ตอนที่ 1205 ผู้สร้างขวานยักษ์

เก้าหัวของเทพแท้จริงนิรันดร์ที่น่าเกลียด ทุกตาของมันได้มองไปยังพื้นที่รอบๆ แบบสุ่ม มันไม่ได้วางตาไว้ที่สิ่งใด กาลอวกาศและเวลาในพื้นที่ถูกแช่แข็ง

เทพแท้จริงนิรันดร์ได้ก้าวเดินไปในพื้นที่ว่างเปล่า ทุกก้าวของมันได้สร้างการสั่นสะเทือนและเสียงดัง เสียงที่สร้างจากเท้าทั้ง 108 สร้างเสียงที่สอดคล้องกัน ไม่มีเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดคนใดสร้างเสียงขึ้นมา แม้แต่ผู้สร้างขวานยักษ์ยังถือขวานรอเงียบๆ

อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่หกส่งเสียงไปยังอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สาม “ขวานยักษ์เป็นเพียงเด็กจากยุคจุติที่สาม เขาเป็นเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดในเวลาค่อนข้างสั้น ถ้าเราสองคนร่วมมือกันเขาจะต้องถูกทำลาย”

“เขาไม่มีแม้แต่สมบัติแท้จริงสักชิ้น มันเป็นไปได้ที่จะทำลายเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว” อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามกล่าว

ในประวัติศาสตร์ทั้งหมด เมื่อเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดเผชิญหน้ากัน การต่อสู้จนตายนั้นถือว่าน้อยมาก แล้วอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามและหกได้เห็นความเป็นไปได้ในการที่จะฆ่าขวานยักษ์

เทพแท้จริงนิรันดร์ได้สร้างเสียงด้วยการเดินอย่างช้าๆ แต่ในความเป็นจริงความเร็วของมันเกินความเร็วแสง 100 เท่า และกฎจักรวาลไม่ได้อยู่เหนือมัน มันได้ปรากฎตัวต่อหน้าขวานยักษ์ด้วยท่าทีน่าเกรงขาม เสียงร้องของสัตว์ประหลาดได้ส่งผลกระทบต่อวิญญาณ มันแยกเขี้ยวที่เห็นความคมได้ชัดเจน มันพุ่งเข้าใส่ผู้สร้างขวานยักษ์

การกระแทกได้ส่งผู้สร้างขวานยักษ์บินถอยหลัง มือของเขายังคงถือขวานเทพเอาไว้

“เจ้าสามารถป้องกันการโจมตีของข้าได้ เจ้าน่าจะมีความสามารถบางอย่าง” เงาแสงของอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามดูเหมือนกับยิ้ม

“โชคดีจะมีเพียงครั้งเดียว ต่อไปเจ้าจะ…”

“คุ้มค่าแล้วที่เป็นสมาชิกจากเผ่าดวงตาศักดิ์สิทธิ์”

ผู้สร้างขวานยักษ์ก็ได้หยุดหลังจากถูกส่งบินออกไปไกล ภายใต้ผมอันยุ่งเหยิงเต็มไปด้วยความโกรธ “สัตว์ประหลาดเทพแท้จริงนั้นน่าเกรงขาม มีการโจมตีวิญญาณที่รุนแรง ข้าจะไม่สนข้อมูลพื้นฐานใดๆ อีก ข้าจะให้ตำแหน่งของสัตว์ประหลาดนี้สูงขึ้นไปอีก แต่การอยู่ในตำแหน่งของผู้ชนะนั้นเพียงคนเดียวเท่านั้น”

เสียงหยาบๆ แต่ตรงไปตรงมาทำให้ทุกคนต่างตกใจ

“อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามและหกได้รวมพลังกัน แต่เขากลับไม่ถูกข่มขู่อยู่งั้นรึ” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่พูดออกมาด้วยความตกใจ

หลัวเฟิงรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย ถ้าผู้สร้างขวานยักษ์ได้กล่าวออกมาแบบนั้น แสดงว่าเขายังไม่เป็นอันตราย

“อวดดีนัก จากนี้ไปเจ้าจะกดดันพวกเราสิน่ะ” อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่หกพูดด้วยความโกรธ

