1469. สืบทอด 1
ดัชนีที่ทำให้โลกต้องสั่นสะเทือน!
ในสายตาหวังหลิน โลกรอบๆ แท่นหินเกิดการสั่นสะเทือน เหล่าเซียนหลายหมื่นคนกำลังพุ่งมาข้างหน้าอย่างบ้าคลั่งเข้าหาแท่นหิน
เบื้องหลังเซียนหลายหมื่นคนยังมีเซียนอีกมากกว่าสิบเท่า พวกเขาต่างก็ร้องคำรามพุ่งมาข้างหน้าราวกับไม่กลัวตาย
ไกลออกไปอีกมีราชรถสงครามขนาดใหญ่กำลังส่งเสียงดังสนั่นและเข้ามาใกล้ๆ พวกมันเริ่มเรืองแสงและมีลำแสงทำลายล้างพุ่งออกมา!
จังหวะนี้เองรอยแยกขนาดยักษ์แห่งหนึ่งดูเหมือนจะเปิดออกอยู่เหนือตำหนัก คนของสามเผ่าบัญชาโบราณเกือบร้อยคนซึ่งทั้งหมดสูงหลายหมื่นฟุตก้าวเดินออกมา ราวกับโลกกำลังล่มสลาย เสียงคำรามของพวกเขาบดบังเสียงคำรามเหล่าเซียนจนมิด
ขณะที่เสียงดังสนั่นกึกก้อง สมาชิกเผ่าบัญชาโบราณทั้งสามเผ่าพันธุ์ปรากฏเกือบร้อยคน เหล่าวิชา พลังด้านร่างกาย สมบัติและการโจมตีอันหลากหลายได้โจมตีจนเริ่มเกิดความหายนะ พวกเขาต่อสู้กับเหล่าเซียนหลายแสนคนด้วยจำนวนเพียงแค่ร้อยคน!
ทั้งหมดนี้ดูสมจริงมาก ราวกับหวังหลินได้ท่องผ่านกาลเวลาและปรากฏขึ้นในสนามรบ เขานั่งสงบนิ่งมองดูทุกอย่างด้วยสายตาเยือกเย็น ราวกับคนที่เคยนั่งอยู่ที่นี่ในอดีต สัมผัสความมั่นใจและกลิ่นอายกดขี่กำลังรวบรวมอย่างต่อเนื่องและปะทุออกมาจากร่าง ตอนนี้หวังหลินดูเหมือนจะเปลี่ยนกลายเป็นอีกคน
โลกสั่นสะเทือน ยักษ์แปดตนโผล่ออกมาจากรอยแยก การปรากฏตัวของพวกเขาทำให้สถานการณ์เปลี่ยนเป็นความโกลาหล!
ยักษ์ทั้งแปดนี้มีร่างกายที่ทรงพลังยิ่ง แค่กวาดแขนก็สามารถปลดปล่อยพลังรุนแรงจนทำให้เหล่าเซียนต้องล่าถอยไปพร้อมกระอักโลหิต บางส่วนตายไปอย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตามขณะที่ยักษ์ทั้งแปดปรากฏตัว เซียนที่ถือร่มกลับพึมพำบางอย่าง โลกเริ่มบิดเบือนและเปลี่ยนเป็นผิวกระจก เสียงคำรามดังออกมาจากกระจกและจากนั้นมีมังกรขนาดหลายหมื่นฟุตพุ่งออกมาแปดตัว พวกมันหันหน้าเข้าหาแท่นหินด้วยท่าทางดุร้ายและส่งเสียงคำรามน่าตกตะลึง!
ราวกับพวกมันกำลังจะทำลายอุปสรรคทุกอย่างและกลืนกินแท่นหิน
สัมผัสลึกลับผุดขึ้นมา อาจเป็นเพราะฉากเบื้องหน้าหวังหลินดูสมจริงเกินไป หรือพลังที่เขาหยิบยืมมากำลังผสานเข้ากับร่าง หวังหลินดูเหมือนกลายเป็นชายที่เคยนั่งอยู่ที่นี่ในระหว่างการต่อสู้ครั้งนั้น
เขาค่อยๆยกแขนขึ้นมาและกำหมัด จากนั้นโยนกำปั้นใส่อากาศตรงหน้า
“เทพสะท้าน ค่ายกลกองทัพ!”
เมื่อกำปั้นลอยออกไป ภาพมายาในโลกจึงเกิดการสั่นเทา ในฉากเหตุการณ์นี้เหล่าเซียนเบื้องหน้าบัลลังก์ทั้งหมดถึงกับตัวสั่น
เสียงปะทุดังกึกก้อง เหล่าเซียนหลายพันคนทั้งหมดกระอักโลหิต ก่อเกิดอากาศบิดเบือนอย่างประหลาดรอบตัว ร่างกายแต่ละคนถูกการบิดเบือนดึงเข้าไป พวกเขาทั้งหมดตั้งแถวขึ้นมาเป็นสี่แถวโดยไม่คาดคิด!
ไม่ใช่เพียงแค่ตำแหน่งนี้เท่านั้น แต่อีกแปดทิศรอบแท่นหิน เหล่าเซียนนับหมื่นที่หันหน้ามาต่างก็กระอักโลหิตกันหมดและตั้งแถวเป็นค่ายกลประหลาด!
กลิ่นอายแห่งความตายเต็มไปทั่วบริเวณ เซียนทั้งหมดที่ตั้งแถวขึ้นมานั้น ระดับบ่มเพาะ วิญญาณดั้งเดิมและพลังชีวิตทั้งหมดแตกสลาย!
หมัดของหวังหลินหยุดค้างในอากาศและค่อยๆคลายเป็นฝ่ามือพร้อมกับ ถอนแขนกลับไป จากนั้นสะบัดแขนอย่างลวกๆ
“วิชาปีศาจ ภูเขาเพลิงและวายุ!”
ขณะที่โบกแขน เพลิงทรงพลังเริ่มเผาไหม้เหนือศีรษะเหล่าเซียนที่ตั้งแถว เพลิงนี้เป็นสีเขียวและมีควันจำนวนมากเริ่มรวมตัวกัน
เพียงแค่โบกแขน ควันจึงพุ่งผ่านเหล่าเซียนนับแสนเข้ามาข้างหน้า แทงทะลุพวกเขาและก่อเกิดเป็นควันภูเขาจำนวนแปดลูก!
พลังดึงดูดทรงพลังโผล่ออกมาจากกลุ่มควัน พลังดึงดูดนี้มิอาจต้านทานและมันดึงเหล่าเซียนหลายแสนคนรอบด้านทั้งหมดเข้ามาข้างใน
ไม่ว่าพวกเขาจะต่อต้านแค่ไหนก็ไม่สามารถเป็นอิสระจากพลังดึงดูดได้ พริบตาเดียวเสียงกรีดร้องระงมดังกึกก้อง เหล่าเซียนหลายแสนคนถูกควันภูเขาทั้งแปดกลืนกิน หลังจากควันหายไป ภูเขาควันทั้งแปดได้กลายเป็นภูเขาซากศพจำนวนแปดลูก!
หลังหนึ่งกำปั้นและหนึ่งโบกมือ แขนขวาหวังหลินหยุดค้างไว้กลางอากาศ จากนั้นยืดนิ้วชี้ออกมาและชี้ไปข้างหน้า!
“เต๋ามาร หวนคืนชีวิตและความตาย!”
คำพูดประหลาดดังออกมาจากปากหวังหลิน หลังจากชี้ไป เหล่าราชรถด้านหลังเซียนนับแสนคนต่างก็สั่นเทาและเกิดระลอกคลื่นแพร่กระจายข้ามผ่านราชรถ พลังชีวิตทั้งหมดในราชรถเริ่มเปลี่ยนเป็นความตาย ไม่นานนักทั้งหมดก็หยุดเคลื่อนไหวและยืนอยู่นิ่งๆ
ขณะที่ระลอกคลื่นแพร่กระจายออกไป มังกรยักษ์แปดตัวที่กำลังพุ่งหาแท่นก็เกิดการสั่นเทา พวกมันไม่สามารถต่อต้านเต๋ามารได้เลย พลังชีวิตทั้งหมดในร่างเปลี่ยนกลายเป็นกลิ่นอายแห่งความตาย!
การย้อนคืนชีวิตและความตาย เปลี่ยนจากชีวิตเป็นความตายและเสร็จสิ้นในพริบตา!
มังกรยักษ์แปดตัวยังคงท่าเดิมไว้ตอนที่ยังมีชีวิต มันลอยนิ่งงันอยู่กลางอากาศ!
ไม่ใช่เพียงแค่พวกเขาเท่านั้น แต่เซียนทั้งหมดที่ถูกระลอกคลื่นนี้เข้าสัมผัสก็จะเจอกับชะตากรรมเดียวกัน พลังชีวิตแต่ละคนกลายเป็นกลิ่นอายแห่งความตายและตายในทันที!
“เทพ มาร ปีศาจ เต๋าโบราณไร้เหล่าเทพ!” หวังหลินพึมพำ แขนเปลี่ยนเป็น ฝ่ามือและค่อยๆผลักไปข้างหน้า ดวงดาวเทพโบราณกลางหน้าผากเริ่มหมุนอย่างรวดเร็วและจากนั้นเปลี่ยนจากหกดาวเป็นเก้าดาว ดวงดาวสิบสองดวงในตาทั้ง สองข้างจึงพลันเพิ่มเป็นสิบแปดดวงทันที!
เทพโบราณเก้าดาว!
มารโบราณเก้าดาว!
ปีศาจโบราณเก้าดาว!
พลังของสามเผ่าดูเหมือนผสานกันก่อเกิดเป็นพลังของบัญชาโบราณ พลังนี้ไหลเข้าไปในแขนหวังหลินขณะที่ผลักไปข้างหน้า ร่างเงายักษ์ปรากฏขึ้นด้านหน้าหวังหลินทันที!
เงานี้มีเพียงแค่ศีรษะเท่านั้น เพียงแค่ศีรษะก็ใหญ่เท่าโลกแล้ว มันเปล่งกลิ่นอายโบราณและเก่าแก่เท่าสรวงสวรรค์ อย่างไรก็ตามมันพร่ามัวเล็กน้อยจนไม่อาจบอกได้ว่าหน้าตาเป็นเช่นไร
หลังจากปรากฏศีรษะ มันอ้าปากและเป่าสายลมกรรโชก สายลมพุ่งออกมาจากศีรษะและกวาดผ่านเหล่าเซียนที่ตายทั้งหมด พวกเขาทั้งหมดตัวแข็งทื่อและเผยสัญญาณว่าจะกลายเป็นหิน
ขณะนั้นเองชายวัยกลางคนถือร่มที่อยู่ด้านตรงข้ามกับแท่นหินพลันถอนหายใจ แขนขวาเปิดร่มและมีแสงเจ็ดสีโผล่ออกมาจากข้างใน ตอนนี้ร่มราวกับเป็นดวงอาทิตย์พร้อมกับมีแสงเจ็ดสีส่องประกายเจิดจ้า
พลังอำนาจของบัญชาโบราณและแสงเจ็ดสีเข้าปะทะกันทำให้โลกเกิดการสั่นเทา ในวินาทีนั้นเสียงคำรามมหึมาดังกึกก้อง!
ด้านหลังชายที่ถือร่ม เซียนที่หลับตาอยู่พลันมีคันธนูใหญ่พร้อมกับผนึกเก้าชิ้นในมือ คันธนูสร้างขึ้นจากกระดูก สลักเป็นรูปดวงจันทร์และดวงดาว สายธนูสร้างขึ้นจากวัตถุดิบที่ไม่ทราบที่มาแต่เปล่งกลิ่นอายเก่าแก่
ตอนนี้มันถูกเซียนชุดดำคนนั้นรั้งสายจนดูเหมือนพระจันทร์เต็มดวง ลูกธนูยาว สีดำพร้อมกับขนนกทั้งแปดพลันปรากฏขึ้นในคันธนู
ลูกธนูดอกนี้มีร่องรอยความเสียหายเต็มไปหมด ราวกับมันผ่านการต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วนและสังหารเซียนไปมากมาย จิตสังหารขนาดมหึมาจึงรวมกันบนลูกธนู
เขารั้งคันธนูทั้งที่ยังหลับตาและปล่อยมันออกไป!
พริบตาเดียวลูกธนูก็ลอยออกไปพร้อมกับแรงเหวี่ยงเกินบรรยาย โลกสั่นสะท้านและเกิดรอยแตกร้าวขึ้นบนพื้นตามลูกธนู!
ลูกธนูทะลวงทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางเส้นทาง เสียงดังสนั่นกึกก้องพร้อมกับลูกธนูพุ่งไปข้างหน้า เสียงของมันทับเสียงทุกอย่างในโลกนี้
มันทะลุร่มที่มีกลิ่นอายทำลายล้าง มันเจาะทะลุทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ราวกับแม้แต่สวรรค์ แม้แต่กาลเวลา ไม่มีสิ่งใดในโลกจะหยุดมันได้
เสียงดังสั่นสะเทือนจนเกิดคลื่นกระแทกทรงพลัง ลูกธนูแทงทะลุผ่านกลิ่นอายบัญชาโบราณและเจาะเข้าไปในตาซ้ายของศีรษะยักษ์!
มันเจาะผ่านตาซ้ายเข้าไปและทะลุผ่านอีกด้าน
ปลายลูกธนูสามารถมองเห็นโลหิตจากตาซ้ายได้ชัดเจน ลูกธนูแทงทะลุผ่านตำหนัก ทะลุผ่านอวกาศและหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ความเจ็บปวดรุนแรงผุดขึ้นในใจหวังหลินประดุจคลื่นถาโถม ความเจ็บปวดราวกับต้องการฉีกกระชากความทรงจำของเขาออกมา โลหิตไหลออกมาจากตาซ้าย ดาวปีศาจโบราณเก้าดวงที่เขายืมมาพลันพังทลาย
“เต๋ายิง ลี่กวง ยิงใส่ตาซ้ายข้า ตาซ้ายข้ามีความทรงจำครึ่งหนึ่งและความทรงจำของบ้านเกิด…”
น้ำเสียงนั้นผุดขึ้นมาในใจหวังหลินอีกครั้ง คราวนี้ภายใต้ความเจ็บปวดรุนแรงดูเหมือนเขาจะลืมตัวตนและกลายเป็นบัญชาโบราณเย่โม่อย่างสิ้นเชิง!
“มอบตาซ้ายข้ากลับมา!!” เขาร้องคำรามดังกึกก้อง กลิ่นอายจากศีรษะพุ่งไปข้างหน้า ร่มพังทลายและกลิ่นอายกระแทกใส่ชายที่ถือร่มเจ็ดสี เขาเผยรอยยิ้มขมขื่นพร้อมกับร่างที่ค่อยๆสูญเสียพลังชีวิตทั้งหมดและกลายเป็นหิน แม้กระทั่งร่มก็กลายเป็นหินไปด้วย
ขณะที่กลิ่นอายกวาดผ่านชายวัยกลางคนและร่อนลงใส่ผู้ยิงธนูด้านหลัง ผู้ยิงธนูขบคิดเงียบๆและหลับตา ร่างกายเปลี่ยนเป็นหินในเสี้ยววินาที เขาประคองท่าตัวเองไว้เหมือนตอนที่มีชีวิต
“ข้าทำข้อตกลงของเราเสร็จสิ้นแล้ว…” เมื่อเขาหลับตา เขาเอ่ยประโยคแรกและเป็นประโยคสุดท้ายด้วย