ตอนที่ 1023 ประชุมสภาสูงสุด

หลัวเฟิงและทรูหยันแลกเปลี่ยนสายตากัน ทั้งสองได้รับจดหมายจากจักรวาลเสมือนพร้อมกัน

“ข้ายังไม่เคยไปการประชุมสภาสูงสุด” ทรูหยันกล่าว

“ข้าก็เหมือนกัน งั้นเราไปกันเถอะ” หลัวเฟิงกล่าว

ทั้งคู่ทำการเชื่อมต่อกับจักรวาลเสมือน

———-

“ไปที่ภูเขาเพ็นธีอ็อน ” หลัวเฟิงออกเสียงเบาๆ ขณะอยู่ที่วังในจักรวาลเสมือน

วิหารเพ็นธีอ็อนบนภูเขาเพ็นธีอ็อนเป็นที่ประชุมของสภาสูงสุด

เมื่อมีการเริ่มประชุมสภาสูงสุด ภูเขาเพ็นธีอ็อนก็จะเปิดทันทีพร้อมกับส่งข้อความผ่านระบบจักรวาลเสมือน

ภูเขาที่มีเมฆล้อมรอบได้มีสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ปรากฎตัวต่อเนื่อง รวมไปถึงหลัวเฟิงและทรูหยัน อัศวินบางคนทำการต้อนรับอย่างอบอุ่นเมื่อเขาปรากฎตัวขึ้น

“ดาบสายน้ำ”

“หลัวเฟิง”

“หลัวเฟิง”

“9 เพลิง สายฟ้า” หลัวเฟิงทำการทักทายพวกเขาทีละคน เขาใกล้ชิดกับอัศวินเผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่กี่คน

“หลัวเฟิง จักรพรรดิกระจกเงาได้นำปัญหามาให้กับเจ้าหลังจากที่ฟื้นขึ้นมา” ชายมีปีกยิ้ม

“สมบัติประเภทจิตวิญญาณและวังบินจะทำการดึงดูดเจ้าแห่งจักรวาลจากเผ่าพันธุ์อื่น ในอนาคตเจ้าต้องคอยระวังตัวไว้”

“มันค่อนข้างยุ่งยาก แต่ถ้าเผ่าอื่นต้องการฆ่าข้า พวกเขาต้องมีความมั่นใจว่ามีพลังมากกว่า ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะถูกฆ่าเอง” หลัวเฟิงกล่าว

ชายมีปีกได้ถือแก้วไวน์ขึ้นมา “มันน่าแปลกใจที่เจ้าสามารถใจเย็นได้ในสถานการณ์เช่นนี้ อาจเป็นเพราะเจ้าคือดาบสายน้ำ ผู้มีชื่อเสียง”

“หยุดหยอกล้อข้าปีกสีเลือด” หลัวเฟิงยิ้มและส่ายหัว

แม้ว่าหลัวเฟิงจะได้พูดคุยกับอัศวินเล็กน้อย ส่วนใหญ่ในนั้นเป็นคนรู้จัก มีเพียงส่วนเล็กๆ ที่ได้เป็นเพื่อนกับเขา หนึ่งในนั้นคืออัศวินปีกสีเลือด ผู้เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องการอยู่อย่างสันโดษ ทว่าหลัวเฟิงกับอัศวินปีกสีเลือดกำลังสนุกอยู่ด้วยกัน

อัศวินปีกสีเลือดลดเสียงลง “ตามจริงแล้ว ข่าวที่ถูกเปิดเผยโดยจักรพรรดิกระจกเงา มันช่างน่าประหลาดใจจริงๆ ถ้าข้าเป็นเผ่าพันธุ์อื่นคงพยายามโจมตีเจ้า”

“ข้าเข้าใจ” หลัวเฟิงพยักหน้า

“มองรอบๆ” อัศวินปีกสีเลือดกล่าว

หลัวเฟิงมองไปรอบๆ เขาเห็นอัศวินที่อยู่ใกล้เคียงนับพันและยังมีอีกในระยะไกล บางคนนั้นได้จ้องมองเขา…ดูเหมือนพวกเขากำลังพูดคุยเกี่ยวกับตัวของเขาอยู่ แต่ทว่าคนอื่นไม่ได้ยินเสียงสนทนาของเขา เช่นเดียวกับที่เขาไม่มีทางได้ยินเสียงสนทนาของคนอื่น

“ข้าเดิมพันว่าอัศวินจำนวนมากกำลังพูดเกี่ยวกับเจ้า โดยเฉพาะผู้ที่ไม่รู้จักเจ้ากำลังอิจฉา”

