ตอนที่ 836 สู้!

ภายในห้องควบคุม น้องสาม และนักรบคนอื่นๆ ต่างก็มองดูด้วยความกังวล

“ไปตายซะ มันจะดีที่สุดถ้าพวกนั้นฆ่ากันเอง” นักรบชุดคลุมสีทอง

พูดขึ้นมาและจ้องไปที่หน้าจอ

“ระวังดีๆ สังเกตทุกการเคลื่อนไหว” นักรบชุดคลุมสีทอง ย้ำ “แม้ว่าเราจะอยู่ระดับจักรพรรดิกันหมด แต่เพราะเราซ่อนตัวกันมานาน

เราจึงไม่เคยสู้กับจักรพรรดิคนอื่นจริงๆ พวกผู้บุกรุกได้ทำการต่อสู้กันมาอย่างยาวนาน…เราต้องสังเกตและรู้กลยุทธของพวกนั้น เราต้องได้รับมรดและสมบัติพวกนั้นมา การพึ่งแค่เพียงแผนอย่างเดียวนั้นไม่พอ เราต้องพึ่งความแข็งแกร่งด้วย”

“ได้”

“อื่ม”

คนอื่นๆ ต่างก็พยักหน้า

พวกเขาได้เตรียมที่จะสู้จนตัวตาย การต่อสู้นี้ส่งผลต่อความเจริญของ

เผ่าพันธุ์พวกเขา

******

ภายในห้องสมบัติห้องแรก

หลัวเฟิง ได้เก็บกล่องทั้งสามไป ดาบน้ำแข็ง และ นาฬิกาม่วง นั้นรีบพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

“นี่คือสมบัติของทั้งเผ่า แน่นอนว่ามันต้องคุ้มค่ามากกว่าระดับจักรพรรดิทั่วไป” นาฬิกาม่วง สื่อสารออกมา “ดาบน้ำแข็ง แม้ว่าเราต้องโดนเผา เราก็ต้องเอาสมบัติมาให้ได้!”

“ข้ารู้” ดาบน้ำแข็ง ตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ออกมา

ในบรรดาทั้งสองคนนั้น ดาบน้ำแข็ง นั้นตัวใหญ่ ส่วน นาฬิกาม่วง นั้น

ตัวเล็กและผอมบาง ในด้านความแข็งแกร่งแล้ว นาฬิกาม่วง อยู่ระดับ

จักรพรรดิระดับสูงสุด ส่วน ดาบน้ำแข็ง นั้นอยู่เพียงระดับสูงเท่านั้น

ด้วยการสื่อสารของทั้งคู่ ความเร็วของทั้งคู่นั้นไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่นิดในตอนที่พวกเขาพุ่งเข้ามาในห้อง

“หืม?” หลัวเฟิง มองไปที่นักรบทั้งสองที่พุ่งเข้ามา

“ฮึ่ม”

หลัวเฟิง พลิกฝ่ามือของตัวเองและดาบเงาเลือดก็ได้ปรากฏออกมา ในเวลาเดียวกันปีกสีเงินด้านหลังก็เริ่มกระพือ

“เถาวัลย์เทียมฟ้า หยุดพวกเขาไว้” หลัวเฟิง สั่งออกมา

มีเส้นเถาวัลย์งอกออกมาจากแขนของเขา ในตอนที่มันถูกยิงออกมา

พวกมันก็เริ่มงอกออกมาอย่างรวดเร็วกลายเป็นใบไม้และเถาวัลย์จำนวนมากที่พุ่งเข้าหาจักรพรรดิทั้งสองราวกับคลื่นยักษ์

แม้ว่า เถาวัลย์เทียมฟ้า จะอยู่เพียงระดับสูงสุด แต่ในด้านของ

ความสามารถในการสร้างใหม่ และความทนทานแล้ว ความแข็งแกร่ง

ของมัน แม้ว่าจะเทียบได้เท่ากับจักรพรรดิระดับต่ำ และความแตกต่างเมื่อเทียบกับ นาฬิกาม่วง และ ดาบน้ำแข็ง นั้นจะมากมาย แต่มันก็สามารถลดความเร็วและหยุดทั้งคู่ไว้ได้ ซึ่งเป็นอะไรที่ง่ายดายมาก

“ดอกไม้เลือด!” นาฬิกาม่วง คำรามออกมา

ผัวะ!

ดอกไม้สีดเลือดสองเส้น ถูกยิงออกมาจากส่วนเอวของเขา แล้วขยายตัวเป็นเส้นเถาวัลย์มากมาย เถาวัลย์นั้นพยายามที่จะแทรกผ่านมาให้ได้แต่ขอบใบไม้นั้นคมกริบ พวกมันเริ่มที่จะกัดไปตามเถาวัลย์พวกนั้น ในด้านของการโจมตีชัดแล้วว่าเถาวัลย์พวกนี้อ่อนแอกว่า มันเด่นเรื่องการเข้ารัดศัตรูเท่านั้น

ทั้งสองได้สู้กันและดูเหมือนจะสูสีกันด้วย

“มันยากสำหรับระดับอมตะ ที่จะมีต้นไม้แห่งชีวิต แต่มันเป็นเรื่อง

ธรรมดาในหมู่จักรพรรดิ พวกเขาจะได้มาก็ต่อเมื่ออยู่ในระดับ

จักรพรรดิระดับสูงสุดแล้วเท่านั้น” หลัวเฟิง ขมวดคิ้วเมือเห็นแบบนั้น

“ข้าไม่คิดว่า นาฬิกาม่วง จะมี ดอกไม้เลือด ระดับสุดยอดได้”

“อย่าคิดหนีเลย!” นาฬิกาม่วง เปลี่ยนจากใบหน้าบิดเบี้ยวเป็น

รอยยิ้ม

“ฮึ่ม” หลัวเฟิง สะบัดตัวและเริ่มกลายเป็นลำแสงที่ต้องการหนีไปยัง

ทางเข้าที่กว้างกว่า 100 ม. มันเป็นปัญหาหากถูกขังไว้ในห้องเล็กๆ ในตอนที่เขาออกไปได้ ทุกอย่างมันจะง่ายดายกว่าเดิม

“แคร่ก…” เสียงหัวเราะดังก้องพร้อมกับเสียงดาบใหญ่ที่ฟันเข้าใส่

หลัวเฟิง

“ทำลาย!”

ลำแสงฉีกผ่านมิติราวกับสายน้ำ ด้วยการที่โดนฟันนั้นทำให้มิตินั้นแตกออกอย่างกับแก้ว แต่มันก็ฟื้นฟูขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ความเร็วของ หลัวเฟิงได้รับผลของมันแม้ว่าเขาจะสลายการโจมตีของอีกฝ่ายได้ก็ตาม ตอนนั้นก็ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาด้านหลังเขา “หยาง ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว!”

“เสือคำราม!” หลัวเฟิง แอบดีใจ

อันที่จริงมันยากสำหรับเขาที่จะหนีจากห้องได้แต่ด้วยการที่ เสือคำรามอยู่ที่นี่แล้ว เขาก็สามารถสู้ต่อได้หรือหาโอกาสหนีได้

“อ่า!”

“เสือคำราม!” เสียงคำรามดังก้องขึ้นมาจากห้อง สีหน้าของ นาฬิกา

ม่วง เปลี่ยนเป็นตะลึง นาฬิกาสามอันปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ซึ่งแต่ละอันทำให้มิตินั้นสั่นเครือ หลังจากนั้นมันก็ได้พุ่งเข้าหา เสือคำราม ที่ถือขวานสองอันอยู่

“ฮ่า ฮ่า…” เสือคำราม หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“แยก!”

เขาใช้ขวานซ้ายป้องกันตัว ขวานขวานั้นฟันลงมา การฟันนี้ทำให้แผ่นดินและท้องฟ้าแยกตัวออก แรงอันน่ากลัวนี้ทำให้มิติรอบๆ นั้นกระจัดกระจาย นาฬิกาม่วง กัดฟันแน่และใช้นาฬิกา ของเขาเพื่อกันการฟันของขวานให้ไปโจมตีไปที่ดอกไม้เลือดแทน

ครืน…ขวานปะทะเข้ากับนาฬิกา

แรงจากการปะทะนั้นทำให้เกิดแสดงประกายส่องออกมา หลังจากนั้น

พวกเขาก็ได้รับพลังจากแรงกระแทรกที่เหลือจากการโจมตีไป โดยไม่

ทำให้หอคอยได้รับความเสียหาย

“ดาบน้ำแข็ง เจ้ากับ ดอกไม้เลือดเข้าไปโจมตีมนุษย์พร้อมกัน! ข้าจะ

หยุด เสือคำรามเอง!” นาฬิกาม่วง คำรามออกมา “เดี๋ยวนะ เมื่อ

โกลเคน มาถึง เราจะต้องชนะอย่างแน่นอน เราไม่จำเป็นที่จะต้อง

เอาชนะพวกนี้ แค่ขวางทางเข้าไม่ให้พวกนี้ออกไปได้ เราจะต้องชนะ

แน่นอน!”

“ไว้ใจข้าได้เลย!” ดาบน้ำแข็ง คำรามออกมา

…

นาฬิกาม่วง และ เสือคำราม สู้กันด้านนอกทางเข้า ส่วน หลัวเฟิง กับ ดาบน้ำแข็ง สู้กันด้านใน หลัวเฟิง พุ่งไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้ว่าเขาจะเอาชนะดาบน้ำแข็ง ได้ แต่ด้วย ดาบน้ำแข็ง กล้าพุ่งเข้ามาขวางเขา พร้อมกับความช่วยเหลือจากดอกไม้เลือด…หลัวเฟิง ก็ไม่อาจที่จะหนีไปได้ง่ายๆ

“โกลเคน!” นาฬิกาม่วง ที่ซึ่งเริ่มจะหมดแรงมองเห็นสายฟ้าพุ่งเข้า

มาและดีใจอย่างมาก

สายฟ้านั้นคือ โกลเคน!

เขาได้พุ่งผ่านเข้ามา!

โกลเคน ได้มาถึงแล้ว!

“หลีกทางข้าซะ!” เขาได้คำรามออกมาและเสียงก็ได้ส่งไปดังก้องใน

หัวของ เสือคำราม การโจมตีจิตวิญญาณอันไร้รูปร่างก็เหมือนกับ

สายฟ้าที่ทรงพลังซึ่งได้เข้าโจมตีจิตตใจของเขา และได้ทำลายจิต

วิญญาณที่อยู่ในร่าง แม้ว่า โกลเคน จะทรงพลังในเรื่องร่างกายไม่ใช่จิตวิญญาณ แต่การโจมตีทางจิตวิญญาณของเขาก็ยังถือได้ว่าทรงพลัง

“อ๊า…” เสือคำราม รู้สึกได้ถึงการสั่นสะเทือนของจิตวิญญาณและ

ทำให้เขาต้องหยุดนิ่ง

ครืน!

เท้าขนาดใหญ่ของ โกลเคน ได้ฟาดใส่หัวของ เสือคำราม บดขยี้อีก

ฝ่าย เสือคำราม กระเด็นอัดเข้ากับกำแพงอย่างแรง กำแพงนั้นสั่นไหวเล็กน้อยและภาพสลักก็ได้ส่องแสงออกมา

“หลีกทางซะ” โกลเคน สื่อสารออกไป

“เข้าใจแล้ว” นาฬิกาม่วง สื่อสารทางจิตวิญญาณไปยังดอกไม้

เลือด “ดอกไม้เลือด ปล่อยให้ โกลเคน ผ่านไป“

ผัวะ!

ทางเข้าซึ่งถูกปิดอยู่ด้วยดอกไม้นั้นได้เปิดออกและให้ โกลเคน ผ่านเข้าไปได้

…

ภายในห้อง

ดอกไม้เลือด และเถาวัลย์เทียมฟ้า เกือบจะกินพื้นที่เต็มไปทั่วทั้งห้อง ทำให้ที่นี่กลายเป็นโลกของต้นไม้และดอกไม้

“มนุษย์!” โกลเคน พุ่งเข้าไปหา หลัวเฟิง

“ตายซะ!”

หอกสายฟ้าได้ปรากฏออกมาในมือของ โกลเคน ในเสี้ยวพริบตาที่

โกลเคน ได้คำรามออกมา ร่างกายของเขาก็หดลงไปขนาดหนึ่ง แต่แสงสีทองรอบตัวเขานั้นเหมือนกับเหล็กสีทองที่ส่องประกาย

ฉากนี้ทำให้ หลัวเฟิง กลัว “เทคนิคขยายร่าง!”

เทคนิคการขยายร่างนี้คือส่วนที่ทำให้ร่างกายนั้นเปลี่ยนไป โกลเคน ได้ใช้ท่านี้ออกมา

ฟิ้ว!

โกลเคน ได้คำรามออกมาพร้อมกันสะบัดหอกและพลังทั้งหมดก็ได้ถูกรวมไปไว้ที่ปลายหอก ด้วยการตัดผ่านพื้นที่แค่เพียงเล็กน้อย มันได้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่เกือบเท่ากับแสง หลัวเฟิง ไม่มีเวลาหลบ เขาทำได้แค่ห่อตัวด้วยปีกในตอนที่ โกลเคน ได้ใช้เทคนิคนั้นออกมา ตอนนั้นเอง ทางเลือกที่เขามีก็แค่ใช้ปีกปกป้องตัวเอง

ชี่! หอกสายฟ้าปะทะเข้ากับปีกสีเงิน

หลัวเฟิง กระเด็นกลับไป และพลังของหอกสายฟ้านั้นยังคงทำการโจมตีกำแพงต่อ เอาจริงๆ แล้วหอกนั้นไม่ได้แทงผ่านปีกของเขา แต่แรงของมันนั้นมากพอที่จะทำให้ หลัวเฟิง ตัวติดกับกำแพงได้

“อะไรกัน” โกลเคน ตกใจอย่างมาก “ข้าทำลายร่างเขาไม่ได้งั้นรึ?”

แม้ว่าเขาจะรู้ว่ามันยากที่จะฆ่าจักรพรรดิได้ แต่มนุษย์ผู้นี้น่ะเป็นแค่

จักรพรรดิระดับสูง ด้วยแรงเต็มที่ที่เขาใช้ออกไป แม้ว่าจะฆ่าอีกฝ่าย

ไม่ได้ เขาก็น่าจะทำลายร่างของอีกฝ่ายได้

“หยาง! ข้าจะหยุด โกลเคน!” ไนท์ ได้พุ่งเข้ามาหา

เสือคำราม กำลังสู้กับ นาฬิกาม่วง

“จักรพรรดิไนท์!!!”

โกลเคน หันกลับมา ตาของเขาแสดงความบ้าคลั่งออกมาเมื่อเห็น

จักรพรรดิไนท์

แม้ว่า หลัวเฟิง จะกันการโจมตีของเขาไว้ได้ แต่ โกลเคน นั้นรู้ดีว่าภัยที่ร้ายแรงที่สุดในนี้คือ จักรพรรดิไนท์ ตามมาด้วย เสือคำราม ยังไงซะทั้งคู่ก็เป็นจักรพรรดิระดับสูงสุด

ภัยที่เล็กน้อยที่สุดคือ หยาง

“ดาบน้ำแข็ง ไปหยุด เสือคำราม” โกลเคน สั่งออกมาทันที “นาฬิกาม่วง แม้ว่าเจ้าต้องเผาร่างอมตะ เราก็ต้องได้สมบัติมา ปล่อย ไนท์

ให้ข้าจัดการ!”

“ได้!” นาฬิกาม่วง กัดฟันแน่นแล้วพุ่งเข้าไปในห้องทันที

ดาบน้ำแข็ง พุ่งไปขวาง เสือคำราม สำหรับ โกลเคน แล้ว…เขาโบกมือข้างหนึ่ง หอกสายฟ้าได้ปรากฏขึ้นมาและสายตาอันเย็นชา

ของเขาก็ได้มองไปยัง จักรพรรดิ ไนท์ ร่างของเขาส่องแสงสีเขียว

ออกมาและด้วยเทคนิคขยายร่าง เขาได้แผ่ความกดดดันที่ไร้รูปร่าง

ออกมาซึ่งทำให้ จักรพรรดิไนท์ ต้องระวังตัว

“เผาร่างอมตะเพื่อเอาสมบัติงั้นรึ?” นาฬิกาม่วง กัดฟันแน่นและ

ดวงตาที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

หลัวเฟิง เหวี่ยบดาบเงาเลือดของตัวเองและมองไปยัง นาฬิกาม่วง

“ดูเหมือนว่าการจะได้สมบัตินี้มา ทุกคนจะต้องเผาร่างอมตะของตน!”  หลัวเฟิง คิด “แต่…ข้าไม่ได้มีร่างอมตะ”

“ส่งสมบัติมา! ไม่งั้น…ตาย!”

ดวงตาของ นาฬิกาม่วง เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

ครืน

นาฬิกาสามอันนั้นหมุนวน พวกมันเกือบจะเหมือนดาวเล็กที่ลุกไหม้

อย่างรุนแรงและพุ่งเข้าใส่ หลัวเฟิง