740. ไร้ที่เปรียบ การประลองแห่งเต๋า
คำพูดของซิ่วเฟิงหานถูกขัดขวางเนื่องจากการหายไปของหอกเล่มนั้น
ซิ่วเฟิงหานเดินออกมาจากฝุ่นผง ใบหน้าซีดและตกอยู่สภาวะค่อนข้างแย่ ดวงตาเย็นเฉียบนำพาจิตสังหารบ้าคลั่งมาด้วย
“เจ้าเยี่ยมมาก เยี่ยมจริงๆ!” น้ำเสียงเย็นเยียบนั้นออกมาจากปากและยังกัดฟัน เซียนขั้นแรกผลักเขามาได้ไกลขนาดนี้ถือว่าเป็นเรื่องอับอายขายขี้หน้า! เขาลืมเลือนว่าตนเองมาที่นี่เพื่อเศษสมบัติใต้พื้นดินไปแล้ว สิ่งเดียวที่อยู่ในความคิดเขาคือฆ่าหวังหลิน!
หวังหลินลอบถอนหายใจ ยากมากที่จะฆ่าเซียนขั้นที่สอง การคาดคำนวณและการโจมตีทั้งหมดที่ทำลงไปเนื่องมาจากให้โอกาสองครักษ์เทพใช้กำปั้นนั้น หากเป็นเซียนขั้นแรกคนใดก็ตามคงไม่สามารถป้องกันการโจมตีนั้นได้เลย
ทว่าเขาเพียงแค่บาดเจ็บเท่านั้น ทั้งยังไม่ได้ฆ่าเซียนขั้นมายาหยินซึ่งยังไม่ถือได้ว่าเป็นเซียนขั้นสองที่แท้จริงอีกต่างหาก
“คนผู้นี้ทรงพลังมากกว่าผู้ส่งสาส์นเต่าสายฟ้าเมื่อตอนนั้น” หวังหลินโบกแขนและเศษชิ้นส่วนทั้งหมดที่เผยบนพื้นดินได้ถูกหวังหลิรวบรวมเอาไว้
หวังหลินกำลังจ้องเพลิงดอกบัวปิศาจเหนือศีรษะซิ่วเฟิงหาน
ซิ่วเฟิงหานสูดหายใจลึก ชี้ไปมือขวาไปที่ท้องฟ้าและเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “แม้เจ้าจะมีหุ่นเชิดนั่น ต้องขอบคุณเต๋าดอกบัวปิศาจของข้าที่ก่อเกิดขึ้นมาตอนที่ข้าบรรลุขั้นมายาหยิน เจ้าจะได้กลายเป็นขี้เถ้า!”
“เต๋าดอกบัวปิศาจ โคจรแรก!”
เมื่อซิ่วเฟิงหานเอ่ยจบ ดอกบัวปิศาจของเขาเร่ิมหมุนวงกลมอย่างช้าๆ การหมุนทำให้เปลิงปิศาจหนาแน่นยิ่งขึ้นและปกคลุมท้องฟ้าไปครึ่งส่วน
สีหน้าท่าทางหวังหลินเคร่งเครียดยิ่ง หายากนักที่จะเห็นเซียนที่มีเต๋าของตนเอง การหมุนของดอกบัวปิศาจดูเหมือนเป็นการเข้ามาแทนโลกของมันเอง ราวกับโลกนี้กำลังเปลี่ยนไป
ความรู้สึกนี้คล้ายจริงแต่ก็ไม่จริงอย่างยิ่ง ราวกับเขากลายเป็นเม็ดทรายในโลกและกำลังถูกการหมุนของโลกลบล้างไปอย่างโหดเหี้ยม
“ข้าไม่อาจปล่อยให้มันหมุนไปได้ต่อไป!” ใบหน้าหวังหลินซีดขาวทันที ทันใดนั้นสายฟ้าข้ามผ่านท้องฟ้าเสียงดังกึกก้องซึ่งครึ่งนึงท้องฟ้าถูกเพลิงปิศาจจากดอกบัวปิศาจครอบคลุมไปแล้ว
แม่น้ำอเวจีปรากฏขึ้นกลางท้องฟ้าในเสี้ยววินาที แม่น้ำอเวจีนี้ยาวไกลแสนไกล ขณะที่แม่น้ำมหึมาปรากฏขึ้นกลางท้องฟ้า พลันระเบิดเสียงร้องไห้คร่ำครวญจากภายในทำให้ทั้งโลกเต็มไปด้วยความขุ่นแค้นเคืองใจไร้ที่สิ้นสุด
แม่น้ำอเวจีเบียดเข้าไปในอาณาเขตของเพลิงสีดำจนสร้างพลังอำนาจขั้วตรงข้าม ตอนนี้การหมุนของโลกค่อยๆหยุดชะงักและหวังหลินเผยสีหน้าเคร่งเครียดออกมา
เซียนที่มีเต๋าของตนเองตะสามารถสร้างเต๋าขึ้นมาเป็นตัวเป็นตนได้อย่างน่าหวาดกลัว! เห็นได้ชัดว่าหวังหลินมาถึงจุดนี้แล้ว
สายตาซิ่วเฟิงหานขมวดเข้าด้วยกันพร้อมกับจ้องแม่น้ำอเวจี “เช่นนั้นเจ้าก็สามารถสร้างตัวตนแห่งเต๋าขึ้นมาได้เช่นเดียวกัน เจ้าทั้งยังสามารถดึงวิญญาณออกมาจากภูเขาและมีสมบัติวิเศษมากมาย หากข้าเดาถูกเจ้าก็เป็นเซียนขั้นที่สองด้วย แต่เนื่องด้วยสถานการณ์บางอย่าง ระดับบ่มเพาะของเจ้าจึงตกลงไปที่ขั้นเทวะระดับปลายสูงสุด!”
การคาดการณ์เช่นนี้สามารถป้องกันซิ่วเฟิงหานไม่ให้รู้สึกแย่เท่านั้น ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่สามารถเผชิญหน้ากับความจริงที่ว่าเซียนขั้นเทวะสามารถแข็งแกร่งได้ขนาดนี้
“ข้าเชื่อว่าหุ่นเชิดนั่นคือร่างดั้งเดิมของเจ้าและร่างนี้คือร่างโคลน เจ้าต้องได้รับบาดเจ็บมากเกินไปเพื่อที่วิญญาณดั้งเดิมจะกลับคืนสู่ร่างหลัก!” ยิ่งซิ่วเฟิงหานเอ่ยขึ้นมาก็ยิ่งชัดเจนในใจและยิ่งมั่นใจในการคาดการณ์ของตัวเอง
“มาดูกันว่าเต๋าของใครจะแข็งแกร่งกว่า!” สายตาซิ่วเฟิงหานเย็นเยียบและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าฟัน ดอกบัวเหนือศีรษะเริ่มหมุนเร็วขึ้นทันที เพลิงสีดำขยายขนาดมหาศาลจนถึงจุดที่ก่อเกิดกำแพงเพลิงดำที่ทำให้ใครต่อใครลำคอแห้งผากทันทีที่มองเห็น
ซิ่วเฟิงหานตะโกน “เพลิงปิศาจ เผาไหม้!” วังวนเพลิงแยกออกมาจากดอกบัวและพุ่งเข้าหาหวังหลิน
วังวนหมุนวงกลมอย่างเร็วจนสร้างสายลมรุนแรงพัดพาความร้อนหนาแน่นไปด้วย สายลมพายุนี้เข้าใกล้หวังหลินทันที
ดวงตาหวังหลินเรืองแสงสีทอง การต่อสู้ครั้งนี้เป็นการต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายครั้งแรกนับตั้งแต่บรรลุขั้นเทวะระดับปลายสูงสุด ขณะที่เพลิงปิศาจเข้ามาใกล้ หวังหลินยกมือขึ้นมาและตะโกน “ความสามารถที่สอง ควบแน่นวิญญาณแม่น้ำ!”
แม่น้ำอเวจีสั่นสะท้านทันทีและแรงอาฆาตพยาบาลทั้งหมดข้างในถูกกลั่น แรงอาฆาตพยาบาลนี้ทรงพลังเกินไปเนื่องเพราะหวังหลินรวบรวมมาจากคนธรรมดาทั้งหมดบนดาวฉิงหลิน ทั้งหมดนี้รวมเข้าด้วยกันจสก่อเกิดเป็นแรงอาฆาตจำนวนมหึมา
แรงอาฆาตมหึมาเปลี่ยนเป็นรูปร่างและพุ่งออกมาเป็นเงาหลายร่าง เงาแต่ละร่างมีรูปร่างเป็นคนธรรมดา
ในเสี้ยววินาทีนั้นเงาของคนธรรมดานับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นในโลก ตอนนี้ทั้งโลกดูเหมือนหนาแน่นและมีแต่ฝูงชน
ทว่าเหล่าคนธรรมดาที่ก่อเกิดขึ้นจากแรงอาฆาตทั้งหมดได้หลอมรวมกันในพริบตาจนเกิดเป็นวิญญาณอาฆาตรูปร่างมนุษย์ที่ไม่มีรูปลักษณ์ใดเด่นชัด!
