ตอนที่ 1413 : ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ และจิตจักรวาลหลัก

เสียงของ จักรพรรดิเจินเจี๋ย ดังขึ้นมาราวกับเสียงตีเหล็ก “ทะเลจักรวาลในวันนี้แข็งแกร่งกว่าเดิมมาก นี่เพราะการโผล่มาของดินแดนอันตรายที่สี่ โลกแห่งจินนั้นคือโลกที่ถูกทิ้งไว้โดยสังคมโบราณ มันคือที่ที่มีวิญญาณ, เทพแท้จริงและตัวตนระดับสูงกว่านั้นของสังคมโบราณ การสืบทอดของสังคมโบราณและสมบัติเครื่องจักร ล้วนแต่พบได้จำนวนมากในโลกแห่งจิน! กลุ่มต่างๆจากทะเลจักรวาลต่างก็ได้เข้าไปในโลกแห่งจินเพื่อหวังจะบ่มเพาะทักษะและได้รับสมบัติ พลังของพวกเขาได้พัฒนาขึ้นมาอย่างมากและในบรรดาพวกนั้นเราก็ต้องระวัง…ผู้นำทางช้างเผือก หลัวเฟิง!”

“หลัวเฟิง?” อสูรทลายมิติ มองไปยังเทพแท้จริงทั้งสองและถามขึ้นมา “ทางช้างเผือก คนนี้ เรารู้อะไรบ้างเรื่องภูมิหลังของเขา?”

“เขามาจากเผ่ามนุษย์ของจักรวาลหลักและเขาก็เป็น เจ้าแห่งจักรวาล” เจินเจี๋ย พูดขึ้น

“ฮ่า ฮ่า! เจ้าแห่งจักรวาล! ช่างเป็นอาหารที่เปราะบาง…เจ้าต้องการให้ข้ากังวลเรื่องเขารึ?” อสูรทลายมิติ หัวเราะออกมา

มันไม่มีเหตุผลที่เขาจะไม่หัวเราะ เขาคือ อสูรทลายมิติ สุดยอดชีวิตที่กำเนิดขึ้นโดยทะเลจักรวาล แม้ว่าจะอยู่แค่ในช่วงเติบโตซึ่งเป็นเทพแท้จริงแต่พลังของเขาก็ไม่ได้น้อยกว่า เจ้าแห่งจักรวาล แน่ๆ

บรรพบุรุษมังกรหิน ตอบกลับทันที “จักรพรรดิที่เคารพ ท่านอย่าประมาท ทางช้างเผือก ผู้นี้โดยเด็ดขาด ก่อนหน้านี้ตอนที่โลกแห่งจินยังไม่โผล่มา…เจ้าแห่งจักรวาลชั้นยอดสายฟ้ายิ่งใหญ่ ก็ตายเพราะน้ำมือเขา”

“สายฟ้ายิ่งใหญ่ โดนเขาฆ่ารึ?” อสูรทลายมิติ เริ่มระวังมากกว่าเดิมและให้ความสนใจมากกว่าเดิม

เมื่อไม่อาจเอาชนะความยั่วยวนได้ เทพแท้จริงทั้งสามตัดสินใจที่จะเข้ากับ อสูรทลายมิติ แต่พวกเขาเองก็ยังถือว่ามีฝีมือพอตัว

เจ้าแห่งจักรวาล ที่ฆ่าเทพแท้จริงได้…

“และนั่นคือตอนที่เขาเพิ่งเข้าไปในโลกแห่งจิน บอกกันว่าเขาได้พบกับโชค” บรรพบุรุษมังกรหิน พูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง “เขาเคยกำจัด เจ้าแห่งจักรวาล เป็นร้อยๆ จากกองกำลังพันธมิตรและดินแดนจันทราม่วงศักดิ์สิทธิ์ในคราวเดียว มันไม่มีหลักฐานแต่หลังจากนั้นระหว่างล้านล้านยุคที่ผ่านมา ตอนที่มีเรื่องขัดแย้งกับมนุษย์ภายในจักรวาลหลัก พวกนั้นต่างก็ตายโดยพวกมนุษย์ ขุมกำลังต่างๆ พากันคิดอย่างเดียว…หลัวเฟิง มีสิทธิ์อย่างมากในโลกแห่งจิน!”

บรรพบุรุษมังกรหิน พูดต่อ “และจิตของจักรวาลดั้งเดิมก็บอกข้อมูลนี้มาด้วย…หลัวเฟิง คืออันดับหนึ่งในทะเลจักรวาล!”

อสูรทลายมิติ ตกใจอย่างมาก “เขาเป็นแค่ เจ้าแห่งจักรวาล เขาจะเป็นอันดับหนึ่งในทะเลจักรวาลได้ยังไง?”

“นี่เป็นที่รู้กันทั่ว” บรรพบุรุษมังกรหิน พูดขึ้น “กว่าล้านล้านยุคที่ผ่านมา เขาได้ทำการโจมตีหลายครั้งและทุกครั้งที่เขาลงมือ เขาก็ทำการสยบพวกนั้นได้อย่างง่ายดาย เพราะเขาแข็งแกร่งจึงทำให้เราสองคนไม่กล้าเข้าไปในโลกแห่งจิน ตอนนี้เขาเป็นแค่ เจ้าแห่งจักรวาล ตอนที่เขาเป็นเทพแท้จริง เขาต้องเป็นคนน่ากลัวกว่านี้แน่ๆ! ท่านจักรพรรดิของข้า หากท่านกำจัดเขาได้ งั้นทั้งทะเลจักรวาลก็จะไม่มีใครขวางทางท่านได้อีกต่อไป!”

อสูรทลายมิติ เงียบไป ตอนแรกเขาไม่ได้แสดงท่าทีแตกต่างจากเดิมและไม่ได้ให้ความสำคัญกับชายคนนี้แต่ตอนนี้ชื่อนี้ได้ฝังอยู่ในหัวของเขา ผู้นำทางช้างเผือก หลัวเฟิง

“อันดับหนึ่งในทะเลจักรวาลอย่างงั้นรึ?” อสูรทลายมิติ พูดกับตัวเอง “ข้า โมโลซ่า จะไม่เผชิญหน้ากับเจ้า ข้าจะหาอาหารอร่อยให้กับตัวเองก่อนและเมื่อข้าแข็งแกร่งขึ้นแล้ว ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าข้าแข็งแกร่งเพียงใด มาดูกันว่าเจ้าจะแข็งแกร่งกว่า แบ๊ดดี้ได้หรือไม่”

ตอนนั้น โมโลซ่า ได้ตั้งเป้าหมายไว้ที่ หลัวเฟิง คนที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนเป็นรองแค่แบ๊ดดี้ และ แบ๊ดดี้ นี้ก็คือคู่ต่อสู้ที่เขาต้องเผชิญหน้าเพื่อจะเป็นราชา สำหรับ หลัวเฟิง เขาเป็นอุปสรรคชิ้นใหญ่ที่ขวางทาง อสูรทลายมิติ จากอาหารอันโอชะและการท่องทะเลจักรวาล

“อย่างแรกข้าต้องฆ่าและกินอาหารที่ชื่อว่า ทางช้างเผือก นี้ก่อน จากนั้นข้าจะกินทุกอย่างที่ข้าหาได้ในทะเลจักรวาลและกลับมาที่นี่….แบ๊ดดี้ ถ้าข้ากลับมาและพบว่าเจ้าได้ฆ่า อสูรทลายมิติ ตัวอื่นๆ แล้ว ข้าคงต้องผิดหวังเป็นแน่”

โมโลซ่า มองไปยังเทพแท้จริงทั้งสอง “บอกแผนที่ทะเลจักรวาลให้ข้า”

****

หลังจากนั้นสักพักเมื่อรวบรวมข้อมูลได้พอ โมโลซ่า ก็เข้าใจรายละเอียดทะเลจักรวาล สุดท้ายเขาก็ได้ออกจากดินแดนแห่งความืดมิดที่เป็นรังของ อสูรทลายมิติ และเดินทางออกไปยังทะเลจักรวาลเพียงลำพัง

****

จักรวาลหลัก

ท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว มีชายในชุดขาวโผล่มาและเดินอยู่ในมิติที่มืดมิด เขามุ่งหน้าไปยังดาวสีแดงอันร้อนระอุ ดาวที่อยู่จุดสิ้นสุดของเส้นทาง ภายในดาวนั้นมีเปลวไฟลุกไหม้ล้อมรอบเขตกลางแต่ในแก่นนี้มันกลับแผ่ความหนาวเย็นไม่รู้จบออกมา เรือที่ได้รับความเสียหายลอยอยู่ในเปลวไฟและอากาศที่เย็นได้ขับไล่เปลวไฟทั้งหมดออกไป ชายสูงอายุนั่งอยู่ด้านในไม่ขยับ ในมือเขามีหิน หินนี้มีผิวที่เรียบจากการลูบของเขา

“อาจารย์” ชายในชุดขาวเดินเข้าไปในเปลวไฟและไม่นานก็ไปถึงที่ท้ายเรือนี้ เปลวไฟหรือความเย็นไม่ได้ส่งผลต่อเขาเลยสักนิด

ชายสูงอายุลืมตาขึ้นมาและมองไปที่ หลัวเฟิง “จะไปที่รังของ อสูรทลายมิติ รึ?”

“ถูกต้อง” หลัวเฟิง พยักหน้า “ตอนนี้คนของทะเลจักรวาลต่างก็เข้าถึงขีดจำกัดของตัวเองแล้ว แม้ว่าจะให้เวลาอีกล้านล้านยุคแต่มันก็ยากที่จะเราจะเพิ่มพลังได้ กลับกันแล้วพลังของ อสูรทลายมิติ มีแต่จะเพิ่มขึ้น…เรารู้สึกว่าเราไม่ควรล่าช้าอีก ครั้งนี้ร่างโมชานของข้าจะนำทีมเล็กไปตรวจสอบสถานการณ์และเปิดเผยความจริง จากนั้นเราจะได้คิดแผนที่ดีกว่าเดิม”

หลัวเฟิง เองก็นั่งลงตรงกันข้ามกับ ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ “อาจารย์ ก่อนหน้านี้ท่านบอกให้ข้ามาหาท่านก่อนจะเดินทาง”

หลัวเฟิง เองก็รู้สึกว่า ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ ปกปิดบางอย่างอยู่ ดังนั้น หลัวเฟิง จึงไม่อาจจะมองอีกฝ่ายได้ทะลุปรุโปร่ง

“อย่างแรกข้าต้องบอกเจ้าบางอย่าง” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ พูดออกมาตรงๆ “จากข้อมูลจากจิตจักรวาลดั้งเดิมที่เปิดเผยมาโดยบรรพบุรุษอสูรเทพทั้งสาม…ส่วนหนึ่งนั้นจริง แต่มันก็มีบางส่วนที่ไม่จริง ยกตัวอย่างเช่นที่มันบอกว่าเรือจักรวาลถูกสร้างขึ้นมาเพื่อจัดการกับ อสูรทลายมิติ…มันเป็นเรื่องตลกสิ้นดี”

หลัวเฟิง มีความคิดหนึ่งโผล่มา “อาจารย์ ท่านจะบอกว่า…คำพูดของจิตจักรวาลดั้งเดิมไม่น่าเชื่อถืองั้นรึ?”

“ไม่” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ ตอบกลับ “การฆ่า อสูรทลายมิติ ถือว่าดีสำหรับพวกเจ้าทุกคน การมีอยู่ของ อสูรทลายมิติ หลักแล้วก็เพื่อการทำลายล้าง พวกมันมีความสามารถในการทำลายจักรวาลย่อยทุกแบบ ดังนั้นแน่นอนว่ามันถือว่าถูกต้องที่พวกเจ้าทุกคนต้องไปกำจัดพวกมันในช่วงแรกๆ”

หลัวเฟิง คิ้วขมวด “งั้น ที่ท่านพูดหมายถึงอะไร…”

“ข้าต้องการบอกเจ้าว่าอย่างแรก อสูรทลายมิติ นี้คือร่างชีวิตที่น่ากลัวไร้ที่เปรียบในทะเลจักรวาล” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “จริง มันน่ากลัวภายในทั้งทะเลจักรวาล มันมีจักรวาลหลักเพียงอันเดียวและ อสูรทลายมิติ ก็มีบทบาทขัดกับมัน! สำหรับพวกเจ้าทุกคน พวกเจ้าน่ะเป็นสิ่งย่อยที่ทะเลจักรวาลให้กำเนิดขึ้นมา พูดถึงสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเพียงอย่างเดียวแล้ว ใครจะไปรับมือมันได้?”

