ตอนที่ 1271 ดาบเงาเลือด

เผ่าพันธุ์มนุษย์และเผ่าพันธุ์มารที่นำโดยบรรพบุรุษมารฝัน ได้เริ่มทำการโจมตีต่อกัน

บรรพบุรุษมารฝันคิดว่า เจ้าแห่งจักรวาลเป็งกงและเจ้าแห่งจักรวาลความมืดนั้นจัดการยากที่สุด เธอคาดว่าหลัวเฟิงนั้นจะต้องดีขึ้นกว่าเดิมจากมรดกที่ได้รับ เธอยังคิดว่าหลัวเฟิงจำเป็นต้องฝึกฝนไปทีละขั้นแม้ว่าจะได้รับมรดกมาแล้ว แต่เธอก็รู้สึกว่าคิดผิดไปมากหลังจากที่ได้เห็นหลัวเฟิงวาดดาบเงาเลือดออกมา ทั้งสามคนที่น่ากลัวที่สุดนั้นไม่ใช่สองคนแรกที่น่ากลัว แต่มันคือหลัวเฟิง

“หลัวเฟิง” บรรพบุรุษมารฝันฟาดหางงูของเธอจนเกิดคลื่นกระแทก เธอใช้มันเพื่อเร่งความเร็ว แต่หลัวเฟิงก็เหวี่ยงดาบออกไปแล้ว ดาบนี้เป็นมรดกสำคัญของสายน้ำวูดูวง มันคืออาวุธตัวอ่อน มันสามารถที่จะเข้าถึงพลังสูงสุดของผู้ใช้งานได้ ถึงแม้มันจะไม่สามารถใช้พลังงานอมตะใดๆ ก็ตาม ตัวของดาบมีพลังอยู่ในระดับสูงสุดระดับห้าอยู่แล้ว พลังของมันก็ไม่เป็นที่รู้จักในมหาสมุทรจักรวาล นี่เป็นครั้งแรกที่มันถูกใช้งานให้เห็น

“ความตายนิรันดร์” หลัวเฟิงพูดเสียงเบา

เมื่อดาบถูกเหวี่ยงออกมา ประกายแสงสดใสได้สว่างขึ้น แสงแรกที่ออกมาได้ปะทะเข้ากับเจ้าแห่งจักรวาล แสงได้ถูกรวมตัวและเปลี่ยนเป็นวงรีสีดำยักษ์

วงรีสีดำนั้นเหมือนกับจักรวาลขนาดเล็ก มันได้เข้าปกคลุมเจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารทั้ง 12

12 เจ้าแห่งจักรวาลเผ่าพันธุ์มารได้ติดอยู่ในวงรีสีดำ กับแสงอันน่าหวาดหวั่น

“ไม่”

“หยุดก่อน เรายังสามารถที่จะกลับไปยังจักรวาลดั้งเดิมได้”

การเคลื่อนไหวของดาบนั้นรวดเร็ว เจ้าแห่งจักรวาลกลัวดาบที่ไร้ความคิด แสงจากดาบในวงรีสีดำ ได้เปลี่ยนไปอย่างลึกลับมากขึ้น มันดูคล้ายกับแสงธรรมดา

วงรีสีดำเกิดรอยแตก แสงที่ส่องเพียงชั่วคราวได้หายไป มันเป็นเหมือนกับมีดได้ตัดผ่านจักรวาลขนาดเล็ก วงรีสีดำเกิดรูขึ้นจนเหลือเพียงแค่แสงสีทองสลัว ในพื้นที่ของจักรวาลมืด แล้วมันก็ยังคงอยู่อย่างงั้นเป็นเวลานาน

“อ๊า”

“ไม่”

เจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารกำลังร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด พวกเขามีความโกรธและกลัวขณะที่มองไปยังหลัวเฟิง พวกเขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น

สิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านนอกนั้นไม่อาจเห็นด้านใน ทำให้พวกเขาไม่รู้สึกเหมือนกับคนที่อยู่ด้านใน พวกเขาจึงรู้ถึงความน่ากลัวของมันเป็นอย่างดี

เพียงแค่ดาบเดียวเจ้าแห่งจักรวาลหวงห้ามที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มได้สูญเสียพลังงานอมตะในร่างไปกว่า 20% เจ้าแห่งจักรวาลแมงจิ่งถูกพลังการฟันที่อ่อนลงมาได้ตายทันทีหลังจากที่เกราะสมบัติแท้จริงชั้นสูงของเขาแตก และคนอื่นๆ ก็ได้รับมันตามๆ กัน

