ตอนที่ 266 ปะทะชายชราเผ่าเชมัน
ด้วยพลังจิตสัมผัสที่กระจายออกไป ทำให้ในป่าทึบเงียบสงัดเหมือนมีสายลมไร้รูปกลายเป็นแรงกดดันที่ทำให้หายใจไม่ออกตรงเข้ามา
ต้นไม้หลายต้นตรงหน้าชายชราเผ่าเชมันแตกหัก พลันระเบิดกระจาย ใบไม้ร่วงโรย คล้ายกลายเป็นคมมีดปลิวว่อนอยู่ระหว่างฟ้าดิน ดินเลนบนพื้นมีเสียงเปรี๊ยะๆ ดังสนั่น เหมือนภายในฝังสายฟ้าเอาไว้จำนวนมาก ยามนี้มันระเบิดออกมาพร้อมกัน ทำให้ดินเลนระเบิดกระจาย กลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้งโดยรอบ
เดิมทีท้องฟ้ามืดสลัว ในป่าก็มืดทึบ ทว่าด้วยการโจมตีกะทันหันของจิตสัมผัส ต้นไม้และใบไม้ในแถบนี้จึงระเบิดกลายเป็นเศษ แตกกระจายออกเป็นวงกว้าง แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาโดยไร้สิ่งกีดขวางแยกออกเป็นส่วนเพราะเศษเหล่านั้น
เศษเสี้ยวแสงจันทร์เหมือนกับการสังหารของดวงจันทร์!
ชายชราเผ่าเชมันตะลึงงัน ต่อให้ได้สติกลับมาในชั่วพริบตา แต่เพราะเขายังตะลึงกับการหายตัวไปของซูหมิง ฉะนั้นจึงทำให้พลาดโอกาสลงมือก่อนในช่วงเวลาสำคัญ!
จิตสัมผัสไร้รูปลากเสียงยาวตรงเข้ามากระแทกใส่ตัวชายชรา แม้ร่างกายไม่เจ็บ ทว่าในชั่ววินาทีนั้นสมองเขากลับเกิดระลอกคลื่น มีสายฟ้าผ่าลงมา ทำให้มีโลหิตไหลมาจากทวารทั้งเจ็ด
การโจมตีด้วยจิตสัมผัสของซูหมิง คือการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่เขาฝึกฝนจิตสัมผัสมาจนถึงตอนนี้ หากแค่นั้นคงไม่เท่าไร แต่เขาใช้เหรียญหินสีทองน่าพรั่นพรึงที่เทียนหลันเมิ่งให้มาอย่างไม่เสียดายด้วย
เหรียญทองนี้แฝงไว้ด้วยพลังวิญญาณ ต่อให้ซูหมิงเคยเห็นมันมาก่อนก็ยังตื่นตะลึง
เหรียญหินชนิดนี้มิใช่ของที่พบเห็นได้ทั่วไป ยามนี้ซูหมิงกำเอาไว้ในมืออย่างไม่ลังเล แล้วใช้พลังของมันสร้างความแข็งแกร่งให้จิตสัมผัสของตนจนบรรลุถึงจุดที่เหมือนแปรเปลี่ยนสภาพ
ท่ามกลางวิกฤติอันตราย ขั้นพลังของทั้งสองต่างกันมาก หากซูหมิงอยากมีชีวิตรอดต่อไป ก็ต้องลงมือด้วยการโจมตีที่รุนแรงที่สุด ขณะลงมือซูหมิงสุขุมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขายังจำได้ว่าเมื่อสองวันก่อนเวลาเดียวกัน ตนยังอยู่ข้างอาจารย์ สามวันก่อนหน้านั้นตนยังอยู่ยอดเขาอันดับเก้า
ทว่าตอนนี้เขาอยู่นอกกำแพงหมอกนภา บนแผ่นดินเผ่าเชมัน และอยู่ในป่าทึบของชนเผ่าเชมัน สังหารชาวเผ่าเชมันสิบกว่าคน ตอนนี้กำลังต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งที่สุดในเผ่าของชาวเชมันผู้นี้!
ชายชราเผ่าเชมันถูกจิตสัมผัสของซูหมิงโจมตี จึงกระโดดถอยอย่างรวดเร็ว มีเสียงระเบิดดังขึ้นในความคิดเขา สายตาพร่ามัวยิ่งขึ้น ใจพลันเกิดความรู้สึกตกตะลึง สิ่งที่มาพร้อมกันคือตำนานโบราณที่หยั่งลึกในใจ และยังมีความน่าเหลือเชื่อและความน่าทึ่งในส่วนลึกจิตใจเขา
“นี่มัน…นี่มัน…” ชายชราหรี่ตาลง ขณะล่าถอย ความคิดเขาพลันถูกพลังกระบี่แหลมคมขัดเสียก่อน มันเป็นสายรุ้งสีดำลากยาวเข้ามา ภายในเป็นกระบี่แสงดำที่หลอมรวมเข้ากับจิตสัมผัสขณะพุ่งทะยาน
กระบี่เล่มนี้แหลมคมยิ่งนัก จุดที่มันผ่านจะมีเศษปลิวว่อน เปิดเส้นทางที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เศษชิ้นส่วนในเส้นทางนั้นล้วนกลายเป็นเถ้าถ่านในชั่วพริบตา
จนกระทั่งกระบี่แสงดำเข้าใกล้ชายชราเผ่าเชมัน วินาทีที่ตรงระหว่างคิ้วกำลังจะถูกทะลวง ชายชราที่กำลังถอยอย่างรวดเร็ว ลูกตาปกติในดวงตาเขาพลันแบ่งออกเป็นสี่ดวงสองข้าง!
“หยุดเดี๋ยวนี้!” ชายชราเผ่าเชมันแผดเสียงคำราม ตรงหางตาเขาพลันผุดเส้นเลือดดำแน่นขนัด ก่อนลุกลามไปทั้งใบหน้า ราวกับกลายเป็นรอยสักซับซ้อน!
กระบี่แสงดำพลันหยุดชะงัก เกิดเสียงแหลมคล้ายเสียดสี ยากจะเดินหน้าต่อ!
นัยน์ตาซูหมิงขยับประกาย เขานั่งขัดสมาธิอยู่บนทุ่งหญ้าสีแดงที่ปิดซ่อนเงาและกลิ่นอายพลังของเขาไว้ และเห็นภาพที่ชายชราต้านกระบี่เล็กแสงดำเอาไว้ด้วย
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบว่ามีคนถูกจิตสัมผัสจู่โจม ทั้งยังต้องเผชิญหน้ากับกระบี่เล็กแสงดำ ทว่ากลับใช้วิธีการน่าอัศจรรย์หยุดกระบี่เล่มนั้นได้
นี่ไม่ใช่การต่อต้าน นี่คือพลังที่คล้ายกับจิตผัสของเขา มีเสียงโครมดังขึ้นในความคิดซูหมิง เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าจิตสัมผัสที่ตนรวมอยู่ในกระบี่แสงดำกำลังถูกกลิ่นอายพลังหนาวเยือกจู่โจม กลิ่นอายพลังที่ว่าเต็มไปด้วยความชั่วร้ายและเหี้ยมโหด ราวกับกำลังทำลายจิตสัมผัสของซูหมิงออกจากในกระบี่เล็ก
ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา ซูหมิงไม่รู้ว่าตนคิดไปเองหรือไม่ เขายังเหมือนได้ยินเสียงหอบหายใจหนักหน่วงดังมาจากในกลิ่นอายพลังหนาวเยือก
เสียงหอบหายใจนี้พิลึกยิ่งนัก มันปะปนกับเสียงเคี้ยวบางอย่าง
แต่ในเมื่อซูหมิงเลือกลงมือแล้ว คงไม่ได้มีเพียงแค่จิตสัมผัสกับกระบี่แสงดำแน่นอน แทบจะเป็นตอนที่กระบี่เล็กหยุดลง ความคิดของซูหมิงสั่นสะเทือน จิตสังหารในแววตาสุขุมพลันสั่นวูบไหว เขายกมือขวาขึ้น ก่อนโอสถชิงวิญญาณจะตรงเข้าไปทันที
หลังจากโอสถกระจายออกไป สายฟ้าหลายเส้นที่ปรากฏโดยไร้ที่มาส่งเสียงระเบิดในป่าทึบ เกิดเป็นแสงสายฟ้าสว่างจ้าละลานตา
ช่วงที่แสงสว่างจ้า สายฟ้าจำนวนมากพุ่งตรงเข้าใส่ชายชราเผ่าเชมัน
ขณะเดียวกัน ตัวซูหมิงอยู่ในท่าเหมือนคันศรกำลังถูกง้าง ยามโก่งตัว เขาจ้องชายชราที่อยู่ไม่ไกลเขม็งพลางกำหมัดขวาแน่น
ชายชราที่มีเส้นเลือดดำปูดบนใบหน้าพลันเงยหน้าขึ้น ไม่มองกระบี่เล็กที่กำลังสั่นไหวอีก แต่ใช้ลูกตาสี่ดวงอันน่าสะพรึงมองโอสถชิงวิญญาณกับสายฟ้าที่กำลังตรงเข้ามา
ช่วงที่เขามองไป ร่างกายที่โค้งงอเหมือนคันธนูของซูหมิงพลันสั่นไหว เขารู้สึกถึงกลิ่นอายพลังชั่วร้ายและเย็นเยือกเหมือนกระบี่เล็กเมื่อครู่ได้อีกครั้งจากสายฟ้าในร่างกายเขา
ภายใต้กลิ่นอายพลังนี้ สายฟ้าของเขาเหมือนกับถูกควบแน่น ข้างหูยังคล้ายได้ยินเสียงหอบหายใจประหลาดที่กำลังเคี้ยวอยู่อีกครั้ง
ป่าทึบในยามนี้ เสียงกัมปนาทของสายฟ้าพลันเงียบลง พบว่าตรงหน้าชายชรามีสายฟ้ามากมายหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ
ชายชรามีสีหน้าดุร้าย ลูกตาสี่ดวงฉายแววประหลาดใจ ทว่าทันใดนั้น ในสายฟ้าที่ค้างอยู่กลางอากาศกลับมีวัตถุสิ่งหนึ่งที่ไม่หยุดชะงัก มันทะลวงผ่านสายฟ้าตรงเข้าใส่ชายชราในฉับพลัน
ยามชายชรามองไป นัยน์ตาเขาฉายแววตื่นตะลึงและเหลือเชื่อเหมือนตอนเผชิญหน้ากับจิตสัมผัสของซูหมิง
“เม็ดยาฮวง (รกร้าง)!”
ช่วงที่ชายชราเผ่าเชมันร้องคำนี้ โอสถชิงวิญญาณพลันเปล่งแสงสีดำ ลอยอยู่กลางอากาศ แสงของมันสว่างจ้า ทำให้เม็ดโอสถกลายเป็นอุโมงค์มายากลางฟ้าดิน และปลดปล่อยพลังดูดกลืนจิตใจและวิญญาณมนุษย์ออกมาปกคลุมโดยรอบ
ชายชราเผ่าเชมันหรี่ตาลง ขณะที่มองเขาถูกดูดเข้าไป ไม่อาจขยับศีรษะและดวงตาได้
“จิตสัมผัส เม็ดยาฮวง…นี่…นี่…เจ้ามิใช่เผ่าหมาน เจ้าเป็นใครกันแน่ เหตุใดถึงมีวิชาเซียนจากต่างแดน และเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่ของเผ่าเชมัน…ยังมีการวาดของเจ้าก่อนหน้านี้อีก โครงสร้างมันมีพลังของสัญลักษณ์ที่เผ่าเชมันของข้าบูชา!”
ชายชราพยายามละสายตาจากเม็ดโอสถชิงวิญญาณ
ขณะร้องคำราม เม็ดโอสถชิงวิญญาณสั่นไหวอย่างรุนแรง แสงดำในตัวมันขุ่นมัว นอกจากผนึกวิญญาณหมานของซือหม่าซิ่นไว้แล้ว ยามนี้เม็ดโอสถนี้ยังมีดวงตาหนึ่งดวง ในดวงตานั้นมีลูกตาสองดวง ทว่าชายชราเผ่าเชมันไม่ปล่อยไปง่ายๆ ขณะดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง เม็ดโอสถชิงวิญญาณพลันเกิดรอยร้าวบางๆ นัยน์ตาชายชราแอบขยับประกายเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเกิดความคิดอะไรขึ้น เขายังคงดิ้นรนต่อไป
ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา แทบจะเป็นตอนที่ดวงตาชายชราถูกเม็ดโอสถชิงวิญญาณดูดกลืนและเหมือนจะเคลื่อนไหวไม่ได้ ซูหมิงในท่าโค้งงอเหมือนสายธนูพุ่งตัวออกมาจากทุ่งหญ้าสีแดงราวลูกดอก!
ซูหมิงพุ่งตัวออกมา รอบตัวเขาโอบล้อมด้วยหมอกดำ สร้างขึ้นเป็นเกราะแม่ทัพเทพ สายฟ้าไหลเวียนทั่วตัว ทะลวงไปมาอยู่ในหมอกดำ ดูแล้วเต็มไปด้วยความน่าเกรงขามที่ยากจะบรรยาย
การพุ่งทะยานของซูหมิงรวดเร็วยิ่งนัก เหมือนจู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น ร่างกายเคลื่อนไหวด้วยความเร็ว เมื่อเหยียบมวลอากาศก็เกิดเสียงโครมดังสนั่น ทำให้มวลอากาศสั่นสะเทือน ขณะที่มันบิดเบี้ยวมีระลอกคลื่นหนึ่งชั้นแผ่กระจายจากใต้เท้าซูหมิง
ก้าวที่สองของเขาคือการกระโดดลอยขึ้นทะลวงอากาศระหว่างเหยียบก้าวแรก เขาข้ามไปไกลหนึ่งร้อยจั้ง ก่อนดิ่งตัวลงไปทางชายชราเผ่าเชมัน!
ซูหมิงยกมือขวาขึ้น ในมือพลันปรากฏกระบี่ยาวสร้างจากน้ำแข็งหนึ่งเล่ม
กระบี่เล่มนี้คือกระบี่เหมันต์สวรรค์! เขาถือมันไว้ในมือขวา ปล่อยไอหนาวเยือกน่าสะพรึง ไอหนาวปกคลุมมือขวาของเขา ราวกับเชื่อมมือขวากับกระบี่เข้าด้วยกัน พร้อมกันนั้น ภายใต้ไอหนาว รูปร่างของกระบี่เหมันต์สวรรค์พลันเปลี่ยน
มันขยายใหญ่ขึ้นเท่าตัว ดูไม่เหมือนกระบี่สำหรับถือมือเดียว แต่เป็นกระบี่ถือสองมือ!
ซูหมิงใช้มือซ้ายกุมกระบี่ขณะพุ่งตัวเข้าใส่ชายชราเผ่าเชมัน ทันใดนั้นมือซ้ายของเขามีชั้นน้ำแข็งปกคลุมเช่นเดียวกัน เมื่อจับทั้งสองมือแล้ว น้ำแข็งแผ่ขยายปกคลุมตัวเขาด้วยความเร็วที่ไม่อาจบรรยาย บนเกราะแม่ทัพเทพมีชั้นน้ำแข็งเพิ่มเข้ามา กลายเป็นเกราะน้ำแข็งแม่ทัพเทพ!
ซูหมิงดิ่งตัวลงไป สองมือกุมกระบี่ ออกแรงฟันเข้าใส่ชายชราเผ่าเชมัน อีกทั้งตอนนี้ยามกระบี่เหมันต์สวรรค์ขยับแสงระยับ ข้างกายซูหมิงปรากฏภาพมายาเหมือนลายหมานขึ้น
ในภาพมายานั้นมีชายร่างกำยำคนหนึ่ง ชายคนนี้กุมกระบี่สองมือเช่นกัน กระโดดลอยตัวขึ้นแล้วฟันลงอย่างแรง
“กระบี่ที่ข้าหลอมสร้างมีแค่กระบวนท่าเดียว ฟัน!” เสียงพูดด้วยความโอหังของชายร่างกำยำในภาพมายาจากอาคมแฝงของกระบี่เหมันต์สวรรค์ดังก้องข้างหูซูหมิง ในแววตาเขาไม่มีสิ่งใด มีเพียงชายชราเผ่าเชมันบนพื้นที่กำลังเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ!
หนึ่งกระบี่ฟาดฟันลง!