1689. พลังอำนาจของเกาทัณฑ์สองดอก!!
คำตอบของเขาไม่ได้ออกมาจากคำพูด แต่มาจากการกระทำของหวังหลิน!
ดวงตาหวังหลินเต็มไปด้วยแสงสีทอง แขนซ้ายยกขึ้น คันศรลี่กวงปรากฏขึ้นเสียงดังตึงและคว้าเอาไว้ แขนขวารั้งสายและดึงทันที
เสียงดังซี่ๆ คันศรลี่กวงง้างจนสุดเป็นรูปพระจันทร์เต็มดวง เกาทัณฑ์ที่ทำให้ใครหลายคนหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนคันศร อากาศรอบด้านบิดเบี้ยว
หลังจากเกาทัณฑ์ปรากฏ โลกก็เปลี่ยนสีสันและสั่นเทา พวกเทพฟื้นคืนจากอาการตกตะลึง มองดูคันศร รู้สึกว่ามันดูคุ้นๆ
‘คันศรนี้คุ้นๆ นะ…คันศร…คันศรลี่กวง!!!’ วินาทีที่เทพผู้นั้นจดจำคันศรได้ สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปมหาศาล ความหวาดกลัวและไม่เชื่อเต็มทั้งสองตาพลางเปล่งเสียงกรีดร้องและล่าถอยอย่างบ้าคลั่ง
เขารู้จักคันศรนี้และพลังอำนาจของเกาทัณฑ์ด้วย มันเป็นสมบัติทรงพลังที่สามารถสั่นสะเทือนจิตใจผู้คนของแผ่นดินเซียนดาราได้ มันมีความสามารถในการทำลายล้างในระดับที่น่าหวาดหวั่น!
ตอนนี้จึงเข้าใจทันทีว่าคนตรงหน้านั่งรออยู่ตรงนี้ได้อย่างเหมาะเจาะก็เพื่อรอให้พวกเขาปรากฏ เขากำลังรอให้แดนสวรรค์โบราณเปิดออกและใช้คันศรสังหารพวกเขา!
‘เขาเป็นใคร?!’ เทพผู้นั้นล่าถอยอย่างบ้าคลั่ง ความคิดเดียวในหัวคือหนี หนี หนีเท่านั้น!
การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ได้ทำให้เทพคนอื่นเกิดความสนใจ ทว่าเมื่อได้เห็นคันศรในมือหวังหลิน จึงรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของดวงดาว แรงสั่นระลอกคลื่นจากคันศร สีหน้าท่าทางจึงเปลี่ยนแปลงไปทั้งหมด!
“คันศรลี่กวง!”
“นั่นมันคันศรลี่กวงจริงๆ!!”
เหล่าเทพที่พุ่งออกมาต่างก็หนีกันจ้าละหวั่นอย่างตื่นตระหนก พวกเขาต้องการกลับไปยังแดนสวรรค์โบราณ การเผชิญหน้ากับคนที่มีคันศรลี่กวงและสามารถรั้งสายมันได้ นั่นเหมือนกับพวกเขากำลังเดินออกมาเจอกับฝันร้าย
อย่างไรเสีย แม้จะหนีได้รวดเร็วเพียงใดก็ไม่เร็วพอที่จะหนีพ้นจากคันศรลี่กวงไปได้ ราชันย์เองก็ไม่สามารถหนีได้ พวกเขาเองก็ไม่เว้นเช่นเดียวกัน!
หวังหลินดึงแขนขวารั้งสายมากขึ้นพร้อมกับร้องคำราม ในตอนนี้ราวกับหวังหลินแทบจะทำลายคันศรไปเสีย!
เขาจ้องมองเหล่าเทพที่กำลังหนีและหวาดกลัวด้วยจิตสังหารเต็มเปี่ยม คนที่เขาต้องการสังหารคือศิษย์ของสำนักเจ็ดเต๋า! พวกศิษย์สำนักเจ็ดเต๋าผู้โอหังเห็นคนของโลกในถ้ำเป็นเพียงมดแมลง!
