ตอนที่ 1212 กระจาย

หลัวเฟิงได้เปลี่ยนเกราะสีเงินให้น่ากลัว หัวไหล่เริ่มนูน มีใบมีดยื่นออกจากข้อศอก มือแต่ละข้างเปลี่ยนเป็นกรงเล็บ เขาเริ่มกลายเป็นคมดาบของสัตว์เทพ

เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างใช้มือทั้งสองข้างในการป้องกันการโจมตีที่รุนแรง การโจมตีได้สร้างรอยแตกร้าวไปทั่ว

“เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างมีการโจมตีวิญญาณที่ยอดเยี่ยมจริงๆ แต่การโจมตีวัตถุของเจ้านั้นต่ำกว่ามาตรฐาน”

หลัวเฟิงได้เปลี่ยนแปลงทุกส่วนของตัวเองให้เป็นอาวุธ เขาเริ่มทำการโจมตีอย่างบ้าคลั่งไปที่เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่าง ร่างกายอมตะของเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างแข็งแกร่ง และมีขนาดที่ใหญ่ ทำให้เขาแบกรับพลังทำลายเอาไว้ได้

“อ้า ผู้นำปีกสีเงิน” เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างส่งเสียงร้องออกมา คลื่นแสงสีเขียวอมฟ้าได้ปรากฎขึ้นมารอบๆ มันได้เคลื่อนไหวล้อมรอบหลัวเฟิง มันพยายามที่จะดักจับเขา

หลัวเฟิงที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่งได้ถูกบังคับให้เคลื่อนไหวช้าลง

เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างทำการถ่อยห่างออกมามากที่สุดเท่าที่ทำได้ เขามองดูหลัวเฟิงด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อน

“เจ้าเด็กนี่ฝึกมาเพียงแค่ไม่มีกี่ยุค แต่บังคับให้ข้าใช้สมบัติแท้จริงชั้นยอดประเภทพื้นที่ออกมาได้” เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างคิด

นี่เป็นการดูถูก

ในฐานะของสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ที่มีความพิเศษในการโจมตีวิญญาณ เขาจำเป็นต้องมีแผนสำรองอยู่เสมอ หากการโจมตีวิญญาณไม่สำเร็จ นั่นคือเหตุผลที่สมบัติของเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างเป็นประเภทวังบิน เกราะและ ของมีค่าต่างๆ ในการป้องกันและเทคนิคช่วยเอาชีวิตรอดทั้งหมดของเขานั้นล้วนแข็งแกร่งมาก

แต่เมื่อเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างถูกบังคับให้ใช้สิ่งต่างๆ เหล่านี้ นั่นหมายถึงว่าเขาไม่สามารถที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาได้ การที่เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างที่หยิ่งยโสถูกหลัวเฟิงบังคับให้ใช้สมบัติแท้จริงประเภทพื้นที่ของเขา ทำให้เขาได้รับการดูถูกจนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“สมบัติประเภทพื้นที่งั้นเรอะ” ดวงตาของหลัวเฟิงเปล่งประกายดุร้ายเหมือนสัตว์เทพ จากนั้นเขาก็นั่งลง

“สามารถที่จะทำให้เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างใช้สมบัติประเภทพื้นที่เต็มพลัง ข้ารู้สึกเป็นเกียรติจริงๆ ดูเหมือนว่าเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างจะไม่มีสิ่งใดทำกับข้าได้”

“เจ้าป้องกันการโจมตีวิญญาณของข้าได้ยังไง” เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างถามออกมา

“ลองเดาดู” หลัวเฟิงยิ้มออกมาเล็กน้อย

เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างขมวดคิ้ว “ตามแหล่งข้อมูล เจ้ามีร่างเผ่าโมชาน เป็นไปได้ว่าร่างที่ใช้ต่อสู้ตอนนี้เป็นร่างของเผ่าโมชานของเจ้า หรือไม่ก็มีสมบัติพิเศษที่มีความแข็งแกร่งในการป้องกันวิญญาณเจ้าไว้”

ถ้าเป็นร่างเผ่าโมชานไม่จำเป็นต้องกลัวการโจมตีวิญญาณ

“ทำไมข้าจะต้องบอกเจ้า” หลัวเฟิงหลับตาลงทันที เขาไม่สนใจเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่าง

เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างนั้นตั้งใจจะหลบหนี หลัวเฟิงที่ไม่ต้องการเปิดเผยปีกซื่อหวู๋ของเขา เขาจึงไม่จำเป็นต้องไล่ตาม

การเปิดเผยปีกจะเป็นการเพิ่มปัญหามากขึ้นกับเผ่าดวงตาศักดิ์สิทธิ์ มันจะกลายเป็นว่าขวานยักษ์ได้มอบมันให้กับหลัวเฟิงหลังจากที่เขาไปเอามันมา

ก่อนหน้านี้ขวานยักษ์และผู้นำเมืองนั้นรู้ว่าขวานยักษ์ไม่ได้ปีกมา แล้วคนที่อยู่ภายในเหวลึกระดับที่เก้านั้นมีเพียงไม่กี่คน ทำให้พวกเขาเดาได้ง่ายว่าผู้มาเยือนกับหลัวเฟิงนั้นมีความเกี่ยวข้องกัน

“อาจารย์คงไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องนี้” หลัวเฟิงพูดกับตัวเอง

หลัวเฟิงรู้ดีว่าตัวเองนั้นแตกต่างไปจากเดิมในการต่อสู้ที่หุบเขาเทพการทำลาย ตอนนี้เขาอยู่ระดับสูงสุดของระดับที่สี่แล้ว หากเทียบกับเจ้าแห่งจักรวาลฟาคาออส เขาแพ้เพียงพลังงานอมตะเท่านั้น แต่ถ้าเป็นสมบัติเขาได้เปรียบเล็กน้อย

นอกจากนี้เขายังมีปีกซื่อหวู๋เพื่อเสริมพลังตัวเอง เมื่อพวกเขาได้เจอกันพลังของพวกเขาก็ไม่ได้แตกต่างกันมาก

“แต่กับ เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่าง…” หลัวเฟิงมองไปที่เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างที่ยังคงมีความไม่พอใจ

“เขายังไม่พอที่จะทำให้ข้าเอาปีกซื่อหวู๋ออกมา” หลัวเฟิงคิด

เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างปล่อยเสียงออกมาด้วยความโกรธก่อนที่จะบินจนเป็นลำแสงออกไป

เมื่อเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างจากไป หลัวเฟิงก็เปิดตาขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาเพียงแค่มองทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาในขณะนั้น แต่ในความเป็นจริง เขาต้องพึ่งพาการป้องกันสองอย่างจากเกราะเทพทำลายและหอคอยดวงดาว

การโจมตีจากเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างนั้นแข็งแกร่งมาก เกราะเทพทำลายที่ทำให้พลังโจมตีนั้นอ่อนลงแล้ว แต่มันก็ยังแข็งแกร่งมาก ถ้าเขามีสมบัติประเภทวิญญาณทั่วไป มันคงไม่สามารถที่จะปกป้องวิญญาณเขาได้ ถือว่าเป็นโชคดีที่เป็นหอคอยดวงดาว

“เขาแข็งแกร่งกว่าสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ทั่วไปที่ไม่มีสมบัติอย่างเกราะเทพทำลายหรือสมบัติแท้จริงสูงสุด” หลัวเฟิงถ่อนหายใจ

“มันไม่ใช่เรื่องที่ดีที่ขึ้นอยู่กับสมบัติ ข้าต้องฝึกฝนอำนาจจิตให้เร็วที่สุด หากอำนาจจิตของข้าไปถึงเจ้าแห่งจักรวาลสูงสุด การป้องกันการโจมตีวิญญาณก็จะง่ายขึ้นมาก และข้าสามารถที่จะรับปีกสีขาวคู่นั้น”

หลัวเฟิงได้บินเป็นแสงออกไปข้างนอก

การที่เขาอยู่ที่นี่ก็เพื่อฝึกฝนอำนาจจิตของเขา แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาจะต้องทำอย่างแรกคือการหาห้องลับ

———–

การต่อสู้ครั้งนี้ได้ถูกกล่าวขานผ่านเจ้าแห่งจักรวาลที่มองดูจากระยะไกล เจ้าแห่งจักรวาลเหยี่ยวเขมือบนั้นคิดว่าหลัวเฟิงกำลังสูญเสียครั้งใหญ่ แต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นไปตามคาดคิด เทคนิคของเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างจะล้มเหลวกับหลัวเฟิง จนเป็นความพ่ายแพ้สำหรับเขา

สิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ต่างพบว่าหลัวเฟิงสามารถป้องกันการโจมตีวิญญาณได้อย่างง่ายดาย นั่นอาจเป็นเพราะเขาเป็นร่างเผ่าโมชานหรือไม่

———-

ภายในเรือที่อยู่ในดินแดนที่เต็มไปด้วยหิมะ

เจ้าแห่งจักรวาลฟาคาออสและเจ้าแห่งจักรวาลหยงกำลังเดินทางในพื้นที่เต็มไปด้วยหิมะ มันเป็นสถานที่เต็มไปด้วยอันตราย

เจ้าแห่งจักรวาลฟาคาออสทำหน้าบึ้ง

“มีอะไรงั้นเหรอ” เจ้าแห่งจักรวาลหยงถามในทันที

ใบหน้าของเจ้าแห่งจักรวาลฟาคาออสกำลังเปลี่ยนเป็นโกรธ เขาพูดออกมาด้วยเสียงเบา “หลัวเฟิงนั้นปรากฎในพื้นที่ของเสาหินลายดำ”

“พื้นที่เสาหินลายดำ เท่าที่ข้าจำได้ เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างอยู่ที่นั่น”

เขามีความสุขที่ว่าเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างเป็นผู้ที่น่ากลัวอย่างมาก

“ดวงตากระจ่างนั้นได้ต่อสู้กับหลัวเฟิงแล้ว” เจ้าแห่งจักรวาลฟาคาออสส่ายหัว

“มันน่าเสียดายที่เจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างนั้นไม่ใช่คู่ต่อกรหลัวเฟิง เขาสามารถเลี่ยงการโจมตีวิญญาณได้ง่ายๆ จนเจ้าแห่งจักรวาลดวงตากระจ่างต้องใช้สมบัติประเภทพื้นที่ของเขากดดันหลัวเฟิง เพื่อไม่ให้เข้าใกล้สำหรับการต่อสู้ระยะใกล้”

“อะไรกัน” เจ้าแห่งจักรวาลหยงตกใจ

“หลัวเฟิงมีหลายร่าง บางทีนั่นอาจเป็นร่างเผ่าโมชานของเขา” เจ้าแห่งจักรวาลฟาคาออสขมวดคิ้ว

“ข้าไม่สนหรอกว่าเขาจะป้องกันการโจมตีวิญญาณได้ยังไง ข้าไม่สามารถหยุดเขาได้ แต่สิ่งที่ข้ากังวลในตอนนี้คือ…หลังจากการต่อสู้ของเขา เขาได้ออกไปจากที่นั่นอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนในตอนนี้”

“ตอนนี้ปลายทางของหลัวเฟิงนั่นอยู่ที่ไหน” เจ้าแห่งจักรวาลหยงกล่าว

“ใครจะรู้” เจ้าแห่งจักรวาลฟาคาออสส่ายหัว

———-

พื้นที่เสาหินลายดำ

“ฮ่า ฮ่า หลังจากครึ่งเดือน ในที่สุดก็พบห้องลับของข้า”

หลัวเฟิงมองภาพลายสีดำ และยิ้มออกมา เขารู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง เพราะมันเป็นความรู้สึกที่ระยะใกล้จึงตรวจจับได้ เขาใช้เวลาเพียงไม่กี่วันในการเดินทางไปรอบเสาหินทั้ง 16

“เจ้าแห่งจักรวาลฟาคาออส เหรียญสีดำ ของเจ้าตกอยู่ในมือข้า จะมีอะไรในห้องลับนี้ที่เจ้าเหลือเอาไว้”

หลัวเฟิงเร่งความเร็วเป็นลำแสงพุ่งออกไป

หลัวเฟิงได้สัมผัสบนหิน ห้องลับนั้นมีขนาดใหญ่มาก มันมีขนาดเท่ากับหินขนาดใหญ่ที่วนอยู่รอบเสาหิน

หลัวเฟิงหัวเราะและประหลาดใจเมื่อถูกส่งเข้ามายังด้านใน

“นี่มันใหญ่มาก”

