ตอนที่ 1291 บรรพบุรุษเทพ
ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ได้ออกไปทำดวงตาเทพอีกอันหนึ่ง
หลัวเฟิงนั่งอยู่เงียบๆ “ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะมาหาก่อนที่ข้าจะไปหาเขา”
มนุษย์ต้องการพลังสามอย่าง
หนึ่งคือเจ้าแห่งจักรวาลจำนวนมาก หากอยู่เพียงลำพังนั้นย่อมอ่อนแอ แต่ถ้ารวมกันก็จะเป็นพลังที่สำคัญ
อย่างที่สองคือพลังจากพันธมิตรสัตว์อวกาศ โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล ทั้งสองเป็นกลุ่มอำนาจที่ไม่เรียกร้องดินแดนใดๆ
สุดท้ายคือเจ้าแห่งจักรวาลสันโดษ มนุษย์ยินดีจ่ายเพื่อดึงเจ้าแห่งจักรวาลมาอยู่ฝ่ายตน แต่มันไม่ส่งผลกระทบต่อแผนการของมนุษย์ แต่กับเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด พันธมิตรสัตว์อวกาศ และโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล พวกเขาต้องการที่จะกลับชาติมาเกิด
มนุษย์นั้นไม่สามารถรับประกันได้ว่าพวกเขาสามารถกลับชาติมาเกิดได้ เพราะข้อมูลถูกป้องกันโดยอำนาจจิตของจักรวาลดั้งเดิม ถึงเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดสันโดษที่มีประสบการณ์ฝึกฝนในระดับขีดจำกัดของเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด พวกเขาก็ไม่มีทางหาวิธีกลับชาติมาเกิดได้ และประสบการณ์เหล่านี้เป็นกุญแจสำคัญสำหรับการฝึกฝนอัจฉริยะของมนุษย์ ซึ่งมันเป็นระดับเดียวกับอาจารย์ต้นกำเนิด
ถ้าสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่จากเผ่าพันธุ์อื่นหรือเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดสันโดษมีพลังเหมือนอาจารย์ต้นกำเนิด มนุษย์จะไม่ใช่ผู้มีพลังสูงสุด และจะไม่กลายเป็นผู้มีอำนาจอันดับหนึ่งของมหาสมุทรจักรวาล
มนุษย์นั้นกำลังรอยคอยดูว่ามีเจ้าแห่งจักรวาลแค่ไหนจะอยู่ข้างเขา แล้วดูว่ามีศัตรูเท่าไร แล้วใครเป็นกลาง
———-
สัตว์เทพชราได้มาถึงหลังจากหลัวเฟิงสามชั่วโมงในวันเดียวกัน
“หลัวเฟิง” เสียงดังก้องเข้าไปในวัง
หลัวเฟิงบินออกมาพบกับสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่อยู่ในอวกาศ หัวมังกรเก้าเขาสวมมงกุฎ ร่างกายขนาดใหญ่ กรงเล็กแหลมใหญ่เท่าภูเขาทั้งเก้านิ้ว มันคือร่างกายจริง หลัวเฟิงรับรู้ว่าอีกฝ่ายแสดงความจริงใจ
“บรรพบุรุษสัตว์อวกาศ” หลัวเฟิงกล่าว
บรรพบุรุษสัตว์อวกาศที่มีร่างกายใหญ่ได้มองลงมายังหลัวเฟิง “นี่เป็นครั้งที่สองที่เราได้พบกันหลังจากพื้นที่กลุ่มสัตว์เทพ”
“ข้าต้องขอขอบคุณในความช่วยเหลือของท่านจริงๆ” หลัวเฟิงยิ้ม
เสียงหัวเราะดังก้องกระจายไปในอวกาศ “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ”
“เราไม่ใช่คนแปลกหน้า ดังนั้นข้าจะตรงไปตรงมา เจ้ารู้สถานการณ์ดี กลุ่มพันธมิตรได้ดึงกลุ่มอำนาจต่างๆ เข้ามามากมาย แล้วข้าก็รู้มีกลุ่มอำนาจจำนวนมากได้เข้าร่วมกับเขา”
“บางกลุ่มอำนาจเข้าร่วมกับเราเช่นกัน” หลัวเฟิงยิ้ม
“ใช่ ไม่ว่ายังไงกลุ่มอำนาจต่างรู้ถึงภัยคุกคามของมนุษย์ อย่าคิดถึงคำสัญญาของเจ้า มันไม่มีความหมายอะไรเลย ทุกคนพร้อมจะผิดสัญญาในบางสถานการณ์ เมื่อมนุษย์มีพลังมากขึ้นสัญญานั้นก็จะถูกทำลาย”
หลัวเฟิงถอนหายใจ
“สิ่งนั้นหมายถึงว่า เจ้าไม่มีทางดึงกลุ่มอำนาจได้มากเท่ากับพันธมิตรกองกำลังร่วม มันเป็นเหตุผลที่เจ้าควรรวมกับพันธมิตรข้า โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล และเจ้าแห่งจักรวาลสันโดษ”
“ข้าได้พูดกับสามบรรพบุรุษเทพมาก่อนหน้า พันธมิตรสัตว์อวกาศและโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล จะอยู่ข้างเดียวกัน”
หลัวเฟิงรู็สึกตกใจ การที่สองกลุ่มอำนาจนี้อยู่ข้างเดียวกัน มันจะมีอำนาจต่อรองได้มากขึ้นในการเจรจาของทั้งสองฝ่าย
“ความต้องการของเรานั้นเรียบง่าย”
“อย่างแรก เราต้องการประสบการณ์ฝึกฝนจากเจ้าแห่งจักรวาลเป็นเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด อย่างที่สอง เราต้องการคำแนะนำ สำหรับการกลับชาติมาเกิด หลัวเฟิง ถ้ามนุษย์ของเจ้านั้นตกลง พันธมิตรของข้าและโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล จะเข้าร่วมฝ่ายมนุษย์ทันที”
หลัวเฟิงหัวใจเต้นรัว มันเป็นสิ่งที่เขาคาดเอาไว้ กลุ่มอำนาจที่แตกต่างกันมีความต้องการที่ต่างกัน กลุ่มอำนาจที่มีพลังอ่อนแอจะไม่กล้าคิดถึงเรื่องการกลับชาติมาเกิด สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องการคือเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดของเผ่าพันธุ์ เพื่อที่จะทำให้เผ่าพันธุ์ของพวกเขาไม่ต้องสูญพันธุ์ และยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างน้อยสามยุคกำเนิด
“ท่านบรรพบุรุษ ท่านไม่รู้เกี่ยวกับจิตจักรวาลดั้งเดิมงั้นหรือ”
“แน่นอนข้ารู้”
“ถ้าอย่างงั้น ท่านควรเข้าใจว่าข้อมูลเกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิดและประสบการณ์ชั้นสูงกว่านั้นจะถูกซ่อนโดยจิตจักรวาลดั้งเดิม แม้แต่เราก็ไม่มีทางรู้เกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิด”
“ข้าได้พูดคุยเกี่ยวกับสามบรรพบุรุษเทพ ข้าก็รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เจ้าเพียงแค่ให้เรามากที่สุดเท่าที่ทำได้ เช่น ประสบการณ์ขีดจำกัดของเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด หลังจากนั้นพวกเขาจะพยายามด้วยตัวเอง เจ้าตกลงหรือไม่” บรรพบุรุษสัตว์อวกาศจ้องหลัวเฟิง
“ถ้าเจ้าทำ พันธมิตรสัตว์อวกาศและโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล จะเข้าร่วมกับมนุษย์ทันที เราไม่ใช่เพียงมหาอำนาจเดียวที่เข้าร่วม เงื่อนไขนี้ดึงดูดเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดเช่นกัน มันขึ้นอยู่กับว่าเจ้าจะยินดีที่จะให้ข้อมูลหรือไม่ เจ้าจะได้มันหลังจากที่เจ้าจ่าย มันขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว”
หลัวเฟิงเงียบ เขาไม่มีทางเลือกเลยหรือไง
ที่จริงแล้วเจ้าแห่งจักรวาลสันโดษ พันธมิตรสัตว์อวกาศ โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล พวกเขาไม่สามารถไม่ใส่ใจเกี่ยวกับพลังของมนุษย์ได้ พวกเขานั้นไม่สนใจเรื่องของดินแดนเลย ส่วนอำนาจอื่นในมหาสมุทรจักรวาลไม่ได้สนใจเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ นอกจากประสบการณ์ฝึกฝนถึงขีดจำกัด วิธีการที่จะได้มันมาพวกเขาก็ไม่เคยสนใจเช่นกัน
บรรพบุรุษสัตว์อวกาศจ้องมองที่หลัวเฟิง
หลังจากนั้นไม่นานหลัวเฟิงก็พูด “ท่านบรรพบุรุษ”
“การตัดสินใจของเจ้าคืออะไร” บรรพบุรุษสัตว์อวกาศเป็นกังวลเช่นกัน มันเกี่ยวข้องกับชะตากรรมของเขาและเผ่าพันธุ์
“ข้าคิดเกี่ยวกับข้อเสนอของท่านมานานแล้ว แต่ข้าไม่สามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้ ข้าต้องการพูดเรื่องนี้กับเจ้าแห่งจักรวาลอื่นๆ ในเผ่าพันธุ์ ถ้าพวกเขาเห็นด้วยข้าจะมาบอกทันที ถ้าพวกเขาไม่ตกลงข้าจะบอกกับอาจารย์ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่”
“ได้ ข้าจะรอคำตอบจากเจ้า”
บรรพบุรุษสัตว์อวกาศหายไป
หลัวเฟิงได้ยืนอยู่เช่นนั้นเป็นเวลานาน…
———-
แม้ว่าร่างมนุษย์โลกของหลัวเฟิงยังอยู่กับขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ แต่เขาก็ยังคงติดต่อกับผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลผ่านจักรวาลเสมือน
“หลัวเฟิง ข้านึกว่าเจ้าไปหาขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ เพื่อให้สร้างสมบัติให้ ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่”
ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลรู้สึกว่าหลัวเฟิงมีบางอย่างที่สำคัญจะมาบอกกับเขา ทั้งสองจึงนั่งลง
“สัตว์เทพชราได้มาหาข้าพร้อมกับยื่นข้อเสนอ” หลัวเฟิงกล่าว
“มันเป็นข้อเสนออะไร”
“มันเป็นไปตามที่คาด สิ่งแรกคือประสบการณ์ฝึกฝนจากอารยธรรมโบราณ จากเจ้าแห่งจักรวาลถึงเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด สองประสบการณ์เข้าถึงขีดจำกัดเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด”
ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลขมวดคิ้ว ขีดจำกัดเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดนั้นเป็นพลังระดับอาจารย์ต้นกำเนิด
“เขายังบอกอีกว่า พันธมิตรสัตว์อวกาศและโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล ได้จัดตั้งพันธมิตรขึ้นมาแล้ว”
“โรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล ไม่ควรรีบร้อน ความต้องการของพวกเขาไม่ควรสูงเท่าพันธมิตรสัตว์อวกาศ”
หลัวเฟิงรู้สึกสับสน “อะไรนะ”
ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลยิ้ม “เจ้าได้ผจญภัยในมหาสมุทรจักรวาลมาแล้ว แต่เจ้ายังไม่รู้ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับสามบรรพบุรุษเทพที่เป็นเพียงเจ้าแห่งจักรวาลไม่ใช่เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด”
หลัวเฟิงตกใจ สามบรรพบุรุษเทพเป็นเพียงเจ้าแห่งจักรวาล?
“มันเป็นความลับระหว่างผู้อาวุโส” ผู้นำเมืองส่ายหัว
“เจ้าคิดว่ามันเรื่องง่ายรึเปล่าที่จะเกิดเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ทั้งสามอยู่ในโรงเรียนเทพอสูรบรรพกาล แล้วสามบรรพบุรุษเทพยังไม่เคยเข้าสุ่มหาสมุทรจักรวาลเลย นอกจากนี้ ปัญหาทั้งหมดในมหาสมุทรจักรวาลถูกแก้ไขโดยเจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล”