ตอนที่ 888 การกลับมาของหลัวเฟิง

จักรวาลเสมือนภายในบ้านของ หลัวเฟิง ในเขตหลัก

“หืม?” หลัวเฟิง เพิ่งจะเชื่อมต่อเข้ามาและตระหนักได้ว่าเขามีจดหมายเต็มไปหมด

“เยอะมาก” เขาอึ้ง เขาแตะไปที่อากาศตรงหน้าและได้มีหน้ากระดาษโผล่ออกมาและเขาก็เริ่มทำการอ่านมัน

“เจ้าเมืองปฐมนคร ได้พยายามติดต่อเขาสองครั้ง ทรูหยัน 9 ครั้ง โบ

แลน 1 ครั้ง หลู่โจว 2 ครั้ง เกาชาง 2 ครั้ง”

“หลัวปิง 18 ครั้ง หลัวไฮ่ 21 ครั้ง หลัวฮว๋า 3 ครั้ง พ่อ 3 ครั้ง แม่ 80

ครั้ง สำหรับ สวีซิน เธอได้ติดต่อเขา 38,192 ครั้ง!”

ข้อความพวกนี้ทำให้ หลัวเฟิง อึ้ง

นอกจากอาจารย์ของเขา,เพื่อนและครอบครัว ยังมีเพื่อนคนอื่นจาก

พันธมิตรหง บางคนได้ส่งคำเชิญให้ จักรพรรดิดาบสายน้ำ เพื่อไปทำ

การสำรวจเขตกับพวกนั้น บางคนต้องการขายของให้กับเขา บางคน

ต้องการให้ช่วย…

…

ข้อความของ อาจารย์เจ้าเมืองนั้นก็เป็นข้อความง่ายๆ “มาหาข้าให้เร็วที่สุด!”

ข้อความของ ทรูหยัน บอกว่า “ถ้าเจ้ารอด ไม่ต้องรีบ จัดการกับ

ครอบครัวก่อนค่อยมาหาข้า”

…

โบแลน และเพื่อนที่ดีของเขาเพิ่งจะเป็น ระดับห้วงมิติ ได้ไม่นาน

สำหรับเพื่อนเขา เกาชาง ที่ซึ่งเจอที่ ดาวมังกร เมื่อนานมาแล้ว อีกฝ่ายได้ส่งข้อความมาบอกเขาว่าอีกฝ่ายได้ตัดขาดจากครอบครัวและได้ทำการสำรวจจักรวาลมาหลายปี ในที่สุดก็ได้พบบางอย่างเข้า ข้อความนี้เต็มไปด้วยความยินดีและรอให้ หลัวเฟิง ตอบกลับแต่ข้อความนี้ส่งมาเมื่อ2,000 ปี ก่อน…และ หลัวเฟิง ไม่ได้ตอบกลับเลย

…

สำหรับครอบครัวของเขา พวกนี้ต่างก็กังวล

“สวีซิน” เขามองไปยังข้อความที่เธอส่งมา ข้อความพวกนี้ส่งมาใน

ตอนที่เขาเริ่มปีที่ 6,000 ของการสืบทอดความเป็นความตาย มันส่งมาเกือบทุกวัน บางวันสองครั้ง ภายในหลายร้อยปี ที่ผ่านมา มันมีข้อความกว่า 30,000 อันจากเธอ

เขารีบอ่านมันอย่างรวดเร็ว

“เฟิง แผนการปกป้องครอบครัวเจ้าเกือบจะสำเร็จแล้ว ฉันผ่อนคลายลงอย่างมากและรอคุณกลับมา ตระกูลหลัวจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม”

“เฟิง ตอนนี้ฉันอยู่ในหมู่ดาวนอร์บิท มันเป็นดวงดาวที่สวย ฉากที่นี่ก็

สวยงามมีเพียงแค่เย็นนิดหน่อยเท่านั้น…”

“เฟิง ฉันได้พบปัญหาในวันนี้ ฉันไม่คิดว่าหลังจากที่เชื่อใจเธอมานาน

เธอยังกล้าทำกับฉันแบบนี้ ฉันเดาว่าคุณาคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับใจ

ของคน ดูเหมือนจะถูกต้อง ฉันไม่เคยเห็นพวกลูกน้องมาหลายร้อยปี

แล้ว…”

…

ข้อความมากมายเหมือนกับไดอารี่ที่บันทึกชีวิตของเธอ ดีใจ ปัญหาและหลายอย่างมากมายมากว่าร้อยๆ ปี

คำพูดพวกนั้นเต็มไปด้วยความกังวล เจ็บปวดที่มาจากภายใน แม้แต่

ตอนที่เธอพูดเรื่องที่น่ายินดี มันก็ทำให้ หลัวเฟิง รู้สึกกังวล

“ปัญหา”

“ข้อความนี้แน่นอนว่าต้องเต็มไปด้วยปัญหา” หลัวเฟิง รู้สึกขมขื่นในใจ

ย้อนกลับไปตอนที่เขารับการสืบทอดความเป็นความตาย ในตอนที่เขารู้สึกได้ถึงอันตราย ตอนนั้นเขาจึงไม่สนใจข้อความที่ส่งมาตลอดช่วง 6,000 ปี ในตอนที่เขาทำมันสำเร็จ เขาไม่คิดว่า…การสืบทอดนี้จะกินเวลากว่า 6,000 ปี มันมากเกินไป

“พวกเขาต้องกังวลอย่างมากแน่เมื่อดูจากข้อความเหล่านั้น” หลัวเฟิง เดาได้จากปฏิกิริยาของพวกนี้

“อาจารย์เจ้าเมือง และ ทรูหยัน ข้าจะไปเยี่ยมพวกเขาทีหลัง” เขาคิด

“พวกเขาไม่สนว่าต้องรอข้าไปอีกสักหน่อย”

“ข้าจะไปเยี่ยมครอบครัวข้าก่อน”

ซู่!

เขาเข้าไปในอ่าวเก้าดาว ของเกาะภูเขามังกรดำทันที

******

อ่าวเก้าดาว นอกจากเขตที่พักสามอันหลักซึ่งเป็นของ หลัวเฟิง แล้ว

เทพสายฟ้า และ หง สิ่งมีชีวิตในมิติอื่นๆ ทั้งหมดนั้นมาจากตระกูลหลัว และสิ่งก่อสร้างที่ได้ทำการปรับเปลี่ยนล้วนแต่ได้มาตรฐาน

ที่พักของ หลัวเฟิง ไม่ได้เปลี่ยนแปลงจากเดิมกว่าหมื่นปี

เพราะมันมีความหมายและฐานะพิเศษ สมาชิกทั่วไปจึงไม่อาจที่จะเข้าไปได้ ที่สนามหญ้าด้านหน้าที่พักตอนนี้มี หลัวปิง ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หินและบนโต๊ะนั้นก็มีขวดไวน์พร้อมกับขวดที่ว่างเปล่านับสิบ เขานั่งดื่มไม่หยุด หน้าผากของเขาบ่งบอกได้ถึงความกังวล

“หืม?” หลัวเฟิง โผล่ออกมาด้านหน้าที่พัก สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นฉากตรงหน้า

“หลัวปิง เกิดอะไรขึ้น?”

เขาไม่คิดมาก่อนว่าลูกชายคนโตของเขาจะใช้ไวน์เพื่อลืมปัญหา จาก

เด็กสองคน หลัวปิง นั้นคือคนที่ใจเย็นที่สุดและเขาสามารถที่จะจัดการเรื่องมากมายของตระกูลได้ เขาถือว่าเป็นหนึ่งในผู้นำตระกูล

“ข้าขอสั่งให้ทุกคนออกไปจากที่นี่ เหลือไว้แค่เรา!” หลัวเฟิง รู้สึกได้ว่ามีคนด้านหลังเขาและเขาก็ได้ตะโกนออกมาพร้อมกับโบกมือ

“หลัวปิง”

เสียงหนึ่งดังขึ้นมา

เสียงนั้นสงบเหมือนกับมหาสมุทรแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเต็มไปด้วย

พลังงาน นักรบที่แข็งแกร่งที่พูดกับคนอ่อนแอจะทำให้เกิดความรู้สึกที่แตกต่างกันขึ้นมา จิตใจและสติ หลัวเฟิง เป็นธรรมดาที่จะส่งผลต่อคนอื่น

หลัวปิง อึ้ง เขารีบหันกลับมาทันที

ด้านหลังเขา…

เงาที่ยืนอยู่นั้นเป็นคนธรรมดา แม้ว่าจะเตี้ยกว่าเขาเล็กน้อยแต่เงานั้น

คือเสาหลักของตระกูลหลัว!

เสาหลักของโลก!

“พ่อ!” หลัวปิง ตาเบิกกว้าง เขาทิ้งขวดไวน์จนมันตกไปที่พื้นหญ้า

ก่อนจะมีไวน์ไหลออกมา

“พ่อ พ่อ” เขารีบวิ่งเข้าไปด้วยความตื่นเต้นและกอด หลัวเฟิง

เอาไว้

“ฮ่า ฮ่า…” หลัวเฟิง หัวเราะออกมา “เกิดอะไรขึ้น ทำไมเจ้าถึงต้องมาดื่มแบบนี้”

“ข้าเครียด” เขาลุกขึ้นยืนพร้อมปาดน้ำตา เขารู้สึกได้ว่าความกังวลไม่รู้จบที่มีในใจนั้นหายไปทันที เขาไม่เคยอยู่ในความเครียดแบบนี้มา

ก่อนแต่เมื่อ หลัวเฟิง กลับมา ทุกอย่างนั้นหายไปพร้อมกับสายลม พวกเขาไม่ต้องกังวลกันอีกต่อไปแล้ว

“แม่ของเจ้าไปไหนกัน?” เขาถามออกมา “พาข้าไปหาเธอที”

“ตอนนี้เธอกำลังเจรจากับตระกูล ลูซี่ ของจักรวรรดิหมอกทอง” หลัวปิงพูดขึ้นมา

“เจรจา?” หลัวเฟิง คิ้วขมวด

“อืม” หลัวปิง พูดขึ้นอย่างหมดหนทาง “พ่อ ตั้งแต่ที่ท่านส่ง

ข้อความนั้นมาที่ตระกูล เราต่างก็กลัว”

“ข้าไม่ได้บอกว่าข้าตาย ข้าแค่ตกอยู่ในปัญหา” หลัวเฟิง ตอบกลับ

“เรารู้ว่าท่านยังมีชีวิตอยู่ เมื่อเห็นดิฟาน และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ มันเป็น

ธรรมดาที่หมายถึงท่านยังมีชีวิตอยู่ แต่ข้อความของท่านบอกว่าท่าน

กำลังตกอยู่ในอันตรายและอาจจะไม่ได้เจอท่านสักพักและยิ่งนาน

เท่าไหร่มันยิ่งเลวร้ายกว่าเดิม เวลาสั้นๆ นั้นอาจจะหมายถึงหมื่นปี และยิ่งนานก็อาจจะหมายถึงล้านปี ตระกูลต่างก็เริ่มกังวลและมีแค่คุณปู่กับคุณย่าพร้อมกับคุณน้า ท่านแม่และน้องชายเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ สำหรับตระกูลแล้ว…เราเริ่มที่จะจัดการดูแลใหม่ เราบังคับใช้การจัดการที่เคร่งครัดกว่าเดิม ตัดสมาชิกที่แย่ที่ซึ่งนำศัตรูมาให้เรา”

ตระกูลของ หลัวเฟิง อยู่ที่นี่มากว่าหมื่นปี ดังนั้นจำนวนคนของตระกูลจึงมากจนน่าตกใจ

ศิษย์และสมาชิกหลายคนที่ไม่มีสิทธิ์จะใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา ยังไงซะด้วยจำนวนของพวกเขาตอนนี้…แม้ว่าจะมีดาวกว่า 10,000 ดวงก็ไม่เพียงพอให้พวกเขาอยู่ มันชัดแล้วว่ามนุษย์ขยายพันธุ์กันได้เร็วแค่ไหน!

จริงๆ แล้วตระกูลใหญ่ๆ มากมายในจักรวาลนั้นมีคนเพียงพอที่จะยึดได้ทั้งจักรวาลหนึ่ง หรืออาจจะเป็นร้อย นี่เป็นเรื่องธรรมดาอย่างมาก

“ตระกูลหลัวของเรานั้นเติบโตอย่างรวดเร็ว ในตอนที่ท่านอยู่ที่นี่เพื่อทำการควบคุมนั้นมันยังดูเข้าท่าอยู่”

“แต่เพราะ…”

“ดังนั้นเราจึงทำการควบคุมกฎและเริ่มที่จะตัดพวกล้าหลังของตระกูล

ไป ธุรกิจได้เติบโตและได้ออกจากจักรพรรดิแกนวู มานานแล้ว เราไม่

คิดว่าไม่กี่สิบปีก่อน ตระกูล ลูซี่ ของ จักรวรรดิหมอกทอง จะปฏิเสธเรา เพราะปัญหาของพวกศิษย์ระดับสูงที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ! ตระกูลนั่น…คือตระกูลที่ยิ่งใหญ่ใน จักรวรรดิหมอกทอง และหัวหน้าตระกูลนั้นคือ

จักรพรรดิ จินทา ข้ายังได้ยินมาว่าอาจารย์ของเขาเป็นอัศวินด้วย!”

“หลังจากที่เรื่องนี้เลวร้ายขึ้นมา ข้าได้ยินว่าเขาได้ส่งข้อความไปหาท่านให้ไปจัดการมันเป็นการส่วนตัว”

“แต่จักรวาลเสมือนของท่านนั้นปิดมานาน”

“แม่ถึงกับบอกว่ามีข่าวลือรอบๆ เขต ว่าท่านนั้นตายไปแล้ว”

หลัวปิง พูดขึ้นมา “พวกคนรับใช้ในที่พักของท่านไม่เห็นท่านกว่า 6,000 ปี การที่ ระดับห้วงมิติ ที่อยู่ได้ 10,000 ปี นั้นหายตัวไปกว่า 6,000 ปี นั้นเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ”

หลัวเฟิง พยักหน้า

อันที่จริง…มันก็มีข่าวลือว่าเขาตายไปแล้วจริงๆ

“จักรพรรดิจินทาอาจจะรู้เรื่องนี้และไม่ได้ห้ามตระกูลของเขาไว้ บางที

เขาต้องการใช้โอกาสนี้ในการบังคับให้เรายอมแพ้กับเขา” หลัวปิง พูดขึ้น

หลัวเฟิง พยักหน้าอย่างเย็นชา “ไม่ว่าข้าจะอยู่รึตาย แค่ข่าวนี้น่ะประมาณค่าไม่ได้ โดยเฉพาะเผ่าพันธุ์อื่นๆ ในจักรวาล…พวกมันต้องการจะรู้ความจริงเรื่องนี้ จินทา นั้นเป็นแค่ศิษย์ของอัศวินแต่เขายังกล้าที่จะทำถึงขนาดนี้ ไปกันเถอะ พาข้าไปหาแม่ของเจ้า”

…

หาดเก้าดาว ที่พักของตระกูลหลัว

“ท่านหญิงลู่ ตระกูล ลูซี่ ของเราเคารพท่าน หลัวเฟิง อย่างมาก ดังนั้นเราจึงทนเรื่องนี้มาโดยตลอดแต่นี่มันไม่ได้หมายความว่าเราจะยอมให้รังแกแต่โดยง่าย นี่คือเส้นตายของเรา…ตราบใดที่ท่านชดใช้ให้กับเรา ทุกอย่างก็ถือว่าหายกัน” ผู้เจรจาของตระกูล ลูซี่ คือยักษ์เกราะทองที่มีจมูกช้าง

สวีซิน นั่งอยู่งตรงนั้น

เธอจะตกลงได้หรือ?

ด้วยการโดนกลั่นแกล้งแบบนี้ หากเธอยอมคุกเข่าให้ ข่าวลือก็จะยิ่งลามไปมากกว่านี้และตระกูลอื่นๆ จะเริ่มสงสัยจริงๆ ว่า หลัวเฟิง ได้ตายไปแล้ว เมื่อเป็นแบบนั้นมันก็จะยิ่งมีปัญหามากกว่าเดิม

“ท่านหญิงลู่ การเจรจาของเราดำเนินมากว่า 7 วันและวันนี้คือวัน

สุดท้าย ถ้าไม่มีทางแก้ปัญหา ตระกูลของเราคงจะต้อง…”

ปัง!

ประตูได้เปิดออกอย่างแรง ทุกคนต่างก็ช็อก นี่คือการเจรจารที่สำคัญ

ใครกันที่กล้าบุกเข้ามาแบบนี้?

เงาใส่เกราะสีเงินเดินเข้ามา

ความกดดันที่ไร้รูปร่างแผ่ออกมา…แค่ความกดดันจากสติของเขาก็แผ่ไปทั่วแล้ว…

มันทำให้ทุกคนจากตระกูล ลูซี่ ต้องหน้าซีด

“ตระกูล ลูซี่? จักรพรรดิ จินทา?”

“บอกเขา!” เด็กหนุ่มชุดเกราะสีเงินมองไปยังผู้นำตระกูลอย่างเย็น

ชา “ใครที่กล้ากลั่นแกล้งตระกูลของข้า เขาคงต้องกล้าอย่างมาก ข้า

สงสัยจริงๆ ว่า…ใครกันที่มอบความกล้าแบบนั้นกับเขา เขาได้ติดต่อกับเผ่าพันธุ์อื่นรึเปล่า? บอกเขา หากไม่มีคำตอบที่เหมาะสม ข้าไม่สน…ที่จะฆ่าเขาและกวาดล้างทั้งตระกูล ลูซี่!”

ทุกคนในห้องโถงต่างก็ช็อก

“หัวหน้าตระกูล ลูซี่ ของเรา…” ยักษ์ที่มีจมูกช้างนั้นพูดออกมา

ตะกุกตะกัก

“จักรพรรดิชั้นต่ำ ฮึ่ม” หลัวเฟิง ฮึดฮัดออกมา “จำไว้ว่าข้าต้องการ

คำตอบที่เหมาะสม ถ้าไม่ดีพอ เจ้าจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

พวกที่อยู่ด้านข้างต่างก็ช็อกจนเงียบสนิท

“ออกไป” หลัวเฟิง สั่ง

พวกนั้นต่างก็โค้งให้ด้วยความเคารพแล้วออกจากห้องไปก่อนที่จะ

หายไป พวกนั้นไม่กล้าที่จะหายไปต่อหน้า หลัวเฟิง เกียรติของพวกเขาโดนบดขยี้

…

ภายในห้องโถง

ทุกคนในตระกูลหลัวต่างก็ดูยินดี สวีซิน ยังคงยืนอยู่กับที่ ตัวของเธอสั่นด้วยความตื่นเต้นในตอนที่มองมาที่เขา

“มัน คงลำบากสำหรับคุณ” หลัวเฟิง หันไปหาภรรยาและจับมือของเธอเอาไว้

คนอื่นๆ ต่างก็ออกไปอย่างนอบน้อม

มีแค่ หลัวเฟิง และเธอที่เหลืออยู่

“คุณกลับมาก็ดีแล้ว” เธอมองไปที่เขาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมา

“ทุกอย่างเป็นไปได้ดี ผมสัญญากับคุณว่าจะไม่มีใครรังแกตระกูลเราได้อีก ไม่มี” หลัวเฟิง ลูบหน้าของเธอ เมื่อนึกถึงข้อความ 30,000 อันที่เธอส่งมา เขาก็รู้สึกเสียใจ เขา…ติดค้างเธออย่างมาก

“ตราบใดที่คุณกลับมา มันก็เพียงพอแล้ว” เธอพูดออกมาเบาๆ “กอดฉันที”

“อืม” หลัวเฟิง พยักหน้า

พวกเขากอดกันสักพัก เธอเอาหน้าแนบอกเขา แม้ว่ามันจะเงียบแต่เธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่น ใจที่เต้นและพลังงานของเขา

หลังจากนั้นสักพัก…