821. ซิ่วมู่!
หวังหลินคำนับฝ่ามือและกล่าวน้ำเสียงสงบนิ่ง “ข้าหลงทางมาและสงสัยว่าที่นี่คือเขตไหนของดาราจักรทุกชั้นฟ้า ดาวดวงนี้ชื่ออะไร?”
ชายวัยกลางคนขบคิดก่อนจะก้าวถอยหลังพูดขึ้นมา “ที่นี่คือเขตตะวันตกและนี่คือดาวปฐพีทมิฬ ท่านชื่ออะไร?”
หวังหลินมองชายวัยกลางคนและไม่ได้ตอบคำถาม เขานำหินหยกออกมาตรวจสอบด้วยสัมผัสวิญญาณและพบตำแหน่งของดาวปฐพีทมิฬ พลางกำหนดตำแหน่งตัวเอง
ขณะที่ชายวัยกลางคนก้าวถอยหลัง ฝ่ามือขวาสัมผัสกระเป๋านำหินหยกขึ้นมาไว้ในฝ่ามือ ใบหน้าเพ่งพินิจสำรวจหินหยก
ตอนที่ตระกูลเหยาส่งสาส์นสวรรค์ออกมา พวกเขาได้สลักรูปลักษณ์ของซิ่วมู่ไว้บนหินหยกและส่งต่อให้ตระกูลเซียนหลายแห่ง
ถ้ามีใครสักคนพบเบาะแสเกี่ยวกับเป้าหมายของสาส์นสวรรค์ พวกเขาจะได้รับรางวัลอย่างงาม!
จิตใจของชายวัยกลางคนเต้นกระดอนพลางตรวจสอบหินหยก นอกจากเสื้อผ้าแล้วคนที่อยู่ในหินหยกแทบจะเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยนกับชายตรงหน้า!
‘ซิ่วมู่!! เขาคือซิ่วมู่!’ ระลอกคลื่นก่อตัวขึ้นภายในชายวัยกลางคน แต่ไม่เผยอาการอะไรออกมาทางสีหน้า
ชายวัยกลางคนกล่าวพร้อมรอยยิ้มด้วยสีหน้าเป็นธรรมชาติ “สหายเซียนทั้งหมดรีบเร่งมาทางนี้ ทำไมไม่พักที่นี่สักสองสามวันก่อนจะจากไปเล่า!”
หวังหลินถอนสายตาออกมาจากหินหยกและมองชายวัยกลางคนโดยเฉพาะหินหยกในมืออีกฝ่าย เขากล่าวขึ้นท่าทีสงบนิ่ง “ไม่จำเป็น!” สิ้นคำก็พุ่งออกไปไกล
ด้านหลังเขาคือเผ่าอมตะที่ถูกเลือกติดตามไปด้วยใบหน้านิ่งเฉย ลำแสงหลายร้อยเส้นหายวับออกไปไกลอย่างรวดเร็ว
ชายชราหนึ่งในนั้นมองหวังหลินและพรรคพวกที่กำลังหายไป พลางเอ่ยขึ้น “น้องโอวหยาง เบื้องหลังคนพวกนี้เราไม่ทราบแน่ชัด ทำไมไม่เชิญชวนมาที่ดาวของเรา? ตอนนี้เราต้องปิดด่านฝึกตนและมุ่งมั่นเพื่อให้ได้ฉายาเทพ!”
“พี่เฉิน ไม่คิดบ้างหรือว่าคนผู้นั้นดูคุ้นๆ?” แววตาชายวัยกลางคนสว่างวาบขึ้นมาและโยนหินหยกในมืออกไป
ชายชราสองคนตกตะลึง หลังจากมองหินหยกอย่างละเอียดสีหน้าท่าทางแต่ละคนพลันเปลี่ยนไปมหาศาล
“เป็นเขาจริงๆ!”