“พวกเจ้าไม่แตกต่างอะไรจากคนของเผ่าสายฟ้ากระจายเลย!” หวังหลินคลายมือขวาออก เสียงซี่ๆ ดังกึกก้องไปทั่วดาราจักร สายคันศรพลันหดลงและส่งพลังอันรุนแรงเข้าไปในเกาทัณฑ์!
เสียงหวีดหวิวดังกึกก้องมากพอจะสั่นสะเทือนสวรรค์ พลังอำนาจของคันศรลี่กวงสามารถทำให้ฟ้าดินสั่นสะเทือน โลกเบื้องหน้าเกาทัณฑ์พังทลาย เศษเสี้ยวแตกเป็นเสี่ยงๆ
เทพที่จะสังหารหวังหลินถึงกับหนีหัวซุกหัวซุน ลูกศรแทงทะลุเขาไป กรีดร้องโหยหวนพร้อมกับร่างกายแตกสลาย วิญญาณดั้งเดิมแตกดับสูญสิ้น!
เขาไม่ใช่เซียนคนแรกจากแผ่นดินเซียนดาราที่หวังหลินสังหาร และเขาคงไม่ใช่คนสุดท้าย!
ขณะที่ลูกศรพุ่งออกไป มันขยายออกไปยาวถึงหลายหมื่นฟุตและยังขยายอย่างต่อเนื่อง! เหล่าเทพหลายสิบคนที่ออกมาถึงกับหน้าซีดขาว เทียบกับความเร็วของเกาทัณฑ์แล้ว พวกเขาเหมือนทารกที่กำลังวิ่งหนีเสียอย่างงั้น
ปัง!
เทพสามคนแตกสลายและตายอย่างโหดเหี้ยม!
ขณะที่ดวงวิญญาณดั้งเดิมของทั้งสามคนกำลังจะหนีไป พวกมันกลับแตกดับ ถูกโลกในถ้ำที่พวกเขาดูถูกทำลายไปจนสิ้น!
ลูกศรเปล่งแสงสีทองส่องสว่างไปทั้งดาราจักรและแผ่ขยายอย่างต่อเนื่อง พริบตาเดียวมีเทพอีกแปดตนล้มตายไปอีกครา
ก่อนนี้ตอนที่เดินออกมาจากแดนสวรรค์โบราณยังรู้สึกปีติยินดี แต่ตอนนี้ความยินดีได้เปลี่ยนเป็นความเลวร้าย!
ลูกศรสังหารเทพทั้งหมดที่ปล่อยออกมา จากนั้นก็พุ่งเข้าไปข้างใน ส่งเสียงดังกึกก้องข้างในช่องว่างและเกิดการพังทลายอย่างรุนแรง
ผลกระทบของการพังทลายได้แผ่กระจายออกไปทุกทิศทางดุจคลื่นกระแทก คลื่นกระแทกนี้ทรงพลังมากพอจนสามารถเปลี่ยนวิถีโคจรของดาวเคราะห์เซียนได้แต่กลับไม่สามารถทำให้ร่างเทพโบราณของหวังหลินเคลื่อนกายได้เลยสักนิ้วเดียว!
เรือนผมของหวังหลินพลิ้วสะบัดอย่างรวดเร็ว คลื่นกระแทกใส่จนเสื้อผ้าสะบัดเสียงดังสนั่น ทว่าดวงตามั่นคงเหมือนร่างกายที่ตั้งมั่นอยู่ตอนนี้!
เขากำลังเข่นฆ่าสังหารและเกาทัณฑ์ดอกนี้ก็สังหารยังไม่มากพอ!
หวังหลินไม่รู้ว่าข้างในแดนสวรรค์โบราณมีคนมากแค่ไหนหรือมีคนที่ทรงพลังกี่คน แต่เขาเข้าใจว่าเพียงแค่คันศรลี่กวงอาจจะไม่สามารถทำลายอีกฝ่ายได้หมด อย่างไรเสียเขาก็สามารถทำลายแดนสวรรค์โบราณที่กำลังเกิดขึ้นมานี้เพื่อให้อีกฝ่ายไม่สามารถออกมาได้อีก!
