1401. ตกมังกร

หวังหลินยกสุราขึ้นมาดื่มไปอึกใหญ่ทันที

รสเผ็ดร้อนเผาไหม้จากกระเพาะขึ้นมาถึงลำคอ ราวกับเขากลืนมังกรเข้าไป เม็ดเหงื่อผุดบนหน้าผากและเปลี่ยนกลายเป็นควันสีขาวทันที

ความรู้สึกเผาไหม้ไม่ได้หายไปแต่กลับรุนแรงขึ้นและกระจายไปทั่วทั้งร่างกาย หวังหลินรู้สึกเหมือนร่างกำลังถูกเผาไหม้ พลังเพลิงในร่างกำลังปะทุออกมา

ความร้อนโคจรผ่านไปทั่วทั้งร่างกาย ราวกับพลังดั้งเดิมมีชีวิตขึ้นมา ต่อจากนั้นหวังหลินสังเกตได้ว่าพลังดั้งเดิมเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

ขณะเดียวกันเพลิงในร่างก็เพิ่มขึ้นด้วยและพรั่งพรูในร่างกายจนเริ่มเผาไหม้ ความร้อนเริ่มออกมาจากรูขุมขนและเกิดเป็นภาพที่น่าตกตะลึงยิ่ง!

เปลวเพลิงลุกลามรุนแรงทำให้อักขระวิหคเพลิงปรากฏขึ้นในตาซ้าย เปลวเพลิงสีฟ้าระเบิดออกมาจากตาซ้ายและผสานเข้ากับความร้อนในร่างกาย

วิหคเพลิงส่งเสียงร้องกึกก้องขณะเดียวกันมันก็ทะยานออกมาจากตาซ้าย พันรอบตัวหวังหลินเผยเป็นท่าทีที่สบายเป็นอย่างยิ่ง

จนกระทั่งสิบห้านาทีต่อมาวิหคเพลิงกลับคืนสู่ตาซ้าย ความร้อนในร่างกายค่อยๆหายไป

หวังหลินสูดหายใจลึกและเอ่ยขึ้น “สุราดี!”

ชายชรามมองดูหวังหลินด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรก่อนจะหันกลับไปที่ผิวทะเลสาบ

“ไม่ใช่ทุกคนที่กล้าดื่มสุรานี้ แม้แต่เซียนขั้นที่สามยังต้องลังเล แต่เจ้ากลับดื่มลงไปอึกใหญ่”

“นี่มันสุราแบบไหนกัน?” หวังหลินเลียริมฝีปาก แค่อึกเดียวก็ทำให้แก่นแท้เพลิงในร่างแข็งแกร่งขึ้นได้แล้ว สิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงมากขึ้นก็คือสุรานี้ทำให้วิหคเพลิงของเขาใกล้จะได้รับการตื่นครั้งถัดไปเสียด้วย!

“นี่ไม่ใช่สุรา แต่เป็นโลหิต” ชายชรามีท่าทีใจดีและยิ้มออกมา

หวังหลินหรี่ตา วินาทีนั้นระลอกคลื่นรุนแรงดังกึกก้องออกมาจากทะเลสาบ เสียงคำรามอื้ออึงดังออกมาจากก้นบึ้งทะเลสาบ

น้ำทะเลสาบใสเปลี่ยนกลายเป็นขุ่นมัว แม้แต่สัมผัสวิญญาณก็ไม่สามารถเข้าไปข้างในได้!

ชายชราหัวเราะพลางใช้แขนขวาถือคันเบ็ดและเหวี่ยงมันกลับมา สายเบ็ดสีเงินส่องประกายใต้แสงจันทราและถูกดึงตรงๆ

เสียงคำรามจากใต้ทะเลสาบยิ่งรุนแรงและใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานนักขณะที่คันเบ็ดถูกดึงมา ศีรษะขนาดพันฟุตถูกดึงออกมาจากทะเลสาบ!

ศีรษะดูเหมือนหัวมังกร!! บนหัวมันดูเหมือนมีตุ่มอยู่ก้อนหนึ่งเป็นสีน้ำตาลแดง!

ชายชราไม่ได้ใช้เบ็ดเพื่อตกปลา แต่เขาตกมังกร!

หัวมังกรมีขนาดใหญ่มาก มันอ้าปากออกมาโดยมีสายเบ็ดอยู่ข้างใน ร่างกายของมันยื่นออกมาจากทะเลสาบจนมีขนาดมากกว่าหมื่นฟุต!

การเปลี่ยนแปลงฉับพลันทำให้หวังหลินมีสีหน้าเปลี่ยนไปและแววตาตกตะลึง เบื้องหน้าเจ้ามังกรตัวนี้หวังหลินราวกับเป็นมดแมลง เจ้ามังกรแดงส่งเสียงคำราม ขยับร่างกายราวกับพยายามเป็นอิสระจากสายเบ็ด

ทว่าสายเบ็ดนี้ถูกสร้างขึ้นจากวัตถุดิบบางอย่างและมีความทนทานยิ่ง ไม่ว่า เจ้ามังกรจะดิ้นรนอย่างไรก็ไม่สามารถเป็นอิสระได้ ชายชรายิ้มขึ้นมาพลางดึงคันเบ็ดอีกครั้ง ดึงเจ้ามังกรออกมาทำให้มันส่งเสียงคำรามรุนแรงมากยิ่งขึ้น

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา รวดเร็วเกินกว่าจะจินตนาการถึง!

วินาทีนั้นเจ้ามังกรแดงดูเหมือนจะรับรู้ว่าการดิ้นรนหนีออกไปแทบไม่มีหวังเลย มันหันกลับมาร้องคำรามและพุ่งใส่ชายชรา ก่อนที่มันจะได้เข้าใกล้ สายลมเหม็นคาวพัดเข้ามา

กลิ่นอายเกินบรรยายได้ระเบิดออกมาจากเจ้ามังกร ทั้งยังทรงพลังที่สุด!

หวังหลินหน้าซีดเผือดเมื่อเจอกับแรงกดดันเช่นนี้ แววตาเกิดความหวาดกลัว! เจ้ามังกรเป็นเหมือนเครื่องบดขยี้ที่สามารถทำลายสิ่งมีชีวิตได้ทุกอย่าง หวังหลินก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

‘ขั้นที่สาม!!’

เขาสัมผัสได้ว่าแรงกดดันนี้ไม่ด้อยไปกว่าฉุยต้าวเลย!

‘อสูรทรงพลังเทียบเท่าเซียนขั้นที่สาม!!’ หวังหลินสูดลมหายใจหนาวเหน็บ เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หากชายชราเพียงแค่ตกมังกร นั่นก็คงดี แต่มังกรที่เขาตกกลับมีพลังของเซียนขั้นที่สาม!!

ชายชรายิ้มแย้มพลางทะยานขึ้นไปในอากาศพร้อมกับเบ็ดตกปลาในมือขวา ส่วนมือซ้ายโบกเข้าหาเจ้ามังกร หวังหลินพลันเห็นเปลวเพลิงปรากฏขึ้นมาในมือซ้ายด้วย

เปลวเพลิงพร่ามัวราวกับหมอกเพลิง! จากนั้นชายชราสะบัดแขนที่ดูเหมือนไม่ได้ใช้วิชาอันใดแต่กลับมีเสียงดังสนั่น เจ้ามังกรส่งเสียงร้องโหยหวน หัวมังกรกระเด็นกลับราวกับโดนพลังรุนแรงตีเข้าใส่

หมอกเพลิงแพร่กระจายเข้าสู่ร่างมังกร เสียงเพลิงเผาไหม้ปะทุดังลั่นขึ้น เจ้ามังกรเริ่มส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนยิ่งกว่าเดิม มันกำลังจะกลับเข้าไปในทะเลสาบ

ชายชราสะบัดเบ็ดตกปลาในมือและดึงเจ้ามังกรเอาไว้ เจ้ามังกรส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนอีกครั้งและถูกดึงออกมาจากทะเลสาบอีกหลายร้อยฟุต!

“บัดซบ เจ้ามังกรเพลิงตัวน้อย เจ้ากล้าหนีข้าไปได้อย่างไร!!” ชายชราร้องคำรามพลางกระโจนขึ้นไปร่อนลงใส่หัวมังกร ใช้มือกระแทกใส่อย่างรุนแรง!

วินาทีที่ชายชรายกแขนซ้าย ความคิดหวังหลินเกิดเสียงดัง รูม่านตาหดแคบด้วยความตกใจ เขาเห็นชัดถึงสิ่งที่ปรากฏขึ้นด้านหลังชายชราในตอนนั้น…มันคือวิหคเพลิงตัวยักษ์!

มันมีขนาดใหญ่กว่าวิหคเพลิงของหวังหลินมากมายและปกคลุมผืนฟ้า กลิ่นอายเก่าแก่แพร่กระจายออกมาจากวิหคเพลิงและมีเพลิงไร้ลักษณ์ปกคลุมทั้งร่างวิหคเพลิง!

เพลิงไร้ลักษณ์!

ชั่วขณะวิหคเพลิงปรากฏตัว มันส่งเสียงร้องสั่นสะเทือนสรวงสวรรค์!

ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้หวังหลินตกตะลึง ทั้งขนาดของวิหคเพลิง จำนวนเพลิงและพลังอำนาจที่มากกว่าจักรพรรดิวิหคเพลิงคนเก่า ไม่มีอะไรเทียบได้!

ราวกับเป็นความแตกต่างระหว่างวิหคเพลิงตัวน้อยและบรรพชน!

แขนซ้ายชายชราพลันตกลงไป วิหคเพลิงยักษ์เคลื่อนไหวผสานเข้ากับแขนซ้าย พริบตานั้นมันกลายเป็นหนึ่งเดียวกับแขนซ้ายของชายชรา มองไกลๆไม่สามารถเห็นแขนซ้ายได้อีก เห็นแต่เพียงปากแหลมๆของวิหคเพลิง!

