ตอนที่ 1441 : จักรวาลย่อย

ร่างมหาสมุทรนั้นกว้างอย่างมากและเหนือมันนั้นมีเงาของทะเลที่มีพลังกฎกว้างกว่าอยู่ น้ำพลังอมตะจำนวนมายังคงไหลลงมาราวกับพายุฝน

“มันคือทะเลกฎ!”

“พลังอมตะจำนวนมหาศาลได้ร่วงหล่นลงมา!”

ภายในวังของดินแดนทางช้างเผือก เทพแท้จริง, เจ้าแห่งจักรวาล และอัศวินจักรวาล หลายคนต่างก็มองดูจากไกลๆ พวกเขาต่างก็ช็อกกับเงาของทะเลกฎ มีร่างในชุดขาวถูกห่อหุ้มโดยทะเลกฎ

“มันกลืนกินด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ” หลัวเฟิง ทึ่ง

สำหรับร่างอมตะทั่วไปที่จะฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บสาหัสแล้ว การฟื้นฟู 90% ไปถึง 100% จะใช้เวลาสั้นๆ แต่การฟื้นฟูจาก 50% ไป 100% ต้องใช้เวลาที่เพิ่มขึ้นกว่าเดิมเป็นหมื่นหรือล้านเท่า!

การใช้ร่างอมตะนั้นหมายความว่าเสียส่วนหนึ่งของวิญญาณไป ดังนั้นการฟื้นฟูจึงยากอย่างมาก นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมการใช้พลังงานอมตะไปเล็กน้อยถึงได้ฟื้นฟูได้ง่าย ยกตัวอย่างเช่นการฟื้นฟูร่างอมตะจาก 98% เป็น 100% จึงง่ายอย่างมาก

ทฤษฎีเดียวกันถูกนำมาใช้ ปริมาณของมหาสมุทรอยู่ที่ 90% เพราะมันคือการประกอบพลังอมตะขึ้นมาใหม่ อันที่จริง หลัวเฟิง ยังไม่ได้เสียส่วนไหนของวิญญาณไปเลย!

ดังนั้นความเร็วของการดูดซับจึงรวดเร็วอย่างมาก

“ข้ารู้สึกได้ว่าพลังอมตะทุกส่วนภายในตัวข้ากำลังกรีดร้องและกลืนกืนอย่างบ้าคลั่ง” หลัวเฟิง พูดขึ้นด้วยท่าทีแปลกใจ “ภายใต้เงื่อนไขปกติแล้ว การดูดซับพลังอมตะในทะเลกฎค่อนข้างยากกว่านี้แต่ตอนนี้ตอนที่ข้ากินอยู่ เงาของทะเลกฎได้ตกลงมาโดยตรง ทุกอย่างเหมือนจะราบรื่น”

ตอนข้ามระดับจากผู้อมตะเป็นอัศวิน และจากนั้นก็เป็น เจ้าแห่งจักรวาล ทุกครั้งที่เขาข้ามระดับได้ ทะเลกฎจะเทพลังอมตะออกมาโดยตรงแต่การทะลวงผ่านครั้งนี้คือการทะลวงผ่านของระดับร่างอมตะ เขายังไม่เคยก้าวข้ามมันมาเลย ไม่ว่าจิตจักรวาลดั้งเดิมจะช่วย หลัวเฟิง ในการสร้างเทพได้เร็วแค่ไหนแต่มันก็ต้องเชื่อฟังกฎซึ่งทำให้ หลัวเฟิง ต้องเริ่มดูดซับพลังอมตะเองเพื่อที่จะดึงพลังอมตะให้ตกลงมา

เมื่อวิญญาณของ หลัวเฟิง สมบูรณ์ที่ระดับ 100,000 เท่า การดูดซับนี้จึงน่าตกใจ ด้วยการอนุญาตจากฎสูงสุด จิตของจักรวาลจึงสามารถช่วยได้ นี่อธิบายได้ว่าทำไมจึงใช้เวลาแค่หนึ่งปีที่มหาสมุทรจะขยายตัวออกมาอีกครั้ง ครั้งนี้เส้นผ่านศูนย์กลางมันกว้างถึง 12 ปีแสง

“มันขยายต่ออีกไม่ได้”

หลัวเฟิง ในชุดขาวยืนอยู่ที่ผิวมหาสมุทร เงาของทะเลกฎได้สลายหายไปแล้ว

“ข้ามีเส้นผ่านศูนย์กลาง 12 ปีแสง มีทางที่ข้าจะกินพลังงานได้อีก” หลัวเฟิง คิด “ข้าสำเร็จขั้น 3 ของร่างอมตะซึ่งขนาดนั้นปรับได้ตามต้องการแต่ร่างอมตะที่ไร้จำกัดนี้โชคร้ายที่มันไม่ดูเหมือนไร้ขีดจำกัด”

มันน่าจะมีคำเตือนว่าภายในทะเลกฎของจักรวาลหลัก มันมีทรัพยากรที่จำกัด มันจะเป็นไปได้ยังไงที่ไร้ขีดจำกัด?

เส้นผ่านศูนย์กลาง 12 ปีแสงนี้คือขีดจำกัดที่เป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวข้าม

หลัวเฟิง มองออกไปที่วัง มันมีคนมากมายมองมาจากไกลๆ ปรากฏว่าเงาของทะเลกฎอยู่ที่นี่กว่าหนึ่งปีและพลังอมตะจำนวนมหาศาลก็ทำให้พวกเขาต้องช็อกอย่างมาก

“เริ่มกันเลย!”

หลัวเฟิง สะบัดมือ เขาเห็นหลายร่างโผล่มาข้างกายเขา พวกนั้นคือร่างมหาสมุทร, ร่างโมชาน, ร่างสัตว์อสูรเขาทอง และร่างหลักของเขา ทั้งหมดได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขา

“อัดแน่น!”

หลัวเฟิง มองลงไปที่มหาสมุทร

ฮ่ง! ล่ง!

ไม่นานจากนั้น หลัวเฟิง ก็ได้สั่งการอีกอย่าง ทันใดนั้นมหาสมุทรก็พุ่งปะทะเข้ากับร่างหลัก ร่างหลักนั้นเหมือนกับหลุมที่ไร้ก้น มันกลืนกินน้ำทะเลเข้าไปและในพริบตามหาสมุทรก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

แต่ไม่!

เอาให้แม่นยำกว่านั้นมันยังมีบึงเล็กๆ เหลืออยู่ เทียบกับทะเลก่อนหน้านี้แล้ว บึงเล็กๆ แบบนี้มองข้ามได้เลย

“หือ?” หลัวเฟิง คิ้วขมวดและมองไปที่บึงเล็กๆ “ร่างหลักของข้ารับร่างของมหาสมุทรทั้งหมดไม่ได้รึ?”

เขาถามตัวเอง พลังของบึงเล็กนี้เท่ากับพลังที่เก็บไว้ในร่างหลักซึ่งหมายถึงพลังอมตะในร่างหลักนั้นเท่ากับมหาสมุทรตอนที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 12 ปีแสง ไม่มากไม่น้อยกว่านั้น

“ข้าโลภมากไม่ได้”

หลัวเฟิง ในชุดขาวมองไปข้างกาย

หึ่ง!

แสงสีทองส่องประกายออกมา ตอนนั้นร่างหลัก, ร่างสัตว์อสูรเขาทอง, ร่างโมชาน, บึงเล็กและร่างมหาสมุทรต่างก็เข้าไปในแสงสีทอง

****

เจ้าแห่งจักรวาลทองสูญ, โดมไฟ และคนอื่นๆ ที่อยู่ห่างออกไปต่างก็ตั้งความหวัง

“ไปยังจักรวรรดิเทพ”

“ทางช้างเผือก ได้ออกเดินทางไปยังจักรวรรดิเทพของเขา หลังจากที่กลืนพลังอมตะไปจำนวนมหาศาล มันน่าจะได้เวลาที่เขาจะเริ่มขยายจักรวรรดิเทพเป็นจักรวาลย่อย”

****

ในจักรวรรดิเทพ มีทุ่งหญ้า, ทะเลและภูเขา หลัวเฟิง ยืนอยู่บนท้องฟ้ามองลงไปยังจักรวรรดิเทพของตัวเอง

“จักรวรรดิเทพของข้าถึงขีดจำกัดของมันแล้ว ข้าต้องเริ่มการขยายมันและไม่นานจักรวรรดิเทพของข้าจะพัฒนาเป็นจักรวาลย่อย พลังอมตะของข้าได้ดูดซับจนถึงขีดจำกัด ข้าไม่อาจจะดูดซับได้มากกว่านี้…งั้น…ก็มาเริ่มกันเลย”

หลัวเฟิง ยืนอยู่บนท้องฟ้า เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นนิดๆ เขาจะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง เมื่อคิดถึงตอนที่เขาคาดหวังถึงวันนี้มานานนับล้านล้านยุค?

จากนั้นแค่เพียงคิดก็ทำให้จักรวรรดิเทพเริ่มขยายตัวพร้อมเสียงครืนครางดังสนั่น กำแพงของจักรวรรดิเทพเริ่มขยายตัวออกไป การขยายตัวนี้ทำให้เกิดปฏิกิริยารุนแรงขึ้น

ฮ่ง!

ทั้งจักรวรรดิเทพสั่นไหวและทันใดนั้นก็มีทางเดินปรากฏขึ้นมา มันเชื่อมต่อไปยังจักรวรรดิเทพของเขา เขาไม่รู้ว่ามันมาจากไหนแต่ปลายทางนั้นอยู่ในจักรวรรดิเทพของเขา อากาศปั่นป่วนเริ่มปะทุออกมาภายนอกอย่างบ้าคลั่ง ตอนที่อากาศปั่นป่วนพุ่งเข้าไป มันก็ได้ฉีกสวรรค์และผืนดินออกจากกัน มันฉีกทะเลออกจากกัน ทุกอย่างถูกฉีกกระชากและกลับสู่สถานะปั่นป่วน

ด้วยการใช้พลังงานจำนวนมหาศาลกับอากาศปั่นป่วนนี้ จักรวรรดิเทพของเขาก็เริ่มขยายตัวอย่างบ้าคลั่ง

ฮ่ง!

จากการขยายตัวนี้ก็ได้มีทางเดินอีกเส้นปรากฏขึ้นมา มันทให้อากาศปั่นป่วนไหลเข้าไปได้มากกว่าเดิม มันเหมือนกับฉากที่โลกเผชิญกับการทำลายล้าง

หลัวเฟิง ยืนอยู่ใจกลางจักรวรรดิเทพและมองไปรอบๆ ทางเดินนับไม่ถ้วนโผล่มาซึ่งทำให้อากาศปั่นป่วนไหลเข้ามาได้มากกว่าเดิม มันทำให้ทั้งจักรวรรดิเทพกลายเป็นน้ำวน ตอนนั้นจักรวรรดิเทพของเขาก็ยังคงขยายตัวต่อไปอีก ตอนที่มันขยายตัว มันก็ขยับไปอย่างต่อเนื่อง จักรวรรดิเทพของ หลัวเฟิง แต่เดิมแล้วอยู่ในมิติชั้นในและเหนือกว่านั้นคือชั้นหุ้มของจักรวาลหลัก มันแทงทะลุชั้นหุ้มออกไปและเข้าสู่จักรวาลหลัก!

ตอนนั้นจักรวรรดิเทพของเขาเดินหน้าต่อไปอีกแต่การขยายตัวจากจักรวรรดิเทพเป็นจักรวาลย่อยก็ต้องใช้เวลาประมาณหนึ่ง

ในพริบตา 7 วันก็ผ่านพ้นไป

“มันจะเป็น 100 ล้านปีแสงในไม่ช้า เส้นผ่านศูนย์กลาง 100 ล้านปีแสงคือขนาดทั่วไปของจักรวาลย่อยเทพแท้จริง”

หลัวเฟิง ยืนอยู่ท่ามกลางอากาศปั่นป่วนด้วยความคาดหวังกับจักรวรรดิเทพของตัวเอง เส้นผ่านศูนย์กลางจักรวาลย่อยของเทพแท้จริงมิติปกติแล้วจะอยู่ในช่วง 1 พันล้าน ถึง 1 หมื่นล้านปีแสง แต่สำหรับเทพแท้จริงแล้วมันอยู่ที่ 100 ล้านปีแสง มันเพราะตอนที่จักรวาลย่อยกำเนิดมาคราวแรก มันจะอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน เมื่อขยายตัวและได้รับร่างที่กำหนดไว้ จักรวาลย่อยจะเริ่มก่อโครงสร้างภายในและเมื่อเทพแท้จริงกลายเป็นเทพแท้จริงมิติในอนาคต โครงสร้างภายในและพลังของเทพแท้จริงก็จะส่งผลต่อขนาดจักรวาลย่อยของพวกเขาเอง

เพล้ง!

อยู่ๆ จักรวรรดิเทพก็สั่นไหว กำแพงรอบจักรวรรดิเทพค่อยๆ เปลี่ยนเป็นชั้นหุ้มและกลายเป็นร่างอมตะขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 100 ล้านปีแสง ไม่คาดคิดจากนั้นมันก็ขยายตัวออกไปอีก

“ยังขยายตัวไปอีก” หลัวเฟิง ที่ดีใจอยู่นั้นช็อก “จักรวาลย่อยของเทพแท้จริงปกติแล้วจะมีขนาดเดียวกัน ทำไมจักรวาลย่อยของข้าถึงได้ขยายตัวต่อไปอีก?”

รึว่ามันเกี่ยวกับร่างอมตะของข้า?

หลัวเฟิง อดไม่ได้ที่จะสงสัย

ก่อนหน้านี้ตอนที่เขามีระดับยีนชีวิต 100,000 เท่า เผ่านับพันล้านจากจักรวาลต่างก็คุกเข่าเพื่อยินดีให้กับเขา ฉากนั้นน่าเหลือเชื่อ สำหรับการขยายตัวจักรวรรดิเทพแล้วมันคงเกี่ยวข้องกับร่างอมตะของเขา

สำหรับเส้นทางพลังอมตะ มันต้องทะลวงผ่านร่างอมตะก่อน ดังนั้นจักรวรรดิเทพจึงขยายตัวออกไปได้อีกเล็กน้อย ปกติแล้วสำหรับพวกที่เลือกเส้นทางพลังอมตะโดยไม่สนว่าอยู่ระดับ 30,000, 60,000 หรือ 90,000 เท่า จักรวาลย่อยของพวกเขาก็จะมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 100 ล้านปีแสง แต่ หลัวเฟิง สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดนั้นได้

ตามเอกสารบันทึกในสังคมโบราณโดยสายน้ำวูดูวง และโลกแห่งจิน ไม่มีเทพแท้จริงคนไหนที่มียีนชีวิต 100,000 เท่า มันยากกว่าการขึ้นไประดับ 90,000 เท่าอย่างมาก ดังนั้นจึงเกิดเหตุการณ์สังหารโหดเกิดขึ้น ในสถานการณ์แบบนั้นมันง่ายหรือที่จะมีคนที่ขึ้นไปถึงระดับ 100,000 เท่าได้?

การขึ้นถึงระดับ 30,000 เท่า ความสูงของร่างอมตะจะเพิ่มขึ้น 10 เท่า การขึ้นถึง 60,000 เท่า ขนาดของร่างอมตะจะเพิ่มขึ้น 1,000 เท่าและการขึ้นถึง 90,000 เท่าจะทำให้เข้าสู่ภาวะร่างอมตะไร้ขีดจำกัดซึ่งปรับขนาดได้ตามใจ แล้ว 100,000 เท่าล่ะ?

มันมีกฎเข้ามาเกี่ยวข้องและเผ่าต่างๆ ร่วมยินดี ถ้ามันไม่เป็นเอกลักษณ์แล้วล่ะก็มันคงเป็นเรื่องตลก

แต่ตอนนี้ หลัวเฟิง สนใจกับการเป็นเทพแท้จริง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตรวจสอบรายละเอียดเรื่องนี้

ตอนนั้นจักรวาลย่อยของเขามีเส้นผ่านศูนย์กลางเกินกว่า 100,000 ปีแสงซึ่งเกิดจากการที่เขามียีนชีวิต 100,000 เท่า

ยิ่งเส้นผ่านศูนย์กลางมากเท่าไหร่ ขนาดก็จะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด นี่จะขัดขวางความเร็วในการขยายตัวของจักรวาลย่อยเพราะอากาศที่ปั่นป่วนจำเป็นต้องใช้ในกระบวนการนี้

เส้นผ่านศูนย์กลางเพิ่มขึ้นจาก 200 ล้านปีแสง เป็น 300 ล้านปีแสง….

****

ตอนที่ หลัวเฟิง ขยายจักรวาลย่อยของตนเอง ทุกเผ่าจากจักรวาลหลักจนถึงทะเลจักรวาลต่างก็รอคอยอย่างคาดหวังให้จักรวาลย่อยอันใหม่ปรากฏขึ้นมาแต่ไม่ว่าจะรอนานแค่ไหนแต่ก็ยังไม่มีวี่แววของจักรวาลย่อยอันใหม่ปรากฏขึ้นมาเลย

“เกิดอะไรขึ้น?” ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล สงสัยและกังวลนิดๆ “หลัวเฟิง บอกข้าไว้ก่อนหน้านี้ว่าจักรวรรดิเทพของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นจักรวาลย่อย การพัฒนาเป็นจักรวาลย่อยน่าจะกินเวลาไม่นานไม่ใช่รึไง? มันผ่านมาครึ่งปีแล้ว ทำไมถึงยังไม่มีข่าวอีก?”

ตรงกันข้ามกับ ผู้นำเมืองแห่งความโกลาหล มันมีชายชุดขาวอีกคน อาจารย์ต้นกำเนิด

หลัวเฟิง ชอบชุดขาว อาจารย์ต้นกำเนิด ก็เช่นเดียวกัน แต่ทั้งสองคนดูมีท่าทีต่างกัน หลัวเฟิง นั้นเหมือนกับปืนไรเฟิลที่ไม่อาจหยุดยั้งและเฉียบคม!

ในทางกลับกันแล้ว อาจารย์ต้นกำเนิด นั้นดูอ่อนโยนกว่า

“ข้าเองก็ไม่รู้” อาจารย์ต้นกำเนิด ส่ายหน้า “จักรวาลเสมือนตรวจจับเขตอื่นได้เล็กน้อย ข้ามั่นใจเรื่องนี้ จักรวรรดิเทพของ หลัวเฟิง อยู่ในเขตนั้น…แต่ตอนนี้มันกำลังขยายตัวและต้นกำเนิดของเขาก็เริ่มขึ้นรูป ข้าไม่อาจจะรุกล้ำเข้าไปได้ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงตอนที่จักรวรรดิเทพขยายตัว ด้วยความช่วยเหลือจากจิตจักรวาลดั้งเดิมและกฎสูงสุด ไม่มีใครส่งผลต่อเขาได้ ไม่มีใครสามารถติดต่อเขาได้”

ระหว่างการทะลวงผ่าน คนนั้นจะได้รับการปกป้องที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีใครสามารถขัดช่วงทะลวงผ่านได้

****

เผ่าต่างๆ ของทะเลจักรวาลต่างก็กังวล

ภายในจักรวาลย่อยของตัวเอง หลัวเฟิง รู้สึกได้ว่าจักรวาลย่อยของเขาขยายตัวอย่างต่อเนื่อง

จนกระทั่งวันหนึ่งตอนที่จักรวาลย่อยหยุดขยายตัวด้วยการสั่นคลอนและทุกอย่างก็ก่อตัวขึ้นมา ในเวลาเดียวกันแรงอันแข็งแกร่งก็แผ่ไปทั่วจักรวาลย่อยของเขา

จักรวาลย่อยที่แต่เดิมแล้วตั้งอยู่ที่ชั้นหุ้มจักรวาลหลัก ภายใต้แรงอันแข็งแกร่งนี้ มันก็ทะลุออกไปอย่างง่ายดายราวกับไม่มีตัวขวางกั้น

ฮ่ง!

ทั้งจักรวาลย่อยได้ทะลุออกจากจักรวาลหลักและมันก็เหมือนกับปลาที่ได้กลับไปในน้ำ หรือนกที่บินขึ้นบนท้องฟ้า ในที่สุดจักรวาลย่อยก็ได้เคลื่อนที่ไปยังทะเลจักรวาลอันกว้างใหญ่