ตอนที่ 193 : ความโกรธแค้นที่รุนแรง

เครื่องบินเจ็ทระดับจักรพรรดิ และเครื่องบินเจ็ทระบบอัตโนมัติ ทั้งสองลำลอยอยู่กลางอากาศ

หลัวเฟิงหยิบชุด เกราะเทพทมิฬ ขึ้น และเตรียมใช้กระสวยทะยานฟ้า

“อาจารย์หง ชุด เกราะเทพทมิฬ” หลัวเฟิงวางชุดไว้บนที่นั่ง

“ตกลง” อาจารย์หงพยักหน้าเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามในความคิดของหง เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

เนื่องจาก ‘AI’ ของเครื่องบินเจ็ทแบบอัตโนมัติที่เขาขายนั้น เป็น AI

ราคาถูก ที่ตอบรับคำสั่งง่ายๆ ทั่วไปและรับคำสั่งของหง ผิดกับ

เครื่องบินเจ็ทระบบอัตโนมัติของหลัวเฟิง ดังนั้นหากหลัวเฟิงออกคำ สั่งแน่นอนว่าเครื่องบินเจ็ทนั้นต้องปฏิบัติตาม! แต่หากหลัวเฟิงและหงออกคำสั่งในเวลาเดียวกันเครื่องบินเจ็ทอัตโนมัติจะฟังคนที่มีอำนาจสูงสุด หง

หลังจากข่าวการตายของหลัวเฟิงกระจายออกไป

หงเก็บเครื่องบินเจ็ทอัตโนมัติและนำชุดเกราะเทพทมิฬออกไป! หลังจากที่รู้ว่าหลัวเฟิงกลับออกมา หง รีบเอาชุด เกราะเทพทมิฬ กลับไปใส่ไว้ที่เดิม!

โอ้ พระเจ้า!

เขาเป็นคนที่ไม่เคยทำอะไรน่าอับอายเช่นนี้มาก่อน ดีที่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้

“หลัวเฟิง เราแยกกันตรงนี้” อาจารย์หงยิ้มเล็กน้อย

“ตกลง ประธาน”

โดยไม่ต้องห่วงอะไรอื่น เขากล่าวคำอำลากับผู้ติดตามอีกสองคน

จากนั้นเขาก้าวขึ้นสู่กระสวยทะยานฟ้า และบินเข้าสู่เครื่องบินเจ็ท

อัตโนมัติของเขา

“ที่ 1 กลับบ้าน” หลัวเฟิงสั่ง

หวือ!

เครื่องบินเจ็ทสีน้ำเงินเข้มเร่งตัวขึ้นทันทีที่มันมุ่งหน้าไปยังเขตหมิงเย่า ของเมืองเจียงหนาน

ท้องฟ้ายังเป็นสีเทา แสงแดดยังไม่ส่องลงมา

มีเด็กจำนวนไม่มากในเขตหมิงเย่า พวกเขากำลังวิ่งออกกำลังกายโดยไม่สนใจความหนาวเย็น พวกเขาพยายามฝึกทักษะเพื่อเพิ่มความแข็งแรงและความคล่องตัว และการออกกำลังกาย หลายคนใช้วิธีการจับคู่ต่อสู้ บางคนออกกำลังกายตามนักสู้ที่กำลังนำ

“ดูเครื่องบินรบนั้น”

“โอ้? มันเป็นสีน้ำเงินเข้ม เหมือนกับของเทพสงครามหลัวเฟิง”

“มันดูไม่เหมือนเครื่องบินทั่วไป”

ผู้คนจำนวนมากในเขตต่างมองไปบนท้องฟ้าด้วยความตกใจ เครื่องบินรบสามเหลี่ยมสีน้ำเงินเข้มกำลังลดระดับลง มันลงจอดบนสนามหญ้า

ติ่ง!

ประตูเปิดออก ชายหนุ่มที่สวมเสื้อสีดำ แบบสบายๆ ซึ่งถือกระเป๋าเป้

สะพายหลังขนาดใหญ่วิ่งไปทางเขตวิลล่า ผู้ใหญ่และเด็กๆ ในมองเห็นเขาจากระยะไกล เมื่อพวกเขาเห็นหน้าชองชายหนุ่ม พวกเขาทั้งหมดต่างตกตะลึง!

“หลัวเฟิง?”

“นั่นคือหลัวเฟิง? หรือเป็นผี ฉันคิดว่าสำนักขีดสุด ประกาศว่าเขาเสียชีวิตแล้ว”

“สำนักขีดสุด ในเมืองของเราได้จัดงานอนุสรณ์สถานให้เขาด้วย”

“พี่เฉียง ไว้ผมจะไปหาพี่ที่หลัง” หลัวเฟิงที่ยังวิ่งอยู่ หันไปยิ้มให้เฉียงโจ

“หลัว หลัว หลัว…” เฉียงโจมองไปที่หลัวเฟิงด้วยความตกใจ เมื่อเขาชี้ไปที่หลัวเฟิง

อย่างไรก็ตามเขากลับพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

ในงานอนุสรณ์สถาน สมาชิกทีมค้อนเพลิงรู้สึกเศร้าเสียใจมาก

แต่ตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่

…..

ในสนามหน้าบ้านของหลัวเฟิง

หลัวฮว๋าและแม่ ทั้งหมดยืนอยู่ที่นั่น ข้างๆ พวกเขามีนายทหารและ

เจ้าหน้าที่อีกไม่กี่คน

“เฟิง” แม่ตะโกนทันทีที่ได้เห็น

“แม่” หลัวเฟิงวิ่งไปหาแม่ของเขา ภาพที่เขาเห็น แม่ของเขาดูแก่ขึ้นกว่าปีที่แล้วอย่างชัดเจน หลัวเฟิงไม่สามารถช่วยได้ เขามองไปที่ หลัวฮว๋า ในขณะที่เขาพูดว่า ” เกิดอะไรขึ้น ทำไมน้องไม่ได้ต้มรากโสมพันปี ให้แม่และพ่อดื่ม?” หลัวเฟิงเคยบอกน้องชายของเขาเมื่อนานมาแล้ว ว่าพ่อและแม่ควรดื่มยาที่ทำจากรากโสมดำพันปี แต่หลัวฮว๋าและพ่อแม่ของเขากล่าวว่ายังไม่ควรเร่งรีบเกินไป…พวกเขาอยากจะรู้ว่าพวกเขาสามารถหาญาติคนอื่นๆ พบบ้างไหม พวกเขาอยากจะแบ่งให้กับญาติๆ ของพวกเขาด้วยเช่นกัน

“พี่” หลัวฮว๋าส่ายหัว “ผมจะบอกพี่ทีหลัง”

“พ่ออยู่ที่ไหน?” หลัวเฟิงสับสน

หลังจากหายไปเป็นเวลา 1 ปี พ่อของเขาน่าจะดีใจ เขาควรจะออกมา

ตอนนี้

“พ่ออยู่ในห้อง” แม่ดึงมือหลัวเฟิง ขณะที่เธอมุ่งหน้าไปที่ห้อง

ในห้องที่เงียบสงบของพ่อ หลัวหงกั๋วนอนบนเตียง เมื่อหลัวเฟิงเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้อง ดวงตาของหลัวหงกั๋วมีความตื่นเต้นที่ไม่เคยมีมาก่อน ลูกชายของเขาที่เขาคิดว่าจากไปตลอดกาล กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา! หลัวหงกั๋วอยากจะลุกขึ้นจากเตียง

“คุณหลัว คุณไม่สามารถขยับได้ คุณต้องระวังเอวของคุณ” พยาบาลทั้งสองคนตกใจและวิ่งไป

“พ่อ อะไรเกิดขึ้นกับพ่อ?” ใบหน้าของหลัวเฟิงเปลี่ยนไปทันที

เขานั่งข้างเตียงนอนคว้ามือพ่อ เขาเริ่มค่อยๆ โกรธแค้น “พ่อ ช้าๆ

หน่อย ใบหน้าของพ่อซีดมาก แต่ทำไมพ่อถึงไม่สามารถลุกขึ้นได้?”

