ตอนที่ 219 ชื่อของฉันคือ บาบาต้า
ในห้องโถงรูปครึ่งวงที่ดูน่าพิศวง มือเล็กๆ สีขาวของเด็กชาย ที่สวม
ชุดสีดำ ชี้ไปตรงกลางพื้นห้อง ทันใดนั้นเกิดเสียง “กิ๊ก กิ๊ก” ดังขึ้นและ
พื้นโลหะก็แยกออกเผยให้เห็นอุโมงค์
“มากับฉัน”
เด็กที่สวมชุดสีดำ เดินนำไปข้างหน้า ขณะที่หลัวเฟิงเดินตามหลัง
“เขาต้องการให้ฉันไปทำความเคารพเจ้านายเขา? เจ้านายที่เสียชีวิตไปเมื่อ 50,000 ปี ที่แล้ว?” หลัวเฟิงเต็มไปด้วยความสับสน แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาเข้าใจอย่างชัดเจน เกี่ยวกับสิ่งที่ซากโบราณสถานได้แสดงให้เห็นจนถึงตอนนี้…จริงๆ แล้วมันไม่จำเป็นต้องวางแผนเพื่อที่จะฆ่าเขา ดังนั้นหลัวเฟิงสามารถยับยั้งความอยากรู้ของเขา เขาเพียงแค่ทำ ตามที่เด็กชายคนนั้นต้องการ
บริเวณปลายอุโมงค์มีช่องทางเดิน เด็กชายสวมชุดสีดำ กระโดด
ลง ขณะที่หลัวเฟิงก็กระโดดตามเขาไป
ความลึกของทางเดินประมาณ 30 เมตร เมื่อเด็กชายชุดดำ และหลัวเฟิงลงถึงบนพื้นด้านล่าง ห้องโถงที่เคยมืดมิดก็สว่างขึ้น หลัวเฟิงสามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่า…ห้องโถงนี้ว่างเปล่า มีผนังทรงแปดเหลี่ยม แต่ไม่มีอะไรอยู่ภายในห้องโถง
“เปิด!” เด็กชายชุดดำ ชี้ไปที่พื้น
“ติ่ง~~~”
พื้นค่อยๆ เริ่มแยกออกเป็นช่อง
“ศพของเจ้านายถูกเก็บไว้ในสถานที่ที่ปลอดภัยมากที่สุด คุณจะต้องรอสักครู่” เด็กชายชุดดำ มองไปทางหลัวเฟิง ดวงตาสีแดงเลือดของเขาทำให้หลัวเฟิงตื่นตกใจ
“หลัวเฟิง ในตอนนี้คุณกำลังสับสน ใช่มั้ย?”
“ใช่” หลัวเฟิงไม่ปฏิเสธมัน
“ฉันขอแนะนาตัวเองก่อน ฉัน บาบาต้า! คุณสามารถเรียกฉันว่า ‘ปีศาจบาบาต้า’ แน่นอนว่าชื่อนี้ผ่านการแปลเป็นภาษาจีนของโลก และมันควรจะเรียกว่า ‘xxxx’ ในภาษาทั่วไปของจักรวาล”
ถึงแม้ว่าหลัวเฟิงจะได้ยินสิ่งที่เด็กชายชุดดำบอก แต่เขากลับไม่เข้าใจเขาเลย
หลัวเฟิงยังคงตกใจ ปีศาจบาบาต้า?
“คำว่า ‘ปีศาจ’ นี่คือชื่อที่ฉันมอบให้กับตัวเอง” เด็กชายชุดดำพูดต่อ “หรือจะบอกว่า ฉันคือ AI !”
