ตอนที่ 1060 วางอุบาย

วันรุ่งขึ้น เซียวหวงก็ไปตระกูลฟู่เยี่ยมฟู่หลิน นางรู้หากนางไม่ไปเยี่ยมฟู่หลิน ฟู่หลินย่อมคิดมาก แม้ว่านางรับปากแล้ว แต่เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ขอเวลาให้พวกเขาทดสอบฟู่หลิน นางไม่อยากให้ฟู่หลินเป็นห่วงมากนัก

ตระกูลฟู่

ฟู่หลินสีหน้าดีขึ้นมาก แม้ว่าเมื่อวานตกลงไปในทะเลสาบกระทบไอเย็น แต่เพราะได้คุยกระจ่างกับเซียวหวงแล้ว ทำให้อารมณ์ดีอย่างมาก มีชีวิตชีวาขึ้นไม่น้อย

พอเห็นเซียวหวงมา เขาก็เอาแต่จ้องมองเซียวหวง แม้ไม่ได้เอ่ยอะไร แต่เซียวหวงก็รู้ความคิดเขา เขาอยากรู้ความคิดเสด็จพ่อเสด็จแม่นาง

แต่เซียวหวงแสร้งทำเป็นไม่รู้ ทำทีสนใจถามไถ่แต่สุขภาพเขา

แววตาฟู่หลินค่อยๆ สลดลง เซียวหวงยื่นมือไปผลักเขาอย่างนึกขำทีหนึ่ง “เอาละ อย่าเอาแต่ไม่เบิกบานใจ ข้าบอกกับเสด็จพ่อเสด็จแม่แล้วว่าจะแต่งกับเจ้า”

ฟู่หลินรีบกล่าวว่าถามว่า “เช่นนั้นฝ่าบาทกับฮองเฮาทรงเห็นด้วยแล้วหรือ”

เซียวหวงไม่ได้คิดปิดบังฟู่หลิน มองเขาพร้อมกับเอ่ยท่าทางจริงจังว่า “ความจริงพวกท่านไม่เห็นด้วยอย่างไรพวกท่านสองคนก็ไม่รู้ว่าเรื่องภพก่อนของพวกเรา”

เอ่ยถึงเรื่องนี้ เซียวหวงก็มองฟู่หลินอย่างรู้สึกผิด กล่าวว่า “ฟู่หลิน ขอโทษ ข้าไม่อยากให้เสด็จพ่อกับเสด็จแม่รู้เรื่องภพก่อน ดังนั้นไม่ได้บอกเรื่องในอดีตของพวกเราให้พวกท่านรู้”

เซียวหวงกล่าวจบแววตาก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน “ความจริงตอนข้าเพิ่งจะกลับมาเกิดใหม่ตอนนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดกับเรื่องในภพก่อน ดังนั้นตอนข้าเพิ่งจะเกิดมาก็เป็นคนเย็นชา ไม่มีความหวังในชีวิต แต่ข้าคิดไม่ถึงว่า แม้ข้าเป็นเพียงแค่องค์หญิง แต่เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ก็รักข้ามาก พวกเขาเฝ้าทะนุถนอมดูแลข้า ไม่เพียงแต่พวกเขา แม้แต่ท่านปู่กับท่านย่าก็รักข้า ข้าเติบโตมาท่ามกลางการปกป้องดูแลของพวกเขา จึงค่อยๆ ยอมรับพวกเขา”

“ดังนั้นข้าไม่อยากให้พวกเขารู้เรื่องภพก่อนของข้า ข้าอยากให้พวกเขาคิดเพียงว่า ข้าก็คือบุตรสาวของพวกเขาที่เกิดมาไร้ความทรงจำเดิม เป็นบุตรสาวที่รักของพวกเขา”

ฟู่หลินได้ฟังนางก็ปวดใจ เขารู้ว่าแม้ภพก่อนเซียวหวงเป็นบุตรสาวเจ้าสำนักเซียวเหยา แต่ในความเป็นจริง เจ้าสำนักสองสามีภรรยายุ่งกับงานในสำนักเซียวเหยา ไม่ค่อยได้ใส่ใจนาง ในทางกลับกันนางต้องการให้เจ้าสำนักเซียวเหยาสองสามีภรรยาสนใจนาง จึงพยายามฝึกวิชา สุดท้ายเจ้าสำนักเซียวเหยาสองสามีภรรยาก็หันมาสนใจนางดังคาด แต่พวกเขาไม่ได้สนใจเพราะรักนาง แต่เพราะพรสวรรค์นาง

