ตอนที่ 1472 : จักรวาลย่อยของหลัวเฟิง

ด้านในจักรวาลย่อยของ หลัวเฟิง ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ นั่งอยู่ในมิติที่เพิ่งจะก่อตัว เขามองไปรอบๆ จักรวาลย่อยและคิด โครงสร้างจักรวาลย่อยแห่งนี้โดดเด่นจริงๆ ถึงเขาไม่รู้โครงสร้างของที่นี่แต่เขาก็รู้สึกได้ว่ามันแตกต่างจากที่อื่น

“หลัวเฟิง” ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ โบกมือและมีวังปรากฏขึ้นมาข้างๆ เขาก้าวเข้าไปและพูดขึ้น “ข้าอยู่ในจักรวาลย่อยของเจ้าแล้ว สำหรับ อสูรทลายมิติ 450,000 ตัว พวกมันอยู่นอกจักรวาลย่อยของเจ้า…ตรวจสอบไว้ หากมันโจมตีก็บอกข้าทันที”

“ได้ อาจารย์” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากไกลๆ

เหล่า อสูรทลายมิติ 450,000 ตัวยังไม่ได้ทำการโจมตี พวกมันแค่ขู่!

หลัวเฟิง ไม่อาจขอให้ ขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ ดูแลจักรวาลย่อยของตัวเองไปตลอดได้ มันจะต้องระวังอย่างมากกับการดูแลจักรวาลย่อยที่ใหญ่แบบนี้ ดังนั้นเขาจึงแค่รอจนกว่า อสูรทลายมิติ จะทำการโจมตี

****

ในอีกพื้นที่ของจักรวาลย่อย ด้านในเรือลำหนึ่งมีร่างพลังอมตะของ หลัวเฟิง อยู่ข้างๆ โมโลซ่า

“นายท่าน มันมี อสูรทลายมิติ ไม่ถึง 50,000 ตัวในพื้นที่นั้น” โมโลซ่า พูดขึ้น

หลัวเฟิง พยักหน้า ตอนนั้นร่างหลักของเขากำลังเข้าไปที่พื้นที่นั้น ร่างหลักไม่ได้เดินหน้าเพราะยังไม่มีเป้าหมายที่แน่นอน!

ยังไงซะมันก็มี อสูรทลายมิติ อยู่มากมาย และถ้าเขาโจมตีหนึ่งในนั้น ตัวอื่นๆ ก็จะรู้ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาต้องรอเลือกตัวที่แข็งแกร่ง!

“จับตาดูไว้ โมโลซ่า” หลัวเฟิง พูดขึ้น “ตรวจสอบพลังของ อสูรทลายมิติ แต่ละตัว บางตัวกินไปเยอะ บางตัวยังไม่ได้กิน จับตาดูพวกที่กินเยอะๆ ไว้และบอกข้าถึงพวกที่กำลังเข้าถึงระดับ 5”

จาก 450,000 ตัวเหลือไม่ถึง 50,000 ตัว โดยเฉลี่ยแล้วมีแค่ตัวเดียวจาก 9 ตัวที่รอดมาได้แต่ อสูรทลายมิติ ที่แข็งแกร่งนั้นจะทำการกินได้เร็วกว่าเดิม ดังนั้นบางตัวจึงกินไปกว่า 20 ตัว แต่บางตัวยังกินไม่ได้เลยและมันก็ทำให้ใช้เวลานานที่จะกิน อสูรทลายมิติ ประมาณ 5 ตัว ดังนั้นอัตราการเกิดของระดับ 5 จึงไม่สม่ำเสมอ

“ได้” โมโลซ่า พูดด้วยความเคารพ

เวลาผ่านพ้นไป หลัวเฟิง เห็นว่าจุดแสงในแผนที่ลดลงเรื่อยๆ สำหรับพวกที่อยู่รอบจักรวาลย่อยของเขา มันยังไม่ลงมือ ปรากฏว่าพวกมันไม่ลงมือจนกว่าเขาจะลงมือ เมื่อเขาโจมตี พวก อสูรทลายมิติ เหล่านั้นก็จะทำแบบเดียวกัน

“ไม่ถึง 3,000 แล้ว” หลัวเฟิง มองไปที่จุดแสง จาก 450,000 ตัว มีไม่ถึง 3,000 ตัวแล้วมันเร็วจริงๆ มันมีไม่ถึง 3,000 ที่ หลัวเฟิง เห็นได้อย่างชัดเจน “ยังไม่มีระดับ 5 อีกงั้นรึ?”

“ใจเย็นๆ ไว้นายท่าน” โมโลซ่า พูดขึ้น “มันมีแค่โอกาสเดียวที่ระดับ 5 จะเกิดมาแต่แม้ว่าจะเกิดมาแล้วแต่มันก็ยากที่จะไปถึงระดับ 5 ได้ ถ้าท่านลงมือตอนนี้ท่านจะทำให้ อสูรทลายมิติ ตื่นตัวซึ่งไม่คุ้ม รอไปก่อนและมันจะมีระดับ 5 เกิดขึ้นมาหลายตัว”

หลัวเฟิง พยักหน้า “จำไว้ว่าอย่าให้ระดับ 6 เกิดขึ้นมา”

“ข้าจะระวัง” โมโลซ่า พูดขึ้น “มันยากที่ระดับ 6 จะเกิดมา มันมี อสูรทลายมิติแค่เพียง 450,000 ตัวและมีแค่ 2-3 ตัวที่จะยกระดับขึ้นมาเป็นหนึ่งในระดับ 6 ใจเย็นไว้นายท่าน ข้าจะบอกท่านเมื่อ อสูรทลายมิติ อาจจะเป็นภัย”

หลัวเฟิง พยักหน้า

เวลาผ่านพ้นไป ไม่ใช่แค่ หลัวเฟิง ที่กังวลแต่เทพแท้จริงในวังเทพภายในจักรวาลเสมือนก็กังวลเช่นกัน แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะไปรบกวน หลัวเฟิง

“นายท่าน ท่านไปได้แล้ว” โมโลซ่า พูดขึ้น

“ตอนนี้?” ตา หลัวเฟิง เป็นประกายขึ้นมา

“มันมีไม่ถึง 1,000 ตัวในพื้นที่นั้นและอย่างน้อย 3 ตัวก็อยู่ระดับ 5” โมโลซ่า พูดขึ้น

แค่ 3?

หลัวเฟิง คิด อสูรทลายมิติ เหล่านี้กินและสู้กันอย่างรวดเร็ว จากจำนวน อสูรทลายมิติ ที่พวกมันกินแล้ว พวกมันต้องไปถึงระดับ 5 แล้ว แน่นอนว่ามันยังอีกยาวไกลกว่าจะไปถึงระดับ 6 ได้

“ไม่จำเป็นต้องรีบ” หลัวเฟิง คิ้วขมวด “ข้าฆ่าพวกมันจำนวนไม่มากได้และข้าควรรอจนกว่าพวกมันจะแข็งแกร่งขึ้น ให้พวกมันกินต่ออีกหน่อย…”

จำนวน อสูรทลายมิติ ลดลงไปเรื่อยๆ 800…600…300…

“นายท่าน เหลือ อสูรทลายมิติ เพียง 210 ตัวแล้ว” โมโลซ่า พูดขึ้นอย่างกังวล “มันต้องมีระดับ 5 อย่างน้อย 10 ตัวและมี 7 ตัวที่เพิ่งขี้นไประดับ 5 มี 3 ตัวที่แข็งแกร่งที่สุด”

“โอ้?” หลัวเฟิง มองดูแผนที่

ได้เวลาที่เขาจะลงมือแล้ว ถ้าเขายังรอต่อไป มันก็เท่ากับว่าจะมีระดับ 6 กำเนิดขึ้นมา

“สามตัวนั่น!” หลัวเฟิง หาตำแหน่งทั้งสามตัว

*****

หลัวเฟิง ยืนอยู่ในอากาศปั่นป่วน

ข้าจะถูกพบตัวหากฆ่า อสูรทลายมิติ ตัวหนึ่ง หลัวเฟิง คิด และจากนั้นทุกตัวจะเริ่มหนี…แต่ข้าเทเลพอร์ทได้ไกลกว่า ดังนั้นข้าอาจจะฆ่าได้อีกตัวซึ่งหมายความว่าข้าฆ่าได้อย่างน้อยสองตัว การฆ่า อสูรทลายมิติ 3 ตัวเป็นขีดจำกัดของข้า สำหรับการฆ่า 4 ตัวแล้ว มันขึ้นอยู่กับโชค

เป้าหมายของ หลัวเฟิง คือ อสูรทลายมิติ ที่แข็งแกร่งที่สุด 3 ตัว

“ไปกันได้!”

ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!

หลัวเฟิง ได้ทำการเทเลพอร์ทันที เขาอยู่ใกล้อยู่แล้วและหลังจากผ่านไป 3 นาที เขาก็เข้าใกล้ อสูรทลายมิติ ที่ โมโลซ่า เน้นไว้กับเขา

“นายท่าน” โมโลซ่า พูดขึ้น “นั่น ชิย่า! มันแข็งแกร่งพอๆ กับข้าตอนที่ข้ายังอยู่จุดสูงสุดและข้าคิดว่ามันจะเข้าถึงระดับ 4 ได้ก่อนข้า…ครั้งนี้มันได้กิน อสูรทลายมิติ ไปมากและจากที่ข้าเดาแล้ว มันคือตัวที่เข้าใกล้ระดับ 6 มากที่สุด มันคงอยู่ระดับ 5 ขั้นสูงแล้ว”

“ชิย่า”

หลัวเฟิง เทเลพอร์ทและเข้าไปใกล้เพื่อตรวจสอบ

*****

“ฮ่า ฮ่า” อสูรทลายมิติ ตัวหนึ่งลอยอยู่ในมิติคอยกิน อสูรทลายมิติ อีกตัว “เจ้าน่าจะรู้สึกเป็นเกียรติที่โดนข้ากิน ข้าจะเป็นราชา!”

ชิย่า มั่นใจอย่างมาก มันอยู่เหนือ อสูรทลายมิติ ตัวอื่นๆ ครั้งที่แล้ว หลัวเฟิง ได้ฆ่า อสูรทลายมิติ ไปมากกว่า 8 ล้านตัว มีพวกระดับสูงอยู่หลายตัว หลังจากที่ แบ๊ดดี้ ตายไป ชิย่า ก็เป็นหนึ่งในพวกระดับสูงเพราะมันเข้าถึงระดับ 4 แล้ว นอกจากนี้แล้วพวกมันยังกินกันเองต่อ ดังนั้นจึงเป็นการยกระดับที่ง่ายสำหรับมัน

“เมื่อข้าเข้าถึงระดับ 6 ข้าจะมี 10 ล้านร่าง” ชิย่า ประกาศออกมาอย่างมั่นใจ “ข้าจะมีชีวิตนิรันดร์และฆ่าศัตรูของข้าทีละคนๆ ด้วยทักษะทั้งหมดของข้า แม้ว่าข้าจะโดนล้อมแต่ข้าก็เสียเพียงร่างเดียว ข้าล้มเหลวได้พันครั้งแต่ อสูรทลายมิติ ตัวอื่นนั้นไม่อาจพลาดท่าได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ข้าจะต้องเป็นราชาได้อย่างแน่นอน”

อสูรทลายมิติ ตัวแรกที่เข้าถึงระดับ 6 ได้จะได้เป็นราชา

“ตัวต่อไป”

ชิย่า ตรวจสอบตำแหน่ง อสูรทลายมิติ ที่ใกล้ที่สุดและวางแผนจะเทเลพอร์ทเข้าไปหา

เช้ง!

ทันใดนั้นมิติรอบตัว ชิย่า ก็ถูกผนึก

“ไม่!” ชิย่า ถึงกับใจหล่นวูบ

มิติที่ถูกผนึกนี้ทำให้ ชิย่า กังวลแม้ว่าจะยังไม่เห็นว่าใครเป็นคนทำ มันต้องเป็น หลัวเฟิง!

จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารและมันก็คือตัวที่มีหวังสูงสุดที่จะเป็นราชาแต่ระหว่างที่จะเป็นราชา ศัตรูยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือ หลัวเฟิง!

ถ้ามันถูกเขาหยุดไว้ มันก็จะพินาศ แต่ถ้ามันหนีไปได้ มันก็ยังมีโอกาสที่จะเข้าถึงระดับ 6 และกลายเป็นราชาได้

ฮู่!

ชิย่า มองไปรอบๆ ชายเกราะเงินปรากฏตัวขึ้นมาและปีกทั้งห้าคู่ก็ได้เปล่งแสงออกมา ตาทั้งสองข้างของ ชิย่า แสดงความแค้นออกมา

มันเกือบแล้ว!

ถ้าไม่ใช่เพราะ หลัวเฟิง มันคงกลายเป็นราชาแต่แผนนี้กำลังจะพังลง!

จากแผนโจมตีของ อสูรทลายมิติ ทั้งหมด เมื่อ หลัวเฟิง ออกมาฆ่าพวกมัน สถานการณ์โหดร้ายก็จะเริ่มต้นขึ้น หลัวเฟิง คงต้องดูแลจักรวาลย่อยของตัวเอง!

และตัวแรกที่โดนโจมตีก็ต้องเสียสละ โชคร้ายที่ ชิย่า นั้นกลายเป็นเหยื่อ

“หลัวเฟิง!” ชิย่า ตะโกนออกมา “เจ้าจะต้องรู้สึกผิด!”

ชายเกราะเงินไกลออกไปไม่ได้สนใจคำพูดของ ชิย่า ปีกที่หลังของเขาเริ่มส่องแสงหลอมรวมกับพลังอมตะก่อตัวเป็นจักรวาลย่อยรอบตัวพวกเขา

ชิย่า ส่งเสียงผ่านทางจิตไปยัง อสูรทลายมิติ ตัวอื่นๆ ยกเว้นเพียง โมโลซ่า “ทางช้างเผือก โจมตีข้า! เขากำลังโจมตีข้า! เขาอยู่ที่นี่! ทำลายจักรวาลย่อยของเขา! ทำลายมัน! แก้แค้นให้ข้าทีสหายข้า!”

ชิย่า นั้นโกรธแค้น มันคลั่งและพุ่งเข้าหาชายเกราะเงิน ในเวลาเดียวกันรอยสลักเลือดที่ผิวมันก็เริ่มหมุนวน มันได้ใช้เทคนิคที่ทรงพลังที่สุดอย่างการทำลายออกมาโดยไม่รีรอ

****

“เขาอยู่ที่นี่!”

“ทำลายจักรวาลย่อยของเขาซะ!”

เสียงของ ชิย่า ดังก้องในใจของ อสูรทลายมิติ ทุกตัว อสูรทลายมิติ กว่า 900,000 ตัวเห็นด้วยกับแผนนี้ พวกมันจะสู้กันเองจนกว่าจะเกิดระดับ 6 ขึ้นมา เมื่อระดับ 6 กำเนิดขึ้นมา พวกมันก็จะชนะการต่อสู้นี้ได้

“เราล้อมจักรวาลย่อยของเขาเอาไว้แล้วแต่เขายังกล้าออกไปอีกรึ?”

“ทางช้างเผือก นั่นไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่จักรวาลย่อยของตัวเอง”

“เขายอมเสี่ยงทุกอย่าง”

อสูรทลายมิติ ต่างก็พากันหงุดหงิด หลัวเฟิง ยอมเสี่ยงทุกอย่าง?

งั้น อสูรทลายมิติ ก็จะยอมเสี่ยงทุกอย่างเช่นกัน

“กินจักรวาลย่อยของเขาซะ!”

ในมิตินอกจักรวาลย่อย อสูรทลายมิติ กว่า 450,000 ตัวได้ล้อมรอบที่นั่นเอาไว้ มันมีอสูรทลายมิติ อยู่ทั่วทุกที่ซึ่งคำรามออกมาด้วยความโกรธ ทุกตัวต่างก็เทเลพอร์ทและมุ่งหน้าเข้าหาจักรวาลย่อยตรงหน้า

ไม่นานพวกมันก็เข้าใกล้พอที่จะกินจักรวาลย่อย

“กิน!”

“กินมัน!”

อสูรทลายมิติ กว่า 450,000 ตัวได้ส่งลำแสงออกมาจากตัวแทงทะลุครอบคลุมจักรวาลย่อยของ หลัวเฟิง เอาไว้