“AI?” หลัวเฟิงกำลังสับสน
AI เหมือนมนุษย์ผลึกคริสตัล ที่อยู่ในซากโบราณสถานที่ 9
“อย่างไรก็ตาม AI มีระดับที่แตกต่างกัน! โปรแกรมตรรกะง่ายๆ ของ
คุณบนโลก ไม่มีสิทธิ์เรียกว่า AI! เพื่อให้สามารถเรียกได้ว่าเป็น AI ได้อย่างแท้จริง…AI ต้องมีความคิดและวิจารณญาณไม่ต่ำกว่ามนุษย์
โลกทั่วไป เหมือนกับ AI ในซากโบราณสถานที่# 9 นั้นถึงจะสามารถ
เรียกได้ว่าเป็น AI ที่แท้จริง” เด็กชายชุดดากล่าว
“สำหรับฉัน…”
“ถึงแม้ว่าแกนพลังงานหลักของฉันจะเป็น AI แต่ฉันได้ติดตามเจ้านายมานานนับแสนปีแล้ว ฉันสามารถเรียกว่าได้ว่า ‘ชีวิต AI’! ฉันเป็นคนที่มีชีวิตเหมือนมนุษย์ คุณและสัตว์ พืช ฯลฯ !”โทนเสียงของเด็กชายชุดดำรู้สึกตื่นเต้นมาก ” ฉันยังมีอารมณ์ที่หลากหลาย เช่น ความสุข ความโกรธ ความเศร้า เป็นต้น และฉันยังมีความสามารถ ฝึกตัวเอง!”
“และเจ้านายของฉันก็ได้เตรียมร่างกายไว้สำหรับฉัน ร่างนั้น ฉันได้รับชื่อว่า ‘ปีศาจบาบาต้า’ ที่โด่งดังไปทั่วกาแลคซี หลากหลายแห่งในจักรวาลอันกว้างใหญ่!” ความเย่อหยิ่งเกิดขึ้นบนใบหน้าของเด็กชายชุดดำ
หลัวเฟิงรู้สึกตกใจสุดๆ ขณะที่ได้ยินเรื่องนี้
ความสุข ความโกรธ และความเศร้า? ความสามารถในการฝึกฝน?
ระบบ AI นี้คือระบบอะไรกัน แน่นอนมันมีสิทธิที่จะเรียกว่า ‘ชีวิต AI’
ตามที่เด็กชายชุดดำพูดมี 4 ระดับ คือ
-โปรแกรมทำตามคำสั่งทั่วไป
–AI เปรียบเทียบกับตรรกะของมนุษย์จริง
– AI กับอารมณ์
– AI ที่มีชีวิตอยู่
“ในสงครามครั้งใหญ่ ระหว่างกาแลคซีจำนวนนับไม่ถ้วน สิ่งมีชีวิต
ต่างๆ ถูกทำลายไปนับไม่ถ้วน รวมทั้งร่างกายของฉันก็ถูกทำลายไป
ด้วย และฉันกลับมาสู่การดำรงอยู่ในรูปของ AI อีกครั้ง” เด็กชายชุดดำกล่าวด้วยความเศร้าใจ “ฉันยังสามารถย้อนกลับ เป็น AI ได้ เมื่อฉันตาย แต่เจ้านาย…”
เขาหันศีรษะไปที่โลงศพคริสตัลที่ค่อยๆ ปรากฏช้าๆ!
โลงศพคริสตัลโปร่งใสค่อยๆ ลอยขึ้นมาจากพื้นดิน!
หลัวเฟิงยังมองอย่างระมัดระวัง โลงศพคริสตัลมีความยาว 6 เมตร กว้าง 4 เมตรและสูง 2 เมตร โลงศพคริสตัลนี้โปร่งใส มีอากาศที่หนาวเย็นหลั่งไหลออกมาจากโลงศพนี้
หลัวเฟิง ผู้สวมชุด เกราะเทพทมิฬ ของเขา และเขาเป็นผู้อ่านจิตวิญญาณ เขายังไม่สามารถทนทานได้ เขายืนตัวสั่น เพราะมันหนาวเกินไป! ด้วยอุณหภูมิที่กระจายออกมาต่ำมาก โลงศพคริสตัลนี้อาจไม่ได้ทำมาจากคริสตัล แต่หลัวเฟิงไม่ทราบว่ามันคือวัสดุอะไร เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาจะเรียกโลงศพคริสตัล!
ภายในโลงศพคริสตัล มีศพนอนอยู่!
ศพนี้มีความยาวประมาณ 3 เมตร และมีเสาอากาศแบบยืดหยุ่นสองอันที่หน้าผาก นอกจากร่างกายขนาดใหญ่และเสาอากาศแล้ว มันดู
เหมือนกับมนุษย์บนโลก มีเสื้อคลุมสีดำ ที่ส่องแสงสลัวๆ ผมยาวที่กระจายอยู่ในโลงคริสตัล ราวกับว่าเขากำลังหลับอยู่ ใบหน้าของเขาดูหล่อมาก และมีดวงตาที่เรียวยาว ดวงตาของเขาคล้ายกับดวงตาของผู้หญิง…ถึงแม้จะเป็นแค่ศพแล้ว แต่ก็มีความงดงามที่สามารถสั่นคลอนจิตใจได้
“เจ้านาย!”
เด็กชายชุดดำใช้มือเล็กๆ สีขาวของเขาแตะไปที่โลงคริสตัล ขณะที่เขาสัมผัสโลง หน้าตาของเราเต็มไปด้วยความเสียใจ
“พ่อ!”
น้ำตาร่วง!
“ชีวิต AI ยังสามารถร้องไห้ได้?” หลัวเฟิงรู้สึกทึ่ง
“คุกเข่าลง” เด็กชายชุดดำโกรธ เขาหันศีรษะไปทางหลัวเฟิง
หลัวเฟิงตื่นตกใจ
“ฉันบอกให้คุณ คุก เข่า ลง! เนื่องจากคุณเป็นสมาชิกของดาวเคราะห์
ยุนโม และเจ้านายของฉัน…… คือเจ้าของดาวเคราะห์ ยุนโม! คุณควรจะคุกเข่าลง!” เสียงคำรามของเด็กชายชุดดำเขาคล้ายมีอาการวิกลจริตบางอย่าง ซึ่งสามารถมองเห็นได้ในสายตาของเขา
อย่างไรก็ตามไม่นานหลังจากนั้น เด็กชายชุดดำหลับตาลง แล้วลืมตาอีกครั้ง เขาสงบลงเล็กน้อย ในขณะที่เขาหัวเราะอย่างขมขื่นว่า “ฉันไม่ได้พูดคุยกับใครมา 50,000 ปีแล้ว อารมณ์ของฉันก็ค่อนข้างสับสน ฉันไม่มีความสุข ความโกรธหรือความเศร้า ฉันกลายเป็น AI ทั่วๆ ไป 50,000 ปีแห่งความสันโดษ แม้มันจะไม่นานนัก
แต่หลังจากการพัฒนาอารมณ์แล้ว กว่าจะผ่าน 50,000 ปี มาได้ ก็
เหนื่อยจริงๆ…ในอดีต ฉันอารมณ์ดีนะ”
หลัวเฟิงไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
“บาบาต้า คุณบอกว่าซากศพนี้เป็นเจ้าของของดาวเคราะห์ ยุนโม หรือว่าเขาคือ ฮูยันโบ?” หลัวเฟิงรู้สึกกระปรี้กระเปร่า
“ใช่ เมื่อแปลเป็นภาษาจีนของโลกแล้ว ทำให้เรียกได้เช่นนั้น!”
ความรู้สึกของบาบาต้าดูเหมือนจะค่อยๆ ผ่อนคลาย
“ฮูยันโบ…เจ้านายของดาวเคราะห์ ยุนโม เจ้านาย ฮูยันโบ!” หลัวเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“เพียงแค่มรดกที่ฉันได้รับจากเขา เขาควรจะได้รับความเคารพนับถือ
จากฉัน!”
หลัวเฟิงคุกเข่าลงและโขกศีรษะลงบนพื้นสามครั้งติดต่อกัน ให้คนที่เรียกว่าฮูยันโบ…ถึงแม้ว่าหลัวเฟิงจะไม่เคยเห็นเขามาก่อน แต่ตั้งแต่ที่เขาเริ่มฝึกฝนกระสวยทะยานฟ้า
เขาก็ยกย่องผู้อาวุโสคนนี้เสมอ! เพื่อให้สามารถสร้างอาวุธจิตวิญญาณจำนวนมากได้ เขาย่อมมีความสามารถที่น่าทึ่งมาก และ ‘กระสวยทะยานฟ้า ‘ เป็นเพียงหนึ่งในอาวุธจิตวิญญาณเหล่านั้น
เนื่องจากเขาใช้กระสวยทะยานฟ้า และกำลังฝึกรูปแบบต่างๆ ของ
กระสวยทะยานฟ้า
เขาควรให้ความสำคัญกับผู้อาวุโสคนนี้!