หลัวเฟิง อดไม่ได้ที่จะเห็นด้วย ชีวิตแบบนี้ปฏิเสธไม่ได้ว่าสูงส่ง

“แน่นอน ข้าหมายถึง อสูรทลายมิติ ตัวสุดท้ายที่รอดมาได้” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ พูดขึ้น “สุดท้ายนี้ถือว่าสูงส่งหาที่เปรียบไม่ได้และยังน่ากลัว ตอนนี้มันยังมีพวกมันอยู่หลายตัว ดังนั้นภัยต่อตัวที่พวกนั้นมี…ก็ไม่มากพอที่จะต้านทานความสามารถของเจ้าได้ อีกอย่างแล้ว อสูรทลายมิติ นี้มันมีความฉลาดที่สูงส่ง เจ้ารู้รึไม่ว่าในทะเลจักรวาล อะไรที่มีภัยต่อ อสูรทลายมิติ น้อยที่สุด?”

หลัวเฟิง สงสัย “ภัยน้อยที่สุด?”

“จักรวาลหลัก!” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ หัวเราะ “จักรวาลหลักแทบจะไร้พิษภัยต่ออสูรทลายมิติ”

“อาจารย์ ท่านหมายความว่า…?” หลัวเฟิง ตาเป็นประกายขึ้นมา ดูเหมือนว่าเขาจะคิดสิ่งที่อาจารย์จะสื่อได้

ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ หัวเราะออกมาและพูดขึ้น “ตอนที่ อสูรทลายมิติ โจมตีจักรวาลย่อย มันต้องเจอกับการตอบโต้ ไม่ว่าจะเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองหรือจักรวาลย่อยต่างๆ…การโจมตีจะทำให้เกิดการตอบโต้จากสิ่งมีชีวิตจำนวนมากแต่ตอนที่มันโจมตีจักรวาลหลัก จักรวาลหลักไร้ความสามารถในการต้านทานได้ มันอาจจะให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนมาและดูเหมือว่าจะมีพลังไม่รู้จบแต่มันไม่อาจจะทำการโจมตีได้ ดังนั้นมันจึงทำได้แค่ทนโดน อสูรทลายมิติ กลืนกิน จักรวาลหลักบอกกันว่ากว้างใหญ่และไม่รู้จบ แม้ว่า อสูรทลายมิติ จะกินตามใจชอบหรือแม้แต่มันกินจนตัวตายแต่มันก็ไม่มีทางกินทั้งหมดได้ ในระดับหนึ่งจักรวาลหลักยังคงอยู่ในช่วงทำลายตัวเองเพื่อกลับสู่จุดกำเนิด ระหว่างที่ อสูรทลายมิติ ไม่อาจจะโจมตีได้แต่การเปลี่ยนแปลงระหว่างการเกิดกับการทำลายของจักรวาลหลักนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของกฎที่สัมผัสไม่ได้ มันไม่อาจจะทำลายได้ตามใจชอบ ก่อนที่จะทำลายมัน อสูรทลายมิติ จะกลืนกินจักรวาลหลักให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้จนทำให้รากฐานได้รับความเสียหาย ถ้าพวกเจ้าทุกคนรวมพลังกันเพื่อป้องกัน อสูรทลายมิติ อาจจะยอมแพ้แล้วหันไปสนใจกับการจัดการกับจักรวาลหลัก ยังไงซะมันก็คืออาหารอันโอชนะที่สุดที่มันจะมีได้!”

ตาของ หลัวเฟิง เป็นประกายมากกว่าเดิม เขาเข้าใจมากขึ้นว่าอาจารย์ต้องการจะบอกอะไร

“นี่เป็นเหตุผลว่าทำไม” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ พูดพร้อมกับหัวเราะออกมา “จิตของจักรวาลดั้งเดิมถึงได้โกหก”

ฮ่ง! ฮ่ง! ฮ่ง!

มีการสั่นไหวที่มิติรอบๆ พลังอันแข็งแกร่งแผ่ออกมาทำให้ทุกอย่างรอบๆ สั่นไหว

หลัวเฟิง มองไปรอบๆ เปลวไฟของดาวที่ล้อมรอบเรือได้บิดเบี้ยวไป มันราวกับว่ามันจะดับไปตอนไหนก็ได้

“ไม่ต้องกังวล” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ หัวเราะ “จิตของจักรวาลดั้งเดิมต้องทำตามกฎจักรวาล ตราบใดที่เจ้าไม่ท้าทายพวกนั้น มันก็ไม่อาจจะทำอะไรเจ้าได้ มันได้แต่ต้องพึ่งความช่วยเหลือจากผู้คนอื่น…แต่ภายในจักรวาลแล้ว ใครจะไปเทียบเจ้าได้?”

หลัวเฟิง ส่ายหน้า “ถ้าพูดต่อหน้าคนอื่นๆ ข้าคงอวดได้แต่ต่อหน้าอาจารย์แล้ว ข้าไม่ได้มั่นใจเลย”

“ไม่” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ ส่ายหน้า “จิตของจักรวาลดั้งเดิมไม่ได้พูดผิดในเรื่องนี้ เจ้านั้นเป็นอันดับหนึ่งในทะเลจักรวาลจริง ในเรื่อง อสูรทลายมิติ จิตของจักรวาลดั้งเดิมนั้นโกหกก็เพราะมันต้องการให้พวกเจ้าทุกคนเข้าไปสู้และฆ่ามัน จริงๆ แล้วสำหรับจิตที่สูงส่งและแข็งแกร่งของจักรวาลดั้งเดิม ไม่ว่าพวกเจ้าจะรอดหรือตายไปมันสำคัญจริงๆ รึ? มันให้กำเนิดคนรุ่นใหม่ในยุคใหม่ได้ ชีวิตหรือความตายนั้นเป็นแค่ส่วนหนึ่งของการพัฒนาตามธรรมชาติ มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของเจ้าเลยแม้แต่น้อย สำหรับมันแล้ว…จุดกำเนิดของมันนั้นสำคัญที่สุด ยังไงซะตอนที่จุดกำเนิดมันได้รับความเสียหาย มันอาจจะไม่มีทางฟื้นฟูขึ้นมาแม้ว่าจะผ่านไปหลายยุคเกิดใหม่ก็ตาม นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงไม่ควรเป็นอาวุธของมันง่ายๆ เจ้าต้องเรียนรู้วิธีเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากมัน”

“ผลประโยชน์?” หลัวเฟิง คิ้วขมวด “จิตของจักรวาลดั้งเดิมได้รับปากไว้แล้ว การสืบทอด, สมบติหรือแม้แต่การปล่อย อาจารย์ต้นกำเนิด ทุกอย่างเป็นไปได้”

“พวกนั้นไม่ใช่ผลประโยชน์เลยแม้แต่น้อย” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ ส่ายหน้า “สมบัติและทุกอย่าง…สำหรับจิตจักรวาลกำเนิดแล้ว มันก็แค่สมบัตินับไม่ถ้วนที่ถูกทิ้งไว้เมื่อนานมาแล้ว มันไม่มีประโยชน์สำหรับตัวมันเอง ดังนั้นมันจึงส่งต่อให้กับเจ้า สำหรับการปล่อย อาจารย์ต้นกำเนิด นั่นรึ? มันไม่ได้มีภัยเลยแม้แต่น้อย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงเต็มใจทำ”

หลัวเฟิง รีบถามขึ้นมา “งั้นข้าควรขออะไร?”

“ผลประโยชน์ที่ดีที่สุด” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ พูดด้วยท่าทีจริงจัง “รวมความคิดกับจักรวาลหลัก ด้วยการทำแบบนั้นจะได้รู้ว่ามันเป็นยังไงเมื่อจักรวาลหลักเข้าสู่การทำลายและเกิดใหม่ อย่างแรกเจ้าต้องทำลายจักรวาลหลัก จากนั้นเจ้าก็ให้จักรวาลเกิดใหม่”

“รวมความคิดเข้ากับจักรวาลหลัก?” หลัวเฟิง อึ้ง “รับรู้การทำลายและการเกิดใหม่?”

หลัวเฟิง ผงะ

คำพูดนี้มันน่าเหลือเชื่ออย่างมาก