟ้าปรากฏขึ้นนับไม่ถ้วน

สายฟ้าที่ปลดปล่อยออกมานั้นรุนแรงยิ่งและเปลี่ยนกลายเป็นมังกร อ้าปากและพุ่งเข้าใส่หวังหลิน

“เดิมทีข้าวางแผนจะฆ่าเจ้าในโลกเจ็ดล้าน แต่ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตายเอง ข้าก็จะปลิดชีวิตเจ้าตอนนี้เลยแล้วกัน!” โจวเทียนเอ่ยน้ำเสียงดังกึกก้องพร้อมกับมังกรสายฟ้าคำราม เสียงคำรามราวกับคนจำนวนมากกรีดร้องในเวลาเดียวกัน คลื่นเสียงผสานกับสายฟ้าก่อเกิดเป็นการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของเซียนขั้นส่องสวรรค์!

เขาใช้ความแข็งแกร่งเต็มที่ในตอนเริ่มต้น สิ่งนี้แสดงความหวาดกลัวและความสงสัยต่อการปรากฏตัวของหวังหลิน

หวังหลินมีท่าทีสงบนิ่งและแววตาเยาะเย้ย ยกแขนขวาขึ้นมาสะบัดเบาๆ “ช่างไร้สาระ! สายฟ้าทั้งหมดในโลก จงฟังคำสั่งข้า สลายไปซะ!”

สายฟ้าดังสนั่นพลันอึกทึกรุนแรง มังกรสายฟ้ากรีดร้องโหยหวน ส่วนหัวเริ่มพังทลายอย่างรวดเร็วลามไปถึงร่างกาย เจ้ามังกรแตกสลายไปในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ!

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในพริบตา หลังจากมังกรพังทลาย โจวเทียนปรากฏตัว กระอักโลหิต ใบหน้าซีดขาว สายตาเบิกกว้างและเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก!

‘ขั้นทลายสวรรค์!! นี่มันเซียนขั้นทลายสวรรค์!! ไม่สิ นี่มันเหนือล้ำกว่าขั้นทลายสวรรค์ นี่มัน…’ ศีรษะด้านชา เขาหวาดกลัวสุดขีดจนรีบล่าถอย

ตอนนี้สิ่งเดียวที่อยู่ในหัวคือการหนี หนี หนี หนีเท่านั้น!

“เจ้าไม่ได้จะมาสังหารข้าหรอกหรือ?” น้ำเสียงเย็นเฉียบดังกึกก้องในทางเดิน…

…………………………