1625. ซ่อมแซมสมบัติ

หวังหลินดูดซับพลังของประตูดับสูญที่อยู่ในวังวน ขณะที่ทำเช่นนั้นแก่นแท้สังหารของเขาจึงผสานเข้ากับร่างได้สมบูรณ์แบบ

เมื่อการผสานเสร็จสิ้น ระดับบ่มเพาะของหวังหลินจึงเพิ่มขึ้นจากขั้นวิญญาณดับสูญระดับต้นไปเป็นระดับกลาง!

ยามที่บรรลุขั้นวิญญาณดับสูญระดับกลาง หวังหลินชี้นิ้วใส่วังวน พลังของประตูดับสูญพุ่งเข้าหาฝ่ามือ ฝูงสายฟ้าและแสงไฟพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง ปรากฏกระบี่สายฟ้าขึ้นในฝ่ามือ

กระบี่เล่มนี้ยาวเพียงแค่เจ็ดนิ้ว แต่มันคือสมบัติแก่นแท้ที่เขาหลอมรวมโดยการใช้พลังจากประตูดับสูญแตกสลาย!

เหมือนกระบี่สังหารที่หวังหลินเคยสร้าง กระบี่เล็กเล่มนี้ถูกหวังหลินสร้างขึ้นมาด้วยแก่นแท้สายฟ้า หรือกล่าวได้ว่ามันคือแก่นแท้สายฟ้า!

จากนั้นหวังหลินยกแขนขวาขึ้นอีกครั้ง พลังจำนวนมากจากวังวนลอยออกมา ปรากฏกระบี่แก่นแท้เปลวเพลิง!

กระบี่เล่มที่สามคือกระบี่เวรกรรม กระบี่เล่มนี้บรรจุการรู้แจ้งเวรกรรมของ หวังหลิน มันลอยเบื้องหน้าและเรืองแสงอ่อนโยน

กระบี่เล่มที่สี่คือกระบี่ชีวิตและความตาย ควันสีขาวและดำพัวพันกันจนโลก สั่นสะท้าน ก่อเกิดเป็นกระบี่ยาวเจ็ดนิ้วเล่มนี้

กระบี่เล่มที่ห้าคือกระบี่จริงเท็จ แต่พลังจากในวังวนถึงขีดจำกัดแล้ว มันแทบจะหมดพลังงานหลังจากช่วยหวังหลินสร้างกระบี่มาสี่เล่ม ดังนั้นตอนนี้จึงเผยสัญญาณการสูญสลาย ขณะเดียวกันเสียงคำรามครืนดังออกมาไกลๆ มันคือสัญญาณของ ทัณฑ์สวรรค์!

หวังหลินดวงตาส่องสว่าง เขารู้ว่าหลังจากวังวนหายไป ทัณฑ์สวรรค์ที่เขาจะเผชิญหน้านี้จะเป็นทัณฑ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดในชีวิต!

แต่หวังหลินไม่กลัวเลย ดวงตาสงบนิ่งและก้าวเข้าไปข้างหน้าพร้อมกับยืด สองแขนออกมา ดึงวังวนแตกสลายเข้ามาด้วย

การดึงนี้ทำให้วังวนสั่นเทาและเกิดเป็นพลังประตูดับสูญพุ่งออกมามากขึ้น

ด้วยพลังของประตูดับสูญที่พรั่งพรูออกมา กระบี่จริงเท็จจึงก่อตัวได้สำเร็จ

กระบี่เล่มที่หกคือ กระบี่สังหาร กระบี่เล่มนี้ไม่ใช่กระบี่ที่ฉิงชุ่ยมอบให้หวังหลินแต่เป็นกระบี่ที่เขาสร้างขึ้นด้วยแก่นแท้สังหารของตัวเอง หลังจากกระบี่สังหารก่อตัวขึ้นมา วังวนจึงเริ่มแตกสลายโดยมิอาจหวนคืน

