ตอนที่ 1156 แก้วทรายเพลิง

หลัวเฟิง มองไปที่ เจ้าแห่งหมาป่านภา ที่อยู่ห่างออกไป ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้มีพลังในการต่อต้าน เจ้าแห่งหมาป่านภา เขาเป็น เจ้าแห่งจักรวาลระดับสูง

เมื่อนับเรื่องจิตใจ, ความคิด, เทคนิคและสมบัติแท้จริง แม้ว่าเขาจะมีร่างอมตะที่อ่อนแอแต่ด้วยสมบัติแท้จริงของเขาแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องกลัวเจ้าแห่งจักรวาลคนไหน

ฮึ่ม

เจ้าแห่งยันอา นั่นมีไม้เทพและแม้แต่เขาก็ไม่อาจจะเอาชนะข้าได้! หลัวเฟิงคิด สำหรับ เจ้าแห่งหมาป่านภา แล้วเขาอ่อนแอที่สุดในหมู่ เจ้าแห่งจักรวาล ทั้ง 19 คนและเขายังด้อยกว่า จักรพรรดิเพลิง! อย่างเดียวที่เขามีคือพลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน ข้าสามารถรวมจักรวาลเล็ก, พื้นที่สีทอง, แม่น้ำเก้าเสือ เพื่อสยบเขาได้! ข้าอาจจะมีร่างอมตะที่อ่อนแอ จึงไม่อาจจะเทียบกับพวกเจ้าแห่งจักรวาล ที่แข็งแกร่งได้ แต่นี่มันก็แค่ เจ้าแห่งหมาป่านภา…

“ฮึ่ม!”

หลัวเฟิง ไม่ได้คิดว่า เจ้าแห่งหมาป่านภา นั้นดูท้าทายเลยแม้แต่น้อย

“ฮ่า ฮ่า! เจ้าต้องการสู้กับข้าด้วยโลกที่ปั่นป่วนเล็กๆ นี่เหรอ?” เจ้าแห่งหมาป่านภา คำรามออกมา “ข้ามีสมบัติแท้จริงจาก บรรพบุรุษมารฝัน และข้าจะแสดงให้เจ้าได้เห็นถึงพลังของสมบัติแท้จริง! หลีกไปซะ!”

ฮ่ง! ล่ง! ล่ง!

ดินแดนแห่งความฝันที่เกิดขึ้นจากระเบิดหลากสีได้โจมตีเข้าใส่ม่านพลังของ จักรวาลขนาดเล็ก แต่ จักรวาลขนาดเล็ก ใช้พลังอมตะของหลัวเฟิง ไป 10% และมันได้สร้างขึ้นโดยเทคนิคขั้นสุดยอดของเขา มันจึงไม่ง่ายที่จะถูกทำลาย!

“เจ้าแห่งหมาป่านภา พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน คือทุกอย่างที่เจ้ามีรึไง!” หลัวเฟิง ตะโกนออกมา “ดูข้าทำลาย พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน! มาดูกันว่าเจ้าจะสู้กับข้ายังไงหลังจากนั้น!”

ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ!

แม่น้ำสีทองไม่รู้จบได้พัดพาออกมาและเข้าล้อมพื้นที่อวกาศโดยรอบ

“ฮ่า ฮ่า! พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน เป็นสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุด ประเภทขอบเขต!” หมาป่านภา พูดขึ้นมา “เจ้าต้องการ…? อ่ะ!”

เจ้าแห่งหมาป่านภา ช็อก ดินแดนแห่งความฝันพังทลายลงไปและด้วยความช่วยเหลือจาก พื้นที่สีทอง และ จักรวาลขนาดเล็ก แม่น้ำทองคำนั้นก็ไม่อาจหยุดยั้งได้

เปร๊ง! เปร๊ง! เปร๊ง!

ดินแดนแห่งความฝันนั้นเหมือนกับขอบเขตดวงดาวขนาดใหญ่ มันพยายามจะขยายตัวแต่แรงของมันก็ถูกยับยั้งไว้โดยพลังของแม่น้ำทองคำ

“เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นสมบัติแท้จริงของ บรรพบุรุษมารฝัน! มันไม่อาจพ่ายแพ้ได้! ทำลาย! ทำลาย! ทำลาย!”

ตาสีเขียวของ หมาป่านภา แสดงความหงุดหงิดออกมา พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน ได้สร้างขอบเขตแห่งความฝันขึ้น มันยังคงเข้าโจมตีแม่น้ำสีทองแต่มันกลับถอยออกมาและเล็กลงเรื่อยๆ

“ฮ่า ฮ่า! เจ้าต้องพ่ายแพ้!” หลัวเฟิง ตะโกนออกมา “มันไร้ประโยชน์”

พื้นที่สีทอง และหมอกน้ำแข็ง หลอมรวมกัน พวกมันเทียบเท่าได้กับสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุด ประเภทขอบเขต มันอ่อนแอกว่า พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน เพียงเล็กน้อย!