ร่างเงาที่เปล่งแสงได้ส่งเสียงหัวเราะเยือกเย็น “เจ้าแห่งจักรวาลแท้จริงดวงดาว ได้ท่องเที่ยวไปทั่วมหาสมุทรจักรวาล ผู้ที่กล้าที่จะอวดดีเช่นนี้มีน้อยมาก นอกจากนี้อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่หกและข้าก็ได้รวมพลังกัน เจ้ายังกล้าที่จะพูดออกมาว่าจะเอาชนะเรา ฮ่า ฮ่า…ช่างเป็นเรื่องตลกอะไรเช่นนี้”

สัตว์ประหลาดเทพแท้จริงนิรันดร์เก้าหัวส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธออกมา และมันก็พุ่งเข้าใส่ขวานยักษ์

ขวานยักษ์ที่ดูป่าเถื่อนได้ส่งเสียงคำรามออกมา “สิบสอง”

ขวานเทพถูกยกขึ้น

ทันใดนั้นรอบๆ ปรากฎเงาขวานยักษ์จำนวนมาก ทุกอันมีความกว้างล้านๆ กิโลเมตร มันใหญ่เหมือนกับเป็นโลกทั้งใบ เงาของขวานยักษ์ทั้งสิบสองได้แยกตัวไปคนละทิศทาง

พื้นที่กว้างใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นจากเงาขวานกว้างล้านๆ กิโลเมตร โดยที่ด้านบนของพื้นคือผู้สร้างขวานยักษ์กำลังยกขวานขึ้น ดูเหมือนว่าตัวของเขานั้นเป็นแกนหลักของจักรวาล มือขวาของเขาฟันลงมาตรงหน้าเขา ขวานเทพได้ถูกใช้งานแล้ว

ในช่วงเวลานั้นเงาของขวานทั้ง 12 ได้หลอมรวมกัน มันได้เปล่งรัศมีแสงสีดำออกมา

สัตว์ประหลาดเทพแท้จริงนิรันดร์ได้ยื่นกรงเล็บไปข้างหน้าเช่นกัน

พื้นที่โดยรอบทั้งหมดเกิดการสั่นไหว ผู้สร้างขวานยักษ์ก้าวถอยไปด้านหลังก่อนที่จะกลับมายืนมั่นคงอีกครั้ง แต่เท้าของสัตว์ประหลาดทั้ง 108 คู่ได้ก้าวถอยไปสามก้าว

หลังจากการปะทะก็เกิดความเงียบ

แม้แต่เทพปีศาจทองสุกใสและขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ตกใจ อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามและหกปฎิเสธ ที่จะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็น

“ขวานเทพของเขาคือสมบัติแท้จริงสูงสุด เขามีสมบัติแท้จริงสูงสุด” อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่หกพูดออกมาด้วยความโกรธ

ผู้สร้างขวานยักษ์ที่ผมยุ่งเหยิงมองด้วยความเหนือกว่า “พึ่งได้มาไม่นานนี้ พวกเจ้าคือหนูทดลองสำหรับขวานใหม่ข้า เทพแท้จริงนิรันดร์ของเจ้านั้นยอดเยี่ยม แต่ถ้าเทียบกับขวานข้า…ยังคงเป็นหนทางที่ยาวไกล” (แอบสะใจ)

เงาของอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามได้พูดออกมาสบายๆ “เจ้ามีสมบัติแท้จริงสูงสุด แต่เจ้าก็ทำอะไรเทพแท้จริงนิรันดร์ไม่ได้ เทพแท้จริงนิรันดร์คือการรวมกันของสองสมบัติแท้จริงสูงสุด ด้วยความเข้าใจมรดกโบราณทำให้สร้างเทคนิคนี้ เจ้าจะอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าได้อย่างไร ความสำเร็จในขวานของเจ้าทำให้การต่อสู้นี้มีค่าที่จะให้ข้าและอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่หกใช้ความสามารถที่ดีที่สุด”

“ดีที่สุดงั้นรึ แสดงว่านี้ยังไม่ใช้พลังเต็มที่ของเจ้าอย่างงั้น งั้นก็เข้ามา ข้าจะแสดงพลังเต็มที่เช่นกัน” ผู้สร้างขวานยักษ์ส่งเสียงหัวเราะ เสียงของเขาสร้างการสั่นสะเทือนไปทั่วพื้นที่

“ตาหยก ปลดปล่อย” อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามออกคำสั่ง

“ดี เราจะให้ขวานยักษ์นี้ได้รู้ถึงพลังของเรา” อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่หกกล่าว

มันคือการต่อสู้เพื่อความภาคภูมิใจ ถ้าพลังของพวกเขารวมกันยังล้มเหลวในการกดดันผู้สร้างขวานยักษ์เพียงคนเดียว พวกเขาจะถูกพูดถึงว่าเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่