“ข่าวลือว่าเขาหายตัวไปนานมาก ไม่คาดคิดว่าจะปรากฏตัวที่นี่!”
“ตระกูลเหยาให้รางวัลคนที่แจ้งเบาะแส ถ้าเป็นไปได้ด้วยดี การจะได้ฉายาเทพมาจะเป็นเรื่องง่ายมาก!” ชายวัยกลางคนเลียริมฝีปาก แววตาท่วมท้นด้วยความโลภ
ชายชราหนึ่งในนั้นลังเลและกล่าวออกมา “ทว่าซิ่วมู่คนนี้ไม่ใช่คนไร้ชื่อ ถ้ามีคนเผยตำแหน่งเขา อาจจะกลับมาแก้แค้น…”
“ไม่ต้องกังวลเลย! เขาจะไม่มีโอกาสมาแก้แค้นเราอยู่แล้วเพราะจะถูกตระกูลเหยาสังหาร!” ชายวัยกลางคนเผยสีหน้าเยาะเย้ยพลางนำหินหยกขึ้นมา กัดฟันแน่นและบดขยี้หินหยกทันที มันเปลี่ยนสลายกลายเป็นฝุ่นผง
หมอกเคลื่อนตัวและควบแน่นกลายเป็นร่างมายา เป็นร่างชายหนุ่มที่มีสีหน้าโอหังยิ่ง
“โอวหยางฉุนแห่งดาวเคราะห์ปฐพีทมิฬ ขอคารวะท่านผู้ส่งสาส์นท้องนภาแห่งตระกูลเหยา ข้าพึ่งพบเบาะแสของซิ่วมู่…”
หวังหลินเคลื่อนร่างผ่านดาวเคราะห์หลายดวงด้วยความรวดเร็วยิ่งพร้อมกับลำแสงหลายร้อยเส้นติดตามพุ่งออกไปไกล
ขณะเหาะเหินหวังหลินก็ขบคิดไปด้วย
‘ชายคนนั้นประหลาดเล็กน้อย…ทว่าข้าไม่คุ้นเคยหรือเคยเจอเขามาก่อน บางทีข้าอาจจะคิดไปเอง’ หวังหลินขบคิดแววตากระพริบเย็นเยียบและหยุดร่างลง
สมาชิกเผ่าอมตะที่ถูกเลือกทั้งหมดหยุดลงและมองหวังหลิน
หวังหลินสัมผัสกระเป๋านำหินหยกแผนที่ออกมา หลังจากทำร่องรอยเอาไว้เขาก็โยนมันให้บรรพชนเผ่า พลางกล่าวขึ้น “ข้าใส่ตำแหน่งดาวฉิงหลิงเอาไว้แล้ว พวกเจ้าทั้งหมดมุ่งไปที่นี่ ข้าจะตามไปทีหลัง!”
ชายชราขบคิดเงียบๆและรับหินหยกไว้ หลังจากตรวจสอบมันเขาก็มองหวังหลินและกล่าวอย่างเคารพ “เมื่อเป็นเช่นนั้นเราจะขอนำไปก่อน ท่านผู้มีพระคุณไว้เราเจอกันที่ดาวฉิงหลิง!”
หวังหลินพยักหน้าเล็กน้อย เฝ้ามองสมาชิกเผ่าอมตะที่ถูกเลือกจากไป หลังจากนั้นหวังหลินก็หันกลับมาก้าวไปทางดาวปฐพีทมิฬ
‘สามคนที่ดาวปฐพีมิฬมีท่าทางประหลาด! อาจมีปัญหาเกิดขึ้น ระมัดระวังไว้จะดีกว่า!’
