ตอนที่ 367 คนผู้นี้ผีสิงร่างแล้วหรือ
ลู่เจียวป้อนยาลดไข้ให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นและยังเช็ดตัวให้เขา ทำให้ความร้อนในร่างกายเซี่ยอวิ๋นจิ่นลดลง ลู่เจียวล้มลงนอนข้างกายเขาต่อ
ยามฟ้าสาง ขณะที่นางกำลังหลับสนิทก็รู้สึกว่าข้างๆ เหมือนมีคนเอาแต่จ้องมองนาง
ลู่เจียวลืมตาขึ้นสะลึมสะลือมองไป พลิกตัวจะหลับต่อ พลันได้สติทันที หันขวับไปมองข้างเตียง
เห็นหน้าเตียงมีเจ้าหนูน้อยทั้งสี่จ้องมองนางกับเซี่ยอวิ๋นจิ่นอยู่
ใบหน้าเล็กสี่ดวงราวกับดอกไม้แย้มบาน เบิกบานดีใจ เด็กๆ เห็นลู่เจียวตื่นแล้วก็เอ่ยถามพร้อมกันว่า
“ท่านแม่ ท่านกับท่านพ่อนอนด้วยกันแล้ว”
“นี่ก็หมายความว่าท่านแม่จะไม่ไปอีกแล้ว”
“ท่านแม่ ท่านจะมีน้องสาวให้พวกเราใช่ไหม”
“พวกเราจะรักน้องสาวมากๆ ตอนนี้ข้าต้องเริ่มเก็บเงิน เพราะต้องเลี้ยงดูท่านแม่ ยังต้องเลี้ยงดูน้องสาว ต้องการเงินมากๆ”
ซื่อเป่าเริ่มกลัดกลุ้มว่าจะไปหาเงินมาจากไหน
ลู่เจียวได้ยินวาจาเจ้าหนูน้อยทั้งสี่แล้วก็รู้สึกได้ถึงใบหน้าที่ร้อนผ่าว นางเขินอายอย่างมาก คิดถึงที่เมื่อคืนเซี่ยอวิ๋นจิ่นยืนยันจะให้นางนอนเตียง นางก็พลิกตัวกลับไปถลึงตาใส่คนด้านในเตียงอย่างอารมณ์เสีย
ไม่คิดว่า เซี่ยอวิ๋นจิ่นที่เตียงด้านในตื่นแล้วและกำลังจ้องมองนางด้วยแววตาดำขลับแสนอ่อนโยน
แววตานั้นราวกับบ่อน้ำลึกที่ยากคาดเดาความลึกได้ เหมือนคิดจะดึงดูดนางลงไป ในใจลู่เจียวเต้นแรงยากระงับ นางรีบหลบสายตาหันไปมองเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ข้างเตียง กล่าวว่า “พวกเจ้าอย่าคิดเหลวไหล เมื่อคืนนี้ท่านพ่อเจ้าป่วย แม่ดูแลท่านพ่อ ท่านพ่อเจ้ายังมีไข้ตอนเที่ยงคืนด้วยนะ”
ต้าเป่ารีบกล่าวว่า “ลำบากท่านแม่แล้ว”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นเองก็รีบสำทับว่า “ขอบคุณเจียวเจียว เจียวเจียวเหน็ดเหนื่อยแล้ว”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวจบ เอ้อร์เป่าก็ตกใจกล่าวว่า “ท่านพ่อ ในที่สุดท่านก็เอาใจท่านแม่เป็นแล้ว ก็บอกแล้วว่าควรเอาใจท่านแม่แบบนี้ ท่านแม่ก็จะเบิกบานใจ”
ลู่เจียวถูกหนึ่งผู้ใหญ่สี่เด็กน้อยทำเอาใบหน้าร้อนผ่าวยากระงับ รีบพลิกตัวลุกจากเตียง ส่งเสียงงึมงำว่า “เอาละ ข้าไปอาบน้ำล้างหน้าที่เรือนด้านหลังก่อน”
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่มองออกว่าลู่เจียวอาย ก็พากันปิดปากหัวเราะ เซี่ยอวิ๋นจิ่นยกมือแสดงท่าทางบอกให้บุตรชายเงียบ อย่าได้หัวเราะท่านแม่พวกเขา หัวเราะอีกท่านแม่ก็จะโมโหแล้ว
ทั้งสี่รีบอุดปากส่ายหน้า
ลู่เจียวไปล้างหน้าล้างตาที่เรือนด้านหลังแล้วจิตใจจึงได้สงบลง พอกลับคืนสู่ความสงบดังเดิม นางก็พาเฝิงจือกับหร่วนจู๋ไปเรือนด้านหน้า