“ไม่เป็นอะไรมาก หมอบอกว่า พ่อต้องพักผ่อนประมาณหนึ่งปี” หลัวหงกั๋วยิ้มให้ รอยยิ้มที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจ “แค่พ่อได้เห็นลูก พ่อก็มี

ความสุขแล้วละ ไม่ว่าพ่อจะเป็นอย่างไร วันนี้พ่อมีความสุขจริงๆ มี

ความสุขจริงๆ มีความสุขมาก”

ในขณะที่เขาพูด น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาของเขา

หลัวเฟิงพยักหน้า แต่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความสับสน

ไม่ถูกต้อง!

“หลัวฮว๋า มันเกิดอะไรขึ้น?” หลัวเฟิงมองไปที่น้องชายของเขา

“คุณสองคนออกไปข้างนอกก่อน” หลัวฮว๋าโบกมือให้พยาบาล พยาบาลทั้งสองคนรีบเดินออกไป ปล่อยให้สมาชิกของครอบครัวหลัวอยู่ในห้อง

หลัวฮว๋ามองไปที่พี่ชายของเขา “พี่ ผมขอโทษ ผมมันเป็นคนไม่เอาไหน ผมมันไม่มีประโยชน์”

“นั้นมัน ไม่สามารถโทษน้องได้” พ่อเหยียดแขนของเขาออกจากเตียง

เพื่อหยุดหลัวฮว๋า “เฟิง ในช่วงเวลานั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สามเดือน

หลังจากที่สำนักขีดสุด ประกาศว่าลูกเสียชีวิต ครอบครัวของเราไม่เคยมีความสงบ พวกเขาใช้วิธีการต่างๆ มากมายเพื่อจัดการกับเรา พวกเขาได้ใช้ผู้อยู่อาศัยในเขตนี้บางคน…แม่ของลูกยังต้องกินยานอนหลับทุกวันเพื่อให้สามารถนอนได้”

ใบหน้าของหลัวฮว๋าเปลี่ยนเป็นสีเขียว ขณะที่เขากำหมัดแน่น สายตาของเขาคมเหมือนใบมีด!

“หลัวฮว๋า” หลัวเฟิงมองไปที่น้องชายของเขาและกล่าวว่า “บอกพี่มา”

“มันเป็นฝีมือของหลีเย่า”

“เมื่อสามเดือนที่ผ่านมา หลีเย่าใช้วิธีการต่างๆ เพื่อจัดการกับครอบครัวของเรา ผ่านทางพันธมิตร HR แม้ว่าเขาจะไม่กล้าฆ่าสมาชิกในครอบครัวของนักสู้ใน สำนักขีดสุด โดยตรง แต่…เขาใช้วิธีการบางอย่างที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย! ผมทำได้แค่ ทำทุกอย่างในอำนาจของผมเท่านั้น! ผมใช้รากโสมพันปี และได้ติดต่อกับนายใหญ่ลี่ ผู้บังคับบัญชาหลีดาเว่ย เพื่อโอนหุ้นของ ICBC จำนวน 120,000 ล้านเหรียญให้ผม นั้นทำให้ผมกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับที่แปดของICBC ซึ่งทำให้ผมมีอำนาจที่จะจัดการให้สมาชิกกองกำลังพิเศษมาปกป้องครอบครัวของเราได้”

“แต่หลีเย่าไม่เคยหยุดการแก้แค้นของเขา”

“ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่กับจิตใจ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร…เขาใช้ทุกสิ่งทุก

อย่าง” หลัวฮว๋า ส่ายหัว “ตอนนี้ แม่และพ่อจะอยู่บ้าน ผมไม่มีทางอื่น ครั้งก่อนขณะที่พ่อกำลังข้ามทางเท้า และจบลงด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ โชคดีที่พ่อมีบอดี้การ์ดปกป้องเขา มิฉะนั้นเขาจะไม่ได้มีชีวิตอีกต่อไป”

ยิ่งฟัง หลัวเฟิงยิ่งโกรธแค้น

กร๊อบ กร๊อบ!

