ตอนที่ 397 คนที่มาไม่ประสงค์ดี

ลู่เจียวกล่าวจบ เถียนฮวนก็กระซิบถามทันที “เช่นนั้นเจ้าคิดจะเข้าร่วมสมาคมการค้าชิงเหอ?”

ลู่เจียวพยักหน้าเล็กน้อย นางย่อมสนับสนุนนายอำเภอหู สินค้าที่พวกนางจะผลิตออกมา จะไม่ขูดรีดราษฎร

เถียนฮวนเห็นลู่เจียวพยักหน้า ก็กล่าวอย่างดีใจว่า “พวกเจ้าเข้าร่วม พวกเราก็เข้าร่วม”

เถียนฮวนกล่าวจบ ก็มองไปยังลู่เจียวทันที “เจียวเจียว วันหน้าน้ำมันที่พวกเรากินก็รบกวนเจ้าแล้ว”

“ได้ ย่อมขายให้ในราคาส่ง”

“ได้ เจ้าช่างดีจริง แล้วสบู่หอมที่เจ้าผลิตออกมาอีก ถึงตอนนั้นอย่าลืมแบ่งให้ข้าหน่อยนะ”

“แน่นอน”

ขณะทั้งสองคนคุยกันเบิกบาน ก็พลันมีคนขัดขึ้น

“ลู่เหนียงจื่อมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”

ลู่เจียวกับเถียนฮวนสองคนเงยหน้ามองคนที่ทักทายทันที พบว่าเป็นจางปี้เยียน

จางปี้เยียนมองลู่เจียวอย่างตกใจ เห็นชัดว่านางคิดไม่ถึงว่าลู่เจียวจะมาปรากฏตัวในสถานที่เช่นนี้ในตอนนี้ได้

ลู่เจียวไม่ได้กล่าวอันใด แต่เถียนฮวนกลับกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “เจ้ามาได้ นางมาไม่ได้หรือ”

จางปี้เยียนหันไปมองเถียนฮวน ถามว่า “ข้าก็แค่แปลกใจอยากรู้เท่านั้น นางก็แค่ภรรยาซิ่วไฉ มาสมาคมการค้าทำไมกัน”

เถียนฮวนมองจางปี้เยียนอย่างนึกขำ “เจ้าว่านางมาสมาคมการค้าทำไมกัน ไหนว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลจางฉลาด เจ้าลองเดาดูว่านางมาที่นี่ทำไมกัน”

จางปี้เยียนหรี่ตาจ้องมองลู่เจียว คิดเรื่องที่นายอำเภอหูเชิญบรรดาพ่อค้ามาในวันนี้ก็เพื่อการจัดตั้งสมาคมการค้า

ดังนั้นลู่เจียวมาที่นี่ เพราะนางก็ทำการค้า แต่นางไม่เคยได้ยินว่าหญิงผู้นี้ทำการค้า

จางปี้เยียนแอบนึกโมโหตนเองที่ไม่ได้ส่งคนไปสืบเรื่องส่วนตัวของหญิงผู้นี้ว่าทำอะไรมาบ้าง

ดูท่านางมองข้ามหญิงผู้นี้เกินไป จึงได้ไม่รู้เรื่องอะไรของหญิงผู้นี้

จางปี้เยียนรีบเก็บสีหน้าทันที หันไปมองเฉาชิงเหลียนที่สวมหมวกสานอยู่ “ชิงเหลียน ท่านนี้ก็คือลู่เหนียงจื่อที่ข้ามักเอ่ยถึง”

เฉาชิงเหลียนภายใต้สวมหมวกสานผ้าแพรขาว กิริยาทาทางอ่อนโยน ค่อยๆ เปิดผ้าแพรใต้หมวกขึ้น มองลู่เจียว

ลู่เจียวเงยหน้าประเมินมองเฉาชิงเหลียน ต้องยอมรับว่าคุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาผู้นี้เป็นสาวงามที่หาได้ยากโดยแท้ ไม่เพียงแต่ผิวพรรณละเอียด คิ้วยังเข้ม ดวงตางามกระจ่างราวกับน้ำในลำธารมรกต ยามนางส่งสายตามองมาก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยนนุ่มนวล ทำให้คนราวกับถูกนางดึงดูดเข้าไป

ตอนนี้หญิงงามเช่นนี้กำลังหมายปองเซี่ยอวิ๋นจิ่น

แต่ลู่เจียวก็มิได้กังวลมากนัก ประการแรก นางคุ้นเคยบทละครในนิยาย รู้ว่าเซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ได้แต่งกับสตรีที่ชื่อเฉาชิงเหลียน ประการที่สอง ตอนนี้ความรู้สึกผูกพันของนางที่มีต่อเซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ได้ล้ำลึกมากนัก หากยามนี้เขาถูกเฉาชิงเหลียนแย่งชิงไป นางก็คงไม่ได้เสียใจมาก

“คุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาเป็นหญิงงามหาได้ยากโดยแท้”

เถียนฮวนแค่นเสียงฮึเยียบเย็น หน้าตาก็แค่ดีหน่อยเท่านั้นไหม

พ่อค้าที่อยู่ไม่ไกลจากพวกนางพากันมองเฉาชิงเหลียน หลายคนยังแอบสูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง จากนั้นก็ไม่อาจละสายตาจากไปได้อีก เอาแต่เหม่อมองเฉาชิงเหลียน

คุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาผู้นี้งามดังเทพธิดาสมดังคำร่ำลือ สาวงามเช่นนี้ไม่รู้ว่าสุดท้ายจะได้แต่งกับผู้ใด

เฉาชิงเหลียนได้ฟังคำพูดลู่เจียวก็ยิ้มบางด้วยสีหน้าอ่อนโยน “ลู่เหนียงจื่อเป็นคนน่าสนใจจริง”

วาจาที่กล่าวออกมาก็ไพเราะน่าฟังราวกับนกขมิ้นเหลืองขับขาน

ผู้ชายที่ได้ยินต่างพากันใจอ่อนยวบไปทั้งร่าง

ลู่เจียวรู้สึกว่าเสียงนางเพราะมาก ก็ไม่รู้ว่าเซี่ยอวิ๋นจิ่นได้ฟังจะรู้สึกว่าเสียงเพราะหรือไม่

ลู่เจียวกำลังคาดเดา ตรงบันไดด้านหน้าร้านอาหารก็พลันมีเสียงคนส่งเสียงเรียกดังขึ้น “ นายอำเภอหูมาแล้ว นายอำเภอหูมาแล้ว”

ทุกคนในโถงร้านอาหารชั้นสองก็หันไปมองพร้อมกันทันทีด้วยสัญชาตญาณ

ไม่เพียงแต่นายอำเภอหูมา ขุนนางหลายท่านในที่ทำการอำเภอชิงเหอก็มากัน มือปราบจ้าวก็มา หูซ่านกับเซี่ยอวิ๋นจิ่นก็มาด้วย

ลู่เจียวอดขมวดคิ้วไม่ได้ เจ้าหมอนี้อยู่ที่สำนักศึกษาอ่านตำราอยู่ดีๆ ถึงกับมาที่นี่กับเขาด้วย หรือว่าห่วงนาง

ลู่เจียวคิดขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณทันที ก่อนจะมองไปยังคุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาตรงหน้า คุณหนูเจ็ดตระกูลเฉาปล่อยผ้าแพรหมวกสานลงแล้ว ก่อนจะหันไปมองพวกนายอำเภอหู

นายอำเภอหูเดินเข้ามาท่วงท่าสง่างาม ดูมีสง่าราศี

หลังจากรองนายอำเภอหยางกับเผิงจู่ปู้ฆ่าตัวตายไป อำนาจที่ว่าการอำเภอก็คืนสู่นายอำเภอหู เขาจะไม่ดูมีสง่าราศีได้หรือ กอปรกับก่อนหน้านี้ยังได้เส้นสายทางอ๋องเยียน นายอำเภอหูจึงมีความมั่นใจมากขึ้นอีกมาก

พ่อค้าสี่ตระกูลใหญ่ในอำเภอชิงเหอเดิมดูแคลนนายอำเภอหู รู้สึกว่าเขาไม่เอาไหน ไร้สามารถ แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีวันหนึ่งที่เขาจะพลิกตัวขึ้นมาได้ แม้เขาเป็นแค่นายอำเภอระดับเจ็ดเล็กๆ แต่ก็นับว่าเป็นขุนนางท้องถิ่นดังบิดาของราษฎรที่นี่ หากเขาจงใจหาเรื่องพวกเขา ก็ย่อมเป็นเรื่องง่ายมาก

ดังนั้นพ่อค้าในที่นี้ทุกคนพอเห็นนายอำเภอหูก็พากันทำความเคารพ แม้แต่สี่ตระกูลใหญ่เองก็แสดงท่าทีให้ความเคารพอย่างมาก แต่วันนี้ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ยังคงเล่นตัว คนที่ส่งมาเป็นลูกหลานในตระกูล คนที่มีอำนาจตัดสินตัวจริงไม่ปรากฏตัว

นายอำเภอหูกวาดตามองไปก็พลันเข้าใจ พอคิดถึงว่าพ่อค้าพวกนั้นไม่ไว้หน้าเขา นายอำเภอหูก็ไม่พอใจอย่างมา ในใจก็ยิ่งตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะต้องจัดการพ่อค้าในอำเภอชิงเหอเหล่านี้ให้เด็ดขาด คิดว่าตนเองมีเงินแล้วใหญ่โตหรืออย่างไร

แม้ว่านายอำเภอหูคิดเช่นนี้ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า

รอบด้านมีคนไม่น้อยที่เข้ามาคุยกับนายอำเภอหูอย่างครึกครื้น ยังมีบางกลุ่มไปคุยกับมือปราบจ้าว หูซ่านและเซี่ยอวิ๋นจิ่น

ลู่เจียวกับเถียนฮวนสองคนไม่ขยับ จางปี้เยียนกับเฉาชิงเหลียนข้างกายพวกนางก็ไม่ขยับเช่นกัน

จางปี้เยียนหันหน้าไปมองลู่เจียวด้วยสีหน้านิ่งเฉย จากนั้นก็แค่นหัวเราะใส่ก่อนจะสะบัดหน้าไป

ลู่เจียวไม่ได้สนใจสีหน้าหญิงผู้นี้ นางก้มหน้าคุยกับเถียนฮวนเบาๆ

เถียนฮวนกระซิบว่า “ทำไมข้ารู้สึกว่าจางปี้เยียนกับเฉาชิงเหลียนมาอย่างไม่เป็นมิตรนะ พวกนางเหมือนเป็นศัตรูกับเจ้าด้วย ทำไมกัน”

เถียนฮวนคิดไม่เข้าใจว่าทำไมจึงมีคนไม่ชอบเจียวเจียว เจียวเจียวหน้าตาดี วิชาการแพทย์ยังร้ายกาจ จิตใจก็ดีมาก ทำไมมีคนไม่ชอบนางได้

ลู่เจียวกำลังคิดจะพูดกับเถียนฮวน ไม่ทันคิดว่าจะได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากทางด้านหลัง นางหันหน้าไปมองด้วยสัญชาตญาณทันที ก็เห็นเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับหูซ่านสองคนเดินมา

หูซ่านส่งยิ้มทักทายก่อน “พี่สะใภ้ก็มาด้วย”

ลู่เจียวพยักหน้า หูซ่านสีหน้ายิ้มแย้มกล่าวว่า “ข้าเพิ่งรู้ สามโรงผลิตที่สร้างใหม่นอกอำเภอชิงเหอถึงกับเป็นกิจการพี่สะใภ้ พี่สะใภ้ร้ายกาจจริง”

พอหูซ่านกล่าว จางปี้เยียนกับเฉาชิงเหลียนก็หันไปมองลู่เจียวพร้อมกัน

อำเภอชิงเหอมีพื้นที่แค่นี้ ออกไปสร้างโรงผลิตนอกเมืองห่างออกไปแค่ไม่กี่สิบลี้ พวกเขาย่อมรู้ เพียงแต่พวกนางคาดไม่ถึงว่าคนที่สร้างโรงผลิตจะเป็นลู่เจียว

หญิงผู้นี้ไม่ใช่หญิงบ้านนอกหรือ ไยจึงเก่งกาจเพียงนี้

สามโรงผลิตกินพื้นที่เกือบพันหมู่ ที่สำคัญที่สุดก็คือพวกเขาได้ข่าวว่า สินค้าที่สามโรงผลิตจะผลิตออกมามีราคามาก มีน้ำมัน มีเวชสำอาง ยังมียา แต่ละอย่างหากนำออกมาขายก็ย่อมเป็นที่สนใจผู้คน และสามสินค้านี้ก็เป็นสินค้าของลู่เจียว

จางปี้เยียนกับเฉาชิงเหลียนพูดไม่ออกขึ้นมาในทันที