ตอนที่ 1408 : ยุคมนุษย์
ไม่มีใครหยุดมนุษย์จากการควบคุมจักรวาลหลักได้ เผ่ามนุษย์ต้องยกระดับขึ้นไปถึงจุดสูงสุดและเผ่าอื่นๆ ทั้งเผ่าแมลง, หุ่นยนต์, ปีศาจ, คนคุก, คริสตัลและเผ่าอื่นๆ จะต้องด้อยกว่ามนุษย์ มันเป็นที่รู้กันอย่างกว้างขวาง และไม่มีใครปฏิเสธมันได้!
“อ่ะ!” หมาป่าดำ สามหัวตัวใหญ่ปรากฏตัวขึ้นมาในมิติ มันมองไปยังดาวตรงหน้าที่มีสิ่งมีชีวิตมากมายจากเผ่าปีศาจอาศัยอยู่
ฮัวะ!
คลื่นได้แผ่ไปทั่วดาวและปีศาจที่โดนล่าหรือหลับอยู่ต่างก็หายไปและถูกส่งเข้าไปในแหวนโลก
“มันคือดาวเคราะห์สุดท้ายที่ข้าต้องรับผิดชอบ”
แสงสีดำแผ่ออกมารอบตัวหมาป่า จากนั้นเขาก็หายไปด้วยการเคลื่อนย้ายผ่านจักรวรรดิเทพ
หลังจากนั้นสักพักเขาก็ปรากฎตัวขึ้นมาในมิติใกล้ๆ มีสัตว์อสูรที่มีไฟลุกไหม้รอบตัวอยู่ที่นี่แผ่พลังอันไม่รู้จบออกมาทำให้ดวงดาวที่อยู่ไกลออกไปต้องสั่นไหว
“อัศวิน ข้ารับผิดชอบขอบเขตดวงดาวขนาดใหญ่และข้าก็ได้เอาทุกชีวิตของเผ่าปีศาจที่อยู่ในดาวเคราะห์นั้นมาแล้ว” จักรพรรดิหมาป่าดำ พูดขึ้น จากนั้นมันก็เอาแหวนโลกออกมาและโยนมันให้กับสัตว์อสูรไฟ
“ดี” สัตว์อสูรไฟพูดขึ้น “ไปยังเขตลับบรรพบุรุษปีศาจ”
“ได้” หมาป่าดำตอบกลับด้วยความเคารพและจากไป
ไม่นานจักรพรรดิอมตะหลายคนก็มาถึงและส่งแหวนโลกให้กับสัตว์อสูรไฟ
หลังจากนั้นสักพัก….
“ข้ารับผิดชอบสิ่งมีชีวิตในขอบเขตดวงดาวนี้” สัตว์อสูรไฟถอนหายใจออกมา “อพยพ การอพยพครั้งใหญ่! ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าเผ่าปีศาจของเราต้องมาอพยพ…พื้นที่นี่ได้ให้กำเนิดปีศาจแต่เรากลับต้องจากไป”
ฮัวะ!
มันได้ใช้การเคลื่อนย้ายผ่านจักรวรรดิเทพและจากไป
****
ทั้ง 623 ดวงดาวเผ่าปีศาจได้ทำการอพยพ ทุกคนตั้งแต่บรรพบุรุษปีศาจสองคนจนถึงปีศาจทั่วไปต่างก็พำนักบนดาวเคราะห์เหล่านั้น พวกเขาต่างก็ถูกดึงตัวออกมา ปีศาจให้กำเนิดได้รวดเร็ว ดังนั้นแม้ว่า 1 ส่วน 10 จะถูกฆ่าไปแต่มันก็ใช้เวลาไม่นานก่อนจะมีจำนวนเท่าเดิม ยังไงซะพวกเขาก็มาจากเผ่าเดียวกัน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องพากันหนีให้ได้มากที่สุด
“เราต้องออกไปหาบ้านใหม่” สัตว์อสูรฟันเขี้ยวพูดขึ้น “มารฝัน เจ้าได้ตรวจสอบขอบเขตดวงดาวนั่นรึยัง?”
“พวกเผ่าอื่นต่างก็หนีตอนที่เห็นข้า” งูเงินพูดขึ้น “แต่เราต้องอยู่ในที่ห่างไกลแบบนี้จริงๆ รึ?”
“เราควรจะดีใจที่มนุษย์ไม่คิดจะล่าเราในที่ห่างไกลแบบนี้” สัตว์อสูรเขี้ยวเงินพูดขึ้น
“ถ้าเราไม่ทิ้งอาณาเขตมา เราก็ต้องสู้กับพวกนั้น” งูเงินตะโกน “เราจะไม่ให้พวกนั้นได้รางวัลไปง่ายๆ”
ระดับ 6 คือขุมกำลังสูงสุดในจักรวาลดั้งเดิม ถ้าเจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ที่โดดเดี่ยวคลุ้มคลั่งขึ้นมา มันคงเป็นฝันร้ายต่อเผ่าชั้นยอด
“เรามี เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด สองคนซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเรายังอยู่ในจักรวาลดั้งเดิมได้” สัตว์อสูรฟันเขี้ยวพูดขึ้น “ข้าเชื่อว่ามนุษย์จะหยุดกดดันเรา ยังไงซะเราก็ยอมทิ้งอาณาเขตหลัก ไปกันเถอะ”
สัตว์อสูรฟันเขี้ยวมองออกไป “ไปที่บ้านใหม่ของเรา”
งูเงินหันกลับไปมอง จากนั้นทั้งสองก็หายไปและออกจากอาณาเขตนั้น
****
เผ่าปีศาจกำลังอพยพ เผ่าแมลง, เผ่าหุ่นยนต์, เผ่าคนคุก และเผ่าคริสตัลเองก็ด้วย มันมีเผ่าชั้นสูงสุด 6 เผ่าในจักรวาลดั้งเดิมและพวกเขาเป็นเผ่าสูงสุดก็เพราะพวกเขายึดครองพื้นที่ล้ำค่าในจักรวาลดั้งเดิมได้ เทียบกันแล้วอาณาเขตของเผ่าคริสตัลและเผ่าคนคุกนั้นด้อยกว่า ถึงพวกเขาจะดีกว่าเผ่าอื่นๆ ภายนอกก็ตาม
ความจริงที่ห้าเผ่าสูงสุดได้เริ่มอพยพนั้นหมายความว่าพวกเขาได้ยอมแพ้และไม่ต้องการสู้กับมนุษย์อีกต่อไป สำหรับบางเผ่าที่ไม่มีแม้แต่ เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด อย่างพันมิตรแดนเหนือ พวกเขาได้เริ่มทำการอพยพและถอยมานานแล้ว พลังของเผ่าตัดสินจากอาณาเขตที่ยึดครอง เผ่าส่วนมากในจักรวาลดั้งเดิมนั้นฉลาดพอที่จะรู้เรื่องนี้
****
ที่จุดสูงสุดของเกาะสายฟ้าในจักรวาลเสมือน บัลลังก์รายล้อมโต๊ะกลมเอาไว้ หลัวเฟิง และ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล นั่งอยู่ข้างกัน อย่างที่คาดเอาไว้ บัลลังก์ของพวกเขาให่ญกว่า ส่วนคนอื่นๆ นั้นมีขนาดมาตรฐาน ฐานะนั้นบ่งบอกได้อย่างชัดเจน หลัวเฟิง ได้ฆ่าเทพแท้จริงด้วยตัวเองมาก่อน!
และไม่ใช่แค่คนเดียว!
แม้แต่จิตจักรวาลดั้งเดิมก็ยอมรับว่า หลัวเฟิง คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทะเลจักรวาล!
และ หลัวเฟิง ก็เป็นสาเหตุการตายของ เจ้าแห่งจักรวาล นับร้อยๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะสิ่งที่ หลัวเฟิง ทำในวันนี้
“ทุกคน” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มองไปรอบๆ ด้วยความยินดี “เผ่าปีศาจ, หุ่นยนต์, คนคุก และเผ่าแมลงได้ออกจากอาณาเขตพวกเขาไป สำหรับเผ่าที่นิ่งเฉยไม่มีใครกล้าเข้าไปในอาณาเขตเดิมของตนเลย”
“ทั้งห้าเผ่าฉลาดพอที่จะทำแบบนั้น” เจ้าแห่งภูเขาน้ำแข็ง ที่ปกติจะแสดงสีหน้านิ่งเฉยได้ยิ้มออกมา “ถ้าพวกเขายังไม่รู้ว่าต้องทำยังไง เราก็จะเดินหน้าไปหาพวกนั้น”
“กองกำลังพันธมิตรทุกวันนี้…” เจ้าแห่งจักรวาลทองสูญ ยิ้ม “แม้ว่าพวกเขาจะเป็นหนึ่งเดียวกันแต่หากไม่มี เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด พวกเขาก็โดนบดขยี้ได้ง่ายๆ”
เจ้าแห่งจักรวาล มนุษย์ ทั้งหมดได้ปรึกษากัน พวกเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตั้งนานแล้ว และพวกเขาก็พากันตื่นเต้นเมื่อได้ยินข่าว!
แต่ตอนนี้พวกเขาใจเย็นกันอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็พากันดีใจกันอยู่
“ครั้งนี้ เจ้าแห่งจักรวาล หลายคนของพวกเขาตายไป ดังนั้นพวกเขาจึงแค้นเคืองมนุษย์อย่างมาก” เจ้าแห่งจักรวาลความมืด พูดขึ้น “มันยังมีนักสู้อมตะและอัศวินอวกาศที่มาที่นี่เพื่อแก้แค้นเรา แม้ว่าจะน้อยนิดแต่มันก็พิสูจน์ได้ว่าพวกเขานั้นแค้นเคืองเราแค่ไหน ข้าคิดว่าเราจะเป็นต้องกำจัดภัยเหล่านี้!”
“มันยังมี เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอด ในเผ่าสูงสุดอื่น ถ้าเรากดดันมากไป พวกนั้นก็จะสู้กับเราจนกว่ามันจะจบ”
พวกเขายังคงถกเถียงกันต่อแต่สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปร่วมกัน
“เราจะยึดอาณาเขตที่เป็นของห้าเผ่าก่อนหน้านี้ เผ่าแมลง, ปีศาจ, หุ่นยนต์, คนคุก และคริสตัล มนุษย์นั้นจะเติบโตในทุกที่ให้ได้มากที่สุด มันยังมีเผ่าทรงพลังอื่นๆ และบางพวกก็เป็นเผ่าสาขาของเผ่าสูงสุด บางพวกเป็นพันธมิตรด้วย พวกนั้นหมดหนทางไม่มีสิทธิ์ที่จะยึดครองอาณาเขตเดิมได้ ยึดพวกมันไว้ซะ”
“เอาอาณาเขต” เสียงของ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล ดังขึ้นมา “ให้เรามนุษย์เติบโตและเจริญทั่วทุกที่!”
****
มนุษย์เริ่มลงมือ พวกเขารวมกลุ่มกันทีละกลุ่มๆ ปกติแล้วพวกเขาอาศัยอยู่ในเขตลับหรือในดินแดนจักรวรรดิเทพเพื่อไปยังอาณาเขตใหม่ มันเป็นการอพยพครั้งใหญ่ พวกเขาได้ย้ายไปยังอาณาเขตที่เคยเป็นของเผ่าสูงสุดทั้งห้ารวมถึงอาณาเขตที่เคยเป็นของเผ่าที่ทรงพลัง แม้ว่าจะไม่มีเผ่าทรงพลังสักเผ่าที่มีอาณาเขตใหญ่แต่ทุกเขตรวมกันก็มากกว่าพื้นที่ของเผ่าสูงสุดทั้งห้าซึ่งพวกเขามี เจ้าแห่งจักรวาลน้อยกว่า พวกเผ่าสูงสุดทั้งห้าแต่ละเผ่ามี เจ้าแห่งจักรวาล ประมาณ 100 คนแต่เผ่าทรงพลังนั้นรวมกันแล้วมีหลายร้อยคน
อาณาเขตของเผ่าทรงพลังนั้นห่างไกล ดังนั้นจึงมีโอกาสน้อยที่จะมีผู้มีพรสวรรค์เกิดมา แต่อาณาเขตของพวกเขาใหญ่ โอกาสที่พวกระดับสูงและมีพรสวรรค์เกิดมาในเผ่ามนุษย์ก็จะเพิ่มขึ้น
****
ขุมกำลังในทะเลจักรวาลได้หันไปสนใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับจักรวาลดั้งเดิม ตอนที่พวกเขารู้ว่า เจ้าแห่งจักรวาล จากกองกำลังพันธมิตรร่วมนั้นโดนกำจัดไปพร้อมกัน ทุกขุมกำลังจากทะเลจักรวาลต่างก็ช็อกและกลัวขึ้นมา พวกเขาต่างก็คิดว่ามนุษย์ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น ถ้ามนุษย์ทำแบบนี้กับกองกำลังพันธมิตรร่วมและดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราม่วงได้ พวกมนุษย์ก็สามารถทำมันกับขุมกำลังอื่นๆ ในทะเลจักรวาลได้เช่นกัน!
“เผ่าปีศาจ, หุ่นยนต์และขุมกำลังอื่นๆ ถอยไปหมดแล้ว พลังของพวกเขาลดลงอย่างมาก พวกเขาได้อพยพไม่ก็ลดอาณาเขตตัวเอง…สำหรับมนุษย์ พวกนั้นขยายตัวอย่างรวดเร็วและยึดครองอาณาเขต อาณาเขตล้ำค่ากว่าครึ่งในจักรวาลดั้งเดิมเป็นของมนุษย์แล้ว และกว่าครึ่งตอนนี้เป็นของเผ่าสาขาของมนุษย์, เผ่าที่เป็นกลางและอีกห้าเผ่าอื่น มนุษย์จะร้ายกาจขึ้นมาในจักรวาลดั้งเดิม”
“มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ไม่มีสักยุคเท่าที่ข้ารู้มา แม้แต่เผ่าดวงตาศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่เคยอยู่ตำแหน่งแบบนี้เช่นมนุษย์”
“โชคดีมนุษย์ไม่ได้เป็นศัตรูกับขุมกำลังในทะเลจักรวาล”
“โชคดีจริงๆ…”
“เราไม่อาจหาเรื่องมนุษย์ได้”
ขุมกำลังในทะเลจักรวาลต่างก็หวั่นเกรงขึ้นมา
“จักรวาลดั้งเดิมเข้าสู่ยุคใหม่แล้ว ยุคมนุษย์”
****
จักรวาลดั้งเดิมนั้นได้เข้าสู่ยุคมนุษย์จริงๆ ไม่มีใครกล้าเข้าไปในดินแดนแห่งความมืดมิดในตอนนั้น ดังนั้นทะเลจักรวาลจึงเข้าสู่ช่วงสงบสุข ขุมกำลังต่างๆ หันไปสนใจโลกแห่งจิน ที่นั่นพวกเขาสามารถได้รับสมบัติและการสืบทอดได้
ในขณะเดียวกันมนุษย์ก็ยังพัฒนาตัวเองและรุ่งเรืองขึ้นมา
****
ในเขตดาวที่กว้างใหญ่ที่มีสิ่งมีชีวิตมากมายอาศัยอยู่ตามดาวเคราะห์ต่างๆ หลัวเฟิงสวมผ้าคลุมขาวได้โผล่มา เขาเดินเข้าไปยังที่ราบ
“บิดาเทพ”
“บิดาเทพ”
หกร่างปรากฏตัวขึ้นมา หลัวเฟิง มองไปที่พวกนั้นด้วยรอยยิ้ม ไม่มีสักคนเลยที่สูง พวกนี้ต่างก็เหมือนเด็กที่ตัวลุกไหม้ไปด้วยเปลวไฟ เด็กๆ เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมาตอนที่มหาสมุทรก้าวกว้างไกลได้ใช้เทคนิคการสร้าง หลังจากที่ทดสอบมาหลายครั้ง มันก็มีสิ่งมีชีวิตมากมายถูกสร้างขึ้นมา
มนุษย์มีอาณาเขตขนาดใหญ่แล้ว และ หลัวเฟิง ก็เลือกดวงดาวนี้เพื่อก่อตั้งกลุ่มที่ทรงพลังขึ้นมา เขาได้จัดแจงที่นี่ไว้สำหรับสิ่งมีชีวิตที่เขาได้สร้างขึ้นมา สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ใกล้ชิดกับ หลัวเฟิง และพวกนี้ก็ยอมตายเพื่อเขา
ทั้ง 6 เข้าล้อม หลัวเฟิง ด้วยความดีใจ
“บิดาเทพ”
“บิดาเทพ เราจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน?”
หลัวเฟิง ยิ้ม “อีกไม่กี่ปี”
เขารักพวกนี้ ยังไงซะโดยเทคนิคแล้วพวกนี้ก็คือลูกเขา
พวกนี้เตือนเขาถึงลูกจากโลก ดังนั้นเขาจึงสร้างเด็กๆ 6 คนนี้ที่สามารถควบคุมไฟได้ เขาได้สร้างพวกนี้โดยไม่ได้คิดอะไรมากแต่ยังไงซะพวกนี้ก็คือสิ่งมีชีวิต
“โอ้! โอ้! โอ้!” เด็กๆ ทั้งหกต่างก็พากันโห่ร้อง
หลัวเฟิง ยิ้มและลูบหัวเด็กๆ แม้ว่าสิ่งที่เขาสร้างนี้จะแข็งแกร่ง เด็กๆ ทั้งหกก็ขึ้นมาถึงระดับจักรวาลได้อย่างรวดเร็วแต่พวกนี้ไม่อาจจะผสมพันธุ์ได้เหมือนกับเผ่าที่ถูกสร้างโดยเจ้าแห่งจักรวาลเก้ากว้างไกล
หลัวเฟิง หันกลับ สวีซิน ที่อยู่ในผ้าคลุมขาวก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมา
“มารดาเทพ!” เด็กๆ ทั้งหกได้วิ่งเข้าไปหา สวีซิน