มือซ้ายของหลัวเฟิงจับที่ขอบเหล็ก ขณะที่มันหักลงอย่างง่ายดาย

“เป็นเขาจริงๆ…” ใบหน้าของหลัวเฟิงแทบจะเป็นสีเขียว “ฉันไม่

อยากจะเชื่อว่า หลีเย่า จะทำเรื่องน่าอับอายเช่นนี้!!!”

มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด!

นับตั้งแต่ที่หลีเย่าซ่อนตัวอยู่ในยุโรปเหมือนกับเต่าหดหัว เขาไม่เคยห่วงว่าหลีเย่าจะมาแก้แค้นเขาหลังจากที่เขาโด่งดัง อย่างไรก็ตามหลังจากข่าวการตายของเขาได้รับการยืนยัน หลีเย่าจึงคิดจะระบายความแค้นมาที่ครอบครัวของเขา โชคดีที่ครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ในเขตที่พักของนักสู้ของสำนักขีดสุด ดังนั้นหลีเย่า จึงไม่สามารถมาโจมตีตัวเองได้ ถ้าน้องชายของเขามีความสามารถน้อยกว่านี้…

“ไอ้เลวเอ๊ย” ร่างของหลัวเฟิงกำลังสั่นเล็กน้อย

ความโกรธพุ่งสูงขึ้น!

เจตนาฆ่าที่ไม่สามารถควบคุมได้!

หลังจากไม่กี่นาที

หลังจากปลอบโยนพ่อกับแม่ หลัวเฟิงอยู่ในห้องฝึกซ้อมชั้นบน

“ฉันทำผิดครั้งเดียว และฉันจะไม่ทำผิดพลาดอีกต่อไป!”

หลัวเฟิงสัมผัสชิ้นส่วนของกระสวยทะยานฟ้า เขาจ้องมองชิ้นส่วนที่แหลมคม นั้นทำให้เขาค่อยๆ เยือกเย็นขึ้น “หลีเย่า คุณคิดว่าผมไม่กล้าที่จะแตะต้องคุณ เพราะคุณซ่อนตัวอยู่ในเมืองใหญ่ใช่ไหม?”

มีกฎหมายที่ห้ามไม่ให้ผู้คนสังหารกันในเมืองใหญ่ๆ

แต่…

หลัวเฟิง เข้าใจว่ากฎหมายนั้นเพื่อทำให้ประเทศสงบสุข ตอนนี้พลังที่

แท้จริงของเขาสามารถเปรียบเทียบได้กับใครบางคนในที่มีระดับนักสู้

แห่งดวงดาวขั้นหนึ่ง เมื่อเขาเริ่มศึกษาการใช้กระสวยทะยานฟ้าอย่าง

จริงจัง นั้นจะทำให้ศักยภาพที่แท้จริงของกระสวยทะยานฟ้ามีพลังโจมตีมากขึ้น และเขาจะมีพลังมากยิ่งขึ้น

มีพลังมากกว่าผู้ตรวจการณ์ทั่วไป

แม้ผู้ที่แข็งแกร่งระดับผู้ตรวจการณ์จะโกรธจนกระทั่งฆ่าใครบางคน แต่ผลที่ตามมาจะไม่ใหญ่โตเกินไป หลัวเฟิงยังสามารถยอมรับผลนั้นได้

“ปี๊บ”

หลัวเฟิงมองไปที่คอมพิวเตอร์ขนาดเล็กและเปิดระบบพระราชวังเทพ

สงคราม ครั้งก่อน หลีเย่าและเวนีน่าเคยใช้ระบบนี้เพื่อค้นหาผู้อาวุโส

หวัง และตำแหน่งของเทพสงครามคนอื่นๆ! พระราชวังเทพสงคราม

ต้องการใช้ระบบนี้เพื่อช่วยเหลือซึ่งกันและกันเมื่อมีปัญหา ดังนั้นเทพ

สงครามทุกคนจึงมีการติดตั้งระบบนี้ไว้ และวันนี้…หลัวเฟิง ได้ใช้ระบบนี้เพื่อค้นหาตำแหน่งของหลีเย่า!

“โอ้ เขายังอยู่ในเมืองเจียงหนานที่สำนักงานใหญ่” ด้านบนของวิลล่า

เปิดขึ้น

หวือ!

หลัวเฟิง ผู้สวมชุดสีดำ ก้าวขึ้นไปบนกระสวยทะยานฟ้า และทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

เขาบินไปตามแนวโค้งขณะที่เขาพุ่งเข้าหาเครื่องบินเจ็ทอัตโนมัติ ซึ่งมันเปิดประตูรับเขาอย่างรวดเร็ว

“ใยตาข่ายสีทอง” หลัวเฟิงมองเข้าไปในกล่อง และพลังทางจิตวิญญาณของเขาเหมือนมือขนาดยักษ์ที่ไม่มีรูปร่าง มันคว้าใยตาข่ายสีทอง หลัวเฟิงมองไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้เขาจ้องมองด้วยแววตาที่โกรธแค้น “หลีเย่า!”

อาคารสำนักงานใหญ่พันธมิตร HR ของเมืองเจียงหนาน ชั้น 32

หลีเย่าและเวนีน่ากำลังพูดคุยกับผู้จัดการอาคารพันธมิตร HR

“อีก 3 ชั่วโมง ก่อนที่เครื่องบินโดยสารจะออกไป” เวนีน่าก้มหัวลงและมองไปที่นาฬิกาของเธอ

“อย่ากังวลไปเลย” หลีเย่าพูดเบาๆ “คุณกลัวอะไร?”

“ฉันกลัว หลัวเฟิงกำลังจะกลับมา” เวนีน่าขมวดคิ้ว “ฉันเคยบอกเสมอว่าเราควรจะนั่งเครื่องกลับไปที่ยุโรป เราสามารถแก้ปัญหาทุกอย่างที่นั้นได้”

“เครื่องบิน?” หลีเย่าส่ายหัว “เครื่องบินดังกล่าวมีมูลค่าเพียง 1 หมื่น

ล้าน มันบินไปมาระหว่างเมือง ถ้าเราบินระยะทางสั้นๆ รอบๆ เมือง

ใหญ่ก็จะไม่มีปัญหา แต่สำหรับระยะทางไกล มันมีสัตว์ประหลาดที่บินอยู่รอบๆ พื้นที่ที่ไม่มีใครอาศัยอยู่ เช่น บริเวณใกล้ภูเขา และทะเลในถิ่นทุรกันดาร! มันอาจเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้”

เฉพาะเครื่องบินโดยสารเท่านั้นที่สามารถเดินทางระยะทางไกลหรือ

เครื่องบินเจ็ทอัตโนมัติ หรือเครื่องบินไอพ่นที่มีราคาแพง ซึ่งมีราคา

ประมาณ 5 หมื่นล้านเหรียญ

“นอกจากนี้ ที่นี่คือสำนักงานใหญ่ และคุณยังคงกลัวว่า หลัวเฟิงจะกล้าเข้ามาวุ่นวายหรือ” หลีเย่า ยิ้มเยาะ

“หือ?” หลีเย่าตัวแข็งค้าง ขณะที่เขามองออกไปนอกหน้าต่าง

“มองออกไปข้างนอกนั้น” หลีเย่ารู้สึกตกใจ

สิ่งที่มองเห็นได้คือภาพสีดำ ตรงกลางกับเท้าของเขาที่ยืนอยู่บนกระสวยทะยานฟ้า ขณะที่เขาพุ่งเข้าหาหน้าต่างนี้อย่างรวดเร็ว!