หลังจากยิงดอกแรกออกไป ร่างของราชันย์พลันหยุดห่างไปหลายล้านลี้ จ้องมองตรงหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความสุข!
‘นี่เป็นเรื่องดีสำหรับข้าเหลือเกิน ข้าคำนวณไว้ว่าเขาสามารถยิงออกไปได้แค่สองดอกเท่านั้น ตอนนี้เสียไปแล้วหนึ่ง หากใช้อีกหนึ่งดอก มันต้องตายแน่นอน! หวังหลิน อาา หวังหลิน หากเจ้ายิงออกไปสองดอกจริงๆ และข้าไม่สังหารเจ้าวันนี้ ข้าจะไม่เรียกตัวเองว่า ‘ราชันย์’ อีกต่อไป ข้าจะขอใช้ชื่อตระกูลเจ้าแทน!’ ราชันย์พุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับหัวเราะไปด้วย
ขณะที่ก้าวออกไปเขาก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ปลดปล่อยความแค้นที่เก็บงำไว้กว่าสามปี!
‘ยิงดอกที่สอง ยิงดอกที่สองจริงๆ หวังหลิน เจ้าตายแน่! ข้าจะผนึกดาราจักรโบราณเสียก่อนเพื่อให้เจ้าหนีไปไหนไม่ได้ จากนั้นข้าจะสังหารเจ้าอย่างช้าๆ!’ ราชันย์สะบัดแขนโดยไม่ลังเล แผ่กระจายระดับบ่มเพาะทรงพลังออกมา ผนึกนี้ไม่ได้ป้องกันให้คนเข้ามา แต่ป้องกันไม่ให้ออกไปไหนได้!
หลังทำเช่นนั้น ราชันย์หายวับไป
ขณะเดียวกัน นางสนมลำดับเจ็ดกำลังหน้าซีด นางซวนเซ สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังรุนแรง จ้องมองตรงหน้าและกัดฟันรุนแรง
‘หวังหลิน ข้าจะไปสังหารเจ้า!!’
ปรมาจารย์เต๋าเมียวหยินและจอมมารเก้าสวรรค์กำลังพุ่งทะยานผ่านดาราจักร ความเกลียดชังของทั้งสองคนไม่น้อยไปกว่าราชันย์และนางสนมลำดับเจ็ด แม้จะบาดเจ็บแต่จิตสังหารไม่ลดน้อยลงเลย ยามนี้ทั้งสองกำลังมุ่งหน้าไปหาหวังหลิน!
‘ด้วยคนทั้งหมดที่ต้องการสังหารเจ้า ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะรอดชีวิตไปได้!’ ปรมาจารย์เต๋าเมียวหยินยิ้มออกมา
‘ข้าจะแยกเศษเสี้ยววิญญาณของเจ้าและใช้มันเป็นแสงของตะเกียงสวรรค์ไปหมื่นปี ทนทุกข์ทรมานไปหมื่นปีถึงจะทำให้ความเกลียดชังของข้าหายสิ้น!’ จอมมารเก้าสวรรค์เต็มไปด้วยสายตาเกลียดชัง
หวังหลินรั้งคันศรครั้งที่สองไปจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขารั้งมันถึงสองครั้ง หน้าผากเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ หยดโลหิตสีทองกลางหน้าผากหมองหม่นอย่างรวดเร็วยามที่รั้งคันศรจนสุดเป็นรูปพระจันทร์เต็มดวง เกาทัณฑ์ที่ถูกยิงเข้าไปในแดนสวรรค์โบราณได้ปรากฏขึ้นบนคันศรอีกครั้ง!
เกาทัณฑ์ย้อมด้วยโลหิตและมีกลิ่นคาวรุนแรง!
เบื้องหน้าเขาคือหลุมเข้าสู่แดนสวรรค์โบราณที่ส่วนใหญ่พังทลายหลังจากโดนดอกแรกไป แดนสวรรค์โบราณตอนนี้เผยให้เห็นความปั่นป่วนไปแล้ว
ข้างในรอยแยกมีเศษแผ่นดินนับไม่ถ้วนลอยอยู่ แสดงให้เห็นถึงพลังอันน่าตกตะลึงของเกาทัณฑ์!
เมื่อคันศรถูกรั้งอีกรั้ง สองกลิ่นอายโผล่ออกมาจากในรอยแยก สองกลิ่นอายนี้ทรงพลังเท่ากลิ่นอายของราชันย์เสียด้วย
หวังหลินเผยสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร คลายมือขวาออก สายคันศรดีดผึงและยิงเกาทัณฑ์ดอกที่สองออกไป! แสงสีทองในตาซ้ายหวังหลินจางลงจนสูญหายไปอย่างสมบูรณ์
ส่วนตาขวายังพอมีเหลืออยู่บ้างแต่มันก็หายไปในเวลาไม่นาน ไม่รู้ว่าหวังหลินซ่อนมันไว้หรือหายไปเหมือนตาซ้าย
ขณะที่เกาทัณฑ์เข้าไปใกล้แดนสวรรค์โบราณ พลังดึงดูดทรงพลังโผล่ออกมาจากปลายลูกศร พอมันพุ่งเข้าไปในแดนสวรรค์โบราณอย่างสมบูรณ์ ช่องว่างสู่แดนสวรรค์โบราณจึงพังทลาย!
การพังทลายนี้ได้ทำลายทางออก ป้องกันไม่ให้เหล่าเทพของแดนสวรรค์โบราณแห่งดินแดนชั้นนอกได้ออกมาอีก ทั้งยังทำลายทางผ่านและขัดขวางโอกาสของพวกเขาจนหมดสิ้น!
เสียงดังอึกทึกอย่างต่อเนื่องตรงจุดที่ทางออกพังทลาย สองกลิ่นอายทรงพลังถูกขัดขวาง ไม่สามารถออกมาได้อีกต่อไป
หวังหลินไม่เห็นพลังอำนาจของเกาทัณฑ์สองดอกจากคันศรลี่กวง แต่กับคนในแดนสวรรค์โบราณ มันคือฝันร้าย!
แดนสวรรค์โบราณของดินแดนชั้นนอกและแดนสวรรค์โบราณของดินแดนชั้นในนั้นเชื่อมต่อกันอย่างลึกลับ สี่ขุนพลทั้งหมดมีท่าทีสุขุมแฝงความหวาดกลัว มองไปยังท้องฟ้าที่กำลังปั่นป่วนเบื้องหน้า ท้องฟ้าราวกับกระจกแต่ก็ยังเผยฉากเหตุการณ์อันน่าตกตะลึงที่เกิดขึ้นข้างในแดนสวรรค์โบราณของดินแดนชั้นนอก!
“เด็กคนนี้…เด็กคนนี้…เราอย่าไปล่วงเกินเขาจะดีที่สุด…” ผ่านไปสักพักขุนพลมังกรฟ้าจึงสูดหายใจลึก สายตาหวาดกลัวยิ่ง
ขุนพลเต่าดำขบคิดเงียบๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ไม่ได้เหลือให้ยิงเพียงแค่สองดอกแน่นอน เขาไม่ใช่คนโง่ ทั้งยังมีความคิดเจ้าแผนการดุจปีศาจ เขาจะปล่อยให้คนอื่นรู้เรื่องสำคัญขนาดนั้นง่ายๆ ได้อย่างไร? ข้าเดาอย่างน้อยเขาก็มีมากกว่าสามดอก!”
ทั้งสี่คนมองหน้ากันเองและพยักหน้า
หลังจากหวังหลินยิงออกไปสองครั้ง เสียงหัวเราะดังกึกก้องทั่วดาราจักรโบราณ ราชันย์ปรากฏตัว ก้าวเข้าหาหวังหลินพร้อมจิตสังหารเต็มเปี่ยม!