หลัวเฟิงที่อยู่กลางอากาศได้หยุดมองลงไปที่พื้นดินอันกว้างใหญ่ พื้นเสาหินกลมเรียบที่ดูเหมือนผิวราบ สามารถเห็นกำแพงหินราบเรียบที่มีการแกะสลักจำนวนมาก

หลัวเฟิงลงมายังจุดที่มีกำแพงแกะสลัก มันมีการเขียนแบบโบราณที่เขาไม่คุ้นเคย มันเป็นสิ่งที่แตกต่างจากสิ่งที่ถูกทิ้งไว้ในเรือจักรวาล แต่ละอันมีอำนาจจิตอันแข็งแกร่งเป็นของตัวเอง และสามารถที่จะส่งข้อมูลไปหาผู้ที่เข้ามาดูได้ง่ายๆ

ในระดับหลัวเฟิง ข้อมูลจำนวนมากสามารถถูกส่งเข้ามาหาเขาแม้ว่าจะเป็นแค่ภาพแกะสลักชิ้นเดียว

“ข้าคือเจ้าแห่งจักรวาลเก้ามฤตยู เหรียญสีดำนี้อยู่กับข้ามาหลายรุ่น แต่ละรุ่นของสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ถูกทำลาย มีเพียงร่องรอยบางอย่างสามารถแยกแยะได้ มันเป็นบางสิ่งที่ข้าคร่ำครวญอยู่เสมอ ข้าจึงหวังว่าเจ้าของคนต่อไปของห้องลับนี้จะทิ้งข้อมูลบางอย่าง เมื่อจุดจบของพวกเขาใกล้เข้ามา จะมีคนรู้จักพวกเขาสู่รุ่นต่อๆ ไป จุดจบของข้านั้นใกล้เข้ามาแล้ว ข้าจะรอมันอยู่เงียบๆ ถ้าข้าตายรุ่นต่อๆ ไปจะมีสมบัติของข้า ฮ่า ฮ่า เพียงแต่ใครในรุ่นต่อไปจะมีโอกาสเช่นนั้นข้าก็ไม่มีทางรู้”

“ข้าคือนกกระจอกกระโจน สมบัติของผู้อาวุโสเก้ามฤตยูตกเป็นของข้า ข้าขอขอบคุณท่านผู้อาวุโสเก้ามฤตยูและผู้อาวุโสก่อนหน้าเขา บางทีห้องลับนี้อาจเป็นเจ้าของคนอื่นมาก่อน แต่ข้อมูลนั้นไม่ละเอียดพอ ดังนั้นข้าจึงประกาศว่าผู้อาวุโสเก้ามฤตยูคือเจ้าของคนแรก ข้านั้นเป็นคนที่สอง และถ้าข้าไม่อาจเลี่ยงวันแห่งการทำลายไปได้ ข้าจะทิ้งของมีค่าเหล่านี้ไว้ที่นี่ นี่คือแผนภาพแกะสลักที่ข้าเข้าใจ…”

———-

บนกำแพงหินมีงานประติมากรรมจำนวนมากจากเจ้าแห่งจักรวาลที่แตกต่างกัน

หลัวเฟิงสามารถที่จะเห็นงานเขียนของเจ้าแห่งจักรวาลหลายรุ่น มันเหมือนกับไม่ยอมสิ้นสุด

“เจ้าของรุ่นต่อมาทำเพียงแค่ร้องไห้เท่านั้น เจ้าของคนที่ 1,928 ไม่ได้ทิ้งสมบัติอะไรของเขาไว้เลย…”

———-

ยิ่งเขามองมันมากเท่าไรก็ยิ่งพบบันทึกมากขึ้นเท่านั้น บางส่วนของเจ้าแห่งจักรวาลจำนวนมากได้ส่งข้อมูลบันทึก บางส่วนได้

มีการรวมแผนที่ หรือทิ้งเทคนิคลับที่เขาภาคภูมิใจ

“คิดว่าเจ้าแห่งจักรวาลจำนวนอาจนับหมื่นที่อยู่ในนี้”

หลัวเฟิงยังคงมองดูมันเงียบๆ เขาสามารถเห็นความเปลี่ยนแปลงในแต่ละรุ่นของเจ้าแห่งจักรวาล

แต่เมื่อเวลาผ่านไปทุกคนก็แยกย้ายไปในมหาสมุทรจักรวาล โดยที่เขาไม่ทิ้งร่องรอยของห้องลับนี้ไว้