“นั่นคือหลัวเฟิง!” เวนีน่ากล่าว

“หลัวเฟิง!” ร่างกายของหลีเย่าได้รับการปกป้องจากชุด เกราะเทพทมิฬทันที ชุดต่อสู้สีดำ และหมวกนิรภัยสีดำ มีเพียงดวงตาทั้งสองเท่านั้นที่เปิดเผย

ตูม!

กระจกแตกกระจาย!

“หลัวเฟิง คุณกล้าหรือ…” หลีเย่า รีบเร่งความเร็วแล้วพุ่งเข้าใส่หน้าต่างทันที เขาตั้งใจกระโดดออกไปกลางอากาศภายนอกโดยตรง

จากมุมมองของหลีเย่า พื้นที่ด้านนอกจะถูกบันทึกโดยกล้องวงจรปิด

หลายสิบตัว ดังนั้นหลัวเฟิงจะไม่กล้าที่จะลงมือทำร้ายเขา

“อื่ม” หลัวเฟิงพุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว

หวือ! หวือ! หวือ!

ประกายแสงไฟสีดำ พุ่งออกมาทันที ประกายแสงทั้ง 16 ดวงนั้นรวดเร็วดังมังกรคำราม ขณะที่มันพุ่งไป มันทำให้เกิดคลื่นเสียงโซนิคบูมที่มีพลังสูง ซึ่งทำให้หน้าต่างทั้งชั้นแตกกระจาย หลัวเฟิงจ้องมองไปที่หลีเย่า ตาของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยเปลวไฟ

ประกายแสงทั้ง 16 ดวง พุ่งเป็นเส้นโค้ง พวกมันเร็วจนหลีเย่าไม่มี

โอกาสที่จะหลบและพวกมันก็ทุบร่างของเขา

“อื่ม! แค่มีดบิน?” ความหยิ่งทะนงผ่านสายตาของหลีเย่า

“ตูม!”

แรงทำลายที่น่าทึ่งได้พุ่งทะลุผ่านชุด เกราะเทพทมิฬ ถึงแม้ว่ามันจะลดลง 90% แต่แรงกระทบที่รุนแรงอย่างน่าเหลือเชื่อก็ยังคงเป็นที่น่าตกใจ มีดบินแต่ละเล่มมีแรงกระแทกกว่า 500,000 ดังนั้นมีดบินทั้ง 16 เล่ม จะมีแรงกระแทกรวมกันกว่า 8,000,000 กิโลกรัม! หลังจากลดลง 90% มันยังคงมีแรงกระแทกเหลืออยู่ 800,000 กิโลกรัม!

กล่าวได้ว่า หลีเย่าไม่มีอะไรที่จะปกป้อง เขารับแรงกระแทกมากกว่า

800,000 กิโลกรัม ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขา!

ย้อนกลับเมื่อ หลัวเฟิงอยู่ในซากโบราณสถานหมายเลข 9 เขาพึ่งพาโล่ของเขาเพื่อกระจายแรงกระแทกที่มหาศาลประมาณ 1,000,000 กิโลกรัม จากการโจมตีของชายชุดดำที่ลึกลับ แม้กระนั้นแขนของเขายังคงบาดเจ็บ! โล่ของเขาสามารถกระจายแรงกระแทกได้เพียงครึ่งหนึ่ง และแขนของเขาก็รับแรงกระแทกไปไม่น้อย ดังนั้นแรงกระแทกจริงที่หลัวเฟิงได้รับคือ 300,000-400,000 กิโลกรัม แต่นั้นยังทำให้หลัวเฟิงกระอักเลือดออกมาด้วยความเจ็บปวด

และหลีเย่าต้องรับมือกับแรงกระแทกที่เกิน 800,000 กิโลกรัม!

โดยปกติหลี่เย้าจะถูกฆ่าตายทันที!

แต่โชคดีที่ ‘ชุด เกราะเทพทมิฬ’ กระจายแรงกระแทกไปยังส่วนต่างๆ ในร่างกายของเขา และระดับการออกกำลังกายของเขาอยู่ในระดับเทพสงครามขั้นสูงสุด ซึ่งมีความแข็งแกร่งมากกว่าร่างกายของหลัวเฟิง ก่อนที่เขาจะเข้าไปในซากโบราณสถาน

“พุ!”

“พุ!”

“พุ~~~”

ใบหน้าของหลีเย่ากลายเป็นสีแดงสดและเลือดสดๆ พ่นออกมาจากปากของเขาเช่นน้ำพุ แค่แรงกระแทกอันน่าสะพรึงกลัวนี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น! ทำให้หลีเย่าสูญเสียพลังการต่อสู้ของเขา

“เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้!” หลีเย่าตะโกนในหัวใจของเขา “ฉัน

อยู่ที่จุดสูงสุดของระดับเทพสงคราม และฉันมีชุด เกราะเทพทมิฬ! แม้ผู้ที่แข็งแกร่งระดับตัวแทน ยังไม่อาจสร้างทำให้ฉันบาดเจ็บได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว…แต่หลัวเฟิงสามารถทำได้…มันเป็นไปได้ไหมที่เขาจะแข็งแกร่งขึ้น และตอนนี้เขาอยู่ในระดับที่สูงมากขึ้น?”

เทพสงครามทุกคนรู้ว่า เทพสงครามขั้นสูงเมื่อสวมชุด เกราะเทพทมิฬ เขาจะไม่สามารถถูกฆ่าโดยเทพสงครามได้ แม้แต่ตัวแทนก็เช่นกัน

…..

มีคนเดินเท้าจำนวนมากอยู่ด้านล่างบนลานหน้าอาคารพันธมิตร HR

และมีนักท่องเที่ยวหลายสิบคนที่กำลังถ่ายรูปเพื่อเก็บความทรงจำใน

ลานรอบๆ อาคาร

“ตูม~~”

ราวกับว่าลูกกระสุนปืนใหญ่กระแทกดิ่งลงสู่ลานกว้าง ขณะที่ทางเท้า

ของลานก็ระเบิดทันที ทหารลาดตระเวนรอบๆ ตกใจและตื่นตระหนก

นักท่องเที่ยวที่มาถ่ายภาพก็ตกใจ พวกเขาเริ่มกรีดร้อง เศษหินบางส่วนปลิวเข้าใส่ผู้ที่เดินอยู่ใกล้ๆ

รถยนต์จำนวนมากบนถนนหยุดลงทันที ทำให้เกิดการจราจรติดขัด

รถยนต์หลายๆ คันเริ่มบีบแตร

“บ้าเอ๊ย!” คนที่เดินผ่านไปมา ต่างจ้องไปที่ลานกว้าง

สิ่งที่พวกเขาเห็นคือชายหนุ่มในชุดสีดำ แบบสบายๆ บนยานขนาดเล็กขณะที่เขาลอยโฉบลงมายังชายชุดดำอีกคนที่นอนอยู่ในหลุมบริเวณลานกว้างอย่างรวดเร็ว

สายตาของชายหนุ่มนั้นเย็นชามาก ขณะที่เขาโบกมือ!

ตาข่ายผ้าไหมสีทองที่ถูกม้วนอยู่ในลูกบอลในมือซ้ายของเขาได้กระจายออกไปพันรอบหลีเย่าในทันที จากนั้นมันก็พันไปรอบๆ ร่างกายของเขาโดยอัตโนมัติ และมัดเขาราวกับว่าเขาเป็นหมูที่กำลังรอการฆ่า