สำหรับ จักรวาลขนาดเล็ก แล้ว มันมีพลังมากกกว่า พื้นที่หมอกน้ำแข็ง จักรวาลขนาดเล็ก, พื้นที่สีทอง และ แม่น้ำเก้าเสือ การรวมกันของทั้งสามอย่างนี้ทรงพลังกว่า พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝันเล็กน้อย

“ขัง!” หลัวเฟิง ตะโกนขึ้นมา

เขาไม่ได้อยู่ห่างจาก เจ้าแห่งหมาป่านภา ที่อยู่ในพื้นที่ของแม่น้ำเก้าเสือมากนัก แม่น้ำสีทองได้เข้าครอบคลุม เจ้าแห่งหมาป่านภา เหมือนไข่ขนาดใหญ่และ พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน ยังคงอยู่รอบ เจ้าแห่งหมาป่านภา เหมือนกับไข่ขาว

“เป็นไปได้ยังไง? พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝันถูกสยบ!” เจ้าแห่งหมาป่านภา ช็อก

เมื่อ หลัวเฟิง ได้ใช้ จักรวาลขนาดเล็ก ออกมา เขาก็ได้ขังและสยบ เจ้าแห่งหมาป่านภา เอาไว้ด้วยความช่วยเหลือจาก พื้นที่สีทอง และ แม่น้ำเก้าเสือ แต่ หลัวเฟิง ก็ต้องเจอกับตัวเลือกที่ยากลำบาก

“จักรวาลขนาดเล็ก อยู่ได้ 9 วินาทีเมื่อใช้ออกมา! แม้ว่าข้าจะบินด้วยความเร็วแสงแต่ข้าก็เดินทางได้แค่ไม่กี่ล้านกิโลเมตรใน 9 วินาที ตอนนี้ข้าอยู่ห่างจาก เจ้าแห่งหมาป่านภา อยู่ 18 ล้านกิโลเมตรและห่างจากแก้วทรายเพลิงเกือบ 100 ล้านกิโลเมตร ข้าไม่อาจจะไปถึงตัว เจ้าแห่งหมาป่านภา หรือเอาแก้วทรายเพลิงได้ด้วยการบินเพียงอย่างเดียว ข้าต้องใช้ ร่างโมชาน ของข้า!”

ร่างโมชาน นั้นสามารถเคลื่อนย้ายได้หลายร้อยครั้งในหนึ่งวินาทีและเขาสามารถเดินทางได้หลายล้านกิโลเมตรทุกๆ วินาที มันจะใช้เวลากว่า 30 วินาทีในการเดินทาง 100 ล้านกิโลเมตร!

มันจะใช้เวลาประมาณ 5 วินาทีในการเดินทางไป 18 ล้านกิโลเมตร!

“สิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นคือการเอา แก้วทรายเพลิงมา”

หลัวเฟิง ไม่กล้าที่จะเสี่ยง เขาได้เปลี่ยนความคิดและ ร่างโมชาน ได้ปรากฏ

ตัวขึ้นมา

ซู่ ! ซู่ ! ซู่ !

เงาหลายเงาได้ปรากฏขึ้นในแม่น้ำทองคำ พวกมันมาจาก ร่างโมชาน ที่เคลื่อนที่ไปด้วยความเร็วสูง เขาเดินทางได้ 400 ครั้งต่อวินาทีและใช้เวลา 24 วินาทีในการจะไปถึง แก้วทรายเพลิง

แก้วทรายเพลิงนั้นเป็นถ้วยที่แปลก, โปร่งใสซึ่งเต็มไปด้วยทราย รัศมีนั้นถูกล้อมรอบด้วยทราย ร่างโมชาน ได้เอา แก้วทรายเพลิงมาและใส่มันลงไปในแหวน จากนั้นเขาก็ได้แสดงเทคนิคสืบทอดของเขาออกมา และพุ่งไปยังตำแหน่งเดิม ใช้เวลากว่า 24 วินาทีในการกลับไปยังแหวน

“ฮ่า ฮ่า….” หลัวเฟิง หัวเราะออกมา

เขาต้องรักษา ข้าคือจักรวาล ดังนั้นเขาจึงไม่อาจเข้าไปในแหวนได้….