วิญญาณอาฆาตถือกำเนิดขึ้นจากแม่น้ำอเวจี ขณะที่มันปรากฏขึ้นมา แม่น้ำอเวจีได้ห่อหุ้มรอบวิญญาณดวงนั้นและพุ่งเข้าใส่วังวนเพลิงปิศาจ
วิญญาณอาฆาตและวังวนเพลิงปิศาจเข้าปะทะกันจนสร้างพลังเหนือจินตนาการขึ้นมา พริบตานั้นเกิดเสียงดังสนั่นรุนแรงออกมาจากท้องฟ้า!
ทั้งท้องฟ้าดูเหมือนจะถูกพลังสายนี้ฉีกกระชาก!
พื้นหินดินทรายสั่นไหวอย่างรุนแรงภายใต้ผลกระทบของพลัง รอยร้าวปรากฏขึ้นเบื้องหน้าหวังหลินและซิ่วเฟิงหานและมันกระจายตัวอย่างรวดเร็วราวกับทั้งทวีปกำลังถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน!
วิญญาณอาฆาตแตกกระจายกลายเป็นแรงอาฆาตหลายเส้นนับไม่ถ้วนและกลับคืนสู่แม่น้ำอเวจี จากนั้นแม่น้ำอเวจีพังทลาย!
แม่น้ำอเวจีคือเต๋าของเขา และการที่มันพังทลายหมายความว่าเต๋าของเขาพังทลายไปด้วย เมื่อหวังหลินสัมผัสถึงผลกระทบของการพังทลาย ใบหน้าท่าทางพลันซีดเผือดทันที หวังหลินเดินโซเซก้าวถอยหลัง พลังของเพลิงปิศาจถูกส่งเข้าไปในแม่น้ำอเวจี และเมื่อแม่น้ำอเวจีพังทลายมันจึงถูกส่งเข้าไปในวิญญาณดั้งเดิมของหวังหลิน
การเผาไหม้ของเพลิงปิศาจราวกับกำลังเผาไหม้ไปทั้งโลก ใบหน้าหวังหลินเปลี่ยนเป็นสีแดงจากนั้นกระอักโลหิตคำโตออกมาและถูกแทนที่ด้วยจิตสังหารเต็มเปี่ยม!
“ความสามารถที่สาม พลังอำนาจแห่งแม่น้ำอเวจี!” หวังหลินหันศีรษะขวับขึ้นด้านบนและจ้องแม่น้ำอเวจีที่กำลังป่นปี้ นิสัยไม่ยอมพ่ายแพ้ของเขาถูกเผยผ่านสายตาคู่นั้น
หวังหลินไม่เคยยอมพ่ายแพ้ แม้เต๋าของเขาพังทลาย ก็แค่สร้างมันขึ้นมาใหม่อีกครั้ง! หากแม่น้ำอเวจีพังทลายอีก เขาก็แค่สร้างมันขึ้นมาใหม่อีก! เพลิงปิศาจถูกบังคับให้ออกไปผ่านรูขุมขนบนร่างกายจากนั้นก็เกิดควันสีดำพวยพุ่งขึ้นไปในอากาศ
สีหน้าของซิ่วเฟิงหานซีดเผือดไปด้วยเช่นกันและเขาก้าวถอยหลังไปหลายก้าว แม้ว่าเพลิงปิศาจที่สร้างขึ้นมาเต๋าจะไม่ได้พังทลาย แต่หากมีสายฝนตกลงไป เพลิงมากกว่าครึ่งจะแตกดับ
แม้แต่ร่างเขายังถูกวิญญาอาฆาตจากแม่น้ำอเวจีกัดเซาะ โชคดีที่ระดับบ่มเพาะของเขาทรงพลังพอจนสามารถยับยั้งเอาไว้ในไม่กี่ครั้ง หากเขาไม่สามารถยับยั้งมันได้ มันคงลุกล้ำเข้าไปในจิตใจและเขาคงบ้าคลั่งไปก่อนที่หวังหลินจะมีโอกาสโจมตีเสียอีก
“การประลองแห่งเต๋าถือว่าอันตรายที่สุด คำพูดนี้ไม่ผิดเพี้ยนเลยแม้แต่น้อย!” เป็นครั้งแรกที่ซิ่วเฟิงหานวางหวังหลินไว้ในระดับเดียวกันกับเขา
การประลองเต๋าบ่อยครั้งสั่นสะเทือนไปถึงรากเหง้าของเซียน ไม่ใช่วิญญาณดั้งเดิมหรือเลือดเนื้อแต่เป็นจิตใจแห่งเต๋า ผลกระทบที่ตามมาหากจิตใจแห่งเต๋าได้รับความเสียหายถือว่าน่าหวาดกลัวยิ่งและยากมากที่จะฟื้นฟูขึ้นมาได้!