“หลัวเฟิง”
เด็กชายชุดดำ มองไปทางหลัวเฟิง “ฉันขอถามคุณ คุณยินดีที่จะเป็นลูกศิษย์ของเจ้านายของฉัน และกลายเป็นเจ้านายของดาวเคราะห์ยุนโมในอนาคตหรือไม่? แน่นอนว่า ตอนนี้…ดาวเคราะห์ ยุนโม ได้ถูก
ทำลายไปแล้ว และอำนาจนี้ถูกกำจัดไปแล้ว”
“กลายเป็นลูกศิษย์ของเขา?” หลัวเฟิงตกตะลึง
กลายเป็นลูกศิษย์คนตาย? เป็นไปได้ไหมที่ว่าเจ้านายแห่งดาวเคราะห์ยุนโม นี้มีทรัพย์สมบัติบางอย่างที่สืบทอดมา?
เมื่อเด็กชายชุดดำ ‘บาบาต้า’” เห็นหลัวเฟิงลังเลใจ เขาเริ่มกังวลเล็กน้อยเพราะเขาเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด คนแรกที่บาบาต้า เจอใน 50,000 ปีนี้ เขารีบกล่าวว่า “หลัวเฟิง! เจ้านายของฉัน ฮูยันโบ…คือสิ่งมีชีวิตที่มีชีวิตนิรันดร์! ในช่วงประมาณ 6,000 ยุคที่เขายังมีชีวิตอยู่ เขากล้าข้ามจักรวาล และกลายเป็นหนึ่งในนักสู้ที่มีพลังแข็งแกร่งอย่างแท้จริงในจักรวาล”
“ประมาณ 6,000 ปี?” หลัวเฟิงพูดทวน
“ยุคหนึ่ง เปรียบได้กับโลก…10,081 ปี” บาบาต้ากล่าว
“เจ้านาย ฮูยันโบ มีอายุ 60 ล้านปี” หลัวเฟิงจ้องมองที่บาบาต้า
บาบาต้าเงยหน้าขึ้นมอง และพูดด้วยความโกรธ “เจ้านาย คือการดำรงอยู่ที่ไม่มีวันสิ้นสุด การดำรงอยู่ที่นิรันดร์! ถ้ามันไม่ใช่เป็นเพราะการต่อสู้ครั้งสุดท้ายนั่น…เจ้านายจะสามารถอยู่ได้ตลอดไป! ในจักรวาลอันกว้างใหญ่ มีหลายคนที่อาศัยอยู่มากกว่าร้อยล้านปี มีแม้กระทั่งบางสิ่งที่มีชีวิตยืนยาวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มีชีวิตยาวนานกว่าโลกได้!”
หลัวเฟิงกะพริบตาปริบๆ
มีชีวิตอยู่ยาวนานกว่าการดำรงอยู่ของโลก?
เวลาของการมีชีวิตอยู่ของนักสู้ที่มีพลังบางคน?
“หลัวเฟิง ใช้คำพูดของแผ่นดินของคุณ คุณเป็นเหมือนกบในบ่อ!” สีหน้าของบาบาต้าเต็มไปด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตามใบหน้าสีขาวเล็กๆ ของเขาดูเหมือนจะน่ารักทีเดียว
“คุณเข้าไปยังซากโบราณสถานที่ 9 แต่สิ่งที่คุณเรียกว่าซาก
โบราณสถานที่ 9 นั้นเป็นเพียงฐานการตรวจสอบของดาวเคราะห์ ยุน
โม และมันมีข้อมูลน้อยมาก!”
“วันนี้ฉันจะสอนคุณบทเรียน และเพื่อให้คุณเข้าใจสิ่งมหัศจรรย์ และ
ความกว้างใหญ่ของจักรวาล!”
บาบาต้ายกหัวเล็กๆ ของเขาพลางพูดว่า “ตามสิ่งที่โลกของคุณ
เรียก กาแล็กซีที่คุณอาศัยอยู่ เรียกว่าทางช้างเผือก! แต่คุณรู้ไหมว่า…มีกาแลคซีอยู่ในเอกภพที่กว้างใหญ่ กี่อัน?”
“เอ่อ…”
หลัวเฟิงจำได้ว่าการเรียนรู้ในโรงเรียน ได้ค้นพบกาแลคซีกว่าสิบพันล้านกาแลคซี! จักรวาลมีมากมายมหาศาลและไร้ขีดจำกัด กาแลคซีมีขนาดใหญ่มหึมาอยู่แล้วและมีกาแลคซีนับสิบพันล้าน หรือเป็นตัวเลขที่มากมาย และนี่เป็นเพียงส่วนที่มนุษยชาติได้ค้นพบ
“กาแลคซีมีไม่กี่พันล้านแห่ง?” หลัวเฟิงลังเลเล็กน้อย และบอกตัวเลข
คร่าวๆ โดยไม่มีความเชื่อมั่นใดๆ
“หืม?”
“ฉันคิดว่ามันเป็นคำตอบที่ดีพอของคุณ มีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากมาย ในจำนวนอนันต์ของสายพันธุ์ที่เติบโตในจักรวาล! จากบรรดา
เผ่าพันธุ์ มนุษย์เป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่มีพลังมากที่สุดในจักรวาล เมื่อ
ฉันพูดถึงมนุษย์ ฉันไม่ได้พูดถึงสิ่งที่คุณรู้จักบนโลก”
“เช่นเดียวกับในเกมเล็กๆ บนดาวเคราะห์ของคุณ ‘อ๊อก ‘…’ เอลฟ์’ ฯลฯ ได้รับการกล่าวถึง คนเหล่านี้นับเป็นสาขาหนึ่งของเผ่าพันธุ์มนุษย์”
หลัวเฟิงสามารถรับฟังได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
“กาแลคซีทางช้างเผือกที่โลกของคุณอาศัยอยู่ มีดาวประมาณสองแสนล้านดวง! จำนวนดาวเคราะห์สูงมากจนน่าตกใจ อย่างไรก็ตาม จากดาวเคราะห์นับไม่ถ้วน มีเพียง 210,000 ดวงเท่านั้น ที่มีผู้คนจำนวนมากอาศัยอยู่” บาบาต้ากล่าว “กาแล็กซีทางช้างเผือก กาแล็กซีเบต้า ฯลฯ กาแล็กซีขนาดใหญ่ 8 แห่งที่ตั้งอยู่ใกล้เคียงนี้ สร้างจักรวรรดิ Silverblue ซึ่งเป็นอารยธรรมระดับต่ำ ในจักรวาล!”
“กาแลคซีขนาดใหญ่ 8 แห่งจัดตั้งจักรวรรดิ?” หลัวเฟิงแทบไม่เชื่อ “และคุณบอกว่ามีดาวเคราะห์ประมาณ 210,000 ดวง ที่มีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากในกาแลคซีทางช้างเผือก”
เหลือเชื่อ!
และโลกยังไม่ได้ค้นพบ แม้กระทั่งดาวดวงหนึ่งที่อยู่ในกาแลคซีนี้
“ตกใจ?”
“แม้ว่าจักรวรรดิ Silverblue เป็นประเทศที่อยู่ในระดับต่ำ แต่ก็ยังคงเป็น ‘ประเทศที่มีอารยะระดับต่ำ’ ในจักรวาล! อารยธรรมของพวกเขา
ก้าวหน้ายิ่งกว่าคุณมาก แม้ว่าพวกเขาจะส่งกองเรือรบ มายังพื้นที่รอบๆ โลกของคุณ คุณอาจจะไม่สามารถค้นพบพวกเขาได้!” บาบาต้ากล่าวอย่างเย็นชา “โดยปกติถ้ากาแลคซีมีขนาดใหญ่เท่ากับกาแลคซีทางช้างเผือก จะมีการพัฒนาที่ใกล้เคียงกัน…นักสู้แห่งจักรวาลจะเกิดขึ้น! แน่นอนว่าถ้ามีคำแนะนำจากครูที่มีประสิทธิภาพ เขาอาจจะแข็งแกร่งกว่าได้! อย่างไรก็ตามฉันเดาได้ว่าในกาแลคซีขนาดใหญ่ 8 แห่ง ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของจักรวรรดิ Silverblue คงจะมีนักสู้แห่งจักรวาลเกินสิบคน”
“แน่นอนว่าอารยะประเทศในระดับต่ำ…เป็นเหมือนมดเมื่ออยู่ต่อ
หน้าเจ้านายของฉัน” บาบาต้าพูดไม่หยุดหย่อน