(80%)ลวงพาขึ้นคอนโด

คีตกาลก็ลุกไปที่เตียงตรวจ ถอดรองเท้า นอนลงรอให้หมอฉีดยาชา ทำแผลให้

หมอก็จัดแจงล้างแผลทันที

คีตกาลเม้มปากกลั้นเสียงร้องเอาไว้

หลังจากล้างแผลแล้ว หมอก็จิ้มยาชาไปสองจึ๊ก แล้วก็รอเวลาให้ยาชาออกฤทธิ์ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ลงมือเย็บแผลอย่างรวดเร็ว เย็บไป 3 เข็มแล้วก็เช็ดคราบเลือดออก ปิดผ้าก๊อซพันเอาไว้ เป็นอันเสร็จ

“เสร็จแล้วครับ เดี๋ยวเชิญรับยาจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ด้านนอกนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ” คีตกาลยกมือไหว้ แล้วก็ลุกขึ้นนั่ง ลงจากเตียง ใส่รองเท้า หยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วเดินตามพยาบาลออกไป

“เชิญค่ะ” พยาบาลเปิดประตูให้

คีตกาลเดินไปจ่ายเงินรับยาแล้วก็ออกจากคลินิก เดินไปสถานีรถไฟ MRT หยิบบัตรออกมาแตะกับเครื่องแล้วก็เดินเข้าสถานีไป

ยืนรอรถไฟอยู่ครู่ใหญ่ รถไฟก็มา เธอเดินขึ้นรถไฟไปอย่างอ่อนล้า ครั้นถึงสถานีปลายทางเธอก็เดินออกไปต่อวินมอเตอร์ไซต์กลับคอนโด

เมื่อถึงห้อง เธอก็ถอดรองเท้าออก วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะคอมแล้วก็นอนลงบนเตียงทั้งอย่างนั้น ปิดตาหลับลงอย่างอ่อนล้าทั้งกายและใจ เธอไม่ได้ส่องกระจกจึงไม่ได้เห็นละอองทองเปลวติดอยู่บนหน้าผากเป็นละอองจางๆ

ด้านตรีปุระ หลังจากปาราวตีตั้งสติได้ก็รีบพาสามีไปโรงพยาบาลทันที เมื่อหมอถาม ตรีปุระก็ตอบว่า “หกล้มไปทับกรรไกรครับ”

หมอก็จัดแจงผ่าตัดเอากรรไกรออกแล้วเย็บแผลให้

หลังจากทำแผลเสร็จ ทั้งสองก็กลับคอนโด ปาราวตียังโกรธสามีจึงนอนแยกห้องกัน ปล่อยให้สามีนอนคนเดียวไป

เมื่อได้นอนหลับ ตรีปุระก็ใช้พลังของตัวเองเข้าไปในห้วงฝันของคีตกาล แต่เขากลับเข้าไปในห้วงฝันของคีตกาลไม่ได้ มีม่านพลังขวางกั้นเอาไว้ ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ไม่อาจเข้าไปในห้วงฝันได้เลย จนเขาสงสัยว่าพลังของตัวเองมีปัญหาหรืออย่างไร จึงลองเข้าไปในห้วงฝันของภรรยา

ปาราวตีเห็นสามีก็แง่งอนใส่ ไล่ว่า “จะไปไหนก็ไป”

ตรีปุระเดินเข้าไปกอดเอวภรรยาไว้ “จะให้ไปไหนล่ะ ผมรักปรานะ ผมรักลูกของเราด้วย” มือเลื่อนไปลูบหน้าท้องที่ยังไม่ค่อยนูนเท่าไหร่

“รัก แต่กลับนอนกับผู้หญิงอื่นในบ้านของเรา บนเตียงของเรา แบบนี้น่ะเหรอเรียกว่ารัก เรียกว่ามักง่ายมั่วไม่เลือกถูกต้องที่สุด” ปาราวตีพูดประชดประชัน มือก็แกะมือเขาออกจากเอวตัวเอง

ตรีปุระก้มลงซุกไซร้ต้นคอภรรยา

“อื๊อ” ปาราวตีหดคอหนีด้วยความขนลุกปนจั๊กจี้น้อยๆ

ตรีปุระจึงยิ่งซุกไซร้หนัก มือก็เลื่อนขึ้นไปกอบกุมเต้าอวบอิ่ม

“อื๊อ คุณตัน…” ปาราวตีเอนตัวพิงอกเขา ไม่รู้ว่าเสื้อผ้าหลุดออกจากตัวไปตั้งแต่ตอนไหน รู้แต่ว่าตัวเองเปลือยเปล่าอยู่ในอ้อมกอดสามี

ตรีปุระเลื่อนริมฝีปากไปขบใบหูหยอกเย้า มือหนึ่งเค้นเต้า อีกมือหนึ่งก็เลื่อนลงไปหาดงหญ้าดกดำรกทึบกลางลำตัวภรรยา

“อื้ม…คุณตัน ปราอยาก…” ปาราวตี เบียดสะโพกเข้าหาต้นขาสามี

ตรีปุระส่งนิ้วเข้าไปสำรวจช่องทางเห็นว่าเยิ้มฉ่ำจึงจับแก่นกายเสียบเข้าไปในรูของภรรยาดังสวบ!

“อื้ม…” ปาราวตีครางอย่างพึงพอใจ ที่ได้แก่นกายใหญ่ๆของสามีมุดเข้าไปช่วยเการ่องที่อดอยากแห้งแล้งมานานเกือบสองอาทิตย์เพราะบินไปดูงานที่ไต้หวันซึ่งทางกรมจัดไป ด้วยความอยากเซอร์ไพร้สสามีจึงบินกลับมาโดยไม่บอก แต่ไม่คิดว่าจะได้มาเจอเซอร์ไพร้สของสามีจนเจ็บปวดหัวใจไปหมด