พลังของประตูดับสูญนับว่าลึกลับเป็นอย่างยิ่ง มันไม่เพียงแค่ยอมให้เซียนผสานเข้ากับแก่นแท้ของตัวเองและยอมให้ร่างกายเกิดการวิวัฒน์เหมือนขั้นพื้นฐานลมปราณ มันยังสามารถสร้างอาวุธขึ้นจากแก่นแท้ได้อีก หวังหลินไม่รู้ว่าอาวุธนี้มาจากไหน มันคืออะไรยังไม่รู้ด้วยซ้ำ

กระนั้นเขาตระหนักดีว่าความลึกลับของพลังประตูดับสูญนั้นหาได้ยากยิ่ง เซียนคนหนึ่งอาจจะเผชิญกับมันเพียงครั้งเดียวในชีวิตเท่านั้น เมื่อมันหายไป ไม่มีวันจะมีโอกาสที่สองอีก

กลิ่นอายนี้สามารถทำได้แม้แต่การซ่อมแซมสมบัติ อย่างที่เห็นกันว่ามันสามารถสร้างสมบัติแก่นแท้ขึ้นมาได้

เขาเงยศีรษะขึ้นมา วินาทีที่วังวนกำลังจะหายไป หวังหลินชี้ใส่ ใช้วิชายับยั้งด้วยระดับบ่มเพาะขั้นวิญญาณดับสูญขั้นกลางและส่งเสียงคำรามนิ่งๆ

“หยุด!”

หวังหลินรู้แจ้งวิชายับยั้งหลังจากบรรลุขั้นที่สาม มันจึงไม่เพียงหยุดเพียงร่างกายอีกแล้ว ทุกอย่างในโลกนี้สามารถหยุดได้หมด!

เพียงคำเดียว เสียงดังสนั่นออกมาจากวังวน ราวกับเสียงคำรามโกรธเกรี้ยวใส่เซียนรอบด้าน

ตั้งแต่ยุคโบราณกาล เหล่าเซียนทั้งหมดรู้สึกหวาดกลัวต่อประตูดับสูญ แม้แต่ จ้าวดินแดนปิดผนึกคนก่อนก็เหมือนกัน มีเพียงหวังหลินที่กล้าใช้วิชายับยั้งใส่วังวนจากประตูดับสูญ!

หากเป็นก่อนที่จะเข้าสู่เต๋าความฝัน หวังหลินอาจไม่กล้าทำเช่นนี้ แต่หลังจากผ่านเต๋าความฝันมา เขามีกลิ่นอายแห่งมหาบัณฑิต เขารู้แจ้งความจริงแห่งโลกและมองเห็นฟ้าดินและสิ่งมีชีวิตทุกอย่างดุจมดแมลง นี่ไม่ใช่ความโอหังแต่เป็น ความเท่าเทียม ไม่ว่าจะมีตัวตนหรือไม่มีตัวตนในโลกนี้ ก็ไม่ต่างกัน

เขาไม่ได้รู้สึกกลัว สิ่งที่เขาทำคือสายตาสงบนิ่งดั่งสายน้ำ

เพียงคำเดียว เขาหยุดยั้งโลกทั้งใบ วังวนยักษ์ส่งเสียงดังลั่น แต่ถึงแม้วิชายับยั้งจะแข็งแกร่ง มันก็ไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง วังวนหยุดชะงักเพียงชั่วครู่ก่อนจะเผยสัญญาณพังทลาย

หวังหลินดวงตาส่องสว่างขึ้นมาและก้าวไปข้างหน้า แขนขวายื่นเข้าหาวังวนและสะบัดแขน สร้างพลังดึงดูดอันทรงพลังและดึงพลังดับสูญจำนวนมากที่เดิมทีไม่ได้เป็นของเขาให้ออกมา

เสียงดังสนั่นจากวังวนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวของมันดูเหมือนแสดงอาการไม่พอใจกับท่าทีของหวังหลิน แต่หวังหลินไม่สนใจ ขณะที่เขาดึงพลัง ดับสูญออกมามากขึ้น เขาจึงนำละอองแสงที่เป็นเศษเสี้ยวราชรถสังหารเทพซึ่งถูกทำลายไปแล้วออกมา