ด้วยการโจมตีหนึ่งครั้งได้ฆ่า 1 เจ้าแห่งจักรวาล สามคนได้รับบาดเจ็บสำหัส ที่เหลือบาดเจ็บเล็กน้อย

“ถ้าเขาโจมตีพวกเราอีกครั้ง กว่าครึ่งของเราจะต้องตาย”

“แม้แต่สมบัติแท้จริงสูงสุดของเจ้าแห่งจักรวาลเป็งกงก็ยังไม่ทรงพลังเช่นนี้”

“ข้ารู้สึกถึงดาบที่คมได้ฟันมาที่ข้า พลังที่ทะลุผ่านเกราะสมบัติของข้ายังทำให้ข้าสูญเสียงร่างกายอมตะไป 16%”

“แรงดาบที่รวมตัวกันนั้น…แม้แต่เกราะก็กระจายมันไม่ได้”

เจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารกำลังหวาดกลัว โดยปกติเกราะสมบัติสามารถที่จะกระจายคลื่นกระแทกที่จะเข้ามา แต่การโจมตีของหลัวเฟิงเหมือนกับการรวมพลังไว้ที่ส่วนปลาย ทำให้เทคนิคดาบของหลัวเฟิงมีพลังมากยิ่งขึ้น

“จักรวาลดั้งเดิม”

“ต้องกลับไปจักรวาลดั้งเดิม”

“รีบกลับไปเร็วเข้า”

เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดเผ่ามารทั้งหมดหยุดการโจมตี

“คิดจริงๆ หรือว่าจะหนีไปได้” หลัวเฟิงก็หยุดโจมตี

พวกเขาทั้งหมดได้หายไป

เจ้าแห่งจักรวาลฝ่ายมนุษย์หยุดการกระทำในทันที สำหรับบรรพบุรุษมารได้ติดตามหลัวเฟิงไป

———-

ทีมของมนุษย์และทีมของเผ่ามารได้มาปรากฏขึ้นในพื้นที่ว่างเปล่าในเวลาใกล้เคียงกัน

อาณาจักรสีทองและทรายสีขาวของหลัวเฟิงได้กระจายไปทั่วทั้งพื้นที่

“บรรพบุรุษมารฝัน”

เจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารกำลังร้อนรน พวกเขาไม่สามารถทนผลกระทบจากการโจมตีของหลัวเฟิง แล้วยังไม่สามารถที่จะป้องกันได้หากถูกล้อมโดยเจ้าแห่งจักรวาลฝ่ายมนุษย์ โดยเฉพาะตอนนี้ พวกเขาที่ตกอยู่ในพลังพื้นที่ของอีกฝ่าย ทำให้พวกเขาเพียงแค่ต้องรับการโจมตี

“หลัวเฟิง” บรรพบุรุษมารฝันได้ส่งเสียงคำรามมาจากระยะไกล

หลัวเฟิงเพียงหันไปดูแต่มือของเขาก็ฟาดดาบลงไปอีกครั้ง

มันอาจจะไม่ไกลภายในจักรวาลมืด แต่ในจักรวาลดั้งเดิมมันห่างกว่าเกือบ 10 ล้านเท่า แม้จะมีความเร็วของบรรพบุรุษมารฝัน มันก็ยังจำเป็นต้องใช้เวลา แต่ในตอนนี้ หลัวเฟิงได้ใกล้กับเจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารทั้งหมด ส่วนเจ้าแห่งจักรวาลคนอื่นๆ ของฝั่งมนุษย์นั้นอยู่ใกล้กับเจ้าแห่งจักรวาลความมืด พวกเขาทำการรวมโจมตีกันในจักรวาลมืด โดยที่เจ้าแห่งจักรวาลความมืดคอยควบคุมหอคุกดำ มีเพียงเจ้าแห่งจักรวาลเป็งกงเท่านั้นที่ไกลออกไปเล็กน้อย เพราะเขาได้ต่อสู้บรรพบุรุษมารฝันในจักรวาลมืด

———-

ในพื้นที่ลับบรรพบุรุษมาร สิ่งมีชีวิตประหลาดที่มีเปลือกหอยเหมือนกับกำลังนอน โดยพื้นที่รอบๆ ตัวมีการบิดเบี้ยว

“ฮึม มารฝันกำลังขอความช่วยเหลือ?”

สิ่งมีชีวิตเปลือกหอยได้ส่องประกายแสงขึ้นมาหลังจากลืมตา ร่างของมันหายไปหลังจากทำการเคลื่อนย้ายผ่านจักรวรรดิเทพสู่ปลายทาง

———-

หลัวเฟิงไม่ได้สนใจบรรพบุรุษมารฝันที่ไม่อาจแตะต้องเขาในเวลาสั้นๆ ได้ เขาสะบัดดาบเงาเลือดในมืออีกครั้ง แสงสว่างอันน่าทึ่งได้เริ่มก่อตัวขึ้น เส้นแสงที่เบาบางได้ก่อตัวขึ้นปกคลุมเหมือนกับท้องฟ้าและพื้นดิน มันกลายเป็นจักรวาลขนาดเล็กที่ล้อมรอบเจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารทั้งหมดเอาไว้

จักรวาลขนาดเล็กสีดำนี้เริ่มแตก แสงสีทองเริ่มส่องประกายระยับ ร่องรอยการแตกของกาลอวกาศได้เริ่มเกิดขึ้นจากการฟันที่เกิดขึ้นภายใน

“เจ้าแห่งจักรวาลความมืด จับพวกมันไว้” หลัวเฟิงส่งเสียงออกไป

“ข้ากำลังรออยู่” เจ้าแห่งจักรวาลความมืดกล่าว

เมื่อจักรวาลขนาดเล็กแตกสลายไป มีเพียง 2 เจ้าแห่งจักรวาลระดับห้าที่ต้านมันเอาไว้ได้ พวกเขาทั้งหมดรอดพ้นมาได้แต่ก็ต้องได้รับบาดเจ็บรุนแรง ก่อนที่พวกเขาจะรู้สึกโล่งใจที่รอดมาได้ก็ต้องพบกับพีระมิดขนาดใหญ่ยักษ์ที่อยู่เหนือพวกเขา

“เข้าไป” เจ้าแห่งจักรวาลความมืดได้ควบคุมหอคุกดำ

เจ้าแห่งจักรวาลมนุษย์ได้ทำการล้อมเจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามาร เจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารต้องมาตื่นตระหนกกับพลังดึงดูดของสมบัติแท้จริงสูงสุดที่แข็งแกร่ง เพียงแต่สมบัติแท้จริงชั้นยอดนั้นก็เพียงพอจะกลืนพวกเขาเข้าไปได้

เจ้าแห่งจักรวาลหยวนวาตัดสินใจทำลายตัวเอง

เจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและยังได้รับแรงกดดันภายใต้อาณาจักรสีทองกับทรายสีขาว มีเจ้าแห่งจักรวาลหลายคนในพวกเขาที่มีพลังเหลือไม่ถึง 1/10 จากเดิม บางคนมีพลังงานอมตะในร่างมากกว่าครึ่ง บางคนก็เสียพลังงานอมตะไปเกินครึ่ง

“เข้าไปในวังสมบัติ”

“เข้าไปซ่อน”

“ต้านมันเอาไว้”

เจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารที่กำลังอ่อนแอและตื่นตระหนกได้ตกอยู่ภายใต้การโจมตีวิญญาณและภาพลวงตา

เจ้าแห่งจักรวาลเผ่ามารทั้ง 11 ได้พยายามเข้าไปยังสมบัติแท้จริงประเภทวัง โดยเจ้าแห่งจักรวาลหวงห้าม แต่เพียงคนเดียวย่อมไม่อาจทำอะไรได้ในสถานการณ์ที่วุ่นวายนี้ เจ้าแห่งจักรวาลสองคนถูกดูดเข้าไปยังหอคุกดำ

“ไม่”

“หยุดพวกเขาเอาไว้”

เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่ามารได้พยายามหยุดเอาไว้ แต่มีแสงดาบได้ส่องสว่างขึ้นมา

“ไม่” เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดเผ่ามารได้ส่งเสียงคำรามออกมา

บรรพบุรุษมารฝันที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในระยะไกลก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

พวกเขามาเพื่อจับเจ้าแห่งจักรวาลของมนุษย์เพื่อบังคับเอามรดก แต่หนึ่งในเจ้าแห่งจักรวาลของเขากลับตาย และสองในนั้นก็ถูกจับเอาไว้ แล้วสิ่งนี้ก็เกิดขึ้นก่อนที่พวกเขาจะจับมนุษย์ได้

“เจ้ามนุษย์” บรรพบุรุษมารฝันส่งเสียงร้อง

“เจ้าแห่งจักรวาลหมาป่านภา เจ้าแห่งจักรวาลโมฮู” หลัวเฟิงพูดสองชื่อของผู้ที่ถูกดูดเข้าไปยังหอคุกดำ