ตอนที่ 1039 กรอกยา

เซียวหวงโมโหจนแค่นหัวเราะดัง “เสด็จพี่ ท่านเลอะเลือนหรือ เด็กน้อยสองคนแม้ไร้บิดา แต่ก็ยังมีราชวงศ์หนุน พวกนางเติบโตขึ้นก็จะได้รับพระราชทานแต่งตั้งเป็นท่านหญิง ท่านหญิงจะมีชีวิตที่ไม่ดีได้อย่างไร หรือเสด็จพี่คิดว่าหากพวกนางมีน้องชายน้องสาวกำเนิดจากอนุ ก็จะทำให้พวกนางมีชีวิตที่ดีได้”

เซียวหวงพูดไปพลางขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้นางยังไม่ได้ตัดสินใจจะลงดาบที่ผู้ใดดี ตอนนี้คิดแล้วว่าจะลงดาบที่จวนอวิ๋นซานป๋อ

ผู้ใดให้พวกเขามาหาเรื่องนางกัน

ตอนแรกอวิ๋นซานป๋อยังดำรงตนสงบเสงี่ยมดี แต่สองปีมานี้เพราะบุตรชายทั้งสองของตน คนหนึ่งได้เป็นเจ้ากรมกรมอาญา คนหนึ่งเป็นราชบุตรเขย ก็คิดไปเองว่าตนเองไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ในบรรดาคนที่คัดค้านการแต่งตั้งรัชทายาทหญิง ก็มีอวิ๋นซานป๋อหยางเฉิงเช่นกัน

เซียวหวงคิดไปพลางมองไปยังเซียวฉานกล่าวว่า “เสด็จพี่ ตอนนี้ทรงคิดเช่นไร เก็บเด็กคนนี้ไว้หรือไม่”

เซียวฉานได้ฟังเซียวหวงก็ขอบตาแดงส่ายหน้า “ข้าไม่อยากให้เก็บเด็กคนนี้ไว้”

“ในเมื่อไม่คิดให้เก็บไว้ ก็ให้ยาตกโลหิตนางชามหนึ่งก็ได้ ไยต้องมากลัดกลุ้มใจตนเองเช่นนี้ด้วย”

เซียวหวงเอ่ยอย่างไม่รู้สึกยี่หระอันใด ทำเอาองค์หญิงใหญ่นิ่งอึ้ง “หากทำเช่นนี้ ราชบุตรเขยย่อมตำหนิข้า เขา… เขา…”

เซียวหวงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “พี่เขยยังกล้าตำหนิท่านหรือ เขาผิดคำสัญญาก่อน เขามีคุณสมบัติใดมาตำหนิท่าน เสด็จพี่ พวกเราเป็นองค์หญิงสูงศักดิ์ พวกเราไม่ใช้อำนาจรังแกผู้ใด แต่ไม่มีทางยอมให้ผู้ใดมารังแก หากเสด็จพ่อทรงรู้ว่าท่านทำเช่นนี้ ก็คงกริ้วมาก”

เซียวหวงกล่าวจบก็ไม่คิดมองเซียวฉานต่อ หันหน้าไปสั่งการจินไช “พาเจี้ยงเสวี่ยไปนำตัวหญิงตั้งครรภ์ผู้นั้นมา ใช่แล้ว คุมตัวหญิงปรนนิบัติข้างกายราชบุตรเขยมาให้หมดทุกคน”

เซียวหวงคาดกว่าการที่ราชบุตรเขยใหญ่ยอมให้หญิงผู้นี้ตั้งครรภ์ ก็อาจเป็นไปได้ว่าข้างกายยังมีหญิงอื่นอีก ดังนั้นจึงได้กล่าวเช่นนี้

จินไชได้ฟังองค์หญิงสามก็ดีใจรับพระบัญชา “เพคะ องค์หญิงสาม”

เจี้ยงเสวี่ยหันหลังพาคนออกไป ชิงฉางเองก็คิดออกไป เซียวหวงหัวเราะขำโบกมือ “เอาละ ไปเถอะๆ”

ชิงฉางก้าวตามออกไป ทุกคนบุกเข้าไปในจวนอวิ๋นซานป๋อนำตัวหญิงอุ่นเตียงข้างกายราชบุตรเขยใหญ่ทุกคนออกมา ในบรรดานางเหล่านี้ย่อมมีหญิงที่เพิ่งจะตั้งครรภ์ผู้นั้น

ตอนหญิงหลายคนถูกคุมตัวออกมา แต่ละคนตกใจร้องไห้น้ำตานองหน้าน่าสงสารยิ่ง

เซียวหวงมองแล้วก็ไม่แปลกใจแม้สักนิด หญิงเหล่านี้แสร้งทำท่าทางอ่อนแอไร้แรงต่อต้านน่าสงสาร คล้ายดังดอกทู่ซือที่แสนบอบบาง ผู้ชายมักจะหลงกลนี้ คล้ายว่าหญิงเหล่านี้ไม่อาจดำรงอยู่ได้ถ้าไม่มีเขา หญิงเหล่านี้ได้แสดงให้เห็นถึงความสำเร็จและความเก่งกาจของเขา

เซียวหวงไม่ได้รู้สึกทะนุถนอมหยกงามแม้สักนิด นางกวาดสายตาเย็นเยียบมองไป ถามว่า “ผู้ใดตั้งครรภ์”

ในบรรดาหญิงเหล่านี้ มีหญิงนางหนึ่งหน้าตาแลดูอ่อนแอที่สุดพยายามถดตัวถอยหลัง เซียวหวงย่อมเห็นนาง

แต่จินไชชี้นางอย่างโมโหมากว่า “หญิงผู้นี้ หญิงผู้นี้ก็คือนางปีศาจจิ้งจอก เอาแต่ล่อลวงราชบุตรเขย เห็นอยู่ว่าราชบุตรเขยรับปากฝ่าบาทว่าจะไม่รับอนุ ยังปล่อยให้หญิงอื่นตั้งครรภ์ หญิงผู้นี้ตั้งครรภ์ หากไม่ใช่พวกเราพบเรื่องนี้เข้า ก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นเยี่ยงไร”

เซียวหวงมองหญิงผู้นี้ทีหนึ่ง ท้องยังไม่นูนเด่น หากท้องนางนูนเด่น นางก็คงไม่ให้คนกรอกยาตกโลหิต ท้องยังไม่ออกชัดเจนเช่นนี้ น่าจะยังไม่ถึงสามเดือน กรอกก็กรอกเถอะ

ตอนนางเตรียมขึ้นสู่ตำแหน่งรัชทายาทหญิงแห่งแคว้นต้าโจวก็รู้ว่าตนเองต้องเดินไปบนเส้นทางแห่งความโหดเหี้ยมแล้งน้ำใจ ดังนั้นกรอกยาตกโลหิตก็ไม่กระไรนัก

“อาชิง ไปเตรียมยาตกโลหิตมาชามหนึ่ง”

“เพคะ องค์หญิง”

จวนองค์หญิงมีหมอ ชิงฉางไปจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง หญิงที่จะถูกทำแท้งได้ยินก็ตกใจลงโขกศีรษะทันที “องค์หญิงสาม ขอร้องท่าน ได้โปรดไว้ชีวิตบุตรของบ่าวด้วยเพคะ”

เซียวหวงเห็นนางโขกพื้นจนศีรษะห้อโลหิต แต่ก็มิได้เห็นใจแม้แต่น้อย เพียงยิ้มเย็นชากล่าวว่า “กล้าแย่งราชบุตรเขยขององค์หญิง เจ้าใจกล้าไม่น้อย เจ้ามีความคิดเป็นใหญ่เช่นนี้ ข้าไม่ควรส่งเจ้าไปที่อื่นหรือ”

หญิงผู้นั้นตกใจจนสีหน้าซีดเผือด แต่พอเห็นแววตาเย็นเยียบขององค์หญิงสาม นางก็รีบหันไปมององค์หญิงใหญ่ “องค์หญิงใหญ่ ขอท่านได้โปรดช่วยบ่าวสักครั้ง วันหน้าบ่าวไม่กล้าแย่งกับองค์หญิงอีกแล้ว ขอเพียงให้บ่าวได้คลอดบุตรคนนี้ วันหน้าบ่าวจะไปให้ไกล หากองค์หญิงไม่อยากเห็นบ่าวกับบุตร บ่าวจะพาเขาไป เพคะ”

แม้ว่าองค์หญิงใหญ่มีนิสัยรักสงบ แต่ก็รู้ว่าน้องสามกำลังออกหน้าให้ตน นางไม่ควรทำให้น้องสามเสียหน้า ดังนั้นนางจึงไม่คิดสนใจหญิงที่คุกเข่าโขกศีรษะ หันมองไปทางอื่น

แต่พอราชบุตรเขยใหญ่หยางป๋อมาถึงแล้วเห็นเข้าก็ปวดใจมาก รีบปรี่เข้าไปประคองหญิงที่โขกศีรษะไม่หยุดเอาไว้ “หงอี เจ้ารีบหยุดเดี๋ยวนี้”

หยางป๋อกล่าวจบเงยหน้ามองไปยังองค์หญิงใหญ่เซียวฉานกับองค์หญิงสามเซียวหวงที่นั่งอยู่

แต่ไรมาหยางป๋อเกรงกลัวองค์หญิงสาม ดังนั้นได้แต่เลื่อนสายตาหันไปมององค์หญิงใหญ่แทน เอ่ยอย่างปวดร้าวใจว่า “กระหม่อมคิดมาตลอดว่าองค์หญิงใหญ่มีจิตใจเมตตา ไม่มีทางทำร้ายหญิงอ่อนแอได้ลงคอ คิดไม่ถึงว่าวันนี้ถึงกับได้เห็นองค์หญิงใหญ่โหดเหี้ยมเช่นนี้ หงอีตั้งครรภ์แล้ว องค์หญิงทำร้ายนางเช่นนี้ได้อย่างไร”

เดิมองค์หญิงใหญ่เห็นหยางป๋อเข้ามาถึงก็ปกป้องหงอี ในใจก็โมโหอยู่แล้ว ปรากฏชายผู้นี้ยังตำหนินาง องค์หญิงใหญ่โมโหจนคิดด่าคน

องค์หญิงสามเซียวหวงรู้สึกสะอิดสะเอียนกับการกระทำของเขาอย่างมาก คว้าของข้างกายปาใส่หยางป๋อทันที “หุบปาก ข้าฟังแล้วขนลุกไปหมด”

ตอนหยางป๋อถูกองค์หญิงสามปาของใส่ก็เอี้ยวศีรษะหลบ ดังนั้นฝาครอบถ้วยชาไม่ได้ปาโดนเขา เพียงแต่ทำให้เขาตกใจเท่านั้น

ปกติเขาเป็นคนสุภาพอ่อนโยน ทำการใดก็ไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้ใด จึงถูกการกระทำขององค์หญิงสามทำเอาตกใจจนนิ่งอึ้ง

องค์หญิงสามเซียวหวงมองเขาด้วยสีหน้าเย็นเยียบเขา กล่าวว่า “ตอนนี้เจ้ามีสองทางเลือก หนึ่ง กรอกยาตกโลหิตชามนี้ให้หญิงผู้นี้ และขายหญิงเหล่านี้ทิ้งให้หมด วันหน้าไม่อนุญาตให้เจ้ามีนางอุ่นเตียงใดๆ อีก สอง ข้าพาเสด็จพี่หญิงใหญ่กลับเข้าวังไปทูลขอให้เสด็จพ่อให้ความเป็นธรรม ข้าจำได้ว่าตอนนั้นเสด็จพ่อได้เคยถามตระกูลหยางพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้ารับปากแล้วว่า หากชายสี่สิบไร้บุตรชายจึงจะรับอนุได้ ตอนนี้เจ้าอายุเพียงยี่สิบกว่า อีกสิบกว่าปีถึงจะสี่สิบ ก็ทนรอไม่ไหวต้องการมีบุตรชายแล้วหรือ”

หยางป๋อค่อนข้างถูกคนตระกูลหยางตามใจ ต่อมาได้พบกับองค์หญิงใหญ่ องค์หญิงใหญ่อุปนิสัยอ่อนโยน แต่ไรมานับว่าคล้อยตามเขามาตลอด เริ่มแรกเขาก็ไม่กล้ารับนางอุ่นเตียงเปิดเผย เพียงแค่แอบรับมาสองคน ปรากฏว่าองค์หญิงใหญ่ทำหลับตาข้างหนึ่ง ทำให้เขายิ่งใจกล้ามากขึ้น สุดท้ายถึงกับปล่อยให้นางตั้งครรภ์ เดิมเขาคิดว่าเรื่องนี้ปิดบังได้ ปรากฏองค์หญิงสามถึงกับรู้เรื่องนี้เข้า

เดิมหยางป๋อกลัวองค์หญิงสามผู้นี้อยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งได้รู้ว่าฝ่าบาทคิดแต่งตั้งนางเป็นรัชทายาทหญิง เช่นนั้นวันหน้าก็มิใช่ฮ่องเต้หญิงหรือ หยางป๋อได้ฟังเซียวหวงก็พลันร้อนใจ ไม่รู้ว่าควรทำเช่นไร เขาไม่กล้าเข้าวังไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท แต่ก็ไม่อยากให้นางอุ่นเตียงตนเองต้องโดนทำแท้ง จนกระทั่งชิงฉางนำคนยกยาตกโลหิตเข้ามา

เซียวหวงโบกมือ “ยกไปให้ราชบุตรเขยใหญ่ ให้เขาคิดเอาเอง”