ราชรถสังหารเทพคันนี้ถูกทำลายไปในระหว่างการต่อสู้ครั้งแรกกับฉุยต้าว ตอนที่มันถูกทำลายยังเหลืออีกหนึ่งผนึกเอาไว้ แค่นั้นมันก็ยังมากพอให้ฉุยต้าวประหลาดใจและบาดเจ็บ

พลังของสมบัติชิ้นนี้นับว่าพิเศษ! มันถูกสร้างขึ้นจากซวนเป่าแห่งแดนสวรรค์พิรุณ ถูกตั้งชื่อว่าราชรถสังหารเทพ และมันก็มีพลังอันแข็งแกร่ง หวังหลินเอาชีวิตรอดจากอันตรายหลายอย่างได้ก็เพราะมัน

หวังหลินนำเศษราชรถสังหารเทพที่เหลืออยู่ออกมาเพื่อดูว่าพลังอำนาจอันลึกลับของประตูดับสูญนี้จะสามารถซ่อมแซมมันได้หรือไม่!

หากสามารถซ่อมแซมได้จริงๆ หวังหลินมีสมบัติอื่นอีกหลายชิ้นที่ต้องการซ่อมแซม

เพียงแค่ละอองแสงถูกนำออกมา พลังประตูดับสูญพุ่งเข้าไปหาและถูกละอองแสงดูดซับ ไม่นานละอองแสงจึงเปล่งแสงแพรวพราว

หวังหลินหรี่ตาแคบและเผยท่าทีตื่นเต้นจนปิดไว้ไม่มิด เขาไม่คาดคิดว่าสิ่งที่เดาจะเป็นจริง พลังลึกลับของประตูดับสูญสามารถซ่อมแซมสมบัติได้จริงๆ!

เพียงไม่กี่ลมหายใจ ละอองแสงดูดซับพลังจำนวนมากของประตูดับสูญเข้าไป ละอองแสงค่อยๆ กลายเป็นรังไหมและปลดปล่อยแสงอ่อนโยน

พอรังไหมก่อตัวขึ้น มันจึงดูดซับพลังประตูดับสูญมากขึ้น จนเมื่อพลังประตูดับสูญใช้ไปเกือบหมดจึงเกิดเสียงแตกร้าว รอยแตกผุดขึ้นบนรังไหมและมีผีเสื้อสีรุ้งทะลุออกมาจากข้างใน!

คลื่นผงสีรุ้งร่วงลงมาจากปีกของผีเสื้อ มันเต้นระบำรอบๆ หวังหลิน กระพือปีกอย่างเปี่ยมสุขและผูกพัน

ท้ายที่สุดเจ้าผีเสื้อก็ร่อนลงบนไหล่หวังหลินและอยู่นิ่งๆ

หวังหลินเริ่มหัวเราะ เขามองดูผีเสื้อและนึกย้อนไปถึงประสบการณ์ที่อยู่กับ ราชรถสังหารเทพ ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอผีเสื้ออีกครั้ง!

ผีเสื้อตัวนี้คือจิตวิญญาณของราชรถสังหารเทพ!

‘ไม่ว่าจะยากเย็นแค่ไหน ข้าจะดึงพลังประตูดับสูญออกมา! ในเมื่อราชรถสังหารเทพสามารถฟื้นคืนได้ ข้าจะนำสมบัติชิ้นอื่นออกมา หากสามารถฟื้นคืนได้ ข้าจะมีสมบัติช่วยชีวิตที่ทรงพลังอีก!’ แววตาหวังหลินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาสะบัดแขนและนำสิ่งหนึ่งออกมาจากมิติเก็บของ มันคือเศษโล่

เป็นเศษเสี้ยวที่เรืองแสงสีเขียวอ่อนแรงราวกับสามารถหายไปได้ทุกเวลา

จากนั้นพลังของประตูดับสูญที่หวังหลินดึงออกมาได้รวบรวมอยู่รอบๆ มัน แสงสีเขียวเบาบางจากเศษโล่พลันเปล่งแสงสว่างราวกับเต็มไปด้วยพลังชีวิต

นี่คือโล่ฟ้าคราม สมบัติที่หวังหลินได้มาก่อนหน้านี้ มันได้แสดงพลังที่แข็งแกร่งที่สุดตอนที่อยู่ในดินแดนวิญญาณปีศาจ!