เทพแท้จริงนิรันดร์ได้เริ่มเปล่งแสงสีเขียว รัศมีแสงสีเขียวจำนวนมากมายได้รวมกันจนเป็นการแกะสลักภาพ ทั้งร่างของเทพแท้จริงนิรันดร์ได้เริ่มการเปลี่ยนแปลง แสงสีม่วงทั้งสองได้บินเข้าไปยังร่างของเทพแท้จริงนิรันดร์

เทพแท้จริงนิรันดร์ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว

———-

หลัวเฟิงที่ได้มองดูจากระยะไกลก็ตกใจเมื่อเขาเห็นแสงสีม่วงทั้งสองสาย “มันเป็นมือดาว”

อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามเป็นที่รู้กันว่ามีสมบัติแท้จริงสูงสุดสองอย่างหนึ่งในนั้นคืออาณาจักรดวงดาว และ มือดาว แต่ชื่อแท้จริงของมันนั้นไม่มีใครทราบ แต่อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามเป็นคนบอกด้วยตัวของเขาเอง ชื่อจึงถูกรู้กันไปทั่วเช่นนั้น

“สองสมบัติแท้จริงสูงสุดของอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สาม กับหนึ่งสมบัติแท้จริงสูงสุดของอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่หก” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่กล่าว

“ดูเหมือนว่าเขาจะใช้มันทั้งหมดแล้วจริงๆ”

ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ได้วางแก้วไวน์ของเขาลง ตอนนี้การต่อสู้ได้ดึงดูดความสนใจจากเขา

เจ้าแห่งจักรวาลแท้จริงดวงดาวได้เพิ่มความหนาและความคมของกรงเล็บ มันได้ยืดกรงเล็บให้ตรงมากขึ้น กรงเล็บเท้าจำนวนมากถูกรวมเข้าด้วยกันเป็น 18 กรงเล็บ ตอนนี้มันมี 9 หัว กับ 9 คู่กรงเล็บ หัวทั้งเก้าของเทพแท้จริงนิรันดร์ได้ส่งเสียงคำราม 18 กรงเล็บของมันเหมือนกับถูกสวมใส่ชั้นเกราะสีม่วง

“สามเกราะสมบัติแท้จริงสูงสุด”

“ด้วยการรวมพลังของเราทั้งคู่ กับเทคนิคของเราเข้าด้วยกัน ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะควบคุมสถานการณ์ได้อีก” เจ้าแห่งจักรวาลที่สามส่งเสียงเย็นชา

ผู้สร้างขวานยักษ์ได้มองไปยังเทพแท้จริงนิรันดร์ที่มีความกดดันมากขึ้น ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาได้ตะโกนขึ้น “ขั้น 13”

ผู้สร้างขวานยักษ์ได้ยกขวานเทพขึ้น อวกาศอันไร้จุดสิ้นสุดได้ปรากฎ 13 ขวานยักษ์ขึ้น ทุกขวานเหมือนกับมีโลกของมันเอง มันดูใหญ่มากจนเหมือนกับจะไปถึงอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่หกและสาม และที่อยู่ของขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ แต่เงาของขวานนั้นเหมือนอยู่ในอีกมิติหนึ่ง

ขวานเทพได้สร้างคลื่นขึ้นมาจากการสับลงมา

การเผชิญหน้ากับกรงเล็บสีม่วง ได้ส่งพลังทำลายไปหาผู้สร้างขวานยักษ์ แล้วเขารับมันเอาไว้ทั้งหมด

การปะทะกันได้ทำให้ผู้สร้างขวานยักษ์ทำการหลบหนีอย่างเร่งด่วน

เห็นได้ชัดว่าเทพแท้จริงนิรันดร์สามารถรับมือได้ ด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามและหกผ่อนคลายในทันที

“ยอดเยี่ยม ลองดูขวานขั้น 14 ของข้า” ผู้สร้างขวานยักษ์ได้ยกขวานเทพขึ้น

“14 อย่างงั้นเรอะ”

“ทำไมถึงยังมีอีก…”

อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามและหกแปลกใจอยู่เล็กน้อย

เมื่อเงาของขวานทั้ง 14 ได้ปรากฎขึ้นมา มันอยู่รวมกันเหมือนกับตัวต่อปริศนา ชิ้นส่วนรวมกันได้ปกคลุมพื้นที่จนตกอยู่ในความมืดมิด มันมืดสนิดจนไร้แสงใดๆ

