ตอนที่ 1364 : ความตายของหน่วยงูหลามแม่น้ำ

สัตว์อสูรเขาทองมาพร้อมกับ เจ้าแห่งกฏ จากบึงเก้าหมอก สัตว์อสูรเขาทอง และมนุษย์นั้นเป็นเผ่าพันธุ์ต่างกัน ดังนั้นพวกเขาจึงมีออร่าต่างกัน แม้แต่เทพแท้จริงก็ไม่อาจจะบอกได้ว่าสัตว์อสูรเขาทองนี้จริงๆ แล้วคือ หลัวเฟิง นอกจากนี้สิ่งมีชีวิตในโลกแห่งจินก็ไม่ได้มีหลายร่าง ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดถึงความเป็นไปได้นี้

บนท้องฟ้าของบึงเก้าหมอก เทพแท้จริงมิติหกคนจากภูเขาซวนหยูและบึงเก้าหมอกต่างก็มองลงมา

“นั่นคือวิธีที่เขาหนีไปได้!”

“นักรบที่มีสัตว์อสูร เจ้าแห่งกฏ ดังนั้นคนในทีมหรือเทพแท้จริงทั้ง 50 คนที่ค้นหาเขาจึงหาเขาไม่เจอ”

“เขาคงออกจากบึงเก้าหมอกไปได้”

เทพแท้จริงมิติทุกคนต่างก็ถอนหายใจ

เก้าหมอก เองก็มองลงมาแล้วถอนหายใจ “เขามีสมบัติเครื่องจักรสองชิ้น เรือนั่นต้องเป็นสมบัติเครื่องจักรระดับเทพแท้จริง แต่มันมีพลังสูง ดังนั้นมันต้องเป็นขั้นสูงสุด เขาเป็นเพียงแค่ เจ้าแห่งกฏ ดังนั้นเขาจึงไม่น่าจะได้สมบัติเครื่องจักรมากมายแบบนั้น ดูเหมือนว่าพวกคนในกองทัพคงคาดหวังกับเขาไว้สูง”

เทพแท้จริงมิติทั้งหกรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้านล่าง แต่พวกเขาไม่คิดว่านักรบที่มีพรสวรรค์ และสัตว์อสูรเขาทองนี้จริงๆ แล้วคือสองร่างของคนเดียวกัน

****

เทพแท้จริงมิติได้ควบคุมทั้งสนามรบ ดังนั้นเขาจึงรู้ทุกอย่าง แต่พวกเขาไม่มีทาง และไม่กล้าเข้าไปยุ่ง ไม่มีใครกล้าฝ่าฝืนกฎลับในโลกแห่งจิน!

เวลาผ่านไปหลายเดือนและสงครามก็มาถึงจุดจบ

“เจ้าหาเขาไม่พบได้ยังไง?” กัปตันไม่พอใจอย่างมาก เขาอยู่ท่ามกลางนักรบเผ่าจากภูเขาซวนหยู “ถึงบึงเก้าหมอกนี้จะมีขนาดใหญ่แต่มันก็มีเพียงไม่กี่สนามรบที่เจ้าแห่งกฏ รวมตัวกันอยู่ นักรบ ทางช้างเผือก นั่นไม่มีที่ให้หนี เจ้าจะหาเขาไม่พบได้ยังไง?”

นักรบพากันตอบกลับด้วยเหรียญสื่อสาร

“กัปตัน เราหาเขาไม่เจอจริงๆ”

“เราหาเขาทั่วทุกที่แล้ว”

“เราหาเขาไม่เจอ”

นักรบไม่รู้ แต่กัปตันได้เห็น หลัวเฟิง ฆ่าสัตว์อสูรเทพแท้จริง เขารู้ว่านักรบคนนี้มีพรสวรรค์เพียงใด เขาเคยวางแผนจะผูกมิตรกับ หลัวเฟิง แต่เขาเลือกที่จะโจมตีแทน เขาต้องการคะแนนกองทัพ เขาทนกับความผิดพลาดครั้งที่แล้วได้เพราะเขาไม่คิดว่านักรบใหม่คนนี้จะมีเรือมิติ แต่มันก็ผ่านมา 6 เดือนแล้วแต่พวกเขาก็ยังหา หลัวเฟิง ไม่เจอ

“เป็นไปไม่ได้! ไปหาเขาถ้าไม่อยากตาย! เขาเป็นความหวังเดียวของเราที่จะทำภารกิจนี้ให้เสร็จ” กัปตันกังวล “ข้าไม่เชื่อ ข้าต้องบอกอีกสองทีม”

กัปตันได้ส่งข้อความไปหานักรบทุกคน “ยูลั่ว คูฟา ข้าจะบอกบางอย่าง…หลายเดือนก่อน เทพแท้จริงจากบึงเก้าหมอกคนหนึ่งรับหน้าที่ในการเก็บศพเทพแท้จริงที่ตายไป ร่างของพวกนั้นโดนขโมยโดยนักรบใหม่ และนักรบนั่นก็มีศพเทพแท้จริงกว่า 30 ร่าง เขาซ่อนตัวอยู่ในบึงเก้าหมอก”

นอกจาก หลัวเฟิง แล้วนักรบคนอื่นต่างก็ได้รับข้อความนี้พร้อมกับคำตอบที่ตะลึง

“อะไรกัน?”

“เป็นไปไม่ได้!”

“นักรบใหม่ได้ศพเทพแท้จริงกว่า 30 ร่างรึ?”

“เขารอดมาได้ยังไง?”

“เจ้าเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้” กัปตันพูดขึ้น “ข้าได้ไล่ตามเขามานาน แต่เขาเก่งเรื่องการซ่อนตัว”

กัปตันไม่ต้องการบอกข้อมูลมากนัก เขาเชื่อว่าภายใต้ภัยจากกองทัพ นักรบคนอื่นๆ จะตามหา หลัวเฟิง เพราะมันคือโอกาสครั้งใหญ่

ฮึ่ม! กัปตันคิด ยูลั่ว? คูฟา? พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะสู้กับ ทางช้างเผือก ได้เลย ดีที่สุดที่พวกเขาทำได้คือช่วยข้าตามหาเขา

เขาไม่ได้คิดเผื่อ ยูลั่ว และ คูฟา ด้วยซ้ำ

****

สัตว์อสูร และนักรบต่างก็อยู่ในบึงเก้าหมอก

ยูลั่ว ได้ส่งเสียงของเขาออกมา “เราได้อาวุธกับเกราะเพียง 20,000 ชิ้น ดังนั้นเราจึงการันตีได้แค่ว่ามีสองคนเท่านั้นที่จะจบภารกิจนี้ได้ ดูเหมือนว่าการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายจะตึงเครียดน้อยลง มันอาจจะจบในไม่ช้า เราต้องตัดสินใจว่า ทางช้างเผือก มีร่างเทพแท้จริงอยู่จริงหรือไม่”

“ตรวจสอบมัน!”

“ไปหานักรบใหม่ ทางช้างเผือก”

ตาของเหล่าสัตว์อสูรต่างก็เป็นประกายด้วยความบ้าคลั่ง ความบ้าคลั่งนี้เกิดขึ้นจากการกลัวความตาย

****

นักรบของ คูฟา อยู่กับพวกภูเขาซวนหยู

“เราได้อาวุธกับเกราะมาแค่ 30,000 ชิ้นแต่มันไม่พอ หากไม่มีสงครามเราคงไม่มีหวังที่จะได้อาวุธกับเกราะอีก เราต้องตามหานักรบใหม่ ทางช้างเผือก”

คูฟา นั้นถ่อมตัวและสุภาพ แต่เมื่อเป็นเรื่องความตาย เธอก็ยังต้องคว้าโอกาสทุกอย่างไว้

****

วูฮี เองก็ได้รับข้อความจากกัปตัน

“ศพเทพแท้จริงกว่า 30 ร่าง? ทางช้างเผือก น่ะรึ?”

วูฮี ช็อก เขาพบว่ามันยากจะเชื่อได้ เขาไม่อยากจะเชื่อมัน!

“ข้าเก็บคะแนนมานานแต่ก็ยังห่างกว่าจะถึง 10,000 คะแนน เขาได้ศพเทพแท้จริงมากแบบนั้นได้ยังไง?”

วูฮี ไม่อยากจะเชื่อ แต่จากข้อความที่กัปตันส่งมา เขารู้สึกว่ามันอาจจะจริง ไม่งั้นแล้วกัปตันคงไม่แต่งเรื่องตลกแบบนี้ออกมา

น่าเสียดาย!

วูฮี รู้สึกผิดกับการตัดสินใจของเขา!

“ถ้าข้าเลือกอยู่กับเขา ข้าคงได้ศพอย่างน้อย 5-6 ศพจากที่เขาได้”

****

นักรบทุกคนที่ถูกส่งมายังบึงเก้าหมอกต่างก็ตามหา หลัวเฟิง แต่พวกนั้นก็หาเขาไม่พบ ดูเหมือนว่าเขาได้ออกจากบึงเก้าหมอกแล้ว

ทุกคนตามหาข้ารึ?

สัตว์อสูรเขาทองอยู่ในกองทัพสัตว์อสูร เขาเห็นนักรบบางพวกอยู่ห่างออกไป และเขาได้เห็น วูฮี ถึงสองครั้ง!

ทำทุกอย่างที่เจ้าทำได้ เจ้าหาข้าไม่พบหรอก

สัตว์อสูรเขาทองอยู่ในบึง ครึ่งหนึ่งของตัวจมอยู่ในน้ำ สงครามกินเวลามานาน และทั้งสองฝ่ายก็เสียหายกันอย่างมาก เป็นธรรมดาที่ไม่มีฝ่ายไหนที่จะบังคับตัวเอง และไม่ต้องการจะสู้ต่ออีก สัตว์อสูร และนักรบเผ่าจำนวนมากเลือกที่จะถอย

สุดท้ายนักรบคนหนึ่งก็ได้ติดต่อเขามา “ทางช้างเผือก! ข้าเอง วูฮี”

สัตว์อสูรเขาทองยิ้ม

“โอ้ วูฮี?” เขาตอบกลับ “เจ้าได้คะแนนมากพอรึยัง?”

“ไม่ มันยากที่จะได้ 10,000 คะแนน” วูฮีตอบกลับ “ทางช้างเผือก ข้าเพิ่งได้รับข้อความว่ากัปตัน, คูฟา และ ยูลั่ว รวมถึงนักรบคนอื่นๆ ตามหาเจ้าอยู่ พวกเขาต้องการศพเทพแท้จริงจากเจ้า พวกเขารวมข้าไปด้วยเพราะคิดว่าข้าอยู่กับเจ้า”

“จริงรึ?” หลัวเฟิง ถาม

“ทางช้างเผือก เราเข้ามาหน่วยด้วยกัน และเราต่างก็เป็นนักรบใหม่ ข้ามีคะแนนอีกมากมายที่ต้องหา ข้าแค่ต้องการเพียงศพเดียว ข้ายอมแลกมันกับสมบัติ ข้ายอมยกเกราะเทพแท้จริงให้เจ้าเลย”

วูฮี กังวล ในหัวเขาแล้วทั้งเขากับ หลัวเฟิง ต่างก็เป็นนักรบใหม่ ดังนั้นมันน่าจะง่ายที่เขาจะแลกศพเทพแท้จริงกับเกราะของเขาได้

“แลก?” หลัวเฟิง พูดขึ้น “ในบึงเก้าหมอกนี่น่ะรึ?”

วูฮี เข้าใจว่า หลัวเฟิง ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขาอยู่ไหน ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะทำการแลกเปลี่ยนที่นี่

วูฮี ตอบกลับ “กลับไปที่แคมป์กันก่อน เราค่อยแลกกันที่แคมป์”

เขาฉลาด หลัวเฟิง คิด

วูฮี เก็บอาวุธ และเกราะมานาน และเขาก็เป็นลูกของทะเลเหนือที่แท้จริง เขาอาจจะมีของดีอยู่กับตัว

“เจ้าต้องให้สมบัติข้าดีพอ” หลัวเฟิง พูดขึ้น “ไม่งั้นแล้วคงไม่มีการแลกเปลี่ยน”

“แน่นอน” วูฮี พูดขึ้นอย่างโล่งใจ เขากลัวว่า หลัวเฟิง จะไม่ตกลงกับเขา

หลัวเฟิง มีแผนอยู่แล้ว เขาตัดสินใจจะดูว่าเขาจะได้สมบัติแค่ไหนกับ 10,000 คะแนน

จากนั้นเขาก็จะบอกให้ วูฮี ให้เขามากกว่านั้น!

มันก็แค่ 10,000 คะแนนสำหรับเขา แต่มันคือโอกาสในการรอดสำหรับ วูฮี ถ้ากองทัพต้องการจะฆ่า วูฮี แม้แต่พ่อของเขาก็ยังไม่กล้าที่จะห้าม

****

ไม่กี่วันหลังจากที่ วูฮี ติดต่อหา หลัวเฟิง คูฟา ก็ติดต่อหาเขา แต่เธอนั้นไม่ได้มีสมบัติมากพอ ดังนั้นการเจรจาจึงดูย่ำแย่

“เจ้าคิดว่าข้าโง่รึไง?” หลัวเฟิง พูดขึ้น “แลกเปลี่ยนนอกแคมป์ กองทัพ? ฮ่า ฮ่า…งั้นก็ตายไปเถอะ!”

เพราะแบบนั้น หลัวเฟิง จึงหยุดคุยกับอีกฝ่าย เขาเหนือกว่า พวกนั้นจะรอดไปได้หากเขายกศพให้ ถ้าพวกนั้นกล้าจะมาตั้งเงื่อนไขกับเขา งั้นพวกนั้นก็คงต้องตาย!

****

สงครามกินเวลากว่า 1 ปี

เทพแท้จริงมิติปรากฏตัวขึ้นมาทีละคนๆ และกองทัพของภูเขาซวนหยูก็พากันถอย

ฮ่ง!

บึงเก้าหมอกกลับเป็นปกติ

“ไปกันเถอะ”

กองทัพจากภูเขาซวนหยูเริ่มถอย นักรบบางคนที่ทำตัวเป็นนักรบเผ่าต่างก็ไปซ่อนตัวที่เขตนอกบึงเก้าหมอก

“เรายังมีคะแนนไม่มากพอ”

คูฟา, ยูลั่ว และกัปตันต่างก็มองกองทัพที่ถอยออกไป เมื่อไม่มีสงคราม พวกเขาก็ไม่มีโอกาสที่จะได้อาวุธ ตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาแล้ว

นักรบสัตว์อสูรที่นำโดย ยูลั่ว เริ่มหงุดหงิดขึ้นมา “จัดการพวกเขา! กัปตันและคูฟา ต้องมีคะแนนมากมาย เราจะแย่งจากพวกนั้น! จากนั้นเราก็จะมีโอกาสรอด”

“ไปแย่งคะแนนกันเถอะ!” คูฟา เองก็คิดแบบนั้น

“นี่คือโอกาสเดียวที่เราจะรอด” กัปตันบอกกับนักรบของตัวเอง

นักรบทุกคนเลือกที่จะสู้กันเพื่อคะแนน มีแค่คนแข็งแกร่งกว่าเท่านั้นที่จะรอดไปได้ และได้คะแนนมากพอ!

และถ้าทั้งสามทีมกลับไปโดยไม่สู้กัน พวกเขาก็ต้องมีการต่อสู้กันเองภายในทีม

****

ที่เขตนอกบึงเก้าหมอก สัตว์อสูรเขาทองกำลังคุยกับสัตว์อสูร เจ้าแห่งกฏ 3 คน พวกนี้คือเพื่อนของสัตว์อสูรเขาทองระหว่างสงคราม จากนั้นพวกนั้นก็พากันกลับไป

“ได้เวลากับแคมป์แล้ว”

สัตว์อสูรเขาทองมองไปที่บึงเก้าหมอกที่ล้อมรอบไปด้วยหมอก เขาไม่สนใจเรื่องความตายของนักรบจากหน่วยงูหลามแม่น้ำ เขานั้นมีคะแนนเยอะอยู่แล้ว!

ซู่!

สัตว์อสูรเขาทองหายตัวไปทันที