ตอนที่ 835 ห้องสมบัติ

โกลเคน ดาบน้ำแข็ง และ นาฬิกาม่วง ได้เลือกเส้นทางที่ต่างกันสอง

เส้นทางและมองไปตามเส้นทางข้างหน้า

“โกลเคน นะเร็วและแข็งแกร่งที่สุด ข้าจะตามเขาไป” ไนท์ พูดขึ้นมา

“เสือคำราม เจ้ากับ หยาง ไปอีกทาง เราให้สองคนนั่นเอาสมบัติไป

ไม่ได้”

“เข้าใจแล้ว”

“พวกเขาคงฝันว่าจะเอาสมบัติไปครองได้” เสือคำราม เยาะเย้ย สอง

คนเริ่มกลายเป็นแสงแล้วไล่ตามพวกนั้นไป ส่วน ไนท์ นั้นไล่ตาม

โกลเคน ทั้งสองทีมนั้นต่างก็แยกทางกัน!

เพราะทั้งหอคอยเต็มไปด้วยรูปสลักที่ซับซ้อน มันทำให้การเทเลพอร์ทใช้งานไม่ได้ข้างใน ดังนั้นทั้งสองทีมจึงทำได้แต่พึ่งการบินและตอนนั้นความแข็งแกร่งของ หลัวเฟิง จะสามารถที่จะปลดปล่อยออกมาได้หมด ปีกสีเงินของเขาได้กระพือไปมา

ซู่ ซู่ ซู่!

เขาเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้น เสือคำราม ยังไม่สามารถที่จะตามเขาทันได้

“หยาง ไปรั้งเขาไว้หน่อย” เสือคำราม รู้ว่าเขาคงตาม หลัวเฟิง ไม่ทัน

ยังไงซะ หลัวเฟิง ก็ไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับเขา แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เขาถูกเชิญมาอยู่แล้ว

“ใจเย็นน่า ไว้ใจข้าได้”

หลัวเฟิง เร็วขึ้นเรื่อยๆ

มีเส้นทางภายในหอคอย และภายในเขตหลักนั้นยาวไปแค่หลายแสน

กิโลเมตร ล้อมรอบหอคอยเอาไว้ มันเป็นทางเดินแบบที่ไม่ได้ตรงไปยังใจกลาง และทิศทางก็ปรับเปลี่ยนไปตลอดด้วย มีจุดที่สามารถเลี้ยวกลับได้ 180 องศาตามทางนั้น หลัวเฟิง ต้องลดความเร็วลงก่อนที่จะหยุดอยู่ตรงหน้าทางเลี้ยว

ในทางแบบนี้…

ด้วยการที่ต้องลดความเร็วลงหลังจากที่เพิ่มมานาน พวกเขาเองก็ทำ แบบนี้วนไปวนมา จักรพรรดินั้นสามารถที่จะเพิ่มความเร็วได้ง่ายๆ แต่การหยุดและเริ่มแบบนี้มันน่าเบื่อ มันเหมือนกับเส้นทางบนโลก ไม่ว่ารถจะดีแค่ไหนแต่เขาก็ไม่อาจเพิ่มความเร็วได้อีกและต้องลดความเร็วในตอนที่ถึงโค้ง

สำหรับนักรบที่เดินทางด้วยความเร็วเกือบเท่าแสง การหยุดทุกๆ ไม่กี่กิโลเมตรนี้นั้นโคตรจะน่าเบื่อ

“เส้นทางที่ยาวที่สุดนั้นแค่ไม่กี่ร้อยกิโล ข้าต้องลดความเร็วลงเกือบจะ

ทันที ข้าเร่งความเร็วขึ้นอีกไม่ได้ มีแค่รักษาความเร็วระดับต่ำไว้เพื่อ

เลี้ยว” โกลเคน คำรามออกมาและสายตาก็แสดงความคลั่งออกมาด้วย

“ฮ่า ฮ่า โกลเคน ความเร็วของเจ้านั้นน่าตกใจแต่ในที่แบบนี้ เจ้าคง

เดินทางให้เร็วกว่านี้ไม่ได้ แต่ข้าในฐานะที่มีปีก ข้าเก่งเรื่องการเปลี่ยนทิศทางอยู่แล้ว ฮ่า ฮ่า” ไนท์ ตามมาทันจากด้านหลัง

“ฮึ่ม!” โกลเคน ฮึดฮัดและหันกลับไปมอง ไนท์

ครืน!

สายฟ้าถูกยิงออกมาจากตาของ โกลเคน แต่มันก็หายไปทันทีที่ยิง

ออกมา มันเหมือนเป็นงูสายฟ้านับไม่ถ้วนที่ก่อตัวเป็นแหขนาดใหญ่ที่ยิงออกมาใส่ ไนท์ ที่ซึ่งอยู่ด้านหลังเขา เส้นทางนี้ไม่ได้ใหญ่มาก

เท่าไหร่นัก ซึ่งแหสามารถครอบคลุมได้

ฟูมม!

ตาของ ไนท์ ส่องประกายความเย็นชาออกมา เขาเริ่มกลายเป็นลำแสงสีขาวและได้พุ่งทะลุผ่านแหนั้นไป และมันไม่ได้ส่งผลต่อความเร็วของเขา

“เจ้าต้องการที่จะนำข้ารึ? ฮ่า ฮ่า ไนท์ เจ้าน่ะฝันต่อไปเถอะ ข้ามักจะ

นำหน้าเจ้าเสมอ ตราบใดที่มีสมบติ แน่นอนว่าข้าต้องเป็นคนแรกที่ได้

มันไป!” โกลเคน เยาะเย้ยแล้วบินออกไป บางครั้งเขาก็ได้ยิงแหออกไปใส่ ไนท์ ที่อยู่ด้านหลัง ไนท์ ทำได้แต่กัดฟันแน่นเท่านั้น

…

ตอนที่สองคนนั้นสู้กันต่อ ในอีกเส้นทางหนึ่ง

หลัวเฟิง นั้นต่างไป เขาวนไปมา เพราะนักรบทุกคนใช้ความเร็วสูงสุดไม่ได้ มันจึงเป็นธรรมดาที่ หลัวเฟิง จะทำแบบนั้นไม่ได้เช่นกัน แต่เขาก็เปลี่ยนทิศทางได้อย่างคล่องแคล่วและนี่คือข้อดีที่สุดของเขา เขาสามารถใช้ความเร็วมากกว่าของ นาฬิกาม่วง และ ดาบน้ำแข็ง 10 เท่าได้

10 เท่า มันจะเร็วแค่ไหน?

เขาตามทั้งคู่ทัน

“พวกเจ้าอยากจะหนีรึ?” หลัวเฟิง มองไปยังเงาของเผ่าฉี่ฉาง 2 คน

ตรงหน้า มันคือจักรพรรดิทั้งสอง

“เขาตามมาทันแล้ว” นาฬิกาม่วง หันกลับมาและช็อกเมื่อเห็น หลัวเฟิง “หยาง ผู้นี้รวดเร็วอย่างมาก”

“ไม่มีปัญหา ความแข็งแกร่งของเขาน่ะน้อยที่สุด เขาน่าจะเก่งเรื่องการบินและมีประโยชน์ในพื้นที่เช่นนี้” ดาบน้ำแข็ง พูดออกมาอย่างมั่นใจ “นาฬิกาม่วง เราต้องพึ่งความสามารถของเจ้าแล้ว”

“การโจมตีเพียงครั้งเดียวของข้าก็ทำให้เขากระเด็นกลับไปได้” เขา

พูดออกมาอย่างมั่นใจ

หลัวเฟิง นั้นเร็วเกินไป

เขาพุ่งตรงไปข้างๆ พวกนั้น และพยายามที่จะแซงให้ได้!

“กรร…” นาฬิกาม่วง อ้าปากออก และได้มีเสียงคลื่นคำรามพุ่งเข้าใส่

หลัวเฟิง

เกราะสีเงินได้ลบล้างคลื่นของการโจมตีและส่วนที่เหลือนั้นก็ได้โจมตี

เข้าใส่เกราะที่อยู่ข้างใน นี่ทำให้การพลังโจมตีทั้งหมดนี้ถูกป้องกัน

ไว้ได้หมด แม้ว่าจะโดนป้องกันไว้ได้ แต่ความเร็วของ หลัวเฟิง ก็ยังได้รับผลกระทบ

“ฮึ่ม”

เขากระพือปีกสีเงินของเขาและปลดปล่อยการโจมตีออกมา

พัวะ!

เขาเริ่มกลายเป็นลำแสงสีเงินและพุ่งผ่านระหว่างจักรพรรดิทั้ง

สองไป เขารวดเร็วจนพวกนั้นตอบโต้ไม่ทัน

“เร็วเข้า รีบหยุดเขาไว้!” ดาบน้ำแข็ง พูดขึ้นมา “นาฬิกาม่วง

เจ้านั้นเก่งเรื่องหยุดมากที่สุด!”

“บัดซบ”

เขากัดฟันแน่นแล้วคำรามออกมาอีกครั้ง ทันใดนั้นก็ได้มีคลื่นก่อตัวกันเป็นนาฬิกาในอากาศ มันบินไปมาอย่างรวดเร็ว ความเร็วของการโจมตีนั้นเป็นธรรมดาที่จะเร็วกว่าความเร็วของ หลัวเฟิง มันได้ขัง หลัวเฟิง เอาไว้ก่อนจะสั่นไหวอย่างรุนแรง มันได้ระเบิดออกและเข้าโจมตี หลัวเฟิง ไปด้วย

“บัดซบ” หลัวเฟิง ตัวสั่นและความเร็วของเขาก็ลดลง

“มนุษย์ อย่าคิดว่าจะเอาสมบัติไปได้เลย! มันเป็นของข้า!” นาฬิกา

ม่วง คำรามออกมา

“ไป!”

หลัวเฟิง ขยับปีกของตัวเอง ปีกซืออวู๋ นั้นเป็นสมบัติที่สุดยอดอย่างมาก แม้ว่าจะได้รับผลจากการโจมตีแต่ด้วยการสั่นเพียงครั้งเดียว เขาก็ได้พุ่งไปข้างหน้าอีกรอบ จักรพรรดิทั้งสองนั้นไม่มีทางที่จะรับมือได้เลย

“ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าทำไม ไนท์ ถึงเอาเขาเข้ามา การบินของมนุษย์ผู้นี้

ร้ายกาจอย่างมากและความเร็วมันก็น่าตกใจ แม้ว่าจะอยู่ในเส้นทาง

เช่นนี้ แต่เขาก็ยังเดินทางได้อย่างรวดเร็วอยู่ดี” ดาบน้ำแข็ง พูดขึ้นมา

“นาฬิกาม่วง ด้วยความสามารถอันน้อยนิดของเจ้า! ฮ่า ฮ่า…ฝันไปเถอะเรื่องสมบัติ” หลัวเฟิง พูดขึ้น

เขาหักตัวเลี้ยวที่จุดโค้งบนเส้นทางและพุ่งไปต่อ

ไม่นาน นาฬิกาม่วง ก็ไม่เห็น หลัวเฟิง และไม่สามารถที่จะโจมตีอีกฝ่ายได้

“บัดซบ”

“รีบไล่ตามไป”

ทั้งสองกัดฟันแน่นและพุ่งไล่ตามต่อไป

…

ในห้องควบคุม นักรบทั้ง 4 มองไปยังทั้งสองกลุ่มที่ไล่ตามกัน

“เจ้าพวกนี้สุดยอดจริงๆ”

“ยิ่งต่อสู้กันรุนแรงเท่าไหร่ยิ่งดี อันที่จริงแล้วมันจะดีที่สุดถ้าพวกมัน

ฆ่ากันเอง” นักรบชุดคลุมสีทอง พูดออกมาอย่างเย็นชา ในตอนที่เขา

มองไปที่จอ “เผ่าพันธุ์พวกนี้…ตอนนั้นสุดยอดเผ่าพันธุ์ทั้ง 4 ได้ลงมือ

ทำลายบ้านเมืองของเรา และเอามันไปจากพวกเรา ในอนาคต…แน่นอนว่าเราจะให้พวกนั้นรู้ซึ้งถึงการโดนทำลายบ้าง!”

“ใช่ ให้พวกมันรู้ซึ้งบ้าง!”

จักรพรรดิ 4 คนกัดฟันแน่นพร้อมกับความเกลียดที่เพิ่มขึ้น

พวกเขารู้เป็นอย่างดี นี่นั้นเป็นเพียงแค่ฝันในตอนนี้ และพวกเขาไม่มี

ทางที่จะทำมันได้สำเร็จ แม้ว่าเผ่าของพวกเขาจะอยู่ตรงนี้ทั้งหมดและ

แข็งแกร่งขึ้นกว่าแต่ก่อนหลายเท่าตัว…แต่เผ่าพันธุ์ที่สุดยอดก็ยังคง

สามารถบดขยี้พวกเขาได้ง่ายๆ

หลังจากที่ล่าเหยื่อ มาจำนวนมาก เหยื่อนั้นเป็นธรรมดาที่ต้องการจะแก้แค้น

แต่ถ้านักล่ากลัวเหยื่อ พวกเขาคงจะไม่ใช่นักล่า

ฝ่ายอ่อนแอนั้นเป็นเหยื่อ ที่ต้องแข็งแกร่งขึ้น!

จักรวาลมีเผ่าพันธุ์นับล้านและทรัพยากรมากมาย เผ่าพันธุ์ไหนที่มี

ทรัพยากรมากกว่ามันขึ้นอยู่กับว่าใครแข็งแกร่งกว่ากัน!

มันเป็นเรื่องง่ายๆ

“สองเส้นทาง เส้นทางของนักรบ 4 คนนั้น…เป็นเส้นทางที่ใกล้กับ

ห้องสมบัติแรกที่สุด ชายปีกเงินผู้นั้นเร็วที่สุด เขาจะไปถึงห้องแล้ว”

นักรบเสื้อคลุมสีทอง พูดออกมาเบาๆ

…

หลัวเฟิง พุ่งไปตามเส้นทางและทำการสำรวจห้องใหญ่ตามทางอย่าง

รวดเร็ว เขาเห็นว่าทุกห้องล้วนแต่ว่างเปล่า

“หืม?” เขาเห็นห้องที่มีทางเข้าขนาด 100 ม. และมันเปิดออก

ครึ่งหนึ่ง ในห้องมีศพนั้นนอนอยู่

“นี่คือศพของชนพื้นเมือง เขาควรที่จะตายเพราะการโจมตีจิตวิญญาณด้วย” หลัวเฟิง ลดความเร็วลงและเริ่มระมัดระวังมากว่าเดิมในตอนที่เขาไปในพื้นที่ที่ต่างจากเดิม เขามองไปรอบๆ

ลานโปร่งใสข้างใน ตรงหน้านั้น หลัวเฟิง สัมผัสได้ถึงพลังงานที่แผ่ออกมาจากศพนั่น มีชั้นหนังสือสีเงินวางไว้ที่นั่นด้วยและตาของเขาได้เป็นประกายขึ้นมา

ซู่!

เขากระพือปีกของเขาแล้วพุ่งเข้าไปในห้อง

ห้องมีพื้นที่กว่า 100 ม. หลัวเฟิง มองไปและไม่สนใจศพนั้น ในตอนที่เขาสนใจลานที่กว้างกว่า 10 ม. มันก็มีข้อความเบลอๆ อยู่ด้านบน ภาษาข้างในนั้นเป็นภาษาของมนุษย์

“คำพูดจากชนพื้นเมืองของทวีปหลักยาจิน” หลัวเฟิง เรียนรู้ภาษาพวกนี้มานานแล้ว

ด้วยระดับความรู้ที่เขามี เขาสามารถเรียนรู้มันได้ง่ายๆ และใช้ทุกภาษาได้ในไม่กี่วินาที

“นี่มัน…” หลัวเฟิง อ่านมันและเข้าใจทันที

คำพูดนี้เขียนไว้

เผ่าของเราต้องเจอกับความพินาศ กล่องทั้งสามมีแหวนโลกที่ซึ่งมี

สมบัติในตำนาน เก็บเอาไว้ใช้ เพื่อทำให้เผ่าของเรารุ่งเรืองอีกครั้ง ตัว

สลักรับรู้ของกล่องทั้งสามจะทำงานกับคนของเราเอง และไม่มีทางที่

เผ่าอื่นๆ จะทำให้มันทำงานได้

“ช่างเป็นการออกแบบที่ประณีต โลหะเกรด G9 ที่มีการสลักจิตวิญญาณลงไปงั้นรึ?” หลัวเฟิง มองไปยังตัวสลักแต่ละอัน “บางทีข้าคงต้องขึ้นไปถึงระดับอัศวินถึงจะเปิดมันออกได้ แค่โครงสร้างเพียงอย่างเดียวก็น่าจะคุ้มค่า พอๆ กับธาตุผสมนับล้านๆ แต่สำหรับการเปิดมันนั้น…”

“ใครสนกัน ข้าจะจัดการมันในอนาคต”

เขายิ้มและเก็บกล่องทั้งสามลงไป

“ทิ้งสมบัติไว้ซะ!” ดาบน้ำแข็ง พุ่งเข้ามาแล้วกัดฟันแน่นพร้อมกับ

คำรามออกมา

“นี่คือสมบัติของข้า!” ตาของ นาฬิกาม่วง แสดงความบ้าคลั่งออกมา

แม้ว่าพวกเขาจะไม่เห็นกล่องพวกนั้น แต่พวกเขาก็เห็น หลัวเฟิง ยืนอยู่ข้างใน มันไม่ใช่ว่า หลัวเฟิง จะหยุดเพื่อหาสมบัติ ดังนั้นแล้วมันต้องมีบางอย่างที่ทำให้ หลัวเฟิง หยุดอยูที่นี่

“โกลเคน! หยาง ได้สมบัติไปแล้ว!” ดาบน้ำแข็ง คำรามออกมา

พลังงานอมตะของเขาได้แผ่ออกมาและเสียงคำรามนั้นก็ดังก้อง

ความเร็วนี้มันน่าตกใจและเส้นทางที่ โกลเคน เลือกนั้น…ก็ได้มาบรรจบกับเส้นทางที่ หลัวเฟิง เลือก

“สมบัติ?” ตาของ โกลเคน เป็นประกายขึ้นมา

“หยาง ได้สมบัติไปงั้นรึ?” ไนท์ ดูมีความสุข

ซู่! ซู่!

ทั้งสองพุ่งไปตามเส้นทางของเสียงคำรามและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว