ตอนที่ 663 รางวัลอันไม่คาดคิด

“จุดพิเศษนั่นอยู่ไหนกัน?” หลัวเฟิง ถามออกมาโดยไม่ได้แสดงท่าที

สนใจมากนัก เพราะโลกแห่งนี้นั้นมีทวีปที่กว้างใหญ่และไม่ได้มีสิ่งที่

เป็นธรรมชาติจริงๆ ก่อตัวขึ้นมา แม้ว่าจะมีสมบัติใดๆ ถูกทิ้งไว้โดยพวกนักรบของเผ่าเขาทองแต่มันคงโดนเก็บไปนานแล้ว

ผู้อาวุโส คาบู เห็นว่า หลัวเฟิงนั้นไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก เขาอดไม่ได้ที่จะตกใจในใจ “อาจารย์บอกข้าว่าให้ใช้ทุกอย่างเพื่อฆ่า หลัวเฟิง แต่นอกจากเขาแล้ว เขายังมีมนุษย์อมตะคอยคุ้มกันและยังมี ผู้อาวุโสชิฟานจี ด้วย พลังของพวกนั้นมากกว่าของข้าและตราบใดที่พวกเขาอยู่ที่นี่แล้ว ข้าคงไม่มีหวังที่จะฆ่า หลัวเฟิงได้ ถ้าข้ายื้อให้เขาอยู่โลกนี้ต่อไปไม่ได้ ข้าคงไม่มีโอกาสที่จะทำแบบนั้น”

หลังจากวิญญาณของคนถูกควบคุม พวกนั้นจะกลายเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ทันที่

คำสั่งของอาจารย์นั้นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

พวกเขาไม่สนกับการสละชีวิตตัวเองเลยด้วยซ้ำ

“เผ่าเขาทองของเรานั้นมีกฎที่เมื่อใครไปถึงระดับจักรวาลเมื่อไหรแล้ว

พวกนั้นต้องออกจากเผ่าและออกไปฝึกฝนด้านนอก” ผู้อาวุโส คาบู

พูดขึ้น “ดังนั้นในดินแดนรกร้างของโลกนี้ จะมีสถานที่สักการะที่ถูก

สร้างขึ้นมาโดยเหล่าผู้เป็นอมตะที่ซึ่งสามารถเป็นที่สนใจของเด็กๆ

ทั้งหลายด้านนอก เผ่าเขาทองของเรานั้นอยากให้มีผู้แข็งแกร่งโดยให้

พวกเขาไปยังที่สักการะนั้นและนั่นทำให้เด็กเหล่านั้นตื่นเต้นกับการ

ออกจากเผ่าตัวเองออกไปฝึกฝน!”

หลัวเฟิงหัวเราะ

“ด้วยการที่อยู่มาเป็นระยะเวลานานสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ได้ทิ้งสิ่งของไว้

ในตอนที่พวกเขาจากไป เราผู้อาวุโสนั้นธรรมดาจะไม่ออกไปหา

สมบัติเหล่านั้น” คาบู หัวเราะออกมา “สำหรับระดับอมตะอื่นๆ

แล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะออกค้นหาทั่วโลกเลาเวิร์ล ดังนั้นการสร้างสถานที่วิเศษเช่นนั้นก็เพื่อที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเผ่าของเรา เราได้สร้างดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างที่นี่ขึ้นมา จารึกศักดิ์สิทธิ์ยังไงซะก็มีไว้สำหรับนักรบทองและนักรบระดับห้วงมิติ นักรบคนอื่นๆ ก็มีกฎการแลกเปลี่ยนแตกต่างกันไป”

หลัวเฟิงส่ายหน้า “ผมไม่สนใจ”

“มีที่หนึ่งที่จะน่าเสียดายถ้าฝ่าบาทไม่สนใจไปที่นั่น” กำไลข้อมือ

ของ คาบู ฉายภาพขึ้นมาให้ดูโดยแสดงให้เห็นเป็นภาพธรรมดา “นี่

สถานที่แห่งนี้ที่ซึ่งนักรบมนุษย์ควรจะไปเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว!”

หลัวเฟิงนั้นเป็นดูภาพนั้นอย่างระมัดระวัง หัวใจของเขาเริ่มเต้นรัวและตาก็เริ่มเป็นประกายขึ้นมา

เขาจ้องไปที่ภาพนั้น

“มัน…มันเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร…” มีคลื่นปะทุขึ้นมาในความคิดของ

หลัวเฟิง

ภาพนี้นั้นมีรูปปั้นขนาดใหญ่ในหุบเขา รูปปั้นนั้นคือมังกรยักษ์ที่คล้าย

กับสัตว์อสูรเขาทอง มันมีพลังกดดันที่ไม่มีรูปร่างที่ทำให้ทุกคนต้อง

สั่นกลัว

“นี่แหละ!”

“เทพอสูร!”

“มันคือรูปปั้นของเทพอสูร” หลัวเฟิงยังคงจ้องไปที่ภาพนั้น

การพบเจออันวิเศษบนทวีปแม่น้ำเลือด ได้ทำให้ หลัวเฟิงรู้ถึงความสุดยอดของยุคโบราณ ย้อนกลับไปตอนที่ องค์กรจักรวาลเสมือนแข็งแกร่งสุดๆ พวกนั้นได้เข้าต่อสู้กับสัตว์เทพอสูรที่น่ากลัวพวกนี้ซ้ำ แล้วซ้ำเล่า แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นตัวของมันจริงๆ แต่เขาก็ยังคงรู้สึกได้ถึงพลังอันน่ากลัวของมัน

มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าอสูรเขาทอง และอสูรฮุ่ยสั่ว!

…

ผู้อาวุโส คาบู เห็นสีหน้าของ หลัวเฟิงและยิ้มออกมาทันที “นี่คือสถานที่พิเศษของเผ่าเขาทองเรา มันยังเป็นที่ที่นักรบมนุษย์ผู้ยิ่งใหญ่ส่วนมากจะไปกัน…หุบเขาเทพอสูร!”

“หุบเขาเทพอสูร?” หลัวเฟิงมองไปยังผู้อาวุโส คาบู

เผ่าเขาทองเรียกรูปปั้นนี้ว่า เทพอสูรเช่นกันอย่างนั้นรึ?

“ผู้อาวุโส ฉิงหลูเต๋า นั้นเคยพูดไว้ครั้งหนึ่งในบันทึกของเขาที่ มีความ

เข้าใจมากขึ้นนั้นมาจากรูปปั้นนี้” ผู้อาวุโสอุทานขึ้นมา “ตอนนั้นเขาบอกว่าตราบใดที่ร่างของเขาเข้าใจถึงรูปปั้นนี้ได้ งั้นพลังของคนๆ นั้นจะเพิ่มขึ้นเหมือนกับของเขา”

หลัวเฟิงถึงกับตัวสั่น

พลังที่เทียบเท่ากับ ฉิงหลูเต๋า?

ฉิงหลูเต๋า คือผู้นำ ที่ยิ่งใหญ่ของเผ่าเขาทอง!

เขาเป็นคนที่ก่อตั้งเผ่านี่ขึ้นมา แล้วเขาจะทรงพลังแค่ไหน?

“และเพราะ ฉิงหลูเต๋า บอกไว้แบบนั้น” คาบู ถอนหายใจออกมา “กว่าล้านๆ ปี มีผู้คนเผ่าของเรานับไม่ถ้วนที่เข้าไปศึกษารูปปั้นนั้นแต่ไม่มีใครพบกับความลึกลับใดๆ เลย แม้แต่ผู้อาวุโสเช่นข้า ก็ไม่เคยได้ยินว่าจะมีใครเข้าใจรูปปั้นนี้ได้ แม้แต่มนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มาที่นี่ แล้วก็ยังมาศึกษารูปปั้นนี้เพียงต้องการเข้าใจความหมายของมันและมีพลังแข็งแกร่งเทียบเท่ากับ ฉิงหลูเต๋า แต่…ข้าไม่เคยได้ยินเลยว่าจะมีใครเข้าใจมันได้”

“แน่นอนก็ยังพอมีมนุษย์บางคนที่อาจเข้าใจมันแต่ไม่มีใครบอกถึงเรื่องนั้น”

หลัวเฟิงอึ้ง

งั้น…

ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของเผ่าเขาทอง ฉิงหลูเต๋า เขาก็ได้พลังมาจากการทำความเข้าใจรูปปั้นนี้

“ผู้อาวุโส ชิฟานจี มีเรื่องแบบนั้นด้วยรึ?” หลัวเฟิง มองไปที่ผู้อาวุโสที่อยู่ข้างๆ

“อื้อ” ผู้อาวุโสชิฟานจี พยักหน้า เขายิ้มจากนั้นก็ส่ายหน้า “แต่กว่า

หลายปี ที่ผ่านมา นอกจาก ฉิงหลูเต๋า แล้วไม่มีใครเลยที่ทำความเข้าใจรูปปั้นนั้นได้ แม้แต่ข้าเองเมื่อมองไปที่มัน ข้าก็เห็นว่ามันเป็นเพียงรูปปั้นธรรมดาและไม่มีอะไรพิเศษ ข้าไม่เข้าใจมันเลยสักนิด เคยมีผู้อาวุโสเสนอให้ผ่ามันออกมาดู ถ้ามีอะไรพิเศษอยู่ข้างในล่ะก็ แน่นอนว่า…มันคงเป็นการล่วงเกิน ฉิงหลูเต๋า และทำให้คำพูดของเขาไร้ความหมายถ้าเราทำอย่างนั้นลงไป”

“แต่ไม่มีใครสามารถทำแบบนั้นได้” ผู้อาวุโสชิฟานจี ส่ายหน้า

หลัวเฟิงตกใจ

ผู้อาวุโสชิฟานจี นั้นเป็นจักรพรรดิระดับผู้อมตะ เขาทรงพลังจน

สามารถเทเลพอตได้ ถ้าเทียบกับสถานที่อย่างแกนวู…คงมีเพียงผู้นำ ของที่นั่นที่แข็งแกร่งกว่าเขา สำหรับเขาแล้วแม้แต่เขาเองก็คงสร้างรูปปั้นนี้ไม่ได้

“พาผมไปที่นั่น!” หลัวเฟิงพูดขึ้นมาทันที

…

ยานยุนโม ได้ออกจากเมืองศักดิ์สิทธิ์ และมุ่งหน้าไปสู่หุบเขาเทพ

อสูร

“ฝ่าบาท สำหรับการที่ท่านพาข้ามาที่หุบเข้าแห่งนี้ด้วยนั้น ถือเป็น

พระคุณอย่างมาก” ภายในห้องควบคุม ชายเกราะหิน คาบู ได้พูด

ขึ้นมา

“ไม่เป็นไร” หลัวเฟิงมองไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่ด้านนอก “ท่านเองก็อยากไปเยี่ยมเพื่อนที่นั่น มันสะดวกดีที่เราสามารถเดินทางด้วยกันได้”

หลังจากนั้น หลัวเฟิงหันกลับ เขาไปยังห้องของตัวเองเพื่อพักผ่อน

ดิลลัน ยังคงอยู่ในห้องข้างๆ ห้องของ หลัวเฟิง เพื่อคอยปกป้องเขา

“ตอนนี้ไม่มีโอกาสเลย ดิลลัน นี่ตามมันไปตลอด และพลังอมตะของ

เขาก็ห่อรอบตัวของ หลัวเฟิงตลอดเวลาเป็นเหมือนเครื่องเตือนภัย” คาบูมองไปที่หลังของ ดิลลัน แล้วคิดในใจ “แต่ไม่มีอะไรต้องเร่งรีบ

หลังจากที่เราไปถึงหุบเขาแล้ว ที่นั่นจะมีสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งจำนวน

มาก มันยังคงมีโอกาส”

หุบเข้านี้ไม่ได้ไกลจากเมืองเท่าไหร่นัก หลังจากที่บินมาได้เกือบ

เดือน พวกเขาก็ได้มาถึงที่หมาย

บนท้องฟ้าสีเลือดนั้นยานทรงสามเหลี่ยมค่อยๆ ร่อนลงไปจอดที่พื้นแล้วลอยตัวอยู่ตรงนั้น

ตึง!

ประตูยานได้เปิดออกมา

หลัวเฟิงได้พา ดิลลัน และคนอื่นๆ ออกจากยานไป

“ฝ่าบาท หลัวเฟิง” ผู้อาวุโสชิฟานจี ชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง “นั่นคือหุบเขาเทพอสูร รูปปั้นเองก็อยู่ที่นั่น”

หลัวเฟิงมองตามทางที่ชี้และเห็นเพียงภาพเบลอๆ ภายในหุบเขา

“ไปกันเถอะ” หลัวเฟิงสั่งออกมา

ซู่ๆๆๆ!

พวกเขาออกบินไปกว่าหลายหมื่นกิโลเมตร หลัวเฟิงและคนอื่นๆ ต่างก็บินอยู่บนหุบเขานั้น

“มีคนของเผ่าเขาทองอยู่หลายคน” หลัวเฟิงมองไปยังกลุ่มคนที่กำลัง

ฝึกฝนอยู่ในหุบเขา ที่แห่งนี้มันกว้างใหญ่มาก ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่

จะตกใจ

“ก็อย่างที่ ฉิงหลูเต๋า ได้พูดไว้ก่อนหน้านี้ ตราบใดที่คนเราทำความ

เข้าใจรูปปั้นนี้ได้ พวกเขาจะแข็งแกร่งเท่าๆ กับเขา ดังนั้นจึงมีนักรบ

จำนวนนับไม่ถ้วนได้มารวมตัวกันที่นี่” คาบู ชี้ไปด้านล่างและยิ้ม

ออกมา “ดูนั่น นั่นคือที่สักการะที่สูงกว่า 3,000 กม. ของผู้อาวุโส มัน

ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องรูปปั้น”

หลัวเฟิงเห็นที่สักการะขนาดใหญ่อยู่ที่นั่น

แต่..

เมื่อเทียบกับรูปปั้นแล้ว ที่สักการะนั้นดูธรรมดาไปเลย

“รูปปั้นเทพอสูรนั้นอยู่ในท่าหลับใหล ตัวของมันยาวกว่า 10,000 กม.” คาบู อธิบาย

หลัวเฟิงร่อนลงไปที่พื้นแล้วบินไปทางรูปปั้นทันที

ปุ๊!

เขาลงไปที่พื้นและเงยหน้าขึ้นไปมองรูปปั้นยักษ์ เขาได้รับรูปปั้นเทพ

อสูรมาก่อนในโลกแม่น้ำเลือด แต่ตัวมันเล็กกว่านี้มาก อีกทั้งรูปปั้นที่

เขาได้มานั้นเป็นเทพอสูรที่ยืน 4 ขาและเงยหน้าขึ้นมาคำราม รูปปั้นนี่นั้นยาวกว่า 10,000 กม.และมันกำลังอยู่ในท่าทางหลับใหล

เกล็ดทุกเกล็ดของมันมีพลังอันสุดยอดอย่างเห็นได้ชัด

“ช่างเป็นความกดดันที่น่ากลัว”

“มันคือรูปปั้นที่ไร้ชีวิตแต่มันทำให้ฉันรู้สึกถึงแรงกดดันอันเก่าแก่”

หลัวเฟิงมองไปยังรูปปั้นและกลั้นหายใจ

“ฝ่าบาท แม้แต่ระดับอมตะ รึผู้อาวุโสเองก็ไม่เข้าใจความลับของรูป

ปั้นนี้” ผู้อาวุโสชิฟานจี พูดขึ้นมาพร้อมกับลงมายืนอยู่ข้างๆ “ไม่มี

ใครสามารถเข้าใจมันได้”

“ผมเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน”

หลัวเฟิงคิ้วขมวดและพูดขึ้นมาเบาๆ

ใช่ เขายังไม่เข้าใจมันเลย รูปปั้นเล็กๆ ที่เขาได้มานั้น อสูรเขาทองนั้น

สามารถเรียนรูปกรงเล็บกระชากท้องฟ้าได้ และเขานั้นรู้สึกได้ถึงความเป็นเทพจากด้านในรูปปั้นนั้น ด้วยพลังงานอันลึกลับที่เปล่งออกมาและภาพลักษณ์ของเทพอสูรเอง…มันทำให้อสูรเขาทองนั้นพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ฝ่าข้อจำกัดที่มันติดมานานไปได้

รูปปั้นยักษ์นี่ทำให้ หลัวเฟิงรู้อย่างชัดเจนว่ามันคือรูปปั้นเทพอสูร!

นอกจากความกดดันอันน่ากลัวแล้ว…เขาไม่ได้รู้สึกถึงอย่างอื่นเลย!

“มันต้องมีความลับที่ ฉิงหลูเต๋า ทิ้งเอาไว้และปิดบังคนของเขามาเป็น

ล้านๆ ปี” หลัวเฟิงมองไปที่รูปปั้น “หืม ฉันจะเทียบกับรูปปั้นอันเดิม

และดูว่ามันแตกต่างกันอย่างใด ฉันจะเทียบกันทุกตารางนิ้ว”

ตอนนั้นเอง…ไม่ใช่แค่ หลัวเฟิง ไม่ใช่แค่เผ่าเขาทอง มันยังมีมนุษย์คนอื่นอยู่ด้วยซึ่งพยายามที่จะเข้าใจรูปปั้นนี้ก่อนหน้าที่พวกเขาจะมา