10% ของร่างอมตะของเขานั้นถูกใช้ไปทุกๆ 9 วินาทีและ 60% ของร่างอมตะของเขาก็ถูกใช้งานไปแล้ว เขาได้ใช้มันออกมาสองครั้งในตอนที่สู้เพื่อแย่งชิงแผนที่ โชคดีที่เขามีร่างสัตว์อสูรทองคำในการเติมพลังอมตะของเขา ดังนั้นร่างโลกจึงยังอยู่ในสภาพดีแต่สัตว์อสูรเขาทองนั้นตอนนี้อ่อนแออย่างมาก

“บัดซบ!” ร่างสีดำของ เจ้าแห่งหมาป่านภา ได้ทำลายคลื่นสีทองด้วยแสงขอบเขตของเขารอบตัวร่างอมตะตัวเอง

แต่หลังจากผ่านไปหลายสิบวินาที เขาก็เห็น หลัวเฟิง ได้สมบัติไป แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างที่สุดแล้วแต่คลื่นสีทองนั้นกว้างเกินไปและด้วย พื้นที่สีทอง และ จักรวาลขนาดเล็ก และความพยายามของเขาก็ต้องสูญเปล่า

ฮัวะ!

จักรวาลขนาดเล็ก ได้หายไป

“เจ้าแห่งหมาป่านภา เจ้ามี เจ้าแห่งยาโม ช่วยในครั้งที่แล้วและทำให้เจ้าได้เศษแผนที่ไป” หลัวเฟิง พูดขึ้น “เจ้ากล้าดียังถึงได้มาสู้กับข้าเพียงลำพัง? หากไม่ใช่เพราะ พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน ข้าคงบดขยี้เจ้าไปแล้ว จนเจ้าทำได้แต่ซ่อนตัวอยู่ใน วังหมาป่านภา ของเจ้า” หลัวเฟิงตะโกนขึ้นมา

เจ้าแห่งหมาป่านภา หงุดหงิดขึ้นมา “มนุษย์หลัวเฟิง เจ้าคิดจะเอาเจ้ามาเทียบข้ารึไง?”

“เจ้ายังถูกสยบแม้ว่าจะฝึกฝนมานานและเจ้าคิดว่ามันยิ่งใหญ่รึไง?” หลัวเฟิง สะบัดปีกตัวเองแล้วดึงการผนึกอวกาศกลับมาและบินหนีออกไป

เจ้าแห่งหมาป่านภา ทะยานขึ้นไปบนฟ้าและมองตามพร้อมกับกัดฟันแน่น “บัดซบ”

มันยากอย่างมากที่ เจ้าแห่งจักรวาล จะฆ่า เจ้าแห่งจักรวาล อีกคน นอกซะจากว่าพลังนั้นต่างกันอย่างมาก การต่อสู้ส่วนมากนั้นเหมือนจะแค่ก้ำกึ่ง เจ้าแห่งหมาป่านภา และ เจ้าแห่งยาโม ได้ใช้สมบัติแท้จริงสองอย่างออกมาซึ่งคือ พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน และ เถาวัลย์เกาะปีศาจ ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขาก็ต้องได้เศษชิ้นส่วนมาแต่เขาได้สู้กับหลัวเฟิง เพื่อแย่ง แก้วทรายเพลิงด้วย พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน แต่เขาพ่ายแพ้ มันเหมือนกับ หลัวเฟิง ตบหน้าเขา

“บัดซบ” เจ้าแห่งหมาป่านภา คำรามออกมา “มนุษย์นั้นไร้ค่า เขากล้า….เขากล้า…!”

เจ้าแห่งหมาป่านภา นึกถึงตอนที่เขาได้รับ พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน เพราะสถานการณ์พิเศษและเขาต้องคืนมันให้กับ บรรพบุรุษมารฝัน เขาพ่ายแพ้แม้ว่าจะมี พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน ถ้าเขาไม่มีมัน….ยิ่งเขาคิดมากเท่าไหร่ เขายิ่งอายมากเท่านั้น

“ข้าควรฆ่า หลัวเฟิง ตั้งแต่ตอนที่ข้าเห็นเขาครั้งแรก” เจ้าแห่งหมาป่านภากัดฟันแน่น เขาเห็นเจ้าแห่งยาโม ที่มองมาที่เขา

“ข้ามาแล้ว”

เจ้าแห่งหมาป่านภา ได้เคลื่อนย้ายตัวเองไปหาอีกฝ่าย

บางที เจ้าแห่งจักรวาล และรวมถึง ผู้สร้างจักรวาลสีดำ คิดว่าพวกเขาได้สูญเสียหากเทียบกับตัวตนอื่นๆ แต่พวกเขาต่างก็ได้รับผลประโยชน์ไป!

