ตอนที่ 1477 : การต่อสู้อันรุนแรง

อสูรทลายมิติ ตัวหนึ่งยืนอยู่ในมิติที่เต็มไปด้วยอากาศปั่นป่วน รอบตัวมันถูกผนึกเอาไว้

“มันมาแล้ว” ทั้งสองหัวของ อสูรทลายมิติ มองไปยังทางเดียวกัน

ลำแสงหนึ่งบินเข้ามาก่อนจะหยุดลง มันคือชายเกราะเงินและ อสูรทลายมิติ อีกตัวที่อยู่ข้างกาย

“โมโลซ่า เจ้าได้กลายเป็นทาส เจ้าโง่!” โมฮี ตะโกนออกมา “เจ้าทำให้ อสูรทลายมิติ ต้องอับอาย!”

“โมฮี!” โมโลซ่า ตะโกนออกมา “โชคชะตาให้ข้ากลายเป็นราชา…เจ้าไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรแบบนั้นกับข้า!”

หลัวเฟิง มองไปที่ อสูรทลายมิติ ตรงหน้า มันตัวใหญ่กว่าและมีรอยสลักเลือดที่ซับซ้อนกว่า มันมีเขาที่แต่ละหัวและมีแสงสีขาวที่เต็มไปด้วยพลังการทำลายล้าง!

บวกกับขวานในมือขวาของมัน

“นั่นมัน…” ใจของ หลัวเฟิง เต้นรัว “อาวุธของ ขวานยักษ์!”

“เจ้ารู้จักมันด้วยรึ?” โมฮี หันไปหา หลัวเฟิง ตาทั้งสองข้างของมันแสดงความบ้าคลั่งออกมา “เจ้าเคยเห็นขวานในมือข้ารึ? ใช่ มันมาจากสิ่งมีชีวิตตัวแรกของทะเลจักรวาล จากข้อมูล เจินเจี๋ย และคนอื่นๆ ข้าจึงได้รู้ว่ามันชื่อ ขวานยักษ์ และเขาก็เคยเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของมนุษย์! ข้าเคยอยู่ที่ส่วนริมของรังและเห็นเขาเข้ามาที่รัง ข้าพบเขาเป็นคนแรก! จากนั้นข้าก็ฆ่าเขาด้วยการโจมตีวิญญาณ”

หลัวเฟิง มองไปที่ โมฮี ด้วยสีหน้าอันน่ากลัว

“บังเอิญจริงๆ” โมฮี พูดขึ้น “ข้าได้ขวานนี้มาจากเขา”

โมฮี มองไปที่ขวานในมือ “ข้าชอบขวานนี้ทันทีที่เห็นมัน ข้าเกิดมาใช้ขวาน ข้าสร้างเทคนิคขวานขึ้นมาได้อย่างง่ายดายและข้าก็ทำความเข้าใจกับขวานนี้! แม้ว่าข้าจะไม่อาจจะเป็นเจ้าของอาวุธได้แต่ข้าก็ยังใช้มันเป็นเครื่องมือได้ มันคมและหนักแน่น”

โมฮี พูดต่อด้วยการกระซิบ “ถ้าข้าใช้เครื่องมือ ข้าก็จะแข็งแกร่งขึ้น”

หลัวเฟิง คิ้วขมวด อสูรทลายมิติ ตัวนี้แตกต่างจากตัวอื่นๆ

โมโลซ่า ได้บอกกับเขาว่า โมฮี นั้นเจ้าเล่ห์ ทุกครั้งที่ หลัวเฟิง พบกับ อสูรทลายมิติ ตัวอื่นๆ พวกมันจะคำรามและเข้าโจมตีเขาทันที ในทางกลับกันแล้ว โมฮี กลับพูดคุยกับเขาอย่างใจเย็น ชัดแล้วว่ามันพูดแบบนั้นเพื่อโจมตีจิตใจ หลัวเฟิง ซึ่งทำให้อารมณ์ของเขาสั่นไหว

“ข้าฆ่า อสูรทลายมิติ มากกว่า 8 ล้านตัวในคราวเดียว” หลัวเฟิง พูดขึ้น “เจ้าทำอะไรข้าได้?”