พริบตาเดียวจะงอยแหลมๆนั่นได้แทงทะลุผ่านก้อนตุ่มบนหัวมังกร โลหิตพุ่งกระจายออกมา

“เจ้าตกตะลึงอะไรอีก? รีบเอาขวดสุรามา! เจ้าคิดว่าข้าจะทนได้นานแค่ไหน!?” เสียงคำรามดังกึกก้องดุจสายฟ้าเข้าไปในหูหวังหลิน

หวังหลินคว้าขวดสุราโดยไม่ลังเลและรีบเก็บรวบรวมโลหิตไว้ข้างในทันที ทว่าขวดสุรามีขีดจำกัดและเต็มในเวลาไม่นาน พอเห็นว่ายังเหลือโลหิตอยู่อีก หวังหลินจึงนำอีกขวดมาถือไว้ทันที

แต่เมื่อขวดสัมผัสกับโลหิต มันละลายในทันทีเนื่องจากไม่สามารถทนทานโลหิตได้เลย!

ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา พอเห็นว่าโลหิตไม่สามารถเก็บเข้าไปได้และกำลังจะตกลงไปในทะเลสาบ หวังหลินพุ่งไปข้างหน้า รู้ว่ามันมีค่าแค่ไหนจึงได้พุ่งเข้าหาโลหิตที่กำลังตกลงไปและสูดเข้าไปในปาก

ดังนั้นโลหิตทั้งหมดที่กำลังตกใส่ทะเลสาบจึงเข้าไปในปากหวังหลิน ซึ่งครั้งนี้มันมีโลหิตมากมายเท่ากับสามอึกใหญ่จากครั้งก่อน

เมื่อชายชราเห็นสิ่งที่หวังหลินทำลงไป เขากลับยิ้มขึ้นมา กระทืบเท้าพลางกระโจนออกจากหัวมังกรและเก็บเบ็ดตกปลากลับไป

เจ้ามังกรโกรธเกรี้ยวยิ่งแต่มันไม่กล้าร้องคำราม ยืมพลังที่ชายชราเหยียบย่ำแล้วรีบดำดิ่งเข้าไปในทะเลสาบ หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

“เยี่ยม เจ้าสมกับเป็นคนจากเผ่าวิหคศักดิ์สิทธิ์ของข้าจริงๆ ทั้งยังรู้ด้วยว่าของเหลือนั้นมีค่าแค่ไหน!” ชายชรายิ้มและร่อนลงด้านข้างหวังหลิน

หลังจากหวังหลินกลืนกินโลหิตมังกรเข้าไป เปลวเพลิงในร่างจึงมีมหาศาล ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาไม่มีเวลาให้ความสนใจชายชรา นั่งลงและโคจรพลังดั้งเดิมในร่าง

ชายชรายืนอยู่ข้างหวังหลินและตรวจสอบเขา เผยรอยยิ้มพึงพอใจ

‘ข้าคิดว่าข้าจะไม่ได้เห็นผู้เยาว์อีกครั้งแล้ว การตื่นของวิหคเพลิงเจ้าเด็กคนนี้ห่างจากเพลิงไร้ลักษณ์เพียงแค่ขั้นเดียว เจ้าเด็กนี่ไม่ใช่คนธรรมดา!’

‘เขาน่าจะเป็นจักรพรรดิวิหคเพลิงรุ่นที่หกของเผ่า…ไม่เลว ไม่เลว!’ ยิ่งชายชรามองดูก็ยิ่งมีความสุขขึ้น เขากระทั่งก้มๆเงยๆ บีบแก้มหวังหลิน จากนั้นแตะร่าง หวังหลินอย่างระมัดระวัง

‘เยี่ยม เป็นคนของเผ่าวิหคศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอนและไม่ได้สร้างขึ้นด้วยศัตรูของเรา แต่ร่างเด็กคนนี้เป็นเทพโบราณของจริง…ฮ่าฮ่า ไม่เลว ไม่เลว!’ ในสายตาของชายชรามีแต่ความตื่นเต้น

‘วิหคเพลิงรุ่นที่สี่ไม่ค่อยเอาไหนและไม่สามารถบ่มเพาะวิชาของข้าได้ รุ่นที่หกดูเย็นชาและน่าจะสามารถ…’ ขณะที่ชายชราแตะร่างหวังหลิน เขากลับตกตะลึง

‘วิญญาณหยางของเขาเสียหาย…ข้า…’ ชายชราเผยความเกลียดชังในแววตา หยุดแตะต้องหวังหลินและนั่งลง

‘ผู้เยาว์ทุกวันนี้…ทั้งหมดนั้น…โถ่…ข้ายังมีความตั้งใจและวิญญาณหยางของข้ายังไม่เสียหาย’

………………………………………