ตอนที่ 1157 มหาสมุทรจักรวาล

จักรวาลเสมือนที่บนจุดสูงสุดของเกาะสายฟ้า

หลัวเฟิง และ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ได้เดินไปในห้องโถงพร้อมแสดงสีหน้าพอใจออกมา แม้ว่าการต่อสู้บนดวงดาวนั้นจะทำให้เขาโด่งดัง…และแม้แต่จะทำให้เขาเป็น เจ้าแห่งจักรวาล…หลัวเฟิง คิดว่าเขายังเป็นแค่ เจ้าแห่งจักรวาล ที่อ่อนแอที่สุด เหตุผลที่แท้จริงที่เขาฆ่าอัศวินอวกาศคือเขาต้องการยึดสิทธิ์ของโลกกลับมาและเอามันคืนให้กับชาวโลก!

เขาได้โลกกลับคืนมาแล้ว ชาวโลกได้กลายเป็นสายเลือดในจักรวาลเหมือนกับเผ่าพันธุ์แมนก้า ชาวโลกได้กลายเป็นสายเลือดชั้นสูง

หลัวเฟิง รู้ว่าเขายังคงอ่อนแอ!

เขายังคงเสียเปรียบแม้ว่าจะมีเกราะพลัง และหอคอยดวงดาวเมื่ออยู่ต่อหน้า เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว!

หากไม่มีหอคอยดวงดาวเขาน่ะคือคนที่อ่อนแอที่สุด โชคดีที่…

โชคดีที่ข้าได้ไปยังดวงดาวต้นกำเนิด และพบกับอีกเส้นทาง หลัวเฟิงคิด ปีกซื่อหวู๋ นั้นพิเศษอย่างมากและสามารถควบคุมอวกาศและเวลาได้!

และเขาโชคดีพอที่จะได้สมบัติแท้จริงขั้นสูง ประเภทของเขตมาอย่าง แก้วทรายเพลิง

จักรวาลขนาดเล็ก, ปีกซื่อหวู๋ และ แก้วทรายเพลิง…เมื่อรวมทั้งสามอย่างเข้าด้วยกันแล้วสามารถแสดงพลังเท่ากับสมบัติที่แท้จริงขั้นสูงสุด ประเภทขอบเขตได้และเทียบได้กับสมบัติที่แท้จริงขั้นสูงสุด ประเภทขอบเขตที่แข็งแกร่งที่สุดได้!

บางทีมีแค่สมบัติแท้จริงขั้นยอด เท่านั้นที่จะเหนือกว่ามัน

ภายใต้พลังพวกนี้ พลังของศัตรูข้านั้นจะอ่อนแอกว่าอย่างน้อยหนึ่งระดับ

ปกติแล้วการรวมกันของ พื้นที่สีทอง และพื้นที่ไฟ ยากที่จะทัดเทียมได้กับสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุด ประเภทขอบเขตได้ ตอนวิกฤตข้าใช้จักรวาลขนาดเล็ก แต่มันกินพลังอมตะไปถึง 10%

ในตอนที่ หลัวเฟิง ยังเป็นระดับอมตะ มันใช้ 10% ของร่างอมตะแต่ตอนนี้หลัวเฟิง ได้ใช้มันไปแค่เพียง 1% หรือ 0.1% ของร่างอมตะในการใช้มันออกมา แม้ว่าพลังของมันจะอ่อนแอลงก็ตาม

น่าเสียดายที่ข้ามีเทคนิคขั้นสุดยอด เพียงอย่างเดียว และมันช่วยเพิ่มพลังเทคนิคอย่าง จักรวาลขนาดเล็ก หลัวเฟิง คิด ถ้าข้ามีเทคนิคโจมตีขั้นสุดยอดล่ะก็ เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาว และ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง นั้นต่างก็มีเทคนิคโจมตีขั้นสุดยอด ก่อนหน้านี้ข้าเป็นคนที่อ่อนแอที่สุด แต่โชคดีที่ข้ามี เกราะพลัง คอยปกป้องตัวเอง ตอนนี้อย่างน้อยข้าก็สยบ เจ้าแห่งหมาป่านภา ได้

หลัวเฟิง มองไปยังตัวตนที่นั่งอยู่ไกลออกไป เขาหยุดคิดและเดินไปหาอีกฝ่าย “อาจารย์”

“น้องชาย!” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ตะโกนขึ้นมา

“นั่งลงสิ” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล พูดขึ้นและเทไวน์ให้กับ หลัวเฟิง กับ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง

หลัวเฟิง และ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง นั่งลง

“ข้าบอกเจ้าได้ว่าเจ้าได้ประโยชน์กลับมาอย่างมาก”

ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ยิ้ม “ดีมาก เจ้าทั้งสองคน หลัวเฟิง บอกข้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ได้” หลัวเฟิง พยักหน้า

เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง คอยอยู่ห่างๆ เขาได้รับเศษชิ้นส่วนแผนที่ มาหลายชิ้นระหว่างที่สู้อยู่ในพื้นที่ลับยันอา และเขาก็ได้รับความช่วยเหลือจาก หลัวเฟิง ดังนั้นเขาจึงรู้สึกดีกับ หลัวเฟิง

“ข้าได้ทำตามคำสั่งของ บรรพบุรุษเทพสองหน้า…” หลัวเฟิง พูดขึ้นและเริ่มบอกรายละเอียด

หลัวเฟิง รู้สถานการณ์มากกว่าผู้อื่น ยังไงซะพวกเขาก็มาทีหลัง ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ตั้งใจฟัง

หลัวเฟิง พูดจบหลังจากที่พูดไปได้ไม่นาน

“ชิ้นส่วนแผนที่ 5 ชิ้น…” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มองไปที่ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง

“หลัวเฟิง นั้นถ่อมตัว” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง พูดขึ้น “ถ้ามันไม่ใช่เพราะพื้นที่สีทอง ของเขา ข้าคงไม่อาจจะรับมือ เจ้าแห่งจักรวาล หลายคนได้ พื้นที่สีทองนั้นสามารถควบคุมอวกาศและเวลาได้ มันยังทรงพลังมากกว่าการควบคุมอวกาศและเวลาของ เจ้าแห่งจักรวาลคนอื่นๆ…ด้วย พื้นที่หมอกน้ำแข็ง ของข้า มันเทียบเท่าได้กับสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุด ประเภทขอบเขตได้”

“พื้นที่สีทอง?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ตื่นเต้นขึ้นมา “อะไรคือ พื้นที่สีทอง? หลัวเฟิง เจ้าได้สมบัติที่แท้จริงที่ควบคุมอวกาศและเวลามาตอนไหน?”

“ฮ่า ฮ่า…น้องชาย เจ้าเป็นอาจารย์ของเขา แม้แต่เจ้าก็ไม่รู้งั้นรึ?” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็งยิ้ม เพราะเขาไม่ค่อยได้เห็นอีกฝ่ายแปลกใจ

“ข้าไม่รู้จริงๆ” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มองไปที่ หลัวเฟิง

“มันคือ ปีกซื่อหวู๋” หลัวเฟิง ตอบ

“ปีกซื่อหวู๋?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล อึ้ง

หลัวเฟิง พยักหน้า “ใช่ ปีกซื่อหวู๋ ข้าได้ปีกอีกอันจากดวงดาวดั้งเดิมโดยบังเอิญและปีกนั่นได้หลอมรวมกับ ปีกซื่อหวู๋ เมื่อรวมกันแล้วจึงได้กลายเป็นปีกตอนนี้”

“หลอมรวม? มันคือสมบัติแท้จริงที่แตกออกจากกันรึ?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ช็อก

“สมบัติแท้จริงที่แตกออกจากกัน?” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง เองก็แปลกใจ

“ไม่แปลกใจเลย ไม่แปลกเลย” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล พูดขึ้น “ข้าได้ ปีกซื่อหวู๋ มาในทะเลจักรวาลและข้ารู้สึกว่าวัสดุของมันพิเศษแต่ข้าบอกไม่ได้ว่ามันแตกออกจากกันเมื่อดูจากภายนอก ข้าแค่คิดว่ามันเป็นแค่ปีกที่ทำมาจากวัสดุพิเศษ มันคือส่วนประกอบ ปกติแล้ว พลังของมันคงจะได้รับผลหากเป็นแค่ส่วนประกอบแต่ ปีกซื่อหวู๋ นั้นสมบูรณ์แบบ ดูเหมือนว่ามันเป็นสมบัติแท้จริงที่น่าเหลือเชื่อมาก”