ต่อมารู้ว่านางไม่ใช่บุตรสาวพวกเขา พวกเขารีบไปรับฟู่อวี้บุตรสาวตนเองมายังสำนักเซียวเหยา จากนั้นก็ให้เซียวหวงฝึกวิชาให้ฟู่อวี้ ต่อมาเพราะฟู่อวี้มีพรสวรรค์จำกัด สองสามีภรรยาไร้ยางอายจึงได้บีบให้เซียวหวงควักพลังวิเศษภายในที่ฝึกบำเพ็ญมาไปปลูกฝังในร่างฟู่อวี้

เรื่องนี้บีบให้เซียวหวงทำลายตนเองทิ้งอย่างไม่คิดเสียดาย

ไม่มีผู้ใดรู้จักเซียวหวงมากเท่าฟู่หลิน ตอนเด็กนางเป็นคนอ่อนโยนและใจดีมีเมตตามาก เดินทางไปพบเห็นขอทานก็จะให้พวกเขาได้กิน นางเป็นคนมีเมตตามาตลอด แต่สุดท้ายต้องพบเจอกับสองสามีภรรยาไร้คุณธรรมเช่นนั้น

ฟู่หลินคิดไปก็กุมมือเซียวหวงไป เอ่ยว่า “อาหวง เจ้าอย่าได้ตำหนิตนเอง ข้าไม่ตำหนิเจ้า แม้เจ้าพูดออกไป พวกเขาก็ไม่แน่ว่าจะเชื่อ”

เซียวหวงได้ฟังฟู่หลินก็ยิ้มกล่าวว่า “แต่ข้าบอกกับเสด็จแม่แล้วว่าให้โอกาสเจ้าได้ทดสอบ เสด็จแม่รับปากแล้ว”

เซียวหวงกล่าวจบก็กุมมือฟู่หลิน กล่าวอย่างอ่อนโยนว่า “ข้าเชื่อว่าเจ้าจะผ่านการทดสอบจากเสด็จพ่อและเสด็จแม่ พวกท่านรักข้ามาก คิดเพื่อข้าอย่างแท้จริง หากเจ้าทำให้พวกเขารู้ว่าเจ้าเหมาะสมกับข้าที่สุด พวกท่านก็จะไม่คัดค้านที่เจ้าจะแต่งกับข้า เสด็จแม่เป็นคนใจดีอ่อนโยน อย่าเห็นว่านางเป็นฮองเฮา นางตั้งสำนักเมตตาสตรีขึ้นเพื่อช่วยเหลือเด็กและสตรี”

ฟู่หลินเหม่อมองเซียวหวง เห็นนางเล่าถึงเสด็จพ่อเสด็จแม่ด้วยแววตาอ่อนโยน ก็อดยิ้มไม่ได้ บางทีภพก่อนพวกเขารับทุกข์มามาก เพื่อมาพบกับความสุขในชาติภพนี้

ฟู่หลินมองเซียวหวง ยิ้มอ่อนโยน กล่าวว่า “ข้าจะต้องผ่านการทดสอบของฝ่าบาทกับฮองเฮา ในเมื่อพวกท่านรักเจ้าเพียงนี้ ข้าก็ต้องทำให้พวกท่านได้รู้ว่าโลกนี้ไม่มีผู้ใดรักเจ้ามากไปกว่าข้า เหมาะจะเป็นคู่ครองเจ้ามากไปกว่าข้า”

เซียวหวงได้ฟังฟู่หลินก็วางใจลงได้อย่างแท้จริง

แต่ตอนบ่ายฮูหยินฟู่ก็ได้รับเทียบเชิญจากพระชายาอ๋องผิงหลิง เชิญฮูหยินฟู่ไปเป็นแขกที่จวนอ๋องผิง หลิง

ตระกูลฟู่อยู่ในเมืองหลวงแต่ไรมาก็ไร้ความสำคัญ ไม่ค่อยมีตระกูลสูงศักดิ์สนใจตระกูลพวกเขา คิดไม่ถึงว่าจวนอ๋องผิงหลิงถึงกับส่งเทียบเชิญตระกูลพวกเขา ฮูหยินฟู่พลันดีใจ และที่ทำให้นางยิ่งดีใจก็คือพระชายาอ๋องผิงหลิงถึงกับยกอู่ซิ่ว บุตรสาวตนเองให้แต่งกับบุตรชายคนโตตระกูลพวกเขา ฮูหยินฟู่ดีใจมาก

แต่ก็พลันคิดเรื่องบุตรชายคนโตกับรัชทายาทขึ้นมาได้ทันที แต่นางก็ไม่เห็นได้ยินว่ารัชทายาทจะเลือกบุตรชายเป็นคู่ครอง

หากไม่อาจเป็นพระสวามีฮ่องเต้หญิง แต่งกับจวิ้นจู่จวนอ๋องผิงหลิงก็ไม่เลว

ได้ยินว่าจวิ้นจู่จวนอ๋องผิงหลิง ไม่เพียงแต่รูปโฉมงดงาม แต่ยังจิตใจดีมีเมตตา มีชื่อเสียงในเมืองหลวงอย่างมาก หากนางแต่งเข้าตระกูลพวกเขา วันหน้าบุตรชายเขาสุขภาพหายดีก็ย่อมนำพาตนเองก้าวหน้าต่อไปได้

ฮูหยินฟู่ดีใจยิ้มแย้มเบิกบาน แต่งานแต่งบุตรชายคนโต นางไม่กล้ารับปาก

“เรื่องของหลินเอ๋อร์ ข้าไม่กล้าตัดสินใจ ต้องกลับไปถามความคิดเห็นเขาก่อน”

ฮูหยินฟู่กล่าวจบ พระชายาอ๋องผิงหลิงก็ขมวดคิ้ว แม้เป็นเพียงขุนนางระดับห้า แต่เหตุใดธรรมเนียมจึงบกพร่องเช่นนี้ เรื่องการแต่งงานของบุตรแต่ไรมาล้วนแต่งตามคำสั่งบิดามารดา คำสู่ขอของแม่สื่อ คนตระกูลฟู่ ถึงกับต้องไปถามบุตรชายก่อนโนเวลพีดีเอฟ

แม้ว่าในใจพระชายาอ๋องผิงหลิงไม่พอใจ แต่ใบหน้ายังคงยิ้ม “ฮูหยินฟู่กล่าวได้ถูกต้อง บุตรธิดาล้วนเป็นดังเจ้าหนี้ เป็นบิดามารดาจะทำให้พวกเขาไม่พอใจได้อย่างไร แต่ซิ่วเอ๋อร์ตระกูลเราชอบคุณชายใหญ่ตระกูลฟู่มาก ขอฮูหยินให้นางได้สมหวังด้วย”

ฮูหยินฟู่ยิ้มเพียงใบหน้า แสดงท่าทีว่าตนเองจะพยายาม

เพียงแต่นางไม่รู้ว่า นางเพิ่งจะก้าวออกจากจวนอ๋องผิงหลิง จวิ้นจู่กับพระชายาก็มีปากเสียงกัน

จวนอ๋องผิงหลิง

จวิ้นจู่อู่ซิ่วอยู่ในเมืองหลวงเป็นที่ชื่นชมของหมู่สตรีในเมืองหลวง ได้รับคำชมว่ารูปโฉมและความสามารถเพียบพร้อมทั้งสองด้าน

นางสร้างภาพให้ตนเองเช่นนี้ก็เพื่อให้ตนเองได้เอื้อมถึงตระกูลที่ดีกว่า ปรากฏตอนนี้มารดาถึงกับให้ตนแต่งกับเจ้าปัญญาอ่อนตระกูลฟู่นั่น

ตระกูลฟู่อันใดกัน ก็แค่ขุนนางระดับห้า ไยนางต้องแต่งกับคนปัญญาอ่อนเช่นนั้นด้วย

“ท่านแม่ ข้าไม่แต่ง”

พระชายาอ๋องผิงหลิงปวดหัว เอ่ยว่า “เจ้าคิดว่าท่านแม่อยากให้เจ้าแต่งหรือ เป็นพระประสงค์ฝ่าบาทส่งสัญญาณให้ท่านพ่อเจ้าทำเช่นนี้”

อู่ซิ่วมองพระชายาอ๋องผิงหลิงด้วยสีหน้าแทบไม่อยากจะเชื่อ “ฝ่าบาทอยู่ดีๆ ให้ข้าแต่งกับคุณชายตระกูลฟู่ทำไมกัน”

พระชายาอ๋องผิงหลิงได้ยินว่ารัชทายาทดีต่อคุณชายใหญ่ตระกูลฟู่ไม่เลว นางอดเอ่ยขึ้นไม่ได้ว่า “น่าจะเพราะรัชทายาทดีต่อคุณชายใหญ่ตระกูลฟู่ผู้นี้ ฝ่าบาทเกรงว่านางจะเลือกคุณชายใหญ่ตระกูลฟู่เป็นคู่ครอง ดังนั้นจึงได้อยากให้ท่านพ่อเจ้าให้เจ้าแต่งกับคุณชายใหญ่ตระกูลฟู่”

อู่ซิ่วได้ฟังพระชายาอ๋องผิงหลิง แววตาก็วูบไหว

รัชทายาทเซียวหวงมีชื่อเสียงในเมืองหลวงมาก อย่าว่าแต่คุณหนูมีตระกูล แม้แต่ผู้อาวุโสในตระกูลก็หวาดกลัวนางกันทุกคน