ตอนที่ 707 จดหมาย

ลานบ้านหลัวเฟิงที่ย่อยยับ

หยางซู ยืนจ้องมองหลัวเฟิงอย่างเย็นชา

ถ้าเทียบกันแล้วหลัวเฟิงนั้นอ่อนแอ แม้ว่าดิลลัน จะทรงพลังแต่เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้กับอมตะระดับผู้บัญชาการที่แท้จริงได้

“ผมจะถูกข่มถ้าอ่อนแอ ผู้อ่อนแอย่อมตกเป็นเหยื่อ ผู้แข็งแกร่ง มันคือความจริงในการอยู่รอด”

หลัวเฟิงถูกต้อนเข้ามุม ถึงเขาจะโกรธก็คำนวณการเคลื่อนไหวต่อไปแล้ว

“ในสายตาของเขาคิดว่าได้ต้อนผมเขามุมแล้ว เพราะผมเป็นอัจฉริยะชนพื้นเมือง”

“เขาไม่สามารถที่จะฆ่าผมตามคาด ทั้งดิลลัน และผมได้บันทึกสู่

เครือข่ายจักรวาลเสมือนด้วยการกระทำครั้งนี้ จะมีหลักฐานครบถ้วน

แม้เขาจะไม่ตายแต่ต้องมีปัญหาใหญ่แน่”

“พ่อของเขาเป็นผู้มีอำนาจ ถึงจะฆ่าเขาไม่ได้แต่ก็ลงโทษรุนแรงได้”

หลัวเฟิงต้องการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาขึ้นไปเรื่อยๆ

หยางซู ยังไม่กล้าที่จะยุ่งกับอัจฉริยะที่แท้จริง ที่เป็นสมบัติอันมีค่าขององค์กรจักรวาลเสมือน

“มีเพียง 2 ทางเลือก เลือกมา” หยางซู ส่งสียงเสียงดัง

“จักรพรรดิหยางซู ใช้มนุษย์โลกเป็นตัวประกัน มันไม่ใช่เรื่องที่น่า

ละอายสำหรับคุณหรือ”

“บอกให้เลือก” หยางซู ปล่อยแรงกดดันใส่หลัวเฟิงด้วยความโกรธ

“ผมจะบอกตามความจริง ในวันนี้ ไม่นานก่อนหน้านี้”

“อัศวินอมตะของสำนักขวานยักษ์คุณ ได้ติดต่อผมผ่านเครือข่ายจักรวาลเสมือนเพื่อซื้อกาแลคซีทางช้างเผือก แรงกดดันของเขานั้นน่ากลัว”

“ในที่สุดผมก็ได้ยื่นข้อเสนอ”

“อะไรนะ” ใบ้หน้าอันหล่อเหลาของหยางซู กำลังเต็มไปด้วยความ

ตกใจ

“อัศวินอมตะงั้นเหรอ” ชายชราผมหยกก็ตกใจเช่นกัน

อมตะทุกคนต่างตกใจเมื่อได้ยินชื่อนี้

“อย่ามาโกหก”

“ถ้าคุณขายกาแลคซีทางช้างเผือกให้อัศวินอมตะ บันทึกจะต้องแสดง

ออกมาว่าเขาเป็นผู้นำ”

“แต่บันทึกนั้นยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ”

“เขากำลังเดินทางมายังโลก เมื่อเราพบกัน เขาจะมอบสมบัติให้กับผม เมื่อการแลกเปลี่ยนเสร็จสมบูรณ์”

“แม้ว่ายังไม่ได้มีการแลกเปลี่ยน แต่ผมได้ตกลงไว้แล้ว ผมไม่มีทางที่

จะปฏิเสธมัน”

“จักรพรรดิหยางซู คุณสามารถไปตกลงกับเขาได้ ผมจะไม่คัดค้าน

อะไร”

“โกหก แกมันโกหก” ภายในใจเขาเต็มไปด้วยความคิดมากมาย

ตำแหน่งของอัศวินอมตะสูงกว่าพ่อของเขา มันเป็นเรื่องปกติที่เขาจะได้ยินข่าวเกี่ยวกับโลก ด้วยนิสัยแปลกของเขา…เป็นไปได้ที่เขาจะเอาสมบัติมาแลก

“ใครจะสน ถ้าผมได้สิทธิ์ของโลกก่อน แม้จะถูกถามที่หลัง ผมจะบอก

ว่าหลัวเฟิงโกหก”

“ด้วยสิทธิ์ที่ถูกต้องในมือ แม้แต่อัศวินอมตะก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรได้”

หลัวเฟิงนั่งลงบนม้านั่งหินที่เหลืออยู่ในลานบ้าน เขาเห็นถึงความกังวลของหยางซู

หยางซู มองหลัวเฟิงและนั่งลง พร้อมกับสื่อสาร

“ผมรู้ว่าคุณไม่กลัวเพราะผู้สนับสนุนของคุณ และรู้ว่าคุณส่งข้อมูลที่

บันทึกไว้ไปยังจักรวาลเสมือน แต่ผมไม่ได้โง่ที่จะเคลื่อนไหวโดยตรง

กับคุณ”

“ถึงผมจะไม่ทำ แต่ก็ปล่อยให้คนอื่นทำแทนได้ ผมมี 3 ทาสระดับอมตะอยู่ในอวกาศเหนือโลก เพียงแค่ให้ 1 ในพวกเขาฆ่าคุณ ถึงคุณจะบันทึกภาพผ่านเครือข่ายหรือไม่ พวกเขาจะได้รับข้อมูลเพียงอมตะที่มาฆ่าคุณ ไม่ใช่ตัวผม”

“มันไม่มีหลักฐานว่าเป็นทาสของผม”

“สำหรับคนคุ้มกันของคุณ ผมจะให้คนอื่นจับเขาไว้ ไม่มีทางไป

ช่วยเหลือได้”

“และเมื่อมันเกิดขึ้น ตู้ม”

“คุณตาย ทางช้างเผือกจะไปยังลูกชายของคุณ และผมมีวิธีที่จะทำให้ลูกชายของคุณมอบมันให้”

“ตราบที่คุณตาย จะไม่มีสถานะจาก องค์กรจักรวาลเสมือนปกป้องลูก

ชายคุณ”

“สำหรับอัศวินอมตะ มันยังต้องใช้เวลา 3-5 วันในการมาถึง เมื่อถึงเวลาทุกอย่างคงเสร็จหมดแล้ว”

หลัวเฟิงจ้องไปยังจักรพรรดิหยางซู

“ฮ่า ฮ่า การสื่อสารผ่านจิตของคุณตอนนี้ ไม่สามารถบันทึกการสนทนาของเราได้ ตอนนี้คุณสามารถทำอะไรได้บ้าง”

“เจ้าหนู อย่าต่อต้าน ผมไม่อยากสร้างปัญหา ผมรู้ตัวว่าถ้าฆ่าคุณ ผมจะถูกลงโทษรุนแรง” เขามองมาที่หลัวเฟิงด้วยใบหน้าสงสาร

“คุณยอมรับทุกอย่างเป็นอย่างดีใช่ไหม”

หลัวเฟิงนั่งอยู่บนม้านั่งหิน ได้ส่งจิตสำนึกไปยังเครือข่ายจักรวาลเสมือน

ขณะที่เขาบันทึกภาพก็เขียนจดหมายอย่างรวดเร็ว

ท่านอัศวิน ผมไม่ทราบเหตุผลที่อัศวินอมตะของสำนักขวานยักษ์ ได้มาติดต่อซื้อกาแลคซีทางช้างเผือก โชคดีที่จบลงเพียงแค่เกาะบนโลก ในช่วงที่ผมเขียนจดหมายนี้อยู่ ที่บ้านของผมโลกนั้น มีคนของสำนักขวานยักษ์ จักรพรรดิหยางซู และอีก 6 อมตะระดับจักรพรรดิ และ12 อมตะระดับผู้บัญชาการ พวกเขามายังโลกและจับเหล่าสหายของผมไว้เป็นตัวประกัน เพื่อบังคับให้ผมขายโลกให้กับพวกเขา ไม่เช่นนั้นเขาจะใช้ทาสระดับอมตะฆ่าผมและให้สิทธิ์ตกไปอยู่ที่ลูกที่ไม่มีทางต่อต้าน ผมมันไร้พลัง ไม่อาจที่จะต่อต้าน ผมหวังว่าท่านอัศวินจะทำสิ่งที่ผิดนี้ให้ถูกต้อง

หลัวเฟิงเขียนจดหมายไปให้อัศวินเก้าดาบ

เขาเป็นอัจฉริยะภายใต้การดูแลของอัศวินเก้าดาบ เขาจะต้องกลายเป็นหนึ่งในลูกน้องของเขา

หลัวเฟิงนั่งอยู่บนโต๊ะขณะที่มองแล็บท็อป เขาได้ส่งจดหมายไปยังอัศวินเก้าดาบแล้ว

“ผมไม่สามารถส่งจดหมายขยะเป็นจำนวนมากได้ ขอให้เขาสังเกตเห็นมันทีเถอะ”

“สำนักขวานยักษ์ค้นพบสิ่งพิเศษบางอย่างของโลก มันถึงเวลาที่ องค์กรจักรวาลเสมือนจะเข้ามา ไม่ใช่เพื่อประโยชน์ของผม แต่ความลับของโลกด้วย พวกเขาต้องไม่ปล่อยมันไปแน่” หลัวเฟิงพยักหน้า

ขณะที่จดหมายนี้ถูกส่ง มันจะทำให้ องค์กรจักรวาลเสมือนกับสำนัก

ขวานยักษ์ปะทะกัน

———-

หลัวเฟิงสื่อสารกลับไปหาหยางซู

“จักรพรรดิหยางซู ผมได้ตกลงกับท่านอัศวินอมตะไปแล้ว คุณมีคน

คอยปกป้องแล้วผมล่ะ”

หยางซู ยิ้มเมื่อได้ยิน ทำให้เขามีความสุข มันเหมือนว่าข้อตกลงกำลังจะเกิดขึ้น

“ใจเย็นๆ เมื่อคุณกลับไปยังดินแดนตั้งต้น หรือเมืองแห่งความโกลาหล ทั้งสองเป็นที่ปลอยภัยอย่างแน่นอน”

“ผมไม่สามารถที่จะอยู่ทั้งสองที่ได้ตลอดไป”

หยางซู หมดความอดทน

“เลิกไร้สาระ ส่งมอบสิทธิ์ทางช้างเผือกมาเดี๋ยวนี้ อย่างน้อยคุณก็ยัง

เหลือชีวิต เป็นการดีกว่าในอนาคต เมื่อตำแหน่งของคุณสูงขึ้น มันจะดีเอง”

“ถ้าไม่เห็นด้วย คุณจะตายตอนนี้และประชากรโลกทั้งหมดก็จะตายด้วย เลือก!”

พลังงานอมตะกวาดไปทั่วทั้งโลก

กลุ่มอมตะของหยางซู ทั้งหมด ตกใจ

“พลังงานอมตะ” ชายมนุษย์กิ้งก่ากล่าว

“อมตะที่แท้จริงหากจะเข้ามา มันต้องใช้เวลาอย่างน้อย 3-5 วัน” หยางซูได้เปลี่ยนท่าทาง

“มันอาจจะเป็นกองทัพของอัศวินคนอื่น หรืออาจจะมีเครื่องหมายที่อยู่ใกล้ตำแหน่งของโลก” สาวชุดเกราะดำกล่าว

มีเงาปรากฎขึ้นที่ลานบ้านของหลัวเฟิงจาการเทเลพอต เพียงแค่การเทเลพอตของเขาก็ทำให้อมตะระดับจักรพรรดทั้ง 6 ตกใจ

การเทเลพอตนั้นต้องไม่ใช่อมตะทั่วไป ถึงจะมี

หลัวเฟิงตกใจกับการปรากฎตัวของบุคคลนี้

เขาเป็นชายร่างใหญ่ที่ดูแข็งแรง เขามีความสูง 3 เมตร สองเขาสีแดง

เลือดบนหน้าผาก เขามีเกร็ดสีเงินบางส่วน เขาใส่เกราะที่เปิดเผยแขนทั้งสอง เกราะของเขาที่สวมใส่เป็นสีดำ และสีเลือด

เขายืนอย่างสง่างามราวกับภูเขาทอง

ความกระหายเลือดของเขาปกคลุมทั้งพื้นที่ เขาใช้ความกดดันที่หยางซู และคนอื่นๆ

“ทักทาย ท่านอาจารย์” ดิลลัน โค้งคำนับ

“จักรพรรดิกระหายเลือด!”

หยางซู และอมตะระดับจักรพรรดิคนอื่นต่างเปลี่ยนไป และพูดชื่อของเขาออกมา