หลัวเฟิง พยักหน้า

“พลังของมันเป็นยังไง?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ถาม

“ปีกซื่อหวู๋ สามารถควบคุมอวกาศและเวลาได้” หลัวเฟิง พูดขึ้น “มันดีกว่า เจ้าแห่งจักรวาล แต่อ่อนแอกว่า เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด มันต้องเป็นสมบัติแท้จริงขั้นสูง”

“สมบัติแท้จริงขั้นสูง!” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล อุทานออกมา “มันสามารถควบคุมอวกาศและเวลาได้ มันพิเศษ มันต้องล้ำค่ากว่าสมบัติแท้จริงขั้นสูง ทั่วไป ตอนนี้มันสมบูรณ์รึยัง?”

“ข้าไม่คิดแบบนั้น” หลัวเฟิง พูดขึ้น

เขามีฐานะที่ต่างจากเดิม ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรแม้ว่าเขาจะมีสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุด ประเภทขอบเขต นอกจากนี้ ปีกซื่อหวู๋ ก็ได้มาจากอาจารย์เขา ดังนั้น ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ก็จะรู้หากได้ส่วนประกอบที่สามมา มันจะดีกว่าหากไม่ปิดบังจากอาจารย์

“ยังอีกรึ?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล แปลกใจ

เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ก็เช่นกัน

“ยังอีกรึ?” เขาพูดขึ้น

“ฮ่า ฮ่า…” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ยิ้ม “มันต้องเป็นสมบัติแท้จริงขั้นสูง และมีความพิเศษในตัว”

หลัวเฟิง อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา “มันคือส่วนประกอบของสมบัติแท้จริงขั้นสุดยอด?”

“ฮ่า ฮ่า ส่วนประกอบ?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “หลัวเฟิง สมบัติแท้จริงขั้นสุดยอด นั้นสมบูรณ์แบบและพวกมันแข็งแกร่ง แม้แต่ใน ดินแดนสุดขั้ว พวกมันก็ไม่อาจจะทำลายได้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมสมบัติแท้จริงขั้น สุดยอด ถึงได้เกิดมามีชิ้นเดียว มีแค่เจ้าของสมบัติแท้จริงขั้นสุดยอด นั้นถึงได้ใช้มันได้ แต่เพียงผู้เดียว การแยกมันออก? ไม่มีใครที่ทำแบบนั้นได้”

หลัวเฟิง พยักหน้า สมบัติแท้จริงอย่างหอคอยดวงดาว…มีแค่หอคอยดวงดาวและผนึกดวงดาวที่สามารถนำออกมาได้ สำหรับการแยกมันออกจากกันแล้วมันเป็นไปไม่ได้

“น้องชาย” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง พูดขึ้น “ศิษย์ของเจ้าไม่ได้แค่ช่วยด้วยเศษชิ้นส่วนเหล่านี้ แต่เขายังสยบ เจ้าแห่งหมาป่านภา…ที่ซึ่งใช้พลังพื้นที่ของบรรพบุรุษมารฝัน และเขาก็ได้ แก้วทรายเพลิงมา”

“แก้วทรายเพลิง?” ตาของ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล เป็นประกายขึ้นมา

“แค่เพียงโชคดี” หลัวเฟิง พูดขึ้น

ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มองไปที่ หลัวเฟิง ด้วยสีหน้าสับสน “ไม่ใช่เพราะโชค”

เขาส่ายหน้า “หลัวเฟิง ข้ารู้ว่าพลังอมตะของเจ้าอ่อนแอกว่าเจ้าแห่งจักรวาล คนอื่นและอ่อนแอกว่า เจ้าแห่งจักรวาลแม่น้ำดวงดาวกับข้า แต่หากเจ้าสยบ เจ้าแห่งหมาป่านภา และได้ แก้วทรายเพลิงมา…เราต้องการปกป้องเจ้าและส่งเจ้าไปยังทะเลจักรวาลหลังจากที่เจ้ากลายเป็น เจ้าแห่งจักรวาล แต่ตอนนี้เจ้าสามารถไปได้แล้ว”

หลัวเฟิง สับสน ทะเลจักรวาล?

“น้องชาย?” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง คิ้วขมวด

ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ส่ายหน้าให้กับ เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง และมองไปที่ หลัวเฟิง “ทะเลจักรวาลนั้นอันตรายอย่างมาก มีแต่เจ้าแห่งจักรวาลขั้นสูง ที่จะไปที่นั่น เจ้าย่อมไปได้ แต่เมื่อเจ้ากลายเป็นเจ้าแห่งจักรวาล เจ้าได้กลายเป็นเสาหลักของมนุษย์อีกคน เราวางแผนว่าจะให้เจ้าไปยังทะเลจักรวาลหลังจากที่เจ้ากลายเป็น เจ้าแห่งจักรวาล แต่เจ้าแข็งแกร่งกว่าที่เราคิดเอาไว้ เจ้าไปที่นั่นได้แล้ว”

“เทียบกันแล้วจักรวาลดั้งเดิมนั้นเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น! จุดที่เลี้ยงดูเรามันปลอดภัย ทะเลจักรวาลนั้นคือเขตสงครามที่แท้จริง สุดยอดผู้ยิ่งใหญ่ หลายคน ก่อนที่ตัวเองจะยิ่งใหญ่…และแม้แต่ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ต่างก็อยู่ในทะเลจักรวาล” เขามองไปที่ หลัวเฟิง “มันอันตรายมากกว่าโดยเฉพาะ ดินแดนสุดขั้ว แม้แต่ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ก็ตายที่นั่นได้”

หลัวเฟิง ถึงกับกลั้นหายใจ

“นั่นคือที่ที่เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ ไปรวมตัวกัน” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลพูดต่อ “สมบัติและของมีค่ามากมายได้เกิดขึ้นมาในทะเลจักรวาล มันต้องใช้เวลานิรันดร์กว่าที่ดวงดาวดั้งเดิมจะเปิด และของมีค่าส่วนมากคือสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุด ประเภทขอบเขต สำหรับพื้นที่ที่ลึกลับของดินแดนสุดขั้ว มันมีสมบัติแท้จริงขั้นสุดยอด มากมายและสมบัติแท้จริงขั้นสูงสุดจำนวนนับไม่ถ้วน…แน่นอนว่าไม่ต้องเข้าถึงส่วนในเลย นี่ไม่ต้องนับถึงส่วนลึกด้วยซ้ำ เจ้าสามารถไปท่องที่เขตนอกได้ เจ้าจะได้ฝึกฝนตัวเองที่นั่น เหล่าผู้ยิ่งใหญ่มากมาย ก่อนที่จะยิ่งใหญ่นั้น พวกเขาล้วนแล้วแต่แก่กว่าพวกในจักรวาลดั้งเดิม! สิ่งมีชีวิตโบราณเหล่านั้นแข็งแกร่ง และการสู้กับพวกเขาจะทำให้เจ้ากระจ่างและพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว”

หลัวเฟิง พยักหน้า

สิ่งมีชีวิตโบราณ กำเนิดในตอนที่จักรวาลกำเนิดขึ้นมา, เปลี่ยนแปลง, ทำงาน, อ่อนแอและตายลง…นี่คือการมีตัวตนของมัน ทุกอย่างในจักรวาลดั้งเดิมได้ถูกกำจัดไป หลังจากการมีตัวตนรอบหนึ่งของมัน

หลังจากที่จักรวาลดั้งเดิมได้สร้างเผ่าพันธุ์ใหม่ขึ้นมา มันจะเกิดรูปร่างมันขึ้นอีกรอบ สำหรับ ผู้ยิ่งใหญ่ ก่อนจะกลายเป็น สิ่งมีชีวิตโบราณ บางคนถึงกับรอดจาก เกิดใหม่มาได้

“กลับไปเตรียมตัว” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล “ส่งข้อมูลเศษแผนที่มาให้ข้า ข้าจะส่งพวกมันไปให้ ผู้ก่อตั้งขวานยักษ์ เขากับจักรวาลเสมือนจะตัดสินว่าเจ้าจะได้คะแนนเท่าไหร่”

หลัวเฟิง พยักหน้า เขาสร้างผลงานมากมายในครั้งนี้แต่ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ไม่ได้มีสิทธิที่จะตัดสินเรื่องนี้

“น้องชาย หลัวเฟิง ได้สร้างผลงานมากมายในครั้งนี้” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง พูดขึ้น “หากไม่มีเขา เราคงไม่รู้เรื่องพื้นที่ลับยันอา ข้าได้เศษชิ้นส่วนมา 5 ชิ้นด้วยความช่วยเหลือจาก หลัวเฟิง”

“ถ้ามันไม่ใช่เพราะพลังของท่านอา ข้าคงไร้ประโยชน์” หลัวเฟิง พูดขึ้น

“ผ่อนคลายไว้ เผ่าของเราจะดูแลมันอย่างยุติธรรม” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ยิ้ม “หลัวเฟิง เตรียมตัวซะ ทะเลจักรวาลไม่มีจุดเริ่มต้นเหมือนจักรวาลดั้งเดิม”

“ได้” หลัวเฟิง ตอบกลับ

“ทะเลจักรวาล!” หลัวเฟิง กระซิบ เขาคาดหวังกับเรื่องนี้

ทะเลจักรวาลนั้นไร้ขอบเขต ไม่มี เจ้าแห่งจักรวาลขั้นสุดยอด คนไหนที่สามารถหาจุดสิ้นสุดของมันได้

มันมีอากาศที่ปั่นป่วนในทะเลจักรวาลและจักรวาลดั้งเดิมที่รู้จักกันว่าเป็น พื้นที่ลึกลับ ที่ใหญ่ที่สุด!

มันใหญ่จนน่าเหลือเชื่อ นอกจากจักรวาลดั้งเดิมแล้ว มันมีจักรวาลขนาดเล็กอื่นๆ จักรวาลเล็กๆ เหล่านี้มีขนาดน้อยกว่า 1 ในพันล้านของขนาดจักรวาลดั้งเดิม มันเหมือนกับทะเลที่เอาหยดน้ำมาเทียบ!

มันมีจักรวาลขนาดเล็กหมื่นล้านปีแสงที่ห่างออกจากจักรวาลดั้งเดิม ด้านในจักรวาลขนาดเล็ก….

“ฮ่า ฮ่า…เอาแผนตามนี้!” ตัวตนเหล็กดั่งหอคอยได้พูดขึ้นมา เขามีตาที่ติดไฟสองข้าง…ตาที่น่ากลัวกว่าดวงดาวนับพันล้านรวมกัน “ตัวตนที่ใสซื่อในจักรวาลดั้งเดิมไม่ได้สงสัยอะไรเลย แต่พวกมันพยายามที่จะชิงสมบัติมา ข้าได้ทิ้งวิญญาณทาส เจ้าแห่งยันอา ไปแล้ว แม้ข้าจะไม่ได้ต้องการแบบนี้ แต่เขาทำมันไม่ได้และ หลั่วไหล ได้โยนวัตถุประหลาดอย่างไม้เทพทิ้งแต่มันก็คุ้มค่า”

พลังนั้นทำให้พื้นสั่นคลอน

“อย่าเพิ่งฉลอง” ตัวตนที่เหมือนกับภูเขาคลานขึ้นมาโดยมีหินสีน้ำตาลปกคลุมรอบตัว “มันเพิ่งเริ่มต้น เราต้องรอการเก็บเกี่ยว”

“ใช่”

เงาสายฟ้าขนาดใหญ่อยู่บนท้องฟ้า มันมีลูกบอลสายฟ้าที่อกแต่ละข้างที่เหมือนกับดวงดาว “ยุคนี้คือโอกาสสุดท้ายของเรา”

เขาพูดขึ้น “หากเราคว้าโอกาสนี้ไม่ได้ เราก็จะตาย เผ่าเราก็ด้วย”

ทุกคนต่างก็เงียบ

ทั้งสามยังคงเงียบกันอยู่อีกนาน

“เราได้วางแผนไว้แล้วและเราก็เตรียมการกันเต็มที่แล้ว” ยักษ์สายฟ้าพูดขึ้นมา “เราได้เสียสละไปมากและเราก็ต้องทำให้สำเร็จ สำหรับความนิรันดร์ เพื่อเผ่าพันธุ์ เราต้องทำให้สำเร็จ”

“สำหรับความนิรันดร์ เพื่อเผ่าพันธุ์” ยักษ์ภูเขาพูดขึ้นมา

“สำหรับความนิรันดร์ เพื่อเผ่าพันธุ์” ยักษ์เหล็กพูดขึ้นมา

เสียงทั้งสามฟังดูเหมือนตัดสินใจ