ซิ่วเฟิงหานเห็นว่าแม่น้ำอเวจีของหวังหลินพังทลาย แต่ขณะนั้นการไม่ยอมแพ้รุนแรงเป็นผลสืบเนื่องให้แม่น้ำอเวจีที่กำลังเสียหายคืนร่างขึ้นมาใหม่!
ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้เขาตกตะลึงอย่างมาก ดวงตาเผยประกายแสงลี้ลับ เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นวิชาเต๋าแบบนี้ ดวงตาส่องประกายและรู้ว่าตอนนี้เขาไม่สามารถล่าถอยได้ นี่คือการประลองเต๋าและหากเขาล่าถอย ผลกระทบคงหนักหนาสาหัสมาก ฝ่ามือพลันสร้างผนึกและตะโกน “ดอกบัวปิศาจ หนึ่งร้อยโคจร!”
ดอกบัวสั่นเทาและหมุนวงกลมอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ความรู้สึกว่าโลกกำลังหมุนพลันปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง
ความรู้สึกน่าหวาดกลัวนี้ทำให้ร่างหวังหลินล่าถอยโดยไม่รู้ตัว เขาไม่ได้ต้องการถอยแต่ไม่มีทางเลือก มันให้ความรู้สึกราวกับเขากำลังถูกการหมุนของโลกกำจัดไปหากเขาไม่ถอยมา
“ข้าเคยฆ่าเซียนขั้นมายาหยินมาก่อน ไม่เช่นนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าคนอื่น!” เท้าขวาหวังหลินเยียบย่ำลงไปบนพื้นและร่างกายหยุดชะงัก สายตาไม่ยอมแพ้ตกลงไปบนแม้น้ำอเวจีโดยตรง
ความต้องการนี้บรรจุความมุ่งมั่นของหวังหลินเข้าไปด้วย การผสานความต้องการไม่ยอมแพ้และความเชื่อของเขาทำให้แม่น้ำอเวจีหยุดการพังทลาย พร้อมกันนั้นเกิดพลังดึงดูดทรงพลังออกมาจากภายในแม่น้ำอเวจี!
แรงดึงดูดนี้ทรงพลังยิ่ง ราวกับต้องการดูดทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไปในแม่น้ำอเวจี ไม่ว่าการหมุนหนึ่งรอบจะเป็นเช่นไร มันก็ไม่สามารถหลบหนีจากแรงดึงดูดจากความเข้าใจของการตัดผ่านดาราจักรสองแห่งไปได้!
แรงดึงดูดทรงพลังจนแม้กระทั่งดอกบัวยังช้าลง ราวกับว่าดอกบัวนั้นอยู่ในน้ำ ขณะที่มันหมุนจจึงถูกขัดขวาและช้าลง
การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้ท่าทางของซิ่วเฟิงหานเปลี่ยนไปมหาศาล เขากระโดดขึ้นไปโดยไม่ลังเล เขากำลังนั่งลงบนดอกบัวและใช้พลังของตัวเองเพื่อทำให้ดอกบัวหมุน
หวังหลินจะปล่อยโอกาสนั้นไปได้อย่างไร? จึงพุ่งตัวออกไปในทันที ภายใต้แรงดึงดูดของแม่น้ำอเวจี ฝ่ามือขวาชี้เข้าไปในอากาศ สายตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร ร้องตะโกนขึ้น “แส้แห่งกรรม!”
เส้นโค้งปรากฏขึ้นมาระหว่างคิ้วหวังหลิน เส้นบางเฉียบค่อยๆยื่นยาวออกมาจนกระทั่งกลายเป็นแส้ยาว!
ขณะที่แส้ปรากฏขึ้น มันสะบัดและส่งเสียงเพี๊ยะสร้างระลอกคลื่นนับไม่ถ้วนออกมาดุจสิ่งของที่สัมผัสไม่ได้ มันฟาดเข้าใส่ซิ่วเฟิงหานที่กำลังพุ่งเข้าหาดอกบัวด้วยความโหดเหี้ยม!
แส้เพียงแค่ฟาดใส่อากาศเพียงครั้งเดียวแต่ส่งผลกระทบซิ่วเฟิงหานอย่างลึกลับ ร่างกายเขาสั่นเทา ใบหน้าซีดและหยุดชะงัก
แส้แห่งเวรกรรมโจมตีถึงกรรม!
“จิตใจแห่งเต๋าของเขามีข้อบกพร่อง!” หวังหลินขมวดสายตาและพุ่งออกไปโดยไม่ลังเล