คนที่โชคร้ายเพียงคนเดียวคือ เจ้าแห่งยันอา ที่ซึ่งได้ระเบิดตัวเองไป

หลัวเฟิง ได้ไปพบกับ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง

“ฮ่า ฮ่า! ข้าเห็นว่า เจ้าแห่งหมาป่านภา นั้นพ่ายแพ้และเจ้าเอาชนะเขาได้งั้นรึ?” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ยิ้ม

หลัวเฟิง ยิ้ม “ข้าได้ แก้วทรายเพลิงมา”

“แก้วทรายเพลิง?” ตาของ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง เป็นประกายขึ้นมาและชม หลัวเฟิง “น่าประทับใจ หลัวเฟิง แก้วทรายเพลิงนั้นเป็นสมบัติแท้จริงขั้นสูง ประเภทขอบเขต! สมบัติแท้จริงขั้นสูง ประเภทขอบเขตแต่ละชิ้นนั้นล้ำค่า มันเหมือนกับ ดาบแม่น้ำลู่…ส่วนประกอบนั้นกระจัดกระจายออกไปและมันต้องใช้เวลานานกว่าจะหามันให้พบทุกชิ้น มันเหมือนกับอาจารย์ของเจ้า, เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว รวมถึง เจ้าแห่งจักรวาล หลายคนที่ใช้สมบัติแท้จริงขั้นสูง ประเภทขอบเขต”

หลัวเฟิง พยักหน้า อาตรงหน้าเขาเองก็ใช้สมบัติแท้จริงขั้นสูง ประเภทขอบเขต

“จริงๆ แล้วเหตุผลว่าทำไมหลายคนถึงมีสมบัติแท้จริงขั้นสูง ประเภทขอบเขต ก็เพราะพลังของมัน” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง พูดขึ้น “ส่วนมากแล้วไม่ได้มีสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุด ของตัวเองแต่พวกเขาได้ยืมมาจาก เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด มันไม่นานที่เจ้าได้เป็น เจ้าแห่งจักรวาล แต่เจ้ามีสมบัติแท้จริงที่ดีกว่า เจ้าแห่งจักรวาล หลายคน”

หลัวเฟิง ยิ้ม มันก็เหมือน เจ้าแห่งหมาป่านภา เขาแค่เพียงใช้สมบัติแท้จริงขั้นสูง และ เจ้าแห่งหมาป่านภา นั้นเป็นเพียงแค่พระราชวังบิน ที่เป็นสมบัติที่แท้จริง

“สมบัติแท้จริงทั้งหมดที่เจ้ามี…ปีก, อาวุธ, เกราะและ แก้วทรายเพลิง…นั้นร้ายกาจ” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ได้ชมต่อ “มันด้อยกว่าอาจารย์ของเจ้าเพียงเล็กน้อย”

ระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นั้นพวกเขาก็ได้ทำลายมิติและกลับไปยังพื้นที่ลับยันอา

ตัวตนสามคนได้บินเข้ามาหาพวกเขา พวกเขาคือ เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล, เจ้าแห่งโยนาน และเจ้าแห่งอนาคอนด้า

“หลัวเฟิง เจ้าต้องการกลับไปยัง โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล หรือไม่?” เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล พูดขึ้น

หลัวเฟิง ยิ้ม “เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล ข้าได้รายงานไปยัง บรรพบุรุษเทพ แล้วและหน้าที่ก็เสร็จสิ้นแล้ว เมื่อ บรรพบุรุษเทพ รู้ ข้าก็ไม่จำเป็นต้องกลับไป ข้าต้องกลับไปยังอาณาเขตมนุษย์”

“ผู้นำแห่งทางช้างเผือก เราจะแยกกันตรงนี้” เจ้าแห่งโยนาน และเจ้าแห่งอนาคอนด้าได้เดินไปข้างๆ เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล

ฮัวะ!

แสงสีทองส่องประกายออกมาและ เจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล, เจ้าแห่งโยนาน และเจ้าแห่งอนาคอนด้า ก็ได้เข้าไปยังแสงสีทองก่อนจะหายไป

หลัวเฟิง หันกลับมาและมองไปที่ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง “ท่านอา ไปกันเถอะ”

“ได้” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง พยักหน้า

แสงสีเขียวส่องประกายขึ้นมาก่อนที่ หลัวเฟิง และ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง จะได้กลับไปยังอาณาเขตมนุษย์

ทุกขุมกำลังได้บางอย่างกลับไปและ เจ้าแห่งยันอา ได้ตายไป

หลังจากที่กลับมายังอาณาเขตมนุษย์ หลัวเฟิง และ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ได้เชื่อมต่อไปยังจักรวาลเสมือนและบอกทุกอย่างกับ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล