ตอนที่ 882 หลัวเฟิง ตื่น
เขาไม่สามารถแม้แต่จะรวบรวมความคิด และผนึกจิตจิตวิญญาณของเขาได้ จิตวิญญาณของเขาใกล้จะแหลกสลาย
เหลือเพียงแค่เศษเสี้ยวของความคิด…
เขาพยายามฝืนจิตวิญญาณของเขาค่อยๆ ผสานกัน นี่คือทางรอดจากความตาย…
…
“เจ้ายังคงพยายามต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด เจ้ามาถึงขีดจำกัดแล้ว” พูทิ
ถอนหายใจ
”เจ้าเด็กน้อย เจ้าเหนื่อยเกินไป เพียงแค่เจ้ายอมแพ้” ด้วยพลังที่ไม่น่าเชื่อของเขาในฐานะเจ้าแห่งจักรวาลเขาได้เห็นถึงสภาพจิตใจของ
หลัวเฟิง เขาจึงเริ่มสนใจเด็กคนนี้
“เจ้าใช้เวลาไปแล้ว 6,000 ปี เจ้าได้พยายามต่อสู้อย่างมาก แต่…เจ้า
เพิ่งมีชีวิตอยู่เพียง 10,000 ปี”
“เจ้ายังเด็กเกินไป”
“ยังเด็กเกินไป…” เขาส่ายหัว เขาเป็นลูกศิษย์คนแรกของผู้ยิ่งใหญ่ ในยุคโบราณ
เขาได้ติดตามสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ไปทั่วทั้งจักรวาล และเขาได้ใช้ชีวิตที่
ยาวนานอย่างไม่น่าเชื่อ ในสายตาของเขาอายุการใช้งานของนักรบ
ระดับห้วงมิติ 1,000 ยุค เป็นเพียงแต่การเริ่มเติบโต
สำหรับการต่อสู้เพื่อการสืบทอดของ หลัวเฟิง เวลา 6,000 ปี แต่เขามีชีวิตอยู่เพียง 10,000 ปี ที่ผ่านมาในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้
“กึก กึก…” ร่างกายของ หลัวเฟิง สั่นสะเทือน เพราะเสียงที่ทำให้เลือดสดๆ ไหลออกมาเป็นจำนวนมาก
เกือบจะเหมือนปลาที่กำลังจะตาย…
เขากำลังดิ้นรน!
เขาไม่สามารถยอมตายได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาในที่สุด
******
พูทิ นั่งอยู่บนพื้น เขามองไปที่ หลัวเฟิง ซึ่งอาจตายไปได้ทุกเมื่อ เขาเข้าใจดีว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังต่อสู้ด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามี
“เจ้าน่าประทับใจมาก”
“คนแรกกินเวลา 2,600 ปี ในขณะที่คนที่สองกินเวลา 3,300 ปี แต่เจ้าผ่านไปได้ถึง 6,000 ปี แล้ว มันน่าประทับใจมาก และเจ้าควรจะภูมิใจ แล้วยอมแพ้” พูทิ เห็นได้ชัดว่า หลัวเฟิง กำลังฝืนร่างกาย ขณะที่จิตวิญญาณของเขาเริ่มกระจัดกระจายไป…
“หอคอยดวงดาว!”
“เหตุใดการสืบทอดจึงยากเช่นนี้?” เขาถอนหายใจเมื่อมองไปยัง
ร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดของหลัวเฟิง
…
หลัวเฟิง มีเหตุการณ์เปลี่ยนชีวิตก่อนหน้านี่ นั่นคือเมื่อเขาใช้จิตวิญญาณของเขาในการต่อสู้กับอสูรเขาทอง ในช่วงเวลานั้นเขาควรจะตายด้วยเช่นกัน เขายินดีที่จะใช้ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อฆ่าสัตว์ร้ายนั้น แต่โชคชะตาเล่นตลกกับคน เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ครอบครองร่างของอสูรเขาทอง และเริ่มต้นชีวิตใหม่ทั้งหมด
เขาเป็นความภาคภูมิใจของการต่อสู้อัจฉริยะในจักรวาลของ จักรวาล
แกนวู ศิษย์ของผู้นำเมืองปฐมวัยแห่งความสับสน เขาสังหารนักรบ
อมตะ จนกระทั่งเขาได้ฉายาจักรพรรดิดาบสายน้ำ…
กล้าหาญ!
น่าตื่นเต้น เหลือเชื่อ!
ตอนนี้เขามาถึงจุดนี้อีกครั้ง
นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงในชีวิตครั้งที่สอง
ถ้าเขาประสบความสำเร็จเขาจะอยู่ต่อไป
ถ้าเขาล้มเหลวเขาจะตายไป
…
ร่างกายของเขาเกิดเสียงแตกหักอย่างไม่ตั้งใจ ขณะที่ท่าทางของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ผิวของเขาถูกฉีกขาดออกเป็นชิ้นๆ ยิ่งกว่าคนที่ตายไปแล้ว
ยังมีชีวิตหรือตาย
หลัวเฟิง ต่อสู้บนเส้นเล็กๆ นี้ ลมที่พัดมาจากเขาพัดผ่านเขาไป ด้านหน้าของเขามีความตายรออยู่ แต่ความรักของเขาที่มีต่อครอบครัว ทำให้เขาต้องต่อสู้อย่างหนักเพื่อยึดมั่นในตัวเอง
อย่างไรก็ตามความคิดทุกอย่างมีขีดจำกัด และหากการสืบทอดยังคงมีต่อไป จิตวิญญาณของเขาจะยังคงถูกฉีกขาดอย่างรุนแรงกว่าเดิม!
“ฉันต้องอยู่รอด…ฉันต้องการ…”
หลัวเฟิง เป็นเหมือนคนที่วิ่งบนถนน ที่ถูกไล่โดยรถยนต์ที่วิ่งมาด้วย
ความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างไรก็ตามหลังถูกเร่งขึ้นเรื่อยๆ และ
ค่อยๆ ตามทัน…
ในที่สุดก็จะตามทัน!
******
ภายในพื้นที่หวงห้ามหลายพันแห่งในหอคอยดวงดาว มีหลายคนตกใจจากหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ทำไมพื้นที่หวงห้าม ถึงผ่านไม่ได้?”
เสียงดังก้อง…
เกือบจะเหมือนกับยักษ์ที่สั่นสะเทือนทุกพื้นที่อย่างรุนแรง ทั้งหอที่สูง
เก้าปีแสงสั่นสะเทือน อย่างไรก็เพราะมีวังวนทั้งเก้ารอบๆ มันก็ยากที่
จะบอกได้ว่า เกิดอะไรขึ้น
…
พร้อมกับภายในพื้นที่หวงห้าม ที่อันตรายอย่างไม่น่าเชื่อ ท่ามกลาง
พลังงานมากมายพระราชวังเปล่งประกายด้วยแสงสีเขียวขึ้นมา
ลูกน้องหลายคนที่อยู่ภายในเป็นอัศวินทั้งหมด
“หือ?” ด้านบนบัลลังก์ขนาดยักษ์ ชายร่างสูงตระหง่านกว่า 90,000
กิโลเมตร นั่งอยู่ที่นั่นฟังรายงานจากลูกน้องของเขา ทันใดนั้นท่าทาง
ของเขาก็เปลี่ยนไป เขามองออกไปไกล เกือบจะเหมือนกับว่าเขา
มองเห็นผ่านช่วงเวลาและอวกาศ มองไปยังหอคอยดวงดาว
“ขั้นตอนการสืบทอดของหอคอยดวงดาว ได้ผ่านมาเป็นเวลานาน
แล้ว เจ้าเด็กนั้นใช้เวลาผ่านไปนานมาก”
“ฮ่าๆ…”
“นับล้านล้านปีแห่งการรอคอย การต่อสู้ในโลกได้สร้างนักรบที่พิเศษ
ขึ้นมาแล้ว”
เขาลุกขึ้นอย่างกระทันหัน
หวืด!
หายตัวไปจากสายตา
…
“สำเร็จ? ” พูทิ ตกใจ เขามองไปที่ หลัวเฟิง ที่หยุดสั่น เขารู้สึกว่า
ความรู้สึกของ หลัวเฟิง ค่อยๆ จางหายไป เกือบจะใกล้ถึงจุดจบแล้ว เขาคิดว่าอีก 2-3 ปี ข้างหน้า หลัวเฟิง ใช้เวลา 6,092 ปี แล้ว
อะไรคือ 2-3 ปีก่อน หลังจากผ่านมาหลายพันปี?
ทุกคนคงรู้ว่าตอนจบกำลังจะมาถึง
แม้ว่าเขาจะต่อสู้อย่างหนักและไม่พลังงานเหลืออยู่ เขาก็จะหยุด
เคลื่อนไหวโดยสิ้นเชิง
และก่อนหน้านี้คริสตัลนั้นได้หลอมรวมกับดวงวิญญาณของเขาอย่าง
สมบูรณ์ การหลอมรวมนั้นประสบความสำเร็จ
ชะตากรรมที่ถูกกำหนด!
อันที่จริงถ้า หลัวเฟิง ไม่ได้มีจิตใจที่แข็งแกร่ง ทนทานต่อความเจ็บปวดมานานนัก วิวัฒนาการจะไม่เกิดขึ้น เมื่อ 3,200 ปี มาแล้ว หากปราศจากวิวัฒนาการนั้น…ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาคงจะไม่ได้ใช้เวลาอีก 3,000 ปี
แม้จะมีวิวัฒนาการนั้น
ถ้าเขาไม่ได้ยึดมั่นในความคิดของเขาเป็นเวลาเกือบ 500 ปีแล้ว…
ช่วงเวลาสุดท้ายนี้! วิวัฒนาการขั้นสุดท้าย!
แม้จะมีปาฏิหาริย์ หนึ่งคุณต้องพยายามอย่างมากเพื่อสร้างโอกาส!
“ความสำเร็จ!” หลัวเฟิง ลืมตาของเขา ด้วยพลังงานโลก เขาสะบัดเลือดทั้งหมดในร่างกายของเขา ดวงตาของเขาเหนื่อยล้า และเบื่อหน่ายอย่างเหลือเชื่อ “ฉันประสบความสำเร็จ ฉันทำได้ ฉันสามารถกลับมาหาพวกคุณทั้งหมด…”
เขาผ่อนคลายและร่าเริง
ความเมื่อยล้าที่รุนแรงในจิตวิญญาณของเขา และใช้พลังงานของเขา
หวืด!
หลัวเฟิง ผู้นั่งไขว้ขาตลอดเวลานี้แม้ในขณะที่อยู่ใกล้ความตาย แต่ตอนนี้เขาล้มลงและนอนบนพื้นดิน เขาหลับลึกลง
“เขาหลับไป?”
“เขาหลับไปจริง?” พูทิ ยิ้มให้กับเรื่องที่เกิดขึ้น “เป็นเรื่องที่หาได้ยาก
ที่นักรบระดับห้วงมิติจะหลับไปเพราะความเมื่อยล้า”
อมตะจะตกอยู่ในอาการโคม่าเมื่อพวกเขาสูญเสียพลังของร่างกายอมตะของพวกเขามากเกินไป
และช่วงเวลาที่จิตวิญญาณของระดับห้วงมิติ จะพังทลายลง เว้นแต่ว่า
มันก็เหมือนกับสภาพของ หลัวเฟิง ที่เขาฝืนจิตวิญญาณมากเกินกว่าขีดจำกัด ของจิตวิญญาณของระดับห้วงมิติ ดังนั้นเขาจึงหลับทันทีหลังจากที่ประสบความสำเร็จ จิตใจของเขาเหนื่อยเกินไป ต้องใช้เวลาในการฟื้นฟู
อย่างไรก็ตามนักรบทั่วไปซึ่งสามารถปลดปล่อยพลังชีวิตของตน
ได้ มันถูกมองว่าไม่แย่มากนัก แต่สำหรับระดับห้วงมิติ ที่จะสูญเสียสติจากความเมื่อยล้าเป็นเรื่องที่หายากอย่างไม่น่าเชื่อ
…
1 เดือน…2 เดือน…3 เดือน…
สำหรับระดับห้วงมิติ ที่เหนื่อยจนเขาต้องนอนหลับ นอนหลับไปตาม
ธรรมชาติกินเวลานาน อย่างไรก็ตามในขณะที่จิตวิญญาณของเขายังคงสมบูรณ์อยู่มันจะไม่มีอันตราย ตราบเท่าที่ยังไม่ฟื้นคืนจากอาการโคม่า
หลัวเฟิง นอนมานานกว่าเก้าปี!
เขาไม่เคยฝันเหมือนอย่างนี้มานานแล้ว เขานอนอยู่ในพระราชวัง
เจ้าของหอคอยดวงดาวยิ้มขณะที่เขานอนอยู่ที่นั่น ดูเหมือนเขาจะฝันถึงสิ่งที่มีความสุข ขณะนี้สิ่งที่อยู่ข้างๆ เขาในพระราชวัง…สิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวสองคน ที่แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อของจักรวาล กำลังเฝ้าดูตาของ หลัวเฟิง ค่อยๆ ลืม
เขานอนหลับลึกจนฝันถึงหลายสิ่งหลายอย่าง เห็นได้ชัดว่าชีวิตของเขาฟื้นขึ้นมาได้สำเร็จ เมื่อความฝันของเขาเสร็จสิ้น เขาก็ลืมตาขึ้น
“เด็กน้อย…” เสียงอบอุ่นดังขึ้น เช่นเดียวกับเสียงที่ดังจากกระดาน
โลหะสีดำ ทำให้ หลัวเฟิง ยืนขึ้นทันทีและหันกลับ
มีเงาสองดวง
หนึ่งคือเจ้าแห่งจักรวาล พูทิ ที่คุ้นเคย ในเวลานี้เขานั่งไขว้ขาและเก็บ
พลังไว้ และตรงกลางนั้นมีเงาขนาดใหญ่กว่า 900 เมตร เขาสวมเกราะสีเขียวทั่วไป และมีเขาที่โปร่งแสงสองแฉกบนหน้าผากของเขา เขามองลงไปที่ หลัวเฟิง
พลังอันกว้างใหญ่ของเขาปกคลุมทั้งพระราชวัง
ท่ามกลางพลังงานอันกว้างใหญ่ หลัวเฟิง รู้สึกเหมือนกับมนุษย์ทั่วไปที่ถูกดวงอาทิตย์ปกคลุม มีความรู้สึกที่ไม่เป็นภัยคุกคาม แต่มันก็
สะดวกสบายมาก นอกจากนี้ยังทำให้เขาตระหนักว่านี่ไม่ใช่ความกดดัน แต่เป็นพลังงานธรรมชาติที่ปล่อยออกมา แค่พลังงานเพียงอย่างเดียวนี้ไกลเกินกว่า พูทิ และแม้กระทั่งผู้นำเมือง…
“กฎจักรวาล ข้าไม่สามารถรู้สึกถึงพวกมันได้เลย” หลัวเฟิง ตกใจมาก
“นี่เป็นไปได้อย่างไร?”
“ทำไมข้าถึงไม่รู้สึกถึงพลังกฎต่างๆ?”
บรรดานักรบที่ได้รับการฝึกฝนในการทำความเข้าใจกฎ และและยิ่งทำความเข้าใจได้มากเท่าไหร่ พวกเขาจะฝึกฝนได้เร็วขึ้น อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเป็นร่างกายมนุษย์หรือร่างกายของโมชาน หรืออสูรเขาทอง เขาก็ไม่รู้สึกถึงกฎใดๆ…
สิ่งที่อยู่ต่อหน้าเขา พลังงานชีวิตของเขาก้าวข้ามกฎของจักรวาล
“นี่คือพลังแห่งความยิ่งใหญ่?” หลัวเฟิง มองไปที่สิ่งมีชีวิตอันเก่าแก่สูงตระหง่านกว่า 900 เมตรนี้ “แม้กฎของจักรวาลจะไม่ตรงกับเขา นั้นก็ไม่น่าแปลกใจที่เขาสามารถสร้างคู่มือทั้งเก้านั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ขัดต่อกฎจักรวาลทั้งหมด นี่ช่างเหลือเชื่อเกินไป…เกินไป…”
ร่างที่สูงกว่า 900 เมตรทำให้ตกใจ หลัวเฟิง
มนุษย์แทบจะไม่เคยสูง เขาไม่รู้ว่านี่เป็นขนาดปกติจากร่างกายเดิมที่สูงประมาณ 90,000 กิโลเมตร ในรูปแบบของชีวิตที่ไม่เหมือนใครในแง่ของความสามารถและระดับสายเลือดมันสูงกว่าอสูงเขาทอง อย่างไรก็ตามเพื่อเข้าไปในพระราชวังเพื่อต้องการดู หลัวเฟิง เขาหดตัวลงมาเหลือ เพียง 900 เมตร
“ขอแสดงความยินดี นับจากนี้ไปเจ้าเป็นผู้นำของเผ่าพันธุ์บนโลก เจ้า มีสิทธิ์ที่จะกลายเป็นนักรบที่สมบูรณ์แบบของจักรวาล!” เสียงของคนสูงตระหง่าน ดังขึ้นในห้องโถง เสียงพุ่งตรงเข้าไปในหัวใจ หลัวเฟิง
ด้านข้าง พูทิยิ้มให้กับเขา และมีความสุขกับเขา “ศิษย์น้องคนที่สามขอแสดงความยินดี”