หลัวเฟิง ทำให้ โมฮี อึ้งด้วยประโยคเดียว

ใช่ วิธีที่ หลัวเฟิง ได้ฆ่า อสูรทลายมิติ นั้นทำให้ โมฮี กลัว มันไม่รู้ว่า หลัวเฟิง ฆ่า อสูรทลายมิติ กว่า 8 ล้านตัวในคราวเดียวได้ยังไง

“โชคดี” โมฮี มองออกไป “คู่ต่อสู้ของข้าคือ โมโลซ่า ถ้าข้าฆ่า โมโลซ่า ได้ ข้าก็จะกลายเป็นราชา! ตอนที่ข้าเป็นราชา แม้ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งกว่าเดิมร้อยเท่าแต่เจ้าก็ยังต้องตายอยู่ดี!”

ฮ่ง!

ทันทีที่พูดจบขอบเขตแสงหลากสีก็ระเบิดออกจากตัว โมฮี ครอบคลุมพื้นที่ไว้หลายปีแสง มันคือเขตส่วนแสงอันแข็งแกร่ง ยิ่ง อสูรทลายมิติ แข็งแกร่งมากเท่าไหร่ เขตส่วนแสงก็แข็งแกร่งเท่านั้น

“มีดีแค่นี้งั้นรึ?” หลัวเฟิง แค่นเสียง “จำไว้ว่าเรามีกันสองคน”

ปีกห้าคู่กางออกและส่องประกายออกมา จักรวาลย่อยเส้นผ่านศูนย์กลางกว่า 100 ปีแสงก่อตัวขึ้นมา ครั้งที่แล้วตอนที่สู้กับ แบ๊ดดี้ จักรวาลย่อยที่เขาสร้างนั้นไม่ได้ทรงพลังแบบนี้!

จากจุดกำเนิด พลังของจักรวาลย่อยจึงเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก

ฮ่ง!

สนามรบอยู่ในพื้นที่ของทะเลจักรวาลและมันก็มีอากาศปั่นป่วนอยู่ทั่วทุกที่ มันช่วยในการสร้างจักรวาลด้วยความคิด อากาศปั่นป่วนในจักรวาลย่อยนั้นแข็งแกร่งและสยบแสงหลากสีของเขตส่วนแสงให้แคบลงได้

“พวกเจ้ามีแค่สองคนต่างหาก” โมฮี พูดขึ้น “แต่ข้ามีเป็นสิบล้าน”

ร่างของ โมฮี ส่องแสงสีขาวออกมาและแสงสีเลือดก็เข้าห่อหุ้มขวานเอาไว้ มันเร่งความเร็วจนเร็วกว่าแสงแสนเท่า, ล้านเท่าก่อนจะพุ่งเข้าหา โมโลซ่า

ภายใต้กฎสูงสุด มันต้องมีราชากำเนิดขึ้นมา โมโลซ่า ไม่อาจจะซ่อนตัวอยู่ในหอคอยดวงดาวได้เพราะนี่คือโชคชะตา นี่คือการต่อสู้ของ อสูรทลายมิติ เพื่อเฟ้นหาราชา มันเป็นการต่อสู้ที่ตัดสินชะตาของทุกเผ่าในทะเลจักรวาล

“บัดซบ!” หลัวเฟิง สะบัดปีกแล้วปัดการโจมตี

ดาบแสงส่องประกาย!

ประตูสีทองเปิดออกและพลังทำลายจากประตูก็พุ่งเข้าฟันใส่ โมฮี ที่ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนเป็นแสงเลือด

นี่คือเทคนิคดาบขั้นสูงของ หลัวเฟิง ประตูแห่งความตาย!

ตอนที่พยายามล่า อสูรทลายมิติ กลุ่ม อสูรทลายมิติ ระดับ 5 ได้กลายเป็นทาสของหลัวเฟิง เขาได้บอกให้พวกมันใช้การทำลายออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อที่เขาจะได้ทำความเข้าใจ ในพื้นที่ที่เวลาเดินเร็วกว่า 10 ล้านเท่า หลัวเฟิง ได้เปลี่ยนมันเป็นความเข้าใจของตัวเองและพัฒนาระดับตัวเองขึ้น

ประตูแห่งความตายคือเทคนิคขั้น 12!

ถ้าเขามีอีกหมื่นหรือล้านปี หลัวเฟิง สามารถพัฒนาไปได้มากกว่านี้! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม หลัวเฟิง จึงคิดว่ากฎสูงสุดเข้าข้าง อสูรทลายมิติ กฎสูงสุดไม่ยอมให้ราชาอสูรทลายมิติ กลายเป็นทาสง่ายๆ ผลก็คือมันจึงส่งกฎข้อที่ห้าออกมา

ฮู่!

โมฮี เหวี่ยงขวานในมือ ในเวลาเดียวกันแสงร่าง อสูรทลายมิติ ก็ปรากฏขึ้นด้านหลัง มันสะบัดฝ่ามือแล้วมีดาบแสงราวกับอัดแน่นด้วยเพชรนับหมื่นสะท้อนการโจมตีของ หลัวเฟิง

ฮ่ง!

ทุกอย่างแตกสลาย มิติกลายเป็นช่องว่าง โมฮี กระเด็นออกไปด้วยความเร็วถึงล้านเท่าของแสง

“เป็นไปไม่ได้” โมฮี หยุด ตาขอบมันได้แสดงความกลัวออกมา “ข้าเข้าใจจุดกำเนิดการทำลายและข้าได้หลอมรวมมันกับเทคนิคขวานของข้า ข้าไม่เหมือนไอ้โง่ตัวอื่นๆ ที่รู้จักแค่ใช้การทำลาย ข้าเข้าใจความลึกลับของท่านั้นและหลอมรวมมันเข้ากับขวาน ข้าได้ใช้เทคนิคสูงสุดในการทำลาย…ท่านี้แข็งแกร่งกว่าการทำลายถึงสิบเท่า! ข้าล้มเหลวได้ยังไง?”

หลัวเฟิง ยืนอยู่ห่างออกมามองไปที่ โมฮี “ชัดแล้วว่าเพราะข้าแข็งแกร่งกว่าเจ้า!”

ระดับของเขาพัฒนาขึ้นมาและเขาได้สร้างประตูแห่งความตายขึ้นมาได้ ผลก็คือในที่สุดเขาก็เข้าใจขั้น 3 ของเทพวูฉีและใช้ดาบเงาเลือดตอนที่ใส่เทพวูฉี เขาสามารถดึงพลังออกมามากกว่าเดิมและเทคนิคดาบของเขาก็พัฒนาขึ้นมาด้วย

ตอนที่ทั้งสองรวมกันแล้วพลังในการสู้ของเขาก็ขึ้นสู่ระดับใหม่ เป็นธรรมดาที่มันจะแข็งแกร่งกว่าเทคนิคขวานของ โมฮี!

หลัวเฟิง แข็งแกร่งเพียงพอที่จะเอาชนะ อสูรทลายมิติ หมื่นตัวด้วยตัวเองได้

“วิเศษ” โมฮี พูดขึ้น “ไม่แปลกใจเลยว่าเจ้าเป็นภัยต่อ อสูรทลายมิติ”

โมฮีมองไปที่ หลัวเฟิง มันไม่ได้ชายตามอง โมโลซ่า ที่อยู่ไกลออกไป “ข้าเห็นว่าข้าคงฆ่า โมโลซ่า ได้หลังจากที่ฆ่าเจ้า”

“ในที่สุดเจ้าก็เข้าใจ” หลัวเฟิง จับดาบเงาเลือดแน่นและปีกที่หลังก็กางออกก่อนจะไปยืนอยู่ตรงหน้า โมโลซ่า

“ข้าได้ฆ่า ยู ด้วยเทคนิคขวานของข้า” โมฮี พูดขึ้นมา “แต่เจ้าก็ยังเอาชนะมันได้ โชคดีที่ระหว่างทางกลับมาจากเขตทะเลหลง ข้าเข้าใจเทคนิคสูงสุดของ อสูรทลายมิติ”

หลัวเฟิง ตะลึง ไม่จำเป็นที่ โมฮี ต้องมาโกหก มันไม่มีเหตุผลที่จะมาคุยโว

“แยก!” โมฮี ตะโกนขึ้นมา

ฮัวะ!

อยู่ๆ ที่ปลายเขาทั้งสองก็เปล่งแสงออกมา หลังจากนั้นมิติและเวลาก็เปลี่ยนไป หลัวเฟิงรู้สึกว่าทุกอย่างพร่ามัว โมฮี สองร่างปรากฏขึ้นมา แสงสีขาวถูกดึงกลับไปก่อนที่มิติและเวลาจะคงที่ มันคือ โมฮี สองตัวจริงๆ

อสูรทลายมิติ ระดับ 6 มี 10 ล้านร่าง บวกกับ หลัวเฟิง รู้มาจาก โมโลซ่า ว่าก่อนที่ โมฮี จะเริ่มสู้กับเขา มันก็มี 10 ล้านร่างแล้ว แม้ว่ามันจะตายแต่ร่างอื่นๆ ก็ฟื้นฟูกลับไปเป็นระดับ 6 ได้ทันที

“เกิดอะไรขึ้น?” หลัวเฟิง ช็อก

“เดี๋ยวนะนายท่าน” โมโลซ่า พูดขึ้นมาด้วยความกังวล “ปกติแล้วระดับ 6 จะแยกได้หลายร่าง แต่ทุกร่างนั้นอ่อนแอมากดังนั้นจึงมีแต่ร่างหลักที่ยังแข็งแกร่ง แต่โมฮี กลับมีอีกร่าง มันได้แบ่งพลังครึ่งหนึ่งออกจากกัน ร่างหลักและร่างแยกนั้นมีพลังเท่าเทียมกัน”

หลัวเฟิง พยักหน้า เขารู้สึกถึงมันได้ สองร่างนี้อ่อนแอกว่าก่อนหน้านี้จริง ถ้าร่างหลักอยู่ระดับ 6 ขั้นสูง งั้นสองร่างตอนนี้ก็คงอยู่แค่ระดับ 6 ทั่วไป

“มันลดพลังของตัวเองลงรึ?” หลัวเฟิง สับสน “หากมันแยกเป็นสองร่าง พลังของมันก็จะอ่อนแอลง ทางที่ดีที่สุดคือรวมร่างซะแต่มันกลับทำตรงกันข้ามทำไม?”

“เจ้าน่าจะรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ตายเพราะท่านี้” โมฮี พูดขึ้น

ทั้งสองร่างของ โมฮี ยืนอยู่ไกลออกไป ในเวลาเดียวกันรอยสลักเลือดก็ลอยออกมาจากตัวสร้างภาพขนาดใหญ่เป็นแสงร่าง อสูรทลายมิติ

อสูรทลายมิติ ทั้งสองได้ใช้การทำลายออกมาพร้อมกัน แทนที่จะใช้เทคนิคขวาน มันคือการทำลายเพียงอย่างเดียว!

ฮ่ง! ฮ่ง!

ประตูน้ำวนสองอันพันเข้าหากัน กำแพงของมันเหมือนกับกระจกที่สะท้อนแสง กระจกสะท้อนกันเองสร้างโลกที่ไร้ที่สิ้นสุดขึ้นมา

หลัวเฟิง ช็อกกับเทคนิคนี้ เขานึกถึง แบ๊ดดี้ ที่เคยใช้เทคนิคทางเดินเกิดใหม่มาก่อน ตอนนี้มันก็เหมือนกัน แบ๊ดดี้ เข้าใจเทคนิคนี้ได้อย่างยากลำบากแต่ โมฮี กลับแยกเป็นสองร่างและทั้งสองร่างก็ใช้ประตูแห่งการทำลายออกมาพร้อมกัน ตอนที่ใช้ร่วมกัน มันก็ดูสมบูรณ์แบบ

ถ้าเทคนิคที่ แบ๊ดดี้ ใช้คือแก่นดาบ งั้นเทคนิคที่ โมฮี ใช้ตอนนี้ก็คือดาบที่แหลมคม!

“การทำลายแห่งการเกิดใหม่!” ทั้งสองร่างตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

ประตูน้ำวนทั้งสองพันตัวเข้าหากันทำลายทุกอย่างทั้งมิติและเวลา จักรวาลย่อยสั่นไหวก่อนจะแตกออก

ปะรตูทั้งสองได้พุ่งเข้าหา หลัวเฟิง โดยไม่มีท่าทีจะหยุด