ไม่ว่าจะเป็นเทียนหยุนหรือมารโบราณ ทั้งหมดต่างก็หวาดกลัวเบื้องหน้าโล่นี้ ด้วยระดับบ่มเพาะของหวังหลินเมื่อตอนนั้น มันก็น่าตกตะลึงพอแล้ว หากสามารถซ่อมแซมมันได้ เติมพลังประตูดับสูญและระดับของหวังหลินเข้าไป พลังของมันคงน่าตกตะลึงเป็นแน่!

สิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดของสมบัติชิ้นนี้ไม่ใช่พลังป้องกันของมันแต่เป็นวิชาที่อยู่ข้างใน วิชาที่ถูกเรียกว่า…ความฝันยุคบรรพกาล!

ขณะที่เศษสีเขียวทำการดูดซับพลังของประตูดับสูญไปเรื่อยๆ ขอบของมันจึงค่อยๆ ฟื้นคืนรูปทรง แต่ไม่ได้มีพลังจากประตูดับสูญเหลืออยู่มากนัก

พอเห็นว่าพลังของประตูดับสูญลดน้อยลงและวังวนกำลังสูญหายไป หวังหลิน ยกแขนขวา กระบี่หกแก่นแท้ลอยเข้าหาวังวนและโจมตีอย่างรุนแรง

กระบี่พวกนี้คือสมบัติที่หวังหลินสร้างขึ้นด้วยแก่นแท้ ทุกการโจมตีจากแต่ละเล่มคือ การโจมตีเต็มกำลังของเซียนขั้นที่สาม

วังวนบิดเบือนพร้อมกับเสียงดังกึกก้อง หวังหลินอ้าปากและสูดอากาศเข้า ในฐานะที่เคยเป็นถึงวิญญาณกลืนกิน เขาจึงสูดเอาพลังจำนวนมากจากประตูดับสูญ ที่ไม่ได้เป็นของเขาออกมา

ขณะที่พลังจากประตูดับสูญถูกดึงออกมา โล่ฟ้าครามดูดซับได้เพียงพอและ ฟื้นคืนรูปลักษณ์ดั้งเดิม!

หวังหลินรู้สึกตื่นเต้น เขาสะบัดแขนขวาพลันปรากฏถุงมือเทพโบราณ หลังจากมันดูดซับพลังประตูดับสูญที่เหลืออยู่ มันจึงฟื้นคืนได้ด้วย!

หวังหลินหัวเราะพลางยกแขนและส่งกำปั้นเข้าใส่วังวน วังวนที่พังทลายจึงเกิดเสียงดังสนั่น แต่มีเจตจำนงอันทรงพลังเกินอธิบายได้โผล่ออกมาจากวังวนแตกสลาย

เจตจำนงนี้ทรงพลังยิ่งแต่ไม่มีใครนอกจากหวังหลินที่จะตรวจจับมันได้!

หวังหลินรู้สึกเหมือนเจตจำนงนี้คือจิตวิญญาณแรกซึ่งถือกำเนิดตอนที่โลกถูกสร้าง ราวกับทุกอย่างในดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอกได้เกิดขึ้นมาจากเจตจำนงนี้

หากเป็นก่อนหน้านี้ หวังหลินคงถอยหนีด้วยความหวาดกลัว แต่ตอนนี้กลิ่นอายทรงพลังของมหาบัณฑิตได้ปะทุออกมาจากร่างกาย เขาเห็นฟ้าดินดุจมดแมลง เช่นนั้นแล้วจะพ่ายแพ้ต่อเจตจำนงนี้ได้อย่างไร?

“วันนี้ข้าจะขอยืมพลังของประตูดับสูญของเจ้า ข้าจะตอบแทนเจ้าคืนในอนาคตแน่นอน!” หวังหลินเอ่ยเสียงดังกึกก้อง ลูกปัดฝืนลิขิตฟ้าในร่างกายพลันเคลื่อนไหว