Skip to content

Swallowed Star 1381

ตอนที่ 1381 : โจมตี

ตาเทพในท้องฟ้ายังคงปล่อยพลังจิตออกมาซึ่งทำให้มันยากกว่าเดิมที่นักรบจะต้านทานการโจมตีได้

“ไม่!” ซูซ่ง รู้สึกได้ว่าเขากำลังจะหมดสติภายใต้พลังจิตนี้ “มีสติเข้าไว้! เพื่อความรักของเทพ จงมีสติเข้าไว้!”

เขาได้มองไปยังเทพกรงเล็บทองที่บินราวกับลำแสงสีดำ มันไม่ได้ช้าลงเลยแม้แต่น้อย

“มีสติไว้!” ซูซ่ง ไม่อาจจะกลัวได้มากกว่านี้ แต่ปรากฏว่าความคิดเขาต้องพินาศลงไปเพราะการช็อกทางจิตใจ ภายใต้ความช็อกของจิตใจนี้เขาไม่อาจจะบินได้อย่างราบรื่นอีกต่อไป เขาได้ส่งข้อความเสียงในตอนสุดท้ายของชีวิต “ทางช้างเผือก! ข้าไม่น่าทำแบบนั้นเลย! ข้าผิดไปแล้ว! ไว้ชีวิตข้าด้วย! ไว้ชีวิตข้าด้วย!”

ฮัวะ!

หลัวเฟิง ได้ตาม ซูซ่ง ทันในทันที

“ตาย!”

กรงเล็บของ หลัวเฟิง ได้ฟันเข้าใส่นกยักษ์ และด้วยการโจมตีครั้งเดียวนี้นกยักษ์ก็เริ่มตกลงมา

ฮ่ง! ล่ง!

นกยักษ์ได้ตกลงมาบนพื้นราบ และ หลัวเฟิง ก็ลงมายืนอยู่ข้างๆ มัน

หลัวเฟิง มองไปที่นกยักษ์ซึ่งได้หมดสติไปแล้ว นักรบที่สู้กันไกลออกไปนั้นมองมาที่เขา และพวกนั้นต่างก็รู้ว่านักรบที่นอนอยู่นั้นไม่นานจะโดนทำลายโดยตาเทพ แน่นอนว่าต้องเหลือสมบัติทิ้งไว้แต่ไม่มีใครกล้าแย่งมันไปจาก หลัวเฟิง

ฉัวะ!

ลำแสงสีม่วงได้ยิงออกมาจากตาเทพ และอัดเข้าใส่นกยักษ์ ทันใดนั้น ซูซ่ง ที่อยู่ภายใต้การปกป้องของสมบัติเครื่องจักรก็โดนกำจัด มีเพียงแค่เกราะ, กำไล และสมบัติเครื่องจักรเหลืออยู่

หลัวเฟิง โบกมือ และเก็บสมบัติทั้งหมด เขาได้พุ่งเข้าหานักรบที่สู้กันอยู่ต่อ

***

จำนวนนักรบเริ่มลดลง 28…26…23 นักรบยังคงตายไปเรื่อยๆ บางคนโดนตาเทพฆ่า และบางคนโดนนักรบคนอื่นฆ่า

“บัดซบ!” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา และ หลัวเฟิง ก็ได้เปลี่ยนเป็นลำแสงพุ่งเข้าใส่นักรบที่โดนตาเทพฆ่าไปเพื่อชิงสมบัติที่เหลืออยู่

“มันคือนักรบคนนั้น ทางช้างเผือก!”

“นักรบนั่น ทางช้างเผือก!”

นักรบสามคนได้พุ่งเข้าไปหาสมบัติที่เหลืออยู่ แต่พวกเขาต่างก็หนีตอนที่เห็นว่า หลัวเฟิง มุ่งหน้าไปทางเดียวกัน ถ้าพวกเขาอยู่ข้างสมบัติ พวกเขาอาจจะมีโอกาสได้มันมา แต่พวกเขาอยู่ไกลจากมัน และแม้ว่าจะเดินทางไปได้ก่อนแต่พวกเขาก็จะถูก หลัวเฟิง แย่งไป จากนั้นมันก็จะเป็นฝันร้ายสำหรับพวกเขา

***

จากนักรบสองคนที่ได้สมบัติไปมากที่สุด คนหนึ่งคือ หลัวเฟิง และอีกคนคือร่างต้นไม้

อันที่จริงแล้วนักรบต้นไม้ได้สมบัติไปมากกว่า หลัวเฟิง

พื้นที่นี้มีเส้นผ่านศูนย์กลางเพียง 1 พันล้านกิโลเมตร แต่ร่างต้นไม้เพียงคนเดียวก็สูงเกือบ 100 ล้านกิโลเมตร หลังจากที่แผ่กิ่งก้านออกมา มันก็ปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ ดังนั้นมันจึงสามารถเอาสมบัติมาได้ง่ายๆ

ทันใดนั้นดอกไม้ที่สวยที่สุดบนร่างของมันก็กรีดร้องออกมา “ไม่! เป็นไปไม่ได้! ตาย! ตาย! พวกเจ้าทุกคน! ตายซะ!”

นักรบร่างต้นไม้นี้ค่อนข้างแข็งแกร่งในบางด้าน แต่ภาวะช็อกจากตาเทพในท้องฟ้าทำให้ยากที่มันจะรอดไปได้!

ร่างต้นไม้ได้เปรียบในเรื่องการต่อสู้ ดังนั้นมันจึงไม่ได้ฝึกฝนด้านพลังจิตดีนัก แม้ว่าพลังจิตของมันจะขึ้นถึงระดับเทพแท้จริงแต่มันก็แค่ธรรมดาหากเทียบกับนักรบคนอื่นๆ

“ไม่…ไม่…” มันรู้ว่ามันไม่อาจจะทนไหวอีกต่อไป มันกำลังจะหมดสติ

นักรบทุกคนไกลออกไปต่างก็มองไปที่ร่างต้นไม้

“มันกำลังจะตาย!”

“มันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว”

พวกนั้นพยายามถอยห่าง แต่พวกนั้นต่างก็ดูโลภเมื่อรู้ว่าร่างต้นไม้เก็บสมบัติไว้มากมาย

หลัวเฟิง ลอยอยู่ในท้องฟ้าก็มองไปที่นั่น

“ไม่! ตาย! พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!” นักรบต้นไม้คำรามออกมาพร้อมฟาดก้านของมันไปทั่วทุกทิศทาง แต่ละก้านนั้นมีแสงสีทอง พวกมันกวาดไปมาพยายามฆ่านักรบคนอื่น แต่พวกนักรบต่างก็พากันอยู่ห่างมันไว้ให้มากที่สุด พวกที่ยังรอดเสียพลังแค่เพียงเล็กน้อย ดังนั้นแม้ว่าจะโดนโจมตีแต่พวกเขาก็จะไม่ตายเร็วนัก

“ไม่!”

ก้านที่เหวี่ยงไปมาเริ่มตกลงไปพร้อมเสียงกรีดร้อง ปรากฏว่ามันหมดสติไปแล้ว

“หือ?” ตาของ หลัวเฟิง เป็นประกายขึ้นมา เขาได้พุ่งเข้าไปที่ร่างต้นไม้ทันที

ซู่! ซู่! ซู่! ซู่! ซู่! ซู่!

นักรบคนอื่นๆ ต่างก็บินเข้าไป พวกเขาหวังจะได้สมบัติเครื่องจักร แม้ว่าสมบัติเหล่านั้นจะไม่เหมาะกับพวกเขา แต่พวกเขาก็สามารถแลกเปลี่ยนมันกับคะแนนกองทัพ และหาอันที่เหมาะกับตัวเองได้

ฮัวะ!

ลำแสงสีม่วงยิงเข้าใส่นักรบต้นไม้ และมันก็ตายไป มีแค่สมบัติที่เหลือทิ้งไว้

นักรบสัตว์อสูรสองปีก และสามเขาได้พุ่งไปราวกับสายฟ้า มันเร็วที่สุดในหมู่นักรบทั้งหมด

“พวกมันเป็นของข้า!”

ฮู่!

มันบินเข้าใกล้พื้นและเอาสมบัติทั้งหมดไป

“บัดซบ!” เสียงตะโกนด้วยความหงุดหงิดดังขึ้นมา

นักรบสัตว์อสูรหันไปมองแล้วยิ้มออกมา “นักรบ ทางช้างเผือก ข้าไม่ได้แข็งแกร่งเท่าเจ้าก็จริงแต่ข้าบินเร็วกว่าเจ้า”

ฮ่ง!

หลัวเฟิง พุ่งเข้าหาอีกฝ่าย “จริงรึ?”

หลัวเฟิง เปลี่ยนไปทันที เทพกรงเล็บทองได้หายไปและ หลัวเฟิง ก็ได้กลายเป็นสัตว์อสูรสีขาว ปีกอสูร!

“ปีกอสูร!” นักรบสัตว์อสูรกลัวขึ้นมา

ฮัวะ!

หลัวเฟิง เร่งความเร็วขึ้นโดยเร็วกว่านักรบสัตว์อสูรและตามทันแทบจะทันที ตาของหลัวเฟิง ดูเย็นชา หลังจาก ซูซ่ง ตายไป เขาก็ได้ ปีกอสูร มา เขาได้วางแผนว่าจะเอาสมบัติมาให้มากที่สุดในชั้นสาม ดังนั้นเขาจึงส่ง ปีกอสูร ไปยังเรือสุสานเพื่อให้สัตว์อสูรเขาทองทดลอง สัตว์อสูรเขาทองได้ทำการศึกษา ปีกอสูร ในมิติสืบทอดซึ่งเวลาเร็วโลกภายนอก 10,000 เท่า มันใช้เวลาไปมากกว่า 1 วันในการศึกษา แต่ในโลกภายนอกผ่านไปไม่ถึง 10 วินาที

“ได้ยังไง…?” นักรบสัตว์อสูรรู้สึกเครียดขึ้นมา

ปกติแล้วมันต้องใช้เวลานานกว่าที่คนเราจะเข้าใจสมบัติเครื่องจักรใหม่ได้ หลัวเฟิง เรียนรู้วิธีการใช้ ปีกอสูร ได้เร็วแบบนี้ได้ยังไง?

ที่เขาไม่รู้คือ หลัวเฟิง ได้เข้าใจในเรื่องการสลัก และด้วยมิติสืบทอดแล้ว มันทำให้เขาเข้าใจแทบจะทันทีถึงการทำความเข้าใจเรื่องสมบัติ

“ทุกคนบอกว่าเจ้าแข็งแกร่ง!” นักรบสัตว์อสูรกรีดร้องออกมา “ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าแข็งแกร่งกว่าข้า!”

“ลงไปซะ” ปีกอสูร ตามทันในทันที

ปีกได้ใช้เทคนิคดาบแสงของน้ำกับไฟออกมาโจมตีนักรบสัตว์อสูรซึ่งทำให้มันตกลงไปที่พื้นจนเกิดหลุมขนาดใหญ่ขึ้นมา

หลัวเฟิง เปลี่ยนร่างเป็นเทพกรงเล็บทอง ยังไงซะเทพกรงเล็บทองก็เด่นเรื่องการโจมตี!

“ตาย!”

เทพกรงเล็บทองบินอยู่รอบนักรบสัตว์อสูรคอยโจมตี เงาที่โผล่มารอบตัวนักรบสัตว์อสูรนั้นราวกับคลื่น

“ได้ยังไงกัน…?” นักรบสัตว์อสูรพูดขึ้นมา

มันพยายามจะสู้กับ หลัวเฟิง แต่เมื่อมันเข้าใกล้ตัว หลัวเฟิง มันก็ไม่อาจจะแม้แต่หนีได้เพราะ หลัวเฟิง แข็งแกร่งกว่ามันมาก

ฮ่ง! ล่ง! ล่ง!

ภายใต้ลำแสงใบมีด สัตว์อสูรที่ผ่านหอคอยชั้นสองมาได้เสียพลังของมันไปอย่างมาก ผ่านไปเพียง 30 วินาทีมันก็โดนฆ่า!

“ฮึ่ม!” หลัวเฟิง เก็บสมบัติทั้งหมด “ชัดแล้วว่ามันเป็นนักรบขั้นสูง มันทนได้นานกว่าเทพแท้จริงจากบึงเก้าหมอกแม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บมาก็ตาม”

***

นักรบคนอื่นๆ แสดงท่าทีแปลกใจออกมา ใน 30 วินาทีที่ผ่านมา นักรบสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งไม่อาจแม้แต่จะหนี มันกลับโดนบดขยี้จนตายแทน!

น่ากลัว!

น่าหวั่นเกรง!

มีความคิดพวกนี้โผล่มาในหัวคนอื่นๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ หลัวเฟิง ได้ฆ่านักรบในชั้นสาม ซูซ่ง โดนฆ่าโดยตาเทพ ด้วยการฆ่านักรบสัตว์อสูร หลัวเฟิง ก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่ามันฉลาดกว่าถ้าจะอยู่ห่างเขาไว้

หึ่ง!

ตาเทพได้เปล่งแสงสีทองไม่รู้จบออกมา และพลังของมันก็ทำให้จิตใจของนักรบได้รับผลกระทบมากขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊า!”

“มีแค่ 15 ที่รอดไปได้!”

พวกนักรบต่างก็คลั่งภายใต้แรงกดดันนี้และมันก็ทำให้พวกเขาถึงขีดจำกัดของตัวเอง พวกเขาพยายามสู้กันรุงแรงขึ้นกว่าเดิม จำนวนยังคงลดลงเรื่อยๆ

20…18…16…

สุดท้าย 15!

ตอนที่เหลือเพียง 15 คน พลังจิตที่แผ่ออกมาก็ขึ้นไปถึงระดับเทพแท้จริงขั้นสูงสุดเกือบจะถึงเทพแท้จริงขีดจำกัด นักรบทุกคนยกเว้นเพียง หลัวเฟิง พบว่ามันยากจะทานทนได้

“8 ล้านยุค” หลัวเฟิง มองไปยังนักรบไกลออกไปแล้วถอนหายใจออกมา

พลังจิต?

แม้แต่พลังจิตที่ระดับเทพแท้จริงขีดจำกัดก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ย้อนกลับไปตอนที่เขาได้รับการสืบทอดจากสายน้ำวูดูวง พลังจิตของเขาขึ้นไปถึงระดับเทพแท้จริงแล้ว ผ่านมานานเขาก็มีมิติการสืบทอดในการฝึกฝนตัวเองซึ่งเป็นที่ที่เหมาะในการบ่มเพาะ พลังจิตสามารถยกระดับขึ้นได้ในมิติสืบทอด

หลัวเฟิง ได้ใช้เวลาไปมากกว่า 8 ล้านยุคที่นั่นเพื่อพัฒนาพลังจิตของตัวเองจากเทพแท้จริงเป็นระดับใหม่ เขาเดาว่าพลังจิตของเขาขึ้นไปถึงระดับเทพแท้จริงมิติแล้ว

ข้ามีมิติการสืบทอด หลัวเฟิง คิด ถ้าข้าผ่านมันไม่ได้ ข้าคงต้องอับอายในฐานะผู้สืบทอดของสายน้ำวูดูวง

ผู้สืบทอดทุกคนของสายน้ำวูดูวง สามารถมีพลังจิตระดับเทพแท้จริงมิติได้อย่างง่ายดายเมื่อพวกเขาเป็นเพียงแค่ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด

ฮัวะ! ฮัวะ! ฮัวะ!

ตาเทพได้หายไป มีเสาแสง 15 ต้นครอบคลุมนักรบทั้ง 15 คนและย้ายพวกเขาออกจากชั้นสามของหอคอยวูฉี

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

error: Content is protected !!