“ทำไมต้องอิจฉา” หลัวเฟิงกล่าว

“มีสองกลุ่มในภูเขาเพ็นธีอ็อน” อัศวินปีสีเลือดกล่าว

“หนึ่งในนั้้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ที่มีพลัง 4-6 ดาว พวกเขามีพลังเทียบได้กับอัศวิน สองคืออัศวิน และอัศวินอาวุโส ผู้มีตำแหน่ง 7 ดาวคือเจ้าแห่งจักรวาล”

หลัวเฟิงพยักหน้า เขาไม่เห็นเจ้าแห่งจักรวาลอยู่รอบๆ ตัวเขา

“ระดับของข้าเป็นอัศวินอาวุโส อัศวินอาวุโสจะมีสมบัติที่แท้จริง ส่วนผู้ที่มีพลังเหมือนอัศวินจะไม่มีเลย โดยทั่วไปแล้วเจ้าแห่งจักรวาลจะมีสมบัติที่แท้จริงจำนวนมาก”

“แต่เจ้าช่างยอดเยี่ยมจริงๆ หลัวเฟิง ถึงจะยังเทียบกับเจ้าแห่งจักรวาลไม่ได้ เจ้ามี 6 สมบัติที่แท้จริง แล้วสองในนั้นยังเป็นประเภทจิตวิญญาณและวังบิน ถึงแม้เป็นเจ้าแห่งจักรวาลก็ยังมากเกินไป”

“แล้วทำไมอัศวินจะไม่อิจฉาเจ้าละ แม้แต่ข้าก็ยังอิจฉาเลย” อัศวินปีกสีเลือดยิ้ม

หลัวเฟิงหัวเราะ

“มันแน่นอนที่พวกเขาเป็นมนุษย์จึงไม่ได้ทำการโจมตีเจ้า แต่อาจมีอัศวินที่ไม่รู้เกี่ยวกับพลังของเจ้าพยายามแยกมันออกจากเจ้าด้วยความอิจฉา”

“แยกออกจากข้างั้นเหรอ” หลัวเฟิงส่งเสียงเบา

“พวกเขากำลังเจ็บปวด” อัศวินปีกสีเลือดกล่าว

“ข้าจะโน้มนาวพวกเขาด้วยพลังของข้า ถ้าข้าสามารถเทียบเคียงเจ้าแห่งจักรวาลหรือเหนือกว่าได้ในอนาคต พวกเขาต้องเคารพข้า”

“เจ้าต้องเป็นระดับอัศวิน” อัศวินปีสีเลือดยิ้ม

หลัวเฟิงจ้องมองออกไปไกล

———–

สิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่จาก สำนักขวานยักษ์ ธนาคารจักรวาลแรกเริ่ม ธนาคารจักรวาลแกแลคซี่ พันธมิตรทหารรับจ้างจักรวาล พวกเขาทั้งหมดได้พูดคุยเกี่ยวกับปัญหาบางอย่างกับเพื่อนๆ ของเขา

“อย่างน้อย 6 สมบัติ”

“อย่างน้อยเขาต้องมีสมบัติที่แท้จริง 3 อย่าง แล้วยังเป็นประเภทจิตวิญญาณ แถมยังมีตั้งแต่ตอนที่เขาเป็นระดับห้วงมิติ เขาได้รับสมบัติที่แท้จริงได้ยังไง มันจะต้องถูกมอบให้โดยสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่”

“ใช่ มันต้องเป็นผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลที่ดูแลเขามากเกินไป”

“เขาให้สมบัติที่แท้จริงประเภทจิตวิญญาณตั้งแต่เป็นระดับห้วงมิติกับเขา พวกเราอัศวินได้เพียงสมบัติที่แท้จริงทั่วไป”

ยิ่งพวกเขาพูดถึงมันมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งคิดว่ามันไม่ยุติธรรมมากเท่านั้น ทำไมระดับห้วงมิติจึงมีคุณสมบัติที่จะได้สมบัติที่แท้จริงทั้งสาม ที่สำคัญยังเป็นประเภทจิตวิญญาณ เจ้าแห่งจักรวาลจำนวนมากในเผ่าพันธุ์มนุษย์ยังไม่มีมันเลย

แม้ว่าผู้นำเมืองจะมีสมบัติก็ไม่ควรปล่อยมันให้กับใครคนหนึ่งทั้งหมดได้

ถึงพวกเขาจะอารมณ์เสีย พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะพูดมันกับผู้นำเมือง เพราะเขาคือผู้นำสูงสุดขององค์กรจักรวาลเสมือน

———-

เมื่อเวลาผ่านไป อัศวินจำนวนมากก็มารวมตัวกันที่ภูเขาเพ็นธีอ็อน พวกเขากำลังเข่ารวมกับประชุมสภาสูงสุดที่กำลังจัดขึ้น

“หลัวเฟิง” ทรูหยันเดินตรงมาหาหลัวเฟิง

หลัวเฟิงหันมองรอบๆ “อาจารย์”

ทรูหยันทำการกันเสียงรอบๆ “ดูเหมือนว่าอัศวินจำนวนมากจะไม่พอใจที่เจ้าได้รับสมบัติที่แท้จริงสามอย่างตั้งแต่ระดับห้วงมิติ มีจำนวนมากที่คิดว่าผู้นำเมืองไม่ยุติธรรม เจ้าคิดว่าผู้นำเมืองจะนำเรื่องนี้บอกมาในที่ประชุมหรือไม่”

“สามสมบัติที่แท้จริงตั้งแต่ระดับห้วงมิติไม่แฟร์ใช่ไหม” หลัวเฟิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำยังไง

ผู้นำเมืองให้สมบัติที่แท้จริงเขาเพียงหนึ่ง ส่วนที่เหลือไม่มีอะไรเป็นของเผ่าพันธุ์มนุษย์

“คือ…” หลัวเฟิงลังเล

เขาไม่รู้จะพูดอะไร แล้วเขาไม่สามารถที่จะบอกเกี่ยวกับอาจารย์ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ออกไปได้

“ข้ามีความคิดบางอย่าง” หลัวเฟิงส่ายหัว

“มันไม่สำคัญที่พวกเขาจะพูดถึงเรื่องของข้ายังไง ข้าไม่สามารถใกล้ชิดกับสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ทั้งหมดได้ บางคนเป็นเพื่อน บางคนอิจฉา บางคนต้องการเป็นศัตรูนั้นก็ไม่สำคัญ”

“ถึงมันจะไม่สำคัญกับเจ้า แต่มันอาจส่งผลกระทบกับชื่อเสียงของอาจารย์ผู้นำเมืองของเจ้า” ทรูหยันกล่าว

“แม้ว่าผู้นำเมืองจะเป็นคนมอบของมีค่าให้กับข้า เขายังให้ทรัพยากรแล้วของมีค่าของตัวเอง แทนที่จะเป็นทรัพยากรของเผ่าพันธุ์ เขาสามารถทำมันได้ตามต้องการ เพียงแค่ปล่อยพวกคนอิจฉาไป ผู้นำเมืองยังมีสถานะจากพลังของเขา” หลัวเฟิงยิ้มเยาะ

ผู้นำเมืองจะยุติธรรมหรือไม่ ยังไม่สำคัญ เจ้าแห่งจักรวาลไม่มีข้อเรียกร้องใดๆ สิ่งมีชีวิตสูงสุดไม่มีข้อโต้แย้ง แต่สิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่จำนวนมากกลับไม่พอใจผู้นำเมือง

———-

บนภูเขาเพ็นธีอ็อน ที่สิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่รวมตัว

อัศวินทั้งหมดกำลังมองไปที่ประตูสีทองขนาดใหญ่สองบาน ทั้งสองบานกำลังเปิดออกทีละน้อย

เสียงดังทั่วภูเขา “สิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ มา”

อัศวินทั้งหมดบนบนภูเขาเพ็นธีอ็อนหายไป พวกเขาถูกเคลื่นย้ายไปยังวิหารเพ็นธีอ็อน

ประตูวิหารปิดตัวลงเสียงดัง

———-

ภายในวิหารเพ็นธีอ็อนมีโต๊ะกลมขนาดมหึมากับรูปปั้นที่สวยงาม หลัวเฟิงมองเห็นขอบโต๊ะบางส่วนไม่ชัดเจน ราวกับมันมีหมอกมาบังไว้

หลัวเฟิงอยู่บนบัลลังก์ที่อยู่รอบโต๊ะตัวหนึ่ง

หลัวเฟิงแตะที่ท้าวแขนเก้าอี้และหันมองรอบๆ เขาเห็นคำว่า ดาบสายน้ำ ลอยอยู่เหนือบัลลังก์

มีอัศวินและผู้มีพลังเหมือนอัศวินจำนวนมากนั่งอยู่ บัลลังก์ที่เล็กที่สุดคือ 6 เมตร ยังมีอัศวินที่มีบัลลังก์กว้าง 30 เมตร และบัลลังก์กว้าง 160 เมตร

หลัวเฟิงนั่งอยู่บนบัลลังก์กว้าง 30 เมตร เขาเป็นเพียงแค่อัศวินอาวุโสเท่านั้น ไม่เห็นเจ้าแห่งจักรวาล หรือเจ้าแห่งจักรวาลได้เลย

“บัลลังก์พอดีกับร่างกายอมตะ” หลัวเฟิงอุทาน