นางตัดสินใจว่าสองสามวันนี้จะมากินข้าวที่เรือนด้านหน้าเพราะเซี่ยอวิ๋นจิ่นบาดเจ็บ
ลู่เจียวเพิ่งพาเฝิงจือกับหร่วนจู๋เข้ามาในห้องโถงเรือนด้านหน้าก็ได้ยินเสียงฝีเท้าด้านหลัง ลู่กุ้ยวิ่งเข้ามารายงานอย่างรวดเร็วว่า “พี่เจียว นายอำเภอหูกับพวกสวี่เซี่ยนเว่ยและมือปราบจ้าวมา”
ลู่เจียวรู้ว่าพวกเขามาในยามนี้เพราะเรื่องตระกูลหยางและตระกูลเผิงสองตระกูล นางรีบสั่งการให้ลู่กุ้ยไปเชิญเข้ามา
นางพาเฝิงจือกับหร่วนจู๋ไปยังเรือนนอนตะวันออก เจ้าหนูน้อยทั้งสี่กำลังล้อมอยู่รอบเตียงเซี่ยอวิ๋นจิ่นพูดคุยกับเซี่ยอวิ๋นจิ่นอยู่
ลู่เจียวให้เฝิงจือพาเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ไปกินข้าวที่เรือนด้านหลัง
“อีกเดี๋ยวท่านพ่อกับแม่มีธุระ ดังนั้นเช้าวันนี้พวกเราจะไม่กินข้าวร่วมกัน ตอนเที่ยงพวกเราค่อยกินด้วยกัน”
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่รีบพยักหน้าเต็มแรงแสดงการรับรู้ให้เฝิงจือพาพวกเขาไปกินข้าวที่เรือนด้านหลัง
พวกเขาเพิ่งออกไป พวกนายอำเภอหู สวี่เซี่ยนเว่ยกับมือปราบจ้าวก็ก้าวเข้ามาในเรือนนอนตะวันออก
นายอำเภอหูส่งเสียงดังตื่นเต้นขึ้นก่อน “อวิ๋นจิ่น เมื่อคืนนี้พวกเราไปกวาดล้างทรัพย์สินสองตระกูลได้มาสองแสนกว่าตำลึง ในจำนวนนี้ยังมีทองก้อนด้วย ที่เหลือเป็นก้อนเงิน”
สวี่เซี่ยนเว่ยรีบกล่าวสำทับตามว่า “ข้าไปจับตัวรองนายอำเภอหยางกับเผิงจู่ปู้ พวกเขายังถามพวกเราว่าจับตัวพวกเขาทำไม ทั้งร้องไห้ทั้งร้องว่าโดนใส่ความ น่าขันจริงๆ”
มือปราบจ้าวก้าวออกมากล่าวว่า “เกลือเถื่อนบนภูเขาเฮยเฟิงพวกนั้น พวกเราก็ขนมาอำเภอชิงเหอแล้ว”
นายอำเภอหูมองไปยังเซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบกล่าวว่า “เงินก้อนนี้จะจัดการอย่างไร”
“ไว้จะมีคนมานำไปจัดการ ท่านวางใจ ความดีความชอบท่านไม่มีใครเอาไปได้”
พอเซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าว นายอำเภอหูก็พยักหน้าหงึกๆ อย่างตื่นเต้นยินดี “ดีๆ”
เขากล่าวรับคำจบก็กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นต่อว่า “ข้าตัดสินใจว่าจะเปิดศาลไต่สวนรองนายอำเภอหยางกับเผิงจู่ปู้”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นพยักหน้าเห็นด้วย กล่าวกับนายอำเภอหูว่า “ท่านไต่สวนคดีนี้ ก็ไต่สวนเปิดเผยที่หน้าประตูที่ว่าการอำเภอเลย ให้ชาวบ้านได้เห็นสองขุนนางโกงกินของอำเภอชิงเหอว่ารับสินบนเช่นไร ให้ผู้อื่นได้เห็นว่านายอำเภอจัดการไต่สวนคดีนี้ตรงไปตรงมาและยุติธรรมอย่างไร”
นายอำเภอหูดีใจมาก นี่คือโอกาสสร้างชื่อของเขาให้เกรียงไกร เขาย่อมตื่นเต้นมาก
“ได้ ข้ารีบกลับไปเปิดการไต่สวนคดีนี้”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ได้รั้งเขาไว้ สวี่เซี่ยนเว่ยรีบหันไปมองลู่เจียวกล่าวว่า “ลู่เหนียงจื่อ ข้าทุ่มเทกายใจเพื่อจับตัวรองนายอำเภอหยางกับเผิงจู่ปู้ เจ้าว่าข้าทำความดีลบล้างความผิดได้แล้วหรือยัง เจ้าจะจัดการผ่าตัดให้ข้าได้เมื่อไร”
ทุกคนในห้องหันขวับไปมองสวี่เซี่ยนเว่ยพร้อมกัน เจ้าหมอนี่อยากมีลูกจนมารแทรกไปแล้วไหม
สวี่เซี่ยนเว่ยย่อมเห็นสายตาคนอื่น แต่เขาไม่สนใจ เขาซื้อตำแหน่งเซี่ยนเว่ยมาก็สูงสุดแล้ว อย่างมากก็เลื่อนอีกระดับ จากระดับเจ็ดล่างไประดับเจ็ดบน ไม่ต่างกันเท่าไร ดังนั้นเขาไปมีลูกของเขาดีๆ ดีกว่า
ลู่เจียวจะพูดอะไรได้ เจ้าหมอนี่มารแทรกแล้ว หากนางยังไม่วางแผนผ่าตัดให้อีก เดาว่าคงได้ออกอาการคลั่งขึ้นมาจริงๆ แล้ว
“ได้ รอคดีนี้จบ ข้าก็จะหารือกับหมอฉีหาเวลาผ่าตัดให้ท่าน”
ยามนี้สวี่เซี่ยนเว่ยดีใจมาก พยักหน้าหงึกๆ “ได้ งั้นก็ตกลงตามนี้”
กล่าวจบก็หันหลังจากไปอย่างดีอกดีใจ
มือปราบจ้าวเองก็ตามนายอำเภอหูไป เซี่ยอวิ๋นจิ่นเรียกหลี่หนานเทียนเข้ามาสั่งการให้เขารีบไปถามจ้าวหลิงเฟิงว่า ทางเขาจะจัดการเรื่องเงินสองแสนตำลึงกว่านี้อย่างไร
เรื่องนี้ชักช้าไม่ได้ หากให้เจ้าเมืองหนิงโจวรู้ว่ามีเงินก้อนนี้ ต้องรีบมาแย่งชิงแน่ พร้อมกับดึงคดีนี้ไปจัดการแทน ดังนั้นเรื่องนี้ต้องรีบด่วน
หลี่หนานเทียนได้ฟังเซี่ยอวิ๋นจิ่นก็รีบรับคำสั่งไปออกไปทันที หลังจากสืบเรื่องสองตระกูลมาได้ก่อนหน้านี้ หลี่หนานเทียนกับโจวเส้ากงก็รู้แล้วว่าคุณชายกับเหนียงจื่อยอมรับในความสามารถพวกเขาแล้ว ดังนั้นวันหน้าพวกเขาก็คือคนของคุณชายและเหนียงจื่อแล้ว
นี่ก็นับว่าเป็นการยอมรับสถานะพวกเขา วันหน้าพวกเขาก็คือคนตระกูลเซี่ยแล้ว
นายอำเภอชิงเหอเปิดไต่สวนคดีรับสินบนของรองนายอำเภอหยางกับเผิงจู่ปู้ที่หน้าประตูที่ว่าการอำเภออย่างเปิดเผย
คนทั้งอำเภอชิงเหอต่างตกใจ พอได้ยินว่าทั้งสองคนรับสินบนถึงสองแสนกว่าตำลึง ชาวบ้านที่มามุงดูต่างตกใจ พากันด่าทอทั้งสองคนอย่างบ้าคลั่ง ในนั้นมีคนไม่น้อยคิดถึงคนในครอบครัวตนเองเคยถูกตัดสินความผิดจนตายไป ก็นึกสงสัยว่ารองนายอำเภอหยางและเผิงจู่ปู้รับเงินใส่ความญาติตนหรือไม่
พริบตาเสียงด่าทอก็ดังก้องไปทั่ว บริเวณโดยรอบอลหม่านไปหมด
มือปราบจ้าพาคนออกมารักษาระเบียบ สุดท้ายนายอำเภอหูก็เชิญคนผู้หนึ่งออกมาต่อหน้าทุกคน คนผู้นี้ก็คือม่อเป่ย
“คดีนี้สืบความกระจ่างลงได้ล้วนเป็นเพราะท่านอ๋องเยียน ท่านอ๋องเยียนผ่านมาทางอำเภอชิงเหอ ได้ทรงรู้คดีนี้ จึงมอบหมายให้ข้าสืบความสองขุนนางรับสินบนให้กระจ่าง คืนความสงบสุขให้แก่อำเภอชิงเหอ”
นายอำเภอหูกล่าวจบ รีบคุกเข่าลงด้วยสีหน้าซาบซึ้งในพระคุณ กล่าวว่า “ท่านอ๋องเยียนเมตตาต่อราษฎรอำเภอชิงเหอ ข้าน้อยเป็นตัวแทนราษฎรอำเภอชิงเหอขอบพระทัยท่านอ๋องเยียน”