ระลอกคลื่นปรากฏใต้ฝ่าเท้า เขาก้าวเท้าอีกข้างพลันเกิดระลอกคลื่นมากขึ้น ผสานตัวเข้ากับโลกไร้อุปสรรค
พอเขาก้าวย่างที่สาม หวังหลินก็หายตัวไปอย่างสิ้นเชิง
นอกดาวปฐพีทมิฬ ชายวัยกลางคนพึ่งจะพูดจบไป ชายหนุ่ที่ก่อตัวขึ้นจากสายหมอกพลันดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้า ใบหน้าแฝงร่องรอยความตื่นเต้นและเอ่ยขึ้น “เยี่ยมมาก ข้าจะรายงานเบาะแสที่เจ้าทั้งสามพบให้กับตระกูล ถ้ามันเป็นความจริง เมื่อนั้นพวกเจ้าสามคนจะไม่ขาดแคลนทรัพยากรใดๆเลย!”
หลังเอ่ยขึ้นมา สายหมอกก็หายไป
ชายวัยกลางคนเผยแววตาเปล่งความสุข เขามองกลับไปยังพรรคพวกสองคนและหัวเราะ “นี่มันง่ายดายยิ่ง เราแค่แจ้งเบาะแส ซิ่วมู่นั่นจะตายโดยไม่ต้องสงสัย ทำไมเราควรจะปล่อยให้คนอื่นได้ประโยชน์นี้เสียเองเล่า? สวรรค์ให้โอกาสนี้แก่เราแล้ว ไม่เช่นนั้นทำไมซิ่วมู่ถึงมาที่นี่แทนที่จะเป็นดาวเคราะห์เซียนดวงอื่น?”
สองชายชราขบคิดเงียบๆและยิ้มบิดเบี้ยว ตอนนี้เรื่องก็เกิดขึ้นแล้วจึงไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ทว่ายังมีเงาความกังวลที่ไม่หายไปจากจิตใจแต่ละคน
“ข้าหวังว่าซิ่วมู่จะไม่แข็งแกร่งตามตำนานที่กล่าวอ้างและเขาจะถูกตระกูลเหยาสังหาร ถ้าเขาพบว่าข่าวที่เขาอยู่ที่ไหนรั่วไหลออกมาจากเรา ข้ากลัวว่า…”
ขณะที่ชายชราเอ่ยเช่นนั้น สีหน้าพลันเปลี่ยนไปมหาศาล เขามองด้านหลังชายวัยกลางคนและใบหน้าซีดเผือดไร้สีสันในทันที
ร่างชายชราอีกคนสั่นเทา ไม่เชื่อสายตาตัวเองและอุทานขึ้น “ซิ่ว…ซิ่วมู่!!”
เส้นผมเส้นขนทั้งหมดในร่างชายวัยกลางคนตั้งชูชันขึ้นและเกิดความกลัวในใจ เขาไม่กล้าเคลื่อนไหวหรือหันตัวกลับสักนิดเดียวราวกับถูกสายฟ้าตราตรคงเอาไว้!
ระลอกคลื่นหนึ่งปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าด้านหลังชายวัยกลางคนและหวังหลินเดินออกมา ดวงตาเต็มไปด้วยจิตสังหารแข็งกล้าจนเป็นรูปเป็นร่าง
“พวกเจ้าสามคนกล้าดียังไง!” หวังหลินปรากฏตัว สองดัชนีก่อเกิดเป็นกระบี่ เพียงก้าวเดียวเขาก็ประทับตรงใส่หลังศีรษะชายวัยกลางคน
เสียงดังป๊อปสะท้อนอยู่ภายใน จากนั้นกระอักโลหิตและพ่นเลือดจำนวนมากออกมาจากร่าง ลอยเป็นวงโค้ง ร่างกายแตกสลาย ดวงวิญญาณพยายามหลบหนี ทว่าถูกหวังหลินจับเอาไว้ทันที
ฉากเหตุการณ์นี้เสมือนกับค้อนยักษ์กระแทกเข้าใส่หน้าอกชายชราสองคน ทำให้พวกเขาหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง
ทั้งสองคนล่าถอยพร้อมกับกรีดร้องออกมาโดยไม่ลังเล