ตอนที่ 1403 : ยั่วยวน

“ไป!” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล พูดขึ้นมา “พวกเจ้ามีแผนที่ทั้งหมดของโลกแห่งจิน พวกเจ้าไม่ต้องให้ หลัวเฟิง นำทางในครั้งนี้ หวังว่าพวกเจ้าจะผ่านการคัดเลือกของกองทัพไปได้”

เจ้าแห่งจักรวาล ทั้งหมดต่างก็แสดงความเคารพแล้วบินออกจากหอคอยดวงดาว กลุ่ม เจ้าแห่งจักรวาล จากพันธมิตรหงได้บินเข้าไปในวังของตัวเองแล้วเดินทางไปยังโลกแห่งจินผ่านเยื่อหุ้มจักรวาลและเข้าสู่โลกแห่งจิน บางคนถึงกับบินไปด้วยตัวเอง

เมื่อเวลาผ่านไปพวกคนที่ถูกส่งเข้าไปก่อนหน้านี้ก็ได้กลับมาแต่หอคอยดวงดาวของ หลัวเฟิง นั้นยังคงลอยอยู่ในมิติ

“หลัวเฟิง?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล หันกลับมามอง หลัวเฟิง ที่อยู่ข้างกาย

“ไม่จำเป็นต้องรีบ” หลัวเฟิง พยักหน้าแล้วยิ้มให้

ฮัวะ!

เรือสีเงินได้บินออกมาจากโลกแห่งจินและบินเข้ามาหาหอคอยดวงดาว มันหดขนาดลงแล้วบินเข้ามาในหอคอยดวงดาว

“อะไรกัน?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มอง หลัวเฟิง ด้วยความสับสน

“ข้าได้จากโลกแห่งจินมาค่อนข้างเยอะ” หลัวเฟิง หันกลับมา สัตว์อสูรเขาทองอาบแสงสีดำเดินเข้ามา “ข้าได้เอารางวัลกลับมา”

“รางวัล?”

ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล แสดงสีหน้าพอใจออกมา เขารู้ว่า หลัวเฟิง มีสิทธิ์สูงพอจะฆ่า เจ้าแห่งจักรวาล ทุกคนที่เข้าไปในโลกแห่งจินและเขาก็สามารถจัดการได้หมดในคราวเดียว นี่คือสิทธิ์ที่แท้จริง ดังนั้นเป็นธรรมดาที่เขาจะได้สมบัติจำนวนมากจากโลกแห่งจินแต่ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ไม่มั่นใจว่า หลัวเฟิง จะได้สมบัติมามากแค่ไหน

“สมบัติเครื่องจักร 10 ชิ้น!” หลัวเฟิง พูดขึ้น “และสมบัติระดับเทพแท้จริงชั้นยอด 100 ชิ้น”

หลัวเฟิง ไม่ได้ปกปิดอะไรเพราะมันไม่คุ้มที่จะปกปิด เทียบกับคะแนนก้อนใหญ่ที่เขามีแล้ว นี่แค่น้ำหยดเดียวในทะเล

“มากขนาดนี้เลยรึ?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล อึ้ง เขารู้ว่ามันเป็นรางวัลจาก หลัวเฟิง แต่นี่มันมากเกินไป “สมบัติเทพแท้จริงและสมบัติแท้จริงชั้นยอดในทะเลจักรวาล สมบัติแท้จริงชั้นยอด100 ชิ้น? เหลือเชื่อ มันเท่ากับสมบัติแท้จริงชั้นยอดของทุกขุมกำลังในทะเลจักรวาลรวมกัน!”

หลัวเฟิง ส่ายหน้า “นั่นแต่ก่อน ด้วยการที่คนทั้งหมดตอนนี้เข้าไปในโลกแห่งจิน สมบัติในทะเลจักรวาลก็จะเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก”

“ถูกแล้ว” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล พูดพร้อมกับพยักหน้า “เราไม่อาจจะยกให้ใครได้ง่ายๆ เรามีกฎในเผ่าของเรา หลัวเฟิง เจ้าได้สมบัติพวกนี้มา เจ้ามีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจว่าจะแจกจ่ายมันยังไง…คนต้องจ่ายเพื่อแลกมันหรือมีผลงานเพื่อรับมันไป”

หลัวเฟิง พยักหน้า “ข้าเองก็มีแผนของตัวเอง แน่นอนว่าพวกเขาต้องมีผลงาน”

พวกเขามีตำแหน่งที่สูงที่สุดในเผ่ามนุษย์ มันขึ้นอยู่กับพวกเขาว่าจะตัดสินกฎยังไง

“ได้เวลากลับไปแล้ว” หลัวเฟิง มองไปยังมิติด้านนอกและควบคุมหอคอยดวงดาวให้บินเข้าไป

ตั้งแต่ที่ได้รับการผนึกและได้แรงโลกมาจากราชาจิน นอกจากราชาที่ไม่เคยปรากฏตัว มันก็คือ หลัวเฟิง ที่มีสิทธิ์สูงสุดในโลกแห่งจิน เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการโดยไม่เกิดปัญหาใดๆ ยังไงซะเขาก็สยบได้แม้แต่เทพแท้จริงนิรันดร์ด้วยแรงโลก!

หลัวเฟิง สามารถหันมาสนใจทะเลจักรวาลและเผ่ามนุษย์ แต่เขาก็ทิ้งร่างหลักไว้ในโลกแห่งจิน สำหรับหนึ่งสิ่ง เขาสามารถอยู่ที่นั่นเพื่อรับสมบัติ บวกกับเขาออกมาได้ในเวลาอันสั้น ถ้าเขาหายตัวไปนาน พวกระดับสูงอย่างนายพลทั้งสี่ในโลกแห่งจินก็จะกังวล

“เรือสุสานกลับมาแล้ว! ข้าสามารถเอาเทพวูฉีออกมาได้ ยังไงซะข้าก็ร้ายกาจในโลกแห่งจิน ไม่จำเป็นต้องใช้เทพวูฉี สัตว์อสูรเขาทองเองก็กลับมาเพราะมันมีอันตรายมากมายในทะเลจักรวาล”

ร่างหลักเตรียมตัวอยู่ในโลกแห่งจิน เขารอคอยคนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วง และกองกำลังพันธมิตรร่วมให้เข้ามาแต่มันกินเวลาหลายเดือน เขาตัดสินใจที่จะกำจัดพวกนั้นใน 1 ปีหลังจากนี้!

****

อาณาเขตเผ่าแมลงในจักรวาลดั้งเดิม

“อสูรทลายมิติ? มันน่ากลัวขนาดนั้นจริงๆ รึ?” จักรพรรดินีแมลงนั่งอยู่ที่บัลลังก์และคิด “เรายังไม่ทันได้เตรียมตัวให้พร้อม ดังนั้นจึงไม่ต้องรีบ แม้ว่าเราจะรีบแต่ตอนที่เราไปถึงนอกจักรวาลย่อยของโลกแห่งจิน ชั้นหุ้มอาจจะไม่ได้เป็นสีขาวอีกต่อไป เราต้องเตรียมตัว เราจะเข้าไปในยุคสี่ เราต้องได้สมบัติมากที่สุดเท่าที่หาได้”

จริงๆ แล้วสำหรับอาวุธทั้งหมดในทะเลจักรวาล แม้ว่า เจ้าแห่งจักรวาล หลายคนจะเข้าไปในโลกแห่งจินแล้วแต่ก็มีเทพแท้จริงไม่กี่คนที่เข้าไป เทพแท้จริงแต่ละคนคือเสาหลักของเผ่าและเมื่อเทพแท้จริงตายไป จักรวาลย่อยของเขาก็จะพินาศและสิ่งมีชีวิตด้านในทั้งหมดก็จะตาย ดังนั้นเมื่อเทพแท้จริงจะเข้าไปในโลกแห่งจิน พวกเขาก็ต้องระวังตัวเป็นพิเศษ

พวกเขาเองก็มีความต้องการของตัวเองและข้อความจากจักรวาลดั้งเดิมก็ช่วยให้พวกเขาตัดสินใจได้ บางคนเข้าไปในโลกแห่งจิน บางคนวางแผนที่จะรอและเข้าไปในโลกแห่งจินตอนยุคสี่

*****

ในจักรวาลดั้งเดิมที่ใจกลางอาณาเขตมนุษย์ในเขตหลัก

“สมบัติเครื่องจักรนี้ทรงพลัง” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ยืนอยู่ที่นั่น ทั้งตัวเขาห่อหุ้มด้วยแสงสีทอง มันมีปีกทองสามคู่ที่หลังของเขาแผ่พลังอันแข็งแกร่งออกมา มันคือสมบัติเครื่องจักรที่ดูวิเศษ มันคือสมบัติเครื่องจักรชั้นสูงที่ หลัวเฟิง ได้มา

“ข้าแข็งแกร่งกว่าเดิมถึง 2 ระดับด้วยสมบัติชิ้นนี้” เขาส่ายหน้า “ไม่แปลกใจเลยว่าจักรวาลดั้งเดิมถึงได้บอกให้ทุกคนเข้าไปในโลกแห่งจิน”

“ต้องเป็นแบบนั้น” หลัวเฟิง พูดขึ้น “หากไม่มีภัยจาก อสูรทลายมิติ เราคงไม่พบโลกแห่งจิน”

“ถูกต้องแล้ว” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล พยักหน้า

ตอนที่เดินทางกลับมายังจักรวาลดั้งเดิมจากทะเลจักรวาล เขาได้ทดสอบพลังของสมบัติเครื่องจักรและต้องตะลึง มันอาจจะยากที่ เจ้าแห่งจักรวาล มนุษย์คนอื่นจะได้สมบติ แต่ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ได้สมบัติประเภทเครื่องจักร, วิญญาณ, วัง และขอบเขตไปง่ายๆ จาก หลัวเฟิง ทั้งหมดได้ไปฟรีๆ

ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล รู้ว่าพายุกำลังพัดเข้ามา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ปฏิเสธที่จะรับมันไว้

“หลัวเฟิง เจ้าได้สร้างผลงานอย่างมากให้กับเผ่ามนุษย์พอๆ กับ อาจารย์ต้นกำเนิด” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล พูดขึ้นมาตอนที่เดินทางกลับไปยังจักรวาลดั้งเดิม

“อาจารย์ ท่านได้คุ้มครองมนุษย์จากภายใน” หลัวเฟิง พูดขึ้น “คุ้มครองและดูแลเผ่าของเรา ท่านทำให้เรารุ่งโรจน์ นี่คือผลงานที่สำคัญที่สุด”

ตอนที่ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล กลับมาที่จักรวาลดั้งเดิม เขามีพลังแค่เพียงขั้น 6 แม้ว่าจะมีสมบัติเครื่องจักรแต่เขาก็ยังคงตื่นเต้นกับสมบัติที่เขาได้มา

“ถ้า ขวานยักษ์ มีสมบัตินี่ เขาคงจะ…” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ถอนหายใจ

“อาจารย์…” แต่ก่อนที่ หลัวเฟิง จะได้เปิดปากพูด เขาก็ต้องคิ้วขมวด

ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มองออกไปด้านนอก “นั่นบรรพบุรุษอสูรเทพทั้งสาม”

“ไปกันเถอะ”

ซู่! ซู่!

ทั้งสองได้หายตัวไป

บรรพบุรุษอสูรเทพทั้งสามจากบรรพบุรุษอสูรเทพยืนอยู่บนมหาสมุทรก้าวกว้างไกล

หลัวเฟิง และ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล โผล่มาพร้อมกับ

“ทำไมพวกท่านถึงได้มาที่นี่ บรรพบุรุษอสูรเทพ?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหลถาม

บรรพบุรุษอสูรเทพพูดขึ้น “โกลาหล เรามาที่นี่เพื่อพบกับ ทางช้างเผือก”

“ข้า?” หลัวเฟิง คิ้วขมวด

“ถูกต้อง” เทพหนุ่มที่สุดพูดขึ้นมา “ตามจักรวาลดั้งเดิมบอกมา แม้ว่าเจ้าจะเป็นเพียง เจ้าแห่งจักรวาล แต่เจ้าคือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทะเลจักรวาล”

“แข็งแกร่งที่สุดในทะเลจักรวาล?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ช็อก

คำพูดนี้มาจากจักรวาลดั้งเดิม ดังนั้นมันจึงมีความหมายอย่างมาก

“ด้วยพลังที่มาก ย่อมมีความรับผิดชอบตามมา” เทพหนุ่มพูดขึ้น “อันตรายกำลังเข้ามา ดังนั้นเราจึงต้องการให้คนแข็งแกร่งจัดการกับมัน ตอนที่เราบอกข้อมูลเรื่อง อสูรทลายมิติ กับทุกขุมกำลังในทะเลจักรวาล เราได้บอกพวกนั้นว่า เจ้าแห่งจักรวาล ไม่อาจจะสู้กับ อสูรทลายมิติ ได้แต่เราพูดถึง เจ้าแห่งจักรวาล ทั่วไป มันไม่รวมเจ้า ทางช้างเผือก”

เทพสองหน้าพูดต่อ “ทางช้างเผือก คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทะเลจักรวาล หากเจ้าไม่อาจจะเอาชนะ อสูรทลายมิติ ได้ งั้นก็ไม่มีใครทำได้”

“แม้ว่าเจ้าจะเป็นเพียง เจ้าแห่งจักรวาล แต่เจ้าก็มีหลายร่าง” อสูรเทพพูดขึ้นมา “แม้ว่าหนึ่งในนั้นจะตายไปแต่มหาสมุทรก้าวกว้างไกลนี้ก็สร้างขึ้นมาใหม่ได้อย่างรวดเร็ว สิ่งเดียวที่จะเสียไปก็แค่สมบัติกับตัว นี่คือช่วงที่โหดร้ายที่สุดที่จะตัดสินชะตาของคนทั้งหมดในทะเลจักรวาล ทางช้างเผือก เจ้ามีหลายร่างและเจ้าก็แข็งแกร่งที่สุด เจ้าเหมาะที่สุดที่จะสู้กับ อสูรทลายมิติ”

“ไม่จำเป็นต้องประจบข้า” หลัวเฟิง ยิ้ม “นี่ก็แค่ชั่วคราว พวก เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ยังไม่ได้สมบัติเครื่องจักร เมื่อพวกเขาได้มันมา พลังของพวกเขาก็จะเพิ่มขึ้น จากนั้นข้าก็จะไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุด สำหรับ อสูรทลายมิติ น่ะรึ?”

เขาส่ายหน้า “ข้าจะตัดสินใจเองว่าจะไปที่นั่นหรือไม่”

“ฆ่า อสูรทลายมิติ เป็นผลงานครั้งใหญ่” อสูรเทพพูดขึ้นมา “เจ้าจะสามารถขอจักรวาลดั้งเดิมให้ตอบแทนเจ้าได้ ถ้าเจ้ามีผลงานมากพอ แม้แต่ อาจารย์ต้นกำเนิด ที่ถูกขังไว้โดยจักรวาลดั้งเดิมก็ถูกปล่อยตัวออกมาได้”

“อะไรนะ?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ตะโกนออกมา

“อาจารย์ต้นกำเนิด? ปล่อยตัว?” หลัวเฟิง เองก็ตื่นเต้น

“ถูกต้อง” เทพหนุ่มพูดขึ้น “ยิ่งเจ้ามีผลงานมากเท่าไหร่ เจ้ายิ่งขอจักรวาลดั้งเดิมได้มากเท่านั้น มันยากที่จะขอให้จักรวาลดั้งเดิมปล่อย อาจารย์ต้นกำเนิดออกมา หากเทียบกับการขอสมบัติเครื่องจักร จักรวาลดั้งเดิมบอกว่าเมื่อ อาจารย์ต้นกำเนิดถูกปล่อยตัว เขาจะทะลวงขึ้นเป็นระดับใหม่ทันที ตอนนี้เขาจะไม่ถูกปล่อยตัวและจะถูกทำลายตอนที่จบยุคนี้ลงแต่เนื่องจาก อสูรทลายมิติ เป็นภัยต่อทุกเผ่า ดังนั้นถ้าเจ้าฆ่าพวกมันได้ เจ้าก็สามารถปล่อย อาจารย์ต้นกำเนิดได้”

หลัวเฟิง และ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มองหน้ากัน

“ทางช้างเผือก” เทพหนุ่มพูดขึ้น “หากเจ้ามีข้อสงสัยอะไร เจ้ามาที่เขตบรรพบุรุษอสูรเทพและถามเราได้ เราสามารถคุยกับจักรวาลดั้งเดิมได้โดยตรงและให้คำตอบกับเจ้าได้ เราจะอยู่ที่นี่ไม่นานนัก”

จากนั้นทั้งสามก็ยิ้มแล้วบินออกไป