หลังจากที่ได้ยินเสียงดังขึ้น ทุกอย่างได้กลับสู่สภาพเดิม แต่เทพแท้จริงนิรันดร์ได้กระเด็นถอยหลังไปไกล

ผู้สร้างขวานยักษ์ที่ผมยุ่งเหยิงได้พูดออกมาเสียงดัง “ขวานลำดับ 14 ของข้าไม่สามารถที่จะทำลายเทพแท้จริงนิรันดร์ได้ งั้นลองรับขวานขั้นที่ 15 ที่ข้าเพิ่งสร้างขึ้น ข้าจะให้เทพแท้จริงนิรันดร์ได้ลองมัน”

ผู้สร้างขวานยักษ์ส่งเสียงดังขึ้นมา “ขั้น 15”

ความมืดที่ไร้แสงได้ปรากฎขึ้นอีกครั้ง แต่ในเวลาต่อมาได้มีเงาแสงของขวานปรากฎขึ้น เงาอันแปลกประหลาดนี้ได้ทำให้ทุกสิ่งได้รับรู้ว่าเหมือนกำลังอยู่ในอีกโลกหนึ่ง

“ข…เขาเป็นคนทำมัน…” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ได้กระโจนขึ้นมาจากเก้าอี้ที่อยู่บนยอดของภูเขา ดวงตาของเขานั้นแสดงความตกใจออกมา

“อาจารย์ต้นกำเนิด ขวานยักษ์…มนุษย์…ศักยภาพแท้จริงของเผ่าพันธุ์มนุษย์…”

แม้แต่หลัวเฟิงยังรู้สึกสั่นไหวไปยังแกนกลาง เงาแสงของขวานในความมืดมิดนั้นช่างอัศจรรย์ ราวกับทั้งหมดของมันนั้นอยู่อีกโลก ความรู้สึกแปลกได้สั่นสะเทือนลึกเข้าไปในหลัวเฟิง ความรู้สึกเหมือนขวานนี้อาจทำลายจักรวาลทั้งหมดลงได้

หลัวเฟิงนั้นรู้ดีว่ามันเป็นเพียงความเข้าใจผิด แต่ความรู้สึกผิดนั้นอยู่เหนือกว่า

“เขา…” เทพปีศาจทองสุกใสตกใจมากเกินว่าที่จะตอบสนองออกมาได้

เสียงทุกอย่างเงียบลงด้วยขวานเดียว

ทุกสิ่งทุกอย่างได้กลับสู่ปกติ แต่เทพแท้จริงนิรันดร์ได้แตกสลายไปทั้งหมด ร่างมันแยกออกจากกัน หลังจากนั้นมันก็เปลี่ยนรูปร่างเป็นอุกาบาตจำนวนมากมาย สองแสงสีเขียวหยก และ ที่ป้องกันข้อมือสีม่วงคู่

“เขาสามารถแยกสมบัติแท้จริงสูงสุดทั้งสามออกมางั้นเรอะ” อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่หกพูดออกมาได้ด้วยความมึนงง

“เขาสามารถที่จะแยกเทพแท้จริงนิรันดร์ออกมาได้ เขา…ขวานใหญ่เขาอาจเป็นเช่นเดียวกับอาจารย์ต้นกำเนิด” อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่สามรู้สึกสั่นไปถึงจิตใจ

เขาได้ปะทะกันกับอาจารย์ต้นกำเนิดมาก่อน เขาได้รับความพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง และหนีออกมาด้วยความกลัว อาจารย์ต้นกำเนิดได้มอบความรู้สึกไร้พลังให้กับเขา ช่วงเวลาที่อาจารย์ต้นกำเนิดถูกขังเอาไว้ในจักรวาลปฐมกาลชั่วนิรันดร์โดยจักรวาลดั้งเดิม เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดจำนวนมากล้วนแต่ยินดีกับมัน

เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดคนอื่นๆ ล้วนตกใจโดยที่แต่ละคนมีอารมณ์อันซับซ้อนเกิดขึ้นมาในใจ

มีเพียงหลัวเฟิงเท่านั้นที่มีอารมณ์เท่ากับความตกใจ “ยังไม่เคยเห็นผู้สร้างขวานยักษ์ใช้พลังของเขา ไม่คิดว่ามันจะทรงพลังมากขนาดนี้ นี้คือพรของเผ่าพันธุ์มนุษย์”